Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
16:3
16:5
16:6
16:9
16:11
16:16
16:17
16:19
16:20
16:21
16:22
16:24
16:25
16:27
16:28
16:30
16:32
16:34
16:36
Воздвиго́шася же от Ели́ма, и прiи́де ве́сь со́нмъ сыно́въ Изра́илевыхъ въ пусты́ню Си́нъ, я́же е́сть между́ Ели́момъ и между́ Си́ною. Въ пя́тый же на́десять де́нь втора́го ме́сяца изше́дшымъ и́мъ от земли́ Еги́петскiя,
возропта́ ве́сь со́нмъ сыно́въ Изра́илевыхъ на Моисе́а и Ааро́на,
и реко́ша къ ни́мъ сы́нове Изра́илевы: о, дабы́ бы́хомъ изме́рли мы́ уя́звени от Го́спода въ земли́ Еги́петстѣй, егда́ сѣдя́хомъ надъ котлы́ мясны́ми и ядо́хомъ хлѣ́бы до сы́тости: я́ко изведо́сте ны́ въ пусты́ню сiю́ умори́ти ве́сь со́нмъ се́й гла́домъ.
Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю: се́, А́зъ одождю́ ва́мъ хлѣ́бы съ небесе́: и изы́дутъ лю́дiе, и соберу́тъ дово́лное дню́, на [вся́къ] де́нь, я́ко да искушу́ и́хъ, а́ще по́йдутъ въ зако́нѣ Мое́мъ, или́ ни́:
и бу́детъ въ де́нь шесты́й, и угото́вятъ, е́же внесу́тъ, и да бу́детъ сугу́бо, е́же собира́ша на вся́къ де́нь.
Рече́ же Моисе́й и Ааро́нъ ко всему́ со́нму сыно́въ Изра́илевыхъ: въ ве́черъ [се́й] увѣ́сте, я́ко Госпо́дь изведе́ вы от земли́ Еги́петскiя,
и зау́тра у́зрите сла́ву Госпо́дню, внегда́ услы́шати Го́споду ропта́нiе ва́ше на Бо́га: мы́ же что́ есмы́, я́ко ро́пщете на ны́?
И рече́ Моисе́й: егда́ да́стъ Госпо́дь ва́мъ въ ве́черъ мяса́ я́сти и хлѣ́бы зау́тра до сы́тости, поне́же услы́ша Госпо́дь ропта́нiе ва́ше, и́мже ро́пщете на ны́: мы́ же что́ есмы́? Не на на́съ бо ропта́нiе ва́ше, но то́чiю на Бо́га.
И рече́ Моисе́й ко Ааро́ну: глаго́ли ко всему́ со́нму сыно́въ Изра́илевыхъ: прiиди́те предъ Бо́га, услы́ша бо ропта́нiе ва́ше.
Егда́ же глаго́лаше Ааро́нъ всему́ со́нму сыно́въ Изра́илевыхъ, и обрати́шася въ пусты́ню, и сла́ва Госпо́дня яви́ся во о́блацѣ,
и рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю глаго́ля:
слы́шахъ ропта́нiе сыно́въ Изра́илевыхъ: рцы́ къ ни́мъ глаго́ля: къ ве́черу да снѣ́сте мяса́ и зау́тра насы́титеся хлѣ́бовъ, и увѣ́сте, я́ко А́зъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ ва́шъ.
Бы́сть же ве́черъ, и прiидо́ша кра́стели и покры́ша по́лкъ. Зау́тра же бы́сть спа́дшей росѣ́ о́коло полка́,
и се́, на лицы́ пусты́ни ме́лко я́ко корiа́ндръ, бѣло́ а́ки ле́дъ на земли́.
Узрѣ́вше же то́ сы́нове Изра́илевы, рѣ́ша дру́гъ ко дру́гу: что́ есть сiе́? Не вѣ́дяху бо, что́ бя́ше. Рече́ же Моисе́й къ ни́мъ: се́й хлѣ́бъ, его́же даде́ Госпо́дь ва́мъ я́сти:
се́й глаго́лъ, его́же завѣща́ Госпо́дь: собери́те от него́ кі́йждо на дома́шнiя, гомо́ръ погла́вно по числу́ ду́шъ ва́шихъ, кі́йждо ва́съ съ дома́шними свои́ми собери́те.
И сотвори́ша та́ко сы́нове Изра́илевы, и собра́ша о́въ мно́го, о́въ же ма́ло:
и измѣ́ривше гомо́ромъ, не преизбы́точествова и́же мно́го, и и́же ма́ло, не мнѣ́е прiя́тъ: кі́йждо на дома́шнихъ свои́хъ собра́ша.
И рече́ Моисе́й къ ни́мъ: никто́же да оста́витъ на у́трiе от него́.
И не послу́шаша Моисе́а, но оста́виша нѣ́цыи от него́ на у́трiе, и воскипѣ́ червьми́ и возсмердѣ́ся. И оскорби́ся на ни́хъ Моисе́й.
И собира́ша о́ное ра́но ра́но, кі́йждо надлежа́щее себѣ́: егда́ же огрѣва́ше со́лнце, растаява́ше.
Бы́сть же въ де́нь шесты́й, собра́ша потре́бное сугу́бо, два́ гомо́ра кому́ждо. Прiидо́ша же вси́ кня́зи со́нма и повѣ́даша Моисе́ю.
Рече́ же Моисе́й къ ни́мъ: сiе́ сло́во е́сть, е́же глаго́ла Госпо́дь: суббо́та поко́й свя́тъ Го́споду зау́тра: ели́ка а́ще печете́, пецы́те, и ели́ка а́ще варите́, вари́те, все́ же избы́точное оста́вите въ скро́вѣ на у́трiе.
И оста́виша от того́ до у́трiя, я́коже заповѣ́да и́мъ Моисе́й: и не возсмердѣ́ся, ниже́ че́рвь бы́сть въ не́мъ.
Рече́ же Моисе́й: яди́те дне́сь, е́сть бо суббо́та поко́й Го́споду: дне́сь не обря́щете на по́ли:
ше́сть дні́й собира́йте, въ седмы́й же де́нь суббо́та: я́ко не бу́детъ въ не́мъ.
Бы́сть же въ седмы́й де́нь, изыдо́ша нѣ́цыи от люді́й собира́ти, и не обрѣто́ша.
Рече́ же Госпо́дь Моисе́ови: доко́лѣ не хо́щете послу́шати за́повѣдiй Мои́хъ и зако́на Моего́?
Зри́те: Госпо́дь бо даде́ ва́мъ суббо́ту де́нь се́й: сего́ ра́ди То́й даде́ ва́мъ въ де́нь шесты́й хлѣ́ба на два́ дни́: сѣди́те кі́йждо ва́съ въ дому́ свое́мъ у себе́, никто́же да исхо́дитъ от мѣ́ста своего́ въ де́нь седмы́й.
И суббо́тствоваша лю́дiе въ де́нь седмы́й.
И прозва́ша сы́нове Изра́илевы и́мя тому́ ма́нна: бя́ше же я́ко сѣ́мя корiа́ндрово бѣло́, вку́съ же его́ а́ки мука́ съ ме́домъ.
Рече́ же и́мъ Моисе́й: се́й глаго́лъ, его́же завѣща́ Госпо́дь: напо́лните гомо́ръ от ма́нны въ скро́въ въ ро́ды ва́шя: да ви́дятъ хлѣ́бъ, его́же ядо́сте вы́ въ пусты́ни, егда́ изведе́ ва́съ Госпо́дь от земли́ Еги́петскiя.
И рече́ Моисе́й ко Ааро́ну: возми́ ста́мну злату́ю еди́ну и вложи́ въ ню́ гомо́ръ по́лный от ма́нны, и положи́ши ту́ю предъ Бо́гомъ въ соблюде́нiе въ ро́ды ва́шя.
Я́коже заповѣ́да Госпо́дь Моисе́ю, положи́ ю́ Ааро́нъ предъ свидѣ́нiемъ въ соблюде́нiе.
Сы́нове же Изра́илевы ядо́ша ма́нну лѣ́тъ четы́редесять, до́ндеже прiидо́ша въ зе́млю обита́емую, и ядо́ша ма́нну, до́ндеже прiидо́ша во страну́ Финикі́йскую:
гомо́ръ же деся́тая ча́сть тре́хъ мѣ́ръ {Евр.: е́фы} бя́ше.
В ответ на ропот израильтян Бог дает им манну: её описание и повеления относительно неё.
И двинулись из Елима, и пришло всё общество сынов Израилевых в пустыню Син, что между Елимом и между Синаем, в пятнадцатый день второго месяца по выходе их из земли Египетской.
И возроптало все общество сынов Израилевых на Моисея и Аарона в пустыне,
и сказали им сыны Израилевы: о, если бы мы умерли от руки Господней в земле Египетской, когда мы сидели у котлов с мясом, когда мы ели хлеб досыта! ибо вывели вы нас в эту пустыню, чтобы всё собрание это уморить голодом.
И сказал Господь Моисею: вот, Я одождю вам хлеб с неба, и пусть народ выходит и собирает ежедневно, сколько нужно на день, чтобы Мне испытать его, будет ли он поступать по закону Моему, или нет;
а в шестой день пусть заготовляют, что принесут, и будет вдвое против того, по скольку собирают в прочие дни.
И сказали Моисей и Аарон всему [обществу] сынов Израилевых: вечером узна́ете вы, что Господь вывел вас из земли Египетской,
и утром увидите славу Господню, ибо услышал Он ропот ваш на Господа: а мы что́ такое, что ропщете на нас?
И сказал Моисей: узнаете, когда Господь вечером даст вам мяса в пищу, а утром хлеба досыта, ибо Господь услышал ропот ваш, который вы подняли против Него: а мы что? не на нас ропот ваш, но на Господа.
И сказал Моисей Аарону: скажи всему обществу сынов Израилевых: предстаньте пред лице Господа, ибо Он услышал ропот ваш.
И когда говорил Аарон ко всему обществу сынов Израилевых, то они оглянулись к пустыне, и вот, слава Господня явилась в облаке.
И сказал Господь Моисею, говоря:
Я услышал ропот сынов Израилевых; скажи им: вечером будете есть мясо, а поутру насытитесь хлебом – и узнаете, что Я Господь, Бог ваш.
Вечером налетели перепелы и покрыли стан, а поутру лежала роса около стана;
роса поднялась, и вот, на поверхности пустыни нечто мелкое, круповидное, мелкое, как иней на земле.
И увидели сыны Израилевы и говорили друг другу: что это? Ибо не знали, что это. И Моисей сказал им: это хлеб, который Господь дал вам в пищу;
вот что повелел Господь: собирайте его каждый по стольку, сколько ему съесть; по гомору на человека, по числу душ, сколько у кого в шатре, собирайте.
И сделали так сыны Израилевы и собрали, кто много, кто мало;
и меряли гомором, и у того, кто собрал много, не было лишнего, и у того, кто мало, не было недостатка: каждый собрал, сколько ему съесть.
И сказал им Моисей: никто не оставляй сего до утра.
Но не послушали они Моисея, и оставили от сего некоторые до утра, – и завелись черви, и оно воссмердело. И разгневался на них Моисей.
И собирали его рано поутру, каждый сколько ему съесть; когда же обогревало солнце, оно таяло.
В шестой же день собрали хлеба вдвое, по два гомора на каждого. И пришли все начальники общества и донесли Моисею.
И [Моисей] сказал им: вот что сказал Господь: завтра покой, святая суббота Господня; что надобно печь, пеките, и что надобно варить, варите сегодня, а что останется, отложите и сберегите до утра.
И отложили то до утра, как повелел [им] Моисей, и оно не воссмердело, и червей не было в нем.
И сказал Моисей: ешьте его сегодня, ибо сегодня суббота Господня; сегодня не найдете его на поле;
шесть дней собирайте его, а в седьмой день – суббота: не будет его в этот день.
Но некоторые из народа вышли в седьмой день собирать – и не нашли.
И сказал Господь Моисею: долго ли будете вы уклоняться от соблюдения заповедей Моих и законов Моих?
смотрите, Господь дал вам субботу, посему Он и дает в шестой день хлеба на два дня: оставайтесь каждый у себя [в доме своем], никто не выходи от места своего в седьмой день.
И покоился народ в седьмой день.
И нарек дом Израилев хлебу тому имя: манна; она была, как кориандровое семя, белая, вкусом же как лепешка с медом.
И сказал Моисей: вот что повелел Господь: наполните [манною] гомор для хранения в роды ваши, дабы видели хлеб, которым Я питал вас в пустыне, когда вывел вас из земли Египетской.
И сказал Моисей Аарону: возьми один сосуд [золотой], и положи в него полный гомор манны, и поставь его пред Господом, для хранения в роды ваши.
И поставил его Аарон пред ковчегом свидетельства для хранения, как повелел Господь Моисею.
Сыны Израилевы ели манну сорок лет, доколе не пришли в землю обитаемую; манну ели они, доколе не пришли к пределам земли Ханаанской.
А гомор есть десятая часть ефы.
ἀπῆραν δὲ ἐξ Αιλιμ καὶ ἤλθοσαν πᾶσα συναγωγὴ υἱῶν Ισραηλ εἰς τὴν ἔρημον Σιν ὅ ἐστιν ἀνὰ μέσον Αιλιμ καὶ ἀνὰ μέσον Σινα τῇ δὲ πεντεκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τῷ μηνὶ τῷ δευτέρῳ ἐξεληλυθότων αὐτῶν ἐκ γῆς Αἰγύπτου
διεγόγγυζεν πᾶσα συναγωγὴ υἱῶν Ισραηλ ἐπὶ Μωυσῆν καὶ Ααρων
καὶ εἶπαν πρὸς αὐτοὺς οἱ υἱοὶ Ισραηλ ὄφελον ἀπεθάνομεν πληγέντες ὑπὸ κυρίου ἐν γῇ Αἰγύπτῳ ὅταν ἐκαθίσαμεν ἐπὶ τῶν λεβήτων τῶν κρεῶν καὶ ἠσθίομεν ἄρτους εἰς πλησμονήν ὅτι ἐξηγάγετε ἡμᾶς εἰς τὴν ἔρημον ταύτην ἀποκτεῖναι πᾶσαν τὴν συναγωγὴν ταύτην ἐν λιμῷ
εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν ἰδοὺ ἐγὼ ὕω ὑμῖν ἄρτους ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καὶ ἐξελεύσεται ὁ λαὸς καὶ συλλέξουσιν τὸ τῆς ἡμέρας εἰς ἡμέραν ὅπως πειράσω αὐτοὺς εἰ πορεύσονται τῷ νόμῳ μου ἢ οὔ
καὶ ἔσται τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἕκτῃ καὶ ἑτοιμάσουσιν ὃ ἐὰν εἰσενέγκωσιν καὶ ἔσται διπλοῦν ὃ ἐὰν συναγάγωσιν τὸ καθ᾿ ἡμέραν εἰς ἡμέραν
καὶ εἶπεν Μωυσῆς καὶ Ααρων πρὸς πᾶσαν συναγωγὴν υἱῶν Ισραηλ ἑσπέρας γνώσεσθε ὅτι κύριος ἐξήγαγεν ὑμᾶς ἐκ γῆς Αἰγύπτου
καὶ πρωὶ ὄψεσθε τὴν δόξαν κυρίου ἐν τῷ εἰσακοῦσαι τὸν γογγυσμὸν ὑμῶν ἐπὶ τῷ θεῷ ἡμεῖς δὲ τί ἐσμεν ὅτι διαγογγύζετε καθ᾿ ἡμῶν
καὶ εἶπεν Μωυσῆς ἐν τῷ διδόναι κύριον ὑμῖν ἑσπέρας κρέα φαγεῖν καὶ ἄρτους τὸ πρωὶ εἰς πλησμονὴν διὰ τὸ εἰσακοῦσαι κύριον τὸν γογγυσμὸν ὑμῶν ὃν ὑμεῖς διαγογγύζετε καθ᾿ ἡμῶν ἡμεῖς δὲ τί ἐσμεν οὐ γὰρ καθ᾿ ἡμῶν ὁ γογγυσμὸς ὑμῶν ἐστιν ἀλλ᾿ ἢ κατὰ τοῦ θεοῦ
εἶπεν δὲ Μωυσῆς πρὸς Ααρων εἰπὸν πάσῃ συναγωγῇ υἱῶν Ισραηλ προσέλθατε ἐναντίον τοῦ θεοῦ εἰσακήκοεν γὰρ ὑμῶν τὸν γογγυσμόν
ἡνίκα δὲ ἐλάλει Ααρων πάσῃ συναγωγῇ υἱῶν Ισραηλ καὶ ἐπεστράφησαν εἰς τὴν ἔρημον καὶ ἡ δόξα κυρίου ὤφθη ἐν νεφέλῃ
καὶ ἐλάλησεν κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων
εἰσακήκοα τὸν γογγυσμὸν τῶν υἱῶν Ισραηλ λάλησον πρὸς αὐτοὺς λέγων τὸ πρὸς ἑσπέραν ἔδεσθε κρέα καὶ τὸ πρωὶ πλησθήσεσθε ἄρτων καὶ γνώσεσθε ὅτι ἐγὼ κύριος ὁ θεὸς ὑμῶν
ἐγένετο δὲ ἑσπέρα καὶ ἀνέβη ὀρτυγομήτρα καὶ ἐκάλυψεν τὴν παρεμβολήν τὸ πρωὶ ἐγένετο καταπαυομένης τῆς δρόσου κύκλῳ τῆς παρεμβολῆς
καὶ ἰδοὺ ἐπὶ πρόσωπον τῆς ἐρήμου λεπτὸν ὡσεὶ κόριον λευκὸν ὡσεὶ πάγος ἐπὶ τῆς γῆς
ἰδόντες δὲ αὐτὸ οἱ υἱοὶ Ισραηλ εἶπαν ἕτερος τῷ ἑτέρῳ τί ἐστιν τοῦτο οὐ γὰρ ᾔδεισαν τί ἦν εἶπεν δὲ Μωυσῆς πρὸς αὐτούς οὗτος ὁ ἄρτος ὃν ἔδωκεν κύριος ὑμῖν φαγεῖν
τοῦτο τὸ ῥῆμα ὃ συνέταξεν κύριος συναγάγετε ἀπ᾿ αὐτοῦ ἕκαστος εἰς τοὺς καθήκοντας γομορ κατὰ κεφαλὴν κατὰ ἀριθμὸν ψυχῶν ὑμῶν ἕκαστος σὺν τοῖς συσκηνίοις ὑμῶν συλλέξατε
ἐποίησαν δὲ οὕτως οἱ υἱοὶ Ισραηλ καὶ συνέλεξαν ὁ τὸ πολὺ καὶ ὁ τὸ ἔλαττον
καὶ μετρήσαντες τῷ γομορ οὐκ ἐπλεόνασεν ὁ τὸ πολύ καὶ ὁ τὸ ἔλαττον οὐκ ἠλαττόνησεν ἕκαστος εἰς τοὺς καθήκοντας παρ᾿ ἑαυτῷ συνέλεξαν
εἶπεν δὲ Μωυσῆς πρὸς αὐτούς μηδεὶς καταλιπέτω ἀπ᾿ αὐτοῦ εἰς τὸ πρωί
καὶ οὐκ εἰσήκουσαν Μωυσῆ ἀλλὰ κατέλιπόν τινες ἀπ᾿ αὐτοῦ εἰς τὸ πρωί καὶ ἐξέζεσεν σκώληκας καὶ ἐπώζεσεν καὶ ἐπικράνθη ἐπ᾿ αὐτοῖς Μωυσῆς
καὶ συνέλεξαν αὐτὸ πρωὶ πρωί ἕκαστος τὸ καθῆκον αὐτῷ ἡνίκα δὲ διεθέρμαινεν ὁ ἥλιος ἐτήκετο
ἐγένετο δὲ τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἕκτῃ συνέλεξαν τὰ δέοντα διπλᾶ δύο Γομορ τῷ ἑνί εἰσήλθοσαν δὲ πάντες οἱ ἄρχοντες τῆς συναγωγῆς καὶ ἀνήγγειλαν Μωυσεῖ
εἶπεν δὲ Μωυσῆς πρὸς αὐτούς τοῦτο τὸ ῥῆμά ἐστιν ὃ ἐλάλησεν κύριος σάββατα ἀνάπαυσις ἁγία τῷ κυρίῳ αὔριον ὅσα ἐὰν πέσσητε πέσσετε καὶ ὅσα ἐὰν ἕψητε ἕψετε καὶ πᾶν τὸ πλεονάζον καταλίπετε αὐτὸ εἰς ἀποθήκην εἰς τὸ πρωί
καὶ κατελίποσαν ἀπ᾿ αὐτοῦ εἰς τὸ πρωί καθάπερ συνέταξεν αὐτοῖς Μωυσῆς καὶ οὐκ ἐπώζεσεν οὐδὲ σκώληξ ἐγένετο ἐν αὐτῷ
εἶπεν δὲ Μωυσῆς φάγετε σήμερον ἔστιν γὰρ σάββατα σήμερον τῷ κυρίῳ οὐχ εὑρεθήσεται ἐν τῷ πεδίῳ
ἓξ ἡμέρας συλλέξετε τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ σάββατα ὅτι οὐκ ἔσται ἐν αὐτῇ
ἐγένετο δὲ ἐν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ ἐξήλθοσάν τινες ἐκ τοῦ λαοῦ συλλέξαι καὶ οὐχ εὗρον
εἶπεν δὲ κύριος πρὸς Μωυσῆν ἕως τίνος οὐ βούλεσθε εἰσακούειν τὰς ἐντολάς μου καὶ τὸν νόμον μου
ἴδετε ὁ γὰρ κύριος ἔδωκεν ὑμῖν τὴν ἡμέραν ταύτην τὰ σάββατα διὰ τοῦτο αὐτὸς ἔδωκεν ὑμῖν τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἕκτῃ ἄρτους δύο ἡμερῶν καθήσεσθε ἕκαστος εἰς τοὺς οἴκους ὑμῶν μηδεὶς ἐκπορευέσθω ἐκ τοῦ τόπου αὐτοῦ τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ
καὶ ἐσαββάτισεν ὁ λαὸς τῇ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ
καὶ ἐπωνόμασαν οἱ υἱοὶ Ισραηλ τὸ ὄνομα αὐτοῦ Μαν ἦν δὲ ὡς σπέρμα κορίου λευκόν τὸ δὲ γεῦμα αὐτοῦ ὡς ἐγκρὶς ἐν μέλιτι
εἶπεν δὲ Μωυσῆς τοῦτο τὸ ῥῆμα ὃ συνέταξεν κύριος πλήσατε τὸ γομορ τοῦ μαν εἰς ἀποθήκην εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν ἵνα ἴδωσιν τὸν ἄρτον ὃν ἐφάγετε ὑμεῖς ἐν τῇ ἐρήμῳ ὡς ἐξήγαγεν ὑμᾶς κύριος ἐκ γῆς Αἰγύπτου
καὶ εἶπεν Μωυσῆς πρὸς Ααρων λαβὲ στάμνον χρυσοῦν ἕνα καὶ ἔμβαλε εἰς αὐτὸν πλῆρες τὸ γομορ τοῦ μαν καὶ ἀποθήσεις αὐτὸ ἐναντίον τοῦ θεοῦ εἰς διατήρησιν εἰς τὰς γενεὰς ὑμῶν
ὃν τρόπον συνέταξεν κύριος τῷ Μωυσῇ καὶ ἀπέθετο Ααρων ἐναντίον τοῦ μαρτυρίου εἰς διατήρησιν
οἱ δὲ υἱοὶ Ισραηλ ἔφαγον τὸ μαν ἔτη τεσσαράκοντα ἕως ἦλθον εἰς γῆν οἰκουμένην τὸ μαν ἐφάγοσαν ἕως παρεγένοντο εἰς μέρος τῆς Φοινίκης
τὸ δὲ γομορ τὸ δέκατον τῶν τριῶν μέτρων ἦν
Еврейский
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
וַיִּסְעוּ מֵאֵילִם, וַיָּבֹאוּ כָּל־עֲדַת בְּנֵי־יִשְׂרָאֵל אֶל־מִדְבַּר־סִין, אֲשֶׁר בֵּין־אֵילִם וּבֵין סִינָי; בַּחֲמִשָּׁה עָשָׂר יוֹם לַחֹדֶשׁ הַשֵּׁנִי, לְצֵאתָם מֵאֶרֶץ מִצְרָיִם׃
וַיִּלִּינוּ (וַיִּלּוֹנוּ) כָּל־עֲדַת בְּנֵי־יִשְׂרָאֵל עַל־מֹשֶׁה וְעַל־אַהֲרֹן בַּמִּדְבָּר׃
וַיֹּאמְרוּ אֲלֵהֶם בְּנֵי יִשְׂרָאֵל, מִי־יִתֵּן מוּתֵנוּ בְיַד־יְהוָה בְּאֶרֶץ מִצְרַיִם, בְּשִׁבְתֵּנוּ עַל־סִיר הַבָּשָׂר, בְּאָכְלֵנוּ לֶחֶם לָשֹׂבַע; כִּי־הוֹצֵאתֶם אֹתָנוּ אֶל־הַמִּדְבָּר הַזֶּה, לְהָמִית אֶת־כָּל־הַקָּהָל הַזֶּה בָּרָעָב׃ ס
וַיֹּאמֶר יְהוָה אֶל־מֹשֶׁה, הִנְנִי מַמְטִיר לָכֶם לֶחֶם מִן־הַשָּׁמָיִם; וְיָצָא הָעָם וְלָקְטוּ דְּבַר־יוֹם בְּיוֹמוֹ, לְמַעַן אֲנַסֶּנּוּ הֲיֵלֵךְ בְּתוֹרָתִי אִם־לֹא׃
וְהָיָה בַּיּוֹם הַשִּׁשִּׁי, וְהֵכִינוּ אֵת אֲשֶׁר־יָבִיאוּ; וְהָיָה מִשְׁנֶה, עַל אֲשֶׁר־יִלְקְטוּ יוֹם יוֹם׃ ס
וַיֹּאמֶר מֹשֶׁה וְאַהֲרֹן, אֶל־כָּל־בְּנֵי יִשְׂרָאֵל; עֶרֶב וִידַעְתֶּם כִּי יְהוָה הוֹצִיא אֶתְכֶם מֵאֶרֶץ מִצְרָיִם׃
וּבֹקֶר, וּרְאִיתֶם אֶת־כְּבוֹד יְהוָה, בְּשָׁמְעוֹ אֶת־תְּלֻנֹּתֵיכֶם עַל־יְהוָה; וְנַחְנוּ מָה, כִּי תַלּוֹנוּ (תַלִּינוּ) עָלֵינוּ׃
וַיֹּאמֶר מֹשֶׁה, בְּתֵת יְהוָה לָכֶם בָּעֶרֶב בָּשָׂר לֶאֱכֹל, וְלֶחֶם בַּבֹּקֶר לִשְׂבֹּעַ, בִּשְׁמֹעַ יְהוָה אֶת־תְּלֻנֹּתֵיכֶם, אֲשֶׁר־אַתֶּם מַלִּינִם עָלָיו; וְנַחְנוּ מָה, לֹא־עָלֵינוּ תְלֻנֹּתֵיכֶם כִּי עַל־יְהוָה׃
וַיֹּאמֶר מֹשֶׁה אֶל־אַהֲרֹן, אֱמֹר, אֶל־כָּל־עֲדַת בְּנֵי יִשְׂרָאֵל, קִרְבוּ לִפְנֵי יְהוָה; כִּי שָׁמַע, אֵת תְּלֻנֹּתֵיכֶם׃
וַיְהִי, כְּדַבֵּר אַהֲרֹן אֶל־כָּל־עֲדַת בְּנֵי־יִשְׂרָאֵל, וַיִּפְנוּ אֶל־הַמִּדְבָּר; וְהִנֵּה כְּבוֹד יְהוָה, נִרְאָה בֶּעָנָן׃ פ
וַיְדַבֵּר יְהוָה אֶל־מֹשֶׁה לֵּאמֹר׃
שָׁמַעְתִּי, אֶת־תְּלוּנֹּת בְּנֵי יִשְׂרָאֵל, דַּבֵּר אֲלֵהֶם לֵאמֹר, בֵּין הָעַרְבַּיִם תֹּאכְלוּ בָשָׂר, וּבַבֹּקֶר תִּשְׂבְּעוּ־לָחֶם; וִידַעְתֶּם כִּי אֲנִי יְהוָה אֱלֹהֵיכֶם׃
וַיְהִי בָעֶרֶב, וַתַּעַל הַשְּׂלָו, וַתְּכַס אֶת־הַמַּחֲנֶה; וּבַבֹּקֶר, הָיְתָה שִׁכְבַת הַטַּל, סָבִיב לַמַּחֲנֶה׃
וַתַּעַל שִׁכְבַת הַטָּל; וְהִנֵּה עַל־פְּנֵי הַמִּדְבָּר דַּק מְחֻסְפָּס, דַּק כַּכְּפֹר עַל־הָאָרֶץ׃
וַיִּרְאוּ בְנֵי־יִשְׂרָאֵל, וַיֹּאמְרוּ אִישׁ אֶל־אָחִיו מָן הוּא, כִּי לֹא יָדְעוּ מַה־הוּא; וַיֹּאמֶר מֹשֶׁה אֲלֵהֶם, הוּא הַלֶּחֶם, אֲשֶׁר נָתַן יְהוָה לָכֶם לְאָכְלָה׃
זֶה הַדָּבָר אֲשֶׁר צִוָּה יְהוָה, לִקְטוּ מִמֶּנּוּ, אִישׁ לְפִי אָכְלוֹ; עֹמֶר לַגֻּלְגֹּלֶת, מִסְפַּר נַפְשֹׁתֵיכֶם, אִישׁ לַאֲשֶׁר בְּאָהֳלוֹ תִּקָּחוּ׃
וַיַּעֲשׂוּ־כֵן בְּנֵי יִשְׂרָאֵל; וַיִּלְקְטוּ, הַמַּרְבֶּה וְהַמַּמְעִיט׃
וַיָּמֹדּוּ בָעֹמֶר, וְלֹא הֶעְדִּיף הַמַּרְבֶּה, וְהַמַּמְעִיט לֹא הֶחְסִיר; אִישׁ לְפִי־אָכְלוֹ לָקָטוּ׃
וַיֹּאמֶר מֹשֶׁה אֲלֵהֶם; אִישׁ אַל־יוֹתֵר מִמֶּנּוּ עַד־בֹּקֶר׃
וְלֹא־שָׁמְעוּ אֶל־מֹשֶׁה, וַיּוֹתִרוּ אֲנָשִׁים מִמֶּנּוּ עַד־בֹּקֶר, וַיָּרֻם תּוֹלָעִים וַיִּבְאַשׁ; וַיִּקְצֹף עֲלֵהֶם מֹשֶׁה׃
וַיִּלְקְטוּ אֹתוֹ בַּבֹּקֶר בַּבֹּקֶר, אִישׁ כְּפִי אָכְלוֹ; וְחַם הַשֶּׁמֶשׁ וְנָמָס׃
וַיְהִי בַּיּוֹם הַשִּׁשִּׁי, לָקְטוּ לֶחֶם מִשְׁנֶה, שְׁנֵי הָעֹמֶר לָאֶחָד; וַיָּבֹאוּ כָּל־נְשִׂיאֵי הָעֵדָה, וַיַּגִּידוּ לְמֹשֶׁה׃
וַיֹּאמֶר אֲלֵהֶם, הוּא אֲשֶׁר דִּבֶּר יְהוָה, שַׁבָּתוֹן שַׁבַּת־קֹדֶשׁ לַיהוָה מָחָר; אֵת אֲשֶׁר־תֹּאפוּ אֵפוּ, וְאֵת אֲשֶׁר־תְּבַשְּׁלוּ בַּשֵּׁלוּ, וְאֵת כָּל־הָעֹדֵף, הַנִּיחוּ לָכֶם לְמִשְׁמֶרֶת עַד־הַבֹּקֶר׃
וַיַּנִּיחוּ אֹתוֹ עַד־הַבֹּקֶר, כַּאֲשֶׁר צִוָּה מֹשֶׁה; וְלֹא הִבְאִישׁ, וְרִמָּה לֹא־הָיְתָה בּוֹ׃
וַיֹּאמֶר מֹשֶׁה אִכְלֻהוּ הַיּוֹם, כִּי־שַׁבָּת הַיּוֹם לַיהוָה; הַיּוֹם לֹא תִמְצָאֻהוּ בַּשָּׂדֶה׃
שֵׁשֶׁת יָמִים תִּלְקְטֻהוּ; וּבַיּוֹם הַשְּׁבִיעִי שַׁבָּת לֹא יִהְיֶה־בּוֹ׃
וַיְהִי בַּיּוֹם הַשְּׁבִיעִי, יָצְאוּ מִן־הָעָם לִלְקֹט; וְלֹא מָצָאוּ׃ ס
וַיֹּאמֶר יְהוָה אֶל־מֹשֶׁה; עַד־אָנָה מֵאַנְתֶּם, לִשְׁמֹר מִצְוֹתַי וְתוֹרֹתָי׃
רְאוּ, כִּי־יְהוָה נָתַן לָכֶם הַשַּׁבָּת, עַל־כֵּן הוּא נֹתֵן לָכֶם בַּיּוֹם הַשִּׁשִּׁי לֶחֶם יוֹמָיִם; שְׁבוּ אִישׁ תַּחְתָּיו, אַל־יֵצֵא אִישׁ מִמְּקֹמוֹ בַּיּוֹם הַשְּׁבִיעִי׃
וַיִּשְׁבְּתוּ הָעָם בַּיּוֹם הַשְּׁבִעִי׃
וַיִּקְרְאוּ בֵית־יִשְׂרָאֵל אֶת־שְׁמוֹ מָן; וְהוּא, כְּזֶרַע גַּד לָבָן, וְטַעְמוֹ כְּצַפִּיחִת בִּדְבָשׁ׃
וַיֹּאמֶר מֹשֶׁה, זֶה הַדָּבָר אֲשֶׁר צִוָּה יְהוָה, מְלֹא הָעֹמֶר מִמֶּנּוּ, לְמִשְׁמֶרֶת לְדֹרֹתֵיכֶם; לְמַעַן יִרְאוּ אֶת־הַלֶּחֶם, אֲשֶׁר הֶאֱכַלְתִּי אֶתְכֶם בַּמִּדְבָּר, בְּהוֹצִיאִי אֶתְכֶם מֵאֶרֶץ מִצְרָיִם׃
וַיֹּאמֶר מֹשֶׁה אֶל־אַהֲרֹן, קַח צִנְצֶנֶת אַחַת, וְתֶן־שָׁמָּה מְלֹא־הָעֹמֶר מָן; וְהַנַּח אֹתוֹ לִפְנֵי יְהוָה, לְמִשְׁמֶרֶת לְדֹרֹתֵיכֶם׃
כַּאֲשֶׁר צִוָּה יְהוָה אֶל־מֹשֶׁה; וַיַּנִּיחֵהוּ אַהֲרֹן לִפְנֵי הָעֵדֻת לְמִשְׁמָרֶת׃
וּבְנֵי יִשְׂרָאֵל, אָכְלוּ אֶת־הַמָּן אַרְבָּעִים שָׁנָה, עַד־בֹּאָם אֶל־אֶרֶץ נוֹשָׁבֶת; אֶת־הַמָּן אָכְלוּ, עַד־בֹּאָם אֶל־קְצֵה אֶרֶץ כְּנָעַן׃
וְהָעֹמֶר עֲשִׂרִית הָאֵיפָה הוּא׃ פ