Скрыть
14:1
14:3
14:5
14:6
14:7
14:10
14:12
14:16
14:17
14:18
14:20
14:23
14:26
14:29
14:30
14:32
Синодальный
1 Войска фараона погнались за Израилем до Чермного моря; 13 Господь разделяет воды для Израиля и топит египтян.
И сказал Господь Моисею, говоря:
скажи сынам Израилевым, чтобы они обратились и расположились станом пред Пи-Гахирофом, между Мигдолом и между морем, пред Ваал-Цефоном; напротив его поставьте стан у моря.
И скажет фараон [народу своему] о сынах Израилевых: они заблудились в земле сей, заперла их пустыня.
А Я ожесточу сердце фараона, и он погонится за ними, и покажу славу Мою на фараоне и на всем войске его; и познают [все] Египтяне, что Я Господь. И сделали так.
И возвещено было царю Египетскому, что народ бежал; и обратилось сердце фараона и рабов его против народа сего, и они сказали: что это мы сделали? зачем отпустили Израильтян, чтобы они не работали нам?
[Фараон] запряг колесницу свою и народ свой взял с собою;
и взял шестьсот колесниц отборных и все колесницы Египетские, и начальников над всеми ими.
И ожесточил Господь сердце фараона, царя Египетского [и рабов его], и он погнался за сынами Израилевыми; сыны же Израилевы шли под рукою высокою.
И погнались за ними Египтяне, и все кони с колесницами фараона, и всадники, и всё войско его, и настигли их расположившихся у моря, при Пи-Гахирофе пред Ваал-Цефоном.
Фараон приблизился, и сыны Израилевы оглянулись, и вот, Египтяне идут за ними: и весьма устрашились и возопили сыны Израилевы к Господу,
и сказали Моисею: разве нет гробов в Египте, что ты привел нас умирать в пустыне? что́ это ты сделал с нами, выведя нас из Египта?
Не это ли самое говорили мы тебе в Египте, сказав: оставь нас, пусть мы работаем Египтянам? Ибо лучше быть нам в рабстве у Египтян, нежели умереть в пустыне.
Но Моисей сказал народу: не бойтесь, стойте – и увидите спасение Господне, которое Он соделает вам ныне, ибо Египтян, которых видите вы ныне, более не увидите во веки;
Господь будет поборать за вас, а вы будьте спокойны.
И сказал Господь Моисею: что ты вопиешь ко Мне? скажи сынам Израилевым, чтоб они шли,
а ты подними жезл твой и простри руку твою на море, и раздели его, и пройдут сыны Израилевы среди моря по суше;
Я же ожесточу сердце [фараона и всех] Египтян, и они пойдут вслед за ними; и покажу славу Мою на фараоне и на всем войске его, на колесницах его и на всадниках его;
и узнают [все] Египтяне, что Я Господь, когда покажу славу Мою на фараоне, на колесницах его и на всадниках его.
И двинулся Ангел Божий, шедший пред станом [сынов] Израилевых, и пошел позади их; двинулся и столп облачный от лица их и стал позади их;
и вошел в средину между станом Египетским и между станом [сынов] Израилевых, и был облаком и мраком для одних и освещал ночь для других, и не сблизились одни с другими во всю ночь.
И простер Моисей руку свою на море, и гнал Господь море сильным восточным ветром всю ночь и сделал море сушею, и расступились во́ды.
И пошли сыны Израилевы среди моря по суше: во́ды же были им стеною по правую и по левую сторону.
Погнались Египтяне, и вошли за ними в средину моря все кони фараона, колесницы его и всадники его.
И в утреннюю стражу воззрел Господь на стан Египтян из столпа огненного и облачного и привел в замешательство стан Египтян;
и отнял колеса у колесниц их, так что они влекли их с трудом. И сказали Египтяне: побежим от Израильтян, потому что Господь поборает за них против Египтян.
И сказал Господь Моисею: простри руку твою на море, и да обратятся воды на Египтян, на колесницы их и на всадников их.
И простер Моисей руку свою на море, и к утру вода возвратилась в свое место; а Египтяне бежали навстречу [воде]. Так потопил Господь Египтян среди моря.
И вода возвратилась и покрыла колесницы и всадников всего войска фараонова, вошедших за ними в море; не осталось ни одного из них.
А сыны Израилевы прошли по суше среди моря: воды [были] им стеною по правую и [стеною] по левую сторону.
И избавил Господь в день тот Израильтян из рук Египтян, и увидели [сыны] Израилевы Египтян мертвыми на берегу моря.
И увидели Израильтяне руку великую, которую явил Господь над Египтянами, и убоялся народ Господа и поверил Господу и Моисею, рабу Его.
Тогда Моисей и сыны Израилевы воспели Господу песнь сию и говорили:
Церковнославянский (рус)
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю глаго́ля:
рцы́ сыно́мъ Изра́илевымъ, и обрати́в­шеся да ополча́т­ся пря́мо при­­дво́рiю, между́ Магдо́ломъ и между́ мо́ремъ, пря́мо Веельсепфо́ну: предъ ни́ми ополчи́шися при­­ мо́ри:
и рече́тъ фарао́нъ лю́демъ сво­и́мъ о сынѣ́хъ Изра́илевыхъ: заблужда́ютъ сі́и по земли́, затвори́ бо и́хъ пусты́ня:
А́зъ же ожесточу́ се́рдце фарао́ново, и пожене́тъ созади́ и́хъ, и просла́влюся въ фарао́нѣ и во все́мъ во́ин­ствѣ его́: и уразумѣ́ютъ вси́ Еги́птяне, я́ко А́зъ е́смь Госпо́дь. И сотвори́ша та́ко.
И воз­вѣще́но бы́сть царю́ Еги́петскому, я́ко бѣжа́ша лю́дiе, и преврати́ся се́рдце фарао́ново и рабо́въ его́ на лю́ди, и реко́ша: что́ сiе́ сотвори́хомъ, от­пусти́в­ше сы́ны Изра́илевы, да не рабо́таютъ на́мъ?
Впряже́ у́бо фарао́нъ колесни́цы своя́, и вся́ лю́ди своя́ собра́ съ собо́ю:
и поя́тъ ше́сть со́тъ колесни́цъ избра́н­ныхъ, и вся́ ко́ни Еги́петскiя, и триста́ты надъ всѣ́ми.
И ожесточи́ Госпо́дь се́рдце фарао́на царя́ Еги́петскаго и рабо́въ его́, и погна́ созади́ сыно́въ Изра́илевыхъ. Сы́нове же Изра́илевы исхожда́ху руко́ю высо́кою.
И погна́ша Еги́птяне вслѣ́дъ и́хъ, и обрѣто́ша и́хъ ополчи́в­шихся при­­ мо́ри: и вся́ ко́ни и колесни́цы фарао́новы, и ко́н­ницы, и во́ин­ство его́ пря́мо при­­дво́рiю, проти́ву Веельсепфо́на.
И фарао́нъ при­­ближа́­шеся. Воззрѣ́в­ше же сы́нове Изра́илевы очи́ма, ви́дѣша: и се́, Еги́птяне ополчи́шася вслѣ́дъ и́хъ: и убоя́шася зѣло́, и возопи́ша сы́нове Изра́илевы ко Го́споду
и реко́ша къ Моисе́ю: за е́же не бы́ти гробо́мъ во Еги́птѣ, изве́лъ еси́ на́съ умертви́ти въ пусты́ни: что́ сiе́ сотвори́лъ еси́ на́мъ, изве́дъ на́съ изъ Еги́пта?
Не се́й ли бя́ше глаго́лъ, его́же реко́хомъ къ тебѣ́ во Еги́птѣ, глаго́люще: оста́ви на́съ, да рабо́таемъ Еги́птяномъ: лу́чше бо бя́ше на́мъ рабо́тати Еги́птяномъ, не́жели умре́ти въ пусты́ни се́й.
Рече́ же Моисе́й къ лю́демъ: дерза́йте, сто́йте и зри́те спасе́нiе е́же от­ Го́спода, е́же сотвори́тъ на́мъ дне́сь: и́мже бо о́бразомъ ви́дѣсте Еги́птянъ дне́сь, не при­­ложите́ ктому́ ви́дѣти и́хъ въ вѣ́чное вре́мя:
Госпо́дь побо́ретъ по ва́съ, вы́ же умо́лкните.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: что́ вопiе́ши ко Мнѣ́? Рцы́ сыно́мъ Изра́илевымъ, и да путеше́­ст­вуютъ,
ты́ же воз­ми́ же́злъ тво́й и простри́ ру́ку твою́ на мо́ре, и расто́ргни е́: и да вни́дутъ сы́нове Изра́илевы посредѣ́ мо́ря по су́ху:
и се́, А́зъ ожесточу́ се́рдце фарао́ново и всѣ́хъ Еги́птянъ, и вни́дутъ вслѣ́дъ и́хъ: и просла́влюся въ фарао́нѣ и во все́мъ во́ин­ствѣ его́, и въ колесни́цахъ и въ ко́нехъ его́,
и увѣ́дятъ вси́ Еги́птяне, я́ко А́зъ е́смь Госпо́дь, егда́ прославля́юся въ фарао́нѣ и въ колесни́цахъ и въ ко́нехъ его́.
Взя́т­ся же А́нгелъ Бо́жiй ходя́й предъ полко́мъ сыно́въ Изра́илевыхъ и по́йде созади́ и́хъ, взя́т­ся же и сто́лпъ о́блачный от­ лица́ и́хъ и ста́ созади́ и́хъ.
И вни́де посредѣ́ полка́ Еги́петска и посредѣ́ полка́ сыно́въ Изра́илевыхъ и ста́: и бы́сть тма́ и мра́къ, и прiи́де но́щь, и не смѣси́шася дру́гъ съ дру́гомъ во всю́ но́щь.
Простре́ же Моисе́й ру́ку на мо́ре, и воз­гна́ Госпо́дь мо́ре вѣ́тромъ ю́жнымъ си́льнымъ всю́ но́щь, и сотвори́ мо́ре су́шу, и разступи́ся вода́.
И внидо́ша сы́нове Изра́илевы посредѣ́ мо́ря по су́ху, и вода́ и́мъ стѣна́ бы́сть одесну́ю и стѣна́ ошу́юю.
Погна́ша же Еги́птяне и внидо́ша вслѣ́дъ и́хъ, и вся́къ ко́нь фарао́новъ, и колесни́цы, и вса́дники посредѣ́ мо́ря.
Бы́сть же въ стра́жу у́трен­нюю, и воз­зрѣ́ Госпо́дь на по́лкъ Еги́петскiй въ столпѣ́ о́гнен­нѣмъ и о́блачнѣмъ, и смяте́ по́лкъ Еги́петскiй,
и связа́ о́си колесни́цъ и́хъ, и ведя́ше и́хъ съ ну́ждею. И реко́ша Еги́птяне: бѣжи́мъ от­ лица́ Изра́илева, Госпо́дь бо побора́етъ по ни́хъ на Еги́птяны.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: простри́ ру́ку твою́ на мо́ре, и да совокупи́т­ся вода́ и да покры́етъ Еги́птяны, колесни́цы же и вса́дники.
Простре́ же Моисе́й ру́ку на мо́ре, и устро́ися вода́ ко дню́ на мѣ́сто: Еги́птяне же бѣжа́ша подъ водо́ю, и истрясе́ Госпо́дь Еги́птяны посредѣ́ мо́ря:
и обрати́в­шися вода́ покры́ колесни́цы и вса́дники и всю́ си́лу фарао́нову, в­ше́дши вслѣ́дъ и́хъ въ мо́ре: и не оста́ от­ ни́хъ ни еди́нъ.
Сы́нове же Изра́илевы про­идо́ша по су́ху посредѣ́ мо́ря: вода́ же и́мъ стѣна́ [бы́сть] одесну́ю и стѣна́ ошу́юю,
и изба́ви Госпо́дь Изра́иля въ де́нь о́нъ изъ руки́ Еги́петскiя: и ви́дѣша сы́нове Изра́илевы Еги́птянъ изме́ршихъ при­­ краи́ мо́ря.
Ви́дѣ же Изра́иль ру́ку вели́кую, я́же сотвори́ Госпо́дь Еги́птяномъ, и убоя́шася лю́дiе Го́спода и вѣ́роваша Бо́гу и Моисе́ю уго́днику Его́.
Тогда́ воспѣ́ Моисе́й и сы́нове Изра́илевы пѣ́снь сiю́ Го́сподеви, и реко́ша глаго́люще:
Il Signore disse a Mosè:
"Comanda agli Israeliti che tornino indietro e si accampino davanti a Pi-Achiròt, tra Migdol e il mare, davanti a Baal-Sefòn; di fronte a quel luogo vi accamperete presso il mare.
Il faraone penserà degli Israeliti: "Vanno errando nella regione; il deserto li ha bloccati!".
Io renderò ostinato il cuore del faraone, ed egli li inseguirà; io dimostrerò la mia gloria contro il faraone e tutto il suo esercito, così gli Egiziani sapranno che io sono il Signore!". Ed essi fecero così.
Quando fu riferito al re d'Egitto che il popolo era fuggito, il cuore del faraone e dei suoi ministri si rivolse contro il popolo. Dissero: "Che cosa abbiamo fatto, lasciando che Israele si sottraesse al nostro servizio?".
Attaccò allora il cocchio e prese con sé i suoi soldati.
Prese seicento carri scelti e tutti i carri d'Egitto con i combattenti sopra ciascuno di essi.
Il Signore rese ostinato il cuore del faraone, re d'Egitto, il quale inseguì gli Israeliti mentre gli Israeliti uscivano a mano alzata.
Gli Egiziani li inseguirono e li raggiunsero, mentre essi stavano accampati presso il mare; tutti i cavalli e i carri del faraone, i suoi cavalieri e il suo esercito erano presso Pi-Achiròt, davanti a Baal-Sefòn.
Quando il faraone fu vicino, gli Israeliti alzarono gli occhi: ecco, gli Egiziani marciavano dietro di loro! Allora gli Israeliti ebbero grande paura e gridarono al Signore.
E dissero a Mosè: "È forse perché non c'erano sepolcri in Egitto che ci hai portati a morire nel deserto? Che cosa ci hai fatto, portandoci fuori dall'Egitto?
Non ti dicevamo in Egitto: "Lasciaci stare e serviremo gli Egiziani, perché è meglio per noi servire l'Egitto che morire nel deserto"?".
Mosè rispose: "Non abbiate paura! Siate forti e vedrete la salvezza del Signore, il quale oggi agirà per voi; perché gli Egiziani che voi oggi vedete, non li rivedrete mai più!
Il Signore combatterà per voi, e voi starete tranquilli".
Il Signore disse a Mosè: "Perché gridi verso di me? Ordina agli Israeliti di riprendere il cammino.
Tu intanto alza il bastone, stendi la mano sul mare e dividilo, perché gli Israeliti entrino nel mare all'asciutto.
Ecco, io rendo ostinato il cuore degli Egiziani, così che entrino dietro di loro e io dimostri la mia gloria sul faraone e tutto il suo esercito, sui suoi carri e sui suoi cavalieri.
Gli Egiziani sapranno che io sono il Signore, quando dimostrerò la mia gloria contro il faraone, i suoi carri e i suoi cavalieri".
L'angelo di Dio, che precedeva l'accampamento d'Israele, cambiò posto e passò indietro. Anche la colonna di nube si mosse e dal davanti passò dietro.
Andò a porsi tra l'accampamento degli Egiziani e quello d'Israele. La nube era tenebrosa per gli uni, mentre per gli altri illuminava la notte; così gli uni non poterono avvicinarsi agli altri durante tutta la notte.
Allora Mosè stese la mano sul mare. E il Signore durante tutta la notte risospinse il mare con un forte vento d'oriente, rendendolo asciutto; le acque si divisero.
Gli Israeliti entrarono nel mare sull'asciutto, mentre le acque erano per loro un muro a destra e a sinistra.
Gli Egiziani li inseguirono, e tutti i cavalli del faraone, i suoi carri e i suoi cavalieri entrarono dietro di loro in mezzo al mare.
Ma alla veglia del mattino il Signore, dalla colonna di fuoco e di nube, gettò uno sguardo sul campo degli Egiziani e lo mise in rotta.
Frenò le ruote dei loro carri, così che a stento riuscivano a spingerle. Allora gli Egiziani dissero: "Fuggiamo di fronte a Israele, perché il Signore combatte per loro contro gli Egiziani!".
Il Signore disse a Mosè: "Stendi la mano sul mare: le acque si riversino sugli Egiziani, sui loro carri e i loro cavalieri".
Mosè stese la mano sul mare e il mare, sul far del mattino, tornò al suo livello consueto, mentre gli Egiziani, fuggendo, gli si dirigevano contro. Il Signore li travolse così in mezzo al mare.
Le acque ritornarono e sommersero i carri e i cavalieri di tutto l'esercito del faraone, che erano entrati nel mare dietro a Israele: non ne scampò neppure uno.
Invece gli Israeliti avevano camminato sull'asciutto in mezzo al mare, mentre le acque erano per loro un muro a destra e a sinistra.
In quel giorno il Signore salvò Israele dalla mano degli Egiziani, e Israele vide gli Egiziani morti sulla riva del mare;
Israele vide la mano potente con la quale il Signore aveva agito contro l'Egitto, e il popolo temette il Signore e credette in lui e in Mosè suo servo.

Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible