Скрыть
24:2
24:6
24:9
24:12
24:13
24:15
24:16-17
Глава 32 
32:2
32:5
32:9
32:14
32:15
32:15-16
32:18
32:20
32:21
32:22
32:23
32:24
32:25
32:28
32:30
32:31
32:33
32:35
Церковнославянский (рус)
И Моисе́ю рече́: взы́ди ко Го́споду ты́ и Ааро́нъ, и Нада́въ и Авiу́дъ и се́дмьдесятъ ста́рецъ Изра́илевыхъ, и да покло́нят­ся издале́че Го́споду:
и да при­­сту́питъ Моисе́й еди́нъ къ Бо́гу, они́ же да не при­­сту́пятъ: и лю́дiе съ ни́ми да не взы́дутъ.
Прiи́де же Моисе́й и повѣ́да лю́демъ вся́ словеса́ Бо́жiя и оправда́нiя. Отвѣща́ша же вси́ лю́дiе гла́сомъ еди́нымъ, глаго́люще: вся́ словеса́, я́же глаго́ла Госпо́дь, сотвори́мъ и послу́шаемъ.
И написа́ Моисе́й вся́ словеса́ Госпо́дня: обу́трѣвъ же Моисе́й зау́тра, созда́ олта́рь подъ горо́ю, и два­на́­де­сять ка́менiй въ два­на́­де­сять племе́нъ Изра́илевыхъ:
и посла́ ю́ношы сыно́въ Изра́илевыхъ, и при­­несо́ша всесожже́нiя, и пожро́ша же́ртву спасе́нiя Го́споду Бо́гу телцы́.
Взе́мъ же Моисе́й полови́ну кро́ве, влiя́ въ ча́шы, полови́ну же кро́ве воз­лiя́ на олта́рь,
и взе́мъ кни́гу завѣ́та, прочте́ лю́демъ во у́шы. И реко́ша: вся́, ели́ка глаго́ла Госпо́дь, сотвори́мъ и послу́шаемъ.
Взе́мъ же Моисе́й кро́вь, окропи́ лю́ди и рече́: се́, кро́вь завѣ́та, его́же завѣща́ Госпо́дь къ ва́мъ о всѣ́хъ словесѣ́хъ си́хъ.
И взы́де Моисе́й и Ааро́нъ, и Нада́въ и Авiу́дъ и се́дмьдесятъ от­ ста́рецъ Изра́илевыхъ,
и ви́дѣша мѣ́сто, идѣ́же стоя́ше Бо́гъ Изра́илевъ: и подъ нога́ма Его́ я́ко дѣ́ло ка́мене сапфи́ра, и я́ко видѣ́нiе тве́рди небе́сныя чистото́ю.
И от­ избра́н­ныхъ Изра́илевыхъ не повреди́ся ни еди́нъ: и яви́шася на мѣ́стѣ Бо́жiи, и ядо́ша, и пи́ша.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: взы́ди ко Мнѣ́ на го́ру и ста́ни та́мо, и да́мъ ти́ скрижа́ли ка́мен­ныя, зако́нъ и за́повѣди, я́же написа́хъ законоположи́ти и́мъ.
И воста́въ Моисе́й и Иису́съ предстоя́вый ему́, взыдо́ша на го́ру Бо́жiю
и ста́рцемъ рѣ́ша: пожди́те въ молча́нiи здѣ́, до́ндеже воз­врати́мся къ ва́мъ: и се́, Ааро́нъ и О́ръ съ ва́ми: а́ще кому́ случи́т­ся су́дъ, да и́дутъ къ ни́мъ.
И взы́де Моисе́й на го́ру, и покры́ о́блакъ го́ру,
и сни́де сла́ва Бо́жiя на го́ру Сина́йскую, и покры́ ю́ о́блакъ ше́сть дні́й. И воз­зва́ Госпо́дь Моисе́а въ де́нь седмы́й изъ среды́ о́блака:
обли́чiе же сла́вы Госпо́дни, я́ко о́гнь пламену́я на версѣ́ горы́, предъ сы́ны Изра́илевы.
И вни́де Моисе́й въ среду́ о́блака и взы́де на го́ру, и бѣ́ та́мо на горѣ́ четы́редесять дні́й и четы́редесять ноще́й.
И ви́дѣв­ше лю́дiе, я́ко уме́дли Моисе́й сни́ти съ горы́, воста́ша лю́дiе на Ааро́на и глаго́лаша ему́: воста́ни и сотвори́ на́мъ бо́ги, и́же по́йдутъ предъ на́ми: Моисе́й бо се́й человѣ́къ, и́же изведе́ на́съ от­ земли́ Еги́петскiя, не вѣ́мы, что́ бы́сть ему́.
И рече́ и́мъ Ааро́нъ: изми́те усеря́зи златы́я, я́же во ушесѣ́хъ же́нъ ва́шихъ и дще́рей, и при­­неси́те ко мнѣ́.
И изъя́ша вси́ лю́дiе усеря́зи зла́ты, я́же во ушесѣ́хъ же́нъ и́хъ, и при­­несо́ша ко Ааро́ну.
И взя́ от­ ру́къ и́хъ и слiя́ и́хъ дѣ́ломъ литы́мъ, и сотвори́ и́мъ телца́ лита́го. И реко́ша: сі́и бо́зи тво­и́, Изра́илю, и́же изведо́ша тя́ изъ земли́ Еги́петскiя.
И ви́дѣвъ Ааро́нъ, созда́ олта́рь пря́мо ему́, и проповѣ́да Ааро́нъ, глаго́ля: пра́здникъ Госпо́день у́трѣ.
И обу́треневавъ нау́трiе, воз­несе́ всесожже́нiя и при­­несе́ же́ртву спасе́нiя. И сѣдо́ша лю́дiе я́сти и пи́ти и воста́ша игра́ти.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю глаго́ля: иди́ ско́ро, сни́ди от­сю́ду, беззако́н­новаша бо лю́дiе тво­и́, и́хже изве́лъ еси́ изъ земли́ Еги́петскiя:
преступи́ша съ пути́ ско́ро, его́же заповѣ́далъ еси́ и́мъ: сотвори́ша себѣ́ телца́, и поклони́шася ему́, и пожро́ша ему́, и рѣ́ша:
сі́и бо́зи тво­и́, Изра́илю, и́же изведо́ша тя́ изъ земли́ Еги́петскiя:
и ны́нѣ оста́ви Мя́, и воз­ъяри́вся гнѣ́вомъ на ня́, потреблю́ и́хъ, и сотворю́ тя́ въ язы́къ вели́къ.
И помоли́ся Моисе́й предъ Го́сподемъ Бо́гомъ и рече́: вску́ю, Го́споди, яри́шися гнѣ́вомъ на лю́ди Твоя́, и́хже изве́лъ еси́ изъ земли́ Еги́петскiя крѣ́постiю вели́кою и мы́шцею Тво­е́ю высо́кою?
Да не когда́ реку́тъ Еги́птяне, глаго́люще: съ лука́в­ст­вомъ изведе́ и́хъ погуби́ти въ гора́хъ и потреби́ти и́хъ от­ земли́: утоли́ гнѣ́въ я́рости Тво­ея́ и ми́лостивъ бу́ди о зло́бѣ люді́й Тво­и́хъ,
помяну́въ Авраа́ма и Исаа́ка и Иа́кова, Твоя́ рабы́, и́мже кля́л­ся еси́ Собо́ю, и ре́клъ еси́ къ ни́мъ, глаго́ля: зѣло́ умно́жу сѣ́мя ва́­ше, я́ко звѣ́зды небе́сныя мно́же­с­т­вомъ, и всю́ сiю́ зе́млю, ю́же ре́клъ еси́ да́ти сѣ́мени и́хъ, и облада́ютъ е́ю во вѣ́ки.
И уми́лостивися Госпо́дь о злѣ́, е́же рече́ сотвори́ти лю́демъ Сво­и́мъ.
И воз­врати́вся Моисе́й, сни́де съ горы́: и двѣ́ скрижа́ли свидѣ́нiя въ руку́ его́, скрижа́ли ка́мен­ны напи́саны от­ обою́ страну́ и́хъ, сю́ду и сю́ду бы́ша напи́саны:
и скрижа́ли дѣ́ло Бо́жiе бы́ша, и написа́нiе, написа́нiе Бо́жiе изва́яно на скрижа́лехъ.
И услы́шавъ Иису́съ гла́съ люді́й крича́щихъ, рече́ къ Моисе́ю: гла́съ ра́тный въ полцѣ́.
И рече́ Моисе́й: нѣ́сть гла́съ начина́ющихъ одолѣва́ти, ниже́ гла́съ начина́ющихъ бѣжа́ти, но гла́съ начина́ющихъ напива́тися вино́мъ а́зъ слы́шу.
И егда́ при­­ближа́­шеся къ полку́, узрѣ́ телца́ и ли́ки: и воз­ъяри́вся гнѣ́вомъ Моисе́й, пове́рже изъ руку́ свое́ю о́бѣ скрижа́ли, и сокруши́ я́ подъ горо́ю:
и взе́мъ телца́, его́же сотвори́ша, сожже́ его́ во огни́ и сотре́ его́ подро́бну, и разсы́па его́ по водѣ́, и напо­и́ е́ю сы́ны Изра́илевы.
И рече́ Моисе́й Ааро́ну: что́ сотвори́ша тебѣ́ лю́дiе сі́и, я́ко наве́лъ еси́ на ни́хъ грѣ́хъ вели́къ?
И рече́ Ааро́нъ къ Моисе́ю: не гнѣ́вайся, господи́не: ты́ бо вѣ́си люді́й си́хъ устремле́нiе.
Глаго́лаша бо ми́: сотвори́ на́мъ бо́ги, и́же по́йдутъ предъ на́ми: Моисе́й бо се́й человѣ́къ, и́же изведе́ ны от­ Еги́пта, не вѣ́мы, что́ бы́сть ему́:
и реко́хъ и́мъ: и́же и́мать зла́то, изми́те: и изъя́ша, и да́ша мнѣ́, и вверго́хъ е́ во о́гнь, и излiя́ся теле́цъ се́й.
Ви́дѣвъ же Моисе́й лю́ди, я́ко раздѣли́шася, раздѣли́ бо и́хъ Ааро́нъ въ пора́дованiе супоста́томъ и́хъ:
ста́ же Моисе́й во вратѣ́хъ полка́ и рече́: а́ще кто́ е́сть Госпо́день, да и́детъ ко мнѣ́. Снидо́шася у́бо къ нему́ вси́ сы́нове Леві́ины.
И рече́ и́мъ: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: препоя́шите кі́йждо сво́й ме́чь при­­ бедрѣ́ и пройди́те, и воз­врати́теся от­ вра́тъ до вра́тъ сквоз­ѣ́ по́лкъ, и убі́йте кі́йждо бра́та сво­его́ и кі́йждо бли́жняго сво­его́ и кі́йждо сосѣ́да сво­его́.
И сотвори́ша сы́нове Леві́ины, я́коже глаго́ла и́мъ Моисе́й: и паде́ от­ люді́й въ то́й де́нь до тре́хъ ты́сящъ муже́й.
И рече́ и́мъ Моисе́й: напо́лнисте ру́ки ва́шя дне́сь Го́споду, кі́йждо въ сы́нѣ сво­е́мъ и въ бра́тѣ сво­е́мъ, да да́ст­ся на ва́съ благослове́нiе.
И бы́сть на у́трiе, рече́ Моисе́й къ лю́демъ: вы́ согрѣши́сте грѣ́хъ вели́къ: и ны́нѣ взы́ду къ Бо́гу, да умолю́ о грѣсѣ́ ва́­шемъ.
И воз­врати́ся Моисе́й ко Го́споду и рече́: молю́ся ти́, Го́споди: согрѣши́ша лю́дiе сі́и грѣ́хъ вели́къ и сотвори́ша себѣ́ бо́ги зла́ты:
и ны́нѣ, а́ще у́бо оста́виши и́мъ грѣ́хъ и́хъ, оста́ви: а́ще же ни́, изгла́ди мя́ изъ кни́ги Тво­ея́, въ ню́же вписа́лъ еси́.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: а́ще кто́ согрѣши́ предо Мно́ю, изгла́жу его́ изъ кни́ги Мо­ея́:
ны́нѣ же иди́, сни́ди и воз­веди́ лю́ди сiя́ на мѣ́сто, е́же рѣ́хъ тебѣ́: се́, А́нгелъ Мо́й предъи́детъ предъ лице́мъ тво­и́мъ: въ о́ньже де́нь при­­сѣщу́, наведу́ на ни́хъ грѣ́хъ и́хъ.
И порази́ Госпо́дь лю́ди за сотворе́нiе телца́, его́же сотвори́ Ааро́нъ.
Синодальный
1 Моисей и старейшины приносят всесожжения и освящают завет. 12 Моисей восходит на гору.
И Моисею сказал Он: взойди к Господу ты и Аарон, Надав и Авиуд и семьдесят из старейшин Израилевых, и поклонитесь [Господу] издали;
Моисей один пусть приблизится к Господу, а они пусть не приближаются, и народ пусть не восходит с ним.
И пришел Моисей и пересказал народу все слова Господни и все законы. И отвечал весь народ в один голос, и сказали: все, что сказал Господь, сделаем [и будем послушны].
И написал Моисей все слова Господни и, встав рано поутру, поставил под горою жертвенник и двенадцать камней, по числу двенадцати колен Израилевых;
и послал юношей из сынов Израилевых, и принесли они всесожжения, и заклали тельцов в мирную жертву Господу [Богу].
Моисей, взяв половину крови, влил в чаши, а другою половиною окропил жертвенник;
и взял книгу завета и прочитал вслух народу, и сказали они: всё, что сказал Господь, сделаем и будем послушны.
И взял Моисей крови и окропил народ, говоря: вот кровь завета, который Господь заключил с вами о всех словах сих.
Потом взошел Моисей и Аарон, Надав и Авиуд и семьдесят из старейшин Израилевых,
и видели [место стояния] Бога Израилева; и под ногами Его нечто подобное работе из чистого сапфира и, как самое небо, ясное.
И Он не простер руки Своей на избранных из сынов Израилевых: они видели [место] Бога, и ели и пили.
И сказал Господь Моисею: взойди ко Мне на гору и будь там; и дам тебе скрижали каменные, и закон и заповеди, которые Я написал для научения их.
И встал Моисей с Иисусом, служителем своим, и пошел Моисей на гору Божию,
а старейшинам сказал: оставайтесь здесь, доколе мы не возвратимся к вам; вот Аарон и Ор с вами; кто будет иметь дело, пусть приходит к ним.
И взошел Моисей на гору, и покрыло облако гору,
и слава Господня осенила гору Синай; и покрывало ее облако шесть дней, а в седьмой день [Господь] воззвал к Моисею из среды облака.
Вид же славы Господней на вершине горы был пред глазами сынов Израилевых, как огонь поядающий.
Моисей вступил в средину облака и взошел на гору; и был Моисей на горе сорок дней и сорок ночей.
1 Поклонение золотому тельцу. 7 Гнев Моисея и ревность левитов; 30 ходатайство Моисея за идолопоклонников.
Когда народ увидел, что Моисей долго не сходит с горы, то собрался к Аарону и сказал ему: встань и сделай нам бога, который бы шел перед нами, ибо с этим человеком, с Моисеем, который вывел нас из земли Египетской, не знаем, что сделалось.
И сказал им Аарон: выньте золотые серьги, которые в ушах ваших жен, ваших сыновей и ваших дочерей, и принесите ко мне.
И весь народ вынул золотые серьги из ушей своих и принесли к Аарону.
Он взял их из рук их, и сделал из них литого тельца, и обделал его резцом. И сказали они: вот бог твой, Израиль, который вывел тебя из земли Египетской!
Увидев сие, Аарон поставил пред ним жертвенник, и провозгласил Аарон, говоря: завтра праздник Господу.
На другой день они встали рано и принесли всесожжения и привели жертвы мирные: и сел народ есть и пить, а после встал играть.
И сказал Господь Моисею: поспеши сойти [отсюда], ибо развратился народ твой, который ты вывел из земли Египетской;
скоро уклонились они от пути, который Я заповедал им: сделали себе литого тельца и поклонились ему, и принесли ему жертвы и сказали: вот бог твой, Израиль, который вывел тебя из земли Египетской!
И сказал Господь Моисею: Я вижу народ сей, и вот, народ он – жестоковыйный;
итак оставь Меня, да воспламенится гнев Мой на них, и истреблю их, и произведу многочисленный народ от тебя.
Но Моисей стал умолять Господа, Бога своего, и сказал: да не воспламеняется, Господи, гнев Твой на народ Твой, который Ты вывел из земли Египетской силою великою и рукою крепкою,
чтобы Египтяне не говорили: на погибель Он вывел их, чтобы убить их в горах и истребить их с лица земли; отврати пламенный гнев Твой и отмени погубление народа Твоего;
вспомни Авраама, Исаака и Израиля [Иакова], рабов Твоих, которым клялся Ты Собою, говоря: умножая умножу семя ваше, как звезды небесные, и всю землю сию, о которой Я сказал, дам семени вашему, и будут владеть [ею] вечно.
И отменил Господь зло, о котором сказал, что наведет его на народ Свой.
И обратился и сошел Моисей с горы; в руке его были две скрижали откровения [каменные], на которых написано было с обеих сторон: и на той и на другой стороне написано было;
скрижали были дело Божие, и письмена, начертанные на скрижалях, были письмена Божии.
И услышал Иисус голос народа шумящего и сказал Моисею: военный крик в стане.
Но [Моисей] сказал: это не крик побеждающих и не вопль поражаемых; я слышу голос поющих.
Когда же он приблизился к стану и увидел тельца и пляски, тогда он воспламенился гневом и бросил из рук своих скрижали и разбил их под горою;
и взял тельца, которого они сделали, и сжег его в огне, и стер в прах, и рассыпал по воде, и дал ее пить сынам Израилевым.
И сказал Моисей Аарону: что сделал тебе народ сей, что ты ввел его в грех великий?
Но Аарон сказал [Моисею]: да не возгорается гнев господина моего; ты знаешь этот народ, что он буйный.
Они сказали мне: сделай нам бога, который шел бы перед нами; ибо с Моисеем, с этим человеком, который вывел нас из земли Египетской, не знаем, что сделалось.
И я сказал им: у кого есть золото, снимите с себя. [Они сняли] и отдали мне; я бросил его в огонь, и вышел этот телец.
Моисей увидел, что это народ необузданный, ибо Аарон допустил его до необузданности, к посрамлению пред врагами его.
И стал Моисей в воротах стана и сказал: кто Господень, [иди] ко мне! И собрались к нему все сыны Левиины.
И он сказал им: так говорит Господь Бог Израилев: возложите каждый свой меч на бедро свое, пройдите по стану от ворот до ворот и обратно, и убивайте каждый брата своего, каждый друга своего, каждый ближнего своего.
И сделали сыны Левиины по слову Моисея: и пало в тот день из народа около трех тысяч человек.
Ибо Моисей сказал [им]: сегодня посвятите руки ваши Господу, каждый в сыне своем и брате своем, да ниспошлет Он вам сегодня благословение.
На другой день сказал Моисей народу: вы сделали великий грех; итак я взойду к Господу, не заглажу ли греха вашего.
И возвратился Моисей к Господу и сказал: о, [Господи!] народ сей сделал великий грех: сделал себе золотого бога;
прости им грех их, а если нет, то изгладь и меня из книги Твоей, в которую Ты вписал.
Господь сказал Моисею: того, кто согрешил предо Мною, изглажу из книги Моей;
итак, иди, [сойди,] веди народ сей, куда Я сказал тебе; вот Ангел Мой пойдет пред тобою, и в день посещения Моего Я посещу их за грех их.
И поразил Господь народ за сделанного тельца, которого сделал Аарон.
Der HERR sagte zu Mose: »Komm zu mir herauf auf den Berg! Nimm Aaron, Nadab und Abihu mit und siebzig von den Ältesten Israels. Werft euch in gebührender Entfernung vor mir nieder.
Nur du allein darfst in meine Nähe kommen. Das Volk darf überhaupt nicht auf den Berg steigen.«
Mose trat vor das versammelte Volk und sagte ihm die Gebote und Gesetze des HERRN. Das ganze Volk antwortete einmütig: »Wir wollen alles tun, was der HERR uns befiehlt!«
Darauf schrieb Mose die Gebote und Gesetze in ein Buch.

Am nächsten Morgen errichtete er am Fuß des Berges einen Altar und stellte zwölf Steinmale auf, für jeden Stamm Israels eines.

Er beauftragte einige junge Männer, dem HERRN Brandopfer darzubringen und für das Opfermahl Stiere zu schlachten.
Die Hälfte des Blutes tat Mose in Schalen, die andere Hälfte goss er an den Altar.
Dann nahm er das Buch, in dem er das Bundesgesetz aufgeschrieben hatte, und las es den versammelten Israeliten laut vor. Sie versprachen: »Wir wollen alles gehorsam tun, was der HERR uns befiehlt.«
Darauf sprengte Mose aus den Schalen Blut über das Volk und sagte dazu: »Durch dieses Blut wird der Bund in Kraft gesetzt, den der HERR jetzt mit euch auf der Grundlage dieser Gebote und Gesetze schließt.«
Danach stieg Mose den Berg hinauf, und die anderen begleiteten ihn: Aaron, Nadab und Abihu und siebzig von den Ältesten Israels.
Droben sahen sie den Gott Israels. Der Boden zu seinen Füßen war wie mit blauem Edelstein ausgelegt, klar und leuchtend wie der Himmel.
Gott erlaubte den ausgewählten Vertretern des Volkes, in seine Nähe zu kommen; er streckte nicht die Hand gegen sie aus, um sie zu töten. Sie durften Gott sehen und aßen und tranken in seiner Gegenwart.
Nun sagte der HERR zu Mose: »Steig zu mir auf den Berg herauf und bleib eine Zeit lang hier! Ich werde dir die Steintafeln geben, auf die ich meine Gebote geschrieben habe. Das Volk soll genau wissen, was ich von ihm verlange.«
Mose und sein Diener Josua machten sich bereit, um auf den Gottesberg zu steigen.
Zu den Ältesten des Volkes sagte Mose: »Wartet hier auf uns, bis wir zurückkommen! Aaron und Hur bleiben bei euch. Wer einen Streitfall hat, soll sich an sie wenden.«
Dann stieg Mose den Berg hinauf. Die Wolke verhüllte den Gipfel
und die Herrlichkeit des HERRN kam auf den Berg Sinai herab. Für die Israeliten sah sie aus wie ein loderndes Feuer auf dem Berggipfel.

Sechs Tage lang blieb der Berg so von der Wolke verhüllt. Dann rief der HERR am siebten Tag aus der Wolke heraus Mose zu sich.

Jetzt ging Mose mitten in die Wolke hinein und stieg auf den Gipfel des Berges hinauf. Dort oben blieb er vierzig Tage und vierzig Nächte.
Das Volk Israel unten im Lager hatte lange auf die Rückkehr von Mose gewartet. Als er immer noch nicht kam, liefen alle Männer bei Aaron zusammen und forderten: »Mach uns einen Gott, der uns schützt und führt! Denn was aus diesem Mose geworden ist, der uns aus Ägypten hierher geführt hat – niemand weiß es.«
Aaron sagte zu ihnen: »Nehmt euren Frauen, Söhnen und Töchtern die goldenen Ringe ab, die sie an den Ohren tragen, und bringt sie her!«
Alle nahmen ihre goldenen Ohrringe ab und brachten sie zu Aaron.
Er schmolz sie ein, goss das Gold in eine Form und machte daraus das Standbild eines Jungstiers.

Da riefen alle: »Hier ist dein Gott, Israel, der dich aus Ägypten hierher geführt hat!«

Aaron errichtete vor dem goldenen Stierbild einen Altar und ließ im Lager bekannt machen: »Morgen feiern wir ein Fest für den HERRN!«
Früh am nächsten Morgen brachten die Leute Tiere, die als Brandopfer dargebracht oder für das Opfermahl geschlachtet wurden. Sie setzten sich zum Essen und Trinken nieder und danach begannen sie einen wilden Tanz.
Da sagte der HERR zu Mose: »Steig schnell hinunter! Dein Volk, das du aus Ägypten hierher geführt hast, läuft ins Verderben.
Sie sind sehr schnell von dem Weg abgewichen, den ich ihnen mit meinen Geboten gewiesen habe: Ein gegossenes Kalb haben sie sich gemacht, sie haben es angebetet und ihm Opfer dargebracht und gerufen: ́Hier ist dein Gott, Israel, der dich aus Ägypten hierher geführt hat!́«
Weiter sagte der HERR zu Mose: »Ich habe erkannt, dass dies ein widerspenstiges Volk ist.
Deshalb will ich meinen Zorn über sie ausschütten und sie vernichten. Versuche nicht, mich davon abzubringen! Mit dir will ich neu beginnen und deine Nachkommen zu einem großen Volk machen.«
Mose aber suchte den HERRN, seinen Gott, umzustimmen und sagte: »Ach HERR, warum willst du deinen Zorn über dein Volk ausschütten, das du eben erst mit starker Hand aus Ägypten herausgeführt hast?
Du willst doch nicht, dass die Ägypter von dir sagen: ́Er hat sie nur herausgeführt, um sie dort am Berg zu töten und völlig vom Erdboden auszurotten!́ Lass ab von deinem Zorn, lass dir das Unheil Leid tun, das du über dein Volk bringen willst!
Denk doch an Abraham, Isaak und Jakob, die dir treu gedient haben und denen du mit einem feierlichen Eid versprochen hast: ́Ich will eure Nachkommen so zahlreich machen wie die Sterne am Himmel; ich will ihnen das ganze Land, von dem ich zu euch gesprochen habe, für immer zum Besitz geben.́«
Da sah der HERR davon ab, seine Drohung wahr zu machen, und vernichtete sein Volk nicht.
Mose stieg den Berg hinunter. In der Hand hatte er die zwei Steintafeln, die auf beiden Seiten beschrieben waren. Gott selbst hatte die Tafeln gemacht und mit eigener Hand das Bundesgesetz darauf geschrieben.
Als Josua das Lärmen und Schreien im Lager hörte, sagte er zu Mose: »Es ist Krieg ausgebrochen!«
»Nein«, widersprach Mose, »das hört sich nicht an wie Siegesjubel und auch nicht wie das Klagegeschrei nach einer Niederlage. Ich höre Festgesang!«
Als Mose näher kam, sah er das Stierbild und das wild tanzende Volk. Da packte ihn der Zorn und er zerschmetterte die Tafeln auf dem Felsboden am Fuß des Berges.
Das Götterbild, das sie gemacht hatten, schmolz er ein und zerstampfte es dann zu Pulver. Das Pulver vermischte er mit Wasser und gab es den Leuten von Israel zu trinken.
Zu Aaron aber sagte er: »Was hat dir das Volk getan, dass du es in so schwere Schuld gestürzt hast?«
Aaron erwiderte: »Sei nur nicht zornig! Du weißt doch, wie sehr das Volk zum Bösen neigt.
Sie drängten mich: ́Mach uns einen Gott, der uns schützt und führt! Denn was aus diesem Mose geworden ist, der uns aus Ägypten hierher geführt hat – niemand weiß es.́
Da sagte ich zu ihnen: ́Wer goldenen Schmuck hat, soll ihn herbringen!́ Sie gaben mir das Gold, ich warf es ins Feuer und herausgekommen ist dieser Stier!«
Mose sah, dass das Volk zügellos geworden war; denn Aaron hatte die Zügel schleifen lassen, zur Schadenfreude ihrer Feinde.
Darum stellte Mose sich ans Lagertor und rief: »Her zu mir, wer zum HERRN hält!«

Alle Leviten sammelten sich um ihn

und er sagte zu ihnen: »So spricht der HERR, der Gott Israels: ́Nehmt euer Schwert und geht durch das ganze Lager, von einem Tor zum andern! Tötet alle, die schuldig geworden sind, selbst eure Brüder, Verwandten und Freunde!́«
Die Leviten führten den Befehl aus und töteten an jenem Tag dreitausend Mann.
Darauf sagte Mose zu den Leviten: »Weiht euch heute zum Priesterdienst für den HERRN! Weder Sohn noch Bruder habt ihr geschont, darum wird der HERR seinen Segen auf euch legen.«
Am folgenden Tag sagte Mose zum Volk: »Ihr habt schwere Schuld auf euch geladen. Darum will ich jetzt zum HERRN hinaufsteigen. Vielleicht kann ich erreichen, dass er euch die Schuld vergibt.«
Mose kehrte zum HERRN zurück und sagte: »Ach Herr, das Volk hat sich schwer gegen dich vergangen! Einen Gott aus Gold haben sie gemacht.
Vergib doch ihre Schuld! Wenn nicht, dann streiche meinen Namen aus dem Buch, in dem die Namen der Deinen eingetragen sind.«
Der HERR aber sagte: »Ich streiche nur den Namen dessen aus meinem Buch, der sich gegen mich vergangen hat.
Geh jetzt und führe das Volk an den Ort, den ich dir gesagt habe. Mein Engel wird vor dir hergehen. Wenn die Zeit gekommen ist, werde ich dieses Volk für seine Verfehlung bestrafen.«
Der HERR aber ließ eine Seuche unter den Israeliten wüten, weil sie Aaron dazu verleitet hatten, für sie das Götzenbild zu machen.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible