Скрыть
15:4
15:12
15:15
15:21
15:23
15:24
Синодальный
1 Торжественная песнь Моисея и Мариами; 23 Моисей делает воды Мерры сладкими.
Пою Господу, ибо Он высоко превознесся; коня и всадника его ввергнул в море.
Господь крепость моя и слава моя, Он был мне спасением. Он Бог мой, и прославлю Его; Бог отца моего, и превознесу Его.
Господь муж брани, Иегова имя Ему.
Колесницы фараона и войско его ввергнул Он в море, и избранные военачальники его потонули в Чермном море.
Пучины покрыли их: они пошли в глубину, как камень.
Десница Твоя, Господи, прославилась силою; десница Твоя, Господи, сразила врага.
Величием славы Твоей Ты низложил восставших против Тебя. Ты послал гнев Твой, и он попалил их, как солому.
От дуновения Твоего расступились воды, влага стала, как стена, огустели пучины в сердце моря.
Враг сказал: погонюсь, настигну, разделю добычу; насытится ими душа моя, обнажу меч мой, истребит их рука моя.
Ты дунул духом Твоим, и покрыло их море: они погрузились, как свинец, в великих водах.
Кто, как Ты, Господи, между богами? Кто, как Ты, величествен святостью, досточтим хвалами, Творец чудес?
Ты простер десницу Твою: поглотила их земля.
Ты ведешь милостью Твоею народ сей, который Ты избавил, – сопровождаешь силою Твоею в жилище святыни Твоей.
Услышали народы и трепещут: ужас объял жителей Филистимских;
тогда смутились князья Едомовы, трепет объял вождей Моавитских, уныли все жители Ханаана.
Да нападет на них страх и ужас; от величия мышцы Твоей да онемеют они, как камень, доколе проходит народ Твой, Господи, доколе проходит сей народ, который Ты приобрел.
Введи его и насади его на горе достояния Твоего, на месте, которое Ты соделал жилищем Себе, Господи, во святилище, которое создали руки Твои, Владыка!
Господь будет царствовать во веки и в вечность.
Когда вошли кони фараона с колесницами его и с всадниками его в море, то Господь обратил на них во́ды морские, а сыны Израилевы прошли по суше среди моря.
И взяла Мариам пророчица, сестра Ааронова, в руку свою тимпан, и вышли за нею все женщины с тимпанами и ликованием.
И воспела Мариам пред ними: пойте Господу, ибо высоко превознесся Он, коня и всадника его ввергнул в море.
И повел Моисей Израильтян от Чермного моря, и они вступили в пустыню Сур; и шли они три дня по пустыне и не находили воды.
Пришли в Мерру – и не могли пить воды в Мерре, ибо она была горька, почему и наречено тому [месту] имя: Мерра*. //*Горечь.
И возроптал народ на Моисея, говоря: что нам пить?
[Моисей] возопил к Господу, и Господь показал ему дерево, и он бросил его в воду, и вода сделалась сладкою. Там Бог дал народу устав и закон и там испытывал его.
И сказал: если ты будешь слушаться гласа Господа, Бога твоего, и делать угодное пред очами Его, и внимать заповедям Его, и соблюдать все уставы Его, то не наведу на тебя ни одной из болезней, которые навел Я на Египет, ибо Я Господь [Бог твой], целитель твой.
И пришли в Елим; там было двенадцать источников воды и семьдесят финиковых дерев, и расположились там станом при водах.
Церковнославянский (рус)
По­и́мъ Го́сподеви, сла́вно бо просла́вися: коня́ и вса́дника вве́рже въ мо́ре:
Помо́щникъ и Покрови́тель бы́сть мнѣ́ во спасе́нiе: Се́й мо́й Бо́гъ и просла́влю Его́, Бо́гъ отца́ мо­его́ и воз­несу́ Его́:
Госпо́дь сокруша́яй бра́ни, Госпо́дь и́мя Ему́,
колесни́цы фарао́новы и си́лу его́ вве́рже въ мо́ре, избра́н­ныя вса́дники триста́ты потопи́ въ Чермнѣ́мъ мо́ри,
пучи́ною покры́ и́хъ, погрязо́ша во глубинѣ́ я́ко ка́мень:
десни́ца Твоя́, Го́споди, просла́вися въ крѣ́пости, десна́я Твоя́ рука́, Го́споди, сокруши́ враги́:
и мно́же­с­т­вомъ сла́вы Тво­ея́ сте́рлъ еси́ сопроти́вныхъ, посла́лъ еси́ гнѣ́въ Тво́й, пояде́ я́ я́ко сте́блiе,
и ду́хомъ я́рости Тво­ея́ разступи́ся вода́: огустѣ́ша я́ко стѣна́ во́ды, огустѣ́ша и во́лны посредѣ́ мо́ря:
рече́ вра́гъ: гна́въ пости́гну, раздѣлю́ коры́сть, испо́лню ду́шу мою́, убiю́ мече́мъ мо­и́мъ, госпо́д­ст­вовати бу́детъ рука́ моя́:
посла́лъ еси́ ду́ха Тво­его́, покры́ я́ мо́ре, погрязо́ша я́ко о́лово въ водѣ́ зѣ́лнѣй:
кто́ подо́бенъ Тебѣ́ въ бозѣ́хъ, Го́споди, кто́ подо́бенъ Тебѣ́? Просла́вленъ во святы́хъ, ди́венъ въ сла́вѣ, Творя́й чудеса́:
просте́рлъ еси́ десни́цу Свою́, пожре́ я́ земля́,
наста́вилъ еси́ пра́вдою Тво­е́ю лю́ди Твоя́ сiя́, я́же изба́вилъ еси́, утѣ́шилъ еси́ крѣ́постiю Тво­е́ю во оби́тель святу́ю Твою́:
слы́шаша язы́цы и прогнѣ́вашася, болѣ́зни прiя́ша живу́щiи въ Филисти́мѣ:
тогда́ потща́шася влады́цы Едо́мстiи и кня́зи Моави́тстiи, прiя́тъ я́ тре́петъ: раста́яша вси́ живу́щiи въ Ханаа́нѣ:
да нападе́тъ на ня́ стра́хъ и тре́петъ: вели́чiемъ мы́шцы Тво­ея́ да ока́менят­ся, до́ндеже про́йдутъ лю́дiе Тво­и́, Го́споди, до́ндеже про́йдутъ лю́дiе Тво­и́ сі́и, я́же стяжа́лъ еси́:
вве́дъ насади́ я́ въ го́ру достоя́нiя Тво­его́, въ гото́вое жили́ще Твое́, е́же содѣ́лалъ еси́, Го́споди, святы́ню, Го́споди, ю́же угото́вастѣ ру́цѣ Тво­и́:
Госпо́дь ца́р­ст­вуяй вѣ́ки, и на вѣ́къ, и еще́:
егда́ вни́де ко́н­ница фарао́нова съ колесни́цами и вса́дники въ мо́ре, и наведе́ на ни́хъ Госпо́дь во́ду морску́ю: сы́нове же Изра́илевы про­идо́ша су́шею посредѣ́ мо́ря.
Взя́ же Марiа́мъ проро́чица, сестра́ Ааро́нова, тимпа́нъ въ ру́цѣ сво­и́, и изыдо́ша вся́ жены́ вслѣ́дъ ея́ со тимпа́ны и ли́ки:
преднача́ же и́мъ Марiа́мъ, глаго́лющи: по­и́мъ Го́сподеви, сла́вно бо просла́вися: коня́ и вса́дника вве́рже въ мо́ре.
Поя́тъ же Моисе́й сы́ны Изра́илевы от­ мо́ря Чермна́го и веде́ и́хъ въ пусты́ню Су́ръ: и идя́ху три́ дни́ въ пусты́ни, и не обрѣта́ху воды́ пи́ти.
Прiидо́ша же въ Ме́рру, и не можа́ху пи́ти воды́ от­ Ме́рры, горька́ бо бѣ́: сего́ ра́ди нарече́ся и́мя мѣ́сту тому́ Го́ресть.
И ропта́ху лю́дiе на Моисе́а, глаго́люще: что́ пiе́мъ?
Возопи́ же Моисе́й ко Го́споду, и показа́ ему́ Госпо́дь дре́во, и вложи́ е́ въ во́ду, и услади́ся вода́: та́мо положи́ ему́ оправда́нiя и судьбы́, и та́мо его́ искуси́,
и рече́: а́ще слу́хомъ услы́шиши гла́съ Го́спода Бо́га тво­его́, и уго́дная предъ Ни́мъ сотвори́ши, и внуши́ши за́повѣдемъ Его́, и сохрани́ши вся́ оправда́нiя Его́: вся́ку болѣ́знь, ю́же наведо́хъ Еги́птяномъ, не наведу́ на тя́: А́зъ бо е́смь Госпо́дь Бо́гъ тво́й исцѣля́яй тя́.
И прiидо́ша во Ели́мъ, и бя́ху та́мо два­на́­де­сять исто́чниковъ во́дъ, и се́дмьдесятъ сте́блiй фи́никовыхъ: и ополчи́шася та́мо при­­ вода́хъ.
Allora Mosè e gli Israeliti cantarono questo canto al Signore e dissero:
"Voglio cantare al Signore,
perché ha mirabilmente trionfato:
cavallo e cavaliere
ha gettato nel mare.
Mia forza e mio canto è il Signore,
egli è stato la mia salvezza.
È il mio Dio: lo voglio lodare,
il Dio di mio padre: lo voglio esaltare!
Il Signore è un guerriero,
Signore è il suo nome.
I carri del faraone e il suo esercito
li ha scagliati nel mare;
i suoi combattenti scelti
furono sommersi nel Mar Rosso.
Gli abissi li ricoprirono,
sprofondarono come pietra.
La tua destra, Signore,
è gloriosa per la potenza,
la tua destra, Signore,
annienta il nemico;
con sublime maestà
abbatti i tuoi avversari,
scateni il tuo furore,
che li divora come paglia.
Al soffio della tua ira
si accumularono le acque,
si alzarono le onde come un argine,
si rappresero gli abissi nel fondo del mare.
Il nemico aveva detto:
"Inseguirò, raggiungerò,
spartirò il bottino,
se ne sazierà la mia brama;
sfodererò la spada,
li conquisterà la mia mano!".
Soffiasti con il tuo alito:
li ricoprì il mare,
sprofondarono come piombo
in acque profonde.
Chi è come te fra gli dèi, Signore?
Chi è come te, maestoso in santità,
terribile nelle imprese,
autore di prodigi?
Stendesti la destra:
li inghiottì la terra.
Guidasti con il tuo amore
questo popolo che hai riscattato,
lo conducesti con la tua potenza
alla tua santa dimora.
Udirono i popoli: sono atterriti.
L'angoscia afferrò gli abitanti della Filistea.
Allora si sono spaventati i capi di Edom,
il pànico prende i potenti di Moab;
hanno tremato tutti gli abitanti di Canaan.
Piómbino su di loro
paura e terrore;
per la potenza del tuo braccio
restino muti come pietra,
finché sia passato il tuo popolo, Signore,
finché sia passato questo tuo popolo,
che ti sei acquistato.
Tu lo fai entrare e lo pianti
sul monte della tua eredità,
luogo che per tua dimora,
Signore, hai preparato,
santuario che le tue mani,
Signore, hanno fondato.
Il Signore regni
in eterno e per sempre!".
Quando i cavalli del faraone, i suoi carri e i suoi cavalieri furono entrati nel mare, il Signore fece tornare sopra di essi le acque del mare, mentre gli Israeliti avevano camminato sull'asciutto in mezzo al mare.
Allora Maria, la profetessa, sorella di Aronne, prese in mano un tamburello: dietro a lei uscirono le donne con i tamburelli e con danze.
Maria intonò per loro il ritornello:

"Cantate al Signore,
perché ha mirabilmente trionfato:
cavallo e cavaliere
ha gettato nel mare!".
Mosè fece partire Israele dal Mar Rosso ed essi avanzarono verso il deserto di Sur. Camminarono tre giorni nel deserto senza trovare acqua.
Arrivarono a Mara, ma non potevano bere le acque di Mara, perché erano amare. Per questo furono chiamate Mara.
Allora il popolo mormorò contro Mosè: "Che cosa berremo?".
Egli invocò il Signore, il quale gli indicò un legno. Lo gettò nell'acqua e l'acqua divenne dolce. In quel luogo il Signore impose al popolo una legge e un diritto; in quel luogo lo mise alla prova.
Disse: "Se tu darai ascolto alla voce del Signore, tuo Dio, e farai ciò che è retto ai suoi occhi, se tu presterai orecchio ai suoi ordini e osserverai tutte le sue leggi, io non t'infliggerò nessuna delle infermità che ho inflitto agli Egiziani, perché io sono il Signore, colui che ti guarisce!".
Poi arrivarono a Elìm, dove sono dodici sorgenti di acqua e settanta palme. Qui si accamparono presso l'acqua.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible