Скрыть
17:1
17:4
17:5
17:6
17:7
17:8
17:9
17:11
17:14
Церковнославянский (рус)
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, повѣ́ждь по́вѣсть и рцы́ при́тчу на до́мъ Изра́илевъ,
и рече́ши: сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: оре́лъ вели́кiй, великокри́лый, до́лгiй протяже́нiемъ, испо́лнь ногте́й, и́же и́мать повелѣ́нiе вни́ти въ Лива́нъ, и взя́ избра́н­ныя ке́дра,
и верхи́ мя́гкости острога́, и при­­несе́ я́ въ зе́млю Ханане́йску, во гра́дѣ огражде́н­нѣмъ положи́ я́:
и взя́ от­ сѣ́мене земна́го и даде́ е́ на по́ли пло́днѣ, [да утверди́тъ коре́нiе] надъ вода́ми мно́гими, ви́дѣно учини́ е́:
и прозябе́ и бы́сть въ виногра́дъ не́мощенъ и ма́лъ вели́че­с­т­вомъ, е́же явля́тися ло́зiю его́ на не́мъ, и коре́нiе его́ подъ ни́мъ бя́ше: и бы́сть въ виногра́дъ, и сотвори́ ро́зги, и простре́ от­ра́сли своя́.
И бы́сть оре́лъ другі́й вели́къ, великокри́лный, мно́гъ ногтьми́, и се́, виногра́дъ се́й оплета́яся объ не́мъ: и коре́нiе его́ къ нему́, и ло́зiе свое́ испусти́ ему́, е́же напая́ти себе́ со гру́дiемъ са́да сво­его́.
На по́ли до́брѣ, на водѣ́ мно́зѣ пита́ет­ся то́й, е́же сотвори́ти прозябе́нiя и при­­носи́ти пло́дъ, е́же бы́ти въ виногра́дъ вели́къ.
Сего́ ра́ди рцы́: сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: еда́ испра́вит­ся? не коре́нiе ли мягкоты́ его́ и пло́дъ изгнiе́тъ? и и́зсхнутъ вся́ лѣ́торасли его́, и не мы́шцею ли вели́кою, ни людьми́ мно́гими е́же исто́ргнути его́ изъ коре́нiя его́?
И се́, ты́етъ: еда́ успѣ́етъ? не а́бiе ли, егда́ ко́снет­ся ему́ вѣ́тръ зно́йный, посхне́тъ сухото́ю? со гру́дiемъ прозябе́нiя сво­его́ и́зсхнетъ.
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, рцы́ ко до́му прогнѣвля́ющему мя́: не вѣ́сте ли, что́ су́ть сiя́? рцы́ и́мъ: се́, гряде́тъ ца́рь Вавило́нскъ на Иерусали́мъ, и во́зметъ царя́ его́ и кня́зя его́, и от­веде́тъ я́ къ себѣ́ въ Вавило́нъ:
и по́йметъ от­ пле́мене ца́рска, и завѣща́етъ съ ни́мъ завѣ́тъ, и введе́тъ его́ въ кля́твѣ, и старѣ́йшины земли́ во́зметъ,
е́же бы́ти въ ца́р­ст­во немощно́, е́же весьма́ не воз­носи́тися, [но] храни́ти завѣ́тъ его́ и стоя́ти въ не́мъ:
и от­ве́ржет­ся от­ него́ посыла́я послы́ своя́ во Еги́петъ да́ти ему́ ко́ни и лю́ди мно́ги: еда́ испра́витъ? спасе́т­ся ли творя́й сопроти́вная? и преступа́яй завѣ́тъ спасе́т­ся ли?
Живу́ а́зъ, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь, а́ще не на мѣ́стѣ, идѣ́же ца́рь воцари́вый его́, и́же поху́ли кля́тву мою́ и и́же преступи́ завѣ́тъ мо́й, съ ни́мъ средѣ́ Вавило́на сконча́ет­ся.
И не въ си́лѣ вели́цѣй, ниже́ въ наро́дѣ мно́зѣ сотвори́тъ съ ни́мъ фарао́нъ бра́нь во остро́зѣ и въ согражде́нiи стрѣ́льницъ, е́же изъя́ти ду́шы мно́ги.
И поху́ли кля́тву, е́же преступи́ти завѣ́тъ, и се́, даде́ ру́ку свою́ и вся́ сiя́ сотвори́ ему́: не спасе́т­ся.
Сего́ ра́ди рцы́: сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: живу́ а́зъ, а́ще не кля́тву мою́, ю́же поху́ли, и завѣ́тъ мо́й, его́же преступи́, да́мъ на главу́ его́:
и простру́ мре́жу мою́ на́нь, и я́тъ бу́детъ во одержа́нiи ея́: и при­­веду́ его́ въ Вавило́нъ и разсужду́ся съ ни́мъ та́мо о непра́вдѣ его́, е́юже непра́вдова ко мнѣ́:
и вси́ избѣ́гшiи его́ и вси́ избра́н­нiи со всѣ́ми ополче́нiи его́ мече́мъ паду́тъ, и вся́ оста́в­шая и́хъ разсѣ́ю по всему́ вѣ́тру, и увѣ́сте, я́ко а́зъ Госпо́дь глаго́лахъ.
Сего́ ра́ди сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: и воз­му́ а́зъ от­ избра́н­ныхъ ке́дра высо́каго от­ верха́ и да́мъ от­ главы́ от­ра́слей его́, сердца́ и́хъ остружу́ и насажду́ а́зъ на горѣ́ высо́цѣ:
и повѣ́шу и́ въ горѣ́ высо́цѣ Изра́илевѣ и насажду́ и́, и прорасти́тъ от­ра́сль и сотвори́тъ пло́дъ и бу́детъ въ ке́дръ вели́къ: и почі́етъ подъ ни́мъ вся́къ звѣ́рь, и подъ сѣ́нiю его́ почі́етъ вся́ка пти́ца, и ло́зiе его́ па́ки устро́ят­ся:
и увѣ́сть вся́ко дре́во полево́е, я́ко а́зъ Госпо́дь смиря́яй дре́во высо́кое и воз­нося́й дре́во смире́н­ное, и изсуша́яй дре́во зеле́ное и прораща́яй дре́во сухо́­е: а́зъ Госпо́дь глаго́лахъ и сотворю́.
Греческий [Greek (Koine)]
καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου προ­́ς με λέγων
υἱὲ ἀνθρώπου διήγησαι διήγημα καὶ εἰπὸν παρα­βολὴν προ­̀ς τὸν οἶκον τοῦ Ισραηλ
καὶ ἐρεῖς τάδε λέγει κύριος ὁ ἀετὸς ὁ μέγας ὁ μεγαλοπτέρυγος ὁ μακρὸς τῇ ἐκτάσει πλή­ρης ὀνύχων ὃς ἔχει τὸ ἥγημα εἰσελθεῖν εἰς τὸν Λίβανον καὶ ἔλαβε τὰ ἐπι­́λεκτα τῆς κέδρου
τὰ ἄκρα τῆς ἁπαλότητος ἀπέκνισεν καὶ ἤνεγκεν αὐτὰ εἰς γῆν Χανααν εἰς πόλιν τετειχισμένην ἔθετο αὐτά
καὶ ἔλαβεν ἀπο­̀ τοῦ σπέρμα­τος τῆς γῆς καὶ ἔδωκεν αὐτὸ εἰς τὸ πεδίον φυτὸν ἐφ᾿ ὕδατι πολλῷ ἐπι­βλεπόμενον ἔταξεν αὐτό
καὶ ἀνέτειλεν καὶ ἐγένετο εἰς ἄμπελον ἀσθενοῦσαν καὶ μικρὰν τῷ μεγέθει τοῦ ἐπι­φαίνεσθαι αὐτήν τὰ κλήματα αὐτῆς ἐπ᾿ αὐτὴν καὶ αἱ ῥίζαι αὐτῆς ὑποκάτω αὐτῆς ἦσαν καὶ ἐγένετο εἰς ἄμπελον καὶ ἐποίησεν ἀπώρυγας καὶ ἐξέτεινεν τὴν ἀναδενδράδα αὐτῆς
καὶ ἐγένετο ἀετὸς ἕτερος μέγας μεγαλοπτέρυγος πολὺς ὄνυξιν καὶ ἰδοὺ ἡ ἄμπελος αὕτη περιπεπλεγμένη προ­̀ς αὐτόν καὶ αἱ ῥίζαι αὐτῆς προ­̀ς αὐτόν καὶ τὰ κλήματα αὐτῆς ἐξαπέστειλεν αὐτῷ τοῦ ποτίσαι αὐτὴν σὺν τῷ βώλῳ τῆς φυτείας αὐτῆς
εἰς πεδίον καλὸν ἐφ᾿ ὕδατι πολλῷ αὕτη πιαίνεται τοῦ ποιεῖν βλαστοὺς καὶ φέρειν καρπὸν τοῦ εἶναι εἰς ἄμπελον μεγά­λην
δια­̀ τοῦτο εἰπόν τάδε λέγει κύριος εἰ κατευθυνεῖ οὐχὶ αἱ ῥίζαι τῆς ἁπαλότητος αὐτῆς καὶ ὁ καρπὸς σαπή­σε­ται καὶ ξηρανθή­σε­ται πάν­τα τὰ προ­ανατέλλον­τα αὐτῆς καὶ οὐκ ἐν βραχίονι μεγά­λῳ οὐδ᾿ ἐν λαῷ πολλῷ τοῦ ἐκσπάσαι αὐτὴν ἐκ ῥιζῶν αὐτῆς
καὶ ἰδοὺ πιαίνεται μὴ κατευθυνεῖ οὐχ ἅμα τῷ ἅψασθαι αὐτῆς ἄνεμον τὸν καύσωνα ξηρανθή­σε­ται ξηρασίᾳ σὺν τῷ βώλῳ ἀνατολῆς αὐτῆς ξηρανθή­σε­ται
καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου προ­́ς με λέγων
υἱὲ ἀνθρώπου εἰπὸν δὴ προ­̀ς τὸν οἶκον τὸν παρα­πικραίνον­τα οὐκ ἐπι­́στασθε τί ἦν ταῦτα εἰπόν ὅταν ἔλθῃ βασιλεὺς Βαβυλῶνος ἐπι­̀ Ιερουσαλημ καὶ λήμψ­σε­ται τὸν βασιλέα αὐτῆς καὶ τοὺς ἄρχον­τας αὐτῆς καὶ ἄξει αὐτοὺς προ­̀ς ἑαυτὸν εἰς Βαβυλῶνα
καὶ λήμψ­σε­ται ἐκ τοῦ σπέρμα­τος τῆς βασιλείας καὶ δια­θή­σε­ται προ­̀ς αὐτὸν δια­θήκην καὶ εἰσάξει αὐτὸν ἐν ἀρᾷ καὶ τοὺς ἡγου­μέ­νους τῆς γῆς λήμψ­σε­ται
τοῦ γενέσθαι εἰς βασιλείαν ἀσθενῆ τὸ καθόλου μὴ ἐπαίρεσθαι τοῦ φυλάσ­σειν τὴν δια­θήκην αὐτοῦ καὶ ἱστάνειν αὐτήν
καὶ ἀπο­στή­σε­ται ἀπ᾿ αὐτοῦ τοῦ ἐξαποστέλλειν ἀγγέλους ἑαυτοῦ εἰς Αἴγυπτον τοῦ δοῦναι αὐτῷ ἵππους καὶ λαὸν πολύν εἰ κατευθυνεῖ εἰ δια­σωθή­σε­ται ὁ ποιῶν ἐναν­τία καὶ παρα­βαίνων δια­θήκην εἰ σωθή­σε­ται
ζῶ ἐγώ λέγει κύριος ἐὰν μὴ ἐν ᾧ τόπῳ ὁ βασιλεὺς ὁ βασιλεύ­σας αὐτόν ὃς ἠτίμωσεν τὴν ἀράν μου καὶ ὃς παρέβη τὴν δια­θήκην μου μετ᾿ αὐτοῦ ἐν μέσῳ Βαβυλῶνος τελευτήσει
καὶ οὐκ ἐν δυνάμει μεγά­λῃ οὐδ᾿ ἐν ὄχλῳ πολλῷ ποιήσει προ­̀ς αὐτὸν Φαραω πόλεμον ἐν χαρακοβολίᾳ καὶ ἐν οἰκοδομῇ βελοστάσεων τοῦ ἐξᾶραι ψυχάς
καὶ ἠτίμωσεν ὁρκωμοσίαν τοῦ παρα­βῆναι δια­θήκην καὶ ἰδοὺ δέδωκεν τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ πάν­τα ταῦτα ἐποίησεν αὐτῷ μὴ σωθή­σε­ται
δια­̀ τοῦτο εἰπόν τάδε λέγει κύριος ζῶ ἐγὼ ἐὰν μὴ τὴν δια­θήκην μου ἣν παρέβη καὶ τὴν ὁρκωμοσίαν μου ἣν ἠτίμωσεν καὶ δώσω αὐτὰ εἰς κεφαλὴν αὐτοῦ
καὶ ἐκπετάσω ἐπ᾿ αὐτὸν τὸ δίκτυόν μου καὶ ἁλώ­σε­ται ἐν τῇ περιοχῇ αὐτοῦ
ἐν πάσῃ παρα­τάξει αὐτοῦ ἐν ῥομφαίᾳ πεσοῦν­ται καὶ τοὺς κατα­λοίπους εἰς πάν­τα ἄνεμον δια­σπερῶ καὶ ἐπι­γνώσεσθε διότι ἐγὼ κύριος λελάληκα
διότι τάδε λέγει κύριος καὶ λήμψομαι ἐγὼ ἐκ τῶν ἐπι­λέκτων τῆς κέδρου ἐκ κορυφῆς καρδίας αὐτῶν ἀπο­κνιῶ καὶ κατα­φυτεύ­σω ἐγὼ ἐπ᾿ ὄρος ὑψηλόν καὶ κρεμάσω αὐτὸν
ἐν ὄρει μετεώρῳ τοῦ Ισραηλ καὶ κατα­φυτεύ­σω καὶ ἐξοίσει βλαστὸν καὶ ποιήσει καρπὸν καὶ ἔσται εἰς κέδρον μεγά­λην καὶ ἀναπαύ­σε­ται ὑποκάτω αὐτοῦ πᾶν θηρίον καὶ πᾶν πετεινὸν ὑπὸ τὴν σκιὰν αὐτοῦ ἀναπαύ­σε­ται τὰ κλήματα αὐτοῦ ἀπο­κατα­σταθή­σε­ται
καὶ γνώσον­ται πάν­τα τὰ ξύλα τοῦ πεδίου διότι ἐγὼ κύριος ὁ ταπεινῶν ξύλον ὑψηλὸν καὶ ὑψῶν ξύλον ταπεινὸν καὶ ξηραίνων ξύλον χλωρὸν καὶ ἀναθάλλων ξύλον ξηρόν ἐγὼ κύριος λελάληκα καὶ ποιήσω
וַיְהִי דְבַר־יְהוָה אֵלַי לֵאמֹר׃
בֶּן־אָדָם חוּד חִידָה וּמְשֹׁל מָשָׁל; אֶל־בֵּית יִשְׂרָאֵל׃
וְאָמַרְתָּ כֹּה־אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה, הַנֶּשֶׁר הַגָּדוֹל גְּדוֹל הַכְּנָפַיִם אֶרֶךְ הָאֵבֶר, מָלֵא הַנּוֹצָה, אֲשֶׁר־לוֹ הָרִקְמָה; בָּא אֶל־הַלְּבָנוֹן, וַיִּקַּח אֶת־צַמֶּרֶת הָאָרֶז׃
אֵת רֹאשׁ יְנִיקוֹתָיו קָטָף; וַיְבִיאֵהוּ אֶל־אֶרֶץ כְּנַעַן, בְּעִיר רֹכְלִים שָׂמוֹ׃
וַיִּקַּח מִזֶּרַע הָאָרֶץ, וַיִּתְּנֵהוּ בִּשְׂדֵה־זָרַע; קָח עַל־מַיִם רַבִּים, צַפְצָפָה שָׂמוֹ׃
וַיִּצְמַח וַיְהִי לְגֶפֶן סֹרַחַת שִׁפְלַת קוֹמָה, לִפְנוֹת דָּלִיּוֹתָיו אֵלָיו, וְשָׁרָשָׁיו תַּחְתָּיו יִהְיוּ; וַתְּהִי לְגֶפֶן, וַתַּעַשׂ בַּדִּים, וַתְּשַׁלַּח פֹּארוֹת׃
וַיְהִי נֶשֶׁר־אֶחָד גָּדוֹל, גְּדוֹל כְּנָפַיִם וְרַב־נוֹצָה; וְהִנֵּה הַגֶּפֶן הַזֹּאת כָּפְנָה שָׁרֳשֶׁיהָ עָלָיו, וְדָלִיּוֹתָיו שִׁלְחָה־לּוֹ, לְהַשְׁקוֹת אוֹתָהּ, מֵעֲרֻגוֹת מַטָּעָהּ׃
אֶל־שָׂדֶה טּוֹב אֶל־מַיִם רַבִּים הִיא שְׁתוּלָה; לַעֲשׂוֹת עָנָף וְלָשֵׂאת פֶּרִי, לִהְיוֹת לְגֶפֶן אַדָּרֶת׃ ס
אֱמֹר, כֹּה אָמַר אֲדֹנָי יְהוִֹה תִּצְלָח; הֲלוֹא אֶת־שָׁרָשֶׁיהָ יְנַתֵּק וְאֶת־פִּרְיָהּ יְקוֹסֵס וְיָבֵשׁ, כָּל־טַרְפֵּי צִמְחָהּ תִּיבָשׁ, וְלֹא־בִזְרֹעַ גְּדוֹלָה וּבְעַם־רָב, לְמַשְׂאוֹת אוֹתָהּ מִשָּׁרָשֶׁיהָ׃
וְהִנֵּה שְׁתוּלָה הֲתִצְלָח; הֲלוֹא כְגַעַת בָּהּ רוּחַ הַקָּדִים תִּיבַשׁ יָבֹשׁ, עַל־עֲרֻגֹת צִמְחָהּ תִּיבָשׁ׃ פ
וַיְהִי דְבַר־יְהוָה אֵלַי לֵאמֹר׃
אֱמָר־נָא לְבֵית הַמֶּרִי, הֲלֹא יְדַעְתֶּם מָה־אֵלֶּה; אֱמֹר, הִנֵּה־בָא מֶלֶךְ־בָּבֶל יְרוּשָׁלִַם וַיִּקַּח אֶת־מַלְכָּהּ וְאֶת־שָׂרֶיהָ, וַיָּבֵא אוֹתָם אֵלָיו בָּבֶלָה׃
וַיִּקַּח מִזֶּרַע הַמְּלוּכָה, וַיִּכְרֹת אִתּוֹ בְּרִית; וַיָּבֵא אֹתוֹ בְּאָלָה, וְאֶת־אֵילֵי הָאָרֶץ לָקָח׃
לִהְיוֹת מַמְלָכָה שְׁפָלָה, לְבִלְתִּי הִתְנַשֵּׂא; לִשְׁמֹר אֶת־בְּרִיתוֹ לְעָמְדָהּ׃
וַיִּמְרָד־בּוֹ, לִשְׁלֹחַ מַלְאָכָיו מִצְרַיִם, לָתֶת־לוֹ סוּסִים וְעַם־רָב; הֲיִצְלָח הֲיִמָּלֵט הָעֹשֵׂה אֵלֶּה, וְהֵפֵר בְּרִית וְנִמְלָט׃
חַי־אָנִי, נְאֻם אֲדֹנָי יְהוִה, אִם־לֹא, בִּמְקוֹם הַמֶּלֶךְ הַמַּמְלִיךְ אֹתוֹ, אֲשֶׁר בָּזָה אֶת־אָלָתוֹ, וַאֲשֶׁר הֵפֵר אֶת־בְּרִיתוֹ; אִתּוֹ בְתוֹךְ־בָּבֶל יָמוּת׃
וְלֹא בְחַיִל גָּדוֹל וּבְקָהָל רָב, יַעֲשֶׂה אוֹתוֹ פַרְעֹה בַּמִּלְחָמָה, בִּשְׁפֹּךְ סֹלְלָה וּבִבְנוֹת דָּיֵק; לְהַכְרִית נְפָשׁוֹת רַבּוֹת׃
וּבָזָה אָלָה לְהָפֵר בְּרִית; וְהִנֵּה נָתַן יָדוֹ וְכָל־אֵלֶּה עָשָׂה לֹא יִמָּלֵט׃ ס
לָכֵן כֹּה־אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה חַי־אָנִי, אִם־לֹא, אָלָתִי אֲשֶׁר בָּזָה, וּבְרִיתִי אֲשֶׁר הֵפִיר; וּנְתַתִּיו בְּרֹאשׁוֹ׃
וּפָרַשְׂתִּי עָלָיו רִשְׁתִּי, וְנִתְפַּשׂ בִּמְצוּדָתִי; וַהֲבִיאוֹתִיהוּ בָבֶלָה, וְנִשְׁפַּטְתִּי אִתּוֹ שָׁם, מַעֲלוֹ אֲשֶׁר מָעַל־בִּי׃
וְאֵת כָּל־מִבְרָחוֹ (מִבְרָחָיו) בְּכָל־אֲגַפָּיו בַּחֶרֶב יִפֹּלוּ, וְהַנִּשְׁאָרִים לְכָל־רוּחַ יִפָּרֵשׂוּ; וִידַעְתֶּם כִּי אֲנִי יְהוָה דִּבַּרְתִּי׃ ס
כֹּה אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה, וְלָקַחְתִּי אָנִי, מִצַּמֶּרֶת הָאֶרֶז הָרָמָה וְנָתָתִּי; מֵרֹאשׁ יֹנְקוֹתָיו רַךְ אֶקְטֹף, וְשָׁתַלְתִּי אָנִי, עַל הַר־גָּבֹהַ וְתָלוּל׃
בְּהַר מְרוֹם יִשְׂרָאֵל אֶשְׁתֳּלֶנּוּ, וְנָשָׂא עָנָף וְעָשָׂה פֶרִי, וְהָיָה לְאֶרֶז אַדִּיר; וְשָׁכְנוּ תַחְתָּיו, כֹּל צִפּוֹר כָּל־כָּנָף, בְּצֵל דָּלִיּוֹתָיו תִּשְׁכֹּנָּה׃
וְיָדְעוּ כָּל־עֲצֵי הַשָּׂדֶה, כִּי אֲנִי יְהוָה הִשְׁפַּלְתִּי עֵץ גָּבֹהַ, הִגְבַּהְתִּי עֵץ שָׁפָל, הוֹבַשְׁתִּי עֵץ לָח, וְהִפְרַחְתִּי עֵץ יָבֵשׁ; אֲנִי יְהוָה דִּבַּרְתִּי וְעָשִׂיתִי׃ פ
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible