Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
4:2
4:3
4:5
4:9
4:10
4:11
см.:1Кор.12:28;
4:12
4:13
см.:1Кор.14:20;
4:14
4:16
4:17
4:18
4:20
4:21
4:28
4:31
Глава 6
6:2
6:4
см.:Притч.13:25;
6:6
6:7
6:10
6:13
6:15
6:16
6:20
см.:Деян.21:11;
6:22
6:23
6:24
[Зач. 224А.] Молю́ у́бо ва́съ а́зъ ю́зникъ о Го́сподѣ, досто́йно ходи́ти зва́нiя, въ не́же зва́ни бы́сте,
со вся́кимъ смиреному́дрiемъ и кро́тостiю, съ долготерпѣ́нiемъ, терпя́ще дру́гъ дру́гу любо́вiю,
тща́щеся блюсти́ едине́нiе ду́ха въ сою́зѣ ми́ра.
Еди́но тѣ́ло, еди́нъ ду́хъ, я́коже и зва́ни бы́сте во еди́нѣмъ упова́нiи зва́нiя ва́шего:
еди́нъ Госпо́дь, еди́на вѣ́ра, еди́но креще́нiе,
еди́нъ Бо́гъ и Оте́цъ всѣ́хъ, И́же надъ всѣ́ми и чрезъ всѣ́хъ и во всѣ́хъ на́съ.
[Зач. 224Б.] Еди́ному же кому́ждо на́съ даде́ся благода́ть по мѣ́рѣ дарова́нiя Христо́ва.
Тѣ́мже глаго́летъ: возше́дъ на высоту́, плѣни́лъ еси́ плѣ́нъ, и даде́ дая́нiя человѣ́комъ.
А е́же, взы́де, что́ е́сть, то́чiю я́ко и сни́де пре́жде въ до́лнѣйшыя страны́ земли́?
Сше́дый, То́й е́сть и возше́дый превы́ше всѣ́хъ небе́съ, да испо́лнитъ вся́ческая.
И То́й да́лъ е́сть о́вы у́бо апо́столы, о́вы же проро́ки, о́вы же благовѣ́стники, о́вы же па́стыри и учи́тели,
къ соверше́нiю святы́хъ, въ дѣ́ло служе́нiя, въ созида́нiе Тѣ́ла Христо́ва,
до́ндеже дости́гнемъ вси́ въ соедине́нiе вѣ́ры и позна́нiя Сы́на Бо́жiя, въ му́жа соверше́нна, въ мѣ́ру во́зраста исполне́нiя Христо́ва:
[Зач. 225.] да не быва́емъ ктому́ младе́нцы, вла́ющеся и скита́ющеся вся́кимъ вѣ́тромъ уче́нiя, во лжи́ человѣ́честѣй, въ кова́рствѣ ко́зней льще́нiя:
и́стинствующе же въ любви́, да возрасти́мъ въ Него́ вся́ческая, И́же е́сть глава́ Христо́съ,
изъ Него́же все́ тѣ́ло, составля́емо и счинѣва́емо прили́чнѣ вся́цѣмъ осяза́нiемъ подая́нiя, по дѣ́йству въ мѣ́рѣ еди́ныя коея́ждо ча́сти, возраще́нiе тѣ́ла твори́тъ въ созда́нiе самаго́ себе́ любо́вiю.
[Зач. 226.] Сiе́ у́бо глаго́лю и послу́шествую о Го́сподѣ, ктому́ не ходи́ти ва́мъ, я́коже и про́чiи язы́цы хо́дятъ въ суетѣ́ ума́ и́хъ,
помраче́ни смы́сломъ, су́ще отчужде́ни от жи́зни Бо́жiя, за невѣ́жество су́щее въ ни́хъ, за окамене́нiе серде́цъ и́хъ:
и́же въ неча́янiе вло́жшеся, преда́ша себе́ студодѣя́нiю, въ дѣ́ланiе вся́кiя нечистоты́ въ лихоима́нiи.
Вы́ же не та́ко позна́сте Христа́:
а́ще у́бо {поне́же} слы́шасте Его́ и о Не́мъ научи́стеся, я́коже е́сть и́стина о Иису́сѣ:
отложи́ти ва́мъ, по пе́рвому житiю́, ве́тхаго человѣ́ка, тлѣ́ющаго въ по́хотехъ преле́стныхъ,
обновля́тися же ду́хомъ ума́ ва́шего,
и облещи́ся въ но́ваго человѣ́ка, со́зданнаго по Бо́гу въ пра́вдѣ и въ преподо́бiи и́стины.
[Зач. 227.] Тѣ́мже отло́жше лжу́, глаго́лите и́стину кі́йждо ко и́скреннему своему́, зане́ есмы́ дру́гъ дру́гу у́дове.
Гнѣ́вайтеся и не согрѣша́йте: со́лнце да не за́йдетъ въ гнѣ́вѣ ва́шемъ:
ниже́ дади́те мѣ́ста дiа́волу.
Крады́й ктому́ да не кра́детъ, но па́че да тружда́ется, дѣ́лая свои́ма рука́ма благо́е, да и́мать пода́яти тре́бующему.
Вся́ко сло́во гни́ло да не исхо́дитъ изъ у́стъ ва́шихъ, но то́чiю е́же е́сть благо къ созда́нiю вѣ́ры, да да́стъ благода́ть слы́шащымъ.
И не оскорбля́йте Ду́ха Свята́го Бо́жiя, И́мже зна́менастеся въ де́нь избавле́нiя.
Вся́ка го́ресть, и гнѣ́въ, и я́рость, и кли́чь, и хула́ да во́змется от ва́съ, со вся́кою зло́бою:
быва́йте же дру́гъ ко дру́гу бла́зи, милосе́рди, проща́юще дру́гъ дру́гу, я́коже и Бо́гъ во Христѣ́ прости́лъ е́сть ва́мъ.
Ча́да, послу́шайте сво́ихъ роди́телей о Го́сподѣ: сiе́ бо е́сть пра́ведно.
Чти́ отца́ твоего́ и ма́терь: я́же е́сть за́повѣдь пе́рвая во обѣтова́нiи:
да бла́го ти́ бу́детъ, и бу́деши долголѣ́тенъ на земли́.
И отцы́, не раздража́йте ча́дъ свои́хъ, но воспитова́йте и́хъ въ наказа́нiи и уче́нiи Госпо́дни.
Раби́, послу́шайте госпо́дiй [свои́хъ] по пло́ти со стра́хомъ и тре́петомъ, въ простотѣ́ се́рдца ва́шего, я́коже [и] Христа́,
не предъ очи́ма то́чiю рабо́тающе я́ко человѣкоуго́дницы, но я́коже раби́ Христо́вы, творя́ще во́лю Бо́жiю от души́,
со благоразу́мiемъ служа́ще я́коже Го́споду, а не [я́ко] человѣ́комъ,
вѣ́дяще, я́ко кі́йждо, е́же а́ще сотвори́тъ благо́е, сiе́ прiи́метъ от Го́спода, а́ще ра́бъ, а́ще свобо́дь.
И госпо́дiе, та́яжде твори́те къ ни́мъ, послабля́юще [и́мъ] преще́нiя, вѣ́дуще, я́ко и ва́мъ самѣ́мъ и тѣ́мъ Госпо́дь е́сть на небесѣ́хъ, и обинове́нiя лица́ нѣ́сть у Него́.
[Зач. 233.] Про́чее же, бра́тiе моя́, возмога́йте во Го́сподѣ и въ держа́вѣ крѣ́пости Его́:
облецы́теся во вся́ ору́жiя Бо́жiя, я́ко возмощи́ ва́мъ ста́ти проти́ву ко́знемъ дiа́волскимъ,
я́ко нѣ́сть на́ша бра́нь къ {проти́ву} кро́ви и пло́ти, но къ нача́ломъ, и ко власте́мъ [и] къ мiродержи́телемъ тмы́ вѣ́ка сего́, къ духово́мъ зло́бы поднебе́снымъ.
Сего́ ра́ди прiими́те вся́ ору́жiя Бо́жiя, да возмо́жете проти́витися въ де́нь лю́тъ и вся́ содѣ́явше ста́ти.
Ста́ните у́бо препоя́сани чресла́ ва́ша и́стиною, и обо́лкшеся въ броня́ пра́вды,
и обу́вше но́зѣ во угото́ванiе благовѣствова́нiя ми́ра:
надъ всѣ́ми же воспрiи́мше щи́тъ вѣ́ры, въ не́мже возмо́жете вся́ стрѣ́лы лука́ваго разжже́нныя угаси́ти:
и шле́мъ спасе́нiя воспрiими́те, и ме́чь духо́вный, и́же е́сть Глаго́лъ Бо́жiй:
[Зач. 234.] вся́кою моли́твою и моле́нiемъ моля́щеся на вся́ко вре́мя ду́хомъ, и въ сiе́ и́стое бдя́ще во вся́комъ терпѣ́нiи и моли́твѣ о всѣ́хъ святы́хъ
и о мнѣ́, да да́стся ми́ сло́во во отверзе́нiе у́стъ мои́хъ, съ дерзнове́нiемъ сказа́ти та́йну благовѣствова́нiя,
о не́мже посо́лствую во у́захъ, да въ не́мъ дерза́ю, я́коже подоба́етъ ми́ глаго́лати.
Да увѣ́сте же и вы́, я́же о мнѣ́, что́ дѣ́лаю, вся́ ска́жетъ ва́мъ Тихи́къ, возлю́бленный бра́тъ и вѣ́ренъ служи́тель о Го́сподѣ,
его́же посла́хъ къ ва́мъ на сiе́ и́стое, да увѣ́сте, я́же о на́съ, и да утѣ́шитъ сердца́ ва́ша.
Ми́ръ бра́тiи и любо́вь съ вѣ́рою от Бо́га Отца́ и Го́спода Иису́са Христа́.
Благода́ть со всѣ́ми лю́бящими Го́спода на́шего Иису́са Христа́ въ неистлѣ́нiи. Ами́нь.
Коне́цъ посла́нiю е́же ко Ефесе́емъ: и́мать въ себѣ́ гла́въ 6, зача́лъ же церко́вныхъ 19.
Коне́цъ посла́нiю е́же ко Ефесе́емъ: и́мать въ себѣ́ гла́въ 6, зача́лъ же церко́вныхъ 19.
1 Храните единство духа в союзе мира; тело одно, дары различны: 17 «отложите ветхого человека… облекитесь в нового». 25 Приличное поведение.
[Зач. 224А.] Итак я, узник в Господе, умоляю вас поступать достойно звания, в которое вы призваны,
со всяким смиренномудрием и кротостью и долготерпением, снисходя друг ко другу любовью,
стараясь сохранять единство духа в союзе мира.
Одно тело и один дух, как вы и призваны к одной надежде вашего звания;
один Господь, одна вера, одно крещение,
один Бог и Отец всех, Который над всеми, и через всех, и во всех нас.
Каждому же из нас дана благодать по мере дара Христова.
Посему и сказано: восшед на высоту, пленил плен и дал дары человекам.
А «восшел» что́ означает, как не то, что Он и нисходил прежде в преисподние места земли?
Нисшедший, Он же есть и восшедший превыше всех небес, дабы наполнить все.
И Он поставил одних апостолами, других пророками, иных Евангелистами, иных пастырями и учителями,
к совершению святых, на дело служения, для созидания Тела Христова,
доколе все придем в единство веры и познания Сына Божия, в мужа совершенного, в меру полного возраста Христова;
[Зач. 225.] дабы мы не были более младенцами, колеблющимися и увлекающимися всяким ветром учения, по лукавству человеков, по хитрому искусству обольщения,
но истинною любовью все возращали в Того, Который есть глава Христос,
из Которого все тело, составляемое и совокупляемое посредством всяких взаимно скрепляющих связей, при действии в свою меру каждого члена, получает приращение для созидания самого себя в любви.
[Зач. 226.] Посему я говорю и заклинаю Господом, чтобы вы более не поступали, как поступают прочие народы, по суетности ума своего,
будучи помрачены в разуме, отчуждены от жизни Божией, по причине их невежества и ожесточения сердца их.
Они, дойдя до бесчувствия, предались распутству так, что делают всякую нечистоту с ненасытимостью.
Но вы не так познали Христа;
потому что вы слышали о Нем и в Нем научились, – так как истина во Иисусе, –
отложить прежний образ жизни ветхого человека, истлевающего в обольстительных похотях,
а обновиться духом ума вашего
и облечься в нового человека, созданного по Богу, в праведности и святости истины.
[Зач. 227.] Посему, отвергнув ложь, говорите истину каждый ближнему своему, потому что мы члены друг другу.
Гневаясь, не согрешайте: солнце да не зайдет во гневе вашем;
и не давайте места диаволу.
Кто крал, вперед не кради, а лучше трудись, делая своими руками полезное, чтобы было из чего уделять нуждающемуся.
Никакое гнилое слово да не исходит из уст ваших, а только доброе для назидания в вере, дабы оно доставляло благодать слушающим.
И не оскорбляйте Святаго Духа Божия, Которым вы запечатлены в день искупления.
Всякое раздражение и ярость, и гнев, и крик, и злоречие со всякою злобою да будут удалены от вас;
но будьте друг ко другу добры, сострадательны, прощайте друг друга, как и Бог во Христе простил вас.
1 О детях, отцах, матерях, рабах, господах. 10 «Облекитесь во всеоружие Божие». 21 Последнее слово и благословение.
Дети, повинуйтесь своим родителям в Господе, ибо сего требует справедливость.
Почитай отца твоего и мать, это первая заповедь с обетованием:
да будет тебе благо, и будешь долголетен на земле.
И вы, отцы, не раздражайте детей ваших, но воспитывайте их в учении и наставлении Господнем.
Рабы, повинуйтесь господам своим по плоти со страхом и трепетом, в простоте сердца вашего, как Христу,
не с видимою только услужливостью, как человекоугодники, но как рабы Христовы, исполняя волю Божию от души,
служа с усердием, как Господу, а не как человекам,
зная, что каждый получит от Господа по мере добра, которое он сделал, раб ли, или свободный.
И вы, господа, поступайте с ними так же, умеряя строгость, зная, что и над вами самими и над ними есть на небесах Господь, у Которого нет лицеприятия.
[Зач. 233.] Наконец, братия мои, укрепляйтесь Господом и могуществом силы Его.
Облекитесь во всеоружие Божие, чтобы вам можно было стать против козней диавольских,
потому что наша брань не против крови и плоти, но против начальств, против властей, против мироправителей тьмы века сего, против духов злобы поднебесных.
Для сего приимите всеоружие Божие, дабы вы могли противостать в день злой и, все преодолев, устоять.
Итак станьте, препоясав чресла ваши истиною и облекшись в броню праведности,
и обув ноги в готовность благовествовать мир;
а паче всего возьмите щит веры, которым возможете угасить все раскаленные стрелы лукавого;
и шлем спасения возьмите, и меч духовный, который есть Слово Божие.
[Зач. 234.] Всякою молитвою и прошением молитесь во всякое время духом, и старайтесь о сем самом со всяким постоянством и молением о всех святых
и о мне, дабы мне дано было слово – устами моими открыто с дерзновением возвещать тайну благовествования,
для которого я исполняю посольство в узах, дабы я смело проповедовал, ка́к мне должно.
А дабы и вы знали о моих обстоятельствах и делах, обо всем известит вас Тихик, возлюбленный брат и верный в Господе служитель,
которого я и послал к вам для того самого, чтобы вы узнали о нас и чтобы он утешил сердца ваши.
Мир братиям и любовь с верою от Бога Отца и Господа Иисуса Христа.
Благодать со всеми, неизменно любящими Господа нашего Иисуса Христа. Аминь.
Испанский Reina-Valera 1995
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (еп. Кассиан)
- Рус. (К.П. Победоносцев)
- Arab (JAB)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Greek (NA, 28)
- Hebrew NT by Delitzsch
- Italian (CEI 1974)
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Latvian
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
- Uzbek
Yo, pues, preso en el Señor, os ruego que andéis como es digno de la vocación con que fuisteis llamados:
con toda humildad y mansedumbre, soportándoos con paciencia los unos a los otros en amor,
procurando mantener la unidad del Espíritu en el vínculo de la paz:
un solo cuerpo y un solo Espíritu, como fuisteis también llamados en una misma esperanza de vuestra vocación;
un solo Señor, una sola fe, un solo bautismo,
un solo Dios y Padre de todos, el cual es sobre todos y por todos y en todos.
Pero a cada uno de nosotros fue dada la gracia conforme a la medida del don de Cristo.
Por lo cual dice:
«Subiendo a lo alto, llevó cautiva la cautividad,
y dio dones a los hombres.»
Y eso de que «subió», ¿qué es, sino que también había descendido primero a las partes más bajas de la tierra?
El que descendió es el mismo que también subió por encima de todos los cielos para llenarlo todo.
Y él mismo constituyó a unos, apóstoles; a otros, profetas; a otros, evangelistas; a otros, pastores y maestros,
a fin de perfeccionar a los santos para la obra del ministerio, para la edificación del cuerpo de Cristo,
hasta que todos lleguemos a la unidad de la fe y del conocimiento del Hijo de Dios, al hombre perfecto, a la medida de la estatura de la plenitud de Cristo.
Así ya no seremos niños fluctuantes, llevados por doquiera de todo viento de doctrina, por estratagema de hombres que para engañar emplean con astucia las artimañas del error;
sino que, siguiendo la verdad en amor, crezcamos en todo en aquel que es la cabeza, esto es, Cristo,
de quien todo el cuerpo, bien concertado y unido entre sí por todas las coyunturas que se ayudan mutuamente, según la actividad propia de cada miembro, recibe su crecimiento para ir edificándose en amor.
Esto, pues, digo y requiero en el Señor: que ya no andéis como los otros gentiles, que andan en la vanidad de su mente,
teniendo el entendimiento entenebrecido, ajenos de la vida de Dios por la ignorancia que en ellos hay, por la dureza de su corazón.
Estos, después que perdieron toda sensibilidad, se entregaron al libertinaje para cometer con avidez toda clase de impureza.
Pero vosotros no habéis aprendido así sobre Cristo,
si en verdad lo habéis oído, y habéis sido por él enseñados, conforme a la verdad que está en Jesús.
En cuanto a la pasada manera de vivir, despojaos del viejo hombre, que está corrompido por los deseos engañosos,
renovaos en el espíritu de vuestra mente,
y vestíos del nuevo hombre, creado según Dios en la justicia y santidad de la verdad.
Por eso, desechando la mentira, hablad verdad cada uno con su prójimo, porque somos miembros los unos de los otros.
Airaos, pero no pequéis; no se ponga el sol sobre vuestro enojo,
ni deis lugar al diablo.
El que robaba, no robe más, sino trabaje, haciendo con sus manos lo que es bueno, para que tenga qué compartir con el que padece necesidad.
Ninguna palabra corrompida salga de vuestra boca, sino la que sea buena para la necesaria edificación, a fin de dar gracia a los oyentes.
Y no entristezcáis al Espíritu Santo de Dios, con el cual fuisteis sellados para el día de la redención.
Quítense de vosotros toda amargura, enojo, ira, gritería, maledicencia y toda malicia.
Antes sed bondadosos unos con otros, misericordiosos, perdonándoos unos a otros, como Dios también os perdonó a vosotros en Cristo.
Hijos, obedeced en el Señor a vuestros padres, porque esto es justo.
«Honra a tu padre y a tu madre» —que es el primer mandamiento con promesa—,
para que te vaya bien y seas de larga vida sobre la tierra.
Y vosotros, padres, no provoquéis a ira a vuestros hijos, sino criadlos en disciplina y amonestación del Señor.
Esclavos, obedeced a vuestros amos terrenales con temor y temblor, con sencillez de vuestro corazón, como a Cristo;
no sirviendo al ojo, como los que quieren agradar a los hombres, sino como siervos de Cristo, de corazón haciendo la voluntad de Dios.
Servid de buena voluntad, como al Señor y no a los hombres,
sabiendo que el bien que cada uno haga, ése recibirá del Señor, sea siervo o sea libre.
Y vosotros, amos, haced con ellos lo mismo, dejando las amenazas, sabiendo que el Señor de ellos y vuestro está en los cielos, y que para él no hay acepción de personas.
Por lo demás, hermanos míos, fortaleceos en el Señor y en su fuerza poderosa.
Vestíos de toda la armadura de Dios, para que podáis estar firmes contra las asechanzas del diablo,
porque no tenemos lucha contra sangre y carne, sino contra principados, contra potestades, contra los gobernadores de las tinieblas de este mundo, contra huestes espirituales de maldad en las regiones celestes.
Por tanto, tomad toda la armadura de Dios, para que podáis resistir en el día malo y, habiendo acabado todo, estar firmes.
Estad, pues, firmes, ceñida vuestra cintura con la verdad, vestidos con la coraza de justicia
y calzados los pies con el celo por anunciar el evangelio de la paz.
Sobre todo, tomad el escudo de la fe, con que podáis apagar todos los dardos de fuego del maligno.
Tomad el yelmo de la salvación, y la espada del Espíritu, que es la palabra de Dios.
Orad en todo tiempo con toda oración y súplica en el Espíritu, y velad en ello con toda perseverancia y súplica por todos los santos
y por mí, a fin de que al abrir mi boca me sea dada palabra para dar a conocer con denuedo el misterio del evangelio,
por el cual soy embajador en cadenas, y con denuedo hable de él como debo hablar.
Para que también vosotros sepáis mis asuntos y lo que hago, todo os lo hará saber Tíquico, hermano amado y fiel ministro en el Señor,
el cual envié a vosotros para esto mismo, para que sepáis lo tocante a nosotros y para que consuele vuestros corazones.
Paz sea a los hermanos, y amor con fe, de Dios Padre y del Señor Jesucristo.
La gracia sea con todos los que aman a nuestro Señor Jesucristo con amor inalterable. Amén.