Скрыть
12:1
12:4
12:5
12:7
12:8
12:10
12:11
12:17
12:21
12:25
12:26
12:28
Синодальный
1 Повеление Иезекиилю проломать стену и вынести вещи, как знак для Израиля. 17 Он ест и пьет, как пророчество об осаде. 21 Ответ на поговорку об откладывании — «В ваши дни Я изрек слово».
И было ко мне слово Господне:
сын человеческий! ты живешь среди дома мятежного; у них есть глаза, чтобы видеть, а не видят; у них есть уши, чтобы слышать, а не слышат; потому что они – мятежный дом.
Ты же, сын человеческий, изготовь себе нужное для переселения, и среди дня переселяйся перед глазами их, и переселяйся с места твоего в другое место перед глазами их; может быть, они уразумеют, хотя они – дом мятежный;
и вещи твои вынеси, как вещи нужные при переселении, днем, перед глазами их, и сам выйди вечером перед глазами их, как выходят для переселения.
Перед глазами их проломай себе отверстие в стене, и вынеси через него.
Перед глазами их возьми ношу на плечо, впотьмах вынеси ее, лице твое закрой, чтобы не видеть земли; ибо Я поставил тебя знамением дому Израилеву.
И сделал я, как повелено было мне; вещи мои, как вещи нужные при переселении, вынес днем, а вечером проломал себе рукою отверстие в стене, впотьмах вынес ношу и поднял на плечо перед глазами их.
И было ко мне слово Господне поутру:
сын человеческий! не говорил ли тебе дом Израилев, дом мятежный: «что ты делаешь?»
Скажи им: так говорит Господь Бог: это – предвещание для начальствующего в Иерусалиме и для всего дома Израилева, который находится там.
Скажи: я знамение для вас; что делаю я, то будет с ними, – в переселение, в плен пойдут они.
И начальствующий, который среди них, впотьмах поднимет ношу на плечо и выйдет. Стену проломают, чтобы отправить его через нее; он закроет лице свое, так что не увидит глазами земли сей.
И раскину на него сеть Мою, и будет пойман в тенета Мои, и отведу его в Вавилон, в землю Халдейскую, но он не увидит ее, и там умрет.
А всех, которые вокруг него, споборников его и все войско его развею по всем ветрам, и обнажу вслед их меч.
И узнают, что Я Господь, когда рассею их по народам и развею их по землям.
Но небольшое число их Я сохраню от меча, голода и язвы, чтобы они рассказали у народов, к которым пойдут, о всех своих мерзостях; и узнают, что Я Господь.
И было ко мне слово Господне:
сын человеческий! хлеб твой ешь с трепетом, и воду твою пей с дрожанием и печалью.
И скажи народу земли: так говорит Господь Бог о жителях Иерусалима, о земле Израилевой: они хлеб свой будут есть с печалью и воду свою будут пить в унынии, потому что земля его будет лишена всего изобилия своего за неправды всех живущих на ней.
И будут разорены населенные города, и земля сделается пустою, и узнаете, что Я Господь.
И было ко мне слово Господне:
сын человеческий! что за поговорка у вас, в земле Израилевой: «много дней пройдет, и всякое пророческое видение исчезнет»?
Посему скажи им: так говорит Господь Бог: уничтожу эту поговорку, и не будут уже употреблять такой поговорки у Израиля; но скажи им: близки дни и исполнение всякого видения пророческого.
Ибо уже не останется втуне никакое видение пророческое, и ни одно предвещание не будет ложным в доме Израилевом.
Ибо Я Господь, Я говорю; и слово, которое Я говорю, исполнится, и не будет отложено; в ваши дни, мятежный дом, Я изрек слово, и исполню его, говорит Господь Бог.
И было ко мне слово Господне:
сын человеческий! вот, дом Израилев говорит: «пророческое видение, которое видел он, сбудется после многих дней, и он пророчествует об отдаленных временах».
Посему скажи им: так говорит Господь Бог: ни одно из слов Моих уже не будет отсрочено, но слово, которое Я скажу, сбудется, говорит Господь Бог.
Церковнославянский (рус)
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, посредѣ́ непра́вдъ и́хъ ты́ живе́ши, и́же о́чи и́мутъ ви́дѣти, и не ви́дятъ, и у́шы и́мутъ е́же слы́шати, и не слы́шатъ, зане́ до́мъ преогорчева́яй е́сть.
И ты́, сы́не человѣ́чь, сотвори́ себѣ́ сосу́ды плѣ́н­нически, и плѣне́нъ бу́ди дне́мъ предъ ни́ми, и преселе́нъ бу́ди от­ мѣ́ста тво­его́ на мѣ́сто друго́е предъ ни́ми, я́ко да ви́дятъ, зане́ до́мъ прогнѣвля́яй е́сть.
И да изнесе́ши сосу́ды твоя́, я́ко сосу́дъ плѣ́н­ническiй, дне́мъ предъ очи́ма и́хъ: ты́ же изы́деши въ ве́черъ предъ ни́ми, я́коже исхо́дитъ плѣ́н­никъ.
Прокопа́й себѣ́ стѣ́ну, и да изы́деши сквоз­ѣ́ ю́ предъ ни́ми.
На ра́менѣхъ взя́тъ бу́деши и покрове́нъ изы́деши, лице́ твое́ покры́еши, и да не ви́диши земли́, поне́же чу́до тя́ да́хъ до́му Изра́илеву.
И сотвори́хъ та́ко все́, ели́ко ми́ заповѣ́да Госпо́дь: и сосу́ды изнесо́хъ я́ко сосу́ды плѣ́н­ничы дне́мъ, и въ ве́черъ прокопа́хъ себѣ́ стѣ́ну руко́ю, и о́тай изыдо́хъ, и на ра́мена взя́тъ бы́хъ предъ ни́ми.
И бы́сть сло́во Госпо́дне зау́тра ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, не рѣ́ша ли къ тебѣ́ до́мъ Изра́илевъ, до́мъ прогнѣвля́яй: что́ ты твори́ши?
Рцы́ къ ни́мъ: та́ко глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ: ко кня́зю и старѣ́йшинамъ Иерусали́млимъ, и всему́ до́му Изра́илеву, и́же су́ть средѣ́ и́хъ,
рцы́, я́ко а́зъ чудеса́ творю́, я́коже сотвори́хъ, си́це и́мъ бу́детъ: во преселе́нiи и во плѣне́нiи изы́дутъ.
И кня́зь средѣ́ и́хъ на ра́мена взя́тъ бу́детъ, и о́тай изы́детъ сквоз­ѣ́ стѣ́ну, и прокопа́етъ, е́же ему́ изы́ти сквоз­ѣ́ ю́, лице́ свое́ покры́етъ, да не ви́димь бу́детъ очесы́, и са́мъ земли́ не у́зритъ.
И простру́ мре́жу мою́ на́нь, и я́тъ бу́детъ во одержа́нiи мо­е́мъ, и введу́ его́ въ Вавило́нъ въ зе́млю Халде́йску, и не у́зритъ ея́, и та́мо сконча́ет­ся.
И вся́, и́же о́крестъ его́, помо́щники его́, и вся́ заступа́ющыя его́ разсѣ́ю по всѣ́мъ вѣ́тромъ, и ме́чь излiю́ вслѣ́дъ и́хъ:
и увѣ́дятъ, я́ко а́зъ Госпо́дь, и егда́ разсы́плю я́ во язы́ки и разсѣ́ю я́ по страна́мъ:
и оста́влю от­ ни́хъ му́жы въ число́ от­ меча́ и от­ гла́да и от­ сме́рти, я́ко да повѣ́дятъ вся́ беззако́нiя и́хъ во язы́цѣхъ, а́може вни́дутъ: и увѣ́дятъ, я́ко а́зъ Госпо́дь.
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, хлѣ́бъ тво́й съ болѣ́знiю снѣ́си и во́ду твою́ со страда́нiемъ и ско́рбiю испiе́ши.
И рече́ши къ лю́демъ земли́: сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь живу́щымъ во Иерусали́мѣ на земли́ Изра́илевѣ: хлѣ́бы своя́ съ недоста́ткомъ снѣдя́тъ и во́ду свою́ съ па́губою испiю́тъ: я́ко да поги́бнетъ земля́ со исполне́нiемъ сво­и́мъ, въ нече́стiи бо вси́ живу́щiи въ не́й.
И гра́ди и́хъ населе́н­нiи опустѣ́ютъ, и земля́ и́хъ въ поги́бель бу́детъ, и увѣ́сте, я́ко а́зъ Госпо́дь.
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, ка́я при́тча сiя́ ва́мъ на земли́ Изра́илевѣ, глаго́лющымъ: до́лги дни́, поги́бе вся́кое видѣ́нiе?
Сего́ ра́ди рцы́ къ ни́мъ: та́ко глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: от­вращу́ при́тчу сiю́, и пото́мъ не реку́тъ при́тчи тоя́ до́мъ Изра́илевъ, я́ко рече́ши къ ни́мъ: при­­бли́жишася дні́е и сло́во вся́каго видѣ́нiя.
Зане́ не бу́детъ ктому́ вся́кое видѣ́нiе ло́жное, и волхву́яй уго́дная средѣ́ сыно́въ Изра́илевыхъ.
Я́ко а́зъ Госпо́дь воз­глаго́лю словеса́ моя́, воз­глаго́лю и сотворю́ и не продолжу́ ктому́: во дни́ ва́шя, до́ме прогнѣ́ваяй, реку́ сло́во и сотворю́, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, се́, до́мъ Изра́илевъ преогорчева́яй глаго́люще глаго́лютъ: видѣ́нiе, е́же се́й ви́дитъ, на дни́ мно́ги, и на времена́ до́лга се́й прорица́етъ.
Сего́ ра́ди рцы́ къ ни́мъ: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ: не продолжа́т­ся ктому́ вся́ словеса́ моя́, я́же воз­глаго́лю: я́ко воз­глаго́лю сло́во и сотворю́, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.
Mi fu rivolta questa parola del Signore:
"Figlio dell'uomo, tu abiti in mezzo a una genìa di ribelli, che hanno occhi per vedere e non vedono, hanno orecchi per udire e non odono, perché sono una genìa di ribelli.
Tu, figlio dell'uomo, fatti un bagaglio da esule e di giorno, davanti ai loro occhi, prepàrati a emigrare; davanti ai loro occhi emigrerai dal luogo dove stai verso un altro luogo. Forse comprenderanno che sono una genìa di ribelli.
Davanti ai loro occhi prepara di giorno il tuo bagaglio, come fosse il bagaglio di un esule. Davanti a loro uscirai però al tramonto, come partono gli esiliati.
Fa' alla loro presenza un'apertura nel muro ed esci di lì.
Alla loro presenza mettiti il bagaglio sulle spalle ed esci nell'oscurità. Ti coprirai la faccia, in modo da non vedere il paese, perché io ho fatto di te un simbolo per gli Israeliti".
Io feci come mi era stato comandato: preparai di giorno il mio bagaglio come quello di un esule e, sul tramonto, feci un foro nel muro con le mani. Uscii nell'oscurità e sotto i loro occhi mi misi il bagaglio sulle spalle.
Al mattino mi fu rivolta questa parola del Signore:
"Figlio dell'uomo, non ti ha chiesto la casa d'Israele, quella genìa di ribelli, che cosa stai facendo?
Rispondi loro: Così dice il Signore Dio: Questo messaggio è per il principe di Gerusalemme e per tutta la casa d'Israele che vi abita.
Tu dirai: Io sono un simbolo per voi. Quello che ho fatto io, sarà fatto a loro; saranno deportati e andranno in schiavitù.
Il principe che è in mezzo a loro si caricherà il bagaglio sulle spalle, nell'oscurità, e uscirà per la breccia che verrà fatta nel muro per farlo partire; si coprirà il viso, per non vedere con gli occhi il paese.
Stenderò su di lui la mia rete e rimarrà preso nel mio laccio: lo condurrò nella terra dei Caldei, a Babilonia, ma non la vedrà e là morirà.
Disperderò ai quattro venti quanti sono intorno a lui, le sue guardie e tutte le sue truppe; snuderò contro di loro la spada.
Quando li avrò dispersi fra le nazioni e li avrò disseminati in paesi stranieri, allora sapranno che io sono il Signore.
Tuttavia ne risparmierò alcuni, scampati alla spada, alla fame e alla peste, perché raccontino tutti i loro abomini alle nazioni fra le quali andranno; allora sapranno che io sono il Signore".
Mi fu rivolta questa parola del Signore:
"Figlio dell'uomo, mangia il pane con paura e bevi l'acqua con trepidazione e con angoscia.
Dirai alla popolazione del paese: Così dice il Signore Dio agli abitanti di Gerusalemme, alla terra d'Israele: Mangeranno il loro pane nell'angoscia e berranno la loro acqua nella desolazione, perché la loro terra sarà spogliata della sua abbondanza, a causa dell'empietà di tutti i suoi abitanti.
Le città popolose saranno distrutte e la campagna ridotta a un deserto; saprete allora che io sono il Signore".
Mi fu rivolta questa parola del Signore:
"Figlio dell'uomo, che cos'è questo proverbio che si va ripetendo nella terra d'Israele: "Passano i giorni e ogni visione svanisce"?
Ebbene, riferisci loro: Così dice il Signore Dio: Farò cessare questo proverbio e non lo si sentirà più ripetere in Israele. Anzi riferisci loro: Si avvicinano i giorni in cui si avvererà ogni visione.
Infatti non ci sarà più visione falsa né vaticinio fallace in mezzo alla casa d'Israele,
perché io, il Signore, parlerò e attuerò la parola che ho detto; non sarà ritardata. Anzi, ai vostri giorni, o genìa di ribelli, pronuncerò una parola e l'attuerò". Oracolo del Signore Dio.
Mi fu rivolta questa parola del Signore:
"Figlio dell'uomo, ecco, la casa d'Israele va dicendo: "La visione che costui vede è per i giorni futuri; costui predice per i tempi lontani".
Ebbene, riferisci loro: Dice il Signore Dio: Non sarà ritardata più a lungo ogni mia parola: la parola che dirò, l'eseguirò". Oracolo del Signore Dio.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible