Скрыть
22:1
22:3
22:5
22:8
22:9
22:13
22:16
22:17
22:19
22:20
22:23
Церковнославянский (рус)
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
и ты́, сы́не человѣ́чь, а́ще суди́ти бу́деши гра́ду крове́й, и яви́ ему́ вся́ беззако́нiя его́,
и рече́ши: сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: о, гра́де пролива́яй кро́вь средѣ́ себе́, е́же прiити́ вре́мени его́, и творя́й кумíры на себе́, е́же оскверни́тися самому́:
въ кро́ви и́хъ, ю́же излiя́лъ еси́, согрѣши́лъ еси́, и въ кумíрѣхъ тво­и́хъ, я́же твори́лъ, оскверни́л­ся еси́, и сократи́лъ еси́ дни́ твоя́, и при­­ве́дъ вре́мя лѣ́тъ тво­и́хъ: сего́ ра́ди да́хъ тя́ на укори́зну язы́комъ и на поруга́нiе всѣ́мъ страна́мъ,
бли́зъ тебе́ и дале́че от­ тебе́ су́щымъ, и поруга́ют­ся тебѣ́ и возопiю́тъ на тя́: о, нечи́стый, преслову́тый и мно́гъ во беззако́нiихъ!
се́, старѣ́йшины до́му Изра́илева, кі́йждо ко сво­и́мъ у́жикамъ смѣси́шася въ тебѣ́, я́ко да пролiю́тъ кро́вь:
отцу́ и ма́тери злосло́вяху въ тебѣ́ и ко при­­ше́лцу обраща́хуся непра́вдами въ тебѣ́: сироту́ и вдови́цу преоби́дяху въ тебѣ́:
и свята́я моя́ уничижа́ху и суббо́ты моя́ оскверня́ху въ тебѣ́:
му́жiе разбо́йницы бѣ́ша въ тебѣ́, я́ко да пролiю́тъ въ тебѣ́ кро́вь, и на гора́хъ ядя́ху въ тебѣ́ и скве́рны творя́ху въ тебѣ́:
сты́дъ о́тчiй от­кры́ша въ тебѣ́, и въ нечистотѣ́ сѣдя́щую обруга́ша въ тебѣ́:
кі́йждо на жену́ по́друга сво­его́ беззако́н­новаша, и кі́йждо невѣ́стку свою́ оскверня́ше въ нече́стiи, и кі́йждо сестру́ свою́, дще́рь отца́ сво­его́, обругава́­ше въ тебѣ́:
мзды́ взима́ху въ тебѣ́, я́ко да пролiю́тъ кро́вь, ли́хву и избы́токъ взима́ху въ тебѣ́: и сконча́лъ еси́ сконча́нiе зло́бы тво­ея́ я́же въ наси́лiи, мене́ же забы́лъ еси́, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.
Се́ у́бо, уда́рю руко́ю мо­е́ю о ру́ку мою́ на та́, я́же соверши́лъ еси́ и я́же сотвори́лъ еси́, и на кро́ви твоя́ бы́в­шыя посредѣ́ тебе́:
а́ще усто­и́тъ се́рдце твое́, и а́ще преодолѣ́ютъ ру́цѣ тво­и́ во дне́хъ, въ ня́же а́зъ творю́ въ тебѣ́? А́зъ Госпо́дь глаго́лахъ, и сотворю́.
И разсы́плю тя́ во язы́цѣхъ и разсѣ́ю тя́ въ страна́хъ, и оскудѣ́етъ нечистота́ твоя́ изъ тебе́,
и владѣ́ти бу́ду тобо́ю предъ очи́ма язы́ковъ, и позна́еши, я́ко а́зъ Госпо́дь.
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, се́, бы́ша мнѣ́ до́мъ Изра́илевъ смѣ́шани вси́ съ мѣ́дiю и желѣ́зомъ, и со о́ловомъ чи́стымъ и со свинце́мъ, средѣ́ пе́щи сребро́ смѣ́шено су́ть.
Сего́ ра́ди рцы́: сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: поне́же бы́сте вси́ во смѣше́нiе еди́но, сего́ ра́ди, се́, а́зъ прiиму́ ва́съ во среди́ну Иерусали́ма:
я́коже прiе́млет­ся сребро́ и мѣ́дь, и желѣ́зо и свине́цъ и о́лово чи́стое во среди́ну пе́щи, е́же ду́нути на ня́ огню́, да слiю́т­ся, та́ко прiиму́ ва́съ во гнѣ́вѣ мо­е́мъ и въ я́рости мо­е́й, и соберу́ и слiю́ ва́съ,
и ду́ну на вы́ во огни́ гнѣ́ва мо­его́, и слiя́ни бу́дете средѣ́ его́:
я́коже слива́ет­ся сребро́ средѣ́ пе́щи, та́ко слiе́теся посредѣ́ его́ и позна́ете, я́ко а́зъ Госпо́дь излiя́хъ я́рость мою́ на ва́съ.
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, рцы́ ему́: ты́ еси́ земля́ неодожди́мая, ниже́ до́ждь бы́сть на тя́ въ де́нь я́рости.
Его́же старѣ́йшины средѣ́ его́, я́ко львы́ рыка́юще, восхища́юще восхище́нiя, ду́шы изъяда́юще наси́лiемъ, бога́т­ст­во и че́сть прiе́млюще, и вдови́цы твоя́ умно́жишася посредѣ́ тебе́:
и жерцы́ его́ от­верго́шася зако́на мо­его́ и оскверни́ша свята́я моя́: между́ святы́мъ и скверна́вымъ не разлуча́ху, и между́ нечи́стымъ и чи́стымъ не раздѣля́ху, и от­ суббо́тъ мо­и́хъ покрыва́ху о́чи сво­и́, и оскверня́ху мя́ посредѣ́ себе́:
кня́зи его́ средѣ́ его́ я́ко во́лцы восхища́юще похище́нiя, е́же пролiя́ти кро́вь и погуби́ти ду́шы, я́ко да лихо­и́м­ст­вомъ лихо­и́м­ст­вуютъ:
и проро́цы его́ помазу́ющiи и́хъ паду́тъ, ви́дящiи су́етная, волхву́ющiи ло́жная, глаго́люще: сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: а Госпо́дь не глаго́ла.
Люді́й земли́ утѣсня́юще непра́вдою и восхища́юще восхище́нiя, ни́ща и убо́га наси́ль­ству­ю­ще и со при­­ше́лцемъ не живу́ще судо́мъ.
И иска́хъ от­ ни́хъ му́жа живу́ща пра́во и стоя́ща цѣ́ло предъ лице́мъ мо­и́мъ во вре́мя гнѣ́ва мо­его́, е́же бы не до конца́ погуби́ти его́ {гра́дъ Иерусали́мъ}, и не обрѣто́хъ.
И излiя́хъ на́нь я́рость мою́ во огни́ гнѣ́ва мо­его́, е́же сконча́ти я́: пути́ и́хъ на главы́ и́хъ да́хъ, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.
Греческий [Greek (Koine)]
καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου προ­́ς με λέγων
καὶ σύ υἱὲ ἀνθρώπου εἰ κρινεῖς τὴν πόλιν τῶν αἱμάτων καὶ παρα­́δειξον αὐτῇ πάσας τὰς ἀνομίας αὐτῆς
καὶ ἐρεῖς τάδε λέγει κύριος κύριος ὦ πόλις ἐκχέουσα αἵματα ἐν μέσῳ αὐτῆς τοῦ ἐλθεῖν καιρὸν αὐτῆς καὶ ποι­οῦσα ἐνθυμήματα καθ᾿ αὑτῆς τοῦ μιαίνειν αὐτήν
ἐν τοῖς αἵμασιν αὐτῶν οἷς ἐξέχεας παρα­πέπτωκας καὶ ἐν τοῖς ἐνθυμήμασίν σου οἷς ἐποίεις ἐμιαίνου καὶ ἤγγισας τὰς ἡμέρας σου καὶ ἤγαγες καιρὸν ἐτῶν σου δια­̀ τοῦτο δέδωκά σε εἰς ὄνειδος τοῖς ἔθνεσιν καὶ εἰς ἐμπαιγμὸν πάσαις ταῖς χώραις
ταῖς ἐγγιζούσαις προ­̀ς σὲ καὶ ταῖς μακρὰν ἀπεχούσαις ἀπο­̀ σοῦ καὶ ἐμπαίξον­ται ἐν σοί ἀκάθαρτος ἡ ὀνομαστὴ καὶ πολλὴ ἐν ταῖς ἀνομίαις
ἰδοὺ οἱ ἀφηγούμενοι οἴκου Ισραηλ ἕκασ­τος προ­̀ς τοὺς συγγενεῖς αὐτοῦ συν­ανεφύρον­το ἐν σοί ὅπως ἐκχέωσιν αἷμα
πατέρα καὶ μητέρα ἐκακολόγουν ἐν σοὶ καὶ προ­̀ς τὸν προ­σήλυτον ἀνεστρέφον­το ἐν ἀδικίαις ἐν σοί ὀρφανὸν καὶ χήραν κατεδυνάστευον ἐν σοί
καὶ τὰ ἅγιά μου ἐξουδένουν καὶ τὰ σάββατά μου ἐβεβήλουν ἐν σοί
ἄνδρες λῃσταὶ ἐν σοί ὅπως ἐκχέωσιν ἐν σοὶ αἷμα καὶ ἐπι­̀ τῶν ὀρέων ἤσθοσαν ἐν σοί ἀνόσια ἐποίουν ἐν μέσῳ σου
αἰσχύνην πατρὸς ἀπεκάλυψαν ἐν σοὶ καὶ ἐν ἀκαθαρσίαις ἀπο­καθημένην ἐταπείνουν ἐν σοί
ἕκασ­τος τὴν γυναῖκα τοῦ πλη­σίον αὐτοῦ ἠνομοῦσαν καὶ ἕκασ­τος τὴν νύμφην αὐτοῦ ἐμίαινεν ἐν ἀσεβείᾳ καὶ ἕκασ­τος τὴν ἀδελφὴν αὐτοῦ θυγατέρα τοῦ πατρὸς αὐτοῦ ἐταπείνουν ἐν σοί
δῶρα ἐλαμβάνοσαν ἐν σοί ὅπως ἐκχέωσιν αἷμα τόκον καὶ πλεονασμὸν ἐλαμβάνοσαν ἐν σοί καὶ συν­ετελέσω συν­τέλειαν κακίας σου τὴν ἐν κατα­δυναστείᾳ ἐμοῦ δὲ ἐπελάθου λέγει κύριος
ἐὰν δὲ πατάξω χεῖρά μου προ­̀ς χεῖρά μου ἐφ᾿ οἷς συν­τετέλεσαι οἷς ἐποίησας καὶ ἐπι­̀ τοῖς αἵμασίν σου τοῖς γεγενη­μέ­νοις ἐν μέσῳ σου
εἰ ὑποστή­σε­ται ἡ καρδία σου εἰ κρατήσουσιν αἱ χεῖρές σου ἐν ταῖς ἡμέραις αἷς ἐγὼ ποιῶ ἐν σοί ἐγὼ κύριος λελάληκα καὶ ποιήσω
καὶ δια­σκορπιῶ σε ἐν τοῖς ἔθνεσιν καὶ δια­σπερῶ σε ἐν ταῖς χώραις καὶ ἐκλείψει ἡ ἀκαθαρσία σου ἐκ σοῦ
καὶ κατα­κληρο­νο­μήσω ἐν σοὶ κατ᾿ ὀφθαλμοὺς τῶν ἐθνῶν καὶ γνώσεσθε διότι ἐγὼ κύριος
καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου προ­́ς με λέγων
υἱὲ ἀνθρώπου ἰδοὺ γεγόνασί μοι ὁ οἶκος Ισραηλ ἀναμεμειγ­μέ­νοι πάν­τες χαλκῷ καὶ σιδήρῳ καὶ κασ­σιτέρῳ καὶ μολίβῳ ἐν μέσῳ ἀργυρίου ἀναμεμειγμένος ἐστίν
δια­̀ τοῦτο εἰπόν τάδε λέγει κύριος ἀνθ᾿ ὧν ἐγένεσθε πάν­τες εἰς σύγκρασιν μίαν δια­̀ τοῦτο ἐγὼ εἰσδέχομαι ὑμᾶς εἰς μέσον Ιερουσαλημ
καθὼς εἰσδέχεται ἄργυρος καὶ χαλκὸς καὶ σίδηρος καὶ κασ­σίτερος καὶ μόλιβος εἰς μέσον καμίνου τοῦ ἐκφυσῆσαι εἰς αὐτὸ πῦρ τοῦ χωνευθῆναι οὕτως εἰσδέξομαι ὑμᾶς ἐν ὀργῇ μου καὶ συν­άξω καὶ χωνεύ­σω ὑμᾶς
καὶ ἐκφυσήσω ἐφ᾿ ὑμᾶς ἐν πυρὶ ὀργῆς μου καὶ χωνευθήσεσθε ἐν μέσῳ αὐτῆς
ὃν τρόπον χωνεύ­εται ἀργύριον ἐν μέσῳ καμίνου οὕτως χωνευθήσεσθε ἐν μέσῳ αὐτῆς καὶ ἐπι­γνώσεσθε διότι ἐγὼ κύριος ἐξέχεα τὸν θυμόν μου ἐφ᾿ ὑμᾶς
καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου προ­́ς με λέγων
υἱὲ ἀνθρώπου εἰπὸν αὐτῇ σὺ εἶ γῆ ἡ οὐ βρεχομένη οὐδὲ ὑετὸς ἐγένετο ἐπι­̀ σὲ ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς
ἧς οἱ ἀφηγούμενοι ἐν μέσῳ αὐτῆς ὡς λέον­τες ὠρυόμενοι ἁρπάζον­τες ἁρπάγματα ψυχὰς κατεσθίον­τες ἐν δυναστείᾳ τιμὰς λαμβάνον­τες ἐν ἀδικίᾳ καὶ αἱ χῆραί σου ἐπλη­θύνθησαν ἐν μέσῳ σου
καὶ οἱ ἱερεῖς αὐτῆς ἠθέτησαν νόμον μου καὶ ἐβεβήλουν τὰ ἅγιά μου ἀνὰ μέσον ἁγίου καὶ βεβήλου οὐ διέστελλον καὶ ἀνὰ μέσον ἀκαθάρτου καὶ τοῦ καθαροῦ οὐ διέστελλον καὶ ἀπο­̀ τῶν σαββάτων μου παρεκάλυπτον τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν καὶ ἐβεβηλούμην ἐν μέσῳ αὐτῶν
οἱ ἄρχον­τες αὐτῆς ἐν μέσῳ αὐτῆς ὡς λύκοι ἁρπάζον­τες ἁρπάγματα τοῦ ἐκχέαι αἷμα ὅπως πλεονεξίᾳ πλεονεκτῶσιν
καὶ οἱ προ­φῆται αὐτῆς ἀλείφον­τες αὐτοὺς πεσοῦν­ται ὁρῶν­τες μάταια μαν­τευόμενοι ψευδῆ λέγον­τες τάδε λέγει κύριος καὶ κύριος οὐ λελάληκεν
λαὸν τῆς γῆς ἐκπιεζοῦν­τες ἀδικίᾳ καὶ δια­ρπάζον­τες ἁρπάγματα πτωχὸν καὶ πένητα κατα­δυναστεύ­ον­τες καὶ προ­̀ς τὸν προ­σήλυτον οὐκ ἀναστρεφόμενοι μετὰ κρίμα­τος
καὶ ἐζήτουν ἐξ αὐτῶν ἄνδρα ἀναστρεφόμενον ὀρθῶς καὶ ἑστῶτα προ­̀ προ­σώπου μου ὁλοσχερῶς ἐν καιρῷ τῆς γῆς τοῦ μὴ εἰς τέλος ἐξαλεῖψαι αὐτήν καὶ οὐχ εὗρον
καὶ ἐξέχεα ἐπ᾿ αὐτὴν θυμόν μου ἐν πυρὶ ὀργῆς μου τοῦ συν­τελέσαι τὰς ὁδοὺς αὐτῶν εἰς κεφαλὰς αὐτῶν δέδωκα λέγει κύριος κύριος
Латинский (Nova Vulgata)
Et factum est verbum Do mini ad me dicens:
«Et tu, fili hominis, num iudicas, num iudicas civitatem sanguinum?
Et ostendes ei omnes abominationes suas et dices: Haec dicit Dominus Deus: Civitas effundens sanguinem in medio sui, ut veniat tempus eius et, quae fecit idola contra semetipsam, ut pollueretur.
In sanguine tuo, qui a te effusus est, deliquisti; et in idolis tuis, quae fecisti, polluta es; et appropinquare fecisti dies tuos et adduxisti tempus annorum tuorum. Propterea dedi te opprobrium gentibus et irrisionem universis terris.
Quae iuxta sunt et quae procul a te, triumphabunt de te, sordibus famosa, grandis tumultu.
Ecce principes Israel singuli pro brachio suo fuerunt in te ad effundendum sanguinem.
Pater et mater contempti sunt in te, advena oppressus est in medio tui, pupillum et viduam afflixerunt apud te.
Sanctuaria mea sprevisti et sabbata mea profanasti.
Viri detractores fuerunt in te ad effundendum sanguinem et super montes comederunt in te; scelus operati sunt in medio tui.
Verecundiora patris discooperuerunt in te, immunditiam menstruatae humiliaverunt in te;
et unus in uxorem proximi sui operatus est abominationem, et alter nurum suam polluit nefarie; frater sororem suam, filiam patris sui, oppressit in te.
Munera acceperunt apud te ad effundendum sanguinem, usuram et fenus accepisti et avare proximos tuos calumniabaris meique oblita es, ait Dominus Deus.
Ecce complosi manus meas super lucrum tuum, quod fecisti, et super sanguinem, qui effusus est in medio tui.
Numquid sustinebit cor tuum, aut praevalebunt manus tuae in diebus, quos ego faciam tibi? Ego Dominus locutus sum et faciam;
et dispergam te in nationes et ventilabo te in terras et deficere faciam immunditiam tuam a te:
et profanabo me in te in conspectu gentium, et scies quia ego Dominus».
Et factum est verbum Domini ad me dicens:
«Fili hominis, versa est mihi domus Israel in scoriam; omnes isti argentum et aes et stannum et ferrum et plumbum in medio fornacis, scoria facti sunt.
Propterea haec dicit Dominus Deus: Eo quod versi estis omnes in scoriam, propterea ecce ego congregabo vos in medio Ierusalem
congregatione argenti et aeris et ferri et plumbi et stanni in medio fornacis, ut succendatur in ea ignis ad conflandum: sic congregabo in furore meo et in ira mea et ponam et conflabo vos
et congregabo vos et succendam vos in igne furoris mei, et conflabimini in medio eius.
Ut conflatur argentum in medio fornacis, sic conflabimini in medio eius; et scietis quia ego Dominus effuderim indignationem meam super vos».
Et factum est verbum Domini ad me dicens:
«Fili hominis, dic ei: Tu es terra, super quam non cecidit pluvia neque imber in die furoris,
cuius duces in medio eius sicut leo rugiens capiensque praedam: animas devoraverunt, opes et pretium acceperunt, viduas eius multiplicaverunt in medio illius.
Sacerdotes eius contempserunt legem meam et polluerunt sanctuaria mea, inter sanctum et profanum non habuerunt distantiam et inter pollutum et mundum non docuerunt distinguere et a sabbatis meis averterunt oculos suos, et coinquinabar in medio eorum.
Principes eius in medio illius quasi lupi rapientes praedam ad effundendum sanguinem et perdendas animas et avare sectanda lucra.
Prophetae autem eius liniebant eis omnia calce, videntes vana et divinantes eis mendacium, dicentes: "Haec dicit Dominus Deus", cum Dominus non sit locutus.
Populus terrae calumniabatur calumniam et rapiebat violenter; egenum et pauperem affligebant et advenam opprimebant absque iudicio.
Et quaesivi de eis virum, qui interponeret saepem et staret in confractione contra me pro terra, ne dissiparem eam, et non inveni.
Et effudi super eos indignationem meam, in igne irae meae consumpsi eos, viam eorum in caput eorum reddidi», ait Dominus Deus.
1 Суд над городом кровей. 17 Израиль станет изгарью в очистительном горниле. 23 Осуждение пророков, священников, князей и народа.
И было ко мне слово Господне:
и ты, сын человеческий, хочешь ли судить, судить город кровей? выскажи ему все мерзости его.
И скажи: так говорит Господь Бог: о, город, проливающий кровь среди себя, чтобы наступило время твое, и делающий у себя идолов, чтобы осквернять себя!
Кровью, которую ты пролил, ты сделал себя виновным, и идолами, каких ты наделал, ты осквернил себя, и приблизил дни твои и достиг годины твоей. За это отдам тебя на посмеяние народам, на поругание всем землям.
Близкие и далекие от тебя будут ругаться над тобою, осквернившим имя твое, прославившимся буйством.
Вот, начальствующие у Израиля, каждый по мере сил своих, были у тебя, чтобы проливать кровь.
У тебя отца и мать злословят, пришельцу делают обиду среди тебя, сироту и вдову притесняют у тебя.
Святынь Моих ты не уважаешь и субботы Мои нарушаешь.
Клеветники находятся в тебе, чтобы проливать кровь, и на горах едят у тебя идоложертвенное, среди тебя производят гнусность.
Наготу отца открывают у тебя, жену во время очищения нечистот ее насилуют у тебя.
Иной делает мерзость с женою ближнего своего, иной оскверняет сноху свою, иной насилует сестру свою, дочь отца своего.
Взятки берут у тебя, чтобы проливать кровь; ты берешь рост и лихву и насилием вымогаешь корысть у ближнего твоего, а Меня забыл, говорит Господь Бог.
И вот, Я всплеснул руками Моими о корыстолюбии твоем, какое обнаруживается у тебя, и о кровопролитии, которое совершается среди тебя.
Устоит ли сердце твое, будут ли тверды руки твои в те дни, в которые буду действовать против тебя? Я, Господь, сказал и сделаю.
И рассею тебя по народам, и развею тебя по землям, и положу конец мерзостям твоим среди тебя.
И сделаешь сам себя презренным перед глазами народов, и узнаешь, что Я Господь.
И было ко мне слово Господне:
сын человеческий! дом Израилев сделался у Меня изгарью; все они – олово, медь и железо и свинец в горниле, сделались, как изгарь серебра.
Посему так говорит Господь Бог: так как все вы сделались изгарью, за то вот, Я соберу вас в Иерусалим.
Как в горнило кладут вместе серебро, и медь, и железо, и свинец, и олово, чтобы раздуть на них огонь и расплавить; так Я во гневе Моем и в ярости Моей соберу, и положу, и расплавлю вас.
Соберу вас и дохну на вас огнем негодования Моего, и расплавитесь среди него.
Как серебро расплавляется в горниле, так расплавитесь и вы среди него, и узнаете, что Я, Господь, излил ярость Мою на вас.
И было ко мне слово Господне:
сын человеческий! скажи ему: ты – земля неочищенная, не орошаемая дождем в день гнева!
Заговор пророков ее среди нее – как лев рыкающий, терзающий добычу; съедают души, обирают имущество и драгоценности, и умножают число вдов.
Священники ее нарушают закон Мой и оскверняют святыни Мои, не отделяют святаго от несвятого и не указывают различия между чистым и нечистым, и от суббот Моих они закрыли глаза свои, и Я уничижен у них.
Князья у нее как волки, похищающие добычу; проливают кровь, губят души, чтобы приобрести корысть.
А пророки ее всё замазывают грязью, видят пустое и предсказывают им ложное, говоря: «так говорит Господь Бог», тогда как не говорил Господь.
А в народе угнетают друг друга, грабят и притесняют бедного и нищего, и пришельца угнетают несправедливо.
Искал Я у них человека, который поставил бы стену и стал бы предо Мною в проломе за сию землю, чтобы Я не погубил ее, но не нашел.
Итак изолью на них негодование Мое, огнем ярости Моей истреблю их, поведение их обращу им на голову, говорит Господь Бог.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible