32:2
32:5
32:9
32:14
32:15
32:18
32:20
32:21
32:22
32:23
32:24
32:25
32:28
32:30
32:31
32:33
32:35
1 Поклонение золотому тельцу. 7 Гнев Моисея и ревность левитов; 30 ходатайство Моисея за идолопоклонников.
Когда народ увидел, что Моисей долго не сходит с горы, то собрался к Аарону и сказал ему: встань и сделай нам бога, который бы шел перед нами, ибо с этим человеком, с Моисеем, который вывел нас из земли Египетской, не знаем, что сделалось.
И сказал им Аарон: выньте золотые серьги, которые в ушах ваших жен, ваших сыновей и ваших дочерей, и принесите ко мне.
И весь народ вынул золотые серьги из ушей своих и принесли к Аарону.
Он взял их из рук их, и сделал из них литого тельца, и обделал его резцом. И сказали они: вот бог твой, Израиль, который вывел тебя из земли Египетской!
Увидев сие, Аарон поставил пред ним жертвенник, и провозгласил Аарон, говоря: завтра праздник Господу.
На другой день они встали рано и принесли всесожжения и привели жертвы мирные: и сел народ есть и пить, а после встал играть.
И сказал Господь Моисею: поспеши сойти
[отсюда], ибо развратился народ твой, который ты вывел из земли Египетской;
скоро уклонились они от пути, который Я заповедал им: сделали себе литого тельца и поклонились ему, и принесли ему жертвы и сказали: вот бог твой, Израиль, который вывел тебя из земли Египетской!
И сказал Господь Моисею: Я вижу народ сей, и вот, народ он – жестоковыйный;
итак оставь Меня, да воспламенится гнев Мой на них, и истреблю их, и произведу многочисленный народ от тебя.
Но Моисей стал умолять Господа, Бога своего, и сказал: да не воспламеняется, Господи, гнев Твой на народ Твой, который Ты вывел из земли Египетской силою великою и рукою крепкою,
чтобы Египтяне не говорили: на погибель Он вывел их, чтобы убить их в горах и истребить их с лица земли; отврати пламенный гнев Твой и отмени погубление народа Твоего;
вспомни Авраама, Исаака и Израиля
[Иакова], рабов Твоих, которым клялся Ты Собою, говоря: умножая умножу семя ваше, как звезды небесные, и всю землю сию, о которой Я сказал, дам семени вашему, и будут владеть
[ею] вечно.
И отменил Господь зло, о котором сказал, что наведет его на народ Свой.
И обратился и сошел Моисей с горы; в руке его
были две скрижали откровения
[каменные], на которых написано было с обеих сторон: и на той и на другой стороне написано было;
скрижали были дело Божие, и письмена, начертанные на скрижалях, были письмена Божии.
И услышал Иисус голос народа шумящего и сказал Моисею: военный крик в стане.
Но
[Моисей] сказал: это не крик побеждающих и не вопль поражаемых; я слышу голос поющих.
Когда же он приблизился к стану и увидел тельца и пляски, тогда он воспламенился гневом и бросил из рук своих скрижали и разбил их под горою;
и взял тельца, которого они сделали, и сжег его в огне, и стер в прах, и рассыпал по воде, и дал ее пить сынам Израилевым.
И сказал Моисей Аарону: что сделал тебе народ сей, что ты ввел его в грех великий?
Но Аарон сказал
[Моисею]: да не возгорается гнев господина моего; ты знаешь этот народ, что он буйный.
Они сказали мне: сделай нам бога, который шел бы перед нами; ибо с Моисеем, с этим человеком, который вывел нас из земли Египетской, не знаем, что сделалось.
И я сказал им: у кого есть золото, снимите с себя.
[Они сняли] и отдали мне; я бросил его в огонь, и вышел этот телец.
Моисей увидел, что это народ необузданный, ибо Аарон допустил его до необузданности, к посрамлению пред врагами его.
И стал Моисей в воротах стана и сказал: кто Господень,
[иди] ко мне! И собрались к нему все сыны Левиины.
И он сказал им: так говорит Господь Бог Израилев: возложите каждый свой меч на бедро свое, пройдите по стану от ворот до ворот и обратно, и убивайте каждый брата своего, каждый друга своего, каждый ближнего своего.
И сделали сыны Левиины по слову Моисея: и пало в тот день из народа около трех тысяч человек.
Ибо Моисей сказал
[им]: сегодня посвятите руки ваши Господу, каждый в сыне своем и брате своем, да ниспошлет Он вам сегодня благословение.
На другой день сказал Моисей народу: вы сделали великий грех; итак я взойду к Господу, не заглажу ли греха вашего.
И возвратился Моисей к Господу и сказал: о,
[Господи!] народ сей сделал великий грех: сделал себе золотого бога;
прости им грех их, а если нет, то изгладь и меня из книги Твоей, в которую Ты вписал.
Господь сказал Моисею: того, кто согрешил предо Мною, изглажу из книги Моей;
итак, иди,
[сойди,] веди народ сей, куда Я сказал тебе; вот Ангел Мой пойдет пред тобою, и в день посещения Моего Я посещу их за грех их.
И поразил Господь народ за сделанного тельца, которого сделал Аарон.
И ви́дѣвше лю́дiе, я́ко уме́дли Моисе́й сни́ти съ горы́, воста́ша лю́дiе на Ааро́на и глаго́лаша ему́: воста́ни и сотвори́ на́мъ бо́ги, и́же по́йдутъ предъ на́ми: Моисе́й бо се́й человѣ́къ, и́же изведе́ на́съ от земли́ Еги́петскiя, не вѣ́мы, что́ бы́сть ему́.
И рече́ и́мъ Ааро́нъ: изми́те усеря́зи златы́я, я́же во ушесѣ́хъ же́нъ ва́шихъ и дще́рей, и принеси́те ко мнѣ́.
И изъя́ша вси́ лю́дiе усеря́зи зла́ты, я́же во ушесѣ́хъ же́нъ и́хъ, и принесо́ша ко Ааро́ну.
И взя́ от ру́къ и́хъ и слiя́ и́хъ дѣ́ломъ литы́мъ, и сотвори́ и́мъ телца́ лита́го. И реко́ша: сі́и бо́зи твои́, Изра́илю, и́же изведо́ша тя́ изъ земли́ Еги́петскiя.
И ви́дѣвъ Ааро́нъ, созда́ олта́рь пря́мо ему́, и проповѣ́да Ааро́нъ, глаго́ля: пра́здникъ Госпо́день у́трѣ.
И обу́треневавъ нау́трiе, вознесе́ всесожже́нiя и принесе́ же́ртву спасе́нiя. И сѣдо́ша лю́дiе я́сти и пи́ти и воста́ша игра́ти.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю глаго́ля: иди́ ско́ро, сни́ди отсю́ду, беззако́нноваша бо лю́дiе твои́, и́хже изве́лъ еси́ изъ земли́ Еги́петскiя:
преступи́ша съ пути́ ско́ро, его́же заповѣ́далъ еси́ и́мъ: сотвори́ша себѣ́ телца́, и поклони́шася ему́, и пожро́ша ему́, и рѣ́ша:
сі́и бо́зи твои́, Изра́илю, и́же изведо́ша тя́ изъ земли́ Еги́петскiя:
и ны́нѣ оста́ви Мя́, и возъяри́вся гнѣ́вомъ на ня́, потреблю́ и́хъ, и сотворю́ тя́ въ язы́къ вели́къ.
И помоли́ся Моисе́й предъ Го́сподемъ Бо́гомъ и рече́: вску́ю, Го́споди, яри́шися гнѣ́вомъ на лю́ди Твоя́, и́хже изве́лъ еси́ изъ земли́ Еги́петскiя крѣ́постiю вели́кою и мы́шцею Твое́ю высо́кою?
Да не когда́ реку́тъ Еги́птяне, глаго́люще: съ лука́вствомъ изведе́ и́хъ погуби́ти въ гора́хъ и потреби́ти и́хъ от земли́: утоли́ гнѣ́въ я́рости Твоея́ и ми́лостивъ бу́ди о зло́бѣ люді́й Твои́хъ,
помяну́въ Авраа́ма и Исаа́ка и Иа́кова, Твоя́ рабы́, и́мже кля́лся еси́ Собо́ю, и ре́клъ еси́ къ ни́мъ, глаго́ля: зѣло́ умно́жу сѣ́мя ва́ше, я́ко звѣ́зды небе́сныя мно́жествомъ, и всю́ сiю́ зе́млю, ю́же ре́клъ еси́ да́ти сѣ́мени и́хъ, и облада́ютъ е́ю во вѣ́ки.
И уми́лостивися Госпо́дь о злѣ́, е́же рече́ сотвори́ти лю́демъ Свои́мъ.
И возврати́вся Моисе́й, сни́де съ горы́: и двѣ́ скрижа́ли свидѣ́нiя въ руку́ его́, скрижа́ли ка́менны напи́саны от обою́ страну́ и́хъ, сю́ду и сю́ду бы́ша напи́саны:
и скрижа́ли дѣ́ло Бо́жiе бы́ша, и написа́нiе, написа́нiе Бо́жiе изва́яно на скрижа́лехъ.
И услы́шавъ Иису́съ гла́съ люді́й крича́щихъ, рече́ къ Моисе́ю: гла́съ ра́тный въ полцѣ́.
И рече́ Моисе́й: нѣ́сть гла́съ начина́ющихъ одолѣва́ти, ниже́ гла́съ начина́ющихъ бѣжа́ти, но гла́съ начина́ющихъ напива́тися вино́мъ а́зъ слы́шу.
И егда́ приближа́шеся къ полку́, узрѣ́ телца́ и ли́ки: и возъяри́вся гнѣ́вомъ Моисе́й, пове́рже изъ руку́ свое́ю о́бѣ скрижа́ли, и сокруши́ я́ подъ горо́ю:
и взе́мъ телца́, его́же сотвори́ша, сожже́ его́ во огни́ и сотре́ его́ подро́бну, и разсы́па его́ по водѣ́, и напои́ е́ю сы́ны Изра́илевы.
И рече́ Моисе́й Ааро́ну: что́ сотвори́ша тебѣ́ лю́дiе сі́и, я́ко наве́лъ еси́ на ни́хъ грѣ́хъ вели́къ?
И рече́ Ааро́нъ къ Моисе́ю: не гнѣ́вайся, господи́не: ты́ бо вѣ́си люді́й си́хъ устремле́нiе.
Глаго́лаша бо ми́: сотвори́ на́мъ бо́ги, и́же по́йдутъ предъ на́ми: Моисе́й бо се́й человѣ́къ, и́же изведе́ ны от Еги́пта, не вѣ́мы, что́ бы́сть ему́:
и реко́хъ и́мъ: и́же и́мать зла́то, изми́те: и изъя́ша, и да́ша мнѣ́, и вверго́хъ е́ во о́гнь, и излiя́ся теле́цъ се́й.
Ви́дѣвъ же Моисе́й лю́ди, я́ко раздѣли́шася, раздѣли́ бо и́хъ Ааро́нъ въ пора́дованiе супоста́томъ и́хъ:
ста́ же Моисе́й во вратѣ́хъ полка́ и рече́: а́ще кто́ е́сть Госпо́день, да и́детъ ко мнѣ́. Снидо́шася у́бо къ нему́ вси́ сы́нове Леві́ины.
И рече́ и́мъ: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: препоя́шите кі́йждо сво́й ме́чь при бедрѣ́ и пройди́те, и возврати́теся от вра́тъ до вра́тъ сквозѣ́ по́лкъ, и убі́йте кі́йждо бра́та своего́ и кі́йждо бли́жняго своего́ и кі́йждо сосѣ́да своего́.
И сотвори́ша сы́нове Леві́ины, я́коже глаго́ла и́мъ Моисе́й: и паде́ от люді́й въ то́й де́нь до тре́хъ ты́сящъ муже́й.
И рече́ и́мъ Моисе́й: напо́лнисте ру́ки ва́шя дне́сь Го́споду, кі́йждо въ сы́нѣ свое́мъ и въ бра́тѣ свое́мъ, да да́стся на ва́съ благослове́нiе.
И бы́сть на у́трiе, рече́ Моисе́й къ лю́демъ: вы́ согрѣши́сте грѣ́хъ вели́къ: и ны́нѣ взы́ду къ Бо́гу, да умолю́ о грѣсѣ́ ва́шемъ.
И возврати́ся Моисе́й ко Го́споду и рече́: молю́ся ти́, Го́споди: согрѣши́ша лю́дiе сі́и грѣ́хъ вели́къ и сотвори́ша себѣ́ бо́ги зла́ты:
и ны́нѣ, а́ще у́бо оста́виши и́мъ грѣ́хъ и́хъ, оста́ви: а́ще же ни́, изгла́ди мя́ изъ кни́ги Твоея́, въ ню́же вписа́лъ еси́.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: а́ще кто́ согрѣши́ предо Мно́ю, изгла́жу его́ изъ кни́ги Моея́:
ны́нѣ же иди́, сни́ди и возведи́ лю́ди сiя́ на мѣ́сто, е́же рѣ́хъ тебѣ́: се́, А́нгелъ Мо́й предъи́детъ предъ лице́мъ твои́мъ: въ о́ньже де́нь присѣщу́, наведу́ на ни́хъ грѣ́хъ и́хъ.
И порази́ Госпо́дь лю́ди за сотворе́нiе телца́, его́же сотвори́ Ааро́нъ.
Испанский Reina-Valera 1995
Al ver el pueblo que Moisés tardaba en descender del monte, se acercaron a Aarón y le dijeron:
—Levántate, haznos dioses que vayan delante de nosotros, porque a Moisés, ese hombre que nos sacó de la tierra de Egipto, no sabemos qué le haya acontecido.
Aarón les dijo:
—Quitad los zarcillos de oro que están en las orejas de vuestras mujeres, de vuestros hijos y de vuestras hijas, y traédmelos.
Entonces todo el pueblo se quitó los zarcillos de oro que tenían en sus orejas y los trajeron a Aarón.
Él los recibió de sus manos, le dio forma con un buril e hizo de ello un becerro de fundición. Entonces ellos dijeron:
—¡Israel, éstos son tus dioses, que te sacaron de la tierra de Egipto!
Cuando Aarón vio esto, edificó un altar delante del becerro y proclamó:
—¡Mañana será un día de fiesta dedicado a Jehová!
Al día siguiente madrugaron, ofrecieron holocaustos y presentaron ofrendas de paz. Luego se sentó el pueblo a comer y a beber, y se levantó a regocijarse.
Entonces Jehová dijo a Moisés:
—Anda, desciende, porque tu pueblo, el que sacaste de la tierra de Egipto, se ha corrompido.
Pronto se han apartado del camino que yo les mandé; se han hecho un becerro de fundición, lo han adorado, le han ofrecido sacrificios y han dicho: “¡Israel, éstos son tus dioses, que te sacaron de la tierra de Egipto!”
Continuó diciendo Jehová a Moisés:
—Yo he visto a este pueblo, que por cierto es un pueblo muy terco.
Ahora, pues, déjame que se encienda mi ira contra ellos y los consuma; pero de ti yo haré una nación grande.
Entonces Moisés oró en presencia de Jehová, su Dios, y dijo:
—¿Por qué, Jehová, se encenderá tu furor contra tu pueblo, el que tú sacaste de la tierra de Egipto con gran poder y con mano fuerte?
¿Por qué han de decir los egipcios: “Para mal los sacó, para matarlos en los montes y para exterminarlos de sobre la faz de la tierra”? Vuélvete del ardor de tu ira y arrepiéntete de este mal contra tu pueblo.
Acuérdate de Abraham, de Isaac y de Israel, tus siervos, a los cuales has jurado por ti mismo y les has dicho: “Yo multiplicaré vuestra descendencia como las estrellas del cielo, y le daré a vuestra descendencia toda esta tierra de que os he hablado, y ellos la poseerán como heredad para siempre.”
Entonces Jehová se arrepintió del mal que dijo habría de hacer a su pueblo.
Moisés se volvió y descendió del monte, trayendo en sus manos las dos tablas del Testimonio, tablas escritas por ambos lados; de uno y otro lado estaban escritas.
Las tablas eran obra de Dios, y la escritura era escritura de Dios grabada sobre las tablas.
Cuando Josué oyó el clamor del pueblo que gritaba, dijo a Moisés:
—Hay gritos de pelea en el campamento.
Pero Moisés respondió:
—No son voces de vencedores, ni alaridos de vencidos; oigo cánticos de coros.
Aconteció que cuando Moisés llegó al campamento y vio el becerro y las danzas, se enfureció y arrojó de sus manos las tablas, y las quebró al pie del monte.
Luego tomó el becerro que habían hecho, lo quemó en el fuego y lo molió hasta reducirlo a polvo, que esparció sobre las aguas y lo dio a beber a los hijos de Israel.
Y dijo Moisés a Aarón:
—¿Qué te ha hecho este pueblo para que hayas traído sobre él tan gran pecado?
Aarón le respondió:
—No se enoje mi señor. Tú conoces al pueblo, que es inclinado al mal.
Ellos me dijeron: “Haznos dioses que vayan delante de nosotros, porque a Moisés, ese hombre que nos sacó de la tierra de Egipto, no sabemos qué le haya acontecido.”
Y yo les respondí: “El que tenga oro, que lo aparte.” Me lo dieron, lo eché en el fuego y salió este becerro.
Al ver Moisés que el pueblo estaba desenfrenado, pues Aarón lo había permitido, para vergüenza en medio de sus enemigos,
se puso a la puerta del campamento y dijo:
—Quien esté de parte de Jehová, únase a mí.
Y se unieron a él todos los hijos de Leví.
Él les dijo:
—Así ha dicho Jehová, el Dios de Israel: “Que cada uno se ciña su espada, regrese al campamento y vaya de puerta en puerta matando cada uno a su hermano, a su amigo y a su pariente.”
Los hijos de Leví hicieron conforme a lo dicho por Moisés, y cayeron del pueblo en aquel día como tres mil hombres.
Entonces Moisés dijo:
—Hoy os habéis consagrado a Jehová, pues cada uno se ha consagrado en su hijo y en su hermano, para que él os dé hoy la bendición.
Aconteció que al día siguiente dijo Moisés al pueblo:
—Vosotros habéis cometido un gran pecado, pero yo subiré ahora a donde está Jehová; quizá le aplacaré acerca de vuestro pecado.
Entonces volvió Moisés ante Jehová y le dijo:
—Puesto que este pueblo ha cometido un gran pecado al hacerse dioses de oro,
te ruego que perdones ahora su pecado, y si no, bórrame del libro que has escrito.
Jehová respondió a Moisés:
—Al que peque contra mí, lo borraré yo de mi libro.
Ve, pues, ahora, lleva a este pueblo a donde te he dicho. Mi ángel irá delante de ti, pero en el día del castigo, los castigaré por su pecado.
Y Jehová hirió al pueblo a causa del becerro que hizo Aarón.