Скрыть
5:4
5:6
5:7
5:8
5:9
5:10
5:11
5:12
5:13
5:14
5:15
5:16
5:17
5:18
5:19
5:20
5:22
5:23
Английский (NKJV)
Afterward Moses and Aaron went in and told Pharaoh, «Thus says the LORD God of Israel: «Let My people go, that they may hold a feast to Me in the wilderness.»́
And Pharaoh said, «Who is the LORD, that I should obey His voice to let Israel go? I do not know the LORD, nor will I let Israel go.»
So they said, «The God of the Hebrews has met with us. Please, let us go three dayś journey into the desert and sacrifice to the LORD our God, lest He fall upon us with pestilence or with the sword.»
Then the king of Egypt said to them, «Moses and Aaron, why do you take the people from their work? Get back to your labor.»
And Pharaoh said, «Look, the people of the land are many now, and you make them rest from their labor!»
So the same day Pharaoh commanded the taskmasters of the people and their officers, saying,
«You shall no longer give the people straw to make brick as before. Let them go and gather straw for themselves.
And you shall lay on them the quota of bricks which they made before. You shall not reduce it. For they are idle; therefore they cry out, saying, «Let us go and sacrifice to our God.́
Let more work be laid on the men, that they may labor in it, and let them not regard false words.»
And the taskmasters of the people and their officers went out and spoke to the people, saying, «Thus says Pharaoh: «I will not give you straw.
Go, get yourselves straw where you can find it; yet none of your work will be reduced.»́
So the people were scattered abroad throughout all the land of Egypt to gather stubble instead of straw.
And the taskmasters forced them to hurry, saying, «Fulfill your work, your daily quota, as when there was straw.»
Also the officers of the children of Israel, whom Pharaoh́s taskmasters had set over them, were beaten and were asked, «Why have you not fulfilled your task in making brick both yesterday and today, as before?»
Then the officers of the children of Israel came and cried out to Pharaoh, saying, «Why are you dealing thus with your servants?
There is no straw given to your servants, and they say to us, «Make brick!́ And indeed your servants are beaten, but the fault is in your own people.»
But he said, «You are idle! Idle! Therefore you say, «Let us go and sacrifice to the LORD.́
Therefore go now and work; for no straw shall be given you, yet you shall deliver the quota of bricks.»
And the officers of the children of Israel saw that they were in trouble after it was said, «You shall not reduce any bricks from your daily quota.»
Then, as they came out from Pharaoh, they met Moses and Aaron who stood there to meet them.
And they said to them, «Let the LORD look on you and judge, because you have made us abhorrent in the sight of Pharaoh and in the sight of his servants, to put a sword in their hand to kill us.»
So Moses returned to the LORD and said, «Lord, why have You brought trouble on this people? Why is it You have sent me?
For since I came to Pharaoh to speak in Your name, he has done evil to this people; neither have You delivered Your people at all.»
Церковнославянский (рус)
И по си́хъ вни́де Моисе́й и Ааро́нъ къ фарао́ну и рѣ́ша ему́: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Изра́илевъ: от­пусти́ лю́ди Моя́, да пра́здникъ сотворя́тъ Мнѣ́ въ пусты́ни.
Рече́ же фарао́нъ: кто́ есть, Его́же послу́шаю гла́са, я́ко от­пусти́ти и́мамъ сы́ны Изра́илевы? Не вѣ́мъ Го́спода, и Изра́иля не от­пущу́.
И глаго́лютъ ему́: Бо́гъ Евре́йскiй при­­зва́ на́съ: по́йдемъ у́бо путе́мъ тре́хъ дні́й въ пусты́ню, да пожре́мъ Го́споду Бо́гу на́­шему, да не когда́ случи́т­ся на́мъ сме́рть или́ убі́й­ст­во.
И рече́ и́мъ ца́рь Еги́петскiй: вску́ю, Моисе́й и Ааро́нъ, развраща́ете лю́ди моя́ от­ дѣ́лъ и́хъ? Иди́те кі́йждо ва́съ на дѣла́ своя́.
И рече́ фарао́нъ: се́, ны́нѣ умно́жишася лю́дiе сі́и на земли́: у́бо не дади́мъ почи́ти и́мъ от­ дѣ́лъ.
Заповѣ́да же фарао́нъ при­­ста́вникомъ дѣ́лъ людски́хъ и книго́чiямъ, глаго́ля:
не ктому́ при­­ложи́те дая́ти пле́въ лю́демъ къ плинѳодѣ́ланiю, я́коже вчера́ и тре́тiяго дне́: но са́ми да и́дутъ и собира́ютъ пле́вы себѣ́:
и уро́къ плинѳодѣ́ланiя, е́же они́ творя́тъ, на кі́йждо де́нь наложи́те и́мъ: не уе́млите ничто́же: пра́здни бо су́ть: сего́ ра́ди возопи́ша, глаго́люще: да по́йдемъ, и пожре́мъ Бо́гу на́­шему:
да отягча́т­ся дѣла́ люді́й си́хъ, и да пеку́т­ся о ни́хъ, и не помы́слятъ о словесѣ́хъ су́етныхъ.
Понужда́ху же и́хъ при­­ста́вницы и книго́чiя и глаго́лаху лю́демъ, реку́ще: сiя́ глаго́летъ фарао́нъ: не ктому́ даю́ ва́мъ пле́въ:
са́ми вы́ ше́дше собира́йте себѣ́ пле́вы, идѣ́же а́ще обря́щете: и́бо не бу́детъ уя́то от­ уро́ка ва́­шего ничто́же.
И разыдо́шася лю́дiе по все́й земли́ Еги́петстѣй собира́ти тро́стiе на пле́вы.
Приста́вницы же понужда́ху и́хъ, глаго́люще: соверша́йте дѣла́ ва́ша уро́чная на вся́къ де́нь, я́коже и егда́ пле́вы дая́хомъ ва́мъ.
И бiе́ни бы́ша книго́чiя ро́да сыно́въ Изра́илевыхъ, и́же бы́ша при­­ста́влени надъ ни́ми от­ при­­ста́вниковъ фарао́новыхъ, глаго́люще: почто́ не соверши́сте уро́ка ва́­шего пли́нѳен­наго, я́коже вчера́ и тре́тiяго дне́, та́кожде и дне́сь?
Вше́дше же книго́чiя сыно́въ Изра́илевыхъ, возопи́ша къ фарао́ну, глаго́люще: почто́ ты та́ко твори́ши рабо́мъ тво­и́мъ?
Пле́въ не даю́тъ рабо́мъ тво­и́мъ, и пли́нѳы на́мъ глаго́лютъ твори́ти: и се́, раби́ тво­и́ му́чими су́ть: оби́диши у́бо люді́й тво­и́хъ.
И рече́ и́мъ: пра́здни, пра́здни есте́: сего́ ра́ди глаго́лете: да и́демъ, пожре́мъ Бо́гу на́­шему:
ны́нѣ у́бо ше́дше дѣ́лайте: пле́въ бо не да́мъ ва́мъ, уро́къ же дѣ́ланiя пли́нѳен­наго да от­даете́.
Ви́дяху же книго́чiи сыно́въ Изра́илевыхъ себе́ во злы́хъ, глаго́люще: не оста́вите плинѳодѣ́ланiя уро́чнаго дню́.
Срѣто́ша же Моисе́а и Ааро́на, иду́щихъ во срѣ́тенiе и́мъ, исходя́щымъ и́мъ от­ фарао́на,
и рѣ́ша и́мъ: да ви́дитъ Бо́гъ и су́дитъ ва́мъ, я́ко огнуси́сте ду́хъ ва́шъ предъ фарао́номъ и предъ рабы́ его́, да́ти ме́чь въ ру́ки его́ уби́ти на́съ.
Возврати́ся же Моисе́й ко Го́споду и рече́: молю́тися, Го́споди, почто́ озло́билъ еси́ лю́ди сiя́? И вску́ю посла́лъ еси́ мя́?
И от­не́лѣже внидо́хъ къ фарао́ну, глаго́лати Тво­и́мъ и́менемъ, [о́нъ] озло́би лю́ди сiя́, и не изба́вилъ еси́ люді́й Тво­и́хъ.
1 После переговоров Моисея с фараоном положение сынов Израилевых ухудшается; кирпичи без соломы. 20 Народ упрекает Моисея.
После сего Моисей и Аарон пришли к фараону и сказали [ему]: так говорит Господь, Бог Израилев: отпусти народ Мой, чтоб он совершил Мне праздник в пустыне.
Но фараон сказал: кто такой Господь, чтоб я послушался голоса Его и отпустил [сынов] Израиля? я не знаю Господа и Израиля не отпущу.
Они сказали [ему]: Бог Евреев призвал нас; отпусти нас в пустыню на три дня пути принести жертву Господу, Богу нашему, чтобы Он не поразил нас язвою, или мечом.
И сказал им царь Египетский: для чего вы, Моисей и Аарон, отвлекаете народ [мой] от дел его? ступайте [каждый из вас] на свою работу.
И сказал фараон: вот, народ в земле сей многочислен, и вы отвлекаете его от работ его.
И в тот же день фараон дал повеление приставникам над народом и надзирателям, говоря:
не давайте впредь народу соломы для делания кирпича, как вчера и третьего дня, пусть они сами ходят и собирают себе солому,
а кирпичей наложите на них то же урочное число, какое они делали вчера и третьего дня, и не убавляйте; они праздны, потому и кричат: пойдем, принесем жертву Богу нашему;
дать им больше работы, чтоб они работали и не занимались пустыми речами.
И вышли приставники народа и надзиратели его и сказали народу: так говорит фараон: не даю вам соломы;
сами пойдите, берите себе солому, где найдете, а от работы вашей ничего не убавляется.
И рассеялся народ по всей земле Египетской собирать жниво вместо соломы.
Приставники же понуждали [их], говоря: выполняйте [урочную] работу свою каждый день, как и тогда, когда была у вас солома.
А надзирателей из сынов Израилевых, которых поставили над ними приставники фараоновы, били, говоря: почему вы вчера и сегодня не изготовляете урочного числа кирпичей, как было до сих пор?
И пришли надзиратели сынов Израилевых и возопили к фараону, говоря: для чего ты так поступаешь с рабами твоими?
соломы не дают рабам твоим, а кирпичи, говорят нам, делайте. И вот, рабов твоих бьют; грех народу твоему.
Но он сказал [им]: праздны вы, праздны, поэтому и говорите: пойдем, принесем жертву Господу.
Пойдите же, работайте; соломы не дадут вам, а положенное число кирпичей давайте.
И увидели надзиратели сынов Израилевых беду свою в словах: не убавляйте числа кирпичей, какое [положено] на каждый день.
И когда они вышли от фараона, то встретились с Моисеем и Аароном, которые стояли, ожидая их,
и сказали им: да видит и судит вам Господь за то, что вы сделали нас ненавистными в глазах фараона и рабов его и дали им меч в руки, чтобы убить нас.
И обратился Моисей к Господу и сказал: Господи! для чего Ты подвергнул такому бедствию народ сей, [и] для чего послал меня?
ибо с того времени, как я пришел к фараону и стал говорить именем Твоим, он начал хуже поступать с народом сим; избавить же, – Ты не избавил народа Твоего.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible