Скрыть
9:2
9:4
9:5
9:6
9:9
9:10
9:13
9:14
9:15
9:17
9:18
9:19
9:20
9:21
9:22
9:24
9:25
9:26
9:28
9:30
9:31
9:32
9:33
9:34
9:35
Английский (NKJV)
Then the LORD said to Moses, «Go in to Pharaoh and tell him, «Thus says the LORD God of the Hebrews: «Let My people go, that they may serve Me.
For if you refuse to let them go, and still hold them,
behold, the hand of the LORD will be on your cattle in the field, on the horses, on the donkeys, on the camels, on the oxen, and on the sheep--a very severe pestilence.
And the LORD will make a difference between the livestock of Israel and the livestock of Egypt. So nothing shall die of all that belongs to the children of Israel.»»́
Then the LORD appointed a set time, saying, «Tomorrow the LORD will do this thing in the land.»
So the LORD did this thing on the next day, and all the livestock of Egypt died; but of the livestock of the children of Israel, not one died.
Then Pharaoh sent, and indeed, not even one of the livestock of the Israelites was dead. But the heart of Pharaoh became hard, and he did not let the people go.
So the LORD said to Moses and Aaron, «Take for yourselves handfuls of ashes from a furnace, and let Moses scatter it toward the heavens in the sight of Pharaoh.
And it will become fine dust in all the land of Egypt, and it will cause boils that break out in sores on man and beast throughout all the land of Egypt.»
Then they took ashes from the furnace and stood before Pharaoh, and Moses scattered them toward heaven. And they caused boils that break out in sores on man and beast.
And the magicians could not stand before Moses because of the boils, for the boils were on the magicians and on all the Egyptians.
But the LORD hardened the heart of Pharaoh; and he did not heed them, just as the LORD had spoken to Moses.
Then the LORD said to Moses, «Rise early in the morning and stand before Pharaoh, and say to him, «Thus says the LORD God of the Hebrews: «Let My people go, that they may serve Me,
for at this time I will send all My plagues to your very heart, and on your servants and on your people, that you may know that there is none like Me in all the earth.
Now if I had stretched out My hand and struck you and your people with pestilence, then you would have been cut off from the earth.
But indeed for this purpose I have raised you up, that I may show My power in you, and that My name may be declared in all the earth.
As yet you exalt yourself against My people in that you will not let them go.
Behold, tomorrow about this time I will cause very heavy hail to rain down, such as has not been in Egypt since its founding until now.
Therefore send now and gather your livestock and all that you have in the field, for the hail shall come down on every man and every animal which is found in the field and is not brought home; and they shall die.»»́
He who feared the word of the LORD among the servants of Pharaoh made his servants and his livestock flee to the houses.
But he who did not regard the word of the LORD left his servants and his livestock in the field.
Then the LORD said to Moses, «Stretch out your hand toward heaven, that there may be hail in all the land of Egypt--on man, on beast, and on every herb of the field, throughout the land of Egypt.»
And Moses stretched out his rod toward heaven; and the LORD sent thunder and hail, and fire darted to the ground. And the LORD rained hail on the land of Egypt.
So there was hail, and fire mingled with the hail, so very heavy that there was none like it in all the land of Egypt since it became a nation.
And the hail struck throughout the whole land of Egypt, all that was in the field, both man and beast; and the hail struck every herb of the field and broke every tree of the field.
Only in the land of Goshen, where the children of Israel were, there was no hail.
And Pharaoh sent and called for Moses and Aaron, and said to them, «I have sinned this time. The LORD is righteous, and my people and I are wicked.
Entreat the LORD, that there may be no more mighty thundering and hail, for it is enough. I will let you go, and you shall stay no longer.»
So Moses said to him, «As soon as I have gone out of the city, I will spread out my hands to the LORD; the thunder will cease, and there will be no more hail, that you may know that the earth is the LORD́s.
But as for you and your servants, I know that you will not yet fear the LORD God.»
Now the flax and the barley were struck, for the barley was in the head and the flax was in bud.
But the wheat and the spelt were not struck, for they are late crops.
So Moses went out of the city from Pharaoh and spread out his hands to the LORD; then the thunder and the hail ceased, and the rain was not poured on the earth.
And when Pharaoh saw that the rain, the hail, and the thunder had ceased, he sinned yet more; and he hardened his heart, he and his servants.
So the heart of Pharaoh was hard; neither would he let the children of Israel go, as the LORD had spoken by Moses.
Церковнославянский (рус)
Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю: вни́ди къ фарао́ну и рече́ши ему́: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Евре́йскiй: от­пусти́ лю́ди Моя́, да послу́жатъ Мнѣ́:
а́ще у́бо не восхо́щеши от­пусти́ти люді́й Мо­и́хъ, но и еще́ и́хъ удержи́ши:
се́, рука́ Госпо́дня бу́детъ на скоты́ твоя́ въ поля́хъ и на ко́ни, и на ослы́ и на велблю́ды, и на говя́да и на о́вцы, сме́рть вели́ка зѣло́:
и ди́вна сотворю́ А́зъ во вре́мя о́но между́ скоты́ Еги́петскими и между́ скоты́ сыно́въ Изра́илевыхъ: и не у́мретъ от­ всѣ́хъ ското́въ сыно́въ Изра́илевыхъ ни еди́но.
И даде́ Бо́гъ предѣ́лъ глаго́ля: во у́трiе сотвори́тъ Госпо́дь глаго́лъ се́й на земли́.
И сотвори́ Госпо́дь глаго́лъ се́й на у́трiи, и и́змре ве́сь ско́тъ Еги́петскiй: от­ скота́ же сыно́въ Изра́илевыхъ не у́мре ни еди́но.
Ви́дѣвъ же фарао́нъ, я́ко не у́мре от­ всѣ́хъ ското́въ сыно́въ Изра́илевыхъ ни еди́но, отягчи́ся се́рдце фарао́ну, и не от­пусти́ люді́й.
Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю и Ааро́ну, глаго́ля: воз­ми́те вы́ по́лны ру́цѣ пе́пела пе́щнаго, и да разсы́плетъ Моисе́й къ небеси́ предъ фарао́номъ и предъ рабы́ его́:
и да бу́детъ пра́хъ по все́й земли́ Еги́петстѣй, и бу́дутъ на человѣ́цѣхъ и на скотѣ́хъ гно́йнiи стру́пи, горя́щiи на человѣ́цѣхъ и на скотѣ́хъ по все́й земли́ Еги́петстѣй.
И взя́ пе́пелъ пе́щный предъ фарао́номъ, и разсы́па его́ Моисе́й къ небеси́: и бы́ша гно́йнiи стру́пи, горя́щiи на человѣ́цѣхъ и на скотѣ́хъ,
и не можа́ху волсви́ стоя́ти предъ Моисе́омъ стру́повъ ра́ди: бы́ша бо стру́пи на волсвѣ́хъ и на все́й земли́ Еги́петстѣй.
Ожесточи́ же Госпо́дь се́рдце фарао́ново, и не послу́ша и́хъ, я́коже повелѣ́ Госпо́дь Моисе́ю.
И рече́ Госпо́дь къ Моисе́ю: воста́ни зау́тра и ста́ни предъ фарао́номъ, и рцы́ къ нему́: си́це глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ Евре́йскiй: от­пусти́ лю́ди Моя́, да послу́жатъ Мнѣ́:
въ се́й бо ча́съ А́зъ испущу́ вся́ ка́зни Моя́ въ се́рдце твое́ и рабо́въ тво­и́хъ и люді́й тво­и́хъ: да увѣ́си, я́ко нѣ́сть и́нъ, я́коже А́зъ, во все́й земли́:
ны́нѣ бо пусти́въ ру́ку Мою́, поражу́ тя и лю́ди твоя́ умерщвлю́, и потреби́шися от­ земли́:
и сего́ ра́ди пощадѣ́нъ еси́ досе́лѣ, да покажу́ на тебѣ́ крѣ́пость Мою́, и я́ко да проповѣ́ст­ся и́мя Мое́ по все́й земли́:
еще́ ли у́бо ты́ востае́ши на люді́й Мо­и́хъ, е́же не от­пусти́ти и́хъ?
Се́, А́зъ одождю́ въ се́й же ча́съ зау́тра гра́дъ мно́гъ зѣло́, яко́въ не бя́ше во Еги́птѣ, от­ него́же дне́ созда́ся, да́же до дне́ сего́:
ны́нѣ у́бо потщи́ся собра́ти ско́тъ тво́й, и ели́ка ти́ су́ть на по́ли: вси́ бо человѣ́цы и ско́ти, ели́цы а́ще обря́щут­ся на поля́хъ и не вни́дутъ въ до́мъ, паде́тъ же на ня́ гра́дъ, и́змрутъ.
И́же убоя́ся сло́ва Госпо́дня от­ рабо́въ фарао́новыхъ, собра́ скоты́ своя́ въ до́мы:
а и́же не вня́ мы́слiю сло́ву Госпо́дню, оста́ви скоты́ на поля́хъ.
Рече́ же Госпо́дь къ Моисе́ю: простри́ ру́ку твою́ на не́бо, и бу́детъ гра́дъ по все́й земли́ Еги́петстѣй, на человѣ́ки и на скоты́ и на всю́ траву́ земну́ю.
Простре́ же Моисе́й ру́ку на не́бо, и Госпо́дь даде́ гро́мы и гра́дъ, и теча́­ше о́гнь по земли́, и одожди́ Госпо́дь гра́дъ по все́й земли́ Еги́петстѣй:
бя́ше же гра́дъ и о́гнь горя́щь со гра́домъ, гра́дъ же мно́гъ зѣло́ зѣло́, яко́въ не бы́сть во Еги́птѣ, от­не́лѣже бы́ша лю́ди въ не́мъ.
Порази́ же гра́дъ во все́й земли́ Еги́петстѣй от­ человѣ́ка до скота́, и вся́ку траву́ я́же на по́ли порази́ гра́дъ, и вся́ древа́ я́же на поля́хъ сотре́ гра́дъ:
то́кмо въ земли́ Гесе́мстѣй, идѣ́же бя́ху сы́нове Изра́илевы, не бы́сть гра́дъ.
Посла́въ же фарао́нъ, при­­зва́ Моисе́а и Ааро́на и рече́ и́мъ: согрѣши́хъ ны́нѣ: Госпо́дь пра́веденъ, а́зъ же и лю́дiе мо­и́ нечести́ви:
помоли́теся у́бо о мнѣ́ ко Го́споду, и да преста́нутъ бы́ти гро́ми Бо́жiи и гра́дъ и о́гнь на земли́, и от­пущу́ вы́, и ктому́ не при­­ложите́ ме́длити.
Рече́ же ему́ Моисе́й: егда́ изы́ду изъ гра́да, простру́ ру́цѣ мо­и́ на не́бо ко Го́споду, и гро́ми преста́нутъ, и гра́дъ и до́ждь не бу́детъ ктому́, да увѣ́си, я́ко Госпо́дня е́сть земля́:
ты́ же и раби́ тво­и́, вѣ́мъ, я́ко еще́ не убоя́стеся Го́спода.
Ле́нъ же и ячме́нь поби́тъ е́сть, ячме́нь бо испуща́­ше кла́сы, а ле́нъ сѣ́мя:
пшени́ца же и жи́то не поби́ты, по́здны бо бя́ху.
Изы́де же Моисе́й от­ фарао́на изъ гра́да и простре́ ру́цѣ сво­и́ ко Го́споду, и гро́мове преста́ша, и гра́дъ и до́ждь не ука́ну на зе́млю ктому́.
Ви́дѣвъ же фарао́нъ, я́ко преста́ до́ждь и гра́дъ и гро́ми, при­­ложи́ согрѣша́ти еще́, и отягчи́ се́рдце свое́ и рабо́въ сво­и́хъ:
и ожесточи́ся се́рдце фарао́ново и рабо́въ его́, и не от­пусти́ сыно́въ Изра́илевыхъ, я́коже глаго́ла Госпо́дь къ Моисе́ю.
Украинский (Огієнко)
І сказав Господь до Мойсея: Увійди до фараона, і говори до нього: Так сказав Господь, Бог євреїв: Відпусти Мій народ, і нехай вони служать Мені!
Бо коли ти відмовишся відпустити, і будеш держати їх ще,
то ось Господня рука буде на худобі твоїй, що на полі, на конях, на ослах, на верблюдах, на худобі великій і дрібній, моровиця дуже тяжка.
І відділить Господь між худобою Ізраїля й між худобою Єгипту, і не загине нічого зо всього, що належить Ізраїлевим синам.
І призначив Господь усталений час, кажучи: Узавтра Господь зробить цю річ у цім краї.
І зробив Господь ту річ назавтра, і вигинула вся єгипетська худоба, а з худоби Ізраїлевих синів не згинуло ані одне.
І послав фараон довідатись, а ось не згинуло з худоби Ізраїлевої ані одне!
І стало фараонове серце запеклим, і не відпустив він народу того!
І сказав Господь до Мойсея й до Аарона: Візьміть собі повні ваші жмені сажі з печі, і нехай Мойсей кине її до неба на очах фараонових.
І стане вона курявою над усією єгипетською землею, а на людині й скотині стане гнояками, що кинуться прищами в усьому єгипетському краї.
І набрали вони сажі з печі, та й стали перед фараоновим лицем.
І кинув її Мойсей до неба, і стали прищуваті гнояки, що кинулися на людині й на скотині.
А чарівники не могли стати перед Мойсеєм через гнояки, бо гнояк той був на чарівниках і на всіх єгиптянах.
І вчинив запеклим Господь фараонове серце, і він не послухався їх, як говорив був Господь до Мойсея.
І сказав Господь до Мойсея: Устань рано вранці, і стань перед лицем фараоновим та й скажи йому: Отак сказав Господь, Бог євреїв: Відпусти Мій народ, і нехай вони служать Мені!
Бо цим разом Я пошлю всі урази Мої на серце твоє, і на рабів твоїх, і на народ твій, щоб ти знав, що немає на всій землі Такого, як Я!
Бо тепер, коли б Я простягнув Свою руку, то побив би тебе та народ твій мором, і ти був би вигублений із землі.
Але Я для того залишив тебе, щоб показати тобі Мою силу, і щоб оповідали про Ймення Моє по всій землі.
Ти ще опираєшся проти народу Мого, щоб їх не відпустити.
Ось Я взавтра, цього саме часу, зішлю дощем тяженний град, що такого, як він, не бувало в Єгипті від дня його заложення аж до сьогодні.
А тепер пошли, позаганяй худобу свою та все, що твоє в полі.
Кожна людина й худоба, що буде застукана в полі, і не буде забрана додому, то зійде на них град, і вони повмирають!
Хто з фараонових рабів боявся Господнього слова, той зігнав своїх рабів та свою худобу до домів.
А хто не звернув свого серця до слова Господнього, той позалишав рабів своїх та худобу свою на полі.
І сказав Господь до Мойсея: Простягни свою руку до неба, і нехай буде град у всьому єгипетському краї на людину, і на худобу, і на всю польову траву в єгипетській землі!
І простяг Мойсей палицю свою до неба, і Господь дав громи та град.
І зійшов на землю огонь, і Господь дощив градом на єгипетську землю.
І був град, і огонь горів посеред тяженного граду, що не бувало такого, як він, у всім єгипетськім краї, відколи він став був народом.
І повибивав той град у всім єгипетськім краї все, що на полі, від людини аж до худоби!
І всю польову рослинність побив той град, а кожне польове дерево поламав!
Тільки в землі Ґошен, де жили Ізраїлеві сини, не було граду.
І послав фараон, і покликав Мойсея та Аарона, та й сказав до них: Згрішив я тим разом!
Господь справедливий, а я та народ мій несправедливі!
Благайте Господа, і досить бути Божим громам та градові!
А я відпущу вас, і ви більше не залишитеся…
І сказав до нього Мойсей: Як вийду я з міста, то простягну руки свої до Господа, громи перестануть, а граду вже не буде, щоб ти знав, що Господня ця земля!
А ти й раби твої, знаю я, що ви ще не боїтеся перед лицем Господа Бога!
А льон та ячмінь був побитий, бо ячмінь дозрівав, а льон цвів.
А пшениця та жито не були вибиті, бо пізні вони.
І вийшов Мойсей від фараона з міста, і простяг руки свої до Господа, і перестали громи та град, а дощ не лив на землю.
І побачив фараон, що перестав дощ, і град та громи, та й далі грішив.
І чинив він запеклим своє серце, він та раби його.
І стало запеклим фараонове серце, і він не відпустив Ізраїлевих синів, як говорив був Господь через Мойсея.
Пятая, шестая и седьмая казни: моровая язва, воспаление с нарывами и град.
И сказал Господь Моисею: пойди к фараону и скажи ему: так говорит Господь, Бог Евреев: отпусти народ Мой, чтобы он совершил Мне служение;
ибо если ты не захочешь отпустить [народ Мой] и еще будешь удерживать его,
то вот, рука Господня будет на скоте твоем, который в поле, на конях, на ослах, на верблюдах, на волах и овцах: будет моровая язва весьма тяжкая;
и разделит Господь [в то время] между скотом Израильским и скотом Египетским, и из всего [скота] сынов Израилевых не умрет ничего.
И назначил Господь время, сказав: завтра сделает это Господь в земле сей.
И сделал это Господь на другой день, и вымер весь скот Египетский; из скота же сынов Израилевых не умерло ничего.
Фараон послал узнать, и вот, из [всего] скота [сынов] Израилевых не умерло ничего. Но сердце фараоново ожесточилось, и он не отпустил народа.
И сказал Господь Моисею и Аарону: возьмите по полной горсти пепла из печи, и пусть бросит его Моисей к небу в глазах фараона [и рабов его];
и поднимется пыль по всей земле Египетской, и будет на людях и на скоте воспаление с нарывами, во всей земле Египетской.
Они взяли пепла из печи и предстали пред лице фараона. Моисей бросил его к небу, и сделалось воспаление с нарывами на людях и на скоте.
И не могли волхвы устоять пред Моисеем по причине воспаления, потому что воспаление было на волхвах и на всех Египтянах.
Но Господь ожесточил сердце фараона, и он не послушал их, как и говорил Господь Моисею.
И сказал Господь Моисею: завтра встань рано и явись пред лице фараона, и скажи ему: так говорит Господь, Бог Евреев: отпусти народ Мой, чтобы он совершил Мне служение;
ибо в этот раз Я пошлю все язвы Мои в сердце твое, и на рабов твоих, и на народ твой, дабы ты узнал, что нет подобного Мне на всей земле;
так как Я простер руку Мою, то поразил бы тебя и народ твой язвою, и ты истреблен был бы с земли:
но для того Я сохранил тебя, чтобы показать на тебе силу Мою, и чтобы возвещено было имя Мое по всей земле;
ты еще противостоишь народу Моему, чтобы не отпускать его, –
вот, Я пошлю завтра, в это самое время, град весьма сильный, которому подобного не было в Египте со дня основания его доныне;
итак пошли собрать стада твои и все, что есть у тебя в поле: на всех людей и скот, которые останутся в поле и не соберутся в домы, падет град, и они умрут.
Те из рабов фараоновых, которые убоялись слова Господня, поспешно собрали рабов своих и стада свои в домы;
а кто не обратил сердца своего к слову Господню, тот оставил рабов своих и стада свои в поле.
И сказал Господь Моисею: простри руку твою к небу, и падет град на всю землю Египетскую, на людей, на скот и на всю траву полевую в земле Египетской.
И простер Моисей жезл свой к небу, и Господь произвел гром и град, и огонь разливался по земле; и послал Господь град на [всю] землю Египетскую;
и был град и огонь между градом, [град] весьма сильный, какого не было во всей земле Египетской со времени населения ее.
И побил град по всей земле Египетской все, что было в поле, от человека до скота, и всю траву полевую побил град, и все деревья в поле поломал [град];
только в земле Гесем, где жили сыны Израилевы, не было града.
И послал фараон, и призвал Моисея и Аарона, и сказал им: на этот раз я согрешил; Господь праведен, а я и народ мой виновны;
помолитесь [обо мне] Господу: пусть перестанут громы Божии и град [и огонь на земле], и отпущу вас и не буду более удерживать.
Моисей сказал ему: как скоро я выйду из города, простру руки мои к Господу [на небо], громы перестанут, и града [и дождя] более не будет, дабы ты узнал, что Господня земля;
но я знаю, что ты и рабы твои еще не убоитесь Господа Бога.
Лен и ячмень были побиты, потому что ячмень выколосился, а лен осеменился;
а пшеница и полба не побиты, потому что они были поздние.
И вышел Моисей от фараона из города и простер руки свои к Господу, и прекратились гром и град, и дождь перестал литься на землю.
И увидел фараон, что перестал дождь и град и гром, и продолжал грешить, и отягчил сердце свое сам и рабы его.
И ожесточилось сердце фараона [и рабов его], и он не отпустил сынов Израилевых, как и говорил Господь чрез Моисея.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible