Скрыть
14:1
14:3
14:5
14:6
14:7
14:10
14:12
14:16
14:17
14:18
14:20
14:23
14:26
14:29
14:30
14:32
Глава 15 
15:4
15:12
15:15
15:21
15:23
15:24
Церковнославянский (рус)
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю глаго́ля:
рцы́ сыно́мъ Изра́илевымъ, и обрати́в­шеся да ополча́т­ся пря́мо при­­дво́рiю, между́ Магдо́ломъ и между́ мо́ремъ, пря́мо Веельсепфо́ну: предъ ни́ми ополчи́шися при­­ мо́ри:
и рече́тъ фарао́нъ лю́демъ сво­и́мъ о сынѣ́хъ Изра́илевыхъ: заблужда́ютъ сі́и по земли́, затвори́ бо и́хъ пусты́ня:
А́зъ же ожесточу́ се́рдце фарао́ново, и пожене́тъ созади́ и́хъ, и просла́влюся въ фарао́нѣ и во все́мъ во́ин­ствѣ его́: и уразумѣ́ютъ вси́ Еги́птяне, я́ко А́зъ е́смь Госпо́дь. И сотвори́ша та́ко.
И воз­вѣще́но бы́сть царю́ Еги́петскому, я́ко бѣжа́ша лю́дiе, и преврати́ся се́рдце фарао́ново и рабо́въ его́ на лю́ди, и реко́ша: что́ сiе́ сотвори́хомъ, от­пусти́в­ше сы́ны Изра́илевы, да не рабо́таютъ на́мъ?
Впряже́ у́бо фарао́нъ колесни́цы своя́, и вся́ лю́ди своя́ собра́ съ собо́ю:
и поя́тъ ше́сть со́тъ колесни́цъ избра́н­ныхъ, и вся́ ко́ни Еги́петскiя, и триста́ты надъ всѣ́ми.
И ожесточи́ Госпо́дь се́рдце фарао́на царя́ Еги́петскаго и рабо́въ его́, и погна́ созади́ сыно́въ Изра́илевыхъ. Сы́нове же Изра́илевы исхожда́ху руко́ю высо́кою.
И погна́ша Еги́птяне вслѣ́дъ и́хъ, и обрѣто́ша и́хъ ополчи́в­шихся при­­ мо́ри: и вся́ ко́ни и колесни́цы фарао́новы, и ко́н­ницы, и во́ин­ство его́ пря́мо при­­дво́рiю, проти́ву Веельсепфо́на.
И фарао́нъ при­­ближа́­шеся. Воззрѣ́в­ше же сы́нове Изра́илевы очи́ма, ви́дѣша: и се́, Еги́птяне ополчи́шася вслѣ́дъ и́хъ: и убоя́шася зѣло́, и возопи́ша сы́нове Изра́илевы ко Го́споду
и реко́ша къ Моисе́ю: за е́же не бы́ти гробо́мъ во Еги́птѣ, изве́лъ еси́ на́съ умертви́ти въ пусты́ни: что́ сiе́ сотвори́лъ еси́ на́мъ, изве́дъ на́съ изъ Еги́пта?
Не се́й ли бя́ше глаго́лъ, его́же реко́хомъ къ тебѣ́ во Еги́птѣ, глаго́люще: оста́ви на́съ, да рабо́таемъ Еги́птяномъ: лу́чше бо бя́ше на́мъ рабо́тати Еги́птяномъ, не́жели умре́ти въ пусты́ни се́й.
Рече́ же Моисе́й къ лю́демъ: дерза́йте, сто́йте и зри́те спасе́нiе е́же от­ Го́спода, е́же сотвори́тъ на́мъ дне́сь: и́мже бо о́бразомъ ви́дѣсте Еги́птянъ дне́сь, не при­­ложите́ ктому́ ви́дѣти и́хъ въ вѣ́чное вре́мя:
Госпо́дь побо́ретъ по ва́съ, вы́ же умо́лкните.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: что́ вопiе́ши ко Мнѣ́? Рцы́ сыно́мъ Изра́илевымъ, и да путеше́­ст­вуютъ,
ты́ же воз­ми́ же́злъ тво́й и простри́ ру́ку твою́ на мо́ре, и расто́ргни е́: и да вни́дутъ сы́нове Изра́илевы посредѣ́ мо́ря по су́ху:
и се́, А́зъ ожесточу́ се́рдце фарао́ново и всѣ́хъ Еги́птянъ, и вни́дутъ вслѣ́дъ и́хъ: и просла́влюся въ фарао́нѣ и во все́мъ во́ин­ствѣ его́, и въ колесни́цахъ и въ ко́нехъ его́,
и увѣ́дятъ вси́ Еги́птяне, я́ко А́зъ е́смь Госпо́дь, егда́ прославля́юся въ фарао́нѣ и въ колесни́цахъ и въ ко́нехъ его́.
Взя́т­ся же А́нгелъ Бо́жiй ходя́й предъ полко́мъ сыно́въ Изра́илевыхъ и по́йде созади́ и́хъ, взя́т­ся же и сто́лпъ о́блачный от­ лица́ и́хъ и ста́ созади́ и́хъ.
И вни́де посредѣ́ полка́ Еги́петска и посредѣ́ полка́ сыно́въ Изра́илевыхъ и ста́: и бы́сть тма́ и мра́къ, и прiи́де но́щь, и не смѣси́шася дру́гъ съ дру́гомъ во всю́ но́щь.
Простре́ же Моисе́й ру́ку на мо́ре, и воз­гна́ Госпо́дь мо́ре вѣ́тромъ ю́жнымъ си́льнымъ всю́ но́щь, и сотвори́ мо́ре су́шу, и разступи́ся вода́.
И внидо́ша сы́нове Изра́илевы посредѣ́ мо́ря по су́ху, и вода́ и́мъ стѣна́ бы́сть одесну́ю и стѣна́ ошу́юю.
Погна́ша же Еги́птяне и внидо́ша вслѣ́дъ и́хъ, и вся́къ ко́нь фарао́новъ, и колесни́цы, и вса́дники посредѣ́ мо́ря.
Бы́сть же въ стра́жу у́трен­нюю, и воз­зрѣ́ Госпо́дь на по́лкъ Еги́петскiй въ столпѣ́ о́гнен­нѣмъ и о́блачнѣмъ, и смяте́ по́лкъ Еги́петскiй,
и связа́ о́си колесни́цъ и́хъ, и ведя́ше и́хъ съ ну́ждею. И реко́ша Еги́птяне: бѣжи́мъ от­ лица́ Изра́илева, Госпо́дь бо побора́етъ по ни́хъ на Еги́птяны.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: простри́ ру́ку твою́ на мо́ре, и да совокупи́т­ся вода́ и да покры́етъ Еги́птяны, колесни́цы же и вса́дники.
Простре́ же Моисе́й ру́ку на мо́ре, и устро́ися вода́ ко дню́ на мѣ́сто: Еги́птяне же бѣжа́ша подъ водо́ю, и истрясе́ Госпо́дь Еги́птяны посредѣ́ мо́ря:
и обрати́в­шися вода́ покры́ колесни́цы и вса́дники и всю́ си́лу фарао́нову, в­ше́дши вслѣ́дъ и́хъ въ мо́ре: и не оста́ от­ ни́хъ ни еди́нъ.
Сы́нове же Изра́илевы про­идо́ша по су́ху посредѣ́ мо́ря: вода́ же и́мъ стѣна́ [бы́сть] одесну́ю и стѣна́ ошу́юю,
и изба́ви Госпо́дь Изра́иля въ де́нь о́нъ изъ руки́ Еги́петскiя: и ви́дѣша сы́нове Изра́илевы Еги́птянъ изме́ршихъ при­­ краи́ мо́ря.
Ви́дѣ же Изра́иль ру́ку вели́кую, я́же сотвори́ Госпо́дь Еги́птяномъ, и убоя́шася лю́дiе Го́спода и вѣ́роваша Бо́гу и Моисе́ю уго́днику Его́.
Тогда́ воспѣ́ Моисе́й и сы́нове Изра́илевы пѣ́снь сiю́ Го́сподеви, и реко́ша глаго́люще:
По­и́мъ Го́сподеви, сла́вно бо просла́вися: коня́ и вса́дника вве́рже въ мо́ре:
Помо́щникъ и Покрови́тель бы́сть мнѣ́ во спасе́нiе: Се́й мо́й Бо́гъ и просла́влю Его́, Бо́гъ отца́ мо­его́ и воз­несу́ Его́:
Госпо́дь сокруша́яй бра́ни, Госпо́дь и́мя Ему́,
колесни́цы фарао́новы и си́лу его́ вве́рже въ мо́ре, избра́н­ныя вса́дники триста́ты потопи́ въ Чермнѣ́мъ мо́ри,
пучи́ною покры́ и́хъ, погрязо́ша во глубинѣ́ я́ко ка́мень:
десни́ца Твоя́, Го́споди, просла́вися въ крѣ́пости, десна́я Твоя́ рука́, Го́споди, сокруши́ враги́:
и мно́же­с­т­вомъ сла́вы Тво­ея́ сте́рлъ еси́ сопроти́вныхъ, посла́лъ еси́ гнѣ́въ Тво́й, пояде́ я́ я́ко сте́блiе,
и ду́хомъ я́рости Тво­ея́ разступи́ся вода́: огустѣ́ша я́ко стѣна́ во́ды, огустѣ́ша и во́лны посредѣ́ мо́ря:
рече́ вра́гъ: гна́въ пости́гну, раздѣлю́ коры́сть, испо́лню ду́шу мою́, убiю́ мече́мъ мо­и́мъ, госпо́д­ст­вовати бу́детъ рука́ моя́:
посла́лъ еси́ ду́ха Тво­его́, покры́ я́ мо́ре, погрязо́ша я́ко о́лово въ водѣ́ зѣ́лнѣй:
кто́ подо́бенъ Тебѣ́ въ бозѣ́хъ, Го́споди, кто́ подо́бенъ Тебѣ́? Просла́вленъ во святы́хъ, ди́венъ въ сла́вѣ, Творя́й чудеса́:
просте́рлъ еси́ десни́цу Свою́, пожре́ я́ земля́,
наста́вилъ еси́ пра́вдою Тво­е́ю лю́ди Твоя́ сiя́, я́же изба́вилъ еси́, утѣ́шилъ еси́ крѣ́постiю Тво­е́ю во оби́тель святу́ю Твою́:
слы́шаша язы́цы и прогнѣ́вашася, болѣ́зни прiя́ша живу́щiи въ Филисти́мѣ:
тогда́ потща́шася влады́цы Едо́мстiи и кня́зи Моави́тстiи, прiя́тъ я́ тре́петъ: раста́яша вси́ живу́щiи въ Ханаа́нѣ:
да нападе́тъ на ня́ стра́хъ и тре́петъ: вели́чiемъ мы́шцы Тво­ея́ да ока́менят­ся, до́ндеже про́йдутъ лю́дiе Тво­и́, Го́споди, до́ндеже про́йдутъ лю́дiе Тво­и́ сі́и, я́же стяжа́лъ еси́:
вве́дъ насади́ я́ въ го́ру достоя́нiя Тво­его́, въ гото́вое жили́ще Твое́, е́же содѣ́лалъ еси́, Го́споди, святы́ню, Го́споди, ю́же угото́вастѣ ру́цѣ Тво­и́:
Госпо́дь ца́р­ст­вуяй вѣ́ки, и на вѣ́къ, и еще́:
егда́ вни́де ко́н­ница фарао́нова съ колесни́цами и вса́дники въ мо́ре, и наведе́ на ни́хъ Госпо́дь во́ду морску́ю: сы́нове же Изра́илевы про­идо́ша су́шею посредѣ́ мо́ря.
Взя́ же Марiа́мъ проро́чица, сестра́ Ааро́нова, тимпа́нъ въ ру́цѣ сво­и́, и изыдо́ша вся́ жены́ вслѣ́дъ ея́ со тимпа́ны и ли́ки:
преднача́ же и́мъ Марiа́мъ, глаго́лющи: по­и́мъ Го́сподеви, сла́вно бо просла́вися: коня́ и вса́дника вве́рже въ мо́ре.
Поя́тъ же Моисе́й сы́ны Изра́илевы от­ мо́ря Чермна́го и веде́ и́хъ въ пусты́ню Су́ръ: и идя́ху три́ дни́ въ пусты́ни, и не обрѣта́ху воды́ пи́ти.
Прiидо́ша же въ Ме́рру, и не можа́ху пи́ти воды́ от­ Ме́рры, горька́ бо бѣ́: сего́ ра́ди нарече́ся и́мя мѣ́сту тому́ Го́ресть.
И ропта́ху лю́дiе на Моисе́а, глаго́люще: что́ пiе́мъ?
Возопи́ же Моисе́й ко Го́споду, и показа́ ему́ Госпо́дь дре́во, и вложи́ е́ въ во́ду, и услади́ся вода́: та́мо положи́ ему́ оправда́нiя и судьбы́, и та́мо его́ искуси́,
и рече́: а́ще слу́хомъ услы́шиши гла́съ Го́спода Бо́га тво­его́, и уго́дная предъ Ни́мъ сотвори́ши, и внуши́ши за́повѣдемъ Его́, и сохрани́ши вся́ оправда́нiя Его́: вся́ку болѣ́знь, ю́же наведо́хъ Еги́птяномъ, не наведу́ на тя́: А́зъ бо е́смь Госпо́дь Бо́гъ тво́й исцѣля́яй тя́.
И прiидо́ша во Ели́мъ, и бя́ху та́мо два­на́­де­сять исто́чниковъ во́дъ, и се́дмьдесятъ сте́блiй фи́никовыхъ: и ополчи́шася та́мо при­­ вода́хъ.
Синодальный
1 Войска фараона погнались за Израилем до Чермного моря; 13 Господь разделяет воды для Израиля и топит египтян.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи сынам Израилевым, чтобы они обратились и расположились станом пред Пи-Гахирофом, между Мигдолом и между морем, пред Ваал-Цефоном; напротив его поставьте стан у моря.
И скажет фараон [народу своему] о сынах Израилевых: они заблудились в земле сей, заперла их пустыня.
А Я ожесточу сердце фараона, и он погонится за ними, и покажу славу Мою на фараоне и на всем войске его; и познают [все] Египтяне, что Я Господь. И сделали так.
И возвещено было царю Египетскому, что народ бежал; и обратилось сердце фараона и рабов его против народа сего, и они сказали: что это мы сделали? зачем отпустили Израильтян, чтобы они не работали нам?
[Фараон] запряг колесницу свою и народ свой взял с собою;
и взял шестьсот колесниц отборных и все колесницы Египетские, и начальников над всеми ими.
И ожесточил Господь сердце фараона, царя Египетского [и рабов его], и он погнался за сынами Израилевыми; сыны же Израилевы шли под рукою высокою.
И погнались за ними Египтяне, и все кони с колесницами фараона, и всадники, и всё войско его, и настигли их расположившихся у моря, при Пи-Гахирофе пред Ваал-Цефоном.
Фараон приблизился, и сыны Израилевы оглянулись, и вот, Египтяне идут за ними: и весьма устрашились и возопили сыны Израилевы к Господу,
и сказали Моисею: разве нет гробов в Египте, что ты привел нас умирать в пустыне? что́ это ты сделал с нами, выведя нас из Египта?
Не это ли самое говорили мы тебе в Египте, сказав: оставь нас, пусть мы работаем Египтянам? Ибо лучше быть нам в рабстве у Египтян, нежели умереть в пустыне.
Но Моисей сказал народу: не бойтесь, стойте – и увидите спасение Господне, которое Он соделает вам ныне, ибо Египтян, которых видите вы ныне, более не увидите во веки;
Господь будет поборать за вас, а вы будьте спокойны.
И сказал Господь Моисею: что ты вопиешь ко Мне? скажи сынам Израилевым, чтоб они шли,
а ты подними жезл твой и простри руку твою на море, и раздели его, и пройдут сыны Израилевы среди моря по суше;
Я же ожесточу сердце [фараона и всех] Египтян, и они пойдут вслед за ними; и покажу славу Мою на фараоне и на всем войске его, на колесницах его и на всадниках его;
и узнают [все] Египтяне, что Я Господь, когда покажу славу Мою на фараоне, на колесницах его и на всадниках его.
И двинулся Ангел Божий, шедший пред станом [сынов] Израилевых, и пошел позади их; двинулся и столп облачный от лица их и стал позади их;
и вошел в средину между станом Египетским и между станом [сынов] Израилевых, и был облаком и мраком для одних и освещал ночь для других, и не сблизились одни с другими во всю ночь.
И простер Моисей руку свою на море, и гнал Господь море сильным восточным ветром всю ночь и сделал море сушею, и расступились во́ды.
И пошли сыны Израилевы среди моря по суше: во́ды же были им стеною по правую и по левую сторону.
Погнались Египтяне, и вошли за ними в средину моря все кони фараона, колесницы его и всадники его.
И в утреннюю стражу воззрел Господь на стан Египтян из столпа огненного и облачного и привел в замешательство стан Египтян;
и отнял колеса у колесниц их, так что они влекли их с трудом. И сказали Египтяне: побежим от Израильтян, потому что Господь поборает за них против Египтян.
И сказал Господь Моисею: простри руку твою на море, и да обратятся воды на Египтян, на колесницы их и на всадников их.
И простер Моисей руку свою на море, и к утру вода возвратилась в свое место; а Египтяне бежали навстречу [воде]. Так потопил Господь Египтян среди моря.
И вода возвратилась и покрыла колесницы и всадников всего войска фараонова, вошедших за ними в море; не осталось ни одного из них.
А сыны Израилевы прошли по суше среди моря: воды [были] им стеною по правую и [стеною] по левую сторону.
И избавил Господь в день тот Израильтян из рук Египтян, и увидели [сыны] Израилевы Египтян мертвыми на берегу моря.
И увидели Израильтяне руку великую, которую явил Господь над Египтянами, и убоялся народ Господа и поверил Господу и Моисею, рабу Его.
Тогда Моисей и сыны Израилевы воспели Господу песнь сию и говорили:
1 Торжественная песнь Моисея и Мариами; 23 Моисей делает воды Мерры сладкими.
Пою Господу, ибо Он высоко превознесся; коня и всадника его ввергнул в море.
Господь крепость моя и слава моя, Он был мне спасением. Он Бог мой, и прославлю Его; Бог отца моего, и превознесу Его.
Господь муж брани, Иегова имя Ему.
Колесницы фараона и войско его ввергнул Он в море, и избранные военачальники его потонули в Чермном море.
Пучины покрыли их: они пошли в глубину, как камень.
Десница Твоя, Господи, прославилась силою; десница Твоя, Господи, сразила врага.
Величием славы Твоей Ты низложил восставших против Тебя. Ты послал гнев Твой, и он попалил их, как солому.
От дуновения Твоего расступились воды, влага стала, как стена, огустели пучины в сердце моря.
Враг сказал: погонюсь, настигну, разделю добычу; насытится ими душа моя, обнажу меч мой, истребит их рука моя.
Ты дунул духом Твоим, и покрыло их море: они погрузились, как свинец, в великих водах.
Кто, как Ты, Господи, между богами? Кто, как Ты, величествен святостью, досточтим хвалами, Творец чудес?
Ты простер десницу Твою: поглотила их земля.
Ты ведешь милостью Твоею народ сей, который Ты избавил, – сопровождаешь силою Твоею в жилище святыни Твоей.
Услышали народы и трепещут: ужас объял жителей Филистимских;
тогда смутились князья Едомовы, трепет объял вождей Моавитских, уныли все жители Ханаана.
Да нападет на них страх и ужас; от величия мышцы Твоей да онемеют они, как камень, доколе проходит народ Твой, Господи, доколе проходит сей народ, который Ты приобрел.
Введи его и насади его на горе достояния Твоего, на месте, которое Ты соделал жилищем Себе, Господи, во святилище, которое создали руки Твои, Владыка!
Господь будет царствовать во веки и в вечность.
Когда вошли кони фараона с колесницами его и с всадниками его в море, то Господь обратил на них во́ды морские, а сыны Израилевы прошли по суше среди моря.
И взяла Мариам пророчица, сестра Ааронова, в руку свою тимпан, и вышли за нею все женщины с тимпанами и ликованием.
И воспела Мариам пред ними: пойте Господу, ибо высоко превознесся Он, коня и всадника его ввергнул в море.
И повел Моисей Израильтян от Чермного моря, и они вступили в пустыню Сур; и шли они три дня по пустыне и не находили воды.
Пришли в Мерру – и не могли пить воды в Мерре, ибо она была горька, почему и наречено тому [месту] имя: Мерра*. //*Горечь.
И возроптал народ на Моисея, говоря: что нам пить?
[Моисей] возопил к Господу, и Господь показал ему дерево, и он бросил его в воду, и вода сделалась сладкою. Там Бог дал народу устав и закон и там испытывал его.
И сказал: если ты будешь слушаться гласа Господа, Бога твоего, и делать угодное пред очами Его, и внимать заповедям Его, и соблюдать все уставы Его, то не наведу на тебя ни одной из болезней, которые навел Я на Египет, ибо Я Господь [Бог твой], целитель твой.
И пришли в Елим; там было двенадцать источников воды и семьдесят финиковых дерев, и расположились там станом при водах.
 Habló Jehová a Moisés y le dijo:
«Di a los hijos de Israel que regresen y acampen delante de Pi-hahirot, entre Migdol y el mar, enfrente de Baal-zefón. Acamparéis frente a ese lugar, junto al mar.
Y el faraón dirá de los hijos de Israel: “Encerrados están en la tierra; el desierto los ha encerrado.”
Yo endureceré el corazón del faraón, para que los siga; entonces seré glorificado en el faraón y en todo su ejército, y sabrán los egipcios que yo soy Jehová.»

Ellos lo hicieron así.

Cuando fue dado aviso al rey de Egipto, que el pueblo huía, el corazón del faraón y de sus siervos se volvió contra el pueblo, y dijeron: «¿Cómo hemos hecho esto? Hemos dejado ir a Israel, para que no nos sirva.»
Unció entonces su carro y tomó consigo a su ejército.
Tomó seiscientos carros escogidos y todos los carros de Egipto, junto con sus capitanes.
Endureció Jehová el corazón del faraón, rey de Egipto, el cual siguió a los hijos de Israel; pero los hijos de Israel habían salido con mano poderosa.
Los egipcios los siguieron con toda la caballería y los carros del faraón, su gente de a caballo y todo su ejército; los alcanzaron donde estaban acampados junto al mar, cerca de Pi-hahirot, frente a Baal-zefón.
Cuando el faraón se hubo acercado, los hijos de Israel alzaron sus ojos y vieron que los egipcios venían tras ellos, por lo que los hijos de Israel clamaron a Jehová llenos de temor,
y dijeron a Moisés:

—¿No había sepulcros en Egipto, que nos has sacado para que muramos en el desierto? ¿Por qué nos has hecho esto? ¿Por qué nos has sacado de Egipto?

Ya te lo decíamos cuando estábamos en Egipto: Déjanos servir a los egipcios, porque mejor nos es servir a los egipcios que morir en el desierto.
Moisés respondió al pueblo:

—No temáis; estad firmes y ved la salvación que Jehová os dará hoy, porque los egipcios que hoy habéis visto, no los volveréis a ver nunca más.

Jehová peleará por vosotros, y vosotros estaréis tranquilos.
Entonces Jehová dijo a Moisés:

—¿Por qué clamas a mí? Di a los hijos de Israel que marchen.

Y tú, alza tu vara, extiende tu mano sobre el mar y divídelo, para que los hijos de Israel pasen por medio del mar en seco.
Yo endureceré el corazón de los egipcios, para que los sigan; entonces me glorificaré en el faraón y en todo su ejército, en sus carros y en su caballería.
Y sabrán los egipcios que yo soy Jehová, cuando me glorifique en el faraón, en sus carros y en su gente de a caballo.
El ángel de Dios, que iba delante del campamento de Israel, se apartó y se puso detrás de ellos; asimismo la columna de nube que iba delante de ellos se apartó y se puso a sus espaldas,
e iba entre el campamento de los egipcios y el campamento de Israel; para aquellos era una nube tenebrosa, pero a Israel lo alumbraba de noche; por eso, en toda aquella noche nunca se acercaron los unos a los otros.
Moisés extendió su mano sobre el mar, e hizo Jehová que el mar se retirara por medio de un recio viento oriental que sopló toda aquella noche. Así se secó el mar y las aguas quedaron divididas.
Entonces los hijos de Israel entraron en medio del mar, en seco, y las aguas eran como un muro a su derecha y a su izquierda.
Los egipcios los siguieron, y toda la caballería del faraón, sus carros y su gente de a caballo entraron tras ellos hasta la mitad del mar.
Aconteció a la vigilia de la mañana, que Jehová miró el campamento de los egipcios desde la columna de fuego y nube, y trastornó el campamento de los egipcios;
quitó además las ruedas de sus carros y los trastornó gravemente. Entonces los egipcios dijeron:

—Huyamos ante Israel, porque Jehová pelea por ellos contra los egipcios.

Pero Jehová dijo a Moisés:

—Extiende tu mano sobre el mar, para que las aguas se vuelvan contra los egipcios, sus carros y su caballería.

Moisés extendió su mano sobre el mar y, cuando amanecía, el mar se volvió con toda su fuerza; al huir, los egipcios se encontraban con el mar. Así derribó Jehová a los egipcios en medio del mar,
pues al volver las aguas, cubrieron los carros, la caballería y todo el ejército del faraón que había entrado tras ellos en el mar; no quedó ni uno de ellos.
En cambio, los hijos de Israel fueron por en medio del mar, en seco, y las aguas eran como un muro a su derecha y a su izquierda.
Así salvó Jehová aquel día a Israel de manos de los egipcios; e Israel vio a los egipcios muertos a la orilla del mar.
Al ver Israel aquel gran hecho que Jehová ejecutó contra los egipcios, el pueblo temió a Jehová, y creyeron a Jehová y a Moisés, su siervo.
 Entonces Moisés y los hijos de Israel entonaron este cántico a Jehová:

«Cantaré yo a Jehová,
porque se ha cubierto de gloria;
ha echado en el mar al caballo y al jinete.

Jehová es mi fortaleza y mi cántico.
Ha sido mi salvación.
Éste es mi Dios, a quien yo alabaré;
el Dios de mi padre, a quien yo enalteceré.
Jehová es un guerrero.
¡Jehová es su nombre!
Echó al mar los carros del faraón y de su ejército.
Lo mejor de sus capitanes, en el Mar Rojo se hundió.
Los abismos los cubrieron;
descendieron a las profundidades como piedra.
Tu diestra, Jehová, ha magnificado su poder.
Tu diestra, Jehová, ha aplastado al enemigo.
Con la grandeza de tu poder
has derribado a los que se levantaron contra ti.
Enviaste tu ira y los consumió como a hojarasca.
Al soplo de tu aliento se amontonaron las aguas,
se juntaron las corrientes como en un montón,
los abismos se cuajaron en medio del mar.
»El enemigo dijo:
“Perseguiré, apresaré,
repartiré despojos;
mi alma se saciará de ellos.
Sacaré mi espada,
los destruirá mi mano.”
Soplaste con tu viento, los cubrió el mar;
se hundieron como plomo en las impetuosas aguas.
¿Quién como tú, Jehová, entre los dioses?
¿Quién como tú, magnífico en santidad,
terrible en maravillosas hazañas, hacedor de prodigios?
Extendiste tu diestra;
la tierra los tragó.
Condujiste en tu misericordia
a este pueblo que redimiste.
Lo llevaste con tu poder a tu santa morada.
Lo oirán los pueblos y temblarán.
El dolor se apoderará de la tierra de los filisteos.
Entonces los caudillos de Edom se turbarán,
a los valientes de Moab los asaltará temblor,
se acobardarán todos los habitantes de Canaán.
¡Que caiga sobre ellos temblor y espanto!
Ante la grandeza de tu brazo
enmudezcan como una piedra,
hasta que haya pasado tu pueblo, oh Jehová,
hasta que haya pasado este pueblo que tú rescataste.
Tú los introducirás y los plantarás
en el monte de tu heredad,
en el lugar donde has preparado, oh Jehová, tu morada,
en el santuario que tus manos, oh Jehová, han afirmado.
¡Jehová reinará eternamente y para siempre!»
Cuando el faraón entró cabalgando con sus carros y su gente de a caballo en el mar, Jehová hizo que las aguas del mar se volvieran contra ellos, mientras los hijos de Israel pasaron en seco por en medio del mar.
Entonces María, la profetisa, hermana de Aarón, tomó un pandero en su mano, y todas las mujeres salieron detrás de ella con panderos y danzas.
Y María repetía:

«Cantad a Jehová,
porque se ha cubierto de gloria;
ha echado en el mar al caballo y al jinete.»

Moisés hizo partir a Israel del Mar Rojo. Salieron al desierto de Shur y anduvieron tres días por el desierto sin hallar agua.
Llegaron a Mara, pero no pudieron beber las aguas de Mara, porque eran amargas; por eso le pusieron el nombre de Mara.
El pueblo se puso a murmurar contra Moisés, diciendo: «¿Qué hemos de beber?»
Entonces Moisés clamó a Jehová, y Jehová le mostró un árbol; lo echó en las aguas, y las aguas se endulzaron.

Allí les dio estatutos y ordenanzas, y allí los probó.

Les dijo: «Si escuchas atentamente la voz de Jehová, tu Dios, y haces lo recto delante de sus ojos, das oído a sus mandamientos y guardas todos sus estatutos, ninguna enfermedad de las que envié sobre los egipcios traeré sobre ti, porque yo soy Jehová, tu sanador.»
Después llegaron a Elim, donde había doce fuentes de aguas y setenta palmeras, y acamparon allí junto a las aguas.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible