Скрыть
7:2
7:5
7:7
7:12
7:15
7:18
7:21
7:23
7:24
7:25
Глава 8 
8:2
8:3
8:4
8:9
8:11
8:12
8:13
8:14
8:16
8:18
8:20
8:21
8:23
8:25
8:29
8:30
8:32
Церковнославянский (рус)
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю, глаго́ля: се́, да́хъ тя́ Бо́га фарао́ну, и Ааро́нъ бра́тъ тво́й бу́детъ тво́й проро́къ:
ты́ же воз­глаго́леши ему́ вся́, ели́ка тебѣ́ заповѣ́даю: Ааро́нъ же бра́тъ тво́й воз­глаго́летъ къ фарао́ну, да от­пу́ститъ сы́ны Изра́илевы от­ земли́ сво­ея́:
А́зъ же ожесточу́ се́рдце фарао́ново и умно́жу зна́менiя Моя́ и чудеса́ въ земли́ Еги́петстѣй:
и не послу́шаетъ ва́съ фарао́нъ, и воз­ложу́ ру́ку Мою́ на Еги́петъ и изведу́ съ си́лою Мо­е́ю лю́ди Моя́ сы́ны Изра́илевы от­ земли́ Еги́петскiя, со от­мще́нiемъ вели́кимъ:
и увѣ́дятъ вси́ Еги́птяне, я́ко А́зъ е́смь Госпо́дь, простира́я ру́ку Мою́ на Еги́петъ, и изведу́ сы́ны Изра́илевы от­ среды́ и́хъ.
Сотвори́ же Моисе́й и Ааро́нъ, я́коже заповѣ́да и́мъ Госпо́дь, та́ко сотвори́ша.
Моисе́й же бѣ́ осми́десяти лѣ́тъ, Ааро́нъ же бра́тъ его́ осми́десяти тре́хъ лѣ́тъ, егда́ глаго́ласта къ фарао́ну.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю и Ааро́ну глаго́ля:
и а́ще рече́тъ къ ва́мъ фарао́нъ, глаго́ля: дади́те на́мъ зна́менiе или́ чу́до: и рече́ши Ааро́ну бра́ту тво­ему́: воз­ми́ же́злъ и пове́ржи на зе́млю предъ фарао́номъ и предъ рабы́ его́, и бу́детъ змі́й.
Вни́де же Моисе́й и Ааро́нъ предъ фарао́на и предъ рабы́ его́, и сотвори́ша та́ко, я́коже заповѣ́да и́мъ Госпо́дь: и пове́рже Ааро́нъ же́злъ предъ фарао́номъ и предъ рабы́ его́, и бы́сть змі́й.
Созва́ же фарао́нъ мудрецы́ Еги́петскiя и волхвы́: и сотвори́ша и волсви́ Еги́петстiи чарова́нiями сво­и́ми та́кожде:
и поверго́ша кі́йждо же́злъ сво́й, и бы́ша змі́еве: и пожре́ же́злъ Ааро́новъ о́ныхъ жезлы́.
И укрѣпи́ся се́рдце фарао́не, и не послу́ша и́хъ, я́коже глаго́ла и́мъ Госпо́дь.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: отягчи́ся се́рдце фарао́не, е́же не от­пусти́ти люді́й:
иди́ къ фарао́ну зау́тра: се́, то́й исхо́дитъ на во́ды, и бу́ди срѣта́я его́ на бре́зѣ рѣ́чнѣмъ: и же́злъ обраще́йся въ змі́я воз­ми́ въ ру́ку твою́,
и рече́ши къ нему́: Госпо́дь Бо́гъ Евре́йскiй посла́ мя къ тебѣ́, глаго́ля: от­пусти́ лю́ди Моя́, да Ми́ послу́жатъ въ пусты́ни: и се́, не послу́шалъ еси́ досе́лѣ:
сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: по сему́ увѣ́си, я́ко А́зъ Госпо́дь: се́, а́зъ уда́рю жезло́мъ, и́же въ руцѣ́ мо­е́й, по водѣ́ рѣ́чнѣй, и преложи́т­ся въ кро́вь:
и ры́бы, я́же въ рѣцѣ́, изо́мрутъ, и воз­смерди́т­ся рѣка́, и не воз­мо́гутъ Еги́птяне пи́ти воды́ от­ рѣки́.
Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю: рцы́ Ааро́ну бра́ту тво­ему́: воз­ми́ же́злъ тво́й въ ру́ку твою́, и простри́ ру́ку твою́ на во́ды Еги́петскiя и на рѣ́ки и́хъ и на кла́дязи и́хъ и на езе́ра и́хъ и на вся́кое собра́нiе во́дъ и́хъ, и бу́детъ кро́вь, и бы́сть кро́вь по все́й земли́ Еги́петстѣй, въ древесѣ́хъ же и въ ка́менiихъ.
И сотвори́ша та́ко Моисе́й и Ааро́нъ, я́коже заповѣ́да и́мъ Госпо́дь: и взе́мъ Ааро́нъ же́злъ сво́й, уда́ри во́ду рѣ́чную предъ фарао́номъ и предъ рабы́ его́, и преложи́ всю́ во́ду рѣ́чную въ кро́вь:
и ры́бы я́же въ рѣцѣ́ изомро́ша, и воз­смердѣ́ся рѣка́, и не можа́ху Еги́птяне пи́ти воды́ от­ рѣки́, и бя́ше кро́вь по все́й земли́ Еги́петстѣй.
Сотвори́ша же и волсви́ Еги́петстiи волхвова́нiями сво­и́ми та́кожде: и ожесточи́ся се́рдце фарао́ново, и не послу́ша и́хъ, я́коже рече́ Госпо́дь.
Возврати́вся же фарао́нъ вни́де въ до́мъ сво́й, и не положи́ себѣ́ и сего́ во умѣ́.
Ископа́ша же вси́ Еги́птяне о́крестъ рѣки́, да пiю́тъ во́ду: и не можа́ху пи́ти воды́ от­ рѣки́.
И испо́лнишася се́дмь дні́й, по ударе́нiи Госпо́дни въ рѣку́.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: вни́ди къ фарао́ну и рече́ши къ нему́: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: от­пусти́ лю́ди Моя́, да Ми́ послу́жатъ:
а́ще же не хо́щеши ты́ от­пусти́ти, се́, А́зъ побива́ю вся́ предѣ́лы твоя́ жа́бами:
и изры́гнетъ рѣка́ жа́бы, и излѣ́зшя вни́дутъ въ до́мы твоя́ и въ клѣ́ти ло́жницъ тво­и́хъ, и на посте́ли твоя́ и въ до́мы рабо́въ тво­и́хъ и люді́й тво­и́хъ, и въ тѣ́ста твоя́ и въ пе́щы твоя́,
и на тя́ и на рабы́ твоя́ и на лю́ди твоя́ воз­лѣ́зутъ жа́бы.
Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю: рцы́ Ааро́ну бра́ту тво­ему́: простри́ руко́ю тво­е́ю же́злъ тво́й на рѣ́ки и на кла́дязи и на езе́ра, и изведи́ жа́бы на зе́млю Еги́петскую.
И простре́ Ааро́нъ ру́ку на во́ды Еги́петскiя и изведе́ жа́бы: и излѣзо́ша жа́бы и покры́ша зе́млю Еги́петскую.
Сотвори́ша же и волсви́ Еги́петстiи волхвова́нiями сво­и́ми та́кожде и изведо́ша жа́бы на зе́млю Еги́петскую.
Призва́ же фарао́нъ Моисе́а и Ааро́на и рече́: помоли́теся о мнѣ́ ко Го́споду, да от­жене́тъ от­ мене́ жа́бы и от­ люді́й мо­и́хъ: и от­пущу́ лю́ди, и пожру́тъ Го́сподеви.
Рече́ же Моисе́й къ фарао́ну: опредѣли́ мнѣ́, когда́ помолю́ся о тебѣ́ и о рабѣ́хъ тво­и́хъ и о лю́дехъ тво­и́хъ, да поги́бнутъ жа́бы от­ тебе́ и от­ люді́й тво­и́хъ и от­ домо́въ ва́шихъ, то́чiю въ рѣцѣ́ да оста́нут­ся.
О́нъ же рече́: зау́тра. Рече́ у́бо: я́коже ре́клъ еси́, да увѣ́си, я́ко нѣ́сть ино́го ра́звѣ Го́спода:
и от­жену́т­ся жа́бы от­ тебе́ и от­ домо́въ ва́шихъ и от­ се́лъ, и от­ рабо́въ тво­и́хъ и от­ люді́й тво­и́хъ, то́чiю въ рѣцѣ́ оста́нут­ся.
Изы́де же Моисе́й и Ааро́нъ от­ фарао́на, и возопи́ Моисе́й ко Го́споду о опредѣле́нiи жа́бъ, я́коже совѣща́ съ фарао́номъ.
Сотвори́ же Госпо́дь, я́коже рече́ Моисе́й: и изомро́ша жа́бы от­ домо́въ и от­ се́лъ и от­ ни́въ и́хъ:
и собра́ша я́ въ сто́ги сто́ги, и воз­смердѣ́ся земля́.
Ви́дѣвъ же фарао́нъ, я́ко бы́сть от­ра́да, отяготи́ся се́рдце его́, и не послу́ша и́хъ, я́коже рече́ Госпо́дь.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: рцы́ Ааро́ну: простри́ руко́ю же́злъ тво́й и уда́ри въ пе́рсть земну́ю, и бу́дутъ скни́пы въ человѣ́цѣхъ и въ скотѣ́хъ, и на фарао́нѣ и на до́мѣ его́ и рабѣ́хъ его́, и ве́сь песо́къ земны́й ста́нетъ скни́пами во все́й земли́ Еги́петстѣй.
Простре́ у́бо Ааро́нъ руко́ю же́злъ и уда́ри въ пе́рсть земну́ю: и бы́ша скни́пы въ человѣ́цѣхъ и въ скотѣ́хъ, и во вся́кой пе́рсти земно́й бы́ша скни́пы во все́й земли́ Еги́петстѣй.
Твори́ша же и волсви́ волхвова́ньми сво­и́ми та́кожде извести́ скни́пы, и не воз­мого́ша: и бы́ша скни́пы въ человѣ́цѣхъ и скотѣ́хъ.
Рѣ́ша у́бо волсви́ фарао́ну: пе́рстъ Бо́жiй е́сть сiе́. И ожесточи́ся се́рдце фарао́ново, и не послу́ша и́хъ, я́коже рече́ Госпо́дь.
Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю: воста́ни зау́тра и ста́ни предъ фарао́номъ, и се́, о́нъ изы́детъ на во́ду, и рече́ши ему́: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: от­пусти́ лю́ди Моя́, да Ми́ послу́жатъ въ пусты́ни:
а́ще же не хо́щеши от­пусти́ти люді́й Мо­и́хъ, се́, А́зъ посыла́ю на тя́ и на рабы́ твоя́, и на лю́ди твоя́ и на до́мы ва́шя пе́сiя му́хи: и напо́лнят­ся до́мове Еги́петстiи пе́сiихъ му́хъ и въ земли́, на не́йже су́ть:
и просла́влю въ то́й де́нь зе́млю Гесе́мску, на не́йже лю́дiе Мо­и́ ста́ша, на не́йже не бу́детъ та́мо пе́сiихъ му́хъ, да увѣ́си, я́ко А́зъ е́смь Госпо́дь, Бо́гъ всея́ земли́:
и положу́ разлуче́нiе между́ людьми́ Мо­и́ми и людьми́ тво­и́ми: во у́трiи же бу́детъ зна́менiе сiе́ на земли́.
Сотвори́ же Госпо́дь та́ко: и прiи́де пе́сiихъ му́хъ мно́же­с­т­во въ до́мы фарао́новы и въ до́мы рабо́въ его́ и во всю́ зе́млю Еги́петску, и поги́бе земля́ от­ пе́сiихъ му́хъ.
Воззва́ же фарао́нъ Моисе́а и Ааро́на, глаго́ля: ше́дше пожри́те же́ртву Го́споду Бо́гу ва́­шему въ земли́ се́й.
И рече́ Моисе́й: не мо́жетъ се́ та́ко бы́ти, ху́лно бо се́ Еги́птяномъ: не поло́жимъ тре́бу Го́споду Бо́гу на́­шему: а́ще бо поло́жимъ тре́бу по хуле́нiю Еги́петску предъ ни́ми, ка́менiемъ побiю́тъ ны́:
путе́мъ трiе́хъ дні́й по́йдемъ въ пусты́ню и пожре́мъ Го́споду Бо́гу на́­шему, я́коже рече́ Госпо́дь на́мъ.
И рече́ фарао́нъ: а́зъ от­пуща́ю вы́, и пожри́те Го́споду Бо́гу ва́­шему въ пусты́ни: но не дале́че простира́йтеся ити́: помоли́теся у́бо и о мнѣ́ ко Го́споду.
Рече́ же Моисе́й: се́, а́зъ изы́ду от­ тебе́ и помолю́ся ко Го́споду Бо́гу, и от­и́дутъ пе́сiя му́хи от­ тебе́ и от­ рабо́въ тво­и́хъ и от­ люді́й тво­и́хъ зау́тра: да не при­­ложи́ши еще́, фарао́не, прельсти́ти, е́же не от­пусти́ти люді́й пожре́ти Го́споду.
Изы́де же Моисе́й от­ фарао́на и помоли́ся Бо́гу.
Сотвори́ же Госпо́дь, я́коже рече́ Моисе́й, и отъ­я́ пе́сiя му́хи от­ фарао́на и от­ рабо́въ его́ и от­ люді́й его́, и не оста́ся ни еди́на.
И отяготи́ фарао́нъ се́рдце свое́ и во вре́мя сiе́, и не восхотѣ́ от­пусти́ти люді́й.
Синодальный
1 Повеление Моисею и Аарону снова говорить к фараону; 8 знамения с жезлами и змеями не убедили фараона; 14 первая из десяти казней египетских: вода в реке превратилась в кровь.
Но Господь сказал Моисею: смотри, Я поставил тебя Богом фараону, а Аарон, брат твой, будет твоим пророком:
ты будешь говорить [ему] все, что Я повелю тебе, а Аарон, брат твой, будет говорить фараону, чтобы он отпустил сынов Израилевых из земли своей;
но Я ожесточу сердце фараоново, и явлю множество знамений Моих и чудес Моих в земле Египетской;
фараон не послушает вас, и Я наложу руку Мою на Египет и выведу воинство Мое, народ Мой, сынов Израилевых, из земли Египетской – судами великими;
тогда узнают [все] Египтяне, что Я Господь, когда простру руку Мою на Египет и выведу сынов Израилевых из среды их.
И сделали Моисей и Аарон, как повелел им Господь, так они и сделали.
Моисей был восьмидесяти, а Аарон [брат его] восьмидесяти трех лет, когда стали говорить они к фараону.
И сказал Господь Моисею и Аарону, говоря:
если фараон скажет вам: сделайте [знамение или] чудо, то ты скажи Аарону [брату твоему]: возьми жезл твой и брось [на землю] пред фараоном [и пред рабами его], – он сделается змеем.
Моисей и Аарон пришли к фараону [и к рабам его] и сделали так, как повелел [им] Господь. И бросил Аарон жезл свой пред фараоном и пред рабами его, и он сделался змеем.
И призвал фараон мудрецов [Египетских] и чародеев; и эти волхвы Египетские сделали то же своими чарами:
каждый из них бросил свой жезл, и они сделались змеями, но жезл Ааронов поглотил их жезлы.
Сердце фараоново ожесточилось, и он не послушал их, как и говорил [им] Господь.
И сказал Господь Моисею: упорно сердце фараоново: он не хочет отпустить народ.
Пойди к фараону завтра: вот, он выйдет к воде, ты стань на пути его, на берегу реки, и жезл, который превращался в змея, возьми в руку твою
и скажи ему: Господь, Бог Евреев, послал меня сказать тебе: отпусти народ Мой, чтобы он совершил Мне служение в пустыне; но вот, ты доселе не послушался.
Так говорит Господь: из сего узнаешь, что Я Господь: вот этим жезлом, который в руке моей, я ударю по воде, которая в реке, и она превратится в кровь,
и рыба в реке умрет, и река воссмердит, и Египтянам омерзительно будет пить воду из реки.
И сказал Господь Моисею: скажи Аарону [брату твоему]: возьми жезл твой [в руку твою] и простри руку твою на воды Египтян: на реки их, на потоки их, на озера их и на всякое вместилище вод их, – и превратятся в кровь, и будет кровь по всей земле Египетской и в деревянных и в каменных сосудах.
И сделали Моисей и Аарон, как повелел [им] Господь. И поднял [Аарон] жезл [свой] и ударил по воде речной пред глазами фараона и пред глазами рабов его, и вся вода в реке превратилась в кровь,
и рыба в реке вымерла, и река воссмердела, и Египтяне не могли пить воды из реки; и была кровь по всей земле Египетской.
И волхвы Египетские чарами своими сделали то же. И ожесточилось сердце фараона, и не послушал их, как и говорил Господь.
И оборотился фараон, и пошел в дом свой; и сердце его не тронулось и сим.
И стали копать все Египтяне около реки чтобы найти воду для питья, потому что не могли пить воды из реки.
И исполнилось семь дней после того, как Господь поразил реку.
1 Бог посылает чрез Моисея вторую казнь на Египет: жаб; 16 третья казнь: мошки; 20 четвертая казнь: песьи мухи.
И сказал Господь Моисею: пойди к фараону и скажи ему: так говорит Господь: отпусти народ Мой, чтобы он совершил Мне служение;
если же ты не согласишься отпустить, то вот, Я поражаю всю область твою жабами;
и воскишит река жабами, и они выйдут и войдут в дом твой, и в спальню твою, и на постель твою, и в домы рабов твоих и народа твоего, и в печи твои, и в квашни твои,
и на тебя, и на народ твой, и на всех рабов твоих взойдут жабы.
И сказал Господь Моисею: скажи Аарону [брату твоему]: простри руку твою с жезлом твоим на реки, на потоки и на озера и выведи жаб на землю Египетскую.
Аарон простер руку свою на воды Египетские [и вывел жаб]; и вышли жабы и покрыли землю Египетскую.
То же сделали и волхвы [Египетские] чарами своими и вывели жаб на землю Египетскую.
И призвал фараон Моисея и Аарона и сказал: помолитесь [обо мне] Господу, чтоб Он удалил жаб от меня и от народа моего, и я отпущу народ Израильский принести жертву Господу.
Моисей сказал фараону: назначь мне сам, когда помолиться за тебя, за рабов твоих и за народ твой, чтобы жабы исчезли у тебя, [у народа твоего,] в домах твоих, и остались только в реке.
Он сказал: завтра. Моисей отвечал: будет по слову твоему, дабы ты узнал, что нет никого, как Господь Бог наш;
и удалятся жабы от тебя, от домов твоих [и с полей], и от рабов твоих и от твоего народа; только в реке они останутся.
Моисей и Аарон вышли от фараона, и Моисей воззвал к Господу о жабах, которых Он навел на фараона.
И сделал Господь по слову Моисея: жабы вымерли в домах, на дворах и на полях [их];
и собрали их в груды, и воссмердела земля.
И увидел фараон, что сделалось облегчение, и ожесточил сердце свое, и не послушал их, как и говорил Господь.
И сказал Господь Моисею: скажи Аарону: простри [рукою] жезл твой и ударь в персть земную, и [будут мошки на людях и на скоте и на фараоне, и в доме его и на рабах его, вся персть земная] сделается мошками по всей земле Египетской.
Так они и сделали: Аарон простер руку свою с жезлом своим и ударил в персть земную, и явились мошки на людях и на скоте. Вся персть земная сделалась мошками по всей земле Египетской.
Старались также и волхвы чарами своими произвести мошек, но не могли. И были мошки на людях и на скоте.
И сказали волхвы фараону: это перст Божий. Но сердце фараоново ожесточилось, и он не послушал их, как и говорил Господь.
И сказал Господь Моисею: завтра встань рано и явись пред лице фараона. Вот, он пойдет к воде, и ты скажи ему: так говорит Господь: отпусти народ Мой, чтобы он совершил Мне служение [в пустыне];
а если не отпустишь народа Моего, то вот, Я пошлю на тебя и на рабов твоих, и на народ твой, и в домы твои песьих мух, и наполнятся домы Египтян песьими мухами и самая земля, на которой они живут;
и отделю в тот день землю Гесем, на которой пребывает народ Мой, и там не будет песьих мух, дабы ты знал, что Я Господь [Бог] среди [всей] земли;
Я сделаю разделение между народом Моим и между народом твоим. Завтра будет сие знамение [на земле].
Так и сделал Господь: налетело множество песьих мух в дом фараонов, и в домы рабов его, и на всю землю Египетскую: погибала земля от песьих мух.
И призвал фараон Моисея и Аарона и сказал: пойдите, принесите жертву [Господу] Богу вашему в сей земле.
Но Моисей сказал: нельзя сего сделать, ибо отвратительно для Египтян жертвоприношение наше Господу, Богу нашему: если мы отвратительную для Египтян жертву станем приносить в глазах их, то не побьют ли они нас камнями?
мы пойдем в пустыню, на три дня пути, и принесем жертву Господу, Богу нашему, как скажет нам [Господь].
И сказал фараон: я отпущу вас принести жертву Господу Богу вашему в пустыне, только не уходите далеко; помолитесь обо мне [Господу].
Моисей сказал: вот, я выхожу от тебя и помолюсь Господу [Богу], и удалятся песьи мухи от фараона, и от рабов его, и от народа его завтра, только фараон пусть перестанет обманывать, не отпуская народа принести жертву Господу.
И вышел Моисей от фараона и помолился Господу.
И сделал Господь по слову Моисея и удалил песьих мух от фараона, от рабов его и от народа его: не осталось ни одной.
Но фараон ожесточил сердце свое и на этот раз и не отпустил народа.
 Jehová dijo a Moisés:

—Mira, yo te he constituido dios para el faraón, y tu hermano Aarón será tu profeta.

Tú dirás todas las cosas que yo te mande, y Aarón, tu hermano, hablará al faraón para que deje ir de su tierra a los hijos de Israel.
Pero yo endureceré el corazón del faraón, y multiplicaré en la tierra de Egipto mis señales y mis maravillas.
El faraón no os oirá, pero yo pondré mi mano sobre Egipto y sacaré a mis ejércitos, a mi pueblo, los hijos de Israel, de la tierra de Egipto, con grandes juicios.
Y sabrán los egipcios que yo soy Jehová, cuando extienda mi mano sobre Egipto y saque a los hijos de Israel de en medio de ellos.
Moisés y Aarón hicieron como Jehová les mandó; así lo hicieron.
Tenía Moisés ochenta años de edad, y Aarón ochenta y tres, cuando hablaron al faraón.

Habló Jehová a Moisés y a Aarón, diciendo:
—Si el faraón os responde: “Mostrad un milagro”, dirás a Aarón: “Toma tu vara y échala delante del faraón, para que se convierta en una culebra.”
Fueron, pues, Moisés y Aarón ante el faraón, e hicieron como lo había mandado Jehová. Y echó Aarón su vara delante del faraón y de sus siervos, y se convirtió en una culebra.
Entonces llamó también el faraón a los sabios y hechiceros, e hicieron también lo mismo los hechiceros de Egipto con sus encantamientos;
pues cada uno echó su vara, las cuales se volvieron culebras; pero la vara de Aarón devoró las varas de ellos.
Sin embargo, el corazón del faraón se endureció, y no los escuchó, como lo había dicho Jehová.

Entonces Jehová dijo a Moisés:

—El corazón del faraón está endurecido, y no quiere dejar ir al pueblo.

Ve por la mañana al faraón, cuando baje al río. Saldrás a su encuentro en la ribera llevando en tu mano la vara que se volvió culebra,
y le dirás: “Jehová, el Dios de los hebreos me ha enviado a ti, diciendo: ‘Deja ir a mi pueblo, para que me sirva en el desierto’; pero hasta ahora no has querido oír.
Así ha dicho Jehová: En esto conocerás que yo soy Jehová: Voy a golpear con la vara que tengo en mi mano el agua que está en el río, y se convertirá en sangre.
Los peces que hay en el río morirán; apestará el río, y los egipcios tendrán asco de beber sus aguas.”
Jehová dijo a Moisés:

—Di a Aarón: “Toma tu vara y extiende tu mano sobre las aguas de Egipto, sobre sus ríos, sobre sus arroyos, sobre sus estanques y sobre todos sus depósitos de aguas, para que se conviertan en sangre y haya sangre por toda la región de Egipto, hasta en los vasos de madera y en los de piedra.”

Moisés y Aarón hicieron como lo mandó Jehová. Alzando la vara, golpeó las aguas que había en el río, en presencia del faraón y de sus siervos, y todas las aguas que había en el río se convirtieron en sangre.
Asimismo, los peces que había en el río murieron; el río se corrompió, tanto que los egipcios no podían beber de él. Y hubo sangre por toda la tierra de Egipto.
Pero los hechiceros de Egipto hicieron lo mismo con sus encantamientos, así que el corazón del faraón se endureció y no los escuchó, como lo había dicho Jehová.
El faraón se volvió y regresó a su casa, sin prestar atención tampoco a esto.
Y en todo Egipto hicieron pozos alrededor del río para beber, porque no podían beber de las aguas del río.
Así pasaron siete días después que Jehová hirió el río.
 Entonces Jehová dijo a Moisés:

—Entra a la presencia del faraón, y dile: “Jehová ha dicho así: ‘Deja ir a mi pueblo para que me sirva,

porque si no lo dejas partir, yo castigaré con ranas todos tus territorios.
El río criará ranas, las cuales subirán y entrarán en tu casa, en la habitación donde duermes y sobre tu cama; en las casas de tus siervos, en tu pueblo, en tus hornos y en tus artesas.
Las ranas subirán sobre ti, sobre tu pueblo y sobre todos tus siervos.’”
Y Jehová dijo a Moisés:

—Di a Aarón: “Extiende tu mano con tu vara sobre los ríos, arroyos y estanques, y haz subir ranas sobre la tierra de Egipto.”

Entonces Aarón extendió su mano sobre las aguas de Egipto, y subieron ranas que cubrieron la tierra de Egipto.
Pero los hechiceros hicieron lo mismo con sus encantamientos, e hicieron venir ranas sobre la tierra de Egipto.
Entonces el faraón llamó a Moisés y a Aarón, y les dijo:

—Orad a Jehová para que aparte las ranas de mí y de mi pueblo, y dejaré ir a tu pueblo para que ofrezca sacrificios a Jehová.

Respondió Moisés al faraón:

—Dígnate indicarme cuándo debo orar por ti, por tus siervos y por tu pueblo, para que las ranas se aparten de ti y de tus casas, y queden solamente en el río.

—Mañana —dijo él.

Moisés respondió:

—Se hará conforme a tu palabra, para que conozcas que no hay como Jehová, nuestro Dios.

Las ranas se apartarán de ti y de tus casas, de tus siervos y de tu pueblo, y solamente quedarán en el río.
Entonces salieron Moisés y Aarón de la presencia del faraón. Moisés clamó a Jehová tocante a las ranas que había mandado sobre el faraón.
E hizo Jehová conforme a la palabra de Moisés: murieron las ranas de las casas, de los cortijos y de los campos.
Las juntaron en montones, y apestaba la tierra.
Pero al ver el faraón que le habían dado reposo, endureció su corazón y no los escuchó, tal como Jehová lo había dicho.

Entonces Jehová dijo a Moisés:

—Di a Aarón: “Extiende tu vara y golpea el polvo de la tierra, para que se convierta en piojos por todo el país de Egipto.”

Ellos lo hicieron así; Aarón extendió su mano con la vara y golpeó el polvo de la tierra, el cual se convirtió en piojos que se lanzaron sobre los hombres y las bestias. Todo el polvo de la tierra se convirtió en piojos en todo el país de Egipto.
Los hechiceros también intentaron sacar piojos con sus encantamientos, pero no pudieron. Hubo, pues, piojos tanto en los hombres como en las bestias.
Entonces los hechiceros dijeron al faraón:

—Es el dedo de Dios.

Pero el corazón del faraón se endureció, y no los escuchó, tal como Jehová lo había dicho.

Jehová dijo a Moisés:

—Levántate de mañana y ponte delante del faraón, cuando él salga al río, y dile: “Jehová ha dicho así: Deja ir a mi pueblo para que me sirva,

porque si no dejas ir a mi pueblo, yo enviaré sobre ti, sobre tus siervos, sobre tu pueblo y sobre tus casas toda clase de moscas; las casas de los egipcios se llenarán de toda clase de moscas, y asimismo la tierra donde ellos estén.
Aquel día yo apartaré la tierra de Gosén, en la cual habita mi pueblo, para que no haya en ella ninguna clase de moscas, a fin de que sepas que yo soy Jehová en medio de la tierra.
Y yo pondré redención entre mi pueblo y el tuyo. Mañana será esta señal.”
Jehová lo hizo así, y vino toda clase de moscas molestísimas sobre la casa del faraón, sobre las casas de sus siervos y sobre todo el país de Egipto; la tierra fue corrompida a causa de ellas.
Entonces el faraón llamó a Moisés y a Aarón, y les dijo:

—Andad, ofreced sacrificio a vuestro Dios, pero dentro del país.

Moisés respondió:

—No conviene que hagamos así, porque ofreceríamos a Jehová, nuestro Dios, lo que es la abominación para los egipcios. Si sacrificáramos lo que es abominación para los egipcios delante de ellos, ¿no nos apedrearían?

Iremos por el desierto, tres días de camino, y ofreceremos sacrificios a Jehová, nuestro Dios, como él nos diga.
Dijo el faraón:

—Yo os dejaré ir para que ofrezcáis sacrificios a Jehová, vuestro Dios, en el desierto, con tal que no vayáis más lejos; orad por mí.

Y Moisés respondió:

—Al salir yo de tu presencia, rogaré a Jehová que las diversas clases de moscas se alejen del faraón, de sus siervos y de su pueblo mañana; con tal de que el faraón no nos engañe más, impidiendo que el pueblo vaya a ofrecer sacrificios a Jehová.

Entonces Moisés salió de la presencia del faraón, y oró a Jehová.
Jehová hizo conforme a la palabra de Moisés y apartó todas aquellas moscas del faraón, de sus siervos y de su pueblo, sin que quedara una.
Pero también esta vez el faraón endureció su corazón y no dejó partir al pueblo.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible