Скрыть
1:5
1:7
1:8
1:9
1:11
1:12
1:13
1:17
1:19
1:21
1:22
1:23
1:25
Глава 6 
6:1
6:5
6:6
6:10
Глава 7 
7:1
7:3
7:5
7:6
7:7
7:11
7:12
7:13
7:14
7:20
7:22
7:23
7:24
Синодальный
1 Время и место призвания Иезекииля. 4 Видение четырех животных; 15 колеса, шедшие с ними. 22 Свод, подобный кристаллу. 26 Престол из сапфира над сводом и подобие человека над престолом.
И было в тридцатый год, в четвертый месяц, в пятый день месяца, когда я находился среди переселенцев при реке Ховаре, отверзлись небеса, и я видел видения Божии.
В пятый день месяца (это был пятый год от пленения царя Иоакима),
было слово Господне к Иезекиилю, сыну Вузия, священнику, в земле Халдейской, при реке Ховаре; и была на нем там рука Господня.
И я видел, и вот, бурный ветер шел от севера, великое облако и клубящийся огонь, и сияние вокруг него,
а из средины его как бы свет пламени из средины огня; и из средины его видно было подобие четырех животных, – и таков был вид их: облик их был, как у человека;
и у каждого четыре лица, и у каждого из них четыре крыла;
а ноги их – ноги прямые, и ступни ног их – как ступня ноги у тельца, и сверкали, как блестящая медь, (и крылья их легкие).
И руки человеческие были под крыльями их, на четырех сторонах их;
и лица у них и крылья у них – у всех четырех; крылья их соприкасались одно к другому; во время шествия своего они не оборачивались, а шли каждое по направлению лица своего.
Подобие лиц их – лице человека и лице льва с правой стороны у всех их четырех; а с левой стороны лице тельца у всех четырех и лице орла у всех четырех.
И лица их и крылья их сверху были разделены, но у каждого два крыла соприкасались одно к другому, а два покрывали тела их.
И шли они, каждое в ту сторону, которая пред лицем его; куда дух хотел идти, туда и шли; во время шествия своего не оборачивались.
И вид этих животных был как вид горящих углей, как вид лампад; огонь ходил между животными, и сияние от огня и молния исходила из огня.
И животные быстро двигались туда и сюда, как сверкает молния.
И смотрел я на животных, и вот, на земле подле этих животных по одному колесу перед четырьмя лицами их.
Вид колес и устроение их – как вид топаза, и подобие у всех четырех одно; и по виду их и по устроению их казалось, будто колесо находилось в колесе.
Когда они шли, шли на четыре свои стороны; во время шествия не оборачивались.
А ободья их – высоки и страшны были они; ободья их у всех четырех вокруг полны были глаз.
И когда шли животные, шли и колеса подле них; а когда животные поднимались от земли, тогда поднимались и колеса.
Куда дух хотел идти, туда шли и они; куда бы ни пошел дух, и колеса поднимались наравне с ними, ибо дух животных был в колесах.
Когда шли те, шли и они; и когда те стояли, стояли и они; и когда те поднимались от земли, тогда наравне с ними поднимались и колеса, ибо дух животных был в колесах.
Над головами животных было подобие свода, как вид изумительного кристалла, простертого сверху над головами их.
А под сводом простирались крылья их прямо одно к другому, и у каждого были два крыла, которые покрывали их, у каждого два крыла покрывали тела их.
И когда они шли, я слышал шум крыльев их, как бы шум многих вод, как бы глас Всемогущего, сильный шум, как бы шум в воинском стане; а когда они останавливались, опускали крылья свои.
И голос был со свода, который над головами их; когда они останавливались, тогда опускали крылья свои.
А над сводом, который над головами их, было подобие престола по виду как бы из камня сапфира; а над подобием престола было как бы подобие человека вверху на нем.
И видел я как бы пылающий металл, как бы вид огня внутри него вокруг; от вида чресл его и выше и от вида чресл его и ниже я видел как бы некий огонь, и сияние было вокруг него.
В каком виде бывает радуга на облаках во время дождя, такой вид имело это сияние кругом.
1 Пророчество против гор Израилевых. 8 Остаток. 11 Разрушение объявлено близко и далеко, где есть идолопоклонство.
И было ко мне слово Господне:
сын человеческий! обрати лице твое к горам Израилевым и прореки на них,
и скажи: горы Израилевы! слушайте слово Господа Бога. Так говорит Господь Бог горам и холмам, долинам и лощинам: вот, Я наведу на вас меч, и разрушу высоты ваши;
и жертвенники ваши будут опустошены, столбы ваши в честь солнца будут разбиты, и повергну убитых ваших перед идолами вашими;
и положу трупы сынов Израилевых перед идолами их, и рассыплю кости ваши вокруг жертвенников ваших.
Во всех местах вашего жительства города будут опустошены и высоты разрушены, для того, чтобы опустошены и разрушены были жертвенники ваши, чтобы сокрушены и уничтожены были идолы ваши, и разбиты солнечные столбы ваши, и изгладились произведения ваши.
И будут падать среди вас убитые, и узнаете, что Я Господь.
Но Я сберегу остаток, так что будут у вас среди народов уцелевшие от меча, когда вы будете рассеяны по землям.
И вспомнят о Мне уцелевшие ваши среди народов, куда будут отведены в плен, когда Я приведу в сокрушение блудное сердце их, отпавшее от Меня, и глаза их, блудившие вслед идолов; и они к самим себе почувствуют отвращение за то зло, какое они делали во всех мерзостях своих;
и узнают, что Я Господь; не напрасно говорил Я, что наведу на них такое бедствие.
Так говорит Господь Бог: всплесни руками твоими и топни ногою твоею, и скажи: горе за все гнусные злодеяния дома Израилева! падут они от меча, голода и моровой язвы.
Кто вдали, тот умрет от моровой язвы; а кто близко, тот падет от меча; а оставшийся и уцелевший умрет от голода; так совершу над ними гнев Мой.
И узнаете, что Я Господь, когда пораженные будут лежать между идолами своими вокруг жертвенников их, на всяком высоком холме, на всех вершинах гор и под всяким зеленеющим деревом, и под всяким ветвистым дубом, на том месте, где они приносили благовонные курения всем идолам своим.
И простру на них руку Мою, и сделаю землю пустынею и степью, от пустыни Дивлаф, во всех местах жительства их, и узнают, что Я Господь.
1 «Конец пришел на четыре края земли». 10 День пришел; гнев над всем множеством; купивший и продавший. 14 Гнев грядет: моровая язва, меч; голод; вретище; расхищение и осквернение; злодеяния и насилие; беда и весть.
И было ко мне слово Господне:
и ты, сын человеческий, [скажи]: так говорит Господь Бог; земле Израилевой конец, – конец пришел на четыре края земли.
Вот конец тебе; и пошлю на тебя гнев Мой, и буду судить тебя по путям твоим, и возложу на тебя все мерзости твои.
И не пощадит тебя око Мое, и не помилую, и воздам тебе по путям твоим, и мерзости твои с тобою будут, и узнаете, что Я Господь.
Так говорит Господь Бог: беда единственная, вот, идет беда.
Конец пришел, пришел конец, встал на тебя; вот дошла,
дошла напасть до тебя, житель земли! приходит время, приближается день смятения, а не веселых восклицаний на горах.
Вот, скоро изолью на тебя ярость Мою и совершу над тобою гнев Мой, и буду судить тебя по путям твоим, и возложу на тебя все мерзости твои.
И не пощадит тебя око Мое, и не помилую. По путям твоим воздам тебе, и мерзости твои с тобою будут; и узнаете, что Я Господь каратель.
Вот день! вот пришла, наступила напасть! жезл вырос, гордость разрослась.
Восстает сила на жезл нечестия; ничего не останется от них, и от богатства их, и от шума их, и от пышности их.
Пришло время, наступил день; купивший не радуйся, и продавший не плачь; ибо гнев над всем множеством их.
Ибо продавший не возвратится к проданному, хотя бы и остались они в живых; ибо пророческое видение о всем множестве их не отменится, и никто своим беззаконием не укрепит своей жизни.
Затрубят в трубу, и все готовится, но никто не идет на войну: ибо гнев Мой над всем множеством их.
Вне дома меч, а в доме мор и голод. Кто в поле, тот умрет от меча; а кто в городе, того пожрут голод и моровая язва.
А уцелевшие из них убегут и будут на горах, как голуби долин; все они будут стонать, каждый за свое беззаконие.
У всех руки опустятся, и у всех колени задрожат, как вода.
Тогда они препояшутся вретищем, и обоймет их трепет; и у всех на лицах будет стыд, и у всех на головах плешь.
Серебро свое они выбросят на улицы, и золото у них будет в пренебрежении. Серебро их и золото их не сильно будет спасти их в день ярости Господа. Они не насытят ими душ своих и не наполнят утроб своих; ибо оно было поводом к беззаконию их.
И в красных нарядах своих они превращали его в гордость, и делали из него изображения гнусных своих истуканов; за то и сделаю его нечистым для них;
и отдам его в руки чужим в добычу и беззаконникам земли на расхищение, и они осквернят его.
И отвращу от них лице Мое, и осквернят сокровенное Мое; и придут туда грабители, и осквернят его.
Сделай цепь, ибо земля эта наполнена кровавыми злодеяниями, и город полон насилий.
Я приведу злейших из народов, и завладеют домами их. И положу конец надменности сильных, и будут осквернены святыни их.
Идет пагуба; будут искать мира, и не найдут.
Беда пойдет за бедою и весть за вестью; и будут просить у пророка видения, и не станет учения у священника и совета у старцев.
Царь будет сетовать, и князь облечется в ужас, и у народа земли будут дрожать руки. Поступлю с ними по путям их, и по судам их буду судить их; и узнают, что Я Господь.
Церковнославянский (рус)
И бы́сть въ тридеся́тое лѣ́то, въ четве́ртый ме́сяцъ, въ пя́тый де́нь ме́сяца, и а́зъ бы́хъ посредѣ́ плѣне́нiя при­­ рѣцѣ́ Хова́ръ: и от­верзо́шася небеса́, и ви́дѣхъ видѣ́нiя Бо́жiя.
Въ пя́тый де́нь ме́сяца, сiе́ лѣ́то пя́тое плѣне́нiя царя́ Иоаки́ма,
и бы́сть сло́во Госпо́дне ко Иезекі́илю сы́ну вузі́еву, свяще́н­нику, въ земли́ Халде́йстѣй при­­ рѣцѣ́ Хова́ръ. И бы́сть на мнѣ́ рука́ Госпо́дня,
и ви́дѣхъ, и се́, ду́хъ воз­двиза́яйся грядя́ше от­ сѣ́вера, и о́блакъ вели́кiй въ не́мъ, и свѣ́тъ о́крестъ его́, и о́гнь блиста́яйся:
и посредѣ́ его́ я́ко видѣ́нiе иле́ктра посредѣ́ огня́, и свѣ́тъ въ не́мъ: и посредѣ́ я́ко подо́бiе четы́рехъ живо́тныхъ. И сiе́ видѣ́нiе и́хъ, я́ко подо́бiе человѣ́ка въ ни́хъ:
и четы́ри ли́ца еди́ному, и четы́ри кри́ла еди́ному,
и го́лени и́хъ пра́вы, и перна́ты но́ги и́хъ, и и́скры я́ко блиста́ющаяся мѣ́дь, и ле́гка кри́ла и́хъ,
и рука́ человѣ́ча подъ кри́лами и́хъ на четы́рехъ страна́хъ и́хъ:
и ли́ца и́хъ, и кри́ла и́хъ четы́рехъ держа́щаяся дру́гъ дру́га, ли́ца же и́хъ четы́рехъ не обраща́хуся внегда́ ходи́ти и́мъ: ко́­еждо пря́мо лица́ сво­его́ хожда́ху.
И подо́бiе ли́цъ и́хъ, лице́ человѣ́чее и лице́ льво́во одесну́ю четы́ремъ, и лице́ те́лчее ошу́юю четы́ремъ, и лице́ о́рлее четы́ремъ:
[и ли́ца и́хъ] и кри́ла и́хъ просте́рта свы́ше четы́ремъ, ко­ему́ждо два́ сопряже́на дру́гъ ко дру́гу, и два́ покрыва́ху верху́ тѣлесе́ и́хъ, и ко́­еждо пря́мо лицу́ сво­ему́ идя́ше:
идѣ́же а́ще бя́ше ду́хъ ше́­ст­вуяй, идя́ху и не обраща́хуся.
И посредѣ́ живо́тныхъ видѣ́нiе, я́ко у́глiя огня́ горя́щаго, я́ко видѣ́нiе свѣ́щъ сообраща́ющихся посредѣ́ живо́тныхъ, и свѣ́тъ огня́, и от­ огня́ исхожда́­ше я́ко мо́лнiя:
и живо́тная теча́ху и обраща́хуся, я́ко видѣ́нiе везе́ково {блиста́нiя}.
И ви́дѣхъ, и се́, ко́ло еди́но земли́ держа́щееся живо́тныхъ четы́рехъ:
и видѣ́нiе коле́съ и сотворе́нiе и́хъ, я́ко видѣ́нiе Ѳарси́са, и подо́бiе еди́но четы́ремъ: и дѣ́ло и́хъ бя́ше, я́коже а́ще бы бы́ло ко́ло въ колеси́:
на четы́ри страны́ и́хъ ше́­ст­воваху: не обраща́хуся, внегда́ ше́­ст­вовати и́мъ,
ниже́ хребты́ и́хъ, и высота́ бя́ше и́мъ. И ви́дѣхъ та́, и плеща́ и́хъ испо́лнена оче́съ о́крестъ четы́ремъ:
и внегда́ ше́­ст­вовати живо́тнымъ, ше́­ст­воваху и коле́са держа́щеся и́хъ: и внегда́ воз­двиза́тися живо́тнымъ от­ земли́, воз­двиза́хуся и коле́са.
Идѣ́же а́ще бя́ше о́блакъ, та́мо бя́ше и ду́хъ, е́же ше́­ст­вовати: ше́­ст­воваху и живо́тная, и коле́са воз­двиза́хуся съ ни́ми, зане́ ду́хъ жи́зни бя́ше въ колесѣ́хъ.
Внегда́ идя́ху сiя́, идя́ху [и коле́са], и внегда́ стоя́ти и́мъ, стоя́ху [и коле́са съ ни́ми], и егда́ воз­двиза́хуся от­ земли́, воз­двиза́хуся съ ни́ми [и коле́са], я́ко ду́хъ жи́зни бя́ше въ колесѣ́хъ.
И подо́бiе надъ главо́ю живо́тныхъ я́ко тве́рдь, я́ко видѣ́нiе криста́лла, просте́ртое надъ кри́лами и́хъ свы́ше:
и подъ тве́рдiю кри́ла и́хъ просте́рта, паря́ще дру́гъ ко дру́гу, кому́ждо два́ спряже́на, при­­крыва́юще тѣлеса́ и́хъ.
И слы́шахъ гла́съ кри́лъ и́хъ, внегда́ паря́ху, я́ко гла́съ во́дъ мно́гихъ, я́ко гла́съ Бо́га саддаи́: и внегда́ ходи́ти и́мъ, гла́съ сло́ва я́ко гла́съ полка́: и внегда́ стоя́ти и́мъ, почива́ху кри́ла и́хъ.
И се́, гла́съ превы́ше тве́рди су́щiя надъ главо́ю и́хъ: внегда́ стоя́ти и́мъ, низпуска́хуся кри́ла и́хъ.
И надъ тве́рдiю, я́же надъ главо́ю и́хъ, я́ко видѣ́нiе ка́мене сапфи́ра, подо́бiе престо́ла на не́мъ, и на подо́бiи престо́ла подо́бiе я́коже ви́дъ человѣ́чь сверху́.
И ви́дѣхъ я́ко видѣ́нiе иле́ктра, я́ко видѣ́нiе огня́ вну́трь его́ о́крестъ: от­ видѣ́нiя чре́слъ и вы́ше и от­ видѣ́нiя чре́слъ да́же до до́лу ви́дѣхъ видѣ́нiе огня́, и свѣ́тъ его́ о́крестъ:
я́ко видѣ́нiе дуги́, егда́ е́сть на о́блацѣхъ въ де́нь дождя́, та́ко стоя́нiе свѣ́та о́крестъ.
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, утверди́ лице́ твое́ къ гора́мъ Изра́илевымъ и прорцы́ къ ни́мъ,
и рече́ши: го́ры Изра́илевы, слы́шите сло́во Госпо́дне, сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь гора́мъ и холмо́мъ, и ка́менемъ и де́бремъ: се́, а́зъ наведу́ на вы́ ме́чь, и потребя́т­ся высоты́ ва́шя:
и сокруша́т­ся тре́бища ва́ша и куми́рницы ва́шя, и пове́ргу я́звеныхъ ва́шихъ предъ куми́ры ва́шими:
и да́мъ тру́пы сыно́въ Изра́илевыхъ предъ куми́ры и́хъ и расточу́ ко́сти ва́шя о́крестъ тре́бищъ ва́шихъ.
И во все́мъ селе́нiи ва́­шемъ опустѣ́ютъ гра́ды, и высо́кая ва́ша поги́бнутъ, я́ко да потребя́т­ся тре́бницы ва́ши и сокруша́т­ся, и преста́нутъ кумíры ва́ши, и от­ве́ргут­ся куми́рницы ва́шя, и потребя́т­ся дѣла́ ва́ша:
и паду́тъ я́звенiи посредѣ́ ва́съ, и позна́ете, я́ко а́зъ Госпо́дь.
И оста́влю е́же бы́ти от­ ва́съ избѣ́гшымъ от­ меча́ во язы́цѣхъ, и въ разсы́панiи ва́­шемъ во страна́хъ,
и помяну́тъ мя́ уцѣлѣ́в­шiи от­ ва́съ во язы́цѣхъ, а́може бы́ша плѣне́ни: кля́хся бо се́рдцу и́хъ блуди́в­шему и от­ста́в­шему от­ мене́ и очесе́мъ и́хъ блуди́в­шымъ вслѣ́дъ начина́нiй и́хъ: и би́ти и́мутъ ли́ца своя́ о зло́бахъ, я́же твори́ша во всѣ́хъ ме́рзостехъ сво­и́хъ,
и позна́ютъ, я́ко а́зъ Госпо́дь не ту́не глаго́лахъ сотвори́ти и́мъ вся́ зла́я сiя́.
Та́ко глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: восплещи́ руко́ю и вострепли́ ного́ю и рцы́: бла́гоже, бла́гоже о всѣ́хъ ме́рзостехъ зло́бы до́му Изра́илева: я́ко мече́мъ и гла́домъ и сме́ртiю паду́тъ.
Да́льнiи сме́ртiю сконча́ют­ся, а бли́жнiи мече́мъ паду́тъ: оста́в­шiи же и обдержи́мiи гла́домъ сконча́ют­ся: и сконча́ю гнѣ́въ мо́й на ни́хъ,
и увѣ́сте, я́ко а́зъ Госпо́дь, егда́ бу́дутъ я́звенiи ва́ши средѣ́ куми́ръ ва́шихъ о́крестъ тре́бищъ ва́шихъ, на вся́цѣмъ хо́лмѣ высо́цѣмъ и на всѣ́хъ версѣ́хъ го́рнихъ, и подъ ду́бомъ сѣ́н­нымъ и подъ вся́кимъ дре́вомъ ча́щнымъ, идѣ́же дая́ху воню́ благо­уха́нiя всѣ́мъ кумíромъ сво­и́мъ.
И простру́ ру́ку мою́ на ня́, положу́ зе́млю въ па́губу и въ потребле́нiе от­ пусты́ни Девлаѳа́, от­ всего́ селе́нiя и́хъ: и позна́ете, я́ко а́зъ Госпо́дь.
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
и ты́, сы́не человѣ́чь, рцы́: сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: земли́ Изра́илевѣ коне́цъ прiи́де, коне́цъ прiи́де на четы́ри краи́ земли́.
Прише́лъ е́сть коне́цъ, ны́нѣ коне́цъ тебѣ́, и испущу́ я́рость мою́ на тя́, и от­мщу́ тебѣ́ по путе́мъ тво­и́мъ, да́мъ на тя́ вся́ ме́рзости твоя́.
Не пощади́тъ о́ко мое́ на тя́, и не поми́лую, зане́ пу́ть тво́й на тя́ да́мъ, и ме́рзости твоя́ средѣ́ тебе́ бу́дутъ, и увѣ́си, я́ко а́зъ Госпо́дь.
Тѣ́мже сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: зло́ еди́но зло́, се́, и́детъ.
Коне́цъ при­­ше́лъ е́сть, прiи́де коне́цъ, воста́ на тя́, се́, прiи́де.
Прiи́де плете́нiе на тя́ живу́щаго на земли́: прiи́де вре́мя, при­­бли́жися де́нь, не съ молво́ю, ниже́ съ болѣ́зньми.
Ны́нѣ избли́зу излiю́ гнѣ́въ мо́й на тя́ и сконча́ю я́рость мою́ на тебѣ́, и осужду́ тя́ по путе́мъ тво­и́мъ и да́мъ на тя́ вся́ ме́рзости твоя́.
Не пощади́тъ о́ко мое́, и не поми́лую, зане́ пути́ твоя́ на тя́ да́мъ, и ме́рзости твоя́ посредѣ́ тебе́ бу́дутъ, и позна́еши, я́ко а́зъ Госпо́дь бiя́й.
Се́, де́нь Госпо́день при­­хо́дитъ, се́, коне́цъ при­­ше́лъ е́сть, изы́де плете́нiе, и процвѣте́ же́злъ,
прозябе́ укори́зна, и сокруши́тъ утвержде́нiе беззако́н­ника: и не съ пли́щемъ, ни съ потща́нiемъ: и не от­ ни́хъ су́ть, и нѣ́сть красы́ въ ни́хъ.
Прiи́де вре́мя, при­­бли́жися де́нь: купу́яй да не ра́дует­ся, и продая́й да не пла́чет­ся, я́ко гнѣ́въ на все́ мно́же­с­т­во и́хъ.
Зане́же при­­тяжава́яй ко продаю́щему ктому́ не воз­врати́т­ся, и еще́ въ жи́зни живу́щему, я́ко видѣ́нiе на все́ мно́же­с­т­во и́хъ не воз­врати́т­ся, и человѣ́къ во очесѣ́хъ жи́зни сво­ея́ не укрѣпи́т­ся.
Воструби́те трубо́ю и разсуди́те вся́, и не бу́детъ гряду́щаго на ра́ть, я́ко гнѣ́въ мо́й на все́ мно́же­с­т­во и́хъ.
Ра́ть от­внѣ́ съ мече́мъ, гла́дъ же и сме́рть извну́трь: и́же на по́ли мече́мъ сконча́ет­ся, су́щихъ же во гра́дѣ гла́дъ и сме́рть сконча́етъ.
И уцѣлѣ́ютъ спасе́н­нiи от­ ни́хъ и бу́дутъ на гора́хъ я́ко голуби́цы скорбя́ще: и всѣ́хъ избiю́, ко­его́ждо въ непра́вдахъ его́.
Вся́ ру́ки разслабѣ́ютъ, и вся́ сте́гна окаля́ют­ся мо́кростiю.
И препоя́шут­ся во вре́тища, и покры́етъ я́ у́жасъ: и на вся́цѣмъ лицы́ сра́мъ на ни́хъ, и на вся́цѣй главѣ́ плѣ́шь.
Сребро́ и́хъ на сто́гнахъ пове́ржет­ся, и зла́то и́хъ презрѣ́но бу́детъ: сребро́ и́хъ и зла́то не воз­мо́жетъ изба́вити и́хъ въ де́нь гнѣ́ва Госпо́дня, ду́ши и́хъ не насы́тят­ся, и чрева́ и́хъ не напо́лнят­ся, зане́ ка́знь непра́востей и́хъ бы́сть.
Избра́н­ныя у́твари въ горды́ню положи́ша я́, и о́бразы ме́рзостей сво­и́хъ и гну́сности сотвори́ша от­ ни́хъ: сего́ ра́ди да́хъ о́ная и́мъ въ нечистоту́.
И преда́мъ я́ въ чужді́я ру́цѣ, е́же разгра́бити я́, и губи́телемъ земли́ въ коры́сти, и оскверня́тъ я́.
И от­вращу́ лице́ мое́ от­ ни́хъ, и оскверня́тъ стражбу́ мою́, и вни́дутъ въ ня́ неопа́сно, и оскверня́тъ я́:
и сотворя́тъ мяте́жъ, поне́же земля́ полна́ суда́ кро́ве, и гра́дъ по́лнъ беззако́нiя.
И при­­веду́ злы́я язы́ки, и наслѣ́дятъ до́мы и́хъ: и от­вращу́ велича́нiе крѣ́пости и́хъ, и оскверня́т­ся свята́я и́хъ.
И моле́нiе прiи́детъ, и взы́щетъ ми́ра, и не бу́детъ.
Го́ре на го́ре бу́детъ, и вѣ́сть на вѣ́сть бу́детъ, и не бу́детъ видѣ́нiе от­ проро́ка, и зако́нъ поги́бнетъ от­ жерца́ и совѣ́тъ от­ ста́рецъ.
Ца́рь воспла́чет­ся, и кня́зь облече́т­ся въ па́губу, и ру́ки люді́й земли́ разслабѣ́ютъ: по путе́мъ и́хъ сотворю́ и́мъ и по судо́мъ и́хъ от­мщу́ и́мъ, и уразумѣ́ютъ, я́ко а́зъ Госпо́дь.
Nell'anno trentesimo, nel quarto mese, il cinque del mese, mentre mi trovavo fra i deportati sulle rive del fiume Chebar, i cieli si aprirono ed ebbi visioni divine.
Era l'anno quinto della deportazione del re Ioiachìn, il cinque del mese:
la parola del Signore fu rivolta al sacerdote Ezechiele, figlio di Buzì, nel paese dei Caldei, lungo il fiume Chebar. Qui fu sopra di lui la mano del Signore.
Io guardavo, ed ecco un vento tempestoso avanzare dal settentrione, una grande nube e un turbinìo di fuoco, che splendeva tutto intorno, e in mezzo si scorgeva come un balenare di metallo incandescente.
Al centro, una figura composta di quattro esseri animati, di sembianza umana
con quattro volti e quattro ali ciascuno.
Le loro gambe erano diritte e i loro piedi come gli zoccoli d'un vitello, splendenti come lucido bronzo.
Sotto le ali, ai quattro lati, avevano mani d'uomo; tutti e quattro avevano le proprie sembianze e le proprie ali,
e queste ali erano unite l'una all'altra. Quando avanzavano, ciascuno andava diritto davanti a sé, senza voltarsi indietro.
Quanto alle loro fattezze, avevano facce d'uomo; poi tutti e quattro facce di leone a destra, tutti e quattro facce di toro a sinistra e tutti e quattro facce d'aquila.
Le loro ali erano spiegate verso l'alto; ciascuno aveva due ali che si toccavano e due che coprivano il corpo.
Ciascuno andava diritto davanti a sé; andavano là dove lo spirito li sospingeva e, avanzando, non si voltavano indietro.
Tra quegli esseri si vedevano come dei carboni ardenti simili a torce, che si muovevano in mezzo a loro. Il fuoco risplendeva e dal fuoco si sprigionavano bagliori.
Gli esseri andavano e venivano come una saetta.
Io guardavo quegli esseri, ed ecco sul terreno una ruota al fianco di tutti e quattro.
Le ruote avevano l'aspetto e la struttura come di topazio e tutte e quattro la medesima forma; il loro aspetto e la loro struttura erano come di ruota in mezzo a un'altra ruota.
Potevano muoversi in quattro direzioni; procedendo non si voltavano.
Avevano dei cerchioni molto grandi e i cerchioni di tutt'e quattro erano pieni di occhi.
Quando quegli esseri viventi si muovevano, anche le ruote si muovevano accanto a loro e, quando gli esseri si alzavano da terra, anche le ruote si alzavano.
Dovunque lo spirito le avesse sospinte, le ruote andavano e ugualmente si alzavano, perché lo spirito degli esseri viventi era nelle ruote.
Quando essi si muovevano, anch'esse si muovevano; quando essi si fermavano, si fermavano anch'esse e, quando essi si alzavano da terra, anch'esse ugualmente si alzavano, perché nelle ruote vi era lo spirito degli esseri viventi.
Al di sopra delle teste degli esseri viventi era disteso una specie di firmamento, simile a un cristallo splendente,
e sotto il firmamento erano le loro ali distese, l'una verso l'altra; ciascuno ne aveva due che gli coprivano il corpo.
Quando essi si muovevano, io udivo il rombo delle ali, simile al rumore di grandi acque, come il tuono dell'Onnipotente, come il fragore della tempesta, come il tumulto d'un accampamento. Quando poi si fermavano, ripiegavano le ali.
Ci fu un rumore al di sopra del firmamento che era sulle loro teste.
Sopra il firmamento che era sulle loro teste apparve qualcosa come una pietra di zaffìro in forma di trono e su questa specie di trono, in alto, una figura dalle sembianze umane.
Da ciò che sembravano i suoi fianchi in su, mi apparve splendido come metallo incandescente e, dai suoi fianchi in giù, mi apparve come di fuoco. Era circondato da uno splendore
simile a quello dell'arcobaleno fra le nubi in un giorno di pioggia. Così percepii in visione la gloria del Signore. Quando la vidi, caddi con la faccia a terra e udii la voce di uno che parlava.
Mi fu quindi rivolta questa parola del Signore:
"Figlio dell'uomo, volgiti verso i monti d'Israele e profetizza contro di essi:
Monti d'Israele, udite la parola del Signore Dio. Così dice il Signore Dio ai monti e alle colline, alle gole e alle valli: Ecco, manderò sopra di voi la spada e distruggerò le vostre alture.
I vostri altari saranno demoliti e quelli per l'incenso infranti, getterò i vostri cadaveri davanti ai vostri idoli
e disseminerò le vostre ossa intorno ai vostri altari.
Su tutto il vostro suolo dove abitate, le città saranno devastate, le alture verranno rese deserte, in modo che i vostri altari siano devastati e resi deserti, e siano frantumati e scompaiano i vostri idoli, siano spezzati i vostri altari per l'incenso e siano eliminate le vostre opere.
Trafitti a morte cadranno in mezzo a voi e saprete che io sono il Signore.
Tuttavia farò sopravvivere in mezzo alle nazioni alcuni di voi scampati alla spada, quando vi disperderò nei vari paesi.
I vostri scampati si ricorderanno di me fra le nazioni in mezzo alle quali saranno deportati: io, infatti, spezzerò il loro cuore infedele, che si è allontanato da me, e i loro occhi, che si sono prostituiti ai loro idoli; avranno orrore di se stessi per le iniquità commesse e per tutti i loro abomini.
Sapranno allora che io sono il Signore e che non ho minacciato invano di infliggere loro questi mali.
Così dice il Signore Dio: Batti le mani, pesta i piedi e di': "Ohimè, per tutti i loro orribili abomini il popolo d'Israele perirà di spada, di fame e di peste!
Chi è lontano morirà di peste, chi è vicino cadrà di spada, chi è assediato morirà di fame: sfogherò su di loro il mio sdegno".
Saprete allora che io sono il Signore, quando i loro cadaveri giaceranno fra i loro idoli, intorno ai loro altari, su ogni colle elevato, su ogni cima di monte, sotto ogni albero verde e ogni quercia frondosa, dovunque hanno bruciato profumi soavi ai loro idoli.
Stenderò la mano su di loro e renderò la terra desolata e brulla, dal deserto fino a Ribla, dovunque dimorino; sapranno allora che io sono il Signore".
Mi fu rivolta questa parola del Signore:
"Ora, figlio dell'uomo, riferisci: Così dice il Signore Dio alla terra d'Israele. Ecco la fine: essa giunge sino ai quattro estremi della terra.
Ora che su di te pende la fine, io scaglio contro di te la mia ira, per giudicarti secondo le tue opere e per domandarti conto di tutti i tuoi abomini.
Non avrà pietà di te il mio occhio e non avrò compassione, ma ti riterrò responsabile della tua condotta e diverranno palesi in mezzo a te i tuoi abomini; saprete allora che io sono il Signore.
Così dice il Signore Dio: Ecco, arriva sventura su sventura.
Viene la fine, viene su di te: ecco, viene!
Viene il tuo turno, o abitante della terra: arriva il tempo, è prossimo il giorno terribile e non di tripudio sui monti.
Ora, fra breve, rovescerò il mio furore su di te, e su di te darò sfogo alla mia ira, per giudicarti secondo le tue opere e per domandarti conto di tutti i tuoi abomini.
Non avrà pietà di te il mio occhio e non avrò compassione, ma ti riterrò responsabile della tua condotta e diverranno palesi in mezzo a te i tuoi abomini: saprete allora che sono io, il Signore, colui che colpisce.
Ecco il giorno, eccolo: arriva. È giunto il tuo turno. L'ingiustizia fiorisce, germoglia l'orgoglio
e regna la violenza, scettro della malvagità.
È giunto il tempo, è vicino il giorno: chi ha comprato non si allieti, chi ha venduto non rimpianga, perché l'ira pende su tutti!
Chi ha venduto non tornerà in possesso di ciò che ha venduto, anche se rimarrà in vita, perché la condanna contro il loro fasto non sarà revocata e nessuno, per la sua perversità, potrà salvare la sua esistenza.
Si suona il corno e tutto è pronto; ma nessuno muove a battaglia, perché il mio furore è contro tutta quella moltitudine.
La spada all'esterno, la peste e la fame di dentro: chi è in campagna perirà di spada, chi è in città sarà divorato dalla fame e dalla peste.
Chi di loro potrà fuggire e salvarsi sui monti, gemerà come le colombe delle valli, ognuno per la sua iniquità.
Tutte le mani si indeboliranno e tutte le ginocchia si scioglieranno come acqua.
Vestiranno il sacco e lo spavento li avvolgerà. Su tutti i volti sarà la vergogna e tutte le teste saranno rasate.
Getteranno l'argento per le strade e il loro oro si cambierà in immondizia, con esso non si sfameranno, non si riempiranno il ventre, perché è stato per loro causa di peccato.
Della bellezza dei loro gioielli fecero oggetto d'orgoglio e fabbricarono con essi le abominevoli statue dei loro idoli. Per questo li tratterò come immondizia,
li darò in preda agli stranieri e saranno bottino per i malvagi della terra che li profaneranno.
Distoglierò da loro la mia faccia, sarà profanato il mio tesoro, vi entreranno i ladri e lo profaneranno.
Prepàrati una catena, poiché il paese è pieno di assassini e la città è colma di violenza.
Io manderò i popoli più feroci e s'impadroniranno delle loro case, abbatterò la superbia dei potenti, i santuari saranno profanati.
Giungerà l'angoscia e cercheranno pace, ma pace non vi sarà.
Sventura seguirà a sventura, allarme succederà ad allarme: ai profeti chiederanno responsi, ai sacerdoti verrà meno la legge, agli anziani il consiglio.
Il re sarà in lutto, il principe sarà ammantato di desolazione. Tremeranno le mani della popolazione del paese. Li tratterò secondo la loro condotta, li giudicherò secondo i loro giudizi: così sapranno che io sono il Signore".
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible