Скрыть
8:2
8:3
8:4
8:9
8:11
8:12
8:13
8:14
8:16
8:18
8:20
8:21
8:23
8:25
8:29
8:30
8:32
Синодальный
1 Бог посылает чрез Моисея вторую казнь на Египет: жаб; 16 третья казнь: мошки; 20 четвертая казнь: песьи мухи.
И сказал Господь Моисею: пойди к фараону и скажи ему: так говорит Господь: отпусти народ Мой, чтобы он совершил Мне служение;
если же ты не согласишься отпустить, то вот, Я поражаю всю область твою жабами;
и воскишит река жабами, и они выйдут и войдут в дом твой, и в спальню твою, и на постель твою, и в домы рабов твоих и народа твоего, и в печи твои, и в квашни твои,
и на тебя, и на народ твой, и на всех рабов твоих взойдут жабы.
И сказал Господь Моисею: скажи Аарону [брату твоему]: простри руку твою с жезлом твоим на реки, на потоки и на озера и выведи жаб на землю Египетскую.
Аарон простер руку свою на воды Египетские [и вывел жаб]; и вышли жабы и покрыли землю Египетскую.
То же сделали и волхвы [Египетские] чарами своими и вывели жаб на землю Египетскую.
И призвал фараон Моисея и Аарона и сказал: помолитесь [обо мне] Господу, чтоб Он удалил жаб от меня и от народа моего, и я отпущу народ Израильский принести жертву Господу.
Моисей сказал фараону: назначь мне сам, когда помолиться за тебя, за рабов твоих и за народ твой, чтобы жабы исчезли у тебя, [у народа твоего,] в домах твоих, и остались только в реке.
Он сказал: завтра. Моисей отвечал: будет по слову твоему, дабы ты узнал, что нет никого, как Господь Бог наш;
и удалятся жабы от тебя, от домов твоих [и с полей], и от рабов твоих и от твоего народа; только в реке они останутся.
Моисей и Аарон вышли от фараона, и Моисей воззвал к Господу о жабах, которых Он навел на фараона.
И сделал Господь по слову Моисея: жабы вымерли в домах, на дворах и на полях [их];
и собрали их в груды, и воссмердела земля.
И увидел фараон, что сделалось облегчение, и ожесточил сердце свое, и не послушал их, как и говорил Господь.
И сказал Господь Моисею: скажи Аарону: простри [рукою] жезл твой и ударь в персть земную, и [будут мошки на людях и на скоте и на фараоне, и в доме его и на рабах его, вся персть земная] сделается мошками по всей земле Египетской.
Так они и сделали: Аарон простер руку свою с жезлом своим и ударил в персть земную, и явились мошки на людях и на скоте. Вся персть земная сделалась мошками по всей земле Египетской.
Старались также и волхвы чарами своими произвести мошек, но не могли. И были мошки на людях и на скоте.
И сказали волхвы фараону: это перст Божий. Но сердце фараоново ожесточилось, и он не послушал их, как и говорил Господь.
И сказал Господь Моисею: завтра встань рано и явись пред лице фараона. Вот, он пойдет к воде, и ты скажи ему: так говорит Господь: отпусти народ Мой, чтобы он совершил Мне служение [в пустыне];
а если не отпустишь народа Моего, то вот, Я пошлю на тебя и на рабов твоих, и на народ твой, и в домы твои песьих мух, и наполнятся домы Египтян песьими мухами и самая земля, на которой они живут;
и отделю в тот день землю Гесем, на которой пребывает народ Мой, и там не будет песьих мух, дабы ты знал, что Я Господь [Бог] среди [всей] земли;
Я сделаю разделение между народом Моим и между народом твоим. Завтра будет сие знамение [на земле].
Так и сделал Господь: налетело множество песьих мух в дом фараонов, и в домы рабов его, и на всю землю Египетскую: погибала земля от песьих мух.
И призвал фараон Моисея и Аарона и сказал: пойдите, принесите жертву [Господу] Богу вашему в сей земле.
Но Моисей сказал: нельзя сего сделать, ибо отвратительно для Египтян жертвоприношение наше Господу, Богу нашему: если мы отвратительную для Египтян жертву станем приносить в глазах их, то не побьют ли они нас камнями?
мы пойдем в пустыню, на три дня пути, и принесем жертву Господу, Богу нашему, как скажет нам [Господь].
И сказал фараон: я отпущу вас принести жертву Господу Богу вашему в пустыне, только не уходите далеко; помолитесь обо мне [Господу].
Моисей сказал: вот, я выхожу от тебя и помолюсь Господу [Богу], и удалятся песьи мухи от фараона, и от рабов его, и от народа его завтра, только фараон пусть перестанет обманывать, не отпуская народа принести жертву Господу.
И вышел Моисей от фараона и помолился Господу.
И сделал Господь по слову Моисея и удалил песьих мух от фараона, от рабов его и от народа его: не осталось ни одной.
Но фараон ожесточил сердце свое и на этот раз и не отпустил народа.
Церковнославянский (рус)
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: вни́ди къ фарао́ну и рече́ши къ нему́: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: от­пусти́ лю́ди Моя́, да Ми́ послу́жатъ:
а́ще же не хо́щеши ты́ от­пусти́ти, се́, А́зъ побива́ю вся́ предѣ́лы твоя́ жа́бами:
и изры́гнетъ рѣка́ жа́бы, и излѣ́зшя вни́дутъ въ до́мы твоя́ и въ клѣ́ти ло́жницъ тво­и́хъ, и на посте́ли твоя́ и въ до́мы рабо́въ тво­и́хъ и люді́й тво­и́хъ, и въ тѣ́ста твоя́ и въ пе́щы твоя́,
и на тя́ и на рабы́ твоя́ и на лю́ди твоя́ воз­лѣ́зутъ жа́бы.
Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю: рцы́ Ааро́ну бра́ту тво­ему́: простри́ руко́ю тво­е́ю же́злъ тво́й на рѣ́ки и на кла́дязи и на езе́ра, и изведи́ жа́бы на зе́млю Еги́петскую.
И простре́ Ааро́нъ ру́ку на во́ды Еги́петскiя и изведе́ жа́бы: и излѣзо́ша жа́бы и покры́ша зе́млю Еги́петскую.
Сотвори́ша же и волсви́ Еги́петстiи волхвова́нiями сво­и́ми та́кожде и изведо́ша жа́бы на зе́млю Еги́петскую.
Призва́ же фарао́нъ Моисе́а и Ааро́на и рече́: помоли́теся о мнѣ́ ко Го́споду, да от­жене́тъ от­ мене́ жа́бы и от­ люді́й мо­и́хъ: и от­пущу́ лю́ди, и пожру́тъ Го́сподеви.
Рече́ же Моисе́й къ фарао́ну: опредѣли́ мнѣ́, когда́ помолю́ся о тебѣ́ и о рабѣ́хъ тво­и́хъ и о лю́дехъ тво­и́хъ, да поги́бнутъ жа́бы от­ тебе́ и от­ люді́й тво­и́хъ и от­ домо́въ ва́шихъ, то́чiю въ рѣцѣ́ да оста́нут­ся.
О́нъ же рече́: зау́тра. Рече́ у́бо: я́коже ре́клъ еси́, да увѣ́си, я́ко нѣ́сть ино́го ра́звѣ Го́спода:
и от­жену́т­ся жа́бы от­ тебе́ и от­ домо́въ ва́шихъ и от­ се́лъ, и от­ рабо́въ тво­и́хъ и от­ люді́й тво­и́хъ, то́чiю въ рѣцѣ́ оста́нут­ся.
Изы́де же Моисе́й и Ааро́нъ от­ фарао́на, и возопи́ Моисе́й ко Го́споду о опредѣле́нiи жа́бъ, я́коже совѣща́ съ фарао́номъ.
Сотвори́ же Госпо́дь, я́коже рече́ Моисе́й: и изомро́ша жа́бы от­ домо́въ и от­ се́лъ и от­ ни́въ и́хъ:
и собра́ша я́ въ сто́ги сто́ги, и воз­смердѣ́ся земля́.
Ви́дѣвъ же фарао́нъ, я́ко бы́сть от­ра́да, отяготи́ся се́рдце его́, и не послу́ша и́хъ, я́коже рече́ Госпо́дь.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: рцы́ Ааро́ну: простри́ руко́ю же́злъ тво́й и уда́ри въ пе́рсть земну́ю, и бу́дутъ скни́пы въ человѣ́цѣхъ и въ скотѣ́хъ, и на фарао́нѣ и на до́мѣ его́ и рабѣ́хъ его́, и ве́сь песо́къ земны́й ста́нетъ скни́пами во все́й земли́ Еги́петстѣй.
Простре́ у́бо Ааро́нъ руко́ю же́злъ и уда́ри въ пе́рсть земну́ю: и бы́ша скни́пы въ человѣ́цѣхъ и въ скотѣ́хъ, и во вся́кой пе́рсти земно́й бы́ша скни́пы во все́й земли́ Еги́петстѣй.
Твори́ша же и волсви́ волхвова́ньми сво­и́ми та́кожде извести́ скни́пы, и не воз­мого́ша: и бы́ша скни́пы въ человѣ́цѣхъ и скотѣ́хъ.
Рѣ́ша у́бо волсви́ фарао́ну: пе́рстъ Бо́жiй е́сть сiе́. И ожесточи́ся се́рдце фарао́ново, и не послу́ша и́хъ, я́коже рече́ Госпо́дь.
Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю: воста́ни зау́тра и ста́ни предъ фарао́номъ, и се́, о́нъ изы́детъ на во́ду, и рече́ши ему́: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: от­пусти́ лю́ди Моя́, да Ми́ послу́жатъ въ пусты́ни:
а́ще же не хо́щеши от­пусти́ти люді́й Мо­и́хъ, се́, А́зъ посыла́ю на тя́ и на рабы́ твоя́, и на лю́ди твоя́ и на до́мы ва́шя пе́сiя му́хи: и напо́лнят­ся до́мове Еги́петстiи пе́сiихъ му́хъ и въ земли́, на не́йже су́ть:
и просла́влю въ то́й де́нь зе́млю Гесе́мску, на не́йже лю́дiе Мо­и́ ста́ша, на не́йже не бу́детъ та́мо пе́сiихъ му́хъ, да увѣ́си, я́ко А́зъ е́смь Госпо́дь, Бо́гъ всея́ земли́:
и положу́ разлуче́нiе между́ людьми́ Мо­и́ми и людьми́ тво­и́ми: во у́трiи же бу́детъ зна́менiе сiе́ на земли́.
Сотвори́ же Госпо́дь та́ко: и прiи́де пе́сiихъ му́хъ мно́же­с­т­во въ до́мы фарао́новы и въ до́мы рабо́въ его́ и во всю́ зе́млю Еги́петску, и поги́бе земля́ от­ пе́сiихъ му́хъ.
Воззва́ же фарао́нъ Моисе́а и Ааро́на, глаго́ля: ше́дше пожри́те же́ртву Го́споду Бо́гу ва́­шему въ земли́ се́й.
И рече́ Моисе́й: не мо́жетъ се́ та́ко бы́ти, ху́лно бо се́ Еги́птяномъ: не поло́жимъ тре́бу Го́споду Бо́гу на́­шему: а́ще бо поло́жимъ тре́бу по хуле́нiю Еги́петску предъ ни́ми, ка́менiемъ побiю́тъ ны́:
путе́мъ трiе́хъ дні́й по́йдемъ въ пусты́ню и пожре́мъ Го́споду Бо́гу на́­шему, я́коже рече́ Госпо́дь на́мъ.
И рече́ фарао́нъ: а́зъ от­пуща́ю вы́, и пожри́те Го́споду Бо́гу ва́­шему въ пусты́ни: но не дале́че простира́йтеся ити́: помоли́теся у́бо и о мнѣ́ ко Го́споду.
Рече́ же Моисе́й: се́, а́зъ изы́ду от­ тебе́ и помолю́ся ко Го́споду Бо́гу, и от­и́дутъ пе́сiя му́хи от­ тебе́ и от­ рабо́въ тво­и́хъ и от­ люді́й тво­и́хъ зау́тра: да не при­­ложи́ши еще́, фарао́не, прельсти́ти, е́же не от­пусти́ти люді́й пожре́ти Го́споду.
Изы́де же Моисе́й от­ фарао́на и помоли́ся Бо́гу.
Сотвори́ же Госпо́дь, я́коже рече́ Моисе́й, и отъ­я́ пе́сiя му́хи от­ фарао́на и от­ рабо́въ его́ и от­ люді́й его́, и не оста́ся ни еди́на.
И отяготи́ фарао́нъ се́рдце свое́ и во вре́мя сiе́, и не восхотѣ́ от­пусти́ти люді́й.
Konnade nuhtlus
Ja Issand ütles Moosesele: „Ütle Aaronile: Siruta oma käsi kepiga välja jõgede, kanalite ja tiikide kohale, ja lase tulla konni Egiptusemaale!”
Ja Aaron sirutas oma käe Egiptuse vete kohale ning konnad ronisid üles ja katsid Egiptusemaa.
Aga võlurid tegid oma salakunstidega sedasama ja lasksid tulla konni Egiptusemaale.
Siis vaarao kutsus Moosese ja Aaroni ning ütles: „Paluge Issandat, et ta võtaks ära konnad minu ja mu rahva kallalt, siis ma lasen rahva minna Issandale ohverdama!”
Aga Mooses vastas vaaraole: „Osuta mulle seda au: millal ma pean palvetama sinu ja su sulaste ning su rahva pärast, et konnad kaotataks sinu ja su kodade kallalt, et nad jääksid üksnes jõkke?”
Ja tema vastas: „Homme.” Siis ütles Mooses: „Sinu sõna peale! Et sa teaksid, et keegi ei ole niisugune nagu Issand, meie Jumal.
Konnad eemaldatakse sinu ja su kodade, su sulaste ja su rahva kallalt. Nad jäävad üksnes jõkke.”
Siis Mooses läks koos Aaroniga vaarao juurest välja. Ja Mooses hüüdis Issanda poole konnade pärast, keda ta oli vaaraole saatnud.
Ja Issand tegi Moosese sõna järgi ning konnad surid kodadest, õuedest ja põldudelt,
neid kuhjati hunnikute viisi ja maa hakkas haisema.
Kui vaarao nägi, et ta oli saanud kergendust, siis ta tegi oma südame kõvaks ega kuulanud neid - nagu Issand oli öelnud.
Sääskede nuhtlus
Siis Issand ütles Moosesele: „Ütle Aaronile: Siruta oma kepp välja ja löö maa põrmu, et sellest tuleks sääski kogu Egiptusemaale!”
Ja nad tegid nõnda. Aaron sirutas oma käe kepiga välja ja lõi maa põrmu; siis tulid sääsed inimeste ja loomade kallale; kõik maa põrm muutus sääskedeks kogu Egiptusemaal.
Ka võlurid tegid oma salakunstidega sedasama, et tekitada sääski, aga ei suutnud; ja sääsed olid inimeste ja loomade kallal.
Siis võlurid ütlesid vaaraole: „See on Jumala sõrm!” Aga vaarao süda jäi kõvaks ja ta ei kuulanud neid - nagu Issand oli öelnud.
Parmude nuhtlus
Ja Issand ütles Moosesele: „Tõuse hommikul vara ja astu vaarao ette, kui ta läheb vee äärde, ja ütle temale: Nõnda ütleb Issand: Lase mu rahvas minna ja mind teenida!
Sest kui sa ei lase mu rahvast minna, vaata, siis ma läkitan parmud sinu ja su sulaste ja su rahva kallale ning su kodadesse. Egiptlaste kojad täituvad parmudega, nõndasamuti ka maapind, millel need on.
Aga ma eraldan sel päeval Gooseni maakonna, kus asub mu rahvas, nõnda et parme ei tule sinna, selleks et sa teaksid, et mina olen Issand keset seda maad.
Ma teen vahe oma rahva ja sinu rahva vahele. Homme sünnib see imetegu.”
Ja Issand tegi nõnda: parme tuli rängasti vaarao kotta ja tema sulaste kodadesse; ja kogu Egiptusemaal kannatas maa parmude tõttu.
Siis vaarao kutsus Moosese ja Aaroni ning ütles: „Minge ohverdage oma Jumalale siin maal!”
Aga Mooses vastas: „Ei ole sünnis nõnda teha, sest see, mis me ohverdame Issandale, oma Jumalale, on egiptlastele vastik. Vaata, kui me ohverdame seda, mis egiptlaste meelest on vastik, nende silme ees, eks nad viska meid siis kividega?
Me tahame minna kolme päeva tee kõrbesse ja ohverdada Issandale, oma Jumalale, nagu tema meid on käskinud.”
Ja vaarao ütles: „Ma lasen teid minna ja ohverdada Issandale, teie Jumalale kõrbes. Ainult ärge minge väga kaugele. Palvetage minu eest!”
Siis ütles Mooses: „Vaata, ma lähen su juurest ja palun Issandat, et parmud homme kaoksid vaarao, ta sulaste ja rahva kallalt. Ainult ärgu vaarao enam petku, laskmata rahvast minna Issandale ohverdama!”
Ja Mooses läks ära vaarao juurest ning palus Issandat.
Ja Issand tegi Moosese sõna järgi ning kaotas parmud vaarao, ta sulaste ja rahva kallalt; ühtainsatki ei jäänud alles.
Aga vaarao tegi oma südame kõvaks ka seekord ega lasknud rahvast minna.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible