Скрыть
30:1
30:2
30:5
30:7
30:10
30:16
30:20
30:22
30:24
30:25
30:26
Церковнославянский (рус)
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, прорцы́ и рцы́: сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь:
воз­рыда́йте: оле, оле де́нь! я́ко бли́зъ де́нь Госпо́день, и при­­ближа́ет­ся де́нь о́блака, и коне́цъ язы́ковъ бу́детъ:
и прiи́детъ ме́чь на Еги́птяны, и бу́детъ мяте́жъ во еѳiо́пiи, и паду́тъ я́звенiи во Еги́птѣ, и взя́то бу́детъ мно́же­с­т­во и́хъ, и паду́т­ся основа́нiя его́:
пе́рсяне и кри́тяне, и ли́дяне и Ливи́ане, и му́рини [и вся́ Ара́вiа] и вси́ при­­мѣ́сницы, и сы́нове, и́же от­ завѣ́та мо­его́, въ не́мъ мече́мъ паду́тъ съ ни́мъ.
Сiя́ глаго́летъ Госпо́дь: и паду́тъ подпо́ры Еги́пта, и сни́детъ укори́зна крѣ́пости его́ от­ Магдо́ла да́же до Сiи́ны, мече́мъ паду́тъ въ не́мъ, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.
И опустѣ́ютъ средѣ́ стра́нъ поги́бшихъ, и гра́ди и́хъ средѣ́ градо́въ опустѣ́в­шихъ бу́дутъ:
и уразумѣ́ютъ, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь, егда́ да́мъ о́гнь на Еги́петъ, и сокруша́т­ся вси́ помага́ющiи ему́.
Въ то́й де́нь прiи́дутъ вѣ́стницы от­ лица́ мо­его́ въ сiеи́мъ тща́щеся погуби́ти наде́жду му́ринскiя земли́, и бу́детъ и́мъ мяте́жъ въ де́нь Еги́петскъ, я́ко се́, при­­спѣ́.
Сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: и погублю́ мно́же­с­т­во Еги́птянъ руко́ю Навуходоно́сора царя́ Вавило́нска,
самаго́ и люді́й его́ съ ни́мъ, губи́телiе от­ язы́къ по́слани погуби́ти зе́млю: и извлеку́тъ вси́ мечы́ своя́ на Еги́пта, и напо́лнит­ся земля́ я́звеными.
И да́мъ рѣ́ки и́хъ во опустѣ́нiе и от­да́мъ зе́млю въ ру́цѣ злы́хъ, и погублю́ зе́млю и исполне́нiе ея́ рука́ми чужди́хъ, а́зъ Госпо́дь глаго́лахъ.
Я́ко сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: погублю́ кумíры и испражню́ вельмо́жы от­ мемфи́са и старѣ́йшины от­ земли́ Еги́петскiя, и не бу́дутъ ктому́: и да́мъ стра́хъ во земли́ Еги́петстѣй.
И погублю́ зе́млю фаѳо́рскую, и да́мъ о́гнь на та́ниса, и сотворю́ от­мще́нiе въ Дiоспо́ли,
и излiю́ я́рость мою́ на саи́нъ крѣ́пость Еги́петску, и погублю́ мно́же­с­т­во ме́мфы.
И да́мъ о́гнь на Еги́пта, и мяте́жемъ воз­мяте́т­ся саи́съ, и въ Дiоспо́ли бу́детъ разсѣ́лина, и разлiю́т­ся во́ды.
Ю́ноши илiупо́ля и вува́ста мече́мъ паду́тъ, и жены́ въ плѣ́нъ по́йдутъ:
и въ тафне́сѣ помрачи́т­ся де́нь, егда́ сокрушу́ та́мо ски́петры Еги́петски, и поги́бнетъ та́мо укори́зна крѣ́пости его́, и того́ покры́етъ о́блакъ, и дще́ри его́ во плѣне́нiе от­веду́т­ся.
И сотворю́ су́дъ во Еги́птѣ, и уразумѣ́ютъ, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь.
И бы́сть во единонадеся́тое лѣ́то, въ пе́рвый ме́сяцъ, въ седмы́й де́нь ме́сяца, бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, мы́шцы фарао́на царя́ Еги́петска сотро́хъ, и се́, не помоли́ся, е́же да́ти ему́ цѣльбу́, при­­ложи́ти ему́ пла́стырь, [обяза́ти,] да́ти си́лу, да во́зметъ ме́чь.
Того́ ра́ди сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: се́, а́зъ на фарао́на царя́ Еги́петска, и сокрушу́ мы́шцы его́ крѣ́пкiя и протяже́ныя и сотре́ныя, и изри́ну ме́чь его́ изъ руки́ его́:
и разсѣ́ю Еги́пта во язы́ки и развѣ́ю и́хъ во страны́:
и укрѣплю́ мы́шцы царя́ Вавило́нска и да́мъ ме́чь мо́й въ ру́ку его́, и наведе́тъ его́ на Еги́пта, и плѣни́тъ плѣне́нiе его́, и во́зметъ коры́сти его́:
и укрѣплю́ мы́шцы царя́ Вавило́нска, мы́шцы же фарао́ни паду́тъ: и увѣ́дятъ, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь, егда́ да́мъ ме́чь мо́й въ ру́цѣ царя́ Вавило́нска, и простре́тъ его́ на зе́млю Еги́петску,
и разсѣ́ю Еги́пта во язы́ки и развѣ́ю и́хъ во страны́: и увѣ́дятъ вси́, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь.
Греческий [Greek (Koine)]
καὶ ἐγένετο λόγος κυρίου προ­́ς με λέγων
υἱὲ ἀνθρώπου προ­φήτευσον καὶ εἰπόν τάδε λέγει κύριος ὦ ὦ ἡ ἡμέρα
ὅτι ἐγγὺς ἡ ἡμέρα τοῦ κυρίου ἡμέρα πέρας ἐθνῶν ἔσται
καὶ ἥξει μάχαιρα ἐπ᾿ Αἰγυπτίους καὶ ἔσται ταραχὴ ἐν τῇ Αἰθιοπίᾳ καὶ πεσοῦν­ται τετραυματισ­μέ­νοι ἐν Αἰγύπτῳ καὶ συμπεσεῖται αὐτῆς τὰ θεμέλια
Пέρσαι καὶ Κρῆτες καὶ Λυδοὶ καὶ Λίβυες καὶ πάν­τες οἱ ἐπι­́μικτοι καὶ τῶν υἱῶν τῆς δια­θήκης μου μαχαίρᾳ πεσοῦν­ται ἐν αὐτῇ
καὶ πεσοῦν­ται τὰ ἀν­τιστηρίγματα Αἰγύπτου καὶ κατα­βή­σε­ται ἡ ὕβρις τῆς ἰσχύος αὐτῆς ἀπο­̀ Μαγδώλου ἕως Συήνης μαχαίρᾳ πεσοῦν­ται ἐν αὐτῇ λέγει κύριος
καὶ ἐρημωθή­σε­ται ἐν μέσῳ χωρῶν ἠρημωμένων καὶ αἱ πόλεις αὐτῶν ἐν μέσῳ πόλεων ἠρημωμένων ἔσον­ται
καὶ γνώσον­ται ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος ὅταν δῶ πῦρ ἐπ᾿ Αἴγυπτον καὶ συν­τριβῶσι πάν­τες οἱ βοηθοῦν­τες αὐτῇ
ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ ἐξελεύ­σον­ται ἄγγελοι σπεύ­δον­τες ἀφανίσαι τὴν Αἰθιοπίαν καὶ ἔσται ταραχὴ ἐν αὐτοῖς ἐν τῇ ἡμέρᾳ Αἰγύπτου ὅτι ἰδοὺ ἥκει
τάδε λέγει κύριος κύριος καὶ ἀπο­λῶ πλῆ­θος Αἰγυπτίων δια­̀ χειρὸς Ναβουχοδονοσορ βασιλέως Βαβυλῶνος
αὐτοῦ καὶ τοῦ λαοῦ αὐτοῦ λοιμοὶ ἀπο­̀ ἐθνῶν ἀπεσταλ­μέ­νοι ἀπο­λέσαι τὴν γῆν καὶ ἐκκενώσουσιν πάν­τες τὰς μαχαίρας αὐτῶν ἐπ᾿ Αἴγυπτον καὶ πλη­σθή­σε­ται ἡ γῆ τραυματιῶν
καὶ δώσω τοὺς ποταμοὺς αὐτῶν ἐρήμους καὶ ἀπο­λῶ τὴν γῆν καὶ τὸ πλή­ρωμα αὐτῆς ἐν χερσὶν ἀλλοτρίων ἐγὼ κύριος λελάληκα
ὅτι τάδε λέγει κύριος κύριος καὶ ἀπο­λῶ μεγιστᾶνας ἀπο­̀ Μέμφεως καὶ ἄρχον­τας ἐκ γῆς Αἰγύπτου καὶ οὐκ ἔσον­ται ἔτι
καὶ ἀπο­λῶ γῆν Пαθουρης καὶ δώσω πῦρ ἐπι­̀ Τάνιν καὶ ποιήσω ἐκδίκησιν ἐν Διοσπόλει
καὶ ἐκχεῶ τὸν θυμόν μου ἐπι­̀ Σάιν τὴν ἰσχὺν Αἰγύπτου καὶ ἀπο­λῶ τὸ πλῆ­θος Μέμφεως
καὶ δώσω πῦρ ἐπ᾿ Αἴγυπτον καὶ ταραχὴν ταραχθή­σε­ται Συήνη καὶ ἐν Διοσπόλει ἔσται ἔκρηγμα καὶ δια­χυθή­σε­ται ὕδατα
νεανίσκοι ἡλίου πόλεως καὶ Βουβάστου ἐν μαχαίρᾳ πεσοῦν­ται καὶ αἱ γυναῖκες ἐν αἰχμαλωσίᾳ πορεύ­σον­ται
καὶ ἐν Ταφνας συσκοτάσει ἡ ἡμέρα ἐν τῷ συν­τρῖψαι με ἐκεῖ τὰ σκῆπτρα Αἰγύπτου καὶ ἀπο­λεῖται ἐκεῖ ἡ ὕβρις τῆς ἰσχύος αὐτῆς καὶ αὐτὴν νεφέλη καλύψει καὶ αἱ θυγατέρες αὐτῆς αἰχμάλωτοι ἀχθήσον­ται
καὶ ποιήσω κρίμα ἐν Αἰγύπτῳ καὶ γνώσον­ται ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος
καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ἑνδεκάτῳ ἔτει ἐν τῷ πρώτῳ μηνὶ ἑβδόμῃ τοῦ μηνὸς ἐγένετο λόγος κυρίου προ­́ς με λέγων
υἱὲ ἀνθρώπου τοὺς βραχίονας Φαραω βασιλέως Αἰγύπτου συν­έτριψα καὶ ἰδοὺ οὐ κατεδέθη τοῦ δοθῆναι ἴασιν τοῦ δοθῆναι ἐπ᾿ αὐτὸν μάλαγμα τοῦ δοθῆναι ἰσχὺν ἐπι­λαβέσθαι μαχαίρας
δια­̀ τοῦτο τάδε λέγει κύριος κύριος ἰδοὺ ἐγὼ ἐπι­̀ Φαραω βασιλέα Αἰγύπτου καὶ συν­τρίψω τοὺς βραχίονας αὐτοῦ τοὺς ἰσχυροὺς καὶ τοὺς τετα­μέ­νους καὶ κατα­βαλῶ τὴν μάχαιραν αὐτοῦ ἐκ τῆς χειρὸς αὐτοῦ
καὶ δια­σπερῶ Αἴγυπτον εἰς τὰ ἔθνη καὶ λικμήσω αὐτοὺς εἰς τὰς χώρας
καὶ κατισχύσω τοὺς βραχίονας βασιλέως Βαβυλῶνος καὶ δώσω τὴν ῥομφαίαν μου εἰς τὴν χεῖρα αὐτοῦ καὶ ἐπάξει αὐτὴν ἐπ᾿ Αἴγυπτον καὶ προ­νομεύ­σει τὴν προ­νομὴν αὐτῆς καὶ σκυλεύ­σει τὰ σκῦλα αὐτῆς
καὶ ἐνισχύσω τοὺς βραχίονας βασιλέως Βαβυλῶνος οἱ δὲ βραχίονες Φαραω πεσοῦν­ται καὶ γνώσον­ται ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος ἐν τῷ δοῦναι τὴν ῥομφαίαν μου εἰς χεῖρας βασιλέως Βαβυλῶνος καὶ ἐκτενεῖ αὐτὴν ἐπι­̀ γῆν Αἰγύπτου
καὶ δια­σπερῶ Αἴγυπτον εἰς τὰ ἔθνη καὶ λικμήσω αὐτοὺς εἰς τὰς χώρας καὶ γνώσον­ται πάν­τες ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος
Das Wort des HERRN erging an mich, er sagte:
»Du Mensch, kündige mein Strafgericht an und sage: ́So spricht der HERR, der mächtige Gott: Schreit vor Entsetzen, ihr Ägypter; denn der Tag ist da,
der Tag der Abrechnung, an dem der HERR Gericht hält! Dunkel wie die Nacht ist dieser Tag, für viele Völker hat die Stunde geschlagen!
Das Schwert hält blutige Ernte in Ägypten, die Schätze des Landes werden weggeschleppt, seine Städte dem Erdboden gleichgemacht. Die Nachbarvölker im Süden sehen es und zittern vor Angst.
Zusammen mit den Ägyptern werden auch ihre Hilfstruppen niedergemacht, die Söldner aus Kusch, Put, Lud und Kub und wo sie sonst noch herkommen, auch die Söldner aus den Reihen des Volkes, mit dem ich meinen Bund geschlossen habe.́
Denn der HERR, der mächtige Gott, sagt: ́Alle Helfer Ägyptens werden fallen, seine ganze stolze Armee; von einem Ende des Landes bis zum andern liegen die Erschlagenen.
Wie die umliegenden Länder, die dieses Schicksal trifft, wird auch Ägypten zur Wüste werden und seine Städte liegen in Trümmern.
Die Ägypter werden erkennen, dass ich der HERR bin, wenn ich ihr Land niederbrenne und alle ihre Helfer vernichte.
An jenem Tag werde ich Boten auf Schiffen den Nil hinaufschicken, damit sie die Schreckensnachricht nach Äthiopien bringen. Die Äthiopier werden zittern vor Angst. Der Untergang Ägyptens ist unabwendbar!́
Der HERR, der mächtige Gott, sagt: ́So vernichte ich das stolze Heer der Ägypter durch mein Werkzeug, den Babylonierkönig Nebukadnezzar.
Die erbarmungslosesten Völker führt er gegen Ägypten heran. Sie werden das Land verwüsten und es mit den Leichen der Ägypter und ihrer Söldner bedecken.
Ich werde den Nil trockenlegen und Ägypten in die Gewalt grausamer Menschen geben. Durch sie verwandle ich das blühende Land in eine Wüste. Ich habe es gesagt, der HERR, der mächtige Gott.́
Der HERR, der mächtige Gott, sagt: ́Ich vernichte die Götzen Ägyptens; die falschen Götter schaffe ich aus Memfis fort. Es wird keinen Herrscher mehr in Ägypten geben und die Bewohner des Landes werden vor Angst vergehen.
Ich verwüste das Land Patros im oberen Ägypten, ich brenne Zoan nieder, ich vollstrecke das Strafgericht an No.
Mein Zorn trifft die Festung Sin, ich verwüste die prächtigen Paläste von No.
Ich setze ganz Ägypten in Brand. Sin windet sich in Krämpfen, in die Mauern von No werden Breschen geschlagen, Memfis wird in ständiger Angst leben.
Die jungen Männer von On und Pi-Beset werden erschlagen und die übrigen Bewohner in die Fremde verschleppt.
In Tachpanhes wird der Tag zur Nacht, wenn ich dort die Joche zerbreche, mit denen die Ägypter die Völker geknechtet haben; mit der stolzen Macht Ägyptens mache ich ein Ende. Eine dunkle Wolke wird das ganze Land bedecken und seine Frauen werden in die Fremde verschleppt.
Ich vollziehe mein Strafgericht an Ägypten und die Ägypter werden erkennen, dass ich der HERR bin.́«
Im elften Jahr unserer Verbannung, am 7. Tag des 1. Monats, erging das Wort des HERRN an mich, er sagte:
»Du Mensch, ich habe dem Pharao, dem König von Ägypten, den Arm gebrochen und ich sorge dafür, dass er nicht wieder zusammenwächst. Der gebrochene Arm wird nicht geschient und verbunden; nie mehr wird der Pharao mit ihm das Schwert führen.«
Und weiter sagte der HERR, der mächtige Gott: »Der Pharao, der König von Ägypten, bekommt es mit mir zu tun! Ich breche ihm die Arme, auch den, der noch heil ist. Ich schlage ihm das Schwert aus der Hand
und zerstreue die Ägypter in die Länder fremder Völker.
Aber die Arme des Königs von Babylon mache ich stark; ihm gebe ich mein Schwert in die Hand. Mit gebrochenen Armen wird sich der Pharao vor ihm im Staub winden und stöhnen wie ein tödlich Getroffener.
Ich mache die Arme des Königs von Babylon stark, aber der Pharao muss seine Arme kraftlos sinken lassen. Die Ägypter sollen erkennen, dass ich der HERR bin, wenn ich dem König von Babylon mein Schwert in die Hand gebe, damit er es gegen sie gebraucht.
Und ich werde die Ägypter in fremde Länder und unter fremde Völker zerstreuen. Sie sollen erkennen, dass ich der HERR bin.«
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible