Прiи́де же Моисе́й и повѣ́да лю́демъ вся́ словеса́ Бо́жiя и оправда́нiя. Отвѣща́ша же вси́ лю́дiе гла́сомъ еди́нымъ, глаго́люще: вся́ словеса́, я́же глаго́ла Госпо́дь, сотвори́мъ и послу́шаемъ.

И написа́ Моисе́й вся́ словеса́ Госпо́дня: обу́трѣвъ же Моисе́й зау́тра, созда́ олта́рь подъ горо́ю, и двана́десять ка́менiй въ двана́десять племе́нъ Изра́илевыхъ:

и посла́ ю́ношы сыно́въ Изра́илевыхъ, и принесо́ша всесожже́нiя, и пожро́ша же́ртву спасе́нiя Го́споду Бо́гу телцы́.

Взе́мъ же Моисе́й полови́ну кро́ве, влiя́ въ ча́шы, полови́ну же кро́ве возлiя́ на олта́рь,

и взе́мъ кни́гу завѣ́та, прочте́ лю́демъ во у́шы. И реко́ша: вся́, ели́ка глаго́ла Госпо́дь, сотвори́мъ и послу́шаемъ.

Взе́мъ же Моисе́й кро́вь, окропи́ лю́ди и рече́: се́, кро́вь завѣ́та, его́же завѣща́ Госпо́дь къ ва́мъ о всѣ́хъ словесѣ́хъ си́хъ.

И взы́де Моисе́й и Ааро́нъ, и Нада́въ и Авiу́дъ и се́дмьдесятъ от ста́рецъ Изра́илевыхъ,

и ви́дѣша мѣ́сто, идѣ́же стоя́ше Бо́гъ Изра́илевъ: и подъ нога́ма Его́ я́ко дѣ́ло ка́мене сапфи́ра, и я́ко видѣ́нiе тве́рди небе́сныя чистото́ю.

И от избра́нныхъ Изра́илевыхъ не повреди́ся ни еди́нъ: и яви́шася на мѣ́стѣ Бо́жiи, и ядо́ша, и пи́ша.

И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: взы́ди ко Мнѣ́ на го́ру и ста́ни та́мо, и да́мъ ти́ скрижа́ли ка́менныя, зако́нъ и за́повѣди, я́же написа́хъ законоположи́ти и́мъ.

И воста́въ Моисе́й и Иису́съ предстоя́вый ему́, взыдо́ша на го́ру Бо́жiю

и ста́рцемъ рѣ́ша: пожди́те въ молча́нiи здѣ́, до́ндеже возврати́мся къ ва́мъ: и се́, Ааро́нъ и О́ръ съ ва́ми: а́ще кому́ случи́тся су́дъ, да и́дутъ къ ни́мъ.

И взы́де Моисе́й на го́ру, и покры́ о́блакъ го́ру,

и сни́де сла́ва Бо́жiя на го́ру Сина́йскую, и покры́ ю́ о́блакъ ше́сть дні́й. И воззва́ Госпо́дь Моисе́а въ де́нь седмы́й изъ среды́ о́блака:

обли́чiе же сла́вы Госпо́дни, я́ко о́гнь пламену́я на версѣ́ горы́, предъ сы́ны Изра́илевы.

И вни́де Моисе́й въ среду́ о́блака и взы́де на го́ру, и бѣ́ та́мо на горѣ́ четы́редесять дні́й и четы́редесять ноще́й.

Еврейский

וְאֶל־מֹשֶׁה אָמַר עֲלֵה אֶל־יְהוָה, אַתָּה וְאַהֲרֹן נָדָב וַאֲבִיהוּא, וְשִׁבְעִים מִזִּקְנֵי יִשְׂרָאֵל; וְהִשְׁתַּחֲוִיתֶם מֵרָחֹק׃

וְנִגַּשׁ מֹשֶׁה לְבַדּוֹ אֶל־יְהוָה, וְהֵם לֹא יִגָּשׁוּ; וְהָעָם לֹא יַעֲלוּ עִמּוֹ׃

וַיָּבֹא מֹשֶׁה, וַיְסַפֵּר לָעָם אֵת כָּל־דִּבְרֵי יְהוָה, וְאֵת כָּל־הַמִּשְׁפָּטִים; וַיַּעַן כָּל־הָעָם קוֹל אֶחָד וַיֹּאמְרוּ, כָּל־הַדְּבָרִים אֲשֶׁר־דִּבֶּר יְהוָה נַעֲשֶׂה׃

וַיִּכְתֹּב מֹשֶׁה, אֵת כָּל־דִּבְרֵי יְהוָה, וַיַּשְׁכֵּם בַּבֹּקֶר, וַיִּבֶן מִזְבֵּחַ תַּחַת הָהָר; וּשְׁתֵּים עֶשְׂרֵה מַצֵּבָה, לִשְׁנֵים עָשָׂר שִׁבְטֵי יִשְׂרָאֵל׃

וַיִּשְׁלַח, אֶת־נַעֲרֵי בְּנֵי יִשְׂרָאֵל, וַיַּעֲלוּ עֹלֹת; וַיִּזְבְּחוּ זְבָחִים שְׁלָמִים לַיהוָה פָּרִים׃

וַיִּקַּח מֹשֶׁה חֲצִי הַדָּם, וַיָּשֶׂם בָּאַגָּנֹת; וַחֲצִי הַדָּם, זָרַק עַל־הַמִּזְבֵּחַ׃

וַיִּקַּח סֵפֶר הַבְּרִית, וַיִּקְרָא בְּאָזְנֵי הָעָם; וַיֹּאמְרוּ, כֹּל אֲשֶׁר־דִּבֶּר יְהוָה נַעֲשֶׂה וְנִשְׁמָע׃

וַיִּקַּח מֹשֶׁה אֶת־הַדָּם, וַיִּזְרֹק עַל־הָעָם; וַיֹּאמֶר, הִנֵּה דַם־הַבְּרִית אֲשֶׁר כָּרַת יְהוָה עִמָּכֶם, עַל כָּל־הַדְּבָרִים הָאֵלֶּה׃

וַיַּעַל מֹשֶׁה וְאַהֲרֹן; נָדָב וַאֲבִיהוּא, וְשִׁבְעִים מִזִּקְנֵי יִשְׂרָאֵל׃

וַיִּרְאוּ אֵת אֱלֹהֵי יִשְׂרָאֵל; וְתַחַת רַגְלָיו, כְּמַעֲשֵׂה לִבְנַת הַסַּפִּיר, וּכְעֶצֶם הַשָּׁמַיִם לָטֹהַר׃

וְאֶל־אֲצִילֵי בְּנֵי יִשְׂרָאֵל, לֹא שָׁלַח יָדוֹ; וַיֶּחֱזוּ אֶת־הָאֱלֹהִים, וַיֹּאכְלוּ וַיִּשְׁתּוּ׃ ס

וַיֹּאמֶר יְהוָה אֶל־מֹשֶׁה, עֲלֵה אֵלַי הָהָרָה וֶהְיֵה־שָׁם; וְאֶתְּנָה לְךָ אֶת־לֻחֹת הָאֶבֶן, וְהַתּוֹרָה וְהַמִּצְוָה, אֲשֶׁר כָּתַבְתִּי לְהוֹרֹתָם׃

וַיָּקָם מֹשֶׁה, וִיהוֹשֻׁעַ מְשָׁרְתוֹ; וַיַּעַל מֹשֶׁה אֶל־הַר הָאֱלֹהִים׃

וְאֶל־הַזְּקֵנִים אָמַר שְׁבוּ־לָנוּ בָזֶה, עַד אֲשֶׁר־נָשׁוּב אֲלֵיכֶם; וְהִנֵּה אַהֲרֹן וְחוּר עִמָּכֶם, מִי־בַעַל דְּבָרִים יִגַּשׁ אֲלֵהֶם׃

וַיַּעַל מֹשֶׁה אֶל־הָהָר; וַיְכַס הֶעָנָן אֶת־הָהָר׃

וַיִּשְׁכֹּן כְּבוֹד־יְהוָה עַל־הַר סִינַי, וַיְכַסֵּהוּ הֶעָנָן שֵׁשֶׁת יָמִים; וַיִּקְרָא אֶל־מֹשֶׁה בַּיּוֹם הַשְּׁבִיעִי מִתּוֹךְ הֶעָנָן׃

וּמַרְאֵה כְּבוֹד יְהוָה, כְּאֵשׁ אֹכֶלֶת בְּרֹאשׁ הָהָר; לְעֵינֵי בְּנֵי יִשְׂרָאֵל׃

וַיָּבֹא מֹשֶׁה בְּתוֹךְ הֶעָנָן וַיַּעַל אֶל־הָהָר; וַיְהִי מֹשֶׁה בָּהָר, אַרְבָּעִים יוֹם, וְאַרְבָּעִים לָיְלָה׃ פ

Немецкий (GNB)

Der HERR sagte zu Mose: »Komm zu mir herauf auf den Berg! Nimm Aaron, Nadab und Abihu mit und siebzig von den Ältesten Israels. Werft euch in gebührender Entfernung vor mir nieder.

Nur du allein darfst in meine Nähe kommen. Das Volk darf überhaupt nicht auf den Berg steigen.«

Mose trat vor das versammelte Volk und sagte ihm die Gebote und Gesetze des HERRN. Das ganze Volk antwortete einmütig: »Wir wollen alles tun, was der HERR uns befiehlt!«

Darauf schrieb Mose die Gebote und Gesetze in ein Buch.

Am nächsten Morgen errichtete er am Fuß des Berges einen Altar und stellte zwölf Steinmale auf, für jeden Stamm Israels eines.

Er beauftragte einige junge Männer, dem HERRN Brandopfer darzubringen und für das Opfermahl Stiere zu schlachten.

Die Hälfte des Blutes tat Mose in Schalen, die andere Hälfte goss er an den Altar.

Dann nahm er das Buch, in dem er das Bundesgesetz aufgeschrieben hatte, und las es den versammelten Israeliten laut vor. Sie versprachen: »Wir wollen alles gehorsam tun, was der HERR uns befiehlt.«

Darauf sprengte Mose aus den Schalen Blut über das Volk und sagte dazu: »Durch dieses Blut wird der Bund in Kraft gesetzt, den der HERR jetzt mit euch auf der Grundlage dieser Gebote und Gesetze schließt.«

Danach stieg Mose den Berg hinauf, und die anderen begleiteten ihn: Aaron, Nadab und Abihu und siebzig von den Ältesten Israels.

Droben sahen sie den Gott Israels. Der Boden zu seinen Füßen war wie mit blauem Edelstein ausgelegt, klar und leuchtend wie der Himmel.

Gott erlaubte den ausgewählten Vertretern des Volkes, in seine Nähe zu kommen; er streckte nicht die Hand gegen sie aus, um sie zu töten. Sie durften Gott sehen und aßen und tranken in seiner Gegenwart.

Nun sagte der HERR zu Mose: »Steig zu mir auf den Berg herauf und bleib eine Zeit lang hier! Ich werde dir die Steintafeln geben, auf die ich meine Gebote geschrieben habe. Das Volk soll genau wissen, was ich von ihm verlange.«

Mose und sein Diener Josua machten sich bereit, um auf den Gottesberg zu steigen.

Zu den Ältesten des Volkes sagte Mose: »Wartet hier auf uns, bis wir zurückkommen! Aaron und Hur bleiben bei euch. Wer einen Streitfall hat, soll sich an sie wenden.«

Dann stieg Mose den Berg hinauf. Die Wolke verhüllte den Gipfel

und die Herrlichkeit des HERRN kam auf den Berg Sinai herab. Für die Israeliten sah sie aus wie ein loderndes Feuer auf dem Berggipfel.

Sechs Tage lang blieb der Berg so von der Wolke verhüllt. Dann rief der HERR am siebten Tag aus der Wolke heraus Mose zu sich.

Jetzt ging Mose mitten in die Wolke hinein und stieg auf den Gipfel des Berges hinauf. Dort oben blieb er vierzig Tage und vierzig Nächte.

Арабский (Arabic Van Dyke)

Языки

وَقَالَ لِمُوسَى: «اصْعَدْ إِلَى الرَّبِّ أَنْتَ وَهَارُونُ وَنَادَابُ وَأَبِيهُو، وَسَبْعُونَ مِنْ شُيُوخِ إِسْرَائِيلَ، وَاسْجُدُوا مِنْ بَعِيدٍ.

وَيَقْتَرِبُ مُوسَى وَحْدَهُ إِلَى الرَّبِّ، وَهُمْ لاَ يَقْتَرِبُونَ. وَأَمَّا الشَّعْبُ فَلاَ يَصْعَدْ مَعَهُ».

فَجَاءَ مُوسَى وَحَدَّثَ الشَّعْبَ بِجَمِيعِ أَقْوَالِ الرَّبِّ وَجَمِيعِ الأَحْكَامِ، فَأَجَابَ جَمِيعُ الشَّعْبِ بِصَوْتٍ وَاحِدٍ وَقَالُوا: «كُلُّ الأَقْوَالِ الَّتِي تَكَلَّمَ بِهَا الرَّبُّ نَفْعَلُ».

فَكَتَبَ مُوسَى جَمِيعَ أَقْوَالِ الرَّبِّ. وَبَكَّرَ فِي الصَّبَاحِ وَبَنَى مَذْبَحًا فِي أَسْفَلِ الْجَبَلِ، وَاثْنَيْ عَشَرَ عَمُودًا لأَسْبَاطِ إِسْرَائِيلَ الاثْنَيْ عَشَرَ.

وَأَرْسَلَ فِتْيَانَ بَنِي إِسْرَائِيلَ، فَأَصْعَدُوا مُحْرَقَاتٍ، وَذَبَحُوا ذَبَائِحَ سَلاَمَةٍ لِلرَّبِّ مِنَ الثِّيرَانِ.

فَأَخَذَ مُوسَى نِصْفَ الدَّمِ وَوَضَعَهُ فِي الطُّسُوسِ. وَنِصْفَ الدَّمِ رَشَّهُ عَلَى الْمَذْبَحِ.

وَأَخَذَ كِتَابَ الْعَهْدِ وَقَرَأَ فِي مَسَامِعِ الشَّعْبِ، فَقَالُوا: «كُلُّ مَا تَكَلَّمَ بِهِ الرَّبُّ نَفْعَلُ وَنَسْمَعُ لَهُ».

وَأَخَذَ مُوسَى الدَّمَ وَرَشَّ عَلَى الشَّعْبِ وَقَالَ: «هُوَذَا دَمُ الْعَهْدِ الَّذِي قَطَعَهُ الرَّبُّ مَعَكُمْ عَلَى جَمِيعِ هذِهِ الأَقْوَالِ».

ثُمَّ صَعِدَ مُوسَى وَهَارُونُ وَنَادَابُ وَأَبِيهُو وَسَبْعُونَ مِنْ شُيُوخِ إِسْرَائِيلَ،

وَرَأَوْا إِلهَ إِسْرَائِيلَ، وَتَحْتَ رِجْلَيْهِ شِبْهُ صَنْعَةٍ مِنَ الْعَقِيقِ الأَزْرَقِ الشَّفَّافِ، وَكَذَاتِ السَّمَاءِ فِي النَّقَاوَةِ.

وَلكِنَّهُ لَمْ يَمُدَّ يَدَهُ إِلَى أَشْرَافِ بَنِي إِسْرَائِيلَ. فَرَأَوْا اللهَ وَأَكَلُوا وَشَرِبُوا.

وَقَالَ الرَّبُّ لِمُوسَى: «اصْعَدْ إِلَيَّ إِلَى الْجَبَلِ، وَكُنْ هُنَاكَ، فَأُعْطِيَكَ لَوْحَيِ الْحِجَارَةِ وَالشَّرِيعَةِ وَالْوَصِيَّةِ الَّتِي كَتَبْتُهَا لِتَعْلِيمِهِمْ».

فَقَامَ مُوسَى وَيَشُوعُ خَادِمُهُ. وَصَعِدَ مُوسَى إِلَى جَبَلِ اللهِ.

وَأَمَّا الشُّيُوخُ فَقَالَ لَهُمُ: «اجْلِسُوا لَنَا ههُنَا حَتَّى نَرْجعَ إِلَيْكُمْ. وَهُوَذَا هَارُونُ وَحُورُ مَعَكُمْ. فَمَنْ كَانَ صَاحِبَ دَعْوَى فَلْيَتَقَدَّمْ إِلَيْهِمَا».

فَصَعِدَ مُوسَى إِلَى الْجَبَلِ، فَغَطَّى السَّحَابُ الْجَبَلَ،

وَحَلَّ مَجْدُ الرَّبِّ عَلَى جَبَلِ سِينَاءَ، وَغَطَّاهُ السَّحَابُ سِتَّةَ أَيَّامٍ. وَفِي الْيَوْمِ السَّابعِ دُعِيَ مُوسَى مِنْ وَسَطِ السَّحَابِ.

وَكَانَ مَنْظَرُ مَجْدِ الرَّبِّ كَنَارٍ آكِلَةٍ عَلَى رَأْسِ الْجَبَلِ أَمَامَ عُيُونِ بَنِي إِسْرَائِيلَ.

وَدَخَلَ مُوسَى فِي وَسَطِ السَّحَابِ وَصَعِدَ إِلَى الْجَبَلِ. وَكَانَ مُوسَى فِي الْجَبَلِ أَرْبَعِينَ نَهَارًا وَأَرْبَعِينَ لَيْلَةً.