Скрыть
31:1
31:2
31:4
31:7
31:9
31:10
31:13
31:17
Глава 32 
32:1
32:5
32:6
32:8
32:10
32:11
32:14
32:16
32:17
32:20
32:26
32:27
32:28
32:29
32:30
32:31
32:32
Церковнославянский (рус)
И бы́сть во единонадеся́тое лѣ́то, въ тре́тiй ме́сяцъ, во еди́нъ де́нь ме́сяца, бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, рцы́ фарао́ну царю́ Еги́петску и мно́же­ст­ву его́: кому́ уподо́билъ еси́ себе́ въ высотѣ́ тво­е́й?
Се́, Ассу́ръ кипари́съ въ Лива́нѣ, до́бръ от­ра́сльми и высо́къ вели́че­с­т­вомъ и ча́стъ покро́вомъ, и средѣ́ о́блакъ бы́сть вла́сть его́:
вода́ воспита́ его́, бе́здна воз­несе́ его́, рѣ́ки своя́ при­­веде́ о́крестъ садо́въ сво­и́хъ, и соста́вы своя́ испусти́ во вся́ древеса́ полева́я.
Сего́ ра́ди воз­несе́ся вели́че­с­т­во его́ па́че всѣ́хъ древе́съ по́льныхъ, разшири́шася вѣ́твiе его́, и воз­несо́шася от­ра́сли его́ от­ воды́ мно́ги, егда́ протяже́ся.
Во от­ра́слехъ его́ воз­гнѣзди́шася вся́ пти́цы небе́сныя, и подъ вѣ́твьми его́ ражда́хуся вси́ звѣ́рiе по́льнiи, подъ сѣ́нiю его́ всели́ся все́ мно́же­с­т­во язы́ковъ.
И бы́сть до́бръ въ высотѣ́ сво­е́й мно́же­ст­ва ра́ди вѣ́твiй сво­и́хъ, я́ко бѣ́ша коре́нiе его́ въ водѣ́ мно́зѣ.
И кипари́си не таковы́ въ раи́ Бо́жiи, и со́сны неподо́бны от­ра́слемъ его́, и е́лiе не бы́сть подо́бно вѣ́твiямъ его́: вся́кое дре́во, е́же въ раи́ Бо́жiи, не бы́сть подо́бно ему́ въ добро́тѣ его́, мно́же­ст­ва ра́ди вѣ́твiй его́.
Добра́ сотвори́хъ его́ во мно́же­ст­вѣ вѣ́твiй его́, и воз­ревнова́ша ему́ древеса́ ра́йская сла́дости Бо́жiя.
Того́ ра́ди сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: поне́же бы́лъ еси́ вели́къ вели́че­с­т­вомъ и да́лъ еси́ вла́сть свою́ во среди́ну о́блакъ, и воз­несе́ся се́рдце его́ въ высотѣ́ его́, и ви́дѣхъ, егда́ воз­несе́ся:
и преда́хъ его́ въ ру́цѣ кня́зя язы́ческа, и сотвори́ па́губу его́, по нече́стiю его́.
И изгна́хъ его́ а́зъ, и потреби́ша его́ чужді́и губи́телiе от­ язы́къ, и поверго́ша его́ на гора́хъ: и во всѣ́хъ де́брехъ падо́ша вѣ́тви его́, и сотро́шася от­ра́сли его́ на вся́цѣмъ по́ли земнѣ́мъ, и снидо́ша от­ покро́ва его́ вси́ лю́дiе язы́ковъ и разори́ша его́.
Во паде́нiи его́ почи́ша вся́ пти́цы небе́сныя, и на сте́блiехъ его́ бы́ша вси́ звѣ́рiе се́лнiи,
я́ко да не воз­но́сят­ся вели́че­с­т­вомъ сво­и́мъ вся́ древеса́, я́же въ водѣ́, и не дадя́тъ вла́сти сво­ея́ средѣ́ о́блакъ, и не ста́нутъ въ высотѣ́ и́хъ къ нему́ вси́ пiю́щiи во́ду, вси́ от­да́ни бы́ша во сме́рть во глубину́ земли́, средѣ́ сыно́въ человѣ́ческихъ къ низходя́щымъ въ про́пасть.
Сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: въ о́ньже де́нь сведе́ся во а́дъ, пла́кася о не́мъ бе́здна: и удержа́хъ рѣ́ки ея́ и воз­брани́хъ мно́же­ст­ву во́дъ, и поме́рче о не́мъ Лива́нъ, и вся́ древеса́ полева́я о не́мъ разсла́бишася:
от­ гла́са паде́нiя его́ потрясо́шася язы́цы, егда́ свожда́хъ его́ во а́дъ со снизходя́щими въ ро́въ, и утѣша́ху его́ въ земли́ до́лнѣйшей вся́ древеса́ сла́дости, и избра́н­ная и до́брая Лива́нова, вся́ пiю́щая во́ду:
и та́ бо сведо́шася съ ни́мъ во а́дъ со я́звеными от­ меча́, и сѣ́мя его́, и живу́щiи подъ покро́вомъ его́ средѣ́ жи́зни сво­ея́ погибо́ша.
Кому́ уподо́бил­ся еси́ си́лою и сла́вою и вели́че­с­т­вомъ во древесѣ́хъ сла́дости? Слѣ́зи и сни́ди со древеса́ми сла́дости во глубину́ земну́ю: средѣ́ необрѣ́заныхъ у́спнеши со я́звеными мече́мъ: та́ко фарао́нъ и все́ мно́же­с­т­во крѣ́пости его́, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.
И бы́сть во второ­е­на́­де­сять лѣ́то, во вторый­на́­де­сять ме́сяцъ, во еди́нъ де́нь ме́сяца,
бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля: сы́не человѣ́чь, воз­ми́ пла́чь на фарао́на царя́ Еги́петска и рече́ши ему́: льву́ язы́ковъ уподо́бил­ся еси́ ты́, и я́ко змі́й вели́кiй, и́же въ мо́ри, и би́лъ еси́ рога́ми въ рѣка́хъ тво­и́хъ, и воз­муща́лъ еси́ во́ду нога́ма тво­и́ма, и попира́лъ еси́ рѣ́ки твоя́.
Сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: и воз­ложу́ на тя́ сѣ́ти моя́ въ собра́нiи люді́й мно́гихъ,
и изведу́ тя у́дою мо­е́ю, и простру́ тя на земли́: поля́ напо́лнят­ся тебе́, и посажду́ на тебѣ́ вся́ пти́цы небе́сныя, и насы́щу тобо́ю вся́ звѣ́ри всея́ земли́:
и пове́ргу пло́ти твоя́ на гора́хъ, и напо́лню кро́вiю тво­е́ю всю́ зе́млю,
и напiе́т­ся земля́ от­ гно́я тво­его́, от­ мно́же­ст­ва тво­его́ на гора́хъ: и де́бри напо́лню от­ тебе́,
и покры́ю не́бо, егда́ уга́снеши, и помрачу́ звѣ́зды его́, со́лнце во о́блацѣ сокры́ю, и луна́ не яви́тъ свѣ́та сво­его́:
вся́ свѣти́ла небе́сная помрачу́ на тя́ и да́мъ тму́ на зе́млю твою́, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.
И разгнѣ́ваю сердца́ люді́й мно́гихъ, егда́ изведу́ плѣ́н­ники твоя́ во язы́ки, въ зе́млю, ея́же не зна́лъ еси́.
И уны́ютъ о тебѣ́ язы́цы мно́зи, и ца́рiе и́хъ у́жасомъ ужа́снут­ся о тебѣ́, егда́ налети́тъ ме́чь мо́й на ли́ца и́хъ, ча́юще паде́нiя сво­его́ от­ дне́ паде́нiя тво­его́.
Я́ко сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: ме́чь царя́ Вавило́нска прiи́детъ тебѣ́, мечьми́ исполи́новъ, и поражу́ крѣ́пость твою́:
губи́телiе от­ язы́къ вси́, и погубя́тъ укори́зну Еги́петску, и сокруши́т­ся вся́ крѣ́пость его́.
И погублю́ вся́ скоты́ его́ от­ воды́ мно́ги, и не воз­мути́тъ ея́ нога́ человѣ́ческа ктому́, и стопа́ ско́тiя не сту́питъ на ню́.
Та́ко тогда́ умо́лкнутъ во́ды и́хъ, и рѣ́ки и́хъ я́ко еле́й потеку́тъ, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь,
егда́ да́мъ Еги́пта въ па́губу, и опустѣ́етъ земля́ съ полното́ю сво­е́ю, егда́ разсѣ́ю вся́ живу́щыя на не́й, и увѣ́дятъ, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь.
Пла́чь е́сть, и воспла́чешися о не́мъ, и дще́ри язы́ческiя воспла́чут­ся о не́мъ, надъ Еги́птомъ и надъ все́ю си́лою его́ воспла́чут­ся, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.
И бы́сть во второ­е­на́­де­сять лѣ́то, пе́рваго ме́сяца въ пятый­на́­де­сять де́нь, бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, воспла́чися о крѣ́пости Еги́петстѣй [прекланя́я преведи́ его́]: и сведу́тъ дще́рей его́ ме́ртвыхъ язы́цы во глубину́ земну́ю ко низходя́щымъ въ про́пасть.
От во́дъ благолѣ́пно сни́ди и поспи́ съ необрѣ́заными.
Средѣ́ я́звеныхъ мече́мъ паду́тъ съ ни́мъ, и у́спнетъ вся́ крѣ́пость его́.
И реку́тъ ти́ исполи́ни: во глубинѣ́ про́пасти бу́ди, кого́ лу́чши еси́ ты́? сни́ди и ля́зи съ необрѣ́заными средѣ́ я́звеныхъ мече́мъ.
Та́мо Ассу́ръ и ве́сь со́нмъ его́, и вси́ я́звенiи та́мо да́шася, и гро́бъ и́хъ во глубинѣ́ про́пасти, и бы́сть со́нмъ его́ о́крестъ гро́ба его́, вси́ я́звенiи па́дшiи мече́мъ,
и́же да́ша гро́бы его́ во сте́гнѣхъ рва́, и бы́сть со́нмъ его́ о́крестъ гро́ба его́, вси́ ті́и я́звенiи па́да­ю­щiи мече́мъ, и́же да́ша стра́хъ сво́й на земли́ живы́хъ.
Та́мо Ела́мъ и вся́ си́ла его́ о́крестъ гро́ба его́, вси́ я́звенiи па́дшiи мече́мъ и низходя́щiи необрѣ́зани во глубину́ земну́ю, да́в­шiи стра́хъ сво́й на земли́ живы́хъ:
и прiя́ша муче́нiе свое́ съ низходя́щими въ про́пасть, средѣ́ я́звеныхъ.
Та́мо да́шася Мосо́хъ, и Ѳове́ль, и вся́ си́ла его́, о́крестъ гро́ба его́, вси́ необрѣ́зан­нiи я́звенiи от­ меча́, да́в­шiи стра́хъ сво́й на земли́ жи́зни.
И успо́ша со исполи́ны па́дшими от­ вѣ́ка, и́же снидо́ша во а́дъ во ору́жiи во́инстѣмъ и положи́ша мечы́ своя́ подъ главы́ своя́, и бы́ша беззако́нiя и́хъ на косте́хъ и́хъ, я́ко устраши́ша всѣ́хъ во житiи́ сво­е́мъ, и стра́хъ си́льнымъ бы́ша на земли́ живу́щымъ.
И ты́ посредѣ́ необрѣ́зан­ныхъ сокруши́шися и поспи́ши со я́звеными мече́мъ.
Та́мо Едо́мъ и ца́рiе его́ и вси́ кня́зи Ассу́ровы, да́в­шiи крѣ́пость свою́ на я́зву ме́чную: сі́и со я́звеными успо́ша, съ низходя́щими въ ро́въ.
Та́мо кня́зи сѣ́верстiи вси́, та́мо вси́ во­ево́ды Ассу́ровы, и́же сведе́ни бы́ша со я́звеными со стра́хомъ сво­и́мъ и со крѣ́постiю сво­е́ю стыдя́щеся, успо́ша необрѣ́зан­нiи со я́звеными мече́мъ, и прiя́ша муче́нiе свое́ съ низходя́щими въ про́пасть.
Тѣ́хъ у́зритъ ца́рь фарао́нъ и утѣ́шит­ся о все́й крѣ́пости и́хъ: фарао́нъ и я́звенiи мече́мъ и вся́ си́ла его́, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.
Я́ко да́хъ стра́хъ мо́й на земли́ жи́зни, и у́спнетъ средѣ́ необрѣ́зан­ныхъ со я́звеными мече́мъ фарао́нъ, и все́ мно́же­с­т­во его́ съ ни́мъ, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.
Французский (LSG)
La onzième année, le premier jour du troisième mois, la parole de l'Éternel me fut adressée, en ces mots:
Fils de l'homme, dis à Pharaon, roi d'Égypte, et à sa multitude: A qui ressembles-tu dans ta grandeur?
Voici, l'Assyrie était un cèdre du Liban; Ses branches étaient belles, Son feuillage était touffu, sa tige élevée, Et sa cime s'élançait au milieu d'épais rameaux.
Les eaux l'avaient fait croître, L'abîme l'avait fait pousser en hauteur; Des fleuves coulaient autour du lieu où il était planté, Et envoyaient leurs canaux à tous les arbres des champs.
C'est pourquoi sa tige s'élevait au-dessus de tous les arbres des champs, Ses branches avaient multiplié, ses rameaux s'étendaient, Par l'abondance des eaux qui l'avaient fait pousser.
Tous les oiseaux du ciel nichaient dans ses branches, Toutes les bêtes des champs faisaient leurs petits sous ses rameaux, Et de nombreuses nations habitaient toutes à son ombre.
Il était beau par sa grandeur, par l'étendue de ses branches, Car ses racines plongeaient dans des eaux abondantes.
Les cèdres du jardin de Dieu ne le surpassaient point, Les cyprès n'égalaient point ses branches, Et les platanes n'étaient point comme ses rameaux; Aucun arbre du jardin de Dieu ne lui était comparable en beauté.
Je l'avais embelli par la multitude de ses branches, Et tous les arbres d'Éden, dans le jardin de Dieu, lui portaient envie.
C'est pourquoi ainsi parle le Seigneur, l'Éternel: Parce qu'il avait une tige élevée, Parce qu'il lançait sa cime au milieu d'épais rameaux, Et que son coeur était fier de sa hauteur,
Je l'ai livré entre les mains du héros des nations, Qui le traitera selon sa méchanceté; je l'ai chassé.
Des étrangers, les plus violents des peuples, l'ont abattu et rejeté; Ses branches sont tombées dans les montagnes et dans toutes les vallées. Ses rameaux se sont brisés dans tous les ravins du pays; Et tous les peuples de la terre se sont retirés de son ombre, Et l'ont abandonné.
Sur ses débris sont venus se poser tous les oiseaux du ciel, Et toutes les bêtes des champs ont fait leur gîte parmi ses rameaux,
Afin que tous les arbres près des eaux n'élèvent plus leur tige, Et qu'ils ne lancent plus leur cime au milieu d'épais rameaux, Afin que tous les chênes arrosés d'eau ne gardent plus leur hauteur; Car tous sont livrés à la mort, aux profondeurs de la terre, Parmi les enfants des hommes, Avec ceux qui descendent dans la fosse.
Ainsi parle le Seigneur, l'Éternel: Le jour où il est descendu dans le séjour des morts, J'ai répandu le deuil, j'ai couvert l'abîme à cause de lui, Et j'en ai retenu les fleuves; Les grandes eaux ont été arrêtées; J'ai rendu le Liban triste à cause de lui, Et tous les arbres des champs ont été desséchés.
Par le bruit de sa chute j'ai fait trembler les nations, Quand je l'ai précipité dans le séjour des morts, Avec ceux qui descendent dans la fosse; Tous les arbres d'Éden ont été consolés dans les profondeurs de la terre, Les plus beaux et les meilleurs du Liban, Tous arrosés par les eaux.
Eux aussi sont descendus avec lui dans le séjour des morts, Vers ceux qui ont péri par l'épée; Ils étaient son bras et ils habitaient à son ombre parmi les nations.
A qui ressembles-tu ainsi en gloire et en grandeur Parmi les arbres d'Éden? Tu seras précipité avec les arbres d'Éden Dans les profondeurs de la terre, Tu seras couché au milieu des incirconcis, Avec ceux qui ont péri par l'épée. Voilà Pharaon et toute sa multitude! Dit le Seigneur, l'Éternel.
La douzième année, le premier jour du douzième mois, la parole de l'Éternel me fut adressée, en ces mots:
Fils de l'homme, Prononce une complainte sur Pharaon, roi d'Égypte! Tu lui diras: Tu ressemblais à un lionceau parmi les nations; Tu étais comme un crocodile dans les mers, Tu t'élançais dans tes fleuves, Tu troublais les eaux avec tes pieds, Tu agitais leurs flots.
Ainsi parle le Seigneur, l'Éternel: J'étendrai sur toi mon rets, Dans une foule nombreuse de peuples, Et ils te tireront dans mon filet.
Je te laisserai à terre, Je te jetterai sur la face des champs; Je ferai reposer sur toi tous les oiseaux du ciel, Et je rassasierai de toi les bêtes de toute la terre.
Je mettrai ta chair sur les montagnes, Et je remplirai les vallées de tes débris;
J'arroserai de ton sang le pays où tu nages, Jusqu'aux montagnes, Et les ravins seront remplis de toi.
Quand je t'éteindrai, je voilerai les cieux Et j'obscurcirai leurs étoiles, Je couvrirai le soleil de nuages, Et la lune ne donnera plus sa lumière.
J'obscurcirai à cause de toi tous les luminaires des cieux, Et je répandrai les ténèbres sur ton pays, Dit le Seigneur, l'Éternel.
J'affligerai le coeur de beaucoup de peuples, Quand j'annoncerai ta ruine parmi les nations A des pays que tu ne connaissais pas.
Je frapperai de stupeur beaucoup de peuples à cause de toi, Et leurs rois seront saisis d'épouvante à cause de toi, Quand j'agiterai mon épée devant leur face; Ils trembleront à tout instant chacun pour sa vie, Au jour de ta chute.
Car ainsi parle le Seigneur, l'Éternel: L'épée du roi de Babylone fondra sur toi.
Je ferai tomber ta multitude par l'épée de vaillants hommes, Tous les plus violents d'entre les peuples; Ils anéantiront l'orgueil de l'Égypte, Et toute sa multitude sera détruite.
Je ferai périr tout son bétail près des grandes eaux; Le pied de l'homme ne les troublera plus, Le sabot des animaux ne les troublera plus.
Alors je calmerai ses eaux, Et je ferai couler ses fleuves comme l'huile, Dit le Seigneur, l'Éternel
Quand je ferai du pays d'Égypte une solitude, Et que le pays sera dépouillé de tout ce qu'il contient, Quand je frapperai tous ceux qui l'habitent, Ils sauront que je suis l'Éternel.
C'est là une complainte, et on la dira; Les filles des nations diront cette complainte; Elles la prononceront sur l'Égypte et sur toute sa multitude, Dit le Seigneur, l'Éternel.
La douzième année, le quinzième jour du mois, la parole de l'Éternel me fut adressée, en ces mots:
Fils de l'homme, Lamente-toi sur la multitude d'Égypte, et précipite-la, Elle et les filles des nations puissantes, Dans les profondeurs de la terre, Avec ceux qui descendent dans la fosse!
Qui surpasses-tu en beauté? Descends, et couche-toi avec les incirconcis!
Ils tomberont au milieu de ceux qui sont morts par l'épée. Le glaive est donné: Entraînez l'Égypte et toute sa multitude!
Les puissants héros lui adresseront la parole Au sein du séjour des morts, Avec ceux qui étaient ses soutiens. Ils sont descendus, ils sont couchés, les incirconcis, Tués par l'épée.
Là est l'Assyrien, avec toute sa multitude, Et ses sépulcres sont autour de lui; Tous sont morts, sont tombés par l'épée.
Ses sépulcres sont dans les profondeurs de la fosse, Et sa multitude est autour de son sépulcre; Tous sont morts, sont tombés par l'épée; Eux qui répandaient la terreur dans le pays des vivants.
Là est Élam, avec toute sa multitude, Autour est son sépulcre; Tous sont morts, sont tombés par l'épée; Ils sont descendus incirconcis dans les profondeurs de la terre, Eux qui répandaient la terreur dans le pays des vivants, Et ils ont porté leur ignominie vers ceux qui descendent dans la fosse.
On a fait sa couche parmi les morts avec toute sa multitude, Et ses sépulcres sont autour de lui; Tous ces incirconcis sont morts par l'épée, Car ils répandaient la terreur dans le pays des vivants, Et ils ont porté leur ignominie vers ceux qui descendent dans la fosse; Ils ont été placés parmi les morts.
Là sont Méschec, Tubal, et toute leur multitude, Et leurs sépulcres sont autour d'eux; Tous ces incirconcis sont morts par l'épée, Car ils répandaient la terreur dans le pays des vivants.
Ils ne sont pas couchés avec les héros, Ceux qui sont tombés d'entre les incirconcis; Ils sont descendus au séjour des morts avec leurs armes de guerre, Ils ont mis leurs épées sous leurs têtes, Et leurs iniquités ont été sur leurs ossements; Car ils étaient la terreur des héros dans le pays des vivants.
Toi aussi, tu seras brisé au milieu des incirconcis; Tu seras couché avec ceux qui sont morts par l'épée.
Là sont Édom, ses rois et tous ses princes, Qui, malgré leur vaillance, ont été placés Avec ceux qui sont morts par l'épée; Ils sont couchés avec les incirconcis, Avec ceux qui descendent dans la fosse.
Là sont tous les princes du septentrion, et tous les Sidoniens, Qui sont descendus vers les morts, Confus, malgré la terreur qu'inspirait leur vaillance; Ces incirconcis sont couchés avec ceux qui sont morts par l'épée, Et ils ont porté leur ignominie vers ceux qui descendent dans la fosse.
Pharaon les verra, Et il se consolera au sujet de toute sa multitude, Des siens qui sont morts par l'épée et de toute son armée, Dit le Seigneur, l'Éternel.
Car je répandrai ma terreur dans le pays des vivants; Et ils seront couchés au milieu des incirconcis, Avec ceux qui sont morts par l'épée, Pharaon et toute sa multitude, Dit le Seigneur, l'Éternel.
1 Величие фараона, как большое дерево, высокое и со множеством ветвей. 10 Чужеземцы срубили его, ветви его упали. 14 «Шумом падения его Я привел в трепет народы».
В одиннадцатом году, в третьем месяце, в первый день месяца, было ко мне слово Господне:
сын человеческий! скажи фараону, царю Египетскому, и народу его: кому ты равняешь себя в величии твоем?
Вот, Ассур был кедр на Ливане, с красивыми ветвями и тенистою листвою, и высокий ростом; вершина его находилась среди толстых сучьев.
Воды растили его, бездна поднимала его, реки ее окружали питомник его, и она протоки свои посылала ко всем деревам полевым.
Оттого высота его перевысила все дерева полевые, и сучьев на нем было много, и ветви его умножались, и сучья его становились длинными от множества вод, когда он разрастался.
На сучьях его вили гнезда всякие птицы небесные, под ветвями его выводили детей всякие звери полевые, и под тенью его жили всякие многочисленные народы.
Он красовался высотою роста своего, длиною ветвей своих, ибо корень его был у великих вод.
Кедры в саду Божием не затемняли его; кипарисы не равнялись сучьям его, и каштаны не были величиною с ветви его, ни одно дерево в саду Божием не равнялось с ним красотою своею.
Я украсил его множеством ветвей его, так что все дерева Едемские в саду Божием завидовали ему.
Посему так сказал Господь Бог: за то, что ты высок стал ростом и вершину твою выставил среди толстых сучьев, и сердце его возгордилось величием его, –
за то Я отдал его в руки властителю народов; он поступил с ним, как надобно; за беззаконие его Я отверг его.
И срубили его чужеземцы, лютейшие из народов, и повергли его на горы; и на все долины упали ветви его; и сучья его сокрушились на всех лощинах земли, и из-под тени его ушли все народы земли, и оставили его.
На обломках его поместились всякие птицы небесные, и в сучьях были всякие полевые звери.
Это для того, чтобы никакие дерева при водах не величались высоким ростом своим и не поднимали вершины своей из среды толстых сучьев, и чтобы не прилеплялись к ним из-за высоты их дерева, пьющие воду; ибо все они будут преданы смерти, в преисподнюю страну вместе с сынами человеческими, отшедшими в могилу.
Так говорит Господь Бог: в тот день, когда он сошел в могилу, Я сделал сетование о нем, затворил ради него бездну и остановил реки ее, и задержал большие воды и омрачил по нем Ливан, и все дерева полевые были в унынии по нем.
Шумом падения его Я привел в трепет народы, когда низвел его в преисподнюю, к отшедшим в могилу, и обрадовались в преисподней стране все дерева Едема, отличные и наилучшие Ливанские, все, пьющие воду;
ибо и они с ним отошли в преисподнюю, к пораженным мечом, и союзники его, жившие под тенью его, среди народов.
Итак которому из дерев Едемских равнялся ты в славе и величии? Но теперь наравне с деревами Едемскими ты будешь низведен в преисподнюю, будешь лежать среди необрезанных, с пораженными мечом. Это фараон и все множество народа его, говорит Господь Бог.
1 Пророчество об осуждении фараона: пойман в сеть Господа и брошен на поле. 11 Меч царя Вавилонского уничтожит гордость Египта. 17 Народ Египетский будет низринут с отходящими в могилу, где Ассур, Елам, Едом, Сидон. Падшие необрезанные сошли в преисподнюю с воинским оружием своим; среди них будет положен фараон и все его множество.
В двенадцатом году, в двенадцатом месяце, в первый день месяца, было ко мне слово Господне:
сын человеческий! подними плач о фараоне, царе Египетском, и скажи ему: ты, как молодой лев между народами и как чудовище в морях, кидаешься в реках твоих, и мутишь ногами твоими воды, и попираешь потоки их.
Так говорит Господь Бог: Я закину на тебя сеть Мою в собрании многих народов, и они вытащат тебя Моею мрежею.
И выкину тебя на землю, на открытом поле брошу тебя, и будут садиться на тебя всякие небесные птицы, и насыщаться тобою звери всей земли.
И раскидаю мясо твое по горам, и долины наполню твоими трупами.
И землю плавания твоего напою кровью твоею до самых гор; и рытвины будут наполнены тобою.
И когда ты угаснешь, закрою небеса и звезды их помрачу, солнце закрою облаком, и луна не будет светить светом своим.
Все светила, светящиеся на небе, помрачу над тобою и на землю твою наведу тьму, говорит Господь Бог.
Приведу в смущение сердце многих народов, когда разглашу о падении твоем между народами, по землям, которых ты не знал.
И приведу тобою в ужас многие народы, и цари их содрогнутся о тебе в страхе, когда мечом Моим потрясу перед лицем их, и поминутно будут трепетать каждый за душу свою в день падения твоего.
Ибо так говорит Господь Бог: меч царя Вавилонского придет на тебя.
От мечей сильных падет народ твой; все они – лютейшие из народов, и уничтожат гордость Египта, и погибнет все множество его.
И истреблю весь скот его при великих водах, и вперед не будет мутить их нога человеческая, и копыта скота не будут мутить их.
Тогда дам покой водам их, и сделаю, что реки их потекут, как масло, говорит Господь Бог.
Когда сделаю землю Египетскую пустынею, и когда лишится земля всего, наполняющего ее; когда поражу всех живущих на ней, тогда узнают, что Я Господь.
Вот плачевная песнь, которую будут петь; дочери народов будут петь ее; о Египте и обо всем множестве его будут петь ее, говорит Господь Бог.
В двенадцатом году, в пятнадцатый день того же месяца, было ко мне слово Господне:
сын человеческий! оплачь народ Египетский, и низринь его, его и дочерей знаменитых народов в преисподнюю, с отходящими в могилу.
Кого ты превосходишь? сойди, и лежи с необрезанными.
Те падут среди убитых мечом, и он отдан мечу; влеките его и все множество его.
Среди преисподней будут говорить о нем и о союзниках его первые из героев; они пали и лежат там между необрезанными, сраженные мечом.
Там Ассур и все полчище его, вокруг него гробы их, все пораженные, павшие от меча.
Гробы его поставлены в самой глубине преисподней, и полчище его вокруг гробницы его, все пораженные, павшие от меча, те, которые распространяли ужас на земле живых.
Так Елам со всем множеством своим вокруг гробницы его, все они пораженные, павшие от меча, которые необрезанными сошли в преисподнюю, которые распространили собою ужас на земле живых и несут позор свой с отшедшими в могилу.
Среди пораженных дали ложе ему со всем множеством его; вокруг него гробы их, все необрезанные, пораженные мечом; и как они распространяли ужас на земле живых, то и несут на себе позор наравне с отшедшими в могилу и положены среди пораженных.
Там Мешех и Фувал со всем множеством своим; вокруг него гробы их, все необрезанные, пораженные мечом, потому что они распространяли ужас на земле живых.
Не должны ли и они лежать с павшими героями необрезанными, которые с воинским оружием своим сошли в преисподнюю и мечи свои положили себе под головы, и осталось беззаконие их на костях их, потому что они, как сильные, были ужасом на земле живых.
И ты будешь сокрушен среди необрезанных и лежать с пораженными мечом.
Там Едом и цари его и все князья его, которые при всей своей храбрости положены среди пораженных мечом; они лежат с необрезанными и сошедшими в могилу.
Там властелины севера, все они и все Сидоняне, которые сошли туда с пораженными, быв посрамлены в могуществе своем, наводившем ужас, и лежат они с необрезанными, пораженными мечом, и несут позор свой с отшедшими в могилу.
Увидит их фараон и утешится о всем множестве своем, пораженном мечом, фараон и все войско его, говорит Господь Бог.
Ибо Я распространю страх Мой на земле живых, и положен будет фараон и все множество его среди необрезанных с пораженными мечом, говорит Господь Бог.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible