Скрыть
25:1
25:4
25:6
25:10
25:11
25:14
25:16
25:17
Глава 35 
35:1
35:6
35:7
35:8
35:13
35:14
35:14-15
Церковнославянский (рус)
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, утверди́ лице́ твое́ на сы́ны Аммо́ни и прорцы́ на ня́,
и рече́ши сыно́мъ Аммо́нимъ [глаго́ля]: слы́шите сло́во Го́спода Адоная́, сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: поне́же пора́довастеся от­ святы́хъ мо­и́хъ, я́ко оскверне́на бы́ша, и о земли́ Изра́илевѣ, я́ко поги́бе, и о дому́ Иу́динѣ, я́ко отъи́де въ плѣне́нiе:
того́ ра́ди, се́, а́зъ предаю́ ва́съ сыно́мъ Кеде́млимъ въ наслѣ́дiе, и вселя́т­ся со имѣ́нiемъ сво­и́мъ въ тебѣ́ и поста́вятъ въ тебѣ́ селе́нiя своя́: ті́и поядя́тъ плоды́ твоя́, и ті́и испiю́тъ ту́къ тво́й:
и да́мъ гра́дъ Аммо́нь па́­ст­вы велблю́довъ и сы́ны Аммо́ни на па́­ст­ву ове́цъ, и уразумѣ́ете, я́ко а́зъ Адонаи́ Госпо́дь.
Сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Госпо́дь Бо́гъ: поне́же восплеска́лъ еси́ руко́ю тво­е́ю и потопта́лъ ного́ю тво­е́ю и пора́довал­ся еси́ душе́ю тво­е́ю о земли́ Изра́илевѣ,
того́ ра́ди, се́, а́зъ простру́ ру́ку мою́ на тя́ и да́мъ тя́ въ разграбле́нiе язы́комъ, и потреблю́ тя от­ люді́й и погублю́ тя от­ стра́нъ па́губою, и увѣ́си, я́ко а́зъ Адонаи́ Госпо́дь.
Сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: поне́же рече́ Моа́въ и Сии́ръ: се́, я́коже вси́ язы́цы, до́мъ Изра́илевъ и Иу́да,
сего́ ра́ди, се́, а́зъ разсла́блю мы́шцу Моа́влю от­ градо́въ кра́йнихъ его́, избра́н­ную зе́млю, до́мъ Иасиму́ѳовъ надъ исто́чникомъ гра́да при­­мо́рскаго [ваелмо́на и карiаѳаи́ма]:
сы́ны Кеде́мли на сы́ны Аммо́ни да́хъ я́ въ наслѣ́дiе, я́ко да не бу́детъ па́мяти сыно́въ Аммо́нихъ во язы́цѣхъ:
и въ Моа́вѣ сотворю́ от­мще́нiе, и увѣ́дятъ, я́ко а́зъ Госпо́дь.
Сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: поне́же сотвори́ Идуме́а, егда́ от­мсти́ша ті́и от­мще́нiемъ [во гнѣ́вѣ] до́му Иу́дову, и памятозло́б­ст­воваша и от­мсти́ша прю́ от­ ни́хъ:
того́ ра́ди сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: простру́ ру́ку мою́ на Идуме́ю и потреблю́ от­ нея́ человѣ́ки и ско́тъ и поста́влю ю́ пу́сту, и от­ Ѳема́нъ гони́ми мече́мъ паду́тъ:
и да́мъ от­мще́нiе мое́ на Идуме́ю руко́ю люді́й мо­и́хъ Изра́иля, и сотворя́тъ во Идуме́и по гнѣ́ву мо­ему́ и по я́рости мо­е́й, и увѣ́дятъ от­мще́нiе мое́, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.
Сего́ ра́ди сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: поне́же сотвори́ша иноплеме́н­ницы во от­мще́нiи и воз­ста́виша ме́сть ра́ду­ю­щеся все́ю душе́ю е́же потреби́ти да́же до вѣ́ка,
того́ ра́ди сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: се́, а́зъ простру́ ру́ку мою́ на иноплеме́н­ники, и потреблю́ кри́тянъ, и погублю́ оста́в­шыя живу́щыя на при­­мо́рiи,
и сотворю́ въ ни́хъ от­мще́нiе вели́ко, во обличе́нiихъ я́рости мо­ея́, и уразумѣ́ютъ, я́ко а́зъ Адонаи́ Госпо́дь, егда́ да́мъ от­мще́нiе мое́ на ня́.
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, обрати́ лице́ твое́ къ горѣ́ сеи́ръ и прорцы́ на ню́ и рцы́ е́й:
сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: се́, а́зъ на тя́, горо́ сеи́ръ, и простру́ ру́ку мою́ на тя́ и поста́влю тя́ пу́сту, и опустѣ́еши,
и во градѣ́хъ тво­и́хъ пусты́ню сотворю́, и ты́ въ пусты́ню бу́деши, и уразумѣ́еши, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь.
Поне́же бы́сть въ тебѣ́ вражда́ вѣ́чная, и при­­сѣдѣ́ла еси́ до́му Изра́илеву лука́в­ст­вомъ, руко́ю враго́въ съ мече́мъ во вре́мя печа́ли и́хъ и во вре́мя непра́вды, на послѣ́докъ:
сего́ ра́ди живу́ а́зъ, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь, поне́же въ кро́ви согрѣши́ла еси́, и кро́вь пожене́тъ тя́, кро́вь воз­ненави́дѣла еси́, и кро́вь иждене́тъ тя́.
И поста́влю го́ру сеи́ръ пу́сту и опустѣ́в­шу, и погублю́ от­ нея́ человѣ́ки и скоты́, [и при­­ходя́ша и от­ходя́ща:]
и напо́лню я́звеными тво­и́ми хо́лмы твоя́ и де́бри твоя́, и на всѣ́хъ по́лехъ тво­и́хъ я́звенiи мече́мъ паду́тъ въ тебѣ́:
и пу́сту во вѣ́къ поста́влю тя́, и гра́ди тво­и́ не населя́т­ся ктому́, и уразумѣ́еши, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь.
Поне́же рекла́ еси́: о́ба язы́ка и о́бѣ странѣ́ мо­и́ бу́дутъ, и воз­му́ и́хъ въ наслѣ́дiе, а Госпо́дь та́мо е́сть:
сего́ ра́ди живу́ а́зъ, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь, и сотворю́ тебѣ́ по враждѣ́ тво­е́й и по ре́вности тво­е́й, ю́же сотвори́ла еси́ от­ ненавидѣ́нiя къ ни́мъ, и позна́нъ бу́ду тобо́ю, егда́ и́мамъ тебе́ суди́ти, и уразумѣ́еши, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь.
Слы́шахъ гла́съ всѣ́хъ хуле́нiй тво­и́хъ, я́же глаго́лала еси́: го́ры Изра́илевы пу́сты даны́ на́мъ во снѣ́дь:
и велерѣ́чила еси́ на мя́ усты́ тво­и́ми и умно́жила на мя́ словеса́, а́зъ же услы́шахъ.
Сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: во весе́лiи всея́ земли́ пу́сту тя́ сотворю́:
я́коже пора́довалася еси́ о наслѣ́дiй до́му Изра́илева, я́ко поги́бе, та́ко сотворю́ тебѣ́: пуста́ бу́деши, горо́ сеи́ръ, и вся́ Идуме́а потреби́т­ся, и увѣ́дятъ, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ и́хъ.
Синодальный
1 Пророчество против Аммона. 8 Против Моава. 12 Против Едома. 15 Против Филистимлян.
И было ко мне слово Господне:
сын человеческий! обрати лице твое к сынам Аммоновым и изреки на них пророчество,
и скажи сынам Аммоновым: слушайте слово Господа Бога: так говорит Господь Бог: за то, что ты о святилище Моем говоришь: «а! а!», потому что оно поругано, – и о земле Израилевой, потому что она опустошена, и о доме Иудином, потому что они пошли в плен, –
за то вот, Я отдам тебя в наследие сынам востока, и построят у тебя овчарни свои, и поставят у тебя шатры свои, и будут есть плоды твои и пить молоко твое.
Я сделаю Равву стойлом для верблюдов, и сынов Аммоновых – пастухами овец, и узнаете, что Я Господь.
Ибо так говорит Господь Бог: за то, что ты рукоплескал и топал ногою, и со всем презрением к земле Израилевой душевно радовался, –
за то вот, Я простру руку Мою на тебя и отдам тебя на расхищение народам, и истреблю тебя из числа народов, и изглажу тебя из числа земель; сокрушу тебя, и узнаешь, что Я Господь.
Так говорит Господь Бог: за то, что Моав и Сеир говорят: «вот и дом Иудин, как все народы!»,
за то вот, Я, начиная от городов, от всех пограничных городов его, красы земли, от Беф-Иешимофа, Ваалмеона и Кириафаима, открою бок Моава
для сынов востока и отдам его в наследие им, вместе с сынами Аммоновыми, чтобы сыны Аммона не упоминались более среди народов.
И над Моавом произведу суд, и узнают, что Я Господь.
Так говорит Господь Бог: за то, что Едом жестоко мстил дому Иудину и тяжко согрешил, совершая над ним мщение,
за то, так говорит Господь Бог: простру руку Мою на Едома и истреблю у него людей и скот, и сделаю его пустынею; от Фемана до Дедана все падут от меча.
И совершу мщение Мое над Едомом рукою народа Моего, Израиля; и они будут действовать в Идумее по Моему гневу и Моему негодованию, и узнают мщение Мое, говорит Господь Бог.
Так говорит Господь Бог: за то, что Филистимляне поступили мстительно и мстили с презрением в душе, на погибель, по вечной неприязни,
за то, так говорит Господь Бог: вот, Я простру руку Мою на Филистимлян, и истреблю Критян, и уничтожу остаток их на берегу моря;
и совершу над ними великое мщение наказаниями яростными; и узнают, что Я Господь, когда совершу над ними Мое мщение.
Пророчество против горы Сеира за её вражду против Израиля. «Когда вся земля будет радоваться, Я сделаю тебя пустынею».
И было ко мне слово Господне:
сын человеческий! обрати лице твое к горе Сеир и изреки на нее пророчество
и скажи ей: так говорит Господь Бог: вот, Я – на тебя, гора Сеир! и простру на тебя руку Мою и сделаю тебя пустою и необитаемою.
Города твои превращу в развалины, и ты сама опустеешь и узнаешь, что Я Господь.
Так как у тебя вечная вражда, и ты предавала сынов Израилевых в руки мечу во время несчастья их, во время окончательной гибели:
за это – живу Я! говорит Господь Бог – сделаю тебя кровью, и кровь будет преследовать тебя; так как ты не ненавидела крови, то кровь и будет преследовать тебя.
И сделаю гору Сеир пустою и безлюдною степью и истреблю на ней приходящего и возвращающегося.
И наполню высоты ее убитыми ее; на холмах твоих и в долинах твоих, и во всех рытвинах твоих будут падать сраженные мечом.
Сделаю тебя пустынею вечною, и в городах твоих не будут жить, и узнаете, что Я Господь.
Так как ты говорила: «эти два народа и эти две земли будут мои, и мы завладеем ими, хотя и Господь был там»:
за то, – живу Я! говорит Господь Бог, – поступлю с тобою по мере ненависти твоей и зависти твоей, какую ты выказала из ненависти твоей к ним, и явлю Себя им, когда буду судить тебя.
И узнаешь, что Я, Господь, слышал все глумления твои, какие ты произносила на горы Израилевы, говоря: «опустели! нам отданы на съедение!»
Вы величались предо Мною языком вашим и умножали речи ваши против Меня; Я слышал это.
Так говорит Господь Бог: когда вся земля будет радоваться, Я сделаю тебя пустынею.
Как ты радовалась тому, что удел дома Израилева опустел, так сделаю Я и с тобою: опустошена будешь, гора Сеир, и вся Идумея вместе, и узнают, что Я Господь.
Das Wort des HERRN erging an mich, er sagte:
»Du Mensch, wende dich gegen die Ammoniter und kündige ihnen mein Strafgericht an!
Sag zu ihnen:

́Hört das Wort, das der HERR sagt! So spricht der HERR, der mächtige Gott: Ihr höhnt und spottet über mein Heiligtum, weil es entweiht ist, über das Land Israel, weil es verwüstet ist, und über das Volk von Juda, weil es weggeschleppt ist.

Deshalb gebe ich euer Land den Beduinen, die aus der Wüste im Osten kommen. Sie werden ihre Zelte und Pferche bei euch aufschlagen; sie werden die Früchte des Landes ernten und die Milch seiner Herden trinken.
Eure Hauptstadt Rabba mache ich zu einer Weide für Kamele und eure Städte und Dörfer zum Lagerplatz für Schafe und Ziegen. Ihr sollt erkennen, dass ich der HERR bin.
So spricht der HERR, der mächtige Gott: Mit hämischer Schadenfreude habt ihr Ammoniter zugesehen, wie das Land Israel verwüstet wurde; triumphierend habt ihr in die Hände geklatscht und mit den Füßen aufgestampft.
Deshalb gehe ich jetzt gegen euch vor und liefere euch an fremde Völker aus; ich vernichte euch vollständig. Ihr sollt erkennen, dass ich der HERR bin!́«
So spricht der HERR, der mächtige Gott: »Die Moabiter spotten und sagen: ́Dem Volk von Juda ist es nicht besser ergangen als den anderen Völkern!́
Deshalb gebe ich seinen Stolz, die befestigten Städte auf den Bergen Moabs, in die Hand der Feinde – Bet-Jeschimot, Baal-Meon und Kirjatajim.
Ich gebe das ganze Land den Beduinen, die aus der Wüste im Osten kommen, genauso wie das Land der Ammoniter. An die Ammoniter wird sich niemand mehr erinnern,
und auch an den Moabitern vollstrecke ich mein Strafgericht. Sie sollen erkennen, dass ich der HERR bin.«
So spricht der HERR, der mächtige Gott: »Die Edomiter haben an den Leuten von Juda grausam Rache genommen und dabei schwere Schuld auf sich geladen.
Deshalb gehe ich jetzt gegen sie vor, ich, der HERR; ich töte Menschen und Tiere und verwüste das ganze Land. Alle seine Bewohner werden durch das Schwert umkommen, in seinem ganzen Gebiet von Teman bis Dedan.
Dieses Strafgericht vollstrecke ich an ihnen durch mein Volk Israel. Sie sollen durch die Leute von Israel meinen ganzen Zorn zu spüren bekommen. Sie sollen erkennen, dass ich an ihnen Rache nehme!«

Das sagt der HERR, der mächtige Gott.

So spricht der HERR, der mächtige Gott: »Die Philister haben an Juda grausam Rache genommen. Voll Hass und aus uralter Feindschaft wollten sie es völlig vernichten.
Deshalb gehe ich jetzt gegen sie vor, ich, der HERR. Ich vernichte die Bewohner der Küstenebene, diese Leute aus Kreta, bis auf den letzten Rest.
Ich nehme Rache an ihnen und vollziehe an ihnen ein schweres Strafgericht. Sie sollen erkennen, dass ich der HERR bin, wenn ich ihnen vergelte, was sie meinem Volk angetan haben.«
Das Wort des HERRN erging an mich, er sagte:
»Du Mensch, wende dich gegen das Bergland Seïr und kündige ihm mein Strafgericht an!
Sag zu ihm:

́So spricht der HERR, der mächtige Gott: Du bekommst es mit mir zu tun! Ich gehe jetzt gegen dich vor, du Bergland von Edom! Ich mache aus dir eine menschenleere Wildnis.

Deine Städte lege ich in Trümmer und verwüste das ganze Land. Du sollst erkennen, dass ich der HERR bin!
Schon immer haben deine Bewohner das Volk Israel mit ihrem Hass verfolgt, und als mein verheerendes Strafgericht über die Leute von Juda hereinbrach, haben sie sie ohne Erbarmen ans Messer geliefert.
Jetzt geht es ihnen selber ans Leben, so gewiss ich lebe, ich, der HERR! Sie haben hemmungslos Blut vergossen, jetzt wird ihr eigenes Blut von ihnen gefordert.
Und dich, Bergland von Edom, mache ich zu einer Wildnis, die keines Menschen Fuß mehr betritt.
Das ganze Land, Berge wie Täler, bedecke ich mit Erschlagenen.
Für alle Zeiten sollst du eine Wüste sein; niemand soll mehr in deinen Städten wohnen. Ihr Edomiter sollt erkennen, dass ich der HERR bin.
Ihr habt gesagt: Die beiden Länder Israel und Juda gehören jetzt uns, wir wollen sie in Besitz nehmen! Aber ihr vergesst, dass es mein Land ist!
So gewiss ich lebe, ich, der HERR: Ich lasse alles, was ihr in eurem Zorn und eurem Hass den Leuten von Juda angetan habt, auf euch zurückfallen. Ihr sollt mich kennen lernen, wenn ich mein Strafgericht an euch vollstrecke.
Ihr sollt zu spüren bekommen, dass ich genau gehört habe, wie ihr euren Spott über das Bergland Israels ausgegossen habt. Ihr habt gesagt: Die Berge Israels sind verwüstet und entvölkert; das ist ein gefundenes Fressen für uns!
So habt ihr geprahlt und das Maul gegen mich aufgerissen. Ich habe alles gehört.
Deshalb sage ich, der HERR, der mächtige Gott: Du Bergland von Edom, du warst voll Schadenfreude, weil der Erbbesitz der Israeliten vom Feind verwüstet wurde. Dafür werde ich nun genauso mit dir verfahren: Verwüstet und entvölkert sollst du daliegen, du Bergland Seïr und das ganze Land Edom! Deine Bewohner sollen erkennen, dass ich der HERR bin.́«
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible