Скрыть
5:4
5:6
5:7
5:8
5:9
5:10
5:11
5:12
5:13
5:14
5:15
5:16
5:17
5:18
5:19
5:20
5:22
5:23
Церковнославянский (рус)
И по си́хъ вни́де Моисе́й и Ааро́нъ къ фарао́ну и рѣ́ша ему́: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: от­пусти́ лю́ди Моя́, да пра́здникъ сотворя́тъ Мнѣ́ въ пусты́ни.
Рече́ же фарао́нъ: кто́ есть, Его́же послу́шаю гла́са, я́ко от­пусти́ти и́мамъ сы́ны Изра́илевы? Не вѣ́мъ Го́спода, и Изра́иля не от­пущу́.
И глаго́лютъ ему́: Бо́гъ Евре́йскiй при­­зва́ на́съ: по́йдемъ у́бо путе́мъ тре́хъ дні́й въ пусты́ню, да пожре́мъ Го́споду Бо́гу на́­шему, да не когда́ случи́т­ся на́мъ сме́рть или́ убі́й­ст­во.
И рече́ и́мъ ца́рь Еги́петскiй: вску́ю, Моисе́й и Ааро́нъ, развраща́ете лю́ди моя́ от­ дѣ́лъ и́хъ? Иди́те кі́йждо ва́съ на дѣла́ своя́.
И рече́ фарао́нъ: се́, ны́нѣ умно́жишася лю́дiе сі́и на земли́: у́бо не дади́мъ почи́ти и́мъ от­ дѣ́лъ.
Заповѣ́да же фарао́нъ при­­ста́вникомъ дѣ́лъ людски́хъ и книго́чiямъ, глаго́ля:
не ктому́ при­­ложи́те дая́ти пле́въ лю́демъ къ плинѳодѣ́ланiю, я́коже вчера́ и тре́тiяго дне́: но са́ми да и́дутъ и собира́ютъ пле́вы себѣ́:
и уро́къ плинѳодѣ́ланiя, е́же они́ творя́тъ, на кі́йждо де́нь наложи́те и́мъ: не уе́млите ничто́же: пра́здни бо су́ть: сего́ ра́ди возопи́ша, глаго́люще: да по́йдемъ, и пожре́мъ Бо́гу на́­шему:
да отягча́т­ся дѣла́ люді́й си́хъ, и да пеку́т­ся о ни́хъ, и не помы́слятъ о словесѣ́хъ су́етныхъ.
Понужда́ху же и́хъ при­­ста́вницы и книго́чiя и глаго́лаху лю́демъ, реку́ще: сiя́ глаго́летъ фарао́нъ: не ктому́ даю́ ва́мъ пле́въ:
са́ми вы́ ше́дше собира́йте себѣ́ пле́вы, идѣ́же а́ще обря́щете: и́бо не бу́детъ уя́то от­ уро́ка ва́­шего ничто́же.
И разыдо́шася лю́дiе по все́й земли́ Еги́петстѣй собира́ти тро́стiе на пле́вы.
Приста́вницы же понужда́ху и́хъ, глаго́люще: соверша́йте дѣла́ ва́ша уро́чная на вся́къ де́нь, я́коже и егда́ пле́вы дая́хомъ ва́мъ.
И бiе́ни бы́ша книго́чiя ро́да сыно́въ Изра́илевыхъ, и́же бы́ша при­­ста́влени надъ ни́ми от­ при­­ста́вниковъ фарао́новыхъ, глаго́люще: почто́ не соверши́сте уро́ка ва́­шего пли́нѳен­наго, я́коже вчера́ и тре́тiяго дне́, та́кожде и дне́сь?
Вше́дше же книго́чiя сыно́въ Изра́илевыхъ, возопи́ша къ фарао́ну, глаго́люще: почто́ ты та́ко твори́ши рабо́мъ тво­и́мъ?
Пле́въ не даю́тъ рабо́мъ тво­и́мъ, и пли́нѳы на́мъ глаго́лютъ твори́ти: и се́, раби́ тво­и́ му́чими су́ть: оби́диши у́бо люді́й тво­и́хъ.
И рече́ и́мъ: пра́здни, пра́здни есте́: сего́ ра́ди глаго́лете: да и́демъ, пожре́мъ Бо́гу на́­шему:
ны́нѣ у́бо ше́дше дѣ́лайте: пле́въ бо не да́мъ ва́мъ, уро́къ же дѣ́ланiя пли́нѳен­наго да от­даете́.
Ви́дяху же книго́чiи сыно́въ Изра́илевыхъ себе́ во злы́хъ, глаго́люще: не оста́вите плинѳодѣ́ланiя уро́чнаго дню́.
Срѣто́ша же Моисе́а и Ааро́на, иду́щихъ во срѣ́тенiе и́мъ, исходя́щымъ и́мъ от­ фарао́на,
и рѣ́ша и́мъ: да ви́дитъ Бо́гъ и су́дитъ ва́мъ, я́ко огнуси́сте ду́хъ ва́шъ предъ фарао́номъ и предъ рабы́ его́, да́ти ме́чь въ ру́ки его́ уби́ти на́съ.
Возврати́ся же Моисе́й ко Го́споду и рече́: молю́тися, Го́споди, почто́ озло́билъ еси́ лю́ди сiя́? И вску́ю посла́лъ еси́ мя́?
И от­не́лѣже внидо́хъ къ фарао́ну, глаго́лати Тво­и́мъ и́менемъ, [о́нъ] озло́би лю́ди сiя́, и не изба́вилъ еси́ люді́й Тво­и́хъ.
Греческий [Greek (Koine)]
καὶ μετὰ ταῦτα εἰσῆλθεν Μωυσῆς καὶ Ααρων προ­̀ς Φαραω καὶ εἶπαν αὐτῷ τάδε λέγει κύριος ὁ θεὸς Ισραηλ ἐξαπόστειλον τὸν λαόν μου ἵνα μοι ἑορτάσωσιν ἐν τῇ ἐρήμῳ
καὶ εἶπεν Φαραω τίς ἐστιν οὗ εἰσακούσομαι τῆς φωνῆς αὐτοῦ ὥστε ἐξαποστεῖλαι τοὺς υἱοὺς Ισραηλ οὐκ οἶδα τὸν κύριον καὶ τὸν Ισραηλ οὐκ ἐξαποστέλλω
καὶ λέγουσιν αὐτῷ ὁ θεὸς τῶν Εβραίων προ­σκέκληται ἡμᾶς πορευσόμεθα οὖν ὁδὸν τριῶν ἡμερῶν εἰς τὴν ἔρημον ὅπως θύσωμεν τῷ θεῷ ἡμῶν μήποτε συν­αν­τήσῃ ἡμῖν θάνα­τος ἢ φόνος
καὶ εἶπεν αὐτοῖς ὁ βασιλεὺς Αἰγύπτου ἵνα τί Μωυσῆ καὶ Ααρων δια­στρέφετε τὸν λαόν μου ἀπο­̀ τῶν ἔργων ἀπέλθατε ἕκασ­τος ὑμῶν προ­̀ς τὰ ἔργα αὐτοῦ
καὶ εἶπεν Φαραω ἰδοὺ νῦν πολυπλη­θεῖ ὁ λαός μὴ οὖν κατα­παύσωμεν αὐτοὺς ἀπο­̀ τῶν ἔργων
συν­έταξεν δὲ Φαραω τοῖς ἐργοδιώκταις τοῦ λαοῦ καὶ τοῖς γραμματεῦσιν λέγων
οὐκέτι προ­στεθή­σε­ται διδόναι ἄχυρον τῷ λαῷ εἰς τὴν πλινθουργίαν καθάπερ ἐχθὲς καὶ τρίτην ἡμέραν αὐτοὶ πορευέσθωσαν καὶ συν­αγαγέτωσαν ἑαυτοῖς ἄχυρα
καὶ τὴν σύν­ταξιν τῆς πλινθείας ἧς αὐτοὶ ποι­οῦσιν καθ᾿ ἑκάστην ἡμέραν ἐπι­βαλεῖς αὐτοῖς οὐκ ἀφελεῖς οὐδέν σχολάζουσιν γάρ δια­̀ τοῦτο κεκράγασιν λέγον­τες πορευθῶμεν καὶ θύσωμεν τῷ θεῷ ἡμῶν
βαρυνέσθω τὰ ἔργα τῶν ἀνθρώπων τούτων καὶ μεριμνάτωσαν ταῦτα καὶ μὴ μεριμνάτωσαν ἐν λόγοις κενοῖς
κατέσπευδον δὲ αὐτοὺς οἱ ἐργοδιῶκται καὶ οἱ γραμματεῖς καὶ ἔλεγον προ­̀ς τὸν λαὸν λέγον­τες τάδε λέγει Φαραω οὐκέτι δίδωμι ὑμῖν ἄχυρα
αὐτοὶ ὑμεῖς πορευόμενοι συλλέγετε ἑαυτοῖς ἄχυρα ὅθεν ἐὰν εὕρητε οὐ γὰρ ἀφαιρεῖται ἀπο­̀ τῆς συν­τάξεως ὑμῶν οὐθέν
καὶ διεσπάρη ὁ λαὸς ἐν ὅλῃ Αἰγύπτῳ συν­αγαγεῖν καλάμην εἰς ἄχυρα
οἱ δὲ ἐργοδιῶκται κατέσπευδον αὐτοὺς λέγον­τες συν­τελεῖτε τὰ ἔργα τὰ καθήκον­τα καθ᾿ ἡμέραν καθάπερ καὶ ὅτε τὸ ἄχυρον ἐδίδοτο ὑμῖν
καὶ ἐμαστιγώθησαν οἱ γραμματεῖς τοῦ γένους τῶν υἱῶν Ισραηλ οἱ κατα­σταθέν­τες ἐπ᾿ αὐτοὺς ὑπὸ τῶν ἐπι­στατῶν τοῦ Φαραω λέγον­τες δια­̀ τί οὐ συν­ετελέσατε τὰς συν­τάξεις ὑμῶν τῆς πλινθείας καθάπερ ἐχθὲς καὶ τρίτην ἡμέραν καὶ τὸ τῆς σήμερον
εἰσελθόν­τες δὲ οἱ γραμματεῖς τῶν υἱῶν Ισραηλ κατεβόησαν προ­̀ς Φαραω λέγον­τες ἵνα τί οὕτως ποιεῖς τοῖς σοῖς οἰκέταις
ἄχυρον οὐ δίδοται τοῖς οἰκέταις σου καὶ τὴν πλίνθον ἡμῖν λέγουσιν ποιεῖν καὶ ἰδοὺ οἱ παῖδές σου μεμαστίγων­ται ἀδικήσεις οὖν τὸν λαόν σου
καὶ εἶπεν αὐτοῖς σχολάζετε σχολασταί ἐστε δια­̀ τοῦτο λέγετε πορευθῶμεν θύσωμεν τῷ θεῷ ἡμῶν
νῦν οὖν πορευθέν­τες ἐργάζεσθε τὸ γὰρ ἄχυρον οὐ δοθή­σε­ται ὑμῖν καὶ τὴν σύν­ταξιν τῆς πλινθείας ἀπο­δώσετε
ἑώρων δὲ οἱ γραμματεῖς τῶν υἱῶν Ισραηλ ἑαυτοὺς ἐν κακοῖς λέγον­τες οὐκ ἀπο­λείψετε τῆς πλινθείας τὸ καθῆκον τῇ ἡμέρᾳ
συν­ήν­τησαν δὲ Μωυσῇ καὶ Ααρων ἐρχο­μέ­νοις εἰς συν­άν­τησιν αὐτοῖς ἐκπορευομένων αὐτῶν ἀπο­̀ Φαραω
καὶ εἶπαν αὐτοῖς ἴδοι ὁ θεὸς ὑμᾶς καὶ κρίναι ὅτι ἐβδελύξατε τὴν ὀσμὴν ἡμῶν ἐναν­τίον Φαραω καὶ ἐναν­τίον τῶν θεραπόν­των αὐτοῦ δοῦναι ῥομφαίαν εἰς τὰς χεῖρας αὐτοῦ ἀπο­κτεῖναι ἡμᾶς
ἐπέστρεψεν δὲ Μωυσῆς προ­̀ς κύριον καὶ εἶπεν κύριε δια­̀ τί ἐκάκωσας τὸν λαὸν τοῦτον καὶ ἵνα τί ἀπέσταλκάς με
καὶ ἀφ᾿ οὗ πεπόρευμαι προ­̀ς Φαραω λαλῆσαι ἐπι­̀ τῷ σῷ ὀνόματι ἐκάκωσεν τὸν λαὸν τοῦτον καὶ οὐκ ἐρρύσω τὸν λαόν σου
Арабский (Arabic Van Dyke)
وَبَعْدَ ذلِكَ دَخَلَ مُوسَى وَهَارُونُ وَقَالاَ لِفِرْعَوْنَ: «هكَذَا يَقُولُ الرَّبُّ إِلهُ إِسْرَائِيلَ: أَطْلِقْ شَعْبِي لِيُعَيِّدُوا لِي فِي الْبَرِّيَّةِ».
فَقَالَ فِرْعَوْنُ: «مَنْ هُوَ الرَّبُّ حَتَّى أَسْمَعَ لِقَوْلِهِ فَأُطْلِقَ إِسْرَائِيلَ؟ لاَ أَعْرِفُ الرَّبَّ، وَإِسْرَائِيلَ لاَ أُطْلِقُهُ».
فَقَالاَ: «إِلهُ الْعِبْرَانِيِّينَ قَدِ الْتَقَانَا، فَنَذْهَبُ سَفَرَ ثَلاَثَةِ أَيَّامٍ فِي الْبَرِّيَّةِ وَنَذْبَحُ لِلرَّبِّ إِلهِنَا، لِئَلاَّ يُصِيبَنَا بِالْوَبَإِ أَوْ بِالسَّيْفِ».
فَقَالَ لَهُمَا مَلِكُ مِصْرَ: «لِمَاذَا يَا مُوسَى وَهَارُونُ تُبَطِّلاَنِ الشَّعْبَ مِنْ أَعْمَالِهِ؟ اِذْهَبَا إِلَى أَثْقَالِكُمَا».
وَقَالَ فِرْعَوْنُ: «هُوَذَا الآنَ شَعْبُ الأَرْضِ كَثِيرٌ وَأَنْتُمَا تُرِيحَانِهِمْ مِنْ أَثْقَالِهِمْ».
فَأَمَرَ فِرْعَوْنُ فِي ذلِكَ الْيَوْمِ مُسَخِّرِي الشَّعْبِ وَمُدَبِّرِيهِ قَائِلاً:
«لاَ تَعُودُوا تُعْطُونَ الشَّعْبَ تِبْنًا لِصُنْعِ اللِّبْنِ كَأَمْسِ وَأَوَّلَ مِنْ أَمْسِ. لِيَذْهَبُوا هُمْ وَيَجْمَعُوا تِبْنًا لأَنْفُسِهِمْ.
وَمِقْدَارَ اللِّبْنِ الَّذِي كَانُوا يَصْنَعُونَهُ أَمْسِ، وَأَوَّلَ مِنْ أَمْسِ تَجْعَلُونَ عَلَيْهِمْ. لاَ تَنْقُصُوا مِنْهُ، فَإِنَّهُمْ مُتَكَاسِلُونَ، لِذلِكَ يَصْرُخُونَ قَائِلِينَ: نَذْهَبُ وَنَذْبَحُ لإِلهِنَا.
لِيُثَقَّلِ الْعَمَلُ عَلَى الْقَوْمِ حَتَّى يَشْتَغِلُوا بِهِ وَلاَ يَلْتَفِتُوا إِلَى كَلاَمِ الْكَذِبِ».
فَخَرَجَ مُسَخِّرُو الشَّعْبِ وَمُدَبِّرُوهُ وَكَلَّمُوا الشَّعْبَ، قَائِلِينَ لِلشَّعْبَ: «هكَذَا يَقُولُ فِرْعَوْنُ: لَسْتُ أُعْطِيكُمْ تِبْنًا.
اذْهَبُوا أَنْتُمْ وَخُذُوا لأَنْفُسِكُمْ تِبْنًا مِنْ حَيْثُ تَجِدُونَ. إِنَّهُ لاَ يُنْقَصُ مِنْ عَمَلِكُمْ شَيْءٌ».
فَتَفَرَّقَ الشَّعْبُ فِي كُلِّ أَرْضِ مِصْرَ لِيَجْمَعُوا قَشًّا عِوَضًا عَنِ التِّبْنِ.
وَكَانَ الْمُسَخِّرُونَ يُعَجِّلُونَهُمْ قَائِلِينَ: «كَمِّلُوا أَعْمَالَكُمْ، أَمْرَ كُلِّ يَوْمٍ بِيَوْمِهِ، كَمَا كَانَ حِينَمَا كَانَ التِّبْنُ».
فَضُرِبَ مُدَبِّرُو بَنِي إِسْرَائِيلَ الَّذِينَ أَقَامَهُمْ عَلَيْهِمْ مُسَخِّرُو فِرْعَوْنَ، وَقِيلَ لَهُمْ: «لِمَاذَا لَمْ تُكَمِّلُوا فَرِيضَتَكُمْ مِنْ صُنْعِ اللِّبْنِ أَمْسِ وَالْيَوْمَ كَالأَمْسِ وَأَوَّلَ مِنْ أَمْسِ؟».
فَأَتَى مُدَبِّرُو بَنِي إِسْرَائِيلَ وَصَرَخُوا إِلَى فِرْعَوْنَ قَائِلِينَ: «لِمَاذَا تَفْعَلُ هكَذَا بِعَبِيدِكَ؟
اَلتِّبْنُ لَيْسَ يُعْطَى لِعَبِيدِكَ، وَاللِّبْنُ يَقُولُونَ لَنَا: اصْنَعُوهُ! وَهُوَذَا عَبِيدُكَ مَضْرُوبُونَ، وَقَدْ أَخْطَأَ شَعْبُكَ».
فَقَالَ: «مُتَكَاسِلُونَ أَنْتُمْ، مُتَكَاسِلُونَ! لِذلِكَ تَقُولُونَ: نَذْهَبُ وَنَذْبَحُ لِلرَّبِّ.
فَالآنَ اذْهَبُوا اعْمَلُوا. وَتِبْنٌ لاَ يُعْطَى لَكُمْ وَمِقْدَارَ اللِّبْنِ تُقَدِّمُونَهُ».
فَرَأَى مُدَبِّرُو بَنِي إِسْرَائِيلَ أَنْفُسَهُمْ فِي بَلِيَّةٍ إِذْ قِيلَ لَهُمْ لاَ تُنَقِّصُوا مِنْ لِبْنِكُمْ أَمْرَ كُلِّ يَوْمٍ بِيَوْمِهِ.
وَصَادَفُوا مُوسَى وَهَارُونَ وَاقِفَيْنِ لِلِقَائِهِمْ حِينَ خَرَجُوا مِنْ لَدُنْ فِرْعَوْنَ.
فَقَالُوا لَهُمَا: «يَنْظُرُ الرَّبُّ إِلَيْكُمَا وَيَقْضِي، لأَنَّكُمَا أَنْتَنْتُمَا رَائِحَتَنَا فِي عَيْنَيْ فِرْعَوْنَ وَفِي عُيُونِ عَبِيدِهِ حَتَّى تُعْطِيَا سَيْفًا فِي أَيْدِيهِمْ لِيَقْتُلُونَا».
فَرَجَعَ مُوسَى إِلَى الرَّبِّ وَقَالَ: «يَا سَيِّدُ، لِمَاذَا أَسَأْتَ إِلَى هذَا الشَّعْبِ؟ لِمَاذَا أَرْسَلْتَنِي؟
فَإِنَّهُ مُنْذُ دَخَلْتُ إِلَى فِرْعَوْنَ لأَتَكَلَّمَ بِاسْمِكَ، أَسَاءَ إِلَى هذَا الشَّعْبِ. وَأَنْتَ لَمْ تُخَلِّصْ شَعْبَكَ».
Ва баъд аз ин Мусо ва Ҳорун омада, ба фиръавн гуфтанд: «Парвардигор Худои Исроил чунин мегӯяд: ́Қавми Маро равона кун, то ки барои Ман дар биёбон ид кунанд́».
Ва фиръавн гуфт: «Парвардигор кист, ки ба овозаш гӯш дода, Исроилро равона кунам? Парвардигорро намешиносам, ва Исроилро низ равона нахоҳам кард».
Ва онҳо гуфтанд: «Худои ибриён ба мо зоҳир шудааст; пас мо бояд роҳи серӯзаро дар биёбон тай намуда, барои Парвардигор Худои худ қурбонӣ кунем, мабодо моро Ӯ бо вабо ё бо шамшер зарба занад».
Ва подшоҳи Миср ба онҳо гуфт: «Чаро шумо, эй Мусо ва Ҳорун, қавмро аз корҳошон бозмедоред? Ба корубори худ биравед».
Ва фиръавн гуфт: «Инак, алҳол қавми мамлакат сершуморанд, ва шумо онҳоро аз корҳошон бозмедоред».
Ва фиръавн дар он рӯз ба корфармоёни қавм ва ба нозирони онҳо фармуда, гуфт:
«Минбаъд ба қавм барои хиштрезӣ, мисли пештара, коҳ надиҳед; бигзор худашон рафта, барои худ коҳ ҷамъ кунанд.
Ва ҳамон миқдори хиштҳоро, ки онҳо пештар мерехтанд, ба гардани онҳо бор кунед, онро ҳаргиз ба ҳеҷ ваҷҳ кам накунед, зеро ки онҳо танбаланд, бинобар ин дод зада мегӯянд: ́Биравем, то ки барои Худои худ қурбонӣ кунем́.
Бигзор меҳнати ин одамон сахттар шавад, то ки бо он банд шуда, барои суханони бекора фурсат наёбанд».
Ва корфармоёни қавм ва нозирони онҳо берун омаданд, ва ба қавм сухан ронда, гуфтанд: «Фиръавн чунин мегӯяд: ́Ба шумо коҳ намедиҳам;
Худатон рафта, коҳ барои худ аз ҳар ҷо, ки биёбед, бигиред; ва аз кори шумо чизе кам нахоҳад шуд́».
Ва қавм дар тамоми замини Миср пароканда шуданд, то ки ба ҷои коҳ хасу хошок ҷамъ кунанд.
Ва корфармоён шитоб кунонида, мегуфтанд: «Корҳои худро ба миқдори ҳаррӯза, мисли он замоне ки коҳ буд, иҷро кунед».
Ва нозиронеро, ки аз банӣ Исроил бар онҳо корфармоёни фиръавн таъин карда буданд, мезаданд ва мегуфтанд: «Чаро миқдори хиштрезии худро ҳам дирӯз ва ҳам имрӯз мисли пештара иҷро накардед?»
Ва нозирони банӣ Исроил омаданд, ва назди фиръавн шикоят карда, гуфтанд: «Чаро ба бандагонат чунин рафтор мекунӣ?
Коҳ ба бандагонат намедиҳанд, вале ба мо мегӯянд: ́Хишт бирезед!́ Ва инак, бандагонатро мезананд, ва ин гуноҳи қавми туст».
Ва ӯ гуфт: «Шумо танбал ҳастед, танбал; бинобар ин шумо мегӯед: ́Биравем, то ки барои Парвардигор қурбонӣ кунем́;
Ва алҳол рафта, кор кунед! Ва коҳ ба шумо дода нахоҳад шуд, ва миқдори хиштҳоро хоҳед дод».
Ва нозирони банӣ Исроил худро гирифтори мусибат диданд, чунки фиръавн гуфт: «Аз миқдори ҳаррӯзаи хиштҳои худ ба ҳеҷ ваҷҳ кам накунед».
Ва ҳангоме ки аз пеши фиръавн берун омаданд, бо Мусо ва Ҳорун вохӯрданд, ки дар рӯ ба рӯяшон истода буданд.
Ва ба онҳо гуфтанд: «Бигзор Парвардигор шуморо бубинад ва доварӣ намояд, аз барои он ки моро дар назари фиръавн ва навкаронаш нафратангез гардонида, шамшер ба дасташон додаед, то ки моро бикушанд».
Ва Мусо сӯи Парвардигор боз муроҷиат бозгашта руҷӯъ намуда, гуфт: «Парвардигоро, чаро ин қавмро гирифтори мусибат кардӣ? Барои чӣ маро фиристодӣ?
Зеро аз вақте ки ман назди фиръавн омадам, то ки аз номи Ту сухан ронам, муносибати вай ба ин қавм бадтар шудааст, валекин Ту қавми Худро раҳо накардӣ».

Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible