и изры́гнетъ рѣка́ жа́бы, и излѣ́зшя вни́дутъ въ до́мы твоя́ и въ клѣ́ти ло́жницъ твои́хъ, и на посте́ли твоя́ и въ до́мы рабо́въ твои́хъ и люді́й твои́хъ, и въ тѣ́ста твоя́ и въ пе́щы твоя́,

и на тя́ и на рабы́ твоя́ и на лю́ди твоя́ возлѣ́зутъ жа́бы.

Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю: рцы́ Ааро́ну бра́ту твоему́: простри́ руко́ю твое́ю же́злъ тво́й на рѣ́ки и на кла́дязи и на езе́ра, и изведи́ жа́бы на зе́млю Еги́петскую.

И простре́ Ааро́нъ ру́ку на во́ды Еги́петскiя и изведе́ жа́бы: и излѣзо́ша жа́бы и покры́ша зе́млю Еги́петскую.

Сотвори́ша же и волсви́ Еги́петстiи волхвова́нiями свои́ми та́кожде и изведо́ша жа́бы на зе́млю Еги́петскую.

Призва́ же фарао́нъ Моисе́а и Ааро́на и рече́: помоли́теся о мнѣ́ ко Го́споду, да отжене́тъ от мене́ жа́бы и от люді́й мои́хъ: и отпущу́ лю́ди, и пожру́тъ Го́сподеви.

Рече́ же Моисе́й къ фарао́ну: опредѣли́ мнѣ́, когда́ помолю́ся о тебѣ́ и о рабѣ́хъ твои́хъ и о лю́дехъ твои́хъ, да поги́бнутъ жа́бы от тебе́ и от люді́й твои́хъ и от домо́въ ва́шихъ, то́чiю въ рѣцѣ́ да оста́нутся.

О́нъ же рече́: зау́тра. Рече́ у́бо: я́коже ре́клъ еси́, да увѣ́си, я́ко нѣ́сть ино́го ра́звѣ Го́спода:

и отжену́тся жа́бы от тебе́ и от домо́въ ва́шихъ и от се́лъ, и от рабо́въ твои́хъ и от люді́й твои́хъ, то́чiю въ рѣцѣ́ оста́нутся.

Изы́де же Моисе́й и Ааро́нъ от фарао́на, и возопи́ Моисе́й ко Го́споду о опредѣле́нiи жа́бъ, я́коже совѣща́ съ фарао́номъ.

Сотвори́ же Госпо́дь, я́коже рече́ Моисе́й: и изомро́ша жа́бы от домо́въ и от се́лъ и от ни́въ и́хъ:

и собра́ша я́ въ сто́ги сто́ги, и возсмердѣ́ся земля́.

Ви́дѣвъ же фарао́нъ, я́ко бы́сть отра́да, отяготи́ся се́рдце его́, и не послу́ша и́хъ, я́коже рече́ Госпо́дь.

И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: рцы́ Ааро́ну: простри́ руко́ю же́злъ тво́й и уда́ри въ пе́рсть земну́ю, и бу́дутъ скни́пы въ человѣ́цѣхъ и въ скотѣ́хъ, и на фарао́нѣ и на до́мѣ его́ и рабѣ́хъ его́, и ве́сь песо́къ земны́й ста́нетъ скни́пами во все́й земли́ Еги́петстѣй.

Простре́ у́бо Ааро́нъ руко́ю же́злъ и уда́ри въ пе́рсть земну́ю: и бы́ша скни́пы въ человѣ́цѣхъ и въ скотѣ́хъ, и во вся́кой пе́рсти земно́й бы́ша скни́пы во все́й земли́ Еги́петстѣй.

Твори́ша же и волсви́ волхвова́ньми свои́ми та́кожде извести́ скни́пы, и не возмого́ша: и бы́ша скни́пы въ человѣ́цѣхъ и скотѣ́хъ.

Рѣ́ша у́бо волсви́ фарао́ну: пе́рстъ Бо́жiй е́сть сiе́. И ожесточи́ся се́рдце фарао́ново, и не послу́ша и́хъ, я́коже рече́ Госпо́дь.

Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю: воста́ни зау́тра и ста́ни предъ фарао́номъ, и се́, о́нъ изы́детъ на во́ду, и рече́ши ему́: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: отпусти́ лю́ди Моя́, да Ми́ послу́жатъ въ пусты́ни:

а́ще же не хо́щеши отпусти́ти люді́й Мои́хъ, се́, А́зъ посыла́ю на тя́ и на рабы́ твоя́, и на лю́ди твоя́ и на до́мы ва́шя пе́сiя му́хи: и напо́лнятся до́мове Еги́петстiи пе́сiихъ му́хъ и въ земли́, на не́йже су́ть:

и просла́влю въ то́й де́нь зе́млю Гесе́мску, на не́йже лю́дiе Мои́ ста́ша, на не́йже не бу́детъ та́мо пе́сiихъ му́хъ, да увѣ́си, я́ко А́зъ е́смь Госпо́дь, Бо́гъ всея́ земли́:

и положу́ разлуче́нiе между́ людьми́ Мои́ми и людьми́ твои́ми: во у́трiи же бу́детъ зна́менiе сiе́ на земли́.

Сотвори́ же Госпо́дь та́ко: и прiи́де пе́сiихъ му́хъ мно́жество въ до́мы фарао́новы и въ до́мы рабо́въ его́ и во всю́ зе́млю Еги́петску, и поги́бе земля́ от пе́сiихъ му́хъ.

Воззва́ же фарао́нъ Моисе́а и Ааро́на, глаго́ля: ше́дше пожри́те же́ртву Го́споду Бо́гу ва́шему въ земли́ се́й.

И рече́ Моисе́й: не мо́жетъ се́ та́ко бы́ти, ху́лно бо се́ Еги́птяномъ: не поло́жимъ тре́бу Го́споду Бо́гу на́шему: а́ще бо поло́жимъ тре́бу по хуле́нiю Еги́петску предъ ни́ми, ка́менiемъ побiю́тъ ны́:

путе́мъ трiе́хъ дні́й по́йдемъ въ пусты́ню и пожре́мъ Го́споду Бо́гу на́шему, я́коже рече́ Госпо́дь на́мъ.

И рече́ фарао́нъ: а́зъ отпуща́ю вы́, и пожри́те Го́споду Бо́гу ва́шему въ пусты́ни: но не дале́че простира́йтеся ити́: помоли́теся у́бо и о мнѣ́ ко Го́споду.

Рече́ же Моисе́й: се́, а́зъ изы́ду от тебе́ и помолю́ся ко Го́споду Бо́гу, и оти́дутъ пе́сiя му́хи от тебе́ и от рабо́въ твои́хъ и от люді́й твои́хъ зау́тра: да не приложи́ши еще́, фарао́не, прельсти́ти, е́же не отпусти́ти люді́й пожре́ти Го́споду.

Изы́де же Моисе́й от фарао́на и помоли́ся Бо́гу.

Сотвори́ же Госпо́дь, я́коже рече́ Моисе́й, и отъя́ пе́сiя му́хи от фарао́на и от рабо́въ его́ и от люді́й его́, и не оста́ся ни еди́на.

И отяготи́ фарао́нъ се́рдце свое́ и во вре́мя сiе́, и не восхотѣ́ отпусти́ти люді́й.

Синодальный

1 Бог посылает чрез Моисея вторую казнь на Египет: жаб; 16 третья казнь: мошки; 20 четвертая казнь: песьи мухи.

И сказал Господь Моисею: пойди к фараону и скажи ему: так говорит Господь: отпусти народ Мой, чтобы он совершил Мне служение;

если же ты не согласишься отпустить, то вот, Я поражаю всю область твою жабами;

и воскишит река жабами, и они выйдут и войдут в дом твой, и в спальню твою, и на постель твою, и в домы рабов твоих и народа твоего, и в печи твои, и в квашни твои,

и на тебя, и на народ твой, и на всех рабов твоих взойдут жабы.

И сказал Господь Моисею: скажи Аарону [брату твоему]: простри руку твою с жезлом твоим на реки, на потоки и на озера и выведи жаб на землю Египетскую.

Аарон простер руку свою на воды Египетские [и вывел жаб]; и вышли жабы и покрыли землю Египетскую.

То же сделали и волхвы [Египетские] чарами своими и вывели жаб на землю Египетскую.

И призвал фараон Моисея и Аарона и сказал: помолитесь [обо мне] Господу, чтоб Он удалил жаб от меня и от народа моего, и я отпущу народ Израильский принести жертву Господу.

Моисей сказал фараону: назначь мне сам, когда помолиться за тебя, за рабов твоих и за народ твой, чтобы жабы исчезли у тебя, [у народа твоего,] в домах твоих, и остались только в реке.

Он сказал: завтра. Моисей отвечал: будет по слову твоему, дабы ты узнал, что нет никого, как Господь Бог наш;

и удалятся жабы от тебя, от домов твоих [и с полей], и от рабов твоих и от твоего народа; только в реке они останутся.

Моисей и Аарон вышли от фараона, и Моисей воззвал к Господу о жабах, которых Он навел на фараона.

И сделал Господь по слову Моисея: жабы вымерли в домах, на дворах и на полях [их];

и собрали их в груды, и воссмердела земля.

И увидел фараон, что сделалось облегчение, и ожесточил сердце свое, и не послушал их, как и говорил Господь.

И сказал Господь Моисею: скажи Аарону: простри [рукою] жезл твой и ударь в персть земную, и [будут мошки на людях и на скоте и на фараоне, и в доме его и на рабах его, вся персть земная] сделается мошками по всей земле Египетской.

Так они и сделали: Аарон простер руку свою с жезлом своим и ударил в персть земную, и явились мошки на людях и на скоте. Вся персть земная сделалась мошками по всей земле Египетской.

Старались также и волхвы чарами своими произвести мошек, но не могли. И были мошки на людях и на скоте.

И сказали волхвы фараону: это перст Божий. Но сердце фараоново ожесточилось, и он не послушал их, как и говорил Господь.

И сказал Господь Моисею: завтра встань рано и явись пред лице фараона. Вот, он пойдет к воде, и ты скажи ему: так говорит Господь: отпусти народ Мой, чтобы он совершил Мне служение [в пустыне];

а если не отпустишь народа Моего, то вот, Я пошлю на тебя и на рабов твоих, и на народ твой, и в домы твои песьих мух, и наполнятся домы Египтян песьими мухами и самая земля, на которой они живут;

и отделю в тот день землю Гесем, на которой пребывает народ Мой, и там не будет песьих мух, дабы ты знал, что Я Господь [Бог] среди [всей] земли;

Я сделаю разделение между народом Моим и между народом твоим. Завтра будет сие знамение [на земле].

Так и сделал Господь: налетело множество песьих мух в дом фараонов, и в домы рабов его, и на всю землю Египетскую: погибала земля от песьих мух.

И призвал фараон Моисея и Аарона и сказал: пойдите, принесите жертву [Господу] Богу вашему в сей земле.

Но Моисей сказал: нельзя сего сделать, ибо отвратительно для Египтян жертвоприношение наше Господу, Богу нашему: если мы отвратительную для Египтян жертву станем приносить в глазах их, то не побьют ли они нас камнями?

мы пойдем в пустыню, на три дня пути, и принесем жертву Господу, Богу нашему, как скажет нам [Господь].

И сказал фараон: я отпущу вас принести жертву Господу Богу вашему в пустыне, только не уходите далеко; помолитесь обо мне [Господу].

Моисей сказал: вот, я выхожу от тебя и помолюсь Господу [Богу], и удалятся песьи мухи от фараона, и от рабов его, и от народа его завтра, только фараон пусть перестанет обманывать, не отпуская народа принести жертву Господу.

И вышел Моисей от фараона и помолился Господу.

И сделал Господь по слову Моисея и удалил песьих мух от фараона, от рабов его и от народа его: не осталось ни одной.

Но фараон ожесточил сердце свое и на этот раз и не отпустил народа.

Грузинский

და უთხრა უფალმა მოსეს: მიდი ფარაონთან და უთხარი, ასე ამბობს-თქო უფალი: გაუშვი ჩემი ხალხი, რათა თაყვანი მცენ.

თუ უარს იტყვის გაშვებაზე, გომბეშოებით მოვწყლავ მთელს შენს ქვეყანას.

გომბეშოები აფუთფუთდებიან ნილოსში, ამოვლენ და შეესევიან შენს სახლს, შენს საძილე ოთახს, შენს საწოლს, შენს მორჩილთა სახლებს, შენს ხალხს, შენს თონეებსა და შენს ვარცლებს.

შემოგახტებათ გომბეშოები თავად შენ, შენს ხალხს და ყველა შენს მორჩილს.

უთხრა უფალმა მოსეს: უთხარი აარონს: მოუღერე კვერთხიანი ხელი მდინარეებს, ნაკადულებს და ჭაობებს და ამოასხი გომბეშოები ეგვიპტის ქვეყნად.

მოუღერა ხელი აარონმა ეგვიპტის წყლებს და ამოვიდნენ გომბეშოები და დაფარეს ეგვიპტის ქვეყანა.

იგივე მოიმოქმედეს გრძნეულებმა თავიანთი ჯადოსნობით: ამოასხეს გომბეშოები ეგვიპტის ქვეყნად.

იხმო ფარაონმა მოსე და აარონი და უთხრა: შეევედრეთ უფალს, რომ მოგვაცილოს გომბეშოები მე და ჩემს ხალხს. მაშინ გავუშვებ თქვენს ხალხსაც და შესწირონ მსხვერპლი უფალს.

უთხრა მოსემ ფარაონს: მიბრძანე, როდის შევევედრო შენთვის და შენს მორჩილთათვის, შენი ხალხისთვის, რომ მოგაშოროს გომბეშოები შენ და შენს სახლებს, და მხოლოდ ნილოსში დარჩნენ?

უთხრა: ხვალ. უთხრა მოსემ: შენი სიტყვისამებრ იყოს! რათა იცოდე, რომ ვერავინ შეედრება ჩვენს უფალ ღმერთს.

მოგცილდებიან გომბეშოები შენ და შენს სახლებს, შენს მორჩილთ და შენს ხალხს; მხოლოდ ნილოსში დარჩებიან.

გამოვიდნენ მოსე და აარონი ფარაონისგან. შეჰღაღადა უფალს მოსემ გომბეშოების გამო, ფარაონისთვის რომ ჰყავდა მისეული.

აასრულა უფალმა მოსეს სიტყვა და ამოწყდნენ გომბეშოები სახლებში, ეზოებში და მინდვრებში.

გროვებად დაყარეს და აქოთდა ქვეყანა.

დაინახა ფარაონმა, სული რომ მოითქვა ქვეყანამ და გაისასტიკა გული: არ მოუსმინა მათ, როგორც ნათქვამი ჰქონდა უფალს.

უთხრა უფალმა მოსეს: უთხარი აარონს, მოიღერე კვერთხი და დაჰკარი მიწას და მუმლი მოედება მთელს ეგვიპტეს.

ასეც მოიქცა: მოიღერა აარონმა კვერთხიანი ხელი და დაჰკრა მიწას, და მოედო მუმლი კაცსა და პირუტყვს, მთელი მიწა მუმლად იქცა ეგვიპტის ქვეყანაში.

იხმარეს თავიანთი ჯადოსნობა გრძნეულებმა, რომ გამოედევნათ მუმლი, მაგრამ ვერ შეძლეს, და ეხვია მუმლი მიწას და პირუტყვს.

უთხრეს გრძნეულებმა ფარაონს: ეს ღვთის ხელია! გაუსასტიკდა გული ფარაონს და არ შეისმინა მათი, როგორც ნათქვამი ჰქონდა უფალს.

უთხრა უფალმა მოსეს: წადი დილაადრიანად და წარუდექი ფარაონს, როცა წყალზე ჩამოვა; უთხარი, ასე ამბობს-თქო უფალი: გაუშვი ჩემი ხალხი, რომ თაყვანი მცეს.

თუ არ გაგიშვია ჩემი ხალხი, ბუზანკალს მოგისევ შენ და შენს მსახურებს, შენს ხალხს, შენს სახლებს და აივსება ბუზანკალით ეგვიპტელთა სახლები და ის მიწაც, სადაც ისინი არიან.

გამოვარჩევ იმ დღეს გოშენის მხარეს, სადაც დგას ჩემი ხალხი, რომ არ შეაღწიოს იქ ბუზანკალმა, ვინძლო დარწმუნდე, რომ ქვეყნის შუაგულში ვარ მე, უფალი.

გამოვარჩევ ჩემს ხალხს შენი ხალხისგან. ხვალ მოხდება ეს სასწაული.

ასეც გააკეთა უფალმა. შეესია უთვალავი ბუზანკალი ფარაონის სახლს, მის მორჩილთა სახლებს, მთელ ეგვიპტის ქვეყანას. იღუპებოდა ქვეყანა ბუზანკალისგან.

უხმო ფარაონმა მოსეს და აარონს და უთხრა: წადით, შესწირეთ მსხვერპლი თქვენს ღმერთს ჩემს ქვეყანაში.

უთხრა მოსემ: ვერ ვიზამთ ამას, რადგან სისაძაგლეა ეგვიპტელთათვის ჩვენი მსხვერპლშეწირვა უფლის, ჩვენი ღმერთისადმი. ხომ ჩაგვქოლეს, თუ შევწირეთ ეგვიპტელთათვის საძაგელი მსხვერპლი მათ თვალწინ!

სამი დღის სავალზე გავალთ უდაბნოში და იქ შევწირავთ მსხვერპლს უფალს, ჩვენს ღმერთს, როგორც თავად გვიბრძანებს.

უთხრა ფარაონმა: გაგიშვებთ და შესწირეთ მსხვერპლი თქვენს ღმერთს უდაბნოში, ოღონდ შორს ნუ წახვალთ. ილოცეთ ჩემთვის.

უთხრა მოსემ: აჰა, გავდივარ შენგან და შევევედრები უფალს, რომ ხვალვე მოაშოროს ბუზანკალი ფარაონს, მის მსახურებს და მის ხალხს. ოღონდ აღარ მოიტყუოს ფარაონმა და გაუშვას ხალხი უფლისათვის მსხვერპლის შესაწირად.

გავიდა მოსე ფარაონისგან და შეევედრა უფალს.

შეიწყნარა უფალმა მოსეს ვედრება და მოაშორა ბუზანკალი ფარაონს, მის მორჩილთ და მის ხალხს. ერთიც არ დარჩენილა.

გაისასტიკა გული ფარაონმა ამჯერადაც და არ გაუშვა ხალხი.

Итальянский

Языки

Il Signore disse a Mosè: "Di' ad Aronne: "Stendi la mano con il tuo bastone sui fiumi, sui canali e sugli stagni e fa' uscire le rane sulla terra d'Egitto!"".

Aronne stese la mano sulle acque d'Egitto e le rane uscirono e coprirono la terra d'Egitto.

Ma i maghi, con i loro sortilegi, operarono la stessa cosa e fecero uscire le rane sulla terra d'Egitto.

Il faraone fece chiamare Mosè e Aronne e disse: "Pregate il Signore che allontani le rane da me e dal mio popolo; io lascerò partire il popolo, perché possa sacrificare al Signore!".

Mosè disse al faraone: "Fammi l'onore di dirmi per quando io devo pregare in favore tuo e dei tuoi ministri e del tuo popolo, per liberare dalle rane te e le tue case, in modo che ne rimangano soltanto nel Nilo".

Rispose: "Per domani". Riprese: "Sia secondo la tua parola! Perché tu sappia che non esiste nessuno pari al Signore, nostro Dio,

le rane si ritireranno da te e dalle tue case, dai tuoi ministri e dal tuo popolo: ne rimarranno soltanto nel Nilo".

Mosè e Aronne si allontanarono dal faraone e Mosè supplicò il Signore riguardo alle rane, che aveva mandato contro il faraone.

Il Signore operò secondo la parola di Mosè e le rane morirono nelle case, nei cortili e nei campi.

Le raccolsero in tanti mucchi e la terra ne fu ammorbata.

Ma il faraone vide che c'era un po' di sollievo, si ostinò e non diede loro ascolto, secondo quanto aveva detto il Signore.

Quindi il Signore disse a Mosè: "Di' ad Aronne: "Stendi il tuo bastone, percuoti la polvere del suolo: essa si muterà in zanzare in tutta la terra d'Egitto!"".

Così fecero: Aronne stese la mano con il suo bastone, colpì la polvere del suolo e ci furono zanzare sugli uomini e sulle bestie; tutta la polvere del suolo si era mutata in zanzare in tutta la terra d'Egitto.

I maghi cercarono di fare la stessa cosa con i loro sortilegi, per far uscire le zanzare, ma non riuscirono, e c'erano zanzare sugli uomini e sulle bestie.

Allora i maghi dissero al faraone: "È il dito di Dio!". Ma il cuore del faraone si ostinò e non diede ascolto, secondo quanto aveva detto il Signore.

Il Signore disse a Mosè: "Àlzati di buon mattino e presèntati al faraone quando andrà alle acque. Gli dirai: "Così dice il Signore: Lascia partire il mio popolo, perché mi possa servire!

Se tu non lasci partire il mio popolo, ecco, manderò su di te, sui tuoi ministri, sul tuo popolo e sulle tue case sciami di tafani: le case degli Egiziani saranno piene di tafani e anche il suolo sul quale essi si trovano.

Ma in quel giorno io risparmierò la regione di Gosen, dove dimora il mio popolo: là non vi saranno tafani, perché tu sappia che io sono il Signore in mezzo al paese!

Così farò distinzione tra il mio popolo e il tuo popolo. Domani avverrà questo segno"".

Così fece il Signore: sciami imponenti di tafani entrarono nella casa del faraone, nella casa dei suoi ministri e in tutta la terra d'Egitto; la terra era devastata a causa dei tafani.

Il faraone fece chiamare Mosè e Aronne e disse: "Andate a sacrificare al vostro Dio, ma nel paese!".

Mosè rispose: "Non è opportuno far così, perché quello che noi sacrifichiamo al Signore, nostro Dio, è abominio per gli Egiziani. Se noi facessimo, sotto i loro occhi, un sacrificio abominevole per gli Egiziani, forse non ci lapiderebbero?

Andremo nel deserto, a tre giorni di cammino, e sacrificheremo al Signore, nostro Dio, secondo quanto egli ci ordinerà!".

Allora il faraone replicò: "Vi lascerò partire e potrete sacrificare al Signore nel deserto. Ma non andate troppo lontano e pregate per me".

Rispose Mosè: "Ecco, mi allontanerò da te e pregherò il Signore; domani i tafani si ritireranno dal faraone, dai suoi ministri e dal suo popolo. Però il faraone cessi di burlarsi di noi, impedendo al popolo di partire perché possa sacrificare al Signore!".

Mosè si allontanò dal faraone e pregò il Signore.

Il Signore agì secondo la parola di Mosè e allontanò i tafani dal faraone, dai suoi ministri e dal suo popolo: non ne restò neppure uno.

Ma il faraone si ostinò anche questa volta e non lasciò partire il popolo.