Скрыть
8:2
8:3
8:4
8:9
8:11
8:12
8:13
8:14
8:16
8:18
8:20
8:21
8:23
8:25
8:29
8:30
8:32
Глава 9 
9:2
9:4
9:5
9:6
9:9
9:10
9:13
9:14
9:15
9:17
9:18
9:19
9:20
9:21
9:22
9:24
9:25
9:26
9:28
9:30
9:31
9:32
9:33
9:34
9:35
Синодальный
1 Бог посылает чрез Моисея вторую казнь на Египет: жаб; 16 третья казнь: мошки; 20 четвертая казнь: песьи мухи.
И сказал Господь Моисею: пойди к фараону и скажи ему: так говорит Господь: отпусти народ Мой, чтобы он совершил Мне служение;
если же ты не согласишься отпустить, то вот, Я поражаю всю область твою жабами;
и воскишит река жабами, и они выйдут и войдут в дом твой, и в спальню твою, и на постель твою, и в домы рабов твоих и народа твоего, и в печи твои, и в квашни твои,
и на тебя, и на народ твой, и на всех рабов твоих взойдут жабы.
И сказал Господь Моисею: скажи Аарону [брату твоему]: простри руку твою с жезлом твоим на реки, на потоки и на озера и выведи жаб на землю Египетскую.
Аарон простер руку свою на воды Египетские [и вывел жаб]; и вышли жабы и покрыли землю Египетскую.
То же сделали и волхвы [Египетские] чарами своими и вывели жаб на землю Египетскую.
И призвал фараон Моисея и Аарона и сказал: помолитесь [обо мне] Господу, чтоб Он удалил жаб от меня и от народа моего, и я отпущу народ Израильский принести жертву Господу.
Моисей сказал фараону: назначь мне сам, когда помолиться за тебя, за рабов твоих и за народ твой, чтобы жабы исчезли у тебя, [у народа твоего,] в домах твоих, и остались только в реке.
Он сказал: завтра. Моисей отвечал: будет по слову твоему, дабы ты узнал, что нет никого, как Господь Бог наш;
и удалятся жабы от тебя, от домов твоих [и с полей], и от рабов твоих и от твоего народа; только в реке они останутся.
Моисей и Аарон вышли от фараона, и Моисей воззвал к Господу о жабах, которых Он навел на фараона.
И сделал Господь по слову Моисея: жабы вымерли в домах, на дворах и на полях [их];
и собрали их в груды, и воссмердела земля.
И увидел фараон, что сделалось облегчение, и ожесточил сердце свое, и не послушал их, как и говорил Господь.
И сказал Господь Моисею: скажи Аарону: простри [рукою] жезл твой и ударь в персть земную, и [будут мошки на людях и на скоте и на фараоне, и в доме его и на рабах его, вся персть земная] сделается мошками по всей земле Египетской.
Так они и сделали: Аарон простер руку свою с жезлом своим и ударил в персть земную, и явились мошки на людях и на скоте. Вся персть земная сделалась мошками по всей земле Египетской.
Старались также и волхвы чарами своими произвести мошек, но не могли. И были мошки на людях и на скоте.
И сказали волхвы фараону: это перст Божий. Но сердце фараоново ожесточилось, и он не послушал их, как и говорил Господь.
И сказал Господь Моисею: завтра встань рано и явись пред лице фараона. Вот, он пойдет к воде, и ты скажи ему: так говорит Господь: отпусти народ Мой, чтобы он совершил Мне служение [в пустыне];
а если не отпустишь народа Моего, то вот, Я пошлю на тебя и на рабов твоих, и на народ твой, и в домы твои песьих мух, и наполнятся домы Египтян песьими мухами и самая земля, на которой они живут;
и отделю в тот день землю Гесем, на которой пребывает народ Мой, и там не будет песьих мух, дабы ты знал, что Я Господь [Бог] среди [всей] земли;
Я сделаю разделение между народом Моим и между народом твоим. Завтра будет сие знамение [на земле].
Так и сделал Господь: налетело множество песьих мух в дом фараонов, и в домы рабов его, и на всю землю Египетскую: погибала земля от песьих мух.
И призвал фараон Моисея и Аарона и сказал: пойдите, принесите жертву [Господу] Богу вашему в сей земле.
Но Моисей сказал: нельзя сего сделать, ибо отвратительно для Египтян жертвоприношение наше Господу, Богу нашему: если мы отвратительную для Египтян жертву станем приносить в глазах их, то не побьют ли они нас камнями?
мы пойдем в пустыню, на три дня пути, и принесем жертву Господу, Богу нашему, как скажет нам [Господь].
И сказал фараон: я отпущу вас принести жертву Господу Богу вашему в пустыне, только не уходите далеко; помолитесь обо мне [Господу].
Моисей сказал: вот, я выхожу от тебя и помолюсь Господу [Богу], и удалятся песьи мухи от фараона, и от рабов его, и от народа его завтра, только фараон пусть перестанет обманывать, не отпуская народа принести жертву Господу.
И вышел Моисей от фараона и помолился Господу.
И сделал Господь по слову Моисея и удалил песьих мух от фараона, от рабов его и от народа его: не осталось ни одной.
Но фараон ожесточил сердце свое и на этот раз и не отпустил народа.
Пятая, шестая и седьмая казни: моровая язва, воспаление с нарывами и град.
И сказал Господь Моисею: пойди к фараону и скажи ему: так говорит Господь, Бог Евреев: отпусти народ Мой, чтобы он совершил Мне служение;
ибо если ты не захочешь отпустить [народ Мой] и еще будешь удерживать его,
то вот, рука Господня будет на скоте твоем, который в поле, на конях, на ослах, на верблюдах, на волах и овцах: будет моровая язва весьма тяжкая;
и разделит Господь [в то время] между скотом Израильским и скотом Египетским, и из всего [скота] сынов Израилевых не умрет ничего.
И назначил Господь время, сказав: завтра сделает это Господь в земле сей.
И сделал это Господь на другой день, и вымер весь скот Египетский; из скота же сынов Израилевых не умерло ничего.
Фараон послал узнать, и вот, из [всего] скота [сынов] Израилевых не умерло ничего. Но сердце фараоново ожесточилось, и он не отпустил народа.
И сказал Господь Моисею и Аарону: возьмите по полной горсти пепла из печи, и пусть бросит его Моисей к небу в глазах фараона [и рабов его];
и поднимется пыль по всей земле Египетской, и будет на людях и на скоте воспаление с нарывами, во всей земле Египетской.
Они взяли пепла из печи и предстали пред лице фараона. Моисей бросил его к небу, и сделалось воспаление с нарывами на людях и на скоте.
И не могли волхвы устоять пред Моисеем по причине воспаления, потому что воспаление было на волхвах и на всех Египтянах.
Но Господь ожесточил сердце фараона, и он не послушал их, как и говорил Господь Моисею.
И сказал Господь Моисею: завтра встань рано и явись пред лице фараона, и скажи ему: так говорит Господь, Бог Евреев: отпусти народ Мой, чтобы он совершил Мне служение;
ибо в этот раз Я пошлю все язвы Мои в сердце твое, и на рабов твоих, и на народ твой, дабы ты узнал, что нет подобного Мне на всей земле;
так как Я простер руку Мою, то поразил бы тебя и народ твой язвою, и ты истреблен был бы с земли:
но для того Я сохранил тебя, чтобы показать на тебе силу Мою, и чтобы возвещено было имя Мое по всей земле;
ты еще противостоишь народу Моему, чтобы не отпускать его, –
вот, Я пошлю завтра, в это самое время, град весьма сильный, которому подобного не было в Египте со дня основания его доныне;
итак пошли собрать стада твои и все, что есть у тебя в поле: на всех людей и скот, которые останутся в поле и не соберутся в домы, падет град, и они умрут.
Те из рабов фараоновых, которые убоялись слова Господня, поспешно собрали рабов своих и стада свои в домы;
а кто не обратил сердца своего к слову Господню, тот оставил рабов своих и стада свои в поле.
И сказал Господь Моисею: простри руку твою к небу, и падет град на всю землю Египетскую, на людей, на скот и на всю траву полевую в земле Египетской.
И простер Моисей жезл свой к небу, и Господь произвел гром и град, и огонь разливался по земле; и послал Господь град на [всю] землю Египетскую;
и был град и огонь между градом, [град] весьма сильный, какого не было во всей земле Египетской со времени населения ее.
И побил град по всей земле Египетской все, что было в поле, от человека до скота, и всю траву полевую побил град, и все деревья в поле поломал [град];
только в земле Гесем, где жили сыны Израилевы, не было града.
И послал фараон, и призвал Моисея и Аарона, и сказал им: на этот раз я согрешил; Господь праведен, а я и народ мой виновны;
помолитесь [обо мне] Господу: пусть перестанут громы Божии и град [и огонь на земле], и отпущу вас и не буду более удерживать.
Моисей сказал ему: как скоро я выйду из города, простру руки мои к Господу [на небо], громы перестанут, и града [и дождя] более не будет, дабы ты узнал, что Господня земля;
но я знаю, что ты и рабы твои еще не убоитесь Господа Бога.
Лен и ячмень были побиты, потому что ячмень выколосился, а лен осеменился;
а пшеница и полба не побиты, потому что они были поздние.
И вышел Моисей от фараона из города и простер руки свои к Господу, и прекратились гром и град, и дождь перестал литься на землю.
И увидел фараон, что перестал дождь и град и гром, и продолжал грешить, и отягчил сердце свое сам и рабы его.
И ожесточилось сердце фараона [и рабов его], и он не отпустил сынов Израилевых, как и говорил Господь чрез Моисея.
Церковнославянский (рус)
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: вни́ди къ фарао́ну и рече́ши къ нему́: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: от­пусти́ лю́ди Моя́, да Ми́ послу́жатъ:
а́ще же не хо́щеши ты́ от­пусти́ти, се́, А́зъ побива́ю вся́ предѣ́лы твоя́ жа́бами:
и изры́гнетъ рѣка́ жа́бы, и излѣ́зшя вни́дутъ въ до́мы твоя́ и въ клѣ́ти ло́жницъ тво­и́хъ, и на посте́ли твоя́ и въ до́мы рабо́въ тво­и́хъ и люді́й тво­и́хъ, и въ тѣ́ста твоя́ и въ пе́щы твоя́,
и на тя́ и на рабы́ твоя́ и на лю́ди твоя́ воз­лѣ́зутъ жа́бы.
Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю: рцы́ Ааро́ну бра́ту тво­ему́: простри́ руко́ю тво­е́ю же́злъ тво́й на рѣ́ки и на кла́дязи и на езе́ра, и изведи́ жа́бы на зе́млю Еги́петскую.
И простре́ Ааро́нъ ру́ку на во́ды Еги́петскiя и изведе́ жа́бы: и излѣзо́ша жа́бы и покры́ша зе́млю Еги́петскую.
Сотвори́ша же и волсви́ Еги́петстiи волхвова́нiями сво­и́ми та́кожде и изведо́ша жа́бы на зе́млю Еги́петскую.
Призва́ же фарао́нъ Моисе́а и Ааро́на и рече́: помоли́теся о мнѣ́ ко Го́споду, да от­жене́тъ от­ мене́ жа́бы и от­ люді́й мо­и́хъ: и от­пущу́ лю́ди, и пожру́тъ Го́сподеви.
Рече́ же Моисе́й къ фарао́ну: опредѣли́ мнѣ́, когда́ помолю́ся о тебѣ́ и о рабѣ́хъ тво­и́хъ и о лю́дехъ тво­и́хъ, да поги́бнутъ жа́бы от­ тебе́ и от­ люді́й тво­и́хъ и от­ домо́въ ва́шихъ, то́чiю въ рѣцѣ́ да оста́нут­ся.
О́нъ же рече́: зау́тра. Рече́ у́бо: я́коже ре́клъ еси́, да увѣ́си, я́ко нѣ́сть ино́го ра́звѣ Го́спода:
и от­жену́т­ся жа́бы от­ тебе́ и от­ домо́въ ва́шихъ и от­ се́лъ, и от­ рабо́въ тво­и́хъ и от­ люді́й тво­и́хъ, то́чiю въ рѣцѣ́ оста́нут­ся.
Изы́де же Моисе́й и Ааро́нъ от­ фарао́на, и возопи́ Моисе́й ко Го́споду о опредѣле́нiи жа́бъ, я́коже совѣща́ съ фарао́номъ.
Сотвори́ же Госпо́дь, я́коже рече́ Моисе́й: и изомро́ша жа́бы от­ домо́въ и от­ се́лъ и от­ ни́въ и́хъ:
и собра́ша я́ въ сто́ги сто́ги, и воз­смердѣ́ся земля́.
Ви́дѣвъ же фарао́нъ, я́ко бы́сть от­ра́да, отяготи́ся се́рдце его́, и не послу́ша и́хъ, я́коже рече́ Госпо́дь.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: рцы́ Ааро́ну: простри́ руко́ю же́злъ тво́й и уда́ри въ пе́рсть земну́ю, и бу́дутъ скни́пы въ человѣ́цѣхъ и въ скотѣ́хъ, и на фарао́нѣ и на до́мѣ его́ и рабѣ́хъ его́, и ве́сь песо́къ земны́й ста́нетъ скни́пами во все́й земли́ Еги́петстѣй.
Простре́ у́бо Ааро́нъ руко́ю же́злъ и уда́ри въ пе́рсть земну́ю: и бы́ша скни́пы въ человѣ́цѣхъ и въ скотѣ́хъ, и во вся́кой пе́рсти земно́й бы́ша скни́пы во все́й земли́ Еги́петстѣй.
Твори́ша же и волсви́ волхвова́ньми сво­и́ми та́кожде извести́ скни́пы, и не воз­мого́ша: и бы́ша скни́пы въ человѣ́цѣхъ и скотѣ́хъ.
Рѣ́ша у́бо волсви́ фарао́ну: пе́рстъ Бо́жiй е́сть сiе́. И ожесточи́ся се́рдце фарао́ново, и не послу́ша и́хъ, я́коже рече́ Госпо́дь.
Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю: воста́ни зау́тра и ста́ни предъ фарао́номъ, и се́, о́нъ изы́детъ на во́ду, и рече́ши ему́: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: от­пусти́ лю́ди Моя́, да Ми́ послу́жатъ въ пусты́ни:
а́ще же не хо́щеши от­пусти́ти люді́й Мо­и́хъ, се́, А́зъ посыла́ю на тя́ и на рабы́ твоя́, и на лю́ди твоя́ и на до́мы ва́шя пе́сiя му́хи: и напо́лнят­ся до́мове Еги́петстiи пе́сiихъ му́хъ и въ земли́, на не́йже су́ть:
и просла́влю въ то́й де́нь зе́млю Гесе́мску, на не́йже лю́дiе Мо­и́ ста́ша, на не́йже не бу́детъ та́мо пе́сiихъ му́хъ, да увѣ́си, я́ко А́зъ е́смь Госпо́дь, Бо́гъ всея́ земли́:
и положу́ разлуче́нiе между́ людьми́ Мо­и́ми и людьми́ тво­и́ми: во у́трiи же бу́детъ зна́менiе сiе́ на земли́.
Сотвори́ же Госпо́дь та́ко: и прiи́де пе́сiихъ му́хъ мно́же­с­т­во въ до́мы фарао́новы и въ до́мы рабо́въ его́ и во всю́ зе́млю Еги́петску, и поги́бе земля́ от­ пе́сiихъ му́хъ.
Воззва́ же фарао́нъ Моисе́а и Ааро́на, глаго́ля: ше́дше пожри́те же́ртву Го́споду Бо́гу ва́­шему въ земли́ се́й.
И рече́ Моисе́й: не мо́жетъ се́ та́ко бы́ти, ху́лно бо се́ Еги́птяномъ: не поло́жимъ тре́бу Го́споду Бо́гу на́­шему: а́ще бо поло́жимъ тре́бу по хуле́нiю Еги́петску предъ ни́ми, ка́менiемъ побiю́тъ ны́:
путе́мъ трiе́хъ дні́й по́йдемъ въ пусты́ню и пожре́мъ Го́споду Бо́гу на́­шему, я́коже рече́ Госпо́дь на́мъ.
И рече́ фарао́нъ: а́зъ от­пуща́ю вы́, и пожри́те Го́споду Бо́гу ва́­шему въ пусты́ни: но не дале́че простира́йтеся ити́: помоли́теся у́бо и о мнѣ́ ко Го́споду.
Рече́ же Моисе́й: се́, а́зъ изы́ду от­ тебе́ и помолю́ся ко Го́споду Бо́гу, и от­и́дутъ пе́сiя му́хи от­ тебе́ и от­ рабо́въ тво­и́хъ и от­ люді́й тво­и́хъ зау́тра: да не при­­ложи́ши еще́, фарао́не, прельсти́ти, е́же не от­пусти́ти люді́й пожре́ти Го́споду.
Изы́де же Моисе́й от­ фарао́на и помоли́ся Бо́гу.
Сотвори́ же Госпо́дь, я́коже рече́ Моисе́й, и отъ­я́ пе́сiя му́хи от­ фарао́на и от­ рабо́въ его́ и от­ люді́й его́, и не оста́ся ни еди́на.
И отяготи́ фарао́нъ се́рдце свое́ и во вре́мя сiе́, и не восхотѣ́ от­пусти́ти люді́й.
Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю: вни́ди къ фарао́ну и рече́ши ему́: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Евре́йскiй: от­пусти́ лю́ди Моя́, да послу́жатъ Мнѣ́:
а́ще у́бо не восхо́щеши от­пусти́ти люді́й Мо­и́хъ, но и еще́ и́хъ удержи́ши:
се́, рука́ Госпо́дня бу́детъ на скоты́ твоя́ въ поля́хъ и на ко́ни, и на ослы́ и на велблю́ды, и на говя́да и на о́вцы, сме́рть вели́ка зѣло́:
и ди́вна сотворю́ А́зъ во вре́мя о́но между́ скоты́ Еги́петскими и между́ скоты́ сыно́въ Изра́илевыхъ: и не у́мретъ от­ всѣ́хъ ското́въ сыно́въ Изра́илевыхъ ни еди́но.
И даде́ Бо́гъ предѣ́лъ глаго́ля: во у́трiе сотвори́тъ Госпо́дь глаго́лъ се́й на земли́.
И сотвори́ Госпо́дь глаго́лъ се́й на у́трiи, и и́змре ве́сь ско́тъ Еги́петскiй: от­ скота́ же сыно́въ Изра́илевыхъ не у́мре ни еди́но.
Ви́дѣвъ же фарао́нъ, я́ко не у́мре от­ всѣ́хъ ското́въ сыно́въ Изра́илевыхъ ни еди́но, отягчи́ся се́рдце фарао́ну, и не от­пусти́ люді́й.
Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю и Ааро́ну, глаго́ля: воз­ми́те вы́ по́лны ру́цѣ пе́пела пе́щнаго, и да разсы́плетъ Моисе́й къ небеси́ предъ фарао́номъ и предъ рабы́ его́:
и да бу́детъ пра́хъ по все́й земли́ Еги́петстѣй, и бу́дутъ на человѣ́цѣхъ и на скотѣ́хъ гно́йнiи стру́пи, горя́щiи на человѣ́цѣхъ и на скотѣ́хъ по все́й земли́ Еги́петстѣй.
И взя́ пе́пелъ пе́щный предъ фарао́номъ, и разсы́па его́ Моисе́й къ небеси́: и бы́ша гно́йнiи стру́пи, горя́щiи на человѣ́цѣхъ и на скотѣ́хъ,
и не можа́ху волсви́ стоя́ти предъ Моисе́омъ стру́повъ ра́ди: бы́ша бо стру́пи на волсвѣ́хъ и на все́й земли́ Еги́петстѣй.
Ожесточи́ же Госпо́дь се́рдце фарао́ново, и не послу́ша и́хъ, я́коже повелѣ́ Госпо́дь Моисе́ю.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: воста́ни зау́тра и ста́ни предъ фарао́номъ, и рцы́ къ нему́: си́це глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Евре́йскiй: от­пусти́ лю́ди Моя́, да послу́жатъ Мнѣ́:
въ се́й бо ча́съ А́зъ испущу́ вся́ ка́зни Моя́ въ се́рдце твое́ и рабо́въ тво­и́хъ и люді́й тво­и́хъ: да увѣ́си, я́ко нѣ́сть и́нъ, я́коже А́зъ, во все́й земли́:
ны́нѣ бо пусти́въ ру́ку Мою́, поражу́ тя и лю́ди твоя́ умерщвлю́, и потреби́шися от­ земли́:
и сего́ ра́ди пощадѣ́нъ еси́ досе́лѣ, да покажу́ на тебѣ́ крѣ́пость Мою́, и я́ко да проповѣ́ст­ся и́мя Мое́ по все́й земли́:
еще́ ли у́бо ты́ востае́ши на люді́й Мо­и́хъ, е́же не от­пусти́ти и́хъ?
Се́, А́зъ одождю́ въ се́й же ча́съ зау́тра гра́дъ мно́гъ зѣло́, яко́въ не бя́ше во Еги́птѣ, от­ него́же дне́ созда́ся, да́же до дне́ сего́:
ны́нѣ у́бо потщи́ся собра́ти ско́тъ тво́й, и ели́ка ти́ су́ть на по́ли: вси́ бо человѣ́цы и ско́ти, ели́цы а́ще обря́щут­ся на поля́хъ и не вни́дутъ въ до́мъ, паде́тъ же на ня́ гра́дъ, и́змрутъ.
И́же убоя́ся сло́ва Госпо́дня от­ рабо́въ фарао́новыхъ, собра́ скоты́ своя́ въ до́мы:
а и́же не вня́ мы́слiю сло́ву Госпо́дню, оста́ви скоты́ на поля́хъ.
Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю: простри́ ру́ку твою́ на не́бо, и бу́детъ гра́дъ по все́й земли́ Еги́петстѣй, на человѣ́ки и на скоты́ и на всю́ траву́ земну́ю.
Простре́ же Моисе́й ру́ку на не́бо, и Госпо́дь даде́ гро́мы и гра́дъ, и теча́­ше о́гнь по земли́, и одожди́ Госпо́дь гра́дъ по все́й земли́ Еги́петстѣй:
бя́ше же гра́дъ и о́гнь горя́щь со гра́домъ, гра́дъ же мно́гъ зѣло́ зѣло́, яко́въ не бы́сть во Еги́птѣ, от­не́лѣже бы́ша лю́ди въ не́мъ.
Порази́ же гра́дъ во все́й земли́ Еги́петстѣй от­ человѣ́ка до скота́, и вся́ку траву́ я́же на по́ли порази́ гра́дъ, и вся́ древа́ я́же на поля́хъ сотре́ гра́дъ:
то́кмо въ земли́ Гесе́мстѣй, идѣ́же бя́ху сы́нове Изра́илевы, не бы́сть гра́дъ.
Посла́въ же фарао́нъ, при­­зва́ Моисе́а и Ааро́на и рече́ и́мъ: согрѣши́хъ ны́нѣ: Госпо́дь пра́веденъ, а́зъ же и лю́дiе мо­и́ нечести́ви:
помоли́теся у́бо о мнѣ́ ко Го́споду, и да преста́нутъ бы́ти гро́ми Бо́жiи и гра́дъ и о́гнь на земли́, и от­пущу́ вы́, и ктому́ не при­­ложите́ ме́длити.
Рече́ же ему́ Моисе́й: егда́ изы́ду изъ гра́да, простру́ ру́цѣ мо­и́ на не́бо ко Го́споду, и гро́ми преста́нутъ, и гра́дъ и до́ждь не бу́детъ ктому́, да увѣ́си, я́ко Госпо́дня е́сть земля́:
ты́ же и раби́ тво­и́, вѣ́мъ, я́ко еще́ не убоя́стеся Го́спода.
Ле́нъ же и ячме́нь поби́тъ е́сть, ячме́нь бо испуща́­ше кла́сы, а ле́нъ сѣ́мя:
пшени́ца же и жи́то не поби́ты, по́здны бо бя́ху.
Изы́де же Моисе́й от­ фарао́на изъ гра́да и простре́ ру́цѣ сво­и́ ко Го́споду, и гро́мове преста́ша, и гра́дъ и до́ждь не ука́ну на зе́млю ктому́.
Ви́дѣвъ же фарао́нъ, я́ко преста́ до́ждь и гра́дъ и гро́ми, при­­ложи́ согрѣша́ти еще́, и отягчи́ се́рдце свое́ и рабо́въ сво­и́хъ:
и ожесточи́ся се́рдце фарао́ново и рабо́въ его́, и не от­пусти́ сыно́въ Изра́илевыхъ, я́коже глаго́ла Госпо́дь къ Моисе́ю.
Weiter sagte der HERR zu Mose: »Aaron soll die Hand mit dem Stock über die Flüsse, Kanäle und Teiche ausstrecken, damit Frösche herauskommen und das Land heimsuchen.«
Aaron streckte seine Hand über die Gewässer Ägyptens aus, da kamen so viele Frösche heraus, dass sie das ganze Land bedeckten.
Aber die ägyptischen Magier vollbrachten mit ihren Zauberkünsten dasselbe und ließen ebenfalls in ganz Ägypten Frösche aus dem Wasser kommen.
Da ließ der Pharao Mose und Aaron rufen und sagte zu ihnen: »Bittet doch den HERRN für mich, dass er mich und mein Volk von den Fröschen befreit! Dann will ich die Israeliten ziehen lassen, damit sie dem HERRN ihre Opfer darbringen.«
Mose antwortete dem Pharao: »Ich bin bereit! Du brauchst mir nur zu sagen, wann ich für dich, deine Minister und dein Volk zum HERRN beten soll. Ich werde ihn bitten, dass die Frösche aus euren Häusern verschwinden und nur noch im Nil welche zu finden sind.«
»Morgen«, sagte der Pharao, und Mose antwortete: »Gut, es wird geschehen, wie du wünschst; und daran sollst du erkennen, dass niemand es mit dem HERRN, unserem Gott, aufnehmen kann.
Ihr alle werdet von den Fröschen befreit werden, nur im Nil werden noch welche übrig bleiben.«
Mose und Aaron verließen den Pharao, und Mose betete zum HERRN, dass er der Froschplage ein Ende mache.
Der HERR erhörte sein Gebet, und in allen Häusern, auf den Höfen und Feldern starben die Frösche.
Haufenweise kehrte man sie zusammen und das ganze Land war voll von dem Gestank.
Als der Pharao sah, dass die Froschplage vorbei war, wurde er wieder trotzig wie zuvor und ließ das Volk nicht ziehen. Aber so hatte der HERR es vorausgesagt.
Nun sagte der HERR zu Mose: »Aaron soll seinen Stock ausstrecken und damit auf die Erde schlagen. Dann wird der Staub in ganz Ägypten zu Stechmücken.«
Aaron tat es, da wurde aller Staub in Ägypten zu Stechmücken, die den Menschen und Tieren zusetzten.
Die ägyptischen Magier versuchten, mit ihren Zauberkünsten ebenfalls Stechmücken hervorzubringen; aber sie konnten es nicht.
Da sagten sie zum Pharao: »Dieser Stock ist Gottes Finger!«

Aber der Pharao blieb starrsinnig und ließ auch jetzt das Volk nicht ziehen, genau wie der HERR es vorausgesagt hatte.

Da sagte der HERR zu Mose: »Geh morgen früh zum Pharao, wenn er gerade zum Nil hinabgeht, und sag zu ihm: ́So spricht der HERR: Lass mein Volk ziehen, damit es mir Opfer darbringen kann!
Sonst werde ich dich, deine Minister und dein ganzes Volk mit Ungeziefer plagen. Im ganzen Land und in allen Häusern wird es davon wimmeln.
Nur die Provinz Goschen, in der mein Volk wohnt, werde ich verschonen. Daran sollst du erkennen, dass ich, der HERR, in deinem Land meine Macht zeige.
Ich werde mein Volk von dem Ungeziefer freihalten, von dem dein Volk geplagt wird. Gleich morgen soll das geschehen.́«
Am nächsten Tag ließ der HERR große Schwärme von Ungeziefer in den Palast des Pharaos und in die Häuser seiner Minister eindringen. Im ganzen Land richteten sie schweren Schaden an.
Da ließ der Pharao Mose und Aaron rufen und sagte zu ihnen: »Ihr könnt eurem Gott eure Opfer darbringen, aber es muss in diesem Land geschehen!«
Mose entgegnete: »Das geht nicht; denn unsere Art zu opfern würde bei den Ägyptern Anstoß erregen. Wenn sie das zu sehen bekämen, würden sie uns bestimmt steinigen.
Nein, wir müssen drei Tagereisen weit in die Wüste ziehen und dort dem HERRN, unserem Gott, die Opfer darbringen, die er haben will.«
Der Pharao sagte: »Gut, ich will euch gehen lassen, aber entfernt euch nicht zu weit! Und betet für mich, dass die Plage aufhört.«
Mose antwortete: »Wenn ich jetzt von dir weggehe, werde ich zum HERRN beten, und morgen werdet ihr alle von dem Ungeziefer befreit sein, du, deine Minister und dein ganzes Volk. Aber täusche uns nicht wieder! Nicht dass du uns hinterher doch nicht ziehen und dem HERRN unsere Opfer darbringen lässt!«
Mose verließ den Pharao und betete zum HERRN.
Der HERR erhörte sein Gebet und befreite den Pharao, seine Minister und sein Volk von dem Ungeziefer. Nicht der kleinste Rest blieb davon übrig.
Aber der Pharao wurde wieder trotzig und ließ das Volk auch diesmal nicht ziehen.
Der HERR befahl Mose: »Geh zum Pharao und sage zu ihm: ́So spricht der HERR, der Gott der Hebräer: Lass mein Volk ziehen, damit es mir Opfer darbringen kann!
Wenn du dich weigerst und es daran hinderst,
wird der HERR eine schwere Seuche über dein Vieh kommen lassen, über Pferde, Esel, Kamele, Rinder, Schafe und Ziegen.
Er wird genau unterscheiden zwischen dem Vieh der Israeliten und dem Vieh der Ägypter: Von dem Vieh, das den Israeliten gehört, wird kein einziges Tier sterben.
Der HERR hat auch die Zeit dafür festgelegt und gesagt: Morgen lasse ich das geschehen.́«
Am nächsten Tag führte der HERR aus, was er angekündigt hatte. Alles Vieh der Ägypter verendete; aber von dem Vieh der Israeliten kam kein einziges Tier um.
Als der Pharao hinschickte und es nachprüfen ließ, ergab sich, dass bei den Israeliten tatsächlich nicht ein Tier verendet war.

Dennoch blieb er trotzig und ließ das Volk nicht ziehen.

Der HERR sagte zu Mose und Aaron: »Nehmt beide Hände voll Ofenruß! Mose soll ihn vor den Augen des Pharaos in die Luft werfen.
Dann wird er sich wie feiner Staub über ganz Ägypten ausbreiten und an Menschen und Tieren Geschwüre hervorrufen, die zu offenen Wunden werden.«
Mose und Aaron nahmen Ruß aus einem Ofen und traten vor den Pharao, und Mose warf den Ruß in die Luft. Da entstanden an Menschen und Tieren Geschwüre, die zu offenen Wunden wurden.
Auch die ägyptischen Magier wurden von den Geschwüren nicht verschont und konnten Mose nicht gegenübertreten.
Aber der HERR machte den Pharao so starrsinnig, dass er auch diesmal das Volk nicht ziehen ließ – genau wie der HERR es Mose im Voraus angekündigt hatte.
Der HERR befahl Mose: »Geh morgen früh zum Pharao und sage zu ihm: ́So spricht der HERR, der Gott der Hebräer: Lass mein Volk ziehen, damit es mir Opfer darbringen kann!
Wenn du auch diesmal nicht hörst, lasse ich eine so schwere Plage über dich, deine Minister und dein Volk hereinbrechen, dass du endlich erkennen musst: Niemand in der ganzen Welt kann es mit mir aufnehmen!
Ich hätte schon lange meine Hand ausstrecken und dich und dein Volk mit Seuchen vernichten können.
Aber ich habe dich noch am Leben gelassen, um dir meine Macht zu zeigen und meinen Namen in der ganzen Welt bekannt zu machen.
Noch glaubst du, mit meinem Volk nach deiner Willkür verfahren zu können.
Aber morgen um diese Zeit werde ich einen so schweren Hagel schicken, wie man ihn seit Bestehen Ägyptens noch nie erlebt hat.
Darum lass dein Vieh in Sicherheit bringen und sorge dafür, dass keiner von deinen Leuten auf freiem Feld bleibt. Denn alle Menschen und Tiere, die nicht unter ein festes Dach flüchten, wird der Hagel erschlagen.́«
Einige Minister des Pharaos nahmen die Ankündigung des HERRN ernst und brachten ihre Hirten und ihr Vieh in Sicherheit.
Andere aber kümmerten sich nicht darum und ließen ihre Herden draußen auf dem Feld.
Nun sagte der HERR zu Mose: »Streck deine Hand zum Himmel aus, damit in ganz Ägypten Hagel fällt, auf die Menschen, die Tiere und alle Pflanzen auf dem Feld.«
Mose erhob seinen Stock, da ließ der HERR ein Gewitter mit schwerem Hagel über Ägypten niedergehen. Es donnerte,
der Hagel prasselte auf die Erde und dazwischen zuckten die Blitze. Ein so heftiges Unwetter hatten die Ägypter in ihrer ganzen Geschichte noch nie erlebt.
Überall tötete der Hagel die Menschen und Tiere, die auf freiem Feld waren. Er zerschlug alle Pflanzen und riss die Äste von den Bäumen.
Nur die Provinz Goschen, wo das Volk Israel wohnte, wurde verschont.
Da ließ der Pharao Mose und Aaron rufen und sagte zu ihnen: »Diesmal bekenne ich mich schuldig! Der HERR ist im Recht, ich und mein Volk sind im Unrecht.
Betet für uns zum HERRN! Wir können seinen schrecklichen Donner und den Hagel nicht mehr ertragen. Ich will euch ja ziehen lassen und nicht länger hier festhalten!«
Mose antwortete: »Sobald ich die Stadt verlassen habe, werde ich meine Arme zum HERRN ausbreiten und zu ihm beten. Dann wird der Donner aufhören und kein Hagel mehr fallen. Daran sollst du erkennen, dass unser Gott der Herr der ganzen Erde ist.
Aber ich weiß, dass du dich immer noch nicht vor ihm fürchtest und deine Minister genauso wenig.«
Der Flachs und die Gerste waren schon vernichtet; denn die Gerste hatte gerade Ähren angesetzt und der Flachs stand in Blüte.
Aber Weizen und Dinkel blieben verschont, weil sie später wachsen.
Mose verließ den Pharao und ging zur Stadt hinaus. Er breitete die Arme zum Gebet aus, da hörte es auf zu donnern und zu hageln und es regnete auch nicht mehr.
Aber als der Pharao sah, dass das Unwetter aufgehört hatte, wurde er wieder so trotzig wie zuvor. Er widersetzte sich dem HERRN und ebenso seine Minister.
Er blieb starrsinnig und ließ die Israeliten nicht ziehen – genau wie der HERR es durch Mose angekündigt hatte.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible