Скрыть
16:3
16:5
16:6
16:9
16:11
16:16
16:17
16:19
16:20
16:21
16:22
16:24
16:25
16:27
16:28
16:30
16:32
16:34
16:36
Английский (NKJV)
And they journeyed from Elim, and all the congregation of the children of Israel came to the Wilderness of Sin, which is between Elim and Sinai, on the fifteenth day of the second month after they departed from the land of Egypt.
Then the whole congregation of the children of Israel complained against Moses and Aaron in the wilderness.
And the children of Israel said to them, «Oh, that we had died by the hand of the LORD in the land of Egypt, when we sat by the pots of meat and when we ate bread to the full! For you have brought us out into this wilderness to kill this whole assembly with hunger.»
Then the LORD said to Moses, «Behold, I will rain bread from heaven for you. And the people shall go out and gather a certain quota every day, that I may test them, whether they will walk in My law or not.
And it shall be on the sixth day that they shall prepare what they bring in, and it shall be twice as much as they gather daily.»
Then Moses and Aaron said to all the children of Israel, «At evening you shall know that the LORD has brought you out of the land of Egypt.
And in the morning you shall see the glory of the LORD; for He hears your complaints against the LORD. But what are we, that you complain against us?»
Also Moses said, «This shall be seen when the LORD gives you meat to eat in the evening, and in the morning bread to the full; for the LORD hears your complaints which you make against Him. And what are we? Your complaints are not against us but against the LORD.»
Then Moses spoke to Aaron, «Say to all the congregation of the children of Israel, «Come near before the LORD, for He has heard your complaints.»́
Now it came to pass, as Aaron spoke to the whole congregation of the children of Israel, that they looked toward the wilderness, and behold, the glory of the LORD appeared in the cloud.
And the LORD spoke to Moses, saying,
«I have heard the complaints of the children of Israel. Speak to them, saying, «At twilight you shall eat meat, and in the morning you shall be filled with bread. And you shall know that I am the LORD your God.»́
So it was that quails came up at evening and covered the camp, and in the morning the dew lay all around the camp.
And when the layer of dew lifted, there, on the surface of the wilderness, was a small round substance, as fine as frost on the ground.
So when the children of Israel saw it, they said to one another, «What is it?» For they did not know what it was. And Moses said to them, «This is the bread which the LORD has given you to eat.
This is the thing which the LORD has commanded: «Let every man gather it according to each onés need, one omer for each person, according to the number of persons; let every man take for those who are in his tent.»́
Then the children of Israel did so and gathered, some more, some less.
So when they measured it by omers, he who gathered much had nothing left over, and he who gathered little had no lack. Every man had gathered according to each onés need.
And Moses said, «Let no one leave any of it till morning.»
Notwithstanding they did not heed Moses. But some of them left part of it until morning, and it bred worms and stank. And Moses was angry with them.
So they gathered it every morning, every man according to his need. And when the sun became hot, it melted.
And so it was, on the sixth day, that they gathered twice as much bread, two omers for each one. And all the rulers of the congregation came and told Moses.
Then he said to them, «This is what the LORD has said: «Tomorrow is a Sabbath rest, a holy Sabbath to the LORD. Bake what you will bake today, and boil what you will boil; and lay up for yourselves all that remains, to be kept until morning.»́
So they laid it up till morning, as Moses commanded; and it did not stink, nor were there any worms in it.
Then Moses said, «Eat that today, for today is a Sabbath to the LORD; today you will not find it in the field.
Six days you shall gather it, but on the seventh day, the Sabbath, there will be none.»
Now it happened that some of the people went out on the seventh day to gather, but they found none.
And the LORD said to Moses, «How long do you refuse to keep My commandments and My laws?
See! For the LORD has given you the Sabbath; therefore He gives you on the sixth day bread for two days. Let every man remain in his place; let no man go out of his place on the seventh day.»
So the people rested on the seventh day.
And the house of Israel called its name Manna. And it was like white coriander seed, and the taste of it was like wafers made with honey.
Then Moses said, «This is the thing which the LORD has commanded: «Fill an omer with it, to be kept for your generations, that they may see the bread with which I fed you in the wilderness, when I brought you out of the land of Egypt.»́
And Moses said to Aaron, «Take a pot and put an omer of manna in it, and lay it up before the LORD, to be kept for your generations.»
As the LORD commanded Moses, so Aaron laid it up before the Testimony, to be kept.
And the children of Israel ate manna forty years, until they came to an inhabited land; they ate manna until they came to the border of the land of Canaan.
Now an omer is one-tenth of an ephah.
Церковнославянский (рус)
Воздвиго́шася же от­ Ели́ма, и прiи́де ве́сь со́нмъ сыно́въ Изра́илевыхъ въ пусты́ню Си́нъ, я́же е́сть между́ Ели́момъ и между́ Си́ною. Въ пя́тый же ­на́­де­сять де́нь втора́го ме́сяца изше́дшымъ и́мъ от­ земли́ Еги́петскiя,
воз­ропта́ ве́сь со́нмъ сыно́въ Изра́илевыхъ на Моисе́а и Ааро́на,
и реко́ша къ ни́мъ сы́нове Изра́илевы: о, дабы́ бы́хомъ изме́рли мы́ уя́звени от­ Го́спода въ земли́ Еги́петстѣй, егда́ сѣдя́хомъ надъ котлы́ мясны́ми и ядо́хомъ хлѣ́бы до сы́тости: я́ко изведо́сте ны́ въ пусты́ню сiю́ умори́ти ве́сь со́нмъ се́й гла́домъ.
Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю: се́, А́зъ одождю́ ва́мъ хлѣ́бы съ небесе́: и изы́дутъ лю́дiе, и соберу́тъ дово́лное дню́, на [вся́къ] де́нь, я́ко да искушу́ и́хъ, а́ще по́йдутъ въ зако́нѣ Мо­е́мъ, или́ ни́:
и бу́детъ въ де́нь шесты́й, и угото́вятъ, е́же внесу́тъ, и да бу́детъ сугу́бо, е́же собира́ша на вся́къ де́нь.
Рече́ же Моисе́й и Ааро́нъ ко всему́ со́нму сыно́въ Изра́илевыхъ: въ ве́черъ [се́й] увѣ́сте, я́ко Госпо́дь изведе́ вы от­ земли́ Еги́петскiя,
и зау́тра у́зрите сла́ву Госпо́дню, внегда́ услы́шати Го́споду ропта́нiе ва́­ше на Бо́га: мы́ же что́ есмы́, я́ко ро́пщете на ны́?
И рече́ Моисе́й: егда́ да́стъ Госпо́дь ва́мъ въ ве́черъ мяса́ я́сти и хлѣ́бы зау́тра до сы́тости, поне́же услы́ша Госпо́дь ропта́нiе ва́­ше, и́мже ро́пщете на ны́: мы́ же что́ есмы́? Не на на́съ бо ропта́нiе ва́­ше, но то́чiю на Бо́га.
И рече́ Моисе́й ко Ааро́ну: глаго́ли ко всему́ со́нму сыно́въ Изра́илевыхъ: прiиди́те предъ Бо́га, услы́ша бо ропта́нiе ва́­ше.
Егда́ же глаго́лаше Ааро́нъ всему́ со́нму сыно́въ Изра́илевыхъ, и обрати́шася въ пусты́ню, и сла́ва Госпо́дня яви́ся во о́блацѣ,
и рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю глаго́ля:
слы́шахъ ропта́нiе сыно́въ Изра́илевыхъ: рцы́ къ ни́мъ глаго́ля: къ ве́черу да снѣ́сте мяса́ и зау́тра насы́титеся хлѣ́бовъ, и увѣ́сте, я́ко А́зъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
Бы́сть же ве́черъ, и прiидо́ша кра́стели и покры́ша по́лкъ. Зау́тра же бы́сть спа́дшей росѣ́ о́коло полка́,
и се́, на лицы́ пусты́ни ме́лко я́ко корiа́ндръ, бѣло́ а́ки ле́дъ на земли́.
Узрѣ́в­ше же то́ сы́нове Изра́илевы, рѣ́ша дру́гъ ко дру́гу: что́ есть сiе́? Не вѣ́дяху бо, что́ бя́ше. Рече́ же Моисе́й къ ни́мъ: се́й хлѣ́бъ, его́же даде́ Госпо́дь ва́мъ я́сти:
се́й глаго́лъ, его́же завѣща́ Госпо́дь: собери́те от­ него́ кі́йждо на дома́шнiя, гомо́ръ погла́вно по числу́ ду́шъ ва́шихъ, кі́йждо ва́съ съ дома́шними сво­и́ми собери́те.
И сотвори́ша та́ко сы́нове Изра́илевы, и собра́ша о́въ мно́го, о́въ же ма́ло:
и измѣ́рив­ше гомо́ромъ, не преизбы́точе­с­т­вова и́же мно́го, и и́же ма́ло, не мнѣ́е прiя́тъ: кі́йждо на дома́шнихъ сво­и́хъ собра́ша.
И рече́ Моисе́й къ ни́мъ: никто́же да оста́витъ на у́трiе от­ него́.
И не послу́шаша Моисе́а, но оста́виша нѣ́цыи от­ него́ на у́трiе, и воскипѣ́ червьми́ и воз­смердѣ́ся. И оскорби́ся на ни́хъ Моисе́й.
И собира́ша о́ное ра́но ра́но, кі́йждо надлежа́щее себѣ́: егда́ же огрѣва́­ше со́лнце, растаява́­ше.
Бы́сть же въ де́нь шесты́й, собра́ша потре́бное сугу́бо, два́ гомо́ра кому́ждо. Прiидо́ша же вси́ кня́зи со́нма и повѣ́даша Моисе́ю.
Рече́ же Моисе́й къ ни́мъ: сiе́ сло́во е́сть, е́же глаго́ла Госпо́дь: суббо́та поко́й свя́тъ Го́споду зау́тра: ели́ка а́ще печете́, пецы́те, и ели́ка а́ще варите́, вари́те, все́ же избы́точное оста́вите въ скро́вѣ на у́трiе.
И оста́виша от­ того́ до у́трiя, я́коже заповѣ́да и́мъ Моисе́й: и не воз­смердѣ́ся, ниже́ че́рвь бы́сть въ не́мъ.
Рече́ же Моисе́й: яди́те дне́сь, е́сть бо суббо́та поко́й Го́споду: дне́сь не обря́щете на по́ли:
ше́сть дні́й собира́йте, въ седмы́й же де́нь суббо́та: я́ко не бу́детъ въ не́мъ.
Бы́сть же въ седмы́й де́нь, изыдо́ша нѣ́цыи от­ люді́й собира́ти, и не обрѣто́ша.
Рече́ же Госпо́дь Моисе́ови: доко́лѣ не хо́щете послу́шати за́повѣдiй Мо­и́хъ и зако́на Мо­его́?
Зри́те: Госпо́дь бо даде́ ва́мъ суббо́ту де́нь се́й: сего́ ра́ди То́й даде́ ва́мъ въ де́нь шесты́й хлѣ́ба на два́ дни́: сѣди́те кі́йждо ва́съ въ дому́ сво­е́мъ у себе́, никто́же да исхо́дитъ от­ мѣ́ста сво­его́ въ де́нь седмы́й.
И суббо́т­ст­воваша лю́дiе въ де́нь седмы́й.
И прозва́ша сы́нове Изра́илевы и́мя тому́ ма́н­на: бя́ше же я́ко сѣ́мя корiа́ндрово бѣло́, вку́съ же его́ а́ки мука́ съ ме́домъ.
Рече́ же и́мъ Моисе́й: се́й глаго́лъ, его́же завѣща́ Госпо́дь: напо́лните гомо́ръ от­ ма́н­ны въ скро́въ въ ро́ды ва́шя: да ви́дятъ хлѣ́бъ, его́же ядо́сте вы́ въ пусты́ни, егда́ изведе́ ва́съ Госпо́дь от­ земли́ Еги́петскiя.
И рече́ Моисе́й ко Ааро́ну: воз­ми́ ста́мну злату́ю еди́ну и вложи́ въ ню́ гомо́ръ по́лный от­ ма́н­ны, и положи́ши ту́ю предъ Бо́гомъ въ соблюде́нiе въ ро́ды ва́шя.
Я́коже заповѣ́да Госпо́дь Моисе́ю, положи́ ю́ Ааро́нъ предъ свидѣ́нiемъ въ соблюде́нiе.
Сы́нове же Изра́илевы ядо́ша ма́н­ну лѣ́тъ четы́редесять, до́ндеже прiидо́ша въ зе́млю обита́емую, и ядо́ша ма́н­ну, до́ндеже прiидо́ша во страну́ Финикі́йскую:
гомо́ръ же деся́тая ча́сть тре́хъ мѣ́ръ {Евр.: е́фы} бя́ше.
В ответ на ропот израильтян Бог дает им манну: её описание и повеления относительно неё.
И двинулись из Елима, и пришло всё общество сынов Израилевых в пустыню Син, что между Елимом и между Синаем, в пятнадцатый день второго месяца по выходе их из земли Египетской.
И возроптало все общество сынов Израилевых на Моисея и Аарона в пустыне,
и сказали им сыны Израилевы: о, если бы мы умерли от руки Господней в земле Египетской, когда мы сидели у котлов с мясом, когда мы ели хлеб досыта! ибо вывели вы нас в эту пустыню, чтобы всё собрание это уморить голодом.
И сказал Господь Моисею: вот, Я одождю вам хлеб с неба, и пусть народ выходит и собирает ежедневно, сколько нужно на день, чтобы Мне испытать его, будет ли он поступать по закону Моему, или нет;
а в шестой день пусть заготовляют, что принесут, и будет вдвое против того, по скольку собирают в прочие дни.
И сказали Моисей и Аарон всему [обществу] сынов Израилевых: вечером узна́ете вы, что Господь вывел вас из земли Египетской,
и утром увидите славу Господню, ибо услышал Он ропот ваш на Господа: а мы что́ такое, что ропщете на нас?
И сказал Моисей: узнаете, когда Господь вечером даст вам мяса в пищу, а утром хлеба досыта, ибо Господь услышал ропот ваш, который вы подняли против Него: а мы что? не на нас ропот ваш, но на Господа.
И сказал Моисей Аарону: скажи всему обществу сынов Израилевых: предстаньте пред лице Господа, ибо Он услышал ропот ваш.
И когда говорил Аарон ко всему обществу сынов Израилевых, то они оглянулись к пустыне, и вот, слава Господня явилась в облаке.
И сказал Господь Моисею, говоря:
Я услышал ропот сынов Израилевых; скажи им: вечером будете есть мясо, а поутру насытитесь хлебом – и узнаете, что Я Господь, Бог ваш.
Вечером налетели перепелы и покрыли стан, а поутру лежала роса около стана;
роса поднялась, и вот, на поверхности пустыни нечто мелкое, круповидное, мелкое, как иней на земле.
И увидели сыны Израилевы и говорили друг другу: что это? Ибо не знали, что это. И Моисей сказал им: это хлеб, который Господь дал вам в пищу;
вот что повелел Господь: собирайте его каждый по стольку, сколько ему съесть; по гомору на человека, по числу душ, сколько у кого в шатре, собирайте.
И сделали так сыны Израилевы и собрали, кто много, кто мало;
и меряли гомором, и у того, кто собрал много, не было лишнего, и у того, кто мало, не было недостатка: каждый собрал, сколько ему съесть.
И сказал им Моисей: никто не оставляй сего до утра.
Но не послушали они Моисея, и оставили от сего некоторые до утра, – и завелись черви, и оно воссмердело. И разгневался на них Моисей.
И собирали его рано поутру, каждый сколько ему съесть; когда же обогревало солнце, оно таяло.
В шестой же день собрали хлеба вдвое, по два гомора на каждого. И пришли все начальники общества и донесли Моисею.
И [Моисей] сказал им: вот что сказал Господь: завтра покой, святая суббота Господня; что надобно печь, пеките, и что надобно варить, варите сегодня, а что останется, отложите и сберегите до утра.
И отложили то до утра, как повелел [им] Моисей, и оно не воссмердело, и червей не было в нем.
И сказал Моисей: ешьте его сегодня, ибо сегодня суббота Господня; сегодня не найдете его на поле;
шесть дней собирайте его, а в седьмой день – суббота: не будет его в этот день.
Но некоторые из народа вышли в седьмой день собирать – и не нашли.
И сказал Господь Моисею: долго ли будете вы уклоняться от соблюдения заповедей Моих и законов Моих?
смотрите, Господь дал вам субботу, посему Он и дает в шестой день хлеба на два дня: оставайтесь каждый у себя [в доме своем], никто не выходи от места своего в седьмой день.
И покоился народ в седьмой день.
И нарек дом Израилев хлебу тому имя: манна; она была, как кориандровое семя, белая, вкусом же как лепешка с медом.
И сказал Моисей: вот что повелел Господь: наполните [манною] гомор для хранения в роды ваши, дабы видели хлеб, которым Я питал вас в пустыне, когда вывел вас из земли Египетской.
И сказал Моисей Аарону: возьми один сосуд [золотой], и положи в него полный гомор манны, и поставь его пред Господом, для хранения в роды ваши.
И поставил его Аарон пред ковчегом свидетельства для хранения, как повелел Господь Моисею.
Сыны Израилевы ели манну сорок лет, доколе не пришли в землю обитаемую; манну ели они, доколе не пришли к пределам земли Ханаанской.
А гомор есть десятая часть ефы.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible