Скрыть
2:1
2:4
2:6
2:7
2:8
2:9
2:10
2:13
2:16
2:19
2:20
2:25
Глава 3 
3:1
3:3
3:8
3:9
3:11
3:12
3:13
3:16
3:17
3:19
Церковнославянский (рус)
Бя́ше же нѣ́кто от­ пле́мене Леві́ина, и́же поя́ от­ дще́рей Леві́иныхъ, и имя́ше ю́:
и зача́ во чре́вѣ и роди́ му́жескiй по́лъ. Ви́дѣв­ше же его́ лѣ́па, кры́ша его́ три́ ме́сяцы:
и поне́же не можа́ху его́ ктому́ кры́ти, взя́ ему́ ма́ти его́ ковче́жецъ си́товый и пома́за и́ кле́емъ и смоло́ю, и вложи́ отроча́ въ него́, и положи́ его́ въ лучи́цѣ при­­ рѣцѣ́:
и наблюда́­ше сестра́ его́ издале́ча, да увѣ́даетъ, что́ бу́детъ ему́.
Сни́де же дще́рь фарао́нова измы́тися на рѣку́, и рабы́ни ея́ прохожда́ху при­­ рѣцѣ́. И ви́дѣв­ши ковче́жецъ въ лучи́цѣ, посла́в­ши рабы́ню, взя́ и́.
Отве́рзши же, ви́дитъ отроча́ пла́чущееся въ ковче́жцѣ, и пощадѣ́ е́ дще́рь фарао́ня, и рече́: от­ дѣте́й Евре́йскихъ сiе́.
И рече́ сестра́ его́ дще́ри фарао́новѣ: хо́щеши ли, при­­зову́ ти жену́ корми́лицу от­ Евре́й, и воз­до­и́тъ ти́ отроча́?
И рече́ е́й дще́рь фарао́нова: иди́. Ше́дши же отрокови́ца, при­­зва́ ма́терь отроча́те.
Рече́ же къ не́й дще́рь фарао́нова: соблюди́ ми отроча́ сiе́ и воз­до́й ми́ е́: а́зъ же да́мъ ти́ мзду́. Взя́ же отроча́ жена́ и доя́ше е́.
Возмужа́в­шу же отроча́ти, введе́ е́ ко дще́ри фарао́новѣ, и бы́сть е́й въ сы́на, и нарече́ и́мя ему́ Моисе́й, глаго́лющи: от­ воды́ взя́хъ его́.
Бы́сть же во дни́ мно́гiя о́ны, вели́къ бы́въ Моисе́й, изы́де къ бра́тiямъ сво­и́мъ, сыно́мъ Изра́илевымъ. Разумѣ́въ же болѣ́знь и́хъ, ви́дѣ человѣ́ка Еги́птянина бiю́ща нѣ́ко­его Евре́анина от­ бра́тiи его́ сыно́въ Изра́илевыхъ.
Обозрѣ́вся же сѣ́мо и ова́мо, ни кого́же ви́дѣ: и порази́въ Еги́птянина, скры́ его́ въ песцѣ́.
Изше́дъ же во вторы́й де́нь, ви́дѣ два́ му́жа Евре́анина бiю́щася и глаго́ла оби́дящему: чесо́ ра́ди ты́ бiе́ши и́скрен­няго?
О́нъ же рече́: кто́ тя поста́ви кня́зя и судiю́ надъ на́ми? еда́ уби́ти мя́ ты́ хо́щеши, и́мже о́бразомъ уби́лъ еси́ вчера́ Еги́птянина? Убоя́ся же Моисе́й и рече́: а́ще си́це явле́нъ бы́сть глаго́лъ се́й?
Услы́ша же фарао́нъ глаго́лъ се́й и иска́­ше уби́ти Моисе́а. Оти́де же Моисе́й от­ лица́ фарао́нова и всели́ся въ земли́ Мадiа́мстѣй: при­­ше́дъ же въ зе́млю Мадiа́мскую сѣ́де при­­ кла́дязѣ.
Свяще́н­нику же Мадiа́мскому бѣ́ша се́дмь дще́рей, пасу́щихъ о́вцы отца́ сво­его́ Иоѳо́ра: при­­ше́дшя же че́рпаху, до́ндеже напо́лниша коры́та, напо­и́ти о́вцы отца́ сво­его́ Иоѳо́ра.
Прише́дше же па́стырiе изгна́ша я́. Воста́въ же Моисе́й изба́ви и́хъ, и налiя́ и́мъ и напо­и́ о́вцы и́хъ.
Прiидо́ша же къ Рагуи́лу отцу́ сво­ему́. О́нъ же рече́ и́мъ: что́ я́ко ускори́сте прiити́ дне́сь?
О́ныя же реко́ша: человѣ́къ Еги́птянинъ изба́ви на́съ от­ па́стырей, и наче́рпа на́мъ и напо­и́ о́вцы на́шя.
О́нъ же рече́ дще́ремъ сво­и́мъ: и гдѣ́ есть? И вску́ю си́це оста́висте человѣ́ка? При­­зови́те у́бо его́, да я́стъ хлѣ́бъ.
Всели́ся же Моисе́й у человѣ́ка: и даде́ Сепфо́ру дще́рь свою́ Моисе́ю въ жену́.
Во чре́вѣ же заче́нши жена́ роди́ сы́на, и нарече́ Моисе́й и́мя ему́ Гирса́мъ, глаго́ля: я́ко при­­шле́цъ е́смь въ земли́ чужде́й. Еще́ же заче́нши роди́ сы́на втора́го, и нарече́ и́мя ему́ Елiезе́ръ, глаго́ля: Бо́гъ бо отца́ мо­его́ помо́щникъ мо́й и изба́ви мя́ изъ руки́ фарао́новы.
По дне́хъ же мно́гихъ тѣ́хъ, у́мре ца́рь Еги́петскiй, и воз­стена́ша сы́нове Изра́илевы от­ дѣ́лъ и возопи́ша, и взы́де во́пль и́хъ къ Бо́гу от­ дѣ́лъ.
И услы́ша Бо́гъ стена́нiе и́хъ: и помяну́ Бо́гъ завѣ́тъ Сво́й и́же ко Авраа́му и Исаа́ку и Иа́кову,
и при­­зрѣ́ Бо́гъ на сы́ны Изра́илевы, и позна́нъ бы́сть и́ми.
Моисе́й же бя́ше пасы́й о́вцы Иоѳо́ра те́стя сво­его́, свяще́н­ника Мадiа́мска: и гна́­ше о́вцы въ пусты́ню, и прiи́де въ го́ру Бо́жiю Хори́въ.
Яви́ся же ему́ А́нгелъ Госпо́день въ пла́мени о́гнен­нѣ изъ купины́: и ви́дитъ, я́ко купина́ гори́тъ огне́мъ, купина́ же не сгара́­ше.
Рече́ же Моисе́й: мимоше́дъ уви́жду видѣ́нiе вели́кое сiе́, я́ко не сгара́етъ купина́.
Егда́ же ви́дѣ Госпо́дь, я́ко при­­ступа́етъ ви́дѣти, воз­зва́ его́ Госпо́дь изъ купины́, глаго́ля: Моисе́е, Моисе́е. О́нъ же рече́: что́ есть, Го́споди?
О́нъ же рече́: не при­­ближа́йся сѣ́мо: изу́й сапоги́ от­ но́гъ тво­и́хъ: мѣ́сто бо, на не́мже ты́ сто­и́ши, земля́ свя́та́ е́сть.
И рече́ ему́: А́зъ е́смь Бо́гъ отца́ тво­его́, Бо́гъ Авраа́мовъ и Бо́гъ Исаа́ковъ и Бо́гъ Иа́ковль. Отврати́ же Моисе́й лице́ свое́: благоговѣ́яше бо воз­зрѣ́ти предъ Бо́га.
Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю: ви́дя ви́дѣхъ озлобле́нiе люде́й Мо­и́хъ, и́же во Еги́птѣ, и во́пль и́хъ услы́шахъ от­ дѣ́лъ при­­ста́вниковъ: увѣ́дѣхъ бо болѣ́знь и́хъ,
и снидо́хъ изъя́ти и́хъ от­ руку́ Еги́петску, и извести́ я́ изъ земли́ тоя́, и ввести́ и́хъ въ зе́млю бла́гу и мно́гу, въ зе́млю кипя́щую млеко́мъ и ме́домъ, въ мѣ́сто Ханане́йско и Хетте́йско, и Аморре́йско и Ферезе́йско, и Гергесе́йско и Еве́йско и Иевусе́йско:
и се́, ны́нѣ во́пль сыно́въ Изра́илевыхъ прiи́де ко Мнѣ́, и А́зъ ви́дѣхъ тугу́, е́юже Еги́птяне стужа́ютъ и́мъ:
и ны́нѣ гряди́, да послю́ тя къ фарао́ну царю́ Еги́петскому, и изведе́ши лю́ди Моя́, сы́ны Изра́илевы изъ земли́ Еги́петскiя.
И рече́ Моисе́й къ Бо́гу: кто́ есмь а́зъ, я́ко да пойду́ къ фарао́ну царю́ Еги́петскому, и я́ко да изведу́ сы́ны Изра́илевы от­ земли́ Еги́петскiя?
Рече́ же Бо́гъ къ Моисе́ю, глаго́ля: я́ко бу́ду съ тобо́ю: и сiе́ тебѣ́ зна́менiе, я́ко А́зъ тя́ посыла́ю: внегда́ извести́ тебѣ́ лю́ди Моя́ изъ Еги́пта, и помо́литеся Бо́гу въ горѣ́ се́й.
И рече́ Моисе́й къ Бо́гу: се́, а́зъ пойду́ къ сыно́мъ Изра́илевымъ и реку́ къ ни́мъ: Бо́гъ оте́цъ на́шихъ посла́ мя къ ва́мъ: и а́ще вопро́сятъ мя́, что́ и́мя Ему́, что́ реку́ къ ни́мъ?
И рече́ Бо́гъ къ Моисе́ю, глаго́ля: А́зъ е́смь Сы́й. И рече́: та́ко рече́ши сыно́мъ Изра́илевымъ: Сы́й посла́ мя къ ва́мъ.
И рече́ Бо́гъ па́ки къ Моисе́ю: та́ко рече́ши сыно́мъ Изра́илевымъ: Госпо́дь Бо́гъ оте́цъ на́шихъ, Бо́гъ Авраа́мовъ и Бо́гъ Исаа́ковъ и Бо́гъ Иа́ковль, посла́ мя къ ва́мъ: сiе́ Мое́ е́сть и́мя вѣ́чное и па́мять родо́въ родо́мъ:
при­­ше́дъ у́бо собери́ ста́рцы сыно́въ Изра́илевыхъ и рцы́ къ ни́мъ: Госпо́дь Бо́гъ оте́цъ на́шихъ яви́ся мнѣ́, Бо́гъ Авраа́мовъ и Бо́гъ Исаа́ковъ и Бо́гъ Иа́ковль, глаго́ля: при­­сѣще́нiемъ при­­сѣти́хъ ва́съ, и ели́ка случи́шася ва́мъ во Еги́птѣ:
и рече́: изведу́ ва́съ от­ озлобле́нiя Еги́петскаго въ зе́млю Ханане́йску и Хетте́йску, и Аморре́йску и Ферезе́йску, и Гергесе́йску и Еве́йску и Иевусе́йску, въ зе́млю кипя́щую млеко́мъ и ме́домъ:
и послу́шаютъ гла́са тво­его́, и вни́деши ты́ и старѣ́йшины Изра́илевы къ фарао́ну царю́ Еги́петскому, и рече́ши къ нему́: Госпо́дь Бо́гъ Евре́йскiй воз­зва́ на́съ: да по́йдемъ у́бо путе́мъ тре́хъ дні́й въ пусты́ню, да пожре́мъ Го́споду Бо́гу на́­шему:
А́зъ же вѣ́мъ, я́ко не от­пу́ститъ ва́съ фарао́нъ ца́рь Еги́петскiй пойти́, а́ще не руко́ю крѣ́пкою:
и просте́ръ ру́ку Мою́, поражу́ Еги́птяны всѣ́ми чудесы́ Мо­и́ми, я́же сотворю́ въ ни́хъ: и по си́хъ от­пу́ститъ вы́,
и да́мъ благода́ть лю́демъ си́мъ предъ Еги́птяны: егда́ же по́йдете, не отъи́дете тщы́:
но да испро́ситъ жена́ от­ сосѣ́ды и подру́ги сво­ея́ сосу́ды сре́бряны и зла́ты, и ри́зы: и украси́те сы́ны ва́шя и дще́ри ва́шя, и обери́те Еги́птянъ.
Немецкий (GNB)
Ein Mann aus der Nachkommenschaft von Levi heiratete eine Frau, die ebenfalls zu den Nachkommen Levis gehörte.
Sie wurde schwanger und brachte einen Sohn zur Welt. Als sie sah, dass es ein gesundes, schönes Kind war, hielt sie es drei Monate lang versteckt.
Länger konnte sie es nicht verbergen. Deshalb besorgte sie sich ein Kästchen aus Binsen, dichtete es mit Pech ab, sodass es kein Wasser durchließ, und legte das Kind hinein. Dann setzte sie das Kästchen ins Schilf am Ufer des Nils.
Die Schwester des Kindes versteckte sich in der Nähe, um zu sehen, was mit ihm geschehen würde.
Da kam die Tochter des Pharaos an den Nil, um zu baden. Ihre Dienerinnen ließ sie am Ufer zurück. Auf einmal sah sie das Kästchen im Schilf. Sie schickte eine Dienerin hin, um es zu holen.
Als sie es öffnete, fand sie darin einen weinenden Säugling, einen kleinen Jungen. Voller Mitleid rief sie: »Das ist einer von den Hebräerjungen!«
Die Schwester des Kindes kam aus ihrem Versteck und fragte: »Soll ich eine hebräische Frau rufen, die das Kind stillen kann?«
»Ja, tu das!«, sagte die Tochter des Pharaos.

Da holte das junge Mädchen die Mutter des Kindes,

und die Tochter des Pharaos sagte zu ihr: »Nimm dieses Kind und stille es für mich! Ich werde dich dafür bezahlen.«

So kam es, dass die Frau ihr eigenes Kind mit nach Hause nehmen und stillen konnte.

Als der Junge groß genug war, brachte sie ihn wieder zurück. Die Tochter des Pharaos nahm ihn als ihren Sohn an. Sie sagte: »Ich habe ihn aus dem Wasser gezogen.« Darum gab sie ihm den Namen Mose.
Als Mose erwachsen war, ging er einmal zu seinen Brüdern, den Israeliten, hinaus und sah, wie sie Fronarbeiten verrichten mussten. Er wurde Zeuge, wie ein Ägypter einen Hebräer, einen von seinen Brüdern, totschlug.
Da schaute er sich nach allen Seiten um, und als er sah, dass niemand in der Nähe war, erschlug er den Ägypter und verscharrte ihn im Sand.
Am nächsten Tag ging er wieder hinaus. Da sah er zwei Hebräer, die miteinander stritten. Er sagte zu dem, der im Unrecht war: »Warum schlägst du einen Mann aus deinem eigenen Volk?«
Der antwortete: »Wer hat dich zum Aufseher und Richter über uns eingesetzt? Willst du mich auch umbringen wie den Ägypter?«

Da bekam Mose Angst, denn er dachte: »Es ist also doch bekannt geworden!«

Als der Pharao von dem Vorfall erfuhr, wollte er Mose töten lassen. Mose aber floh vor ihm in das Land Midian. Dort setzte er sich an einen Brunnen, um auszuruhen.
Der Priester des Landes hatte sieben Töchter; die kamen zu dem Brunnen, um die Schafe und Ziegen ihres Vaters zu tränken. Als sie gerade die Tränkrinnen voll Wasser geschöpft hatten,
kamen Hirten und drängten sie weg. Mose stand auf und nahm die Mädchen in Schutz. Er legte selbst Hand an beim Tränken der Tiere.
Als die Mädchen nach Hause zu ihrem Vater Reguël kamen, fragte er: »Warum seid ihr heute schon so früh wieder da?«
Sie antworteten: »Ein Ägypter hat uns vor den Hirten in Schutz genommen. Er hat uns beim Tränken geholfen und sogar selbst Wasser geschöpft.«
»Wo ist er?«, fragte Reguël seine Töchter. »Warum habt ihr ihn nicht mitgebracht? Holt ihn! Er soll mit uns essen.«
Reguël lud Mose ein, bei ihm zu bleiben, und Mose war damit einverstanden. Der Priester gab ihm seine Tochter Zippora zur Frau.
Als sie einen Sohn zur Welt brachte, sagte Mose: »Er soll Gerschom (Gast-dort) heißen, denn ich bin Gast in einem fremden Land geworden.«
So verging eine lange Zeit. Inzwischen war der König von Ägypten gestorben. Aber die Lage der Israeliten hatte sich nicht gebessert. Sie stöhnten unter der Zwangsarbeit und schrien um Hilfe.

Ihr Schreien drang zu Gott,

und er erinnerte sich an den Bund, den er mit Abraham, Isaak und Jakob geschlossen hatte.
Er wandte sich den Israeliten zu und kümmerte sich um sie.
Mose hütete die Schafe und Ziegen seines Schwiegervaters Jitro, des Priesters von Midian. Als er die Herde tief in die Wüste hineintrieb, kam er eines Tages an den Gottesberg, den Horeb.
Dort erschien ihm der Engel des HERRN in einer lodernden Flamme, die aus einem Dornbusch schlug. Mose sah nur den brennenden Dornbusch, aber es fiel ihm auf, dass der Busch von der Flamme nicht verzehrt wurde.
»Das ist doch seltsam«, dachte er. »Warum verbrennt der Busch nicht? Das muss ich mir aus der Nähe ansehen!«
Als der HERR sah, dass Mose näher kam, rief er ihn aus dem Busch heraus an: »Mose! Mose!«

»Ja«, antwortete Mose, »ich höre!«

»Komm nicht näher!«, sagte der HERR. »Zieh deine Schuhe aus, denn du stehst auf heiligem Boden.«
Dann sagte er: »Ich bin der Gott, den dein Vater verehrt hat, der Gott Abrahams, Isaaks und Jakobs.«

Da verhüllte Mose sein Gesicht, denn er fürchtete sich, Gott anzusehen.

Weiter sagte der HERR: »Ich habe genau gesehen, wie mein Volk in Ägypten unterdrückt wird. Ich habe gehört, wie es um Hilfe schreit gegen seine Antreiber. Ich weiß, wie sehr es leiden muss,
und bin herabgekommen, um es von seinen Unterdrückern zu befreien. Ich will es aus Ägypten führen und in ein fruchtbares und großes Land bringen, ein Land, das von Milch und Honig überfließt. Ich bringe es in das Land der Kanaaniter, Hetiter, Amoriter, Perisiter, Hiwiter und Jebusiter.
Ich habe den Hilfeschrei der Leute von Israel gehört, ich habe gesehen, wie grausam die Ägypter sie unterdrücken.
Deshalb geh jetzt, ich schicke dich zum Pharao! Du sollst mein Volk, die Israeliten, aus Ägypten herausführen.«
Aber Mose wandte ein: »Ich? Wer bin ich denn! Wie kann ich zum Pharao gehen und das Volk Israel aus Ägypten herausführen?«
Gott antwortete: »Ich werde dir beistehen. Und das ist das Zeichen, an dem du erkennst, dass ich dich beauftragt habe: Wenn du das Volk aus Ägypten herausgeführt hast, werdet ihr mir an diesem Berg Opfer darbringen und mich anbeten.«
Mose sagte zu Gott: »Wenn ich nun zu den Leuten von Israel komme und zu ihnen sage: ́Der Gott eurer Vorfahren hat mich zu euch geschickt́, und sie mich dann fragen: ́Wie ist sein Name?́ – was soll ich ihnen sagen?«
Gott antwortete: »Ich bin da«, und er fügte hinzu: »Sag zum Volk Israel: ́Der Ich-bin-da hat mich zu euch geschickt:
der HERR! Er ist der Gott eurer Vorfahren, der Gott Abrahams, Isaaks und Jakobs.́ Denn ́ HERŔ (Er-ist-da) ist mein Name für alle Zeiten. Mit diesem Namen sollen mich auch die kommenden Generationen ansprechen, wenn sie zu mir beten.
Geh nun und rufe die Ältesten des Volkes Israel zusammen! Sag zu ihnen: ́Der HERR, der Gott eurer Vorfahren, ist mir erschienen, der Gott Abrahams, Isaaks und Jakobs. Er hat zu mir gesagt: Ich habe genau gesehen, was man euch in Ägypten antut.
Darum bin ich entschlossen, euch aus diesem Land herauszuführen, in dem ihr so unterdrückt werdet. Ich bringe euch in das Land der Kanaaniter, Hetiter, Amoriter, Perisiter, Hiwiter und Jebusiter, ein Land, das von Milch und Honig überfließt.́
Wenn du so zu ihnen sprichst, werden die Ältesten des Volkes auf dich hören. Dann musst du mit ihnen zum König von Ägypten gehen, und ihr sollt zu ihm sagen: ́Der HERR, der Gott der Hebräer, ist uns erschienen. Deshalb wollen wir drei Tagereisen weit in die Wüste gehen und dort dem HERRN, unserem Gott, Opfer darbringen.́
Ich weiß, dass der König von Ägypten euch nicht gehen lässt; er wird sich durch keine Macht der Welt dazu zwingen lassen.
Aber dann werde ich meine Hand ausstrecken und die Ägypter schlagen, ich werde Schrecken erregende Wunder in ihrer Mitte vollbringen. Und dann wird er euch ziehen lassen.
Ich werde sogar dafür sorgen, dass die Ägypter euch wohlgesinnt sein werden und ihr nicht mit leeren Händen wegziehen müsst.
Alle Frauen aus Israel sollen sich vor dem Aufbruch von ihren ägyptischen Nachbarinnen Silber- und Goldschmuck erbitten und festliche Kleider. Das können dann eure Söhne und Töchter tragen. Auf diese Weise sollt ihr die Ägypter berauben.«
1 Рождение Моисея; усыновление дочерью фараона; 11 Моисей убивает египтянина и бежит в землю Мадиамскую; 16 женитьба на Сепфоре; его сын Гирсам; 23 Бог призрел на Израиля в рабстве.
Некто из племени Левиина пошел и взял себе жену из того же племени.
Жена зачала и родила сына и, видя, что он очень красив, скрывала его три месяца;
но не могши долее скрывать его, взяла корзинку из тростника и осмолила ее асфальтом и смолою и, положив в нее младенца, поставила в тростнике у берега реки,
а сестра его стала вдали наблюдать, что с ним будет.
И вышла дочь фараонова на реку мыться, а прислужницы ее ходили по берегу реки. Она увидела корзинку среди тростника и послала рабыню свою взять ее.
Открыла и увидела младенца; и вот, дитя плачет [в корзинке]; и сжалилась над ним [дочь фараонова] и сказала: это из Еврейских детей.
И сказала сестра его дочери фараоновой: не сходить ли мне и не позвать ли к тебе кормилицу из Евреянок, чтоб она вскормила тебе младенца?
Дочь фараонова сказала ей: сходи. Девица пошла и призвала мать младенца.
Дочь фараонова сказала ей: возьми младенца сего и вскорми его мне; я дам тебе плату. Женщина взяла младенца и кормила его.
И вырос младенец, и она привела его к дочери фараоновой, и он был у нее вместо сына, и нарекла имя ему: Моисей, потому что, говорила она, я из воды вынула его.
Спустя много времени, когда Моисей вырос, случилось, что он вышел к братьям своим [сынам Израилевым] и увидел тяжкие работы их; и увидел, что Египтянин бьет одного Еврея из братьев его, [сынов Израилевых].
Посмотрев туда и сюда и видя, что нет никого, он убил Египтянина и скрыл его в песке.
И вышел он на другой день, и вот, два Еврея ссорятся; и сказал он обижающему: зачем ты бьешь ближнего твоего?
А тот сказал: кто поставил тебя начальником и судьею над нами? не думаешь ли убить меня, как убил [вчера] Египтянина? Моисей испугался и сказал: верно, узнали об этом деле.
И услышал фараон об этом деле и хотел убить Моисея; но Моисей убежал от фараона и остановился в земле Мадиамской, и [придя в землю Мадиамскую] сел у колодезя.
У священника Мадиамского [было] семь дочерей, [которые пасли овец отца своего Иофора]. Они пришли, начерпали воды и наполнили корыта, чтобы напоить овец отца своего [Иофора].
И пришли пастухи и отогнали их. Тогда встал Моисей и защитил их, [и начерпал им воды] и напоил овец их.
И пришли они к Рагуилу, отцу своему, и он сказал [им]: что вы так скоро пришли сегодня?
Они сказали: какой-то Египтянин защитил нас от пастухов, и даже начерпал нам воды и напоил овец [наших].
Он сказал дочерям своим: где же он? зачем вы его оставили? позовите его, и пусть он ест хлеб.
Моисею понравилось жить у сего человека; и он выдал за Моисея дочь свою Сепфору.
Она [зачала и] родила сына, и [Моисей] нарек ему имя: Гирсам, потому что, говорил он, я стал пришельцем в чужой земле. [И зачав еще, родила другого сына, и он нарек ему имя: Елиезер, сказав: Бог отца моего был мне помощником и избавил меня от руки фараона.]
Спустя долгое время, умер царь Египетский. И стенали сыны Израилевы от работы и вопияли, и вопль их от работы восшел к Богу.
И услышал Бог стенание их, и вспомнил Бог завет Свой с Авраамом, Исааком и Иаковом.

И увидел Бог сынов Израилевых, и призрел их Бог.

1 Господь воззвал к Моисею из горящего куста, 7 повеление Моисею вывести израильтян из рабства. 11 Бог объявляет Свое имя и повелевает собрать старейшин Израилевых.
Моисей пас овец у Иофора, тестя своего, священника Мадиамского. Однажды провел он стадо далеко в пустыню и пришел к горе Божией, Хориву.
И явился ему Ангел Господень в пламени огня из среды тернового куста. И увидел он, что терновый куст горит огнем, но куст не сгорает.
Моисей сказал: пойду и посмотрю на сие великое явление, отчего куст не сгорает.
Господь увидел, что он идет смотреть, и воззвал к нему Бог из среды куста, и сказал: Моисей! Моисей! Он сказал: вот я, [Господи]!
И сказал Бог: не подходи сюда; сними обувь твою с ног твоих, ибо место, на котором ты стоишь, есть земля святая.
И сказал [ему]: Я Бог отца твоего, Бог Авраама, Бог Исаака и Бог Иакова. Моисей закрыл лице свое, потому что боялся воззреть на Бога.
И сказал Господь [Моисею]: Я увидел страдание народа Моего в Египте и услышал вопль его от приставников его; Я знаю скорби его
и иду избавить его от руки Египтян и вывести его из земли сей [и ввести его] в землю хорошую и пространную, где течет молоко и мед, в землю Хананеев, Хеттеев, Аморреев, Ферезеев, [Гергесеев,] Евеев и Иевусеев.
И вот, уже вопль сынов Израилевых дошел до Меня, и Я вижу угнетение, каким угнетают их Египтяне.
Итак пойди: Я пошлю тебя к фараону [царю Египетскому]; и выведи из Египта народ Мой, сынов Израилевых.
Моисей сказал Богу: кто я, чтобы мне идти к фараону [царю Египетскому] и вывести из Египта сынов Израилевых?
И сказал [Бог]: Я буду с тобою, и вот тебе знамение, что Я послал тебя: когда ты выведешь народ [Мой] из Египта, вы совершите служение Богу на этой горе.
И сказал Моисей Богу: вот, я приду к сынам Израилевым и скажу им: Бог отцов ваших послал меня к вам. А они скажут мне: как Ему имя? Что сказать мне им?
Бог сказал Моисею: Я есмь Сущий. И сказал: так скажи сынам Израилевым: Сущий [Иегова] послал меня к вам.
И сказал еще Бог Моисею: так скажи сынам Израилевым: Господь, Бог отцов ваших, Бог Авраама, Бог Исаака и Бог Иакова послал меня к вам. Вот имя Мое на веки, и памятование о Мне из рода в род.
Пойди, собери старейшин [сынов] Израилевых и скажи им: Господь, Бог отцов ваших, явился мне, Бог Авраама, [Бог] Исаака и [Бог] Иакова, и сказал: Я посетил вас и увидел, что делается с вами в Египте.
И сказал: Я выведу вас от угнетения Египетского в землю Хананеев, Хеттеев, Аморреев, Ферезеев, [Гергесеев,] Евеев и Иевусеев, в землю, где течет молоко и мед.
И они послушают голоса твоего, и пойдешь ты и старейшины Израилевы к [фараону] царю Египетскому, и скажете ему: Господь, Бог Евреев, призвал нас; итак отпусти нас в пустыню, на три дня пути, чтобы принести жертву Господу, Богу нашему.
Но Я знаю, что [фараон] царь Египетский не позволит вам идти, если не принудить его рукою крепкою;
и простру руку Мою и поражу Египет всеми чудесами Моими, которые сделаю среди его; и после того он отпустит вас.
И дам народу сему милость в глазах Египтян; и когда пойдете, то пойдете не с пустыми руками:
каждая женщина выпросит у соседки своей и у живущей в доме ее вещей серебряных и вещей золотых, и одежд, и вы нарядите ими и сыновей ваших и дочерей ваших, и оберете Египтян.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible