Скрыть
32:2
32:5
32:9
32:14
32:15
32:18
32:20
32:21
32:22
32:23
32:24
32:25
32:28
32:30
32:31
32:33
32:35
Церковнославянский (рус)
И ви́дѣв­ше лю́дiе, я́ко уме́дли Моисе́й сни́ти съ горы́, воста́ша лю́дiе на Ааро́на и глаго́лаша ему́: воста́ни и сотвори́ на́мъ бо́ги, и́же по́йдутъ предъ на́ми: Моисе́й бо се́й человѣ́къ, и́же изведе́ на́съ от­ земли́ Еги́петскiя, не вѣ́мы, что́ бы́сть ему́.
И рече́ и́мъ Ааро́нъ: изми́те усеря́зи златы́я, я́же во ушесѣ́хъ же́нъ ва́шихъ и дще́рей, и при­­неси́те ко мнѣ́.
И изъя́ша вси́ лю́дiе усеря́зи зла́ты, я́же во ушесѣ́хъ же́нъ и́хъ, и при­­несо́ша ко Ааро́ну.
И взя́ от­ ру́къ и́хъ и слiя́ и́хъ дѣ́ломъ литы́мъ, и сотвори́ и́мъ телца́ лита́го. И реко́ша: сі́и бо́зи тво­и́, Изра́илю, и́же изведо́ша тя́ изъ земли́ Еги́петскiя.
И ви́дѣвъ Ааро́нъ, созда́ олта́рь пря́мо ему́, и проповѣ́да Ааро́нъ, глаго́ля: пра́здникъ Госпо́день у́трѣ.
И обу́треневавъ нау́трiе, воз­несе́ всесожже́нiя и при­­несе́ же́ртву спасе́нiя. И сѣдо́ша лю́дiе я́сти и пи́ти и воста́ша игра́ти.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю глаго́ля: иди́ ско́ро, сни́ди от­сю́ду, беззако́н­новаша бо лю́дiе тво­и́, и́хже изве́лъ еси́ изъ земли́ Еги́петскiя:
преступи́ша съ пути́ ско́ро, его́же заповѣ́далъ еси́ и́мъ: сотвори́ша себѣ́ телца́, и поклони́шася ему́, и пожро́ша ему́, и рѣ́ша:
сі́и бо́зи тво­и́, Изра́илю, и́же изведо́ша тя́ изъ земли́ Еги́петскiя:
и ны́нѣ оста́ви Мя́, и воз­ъяри́вся гнѣ́вомъ на ня́, потреблю́ и́хъ, и сотворю́ тя́ въ язы́къ вели́къ.
И помоли́ся Моисе́й предъ Го́сподемъ Бо́гомъ и рече́: вску́ю, Го́споди, яри́шися гнѣ́вомъ на лю́ди Твоя́, и́хже изве́лъ еси́ изъ земли́ Еги́петскiя крѣ́постiю вели́кою и мы́шцею Тво­е́ю высо́кою?
Да не когда́ реку́тъ Еги́птяне, глаго́люще: съ лука́в­ст­вомъ изведе́ и́хъ погуби́ти въ гора́хъ и потреби́ти и́хъ от­ земли́: утоли́ гнѣ́въ я́рости Тво­ея́ и ми́лостивъ бу́ди о зло́бѣ люді́й Тво­и́хъ,
помяну́въ Авраа́ма и Исаа́ка и Иа́кова, Твоя́ рабы́, и́мже кля́л­ся еси́ Собо́ю, и ре́клъ еси́ къ ни́мъ, глаго́ля: зѣло́ умно́жу сѣ́мя ва́­ше, я́ко звѣ́зды небе́сныя мно́же­с­т­вомъ, и всю́ сiю́ зе́млю, ю́же ре́клъ еси́ да́ти сѣ́мени и́хъ, и облада́ютъ е́ю во вѣ́ки.
И уми́лостивися Госпо́дь о злѣ́, е́же рече́ сотвори́ти лю́демъ Сво­и́мъ.
И воз­врати́вся Моисе́й, сни́де съ горы́: и двѣ́ скрижа́ли свидѣ́нiя въ руку́ его́, скрижа́ли ка́мен­ны напи́саны от­ обою́ страну́ и́хъ, сю́ду и сю́ду бы́ша напи́саны:
и скрижа́ли дѣ́ло Бо́жiе бы́ша, и написа́нiе, написа́нiе Бо́жiе изва́яно на скрижа́лехъ.
И услы́шавъ Иису́съ гла́съ люді́й крича́щихъ, рече́ къ Моисе́ю: гла́съ ра́тный въ полцѣ́.
И рече́ Моисе́й: нѣ́сть гла́съ начина́ющихъ одолѣва́ти, ниже́ гла́съ начина́ющихъ бѣжа́ти, но гла́съ начина́ющихъ напива́тися вино́мъ а́зъ слы́шу.
И егда́ при­­ближа́­шеся къ полку́, узрѣ́ телца́ и ли́ки: и воз­ъяри́вся гнѣ́вомъ Моисе́й, пове́рже изъ руку́ свое́ю о́бѣ скрижа́ли, и сокруши́ я́ подъ горо́ю:
и взе́мъ телца́, его́же сотвори́ша, сожже́ его́ во огни́ и сотре́ его́ подро́бну, и разсы́па его́ по водѣ́, и напо­и́ е́ю сы́ны Изра́илевы.
И рече́ Моисе́й Ааро́ну: что́ сотвори́ша тебѣ́ лю́дiе сі́и, я́ко наве́лъ еси́ на ни́хъ грѣ́хъ вели́къ?
И рече́ Ааро́нъ къ Моисе́ю: не гнѣ́вайся, господи́не: ты́ бо вѣ́си люді́й си́хъ устремле́нiе.
Глаго́лаша бо ми́: сотвори́ на́мъ бо́ги, и́же по́йдутъ предъ на́ми: Моисе́й бо се́й человѣ́къ, и́же изведе́ ны от­ Еги́пта, не вѣ́мы, что́ бы́сть ему́:
и реко́хъ и́мъ: и́же и́мать зла́то, изми́те: и изъя́ша, и да́ша мнѣ́, и вверго́хъ е́ во о́гнь, и излiя́ся теле́цъ се́й.
Ви́дѣвъ же Моисе́й лю́ди, я́ко раздѣли́шася, раздѣли́ бо и́хъ Ааро́нъ въ пора́дованiе супоста́томъ и́хъ:
ста́ же Моисе́й во вратѣ́хъ полка́ и рече́: а́ще кто́ е́сть Госпо́день, да и́детъ ко мнѣ́. Снидо́шася у́бо къ нему́ вси́ сы́нове Леві́ины.
И рече́ и́мъ: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: препоя́шите кі́йждо сво́й ме́чь при­­ бедрѣ́ и пройди́те, и воз­врати́теся от­ вра́тъ до вра́тъ сквоз­ѣ́ по́лкъ, и убі́йте кі́йждо бра́та сво­его́ и кі́йждо бли́жняго сво­его́ и кі́йждо сосѣ́да сво­его́.
И сотвори́ша сы́нове Леві́ины, я́коже глаго́ла и́мъ Моисе́й: и паде́ от­ люді́й въ то́й де́нь до тре́хъ ты́сящъ муже́й.
И рече́ и́мъ Моисе́й: напо́лнисте ру́ки ва́шя дне́сь Го́споду, кі́йждо въ сы́нѣ сво­е́мъ и въ бра́тѣ сво­е́мъ, да да́ст­ся на ва́съ благослове́нiе.
И бы́сть на у́трiе, рече́ Моисе́й къ лю́демъ: вы́ согрѣши́сте грѣ́хъ вели́къ: и ны́нѣ взы́ду къ Бо́гу, да умолю́ о грѣсѣ́ ва́­шемъ.
И воз­врати́ся Моисе́й ко Го́споду и рече́: молю́ся ти́, Го́споди: согрѣши́ша лю́дiе сі́и грѣ́хъ вели́къ и сотвори́ша себѣ́ бо́ги зла́ты:
и ны́нѣ, а́ще у́бо оста́виши и́мъ грѣ́хъ и́хъ, оста́ви: а́ще же ни́, изгла́ди мя́ изъ кни́ги Тво­ея́, въ ню́же вписа́лъ еси́.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: а́ще кто́ согрѣши́ предо Мно́ю, изгла́жу его́ изъ кни́ги Мо­ея́:
ны́нѣ же иди́, сни́ди и воз­веди́ лю́ди сiя́ на мѣ́сто, е́же рѣ́хъ тебѣ́: се́, А́нгелъ Мо́й предъи́детъ предъ лице́мъ тво­и́мъ: въ о́ньже де́нь при­­сѣщу́, наведу́ на ни́хъ грѣ́хъ и́хъ.
И порази́ Госпо́дь лю́ди за сотворе́нiе телца́, его́же сотвори́ Ааро́нъ.
Латинский (Nova Vulgata)
Videns autem populus quod moram faceret descendendi de monte Moyses, congregatus ad Aaron dixit: «Surge, fac nobis deos, qui nos praecedant; Moysi enim, huic viro, qui nos eduxit de terra Aegypti, ignoramus quid acciderit».
Dixitque ad eos Aaron: «Tollite inaures aureas de uxorum filiorumque et filiarum vestrarum auribus et afferte ad me».
Fecitque omnis populus, quae iusserat, deferens inaures ad Aaron.
Quas cum ille accepisset, formavit stilo imaginem et fecit ex eis vitulum conflatilem. Dixeruntque: «Hi sunt dii tui, Israel, qui te eduxerunt de terra Aegypti!».
Quod cum vidisset Aaron, aedificavit altare coram eo et praeconis voce clamavit dicens: «Cras sollemnitas Domini est».
Surgen tesque mane altero die obtulerunt holocausta et hostias pacificas; et sedit populus manducare et bibere et surrexerunt ludere.
Locutus est autem Dominus ad Moysen: «Vade, descende; peccavit populus tuus, quem eduxisti de terra Aegypti.
Recesserunt cito de via, quam praecepi eis, feceruntque sibi vitulum conflatilem et adoraverunt atque immolantes ei hostias dixerunt:»Isti sunt dii tui, Israel, qui te eduxerunt de terra Aegypti!"».
Rursumque ait Dominus ad Moysen: «Cerno quod populus iste durae cervicis sit;
dimitte me, ut irascatur furor meus contra eos et deleam eos faciamque te in gentem magnam».
Moyses autem orabat Dominum Deum suum dicens: «Cur, Domine, irascitur furor tuus contra populum tuum, quem eduxisti de terra Aegypti in fortitudine magna et in manu robusta?
Ne, quaeso, dicant Aegyptii:»Callide eduxit eos, ut interficeret in montibus et deleret e terra". Quiescat ira tua, et esto placabilis super nequitia populi tui.
Recordare Abraham, Isaac et Israel servorum tuorum, quibus iurasti per temetipsum dicens:»Multiplicabo semen vestrum sicut stellas caeli; et universam terram hanc, de qua locutus sum, dabo semini vestro, et possidebitis eam semper"».
Placatusque est Dominus, ne faceret malum, quod locutus fuerat adversus populum suum.
Et reversus est Moyses de monte portans duas tabulas testimonii in manu sua scriptas ex utraque parte
et factas opere Dei; scriptura quoque Dei erat sculpta in tabulis.
Audiens autem Iosue tumultum populi vociferantis dixit ad Moysen: «Ululatus pugnae auditur in castris».
Qui respondit: «Non est clamor vincentium neque clamor fugientium, sed clamorem cantantium ego audio».
Cumque appropinquasset ad castra, vidit vitulum et choros; iratusque valde proiecit de manu tabulas et confregit eas ad radices montis.
Arripiensque vitulum, quem fecerant, combussit et contrivit usque ad pulverem, quem sparsit in aquam et dedit ex eo potum filiis Israel.
Dixitque ad Aaron: «Quid tibi fecit hic populus, ut induceres super eum peccatum maximum?».
Cui ille respondit: «Ne indignetur dominus meus; tu enim nosti populum istum, quod pronus sit ad malum.
Dixerunt mihi:»Fac nobis deos, qui nos praecedant; huic enim Moysi, qui nos eduxit de terra Aegypti, nescimus quid acciderit".
Quibus ego dixi: Quis vestrum habet aurum? Abstulerunt et dederunt mihi, et proieci illud in ignem; egressusque est hic vitulus».
Vidit ergo Moyses populum quod esset effrenatus; relaxaverat enim ei Aaron frenum in ludibrium hostium eorum.
Et stans in porta castrorum ait: «Si quis est Domini, iungatur mihi!». Congregatique sunt ad eum omnes filii Levi.
Quibus ait: «Haec dicit Dominus, Deus Israel: Ponat unusquisque gladium super femur suum. Ite et redite de porta usque ad portam per medium castrorum, et occidat unusquisque fratrem et amicum et proximum suum».
Fecerunt filii Levi iuxta sermonem Moysi; cecideruntque de populo in die illa quasi tria milia hominum.
Et ait Moyses: «Implestis manus vestras hodie Domino unusquisque in filio et in fratre suo, ut detur vobis benedictio».
Facto autem altero die, locutus est Moyses ad populum: «Peccastis peccatum maximum; ascendam ad Dominum, si quo modo quivero eum deprecari pro scelere vestro».
Reversusque ad Dominum ait: «Obsecro, peccavit populus iste peccatum maximum, feceruntque sibi deos aureos; aut dimitte eis hanc noxam
aut, si non facis, dele me de libro tuo, quem scripsisti».
Cui respondit Dominus: «Qui peccaverit mihi, delebo eum de libro meo.
Tu autem vade et duc populum istum, quo locutus sum tibi: angelus meus praecedet te; ego autem in die ultionis visitabo et hoc peccatum eorum».
Percussit ergo Dominus populum pro reatu vituli, quem fecerat Aaron.
1 Поклонение золотому тельцу. 7 Гнев Моисея и ревность левитов; 30 ходатайство Моисея за идолопоклонников.
Когда народ увидел, что Моисей долго не сходит с горы, то собрался к Аарону и сказал ему: встань и сделай нам бога, который бы шел перед нами, ибо с этим человеком, с Моисеем, который вывел нас из земли Египетской, не знаем, что сделалось.
И сказал им Аарон: выньте золотые серьги, которые в ушах ваших жен, ваших сыновей и ваших дочерей, и принесите ко мне.
И весь народ вынул золотые серьги из ушей своих и принесли к Аарону.
Он взял их из рук их, и сделал из них литого тельца, и обделал его резцом. И сказали они: вот бог твой, Израиль, который вывел тебя из земли Египетской!
Увидев сие, Аарон поставил пред ним жертвенник, и провозгласил Аарон, говоря: завтра праздник Господу.
На другой день они встали рано и принесли всесожжения и привели жертвы мирные: и сел народ есть и пить, а после встал играть.
И сказал Господь Моисею: поспеши сойти [отсюда], ибо развратился народ твой, который ты вывел из земли Египетской;
скоро уклонились они от пути, который Я заповедал им: сделали себе литого тельца и поклонились ему, и принесли ему жертвы и сказали: вот бог твой, Израиль, который вывел тебя из земли Египетской!
И сказал Господь Моисею: Я вижу народ сей, и вот, народ он – жестоковыйный;
итак оставь Меня, да воспламенится гнев Мой на них, и истреблю их, и произведу многочисленный народ от тебя.
Но Моисей стал умолять Господа, Бога своего, и сказал: да не воспламеняется, Господи, гнев Твой на народ Твой, который Ты вывел из земли Египетской силою великою и рукою крепкою,
чтобы Египтяне не говорили: на погибель Он вывел их, чтобы убить их в горах и истребить их с лица земли; отврати пламенный гнев Твой и отмени погубление народа Твоего;
вспомни Авраама, Исаака и Израиля [Иакова], рабов Твоих, которым клялся Ты Собою, говоря: умножая умножу семя ваше, как звезды небесные, и всю землю сию, о которой Я сказал, дам семени вашему, и будут владеть [ею] вечно.
И отменил Господь зло, о котором сказал, что наведет его на народ Свой.
И обратился и сошел Моисей с горы; в руке его были две скрижали откровения [каменные], на которых написано было с обеих сторон: и на той и на другой стороне написано было;
скрижали были дело Божие, и письмена, начертанные на скрижалях, были письмена Божии.
И услышал Иисус голос народа шумящего и сказал Моисею: военный крик в стане.
Но [Моисей] сказал: это не крик побеждающих и не вопль поражаемых; я слышу голос поющих.
Когда же он приблизился к стану и увидел тельца и пляски, тогда он воспламенился гневом и бросил из рук своих скрижали и разбил их под горою;
и взял тельца, которого они сделали, и сжег его в огне, и стер в прах, и рассыпал по воде, и дал ее пить сынам Израилевым.
И сказал Моисей Аарону: что сделал тебе народ сей, что ты ввел его в грех великий?
Но Аарон сказал [Моисею]: да не возгорается гнев господина моего; ты знаешь этот народ, что он буйный.
Они сказали мне: сделай нам бога, который шел бы перед нами; ибо с Моисеем, с этим человеком, который вывел нас из земли Египетской, не знаем, что сделалось.
И я сказал им: у кого есть золото, снимите с себя. [Они сняли] и отдали мне; я бросил его в огонь, и вышел этот телец.
Моисей увидел, что это народ необузданный, ибо Аарон допустил его до необузданности, к посрамлению пред врагами его.
И стал Моисей в воротах стана и сказал: кто Господень, [иди] ко мне! И собрались к нему все сыны Левиины.
И он сказал им: так говорит Господь Бог Израилев: возложите каждый свой меч на бедро свое, пройдите по стану от ворот до ворот и обратно, и убивайте каждый брата своего, каждый друга своего, каждый ближнего своего.
И сделали сыны Левиины по слову Моисея: и пало в тот день из народа около трех тысяч человек.
Ибо Моисей сказал [им]: сегодня посвятите руки ваши Господу, каждый в сыне своем и брате своем, да ниспошлет Он вам сегодня благословение.
На другой день сказал Моисей народу: вы сделали великий грех; итак я взойду к Господу, не заглажу ли греха вашего.
И возвратился Моисей к Господу и сказал: о, [Господи!] народ сей сделал великий грех: сделал себе золотого бога;
прости им грех их, а если нет, то изгладь и меня из книги Твоей, в которую Ты вписал.
Господь сказал Моисею: того, кто согрешил предо Мною, изглажу из книги Моей;
итак, иди, [сойди,] веди народ сей, куда Я сказал тебе; вот Ангел Мой пойдет пред тобою, и в день посещения Моего Я посещу их за грех их.
И поразил Господь народ за сделанного тельца, которого сделал Аарон.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible