Скрыть
10:1
10:5
10:6
10:7
10:8
10:9
10:10
10:11
10:17
10:18
10:25
10:26
10:27
10:28
10:29
Синодальный
Восьмая и девятая казни: саранча и тьма.
И сказал Господь Моисею: войди к фараону, ибо Я отягчил сердце его и сердце рабов его, чтобы явить между ними сии знамения Мои,
и чтобы ты рассказывал сыну твоему и сыну сына твоего о том, что Я сделал в Египте, и о знамениях Моих, которые Я показал в нем, и чтобы вы знали, что Я Господь.
Моисей и Аарон пришли к фараону и сказали ему: так говорит Господь, Бог Евреев: долго ли ты не смиришься предо Мною? отпусти народ Мой, чтобы он совершил Мне служение;
а если ты не отпустишь народа Моего, то вот, завтра [в это самое время] Я наведу саранчу на [всю] твою область:
она покроет лице земли так, что нельзя будет видеть земли, и поест у вас [все] оставшееся [на земле], уцелевшее от града; объест также все дерева, растущие у вас в поле,
и наполнит домы твои, домы всех рабов твоих и [все] домы всех Египтян, чего не видели отцы твои, ни отцы отцов твоих со дня, как живут на земле, даже до сего дня. [Моисей] обратился и вышел от фараона.
Тогда рабы фараоновы сказали ему: долго ли он будет мучить нас? отпусти сих людей, пусть они совершат служение Господу, Богу своему; неужели ты еще не видишь, что Египет гибнет?
И возвратили Моисея и Аарона к фараону, и [фараон] сказал им: пойдите, совершите служение Господу, Богу вашему; кто же и кто пойдет?
И сказал Моисей: пойдем с малолетними нашими и стариками нашими, с сыновьями нашими и дочерями нашими, и с овцами нашими и с волами нашими пойдем, ибо у нас праздник Господу [Богу нашему].
[Фараон] сказал им: пусть будет так, Господь с вами! я готов отпустить вас: но зачем с детьми? видите, у вас худое намерение!
нет: пойдите одни мужчины и совершите служение Господу, так как вы сего просили. И выгнали их от фараона.
Тогда Господь сказал Моисею: простри руку твою на землю Египетскую, и пусть нападет саранча на землю Египетскую и поест всю траву земную [и все плоды древесные], всё, что уцелело от града.
И простер Моисей жезл свой на землю Египетскую, и Господь навел на сию землю восточный ветер, продолжавшийся весь тот день и всю ночь. Настало утро, и восточный ветер нанес саранчу.
И напала саранча на всю землю Египетскую и легла по всей стране Египетской в великом множестве: прежде не бывало такой саранчи, и после сего не будет такой;
она покрыла лице всей земли, так что земли не было видно, и поела всю траву земную и все плоды древесные, уцелевшие от града, и не осталось никакой зелени ни на деревах, ни на траве полевой во всей земле Египетской.
Фараон поспешно призвал Моисея и Аарона и сказал: согрешил я пред Господом, Богом вашим, и пред вами;
теперь простите грех мой еще раз и помолитесь Господу Богу вашему, чтобы Он только отвратил от меня сию смерть.
[Моисей] вышел от фараона и помолился Господу.
И воздвигнул Господь с противной стороны западный весьма сильный ветер, и он понес саранчу и бросил ее в Чермное море: не осталось ни одной саранчи во всей стране Египетской.
Но Господь ожесточил сердце фараона, и он не отпустил сынов Израилевых.
И сказал Господь Моисею: простри руку твою к небу, и будет тьма на земле Египетской, осязаемая тьма.
Моисей простер руку свою к небу, и была густая тьма по всей земле Египетской три дня;
не видели друг друга, и никто не вставал с места своего три дня; у всех же сынов Израилевых был свет в жилищах их.
Фараон призвал Моисея [и Аарона] и сказал: пойдите, совершите служение Господу [Богу вашему], пусть только останется мелкий и крупный скот ваш, а дети ваши пусть идут с вами.
Но Моисей сказал: [нет,] дай также в руки наши жертвы и всесожжения, чтобы принести Господу Богу нашему;
пусть пойдут и стада наши с нами, не останется ни копыта; ибо из них мы возьмем на жертву Господу, Богу нашему; но доколе не придем туда, мы не знаем, что принести в жертву Господу [Богу нашему].
И ожесточил Господь сердце фараона, и он не захотел отпустить их.
И сказал ему фараон: пойди от меня; берегись, не являйся более пред лице мое; в тот день, когда ты увидишь лице мое, умрешь.
И сказал Моисей: как сказал ты, так и будет; я не увижу более лица твоего.
Церковнославянский (рус)
Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю глаго́ля: вни́ди къ фарао́ну: А́зъ бо ожесточи́хъ се́рдце его́ и рабо́въ его́, да и еще́ прiи́дутъ зна́менiя сiя́ на ни́хъ:
я́ко да повѣ́сте во ушеса́ ча́дъ ва́шихъ и ча́домъ ча́дъ ва́шихъ, ели́ко наруга́хся Еги́птяномъ, и зна́менiя Моя́, я́же сотвори́хъ въ ни́хъ, и увѣ́сте, я́ко А́зъ Госпо́дь.
Вни́де же Моисе́й и Ааро́нъ предъ фарао́на и рѣ́ста ему́: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Евре́йскiй: доко́лѣ не хо́щеши усрами́тися Мене́? От­пусти́ лю́ди Моя́, да послу́жатъ Ми́:
а́ще же не хо́щеши ты́ от­пусти́ти лю́ди Моя́, се́, А́зъ наведу́ въ се́й ча́съ зау́тра пру́ги мно́ги на вся́ предѣ́лы твоя́,
и покры́ютъ лице́ земли́, и не воз­мо́жеши ви́дѣти земли́, и поядя́тъ ве́сь оста́нокъ земли́ оста́в­шiйся, его́же оста́ви ва́мъ гра́дъ, и изъядя́тъ вся́ко дре́во расту́щее ва́мъ на земли́:
и напо́лнят­ся до́мове тво­и́ и до́мове рабо́въ тво­и́хъ, и вси́ до́мове по все́й земли́ Еги́петстѣй: и́хже никогда́же ви́дѣша отцы́ тво­и́, ни пра́дѣды и́хъ, от­ него́же дне́ бы́ша на земли́, да́же до дне́ сего́. И уклони́вся Моисе́й, изы́де от­ фарао́на.
Реко́ша же раби́ фарао́новы къ нему́: доко́лѣ на́мъ сiя́ бу́детъ му́ка? От­пусти́ лю́ди, да послу́жатъ Го́споду Бо́гу сво­ему́: или́ ви́дѣти хо́щеши, я́ко поги́бнетъ Еги́петъ?
И воз­врати́ша Моисе́а и Ааро́на предъ фарао́на, и рече́ и́мъ фарао́нъ: иди́те и послужи́те Го́споду Бо́гу ва́­шему: кто́ же и кто́ суть иду́щiи?
И рече́ Моисе́й: съ ю́нотами на́шими и съ ста́рцы по́йдемъ, съ сынми́ и дще́рьми, и со овца́ми и вола́ми на́шими: бу́детъ бо пра́здникъ Го́спода Бо́га на́­шего.
И рече́ и́мъ фарао́нъ: да бу́детъ та́ко, Госпо́дь съ ва́ми: я́коже от­пуща́ю ва́съ, еда́ и стяжа́нiе ва́­ше? Ви́дите, я́ко лука́в­ст­во обрѣта́ет­ся въ ва́съ:
не та́ко: но да и́дутъ му́жiе и да послу́жатъ Бо́гу: сего́ бо са́ми про́сите. И изгна́ша и́хъ от­ лица́ фарао́нова.
Рече́ же Госпо́дь Моисе́ю: простри́ ру́ку твою́ на зе́млю Еги́петскую, и да взы́дутъ пру́зи на зе́млю Еги́петскую, и снѣдя́тъ всю́ траву́ земну́ю и ве́сь пло́дъ древе́сный, его́же оста́ви гра́дъ.
И воз­дви́же Моисе́й же́злъ на не́бо, Госпо́дь же наведе́ вѣ́тръ ю́жный на зе́млю во ве́сь то́й де́нь и во всю́ но́щь: у́тро бы́сть, и вѣ́тръ ю́жный взя́ пру́ги,
и наведе́ я́ на всю́ зе́млю Еги́петскую: и нападо́ша на вся́ предѣ́лы Еги́петскiя мно́зи зѣло́: пре́жде си́хъ не бы́ша сицеві́и пру́зи, и по си́хъ не бу́дутъ та́ко,
и покры́ша лице́ земно́е, и истлѣ́ земля́: и снѣдо́ша всю́ траву́ земну́ю и ве́сь пло́дъ древе́сный, и́же оста́ся от­ гра́да: не оста́ся зеле́но ничто́же на дре́вѣхъ и во все́й травѣ́ по́льнѣй, по все́й земли́ Еги́петстѣй.
Потща́ся же фарао́нъ при­­зва́ти Моисе́а и Ааро́на, глаго́ля: согрѣши́хъ предъ Го́сподемъ Бо́гомъ ва́шимъ и къ ва́мъ:
прости́те у́бо мо́й грѣ́хъ еще́ ны́нѣ и помоли́теся Го́споду Бо́гу ва́­шему, да отъ­и́метъ от­ мене́ сме́рть сiю́.
Изы́де же Моисе́й от­ фарао́на и помоли́ся ко Го́споду:
и премѣни́ Госпо́дь от­ мо́ря вѣ́тръ вели́къ и взя́ пру́ги, и вве́рже и́хъ въ мо́ре Чермно́­е: и не оста́ся ни еди́нъ пру́гъ на все́й земли́ Еги́петстѣй.
И ожесточи́ Госпо́дь се́рдце фарао́ново, и не от­пусти́ сыно́въ Изра́илевыхъ.
Рече́ же Госпо́дь Моисе́ю: простри́ ру́ку твою́ на не́бо, и да бу́детъ тма́ по земли́ Еги́петстѣй, осяза́емая тма́.
Простре́ же Моисе́й ру́ку свою́ на не́бо, и бы́сть тма́, мра́къ, бу́ря по все́й земли́ Еги́петстѣй три́ дни́:
и не ви́дѣ никто́же бра́та сво­его́ три́ дни́, и не воста́ никто́же от­ одра́ сво­его́ три́ дни́, всѣ́мъ же сыно́мъ Изра́илевымъ бя́ше свѣ́тъ во всѣ́хъ [жили́щахъ], въ ни́хже пребыва́ху.
И при­­зва́ фарао́нъ Моисе́а и Ааро́на, глаго́ля: иди́те, послужи́те Го́споду Бо́гу ва́­шему: то́кмо о́вцы и волы́ оста́вите: стяжа́нiе же ва́­ше да и́детъ съ ва́ми.
И рече́ Моисе́й: ни́: но и ты́ на́мъ да́си всесожже́нiя и же́ртвы, я́же сотвори́мъ Го́споду Бо́гу на́­шему:
и ско́тъ на́шъ по́йдетъ съ на́ми, не оста́вимъ и копы́та: от­ ни́хъ бо во́змемъ на слу́жбу Го́споду Бо́гу на́­шему: мы́ же не вѣ́мы, чи́мъ послу́жимъ Го́споду Бо́гу на́­шему, до́ндеже до́йдемъ та́мо.
Ожесточи́ же Госпо́дь се́рдце фарао́ново, и не восхотѣ́ от­пусти́ти и́хъ:
и рече́ ему́ фарао́нъ: от­иди́ от­ мене́, внемли́ себѣ́ ктому́, да не при­­ложи́ши ви́дѣти лица́ мо­его́: въ о́ньже бо де́нь а́ще яви́шися мнѣ́, у́мреши.
Рече́ же Моисе́й: я́коже ре́клъ еси́, ктому́ не явлю́ся предъ лице́мъ тво­и́мъ.
Rohutirtsude nuhtlus
Siis Issand ütles Moosesele: „Mine vaarao juurde, sest ma olen teinud kõvaks tema südame ja ta sulaste südamed, et teha tema juures oma imetegusid,
ja selleks, et sa saaksid jutustada oma poja ja pojapoja kuuldes, kuidas ma olen näidanud egiptlastele oma jõudu, ja mu imetegudest, mis ma neile olen teinud, et te teaksite, et mina olen Issand!”
Siis Mooses ja Aaron läksid vaarao juurde ning ütlesid temale: „Nõnda ütleb Issand, heebrealaste Jumal: Kui kaua sa tõrgud alistumast mu ees? Lase mu rahvas minna ja mind teenida!
Sest kui sa keelad mu rahvast minemast, vaata, siis ma toon homme su maale rohutirtsud.
Need katavad maapinna, nõnda et maad pole näha, ja nad söövad jäänused säilinust, mis teile rahest üle jäi, ja nad söövad ära kõik puud, mis teil väljal kasvavad.
Ja nad täidavad su kojad ja kõik su sulaste kojad ja kõik egiptlaste kojad, mida ei ole näinud su isad ja su isade isad oma maa peale tuleku päevast tänini.” Ja ta pöördus ümber ning läks ära vaarao juurest.
Siis vaarao sulased ütlesid temale: „Kui kaua on see meile püüniseks? Lase mehed minna, et nad teeniksid Issandat, oma Jumalat! Kas sa veelgi ei mõista, et Egiptus hukkub?”
Siis toodi Mooses ja Aaron tagasi vaarao juurde ja tema ütles neile: „Minge teenige Issandat, oma Jumalat! Aga kes need minejad õieti on?”
Ja Mooses vastas: „Me läheme oma noorte ja vanadega, oma poegade ja tütardega, me läheme oma lammaste, kitsede ja veistega, sest meil on Issanda püha.”
Tema aga ütles neile: „Issand olevat siis teie juures, kui ma lasen ära teid ja teie väetid lapsed! Te näete ka ise, et teil on kuri nõu.
Nõnda ei sünni! Mingu ainult mehed ja teenigu Issandat, sest te olete ju seda nõudnud!” Ja nad aeti vaarao eest ära.
Siis Issand ütles Moosesele: „Siruta oma käsi Egiptusemaa kohale rohutirtsude pärast, et need tuleksid Egiptusemaale ja sööksid ära kõik maa rohu, kõik, mis rahe on alles jätnud!”
Ja Mooses sirutas oma kepi välja Egiptusemaa kohale ning Issand saatis maale idatuule kogu selle päeva ja kogu selle öö; kui hommik tuli, tõi idatuul kaasa rohutirtsud.
Rohutirtsud tulid kogu Egiptusemaale ja laskusid väga suurel hulgal kõigisse Egiptuse paigusse; enne seda ei ole rohutirtse sel määral olnud ega ole neid olnud ka enam pärast seda.
Need katsid kogu maapinna, nõnda et maa mustas; nad sõid ära kõik maa rohu ja kõik puude vilja, mis rahe oli üle jätnud. Ja kogu Egiptusemaal ei jäänud üle midagi haljast puudel ega väljarohtudel.
Siis vaarao kutsus kiiresti Moosese ja Aaroni ning ütles: „Ma olen pattu teinud Issanda, teie Jumala, ja teie vastu.
Nüüd aga andke mu patt veel seekord andeks ja paluge Issandat, oma Jumalat, et ta ometi võtaks minult selle surma!”
Ja ta läks ära vaarao juurest ning palus Issandat.
Siis Issand pööras tuule väga kangeks läänetuuleks, see tõstis rohutirtsud üles ja ajas need Kõrkjamerre; ühtainsatki rohutirtsu ei jäänud alles kogu Egiptuse maa-alale.
Aga Issand tegi kõvaks vaarao südame ja too ei lasknud Iisraeli lapsi minna.
Pimedus
Siis Issand ütles Moosesele: „Siruta oma käsi taeva poole, siis tuleb Egiptusemaale niisugune pimedus, et katsu või käega!”
Ja Mooses sirutas oma käe taeva poole ning kogu Egiptusemaale tuli kolmeks päevaks pilkane pimedus:
üks ei näinud teist ja ükski ei liikunud paigast kolmel päeval. Aga kõigil Iisraeli lastel oli oma asupaikades valge.
Siis vaarao kutsus Moosese ning ütles: „Minge teenige Issandat! Ainult teie lambad, kitsed ja veised jäägu paigale. Ka teie väetid lapsed mingu koos teiega!”
Aga Mooses vastas: „Sina pead meile kaasa andma ka tapa- ja põletusohvrid, et saaksime neid tuua Issandale, oma Jumalale!
Meie karigi peab tulema koos meiega, sõrgagi ei tohi maha jääda, sest sellest me ju võtame Issanda, oma Jumala teenimiseks. Me ei tea isegi, millega peame teenima Issandat, enne kui jõuame sinna.”
Aga Issand tegi kõvaks vaarao südame, nõnda et ta ei tahtnud neid ära lasta.
Ja vaarao ütles temale: „Mine ära mu juurest! Hoia, et sa enam ei ilmu mu palge ette! Sest päeval, mil sa ilmud mu palge ette, sa sured!”
Ja Mooses vastas: „Õigesti oled rääkinud! Enam ma ei ilmu su palge ette!”
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible