Скрыть
4:2
4:3
4:5
4:9
4:10
4:12
4:14
4:16
4:17
4:18
4:20
4:21
4:28
4:31
Церковнославянский (рус)
[Зач. 224А.] Молю́ у́бо ва́съ а́зъ ю́зникъ о Го́сподѣ, досто́йно ходи́ти зва́нiя, въ не́же зва́ни бы́сте,
со вся́кимъ смиреному́дрiемъ и кро́тостiю, съ долготерпѣ́нiемъ, терпя́ще дру́гъ дру́гу любо­́вiю,
тща́щеся блюсти́ едине́нiе ду́ха въ сою́зѣ ми́ра.
Еди́но тѣ́ло, еди́нъ ду́хъ, я́коже и зва́ни бы́сте во еди́нѣмъ упова́нiи зва́нiя ва́­шего:
еди́нъ Госпо́дь, еди́на вѣ́ра, еди́но креще́нiе,
еди́нъ Бо́гъ и Оте́цъ всѣ́хъ, И́же надъ всѣ́ми и чрезъ всѣ́хъ и во всѣ́хъ на́съ.
[Зач. 224Б.] Еди́ному же кому́ждо на́съ даде́ся благода́ть по мѣ́рѣ дарова́нiя Христо́ва.
Тѣ́мже глаго́летъ: воз­ше́дъ на высоту́, плѣни́лъ еси́ плѣ́нъ, и даде́ дая́нiя человѣ́комъ.
А е́же, взы́де, что́ е́сть, то́чiю я́ко и сни́де пре́жде въ до́лнѣйшыя страны́ земли́?
Сше́дый, То́й е́сть и воз­ше́дый превы́ше всѣ́хъ небе́съ, да испо́лнитъ вся́ческая.
И То́й да́лъ е́сть о́вы у́бо апо́столы, о́вы же проро́ки, о́вы же благовѣ́ст­ники, о́вы же па́стыри и учи́тели,
къ соверше́нiю святы́хъ, въ дѣ́ло служе́нiя, въ созида́нiе Тѣ́ла Христо́ва,
до́ндеже дости́гнемъ вси́ въ со­едине́нiе вѣ́ры и позна́нiя Сы́на Бо́жiя, въ му́жа соверше́н­на, въ мѣ́ру во́зраста исполне́нiя Христо́ва:
[Зач. 225.] да не быва́емъ ктому́ младе́нцы, вла́ющеся и скита́ющеся вся́кимъ вѣ́тромъ уче́нiя, во лжи́ человѣ́честѣй, въ кова́р­ст­вѣ ко́зней льще́нiя:
и́стин­ству­ю­ще же въ любви́, да воз­расти́мъ въ Него́ вся́ческая, И́же е́сть глава́ Христо́съ,
изъ Него́же все́ тѣ́ло, составля́емо и счинѣва́емо при­­ли́чнѣ вся́цѣмъ осяза́нiемъ подая́нiя, по дѣ́й­ст­ву въ мѣ́рѣ еди́ныя ко­ея́ждо ча́сти, воз­раще́нiе тѣ́ла твори́тъ въ созда́нiе самаго́ себе́ любо­́вiю.
[Зач. 226.] Сiе́ у́бо глаго́лю и послу́ше­ст­вую о Го́сподѣ, ктому́ не ходи́ти ва́мъ, я́коже и про́чiи язы́цы хо́дятъ въ суетѣ́ ума́ и́хъ,
помраче́ни смы́сломъ, су́ще от­чужде́ни от­ жи́зни Бо́жiя, за невѣ́же­с­т­во су́щее въ ни́хъ, за окамене́нiе серде́цъ и́хъ:
и́же въ неча́янiе вло́жшеся, преда́ша себе́ студодѣя́нiю, въ дѣ́ланiе вся́кiя нечистоты́ въ лихо­има́нiи.
Вы́ же не та́ко позна́сте Христа́:
а́ще у́бо {поне́же} слы́шасте Его́ и о Не́мъ научи́стеся, я́коже е́сть и́стина о Иису́сѣ:
от­ложи́ти ва́мъ, по пе́рвому житiю́, ве́тхаго человѣ́ка, тлѣ́ющаго въ по́хотехъ преле́стныхъ,
обновля́тися же ду́хомъ ума́ ва́­шего,
и облещи́ся въ но́ваго человѣ́ка, со́здан­наго по Бо́гу въ пра́вдѣ и въ преподо́бiи и́стины.
[Зач. 227.] Тѣ́мже от­ло́жше лжу́, глаго́лите и́стину кі́йждо ко и́скрен­нему сво­ему́, зане́ есмы́ дру́гъ дру́гу у́дове.
Гнѣ́вайтеся и не согрѣша́йте: со́лнце да не за́йдетъ въ гнѣ́вѣ ва́­шемъ:
ниже́ дади́те мѣ́ста дiа́волу.
Крады́й ктому́ да не кра́детъ, но па́че да тружда́ет­ся, дѣ́лая сво­и́ма рука́ма благо́е, да и́мать пода́яти тре́бу­ю­щему.
Вся́ко сло́во гни́ло да не исхо́дитъ изъ у́стъ ва́шихъ, но то́чiю е́же е́сть благо къ созда́нiю вѣ́ры, да да́стъ благода́ть слы́шащымъ.
И не оскорбля́йте Ду́ха Свята́го Бо́жiя, И́мже зна́менастеся въ де́нь избавле́нiя.
Вся́ка го́ресть, и гнѣ́въ, и я́рость, и кли́чь, и хула́ да во́змет­ся от­ ва́съ, со вся́кою зло́бою:
быва́йте же дру́гъ ко дру́гу бла́зи, милосе́рди, проща́юще дру́гъ дру́гу, я́коже и Бо́гъ во Христѣ́ прости́лъ е́сть ва́мъ.
Синодальный
1 Храните единство духа в союзе мира; тело одно, дары различны: 17 «отложите ветхого человека… облекитесь в нового». 25 Приличное поведение.
[Зач. 224А.] Итак я, узник в Господе, умоляю вас поступать достойно звания, в которое вы призваны,
со всяким смиренномудрием и кротостью и долготерпением, снисходя друг ко другу любовью,
стараясь сохранять единство духа в союзе мира.
Одно тело и один дух, как вы и призваны к одной надежде вашего звания;
один Господь, одна вера, одно крещение,
один Бог и Отец всех, Который над всеми, и через всех, и во всех нас.
Каждому же из нас дана благодать по мере дара Христова.
Посему и сказано: восшед на высоту, пленил плен и дал дары человекам.
А «восшел» что́ означает, как не то, что Он и нисходил прежде в преисподние места земли?
Нисшедший, Он же есть и восшедший превыше всех небес, дабы наполнить все.
И Он поставил одних апостолами, других пророками, иных Евангелистами, иных пастырями и учителями,
к совершению святых, на дело служения, для созидания Тела Христова,
доколе все придем в единство веры и познания Сына Божия, в мужа совершенного, в меру полного возраста Христова;
[Зач. 225.] дабы мы не были более младенцами, колеблющимися и увлекающимися всяким ветром учения, по лукавству человеков, по хитрому искусству обольщения,
но истинною любовью все возращали в Того, Который есть глава Христос,
из Которого все тело, составляемое и совокупляемое посредством всяких взаимно скрепляющих связей, при действии в свою меру каждого члена, получает приращение для созидания самого себя в любви.
[Зач. 226.] Посему я говорю и заклинаю Господом, чтобы вы более не поступали, как поступают прочие народы, по суетности ума своего,
будучи помрачены в разуме, отчуждены от жизни Божией, по причине их невежества и ожесточения сердца их.
Они, дойдя до бесчувствия, предались распутству так, что делают всякую нечистоту с ненасытимостью.
Но вы не так познали Христа;
потому что вы слышали о Нем и в Нем научились, – так как истина во Иисусе, –
отложить прежний образ жизни ветхого человека, истлевающего в обольстительных похотях,
а обновиться духом ума вашего
и облечься в нового человека, созданного по Богу, в праведности и святости истины.
[Зач. 227.] Посему, отвергнув ложь, говорите истину каждый ближнему своему, потому что мы члены друг другу.
Гневаясь, не согрешайте: солнце да не зайдет во гневе вашем;
и не давайте места диаволу.
Кто крал, вперед не кради, а лучше трудись, делая своими руками полезное, чтобы было из чего уделять нуждающемуся.
Никакое гнилое слово да не исходит из уст ваших, а только доброе для назидания в вере, дабы оно доставляло благодать слушающим.
И не оскорбляйте Святаго Духа Божия, Которым вы запечатлены в день искупления.
Всякое раздражение и ярость, и гнев, и крик, и злоречие со всякою злобою да будут удалены от вас;
но будьте друг ко другу добры, сострадательны, прощайте друг друга, как и Бог во Христе простил вас.
Io dunque, prigioniero a motivo del Signore, vi esorto: comportatevi in maniera degna della chiamata che avete ricevuto,
con ogni umiltà, dolcezza e magnanimità, sopportandovi a vicenda nell'amore,
avendo a cuore di conservare l'unità dello spirito per mezzo del vincolo della pace.
Un solo corpo e un solo spirito, come una sola è la speranza alla quale siete stati chiamati, quella della vostra vocazione;
un solo Signore, una sola fede, un solo battesimo.
Un solo Dio e Padre di tutti, che è al di sopra di tutti, opera per mezzo di tutti ed è presente in tutti.
A ciascuno di noi, tuttavia, è stata data la grazia secondo la misura del dono di Cristo.
Per questo è detto:

Asceso in alto, ha portato con sé prigionieri,
ha distribuito doni agli uomini
.

Ma cosa significa che ascese, se non che prima era disceso quaggiù sulla terra?
Colui che discese è lo stesso che anche ascese al di sopra di tutti i cieli, per essere pienezza di tutte le cose.
Ed egli ha dato ad alcuni di essere apostoli, ad altri di essere profeti, ad altri ancora di essere evangelisti, ad altri di essere pastori e maestri,
per preparare i fratelli a compiere il ministero, allo scopo di edificare il corpo di Cristo,
finché arriviamo tutti all'unità della fede e della conoscenza del Figlio di Dio, fino all'uomo perfetto, fino a raggiungere la misura della pienezza di Cristo.
Così non saremo più fanciulli in balìa delle onde, trasportati qua e là da qualsiasi vento di dottrina, ingannati dagli uomini con quella astuzia che trascina all'errore.
Al contrario, agendo secondo verità nella carità, cerchiamo di crescere in ogni cosa tendendo a lui, che è il capo, Cristo.
Da lui tutto il corpo, ben compaginato e connesso, con la collaborazione di ogni giuntura, secondo l'energia propria di ogni membro, cresce in modo da edificare se stesso nella carità.
Vi dico dunque e vi scongiuro nel Signore: non comportatevi più come i pagani con i loro vani pensieri,
accecati nella loro mente, estranei alla vita di Dio a causa dell'ignoranza che è in loro e della durezza del loro cuore.
Così, diventati insensibili, si sono abbandonati alla dissolutezza e, insaziabili, commettono ogni sorta di impurità.
Ma voi non così avete imparato a conoscere il Cristo,
se davvero gli avete dato ascolto e se in lui siete stati istruiti, secondo la verità che è in Gesù,
ad abbandonare, con la sua condotta di prima, l'uomo vecchio che si corrompe seguendo le passioni ingannevoli,
a rinnovarvi nello spirito della vostra mente
e a rivestire l'uomo nuovo, creato secondo Dio nella giustizia e nella vera santità.
Perciò, bando alla menzogna e dite ciascuno la verità al suo prossimo, perché siamo membra gli uni degli altri.
Adiratevi, ma non peccate; non tramonti il sole sopra la vostra ira,
e non date spazio al diavolo.
Chi rubava non rubi più, anzi lavori operando il bene con le proprie mani, per poter condividere con chi si trova nel bisogno.
Nessuna parola cattiva esca dalla vostra bocca, ma piuttosto parole buone che possano servire per un'opportuna edificazione, giovando a quelli che ascoltano.
E non vogliate rattristare lo Spirito Santo di Dio, con il quale foste segnati per il giorno della redenzione.
Scompaiano da voi ogni asprezza, sdegno, ira, grida e maldicenze con ogni sorta di malignità.
Siate invece benevoli gli uni verso gli altri, misericordiosi, perdonandovi a vicenda come Dio ha perdonato a voi in Cristo.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible