бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля: сы́не человѣ́чь, возми́ пла́чь на фарао́на царя́ Еги́петска и рече́ши ему́: льву́ язы́ковъ уподо́бился еси́ ты́, и я́ко змі́й вели́кiй, и́же въ мо́ри, и би́лъ еси́ рога́ми въ рѣка́хъ твои́хъ, и возмуща́лъ еси́ во́ду нога́ма твои́ма, и попира́лъ еси́ рѣ́ки твоя́.

Сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: и возложу́ на тя́ сѣ́ти моя́ въ собра́нiи люді́й мно́гихъ,

и изведу́ тя у́дою мое́ю, и простру́ тя на земли́: поля́ напо́лнятся тебе́, и посажду́ на тебѣ́ вся́ пти́цы небе́сныя, и насы́щу тобо́ю вся́ звѣ́ри всея́ земли́:

и пове́ргу пло́ти твоя́ на гора́хъ, и напо́лню кро́вiю твое́ю всю́ зе́млю,

и напiе́тся земля́ от гно́я твоего́, от мно́жества твоего́ на гора́хъ: и де́бри напо́лню от тебе́,

и покры́ю не́бо, егда́ уга́снеши, и помрачу́ звѣ́зды его́, со́лнце во о́блацѣ сокры́ю, и луна́ не яви́тъ свѣ́та своего́:

вся́ свѣти́ла небе́сная помрачу́ на тя́ и да́мъ тму́ на зе́млю твою́, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.

И разгнѣ́ваю сердца́ люді́й мно́гихъ, егда́ изведу́ плѣ́нники твоя́ во язы́ки, въ зе́млю, ея́же не зна́лъ еси́.

И уны́ютъ о тебѣ́ язы́цы мно́зи, и ца́рiе и́хъ у́жасомъ ужа́снутся о тебѣ́, егда́ налети́тъ ме́чь мо́й на ли́ца и́хъ, ча́юще паде́нiя своего́ от дне́ паде́нiя твоего́.

Я́ко сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: ме́чь царя́ Вавило́нска прiи́детъ тебѣ́, мечьми́ исполи́новъ, и поражу́ крѣ́пость твою́:

губи́телiе от язы́къ вси́, и погубя́тъ укори́зну Еги́петску, и сокруши́тся вся́ крѣ́пость его́.

И погублю́ вся́ скоты́ его́ от воды́ мно́ги, и не возмути́тъ ея́ нога́ человѣ́ческа ктому́, и стопа́ ско́тiя не сту́питъ на ню́.

Та́ко тогда́ умо́лкнутъ во́ды и́хъ, и рѣ́ки и́хъ я́ко еле́й потеку́тъ, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь,

егда́ да́мъ Еги́пта въ па́губу, и опустѣ́етъ земля́ съ полното́ю свое́ю, егда́ разсѣ́ю вся́ живу́щыя на не́й, и увѣ́дятъ, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь.

Пла́чь е́сть, и воспла́чешися о не́мъ, и дще́ри язы́ческiя воспла́чутся о не́мъ, надъ Еги́птомъ и надъ все́ю си́лою его́ воспла́чутся, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.

И бы́сть во второена́десять лѣ́то, пе́рваго ме́сяца въ пятыйна́десять де́нь, бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:

сы́не человѣ́чь, воспла́чися о крѣ́пости Еги́петстѣй [прекланя́я преведи́ его́]: и сведу́тъ дще́рей его́ ме́ртвыхъ язы́цы во глубину́ земну́ю ко низходя́щымъ въ про́пасть.

От во́дъ благолѣ́пно сни́ди и поспи́ съ необрѣ́заными.

Средѣ́ я́звеныхъ мече́мъ паду́тъ съ ни́мъ, и у́спнетъ вся́ крѣ́пость его́.

И реку́тъ ти́ исполи́ни: во глубинѣ́ про́пасти бу́ди, кого́ лу́чши еси́ ты́? сни́ди и ля́зи съ необрѣ́заными средѣ́ я́звеныхъ мече́мъ.

Та́мо Ассу́ръ и ве́сь со́нмъ его́, и вси́ я́звенiи та́мо да́шася, и гро́бъ и́хъ во глубинѣ́ про́пасти, и бы́сть со́нмъ его́ о́крестъ гро́ба его́, вси́ я́звенiи па́дшiи мече́мъ,

и́же да́ша гро́бы его́ во сте́гнѣхъ рва́, и бы́сть со́нмъ его́ о́крестъ гро́ба его́, вси́ ті́и я́звенiи па́дающiи мече́мъ, и́же да́ша стра́хъ сво́й на земли́ живы́хъ.

Та́мо Ела́мъ и вся́ си́ла его́ о́крестъ гро́ба его́, вси́ я́звенiи па́дшiи мече́мъ и низходя́щiи необрѣ́зани во глубину́ земну́ю, да́вшiи стра́хъ сво́й на земли́ живы́хъ:

и прiя́ша муче́нiе свое́ съ низходя́щими въ про́пасть, средѣ́ я́звеныхъ.

Та́мо да́шася Мосо́хъ, и Ѳове́ль, и вся́ си́ла его́, о́крестъ гро́ба его́, вси́ необрѣ́заннiи я́звенiи от меча́, да́вшiи стра́хъ сво́й на земли́ жи́зни.

И успо́ша со исполи́ны па́дшими от вѣ́ка, и́же снидо́ша во а́дъ во ору́жiи во́инстѣмъ и положи́ша мечы́ своя́ подъ главы́ своя́, и бы́ша беззако́нiя и́хъ на косте́хъ и́хъ, я́ко устраши́ша всѣ́хъ во житiи́ свое́мъ, и стра́хъ си́льнымъ бы́ша на земли́ живу́щымъ.

И ты́ посредѣ́ необрѣ́занныхъ сокруши́шися и поспи́ши со я́звеными мече́мъ.

Та́мо Едо́мъ и ца́рiе его́ и вси́ кня́зи Ассу́ровы, да́вшiи крѣ́пость свою́ на я́зву ме́чную: сі́и со я́звеными успо́ша, съ низходя́щими въ ро́въ.

Та́мо кня́зи сѣ́верстiи вси́, та́мо вси́ воево́ды Ассу́ровы, и́же сведе́ни бы́ша со я́звеными со стра́хомъ свои́мъ и со крѣ́постiю свое́ю стыдя́щеся, успо́ша необрѣ́заннiи со я́звеными мече́мъ, и прiя́ша муче́нiе свое́ съ низходя́щими въ про́пасть.

Тѣ́хъ у́зритъ ца́рь фарао́нъ и утѣ́шится о все́й крѣ́пости и́хъ: фарао́нъ и я́звенiи мече́мъ и вся́ си́ла его́, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.

Я́ко да́хъ стра́хъ мо́й на земли́ жи́зни, и у́спнетъ средѣ́ необрѣ́занныхъ со я́звеными мече́мъ фарао́нъ, и все́ мно́жество его́ съ ни́мъ, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.

Синодальный

1 Пророчество об осуждении фараона: пойман в сеть Господа и брошен на поле. 11 Меч царя Вавилонского уничтожит гордость Египта. 17 Народ Египетский будет низринут с отходящими в могилу, где Ассур, Елам, Едом, Сидон. Падшие необрезанные сошли в преисподнюю с воинским оружием своим; среди них будет положен фараон и все его множество.

В двенадцатом году, в двенадцатом месяце, в первый день месяца, было ко мне слово Господне:

сын человеческий! подними плач о фараоне, царе Египетском, и скажи ему: ты, как молодой лев между народами и как чудовище в морях, кидаешься в реках твоих, и мутишь ногами твоими воды, и попираешь потоки их.

Так говорит Господь Бог: Я закину на тебя сеть Мою в собрании многих народов, и они вытащат тебя Моею мрежею.

И выкину тебя на землю, на открытом поле брошу тебя, и будут садиться на тебя всякие небесные птицы, и насыщаться тобою звери всей земли.

И раскидаю мясо твое по горам, и долины наполню твоими трупами.

И землю плавания твоего напою кровью твоею до самых гор; и рытвины будут наполнены тобою.

И когда ты угаснешь, закрою небеса и звезды их помрачу, солнце закрою облаком, и луна не будет светить светом своим.

Все светила, светящиеся на небе, помрачу над тобою и на землю твою наведу тьму, говорит Господь Бог.

Приведу в смущение сердце многих народов, когда разглашу о падении твоем между народами, по землям, которых ты не знал.

И приведу тобою в ужас многие народы, и цари их содрогнутся о тебе в страхе, когда мечом Моим потрясу перед лицем их, и поминутно будут трепетать каждый за душу свою в день падения твоего.

Ибо так говорит Господь Бог: меч царя Вавилонского придет на тебя.

От мечей сильных падет народ твой; все они – лютейшие из народов, и уничтожат гордость Египта, и погибнет все множество его.

И истреблю весь скот его при великих водах, и вперед не будет мутить их нога человеческая, и копыта скота не будут мутить их.

Тогда дам покой водам их, и сделаю, что реки их потекут, как масло, говорит Господь Бог.

Когда сделаю землю Египетскую пустынею, и когда лишится земля всего, наполняющего ее; когда поражу всех живущих на ней, тогда узнают, что Я Господь.

Вот плачевная песнь, которую будут петь; дочери народов будут петь ее; о Египте и обо всем множестве его будут петь ее, говорит Господь Бог.

В двенадцатом году, в пятнадцатый день того же месяца, было ко мне слово Господне:

сын человеческий! оплачь народ Египетский, и низринь его, его и дочерей знаменитых народов в преисподнюю, с отходящими в могилу.

Кого ты превосходишь? сойди, и лежи с необрезанными.

Те падут среди убитых мечом, и он отдан мечу; влеките его и все множество его.

Среди преисподней будут говорить о нем и о союзниках его первые из героев; они пали и лежат там между необрезанными, сраженные мечом.

Там Ассур и все полчище его, вокруг него гробы их, все пораженные, павшие от меча.

Гробы его поставлены в самой глубине преисподней, и полчище его вокруг гробницы его, все пораженные, павшие от меча, те, которые распространяли ужас на земле живых.

Так Елам со всем множеством своим вокруг гробницы его, все они пораженные, павшие от меча, которые необрезанными сошли в преисподнюю, которые распространили собою ужас на земле живых и несут позор свой с отшедшими в могилу.

Среди пораженных дали ложе ему со всем множеством его; вокруг него гробы их, все необрезанные, пораженные мечом; и как они распространяли ужас на земле живых, то и несут на себе позор наравне с отшедшими в могилу и положены среди пораженных.

Там Мешех и Фувал со всем множеством своим; вокруг него гробы их, все необрезанные, пораженные мечом, потому что они распространяли ужас на земле живых.

Не должны ли и они лежать с павшими героями необрезанными, которые с воинским оружием своим сошли в преисподнюю и мечи свои положили себе под головы, и осталось беззаконие их на костях их, потому что они, как сильные, были ужасом на земле живых.

И ты будешь сокрушен среди необрезанных и лежать с пораженными мечом.

Там Едом и цари его и все князья его, которые при всей своей храбрости положены среди пораженных мечом; они лежат с необрезанными и сошедшими в могилу.

Там властелины севера, все они и все Сидоняне, которые сошли туда с пораженными, быв посрамлены в могуществе своем, наводившем ужас, и лежат они с необрезанными, пораженными мечом, и несут позор свой с отшедшими в могилу.

Увидит их фараон и утешится о всем множестве своем, пораженном мечом, фараон и все войско его, говорит Господь Бог.

Ибо Я распространю страх Мой на земле живых, и положен будет фараон и все множество его среди необрезанных с пораженными мечом, говорит Господь Бог.

Грузинский

მეთორმეტე წელს, მეთორმეტე თვის პირველში იყო უფლის სიტყვა ჩემს მომართ ნათქვამი:

ადამის ძევ! გამართე გოდება ფარაონზე, ეგვიპტის მეფეზე, და უთხარი: ჭაბუკ ლომს ჰგავდი ხალხთა შორის და გველეშაპივით იყავი-თქო ზღვებში! ირქინებოდი შენს მდინარეებში და ფეხებით ამღვრევდი წყლებს, თელავდი-თქო მათ მდინარეებს.

ასე ამბობს უფალი ღმერთი: მოვისვრი შენზე ჩემ სათხეველს ხალხთა სიმრავლეში და ამოგათრევენ ჩემი ბადით.

მოგისვრი მიწაზე და ტრიალ მინდორზედ დაგაგდებ, დავასახლებ შენზე ცის ყოველ ფრინველს და მიწის ყოველ მხეცს შენით გამოვკვებავ.

მიმოვფანტავ შენს ხორცს მთებზე და ხევებს ავავსებ შენი მძორით.

შენი სისხლით მოვრწყავ შენს საზრუნველ მიწას მთებამდე და შენით აივსება კალაპოტები.

დავხურავ, როცა ჩაგაქრობ, ცას და დავაბნელებ მის ვარსკვლავებს; მზეს ღრუბლით შევბურავ და მთვარე აღარ გაანათებს თავისი ნათელით.

ყოველ მანათობელ მნათობს დაგიბნელებ ცაზე და შენს დანგრევას გამოვაცხადებ ქვეყანათა ხალხებში, რომელთაც არ იცნობდი.

შევაძრწუნებ შენს გამო უამრავ ხალხს და შიშის ზარი დაეცემათ მათ მეფეებს შენს გამო, როცა მოვიქნევ მათ ზემოთ ჩემს მახვილს და ყოველ წამს სიკვდილის შიში ექნებათ შენი დაცემის დღეს.

რადგან ასე ამბობს უფალი ღმერთი: ბაბილონის მეფის მახვილი მოვა შენზე.

ძლიერთა მახვილებით დავცემ შენს სიმრავლეს; ხალხთა შორის უსასტიკესნი არიან ყველანი და გააცამტვერებენ ეგვიპტის სიამაყეს; განადგურდება მთელი მისი სიმრავლე.

ამოვწყვეტ მთელს მის პირუტყვს დიდ წყლებთან და აღარ აამღვრევს მათ კაცის ფეხი, პირუტყვის ჩლიქები აღარ აამღვრევს მათ.

მაშინ დავამდოვრებ მათ წყლებს და მათ მდინარეებს ზეთივით ვადინებ, ამბობს უფალი ღმერთი.

როცა უდაბნოდ ვაქცევ ეგვიპტის ქვეყანას და გატიალდება მთელი სისავსე მისი, როცა მოვწყლავ მის ყოველმცხოვრებს, მაშინ მიხვდებიან, რომ უფალი ვარ.

საგოდებელია ეს და იგოდებენ ამ საგოდებელს; ხალხთა ასულნი იგოდებენ მას, ეგვიპტეზე და მთელს მის სიმრავლეზე იგოდებენ, ამბობს უფალი ღმერთი.

მეთორმეტე წელს, იმავე თვის თხუთმეტში იყო უფლის სიტყვა ჩემს მომართ ნათქვამი:

ადამის ძევ! დაიტირე ეგვიპტელთა სიმრავლე, ჩაიყვანე ის და ძლიერ ხალხთა ასულნი ქვეშეთის ქვეყანაში საფლავად ჩამავლებთან ერთად!

ვისზე ლამაზი ხარ? ჩადი და იწექი წინდაუცვეთლებთან!

მახვილით განგმირულთა შორის დაცემიან; მახვილს არის მიცემული იგი, წაათრევენ მას და მთელს მის სიმრავლეს.

ძლიერნი გაეხმიანებიან მას და მის შემწეთ ქვესკნელის გულში; ჩავიდნენ, წვანან წინდაუცვეთელნი, მახვილით განგმირულნი.

იქ არის აშური და მთელი მისი კრებული, მის გარშემო მისი საფლავებია; ყველანი განგმირულნი არიან, მახვილით დაცემულნი,

რომელთა საფლავები ქვეშეთის უკანასკნელშია დადგმული და მისი კრებული მის საფლავების ირგვლივაა; ყველანი განგმირულნი არიან, მახვილით დაცემულნი, შიშის ზარს რომ სცემდნენ ცოცხალთა ქვეყანას.

იქ არის ელამი და მთელი მისი სიმრავლე, მისი საფლავების ირგვლივ; ყველანი განგმირულნი არიან, მახვილით დაცემულნი, რომლებიც წინდაუცვეთელად ჩავიდნენ ქვეშეთის ქვეყნად, შიშის ზარს რომ სცემდნენ ცოცხალთა ქვეყანას და წაიღეს თავიანთი სირცხვილი საფლავად ჩამავლებთან ერთად.

განგმირულთა შორის მიეცა საწოლი მთელს თავის სიმრავლესთან ერთად; მის გარშემო მათი საფლავებია; ყველანი წინდაუცვეთელნი არიან, მახვილით განგმარულნი; რადგან შიშის ზარს სცემდნენ ცოცხალთა ქვეყანას, წაიღეს თავიანთი სირცხვილი საფლავად ჩამავლებთან ერთად; განგმირულთა შორის მიეცათ სამყოფელი.

იქ არიან მეშექი და თუბალი და მთელი მისი სიმრავლე; მათ გარშემო მათი საფლავებია; ყველანი წინდაუცვეთელნი არიან, მახვილით განგმირულნი, რადგან შიშის ზარს სცემდნენ ცოცხალთა ქვეყანას.

არ უნდა იწვნენ ძლიერებთან, წინდაუცვეთელად დაცემულებთან ერთად, რომლებიც ჩასულნი არიან შავეთში თავიანთი საომარი საჭურველით, მახვილები თავქვეშ რომ აქვთ ამოდებული, მათი ცოდვები კი მათ ძვლებზევეა, რადგან ძლიერთა შიშისზარი ჰქონდა ცოცხალთა ქვეყანას?

შენც წინდაუცვეთელთა შორის შეიმუსრები და მახვილით განგმირულებთან დაწვები.

აქ არის ედომი, მისი მეფენი და მთავარნი, რომლებიც მიეცნენ თავიანთი სიძლიერით მახვილით განგმირულებთან ერთად; წინდაუცვეთელებთან წვანან ისინი და საფლავად ჩასულებთან.

იქ არიან ჩრდილოეთის ხელმწიფენი, ყველანი და ყოველი ციდონელი, რომლებიც ჩავიდნენ განგმირულებთან ერთად მათი ძლიერების შიშისზარით სირცხვილნაჭამნი და წვანან წინდაუცვეთელნი მახვილით განგმირულებთან ერთად და წაღებული აქვთ თავიანთი სირცხვილი საფლავად ჩამავლებთან ერთად.

მათ იხილავს ფარაონი და ნუგეშს იცემს მთელი თვისი სიმრავლის გამო, მახვილით განგმირულთა გამო, ფარაონი და მთელი მისი ლაშქარი, ამბობს უფალი ღმერთი.

რადგან შიშისზარს დავცემ ცოცხალთა ქვეყანას და დაწვებიან წინდაუცვეთელთა შორის მახვილით განგმირულებთან ერთად ფარაონი და მთელი მისი სიმრავლე, ამბობს უფალი ღმერთი.

Таджикский

Языки

ВА чунин воқеъ шуд, ки дар соли дувоздаҳум, дар рӯзи якуми моҳи дувоздаҳум, каломи Парвардигор бар ман нозил шуда, гуфт:

«Эй писари одам! Дар ҳаққи фиръавн подшоҳи Миср навҳа намо ва ба ӯ бигӯй: эй, ки худро шери жаёни халқҳо мепиндоштӣ! Вале ту мисли тимсоҳе дар баҳрҳо ҳастӣ, ва дар наҳрҳои худ ҷавлон менамоӣ, ва обҳоро бо пойҳои худ лой мекунӣ, ва наҳрҳошонро лойқазор мегардонӣ.

Парвардигор Худо чунин мегӯяд: Ман тӯри Худро дар ҷамъомади қавмҳои бисёр бар ту хоҳам густурд, ва онҳо туро бо тӯри Ман хоҳанд баровард.

Ва туро бар замин хоҳам партофт, бар рӯи саҳро хоҳам андохт, ва ҳар навъ мурғони ҳаворо дар ту ҷойгир хоҳам кард, ва ҳайвоноти тамоми заминро аз ту сер хоҳам сохт.

Ва гӯшти туро бар кӯҳҳо хоҳам партофт, ва дараҳоро аз лошаҳоят пур хоҳам кард.

Ва замини обёрии туро бо хуни ту, ки аз кӯҳҳо ҷорӣ мешавад, обёрӣ хоҳам намуд; ва рӯдхонаҳо аз ту пур хоҳад шуд.

Ва ҳангоме ки ту хомӯш шавӣ, осмонро хоҳам пӯшонид, ва ситораҳои онро торик хоҳам кард; офтобро бо абр хоҳам, пӯшонид, ва моҳ рӯшноии худро нахоҳад дод.

Ҳамаи найирҳои нурафкани осмонро бар ту сиёҳ хоҳам гардонид, ва торикӣ бар замини ту хоҳам овард, мегӯяд Парвардигор Худо.

Ва дили қавмҳои бисёрро ба изтироб хоҳам андохт, вақте ки хабари шикасти туро ба халқҳо, ба заминҳое ки ту намешинохтӣ, бирасонам.

Ва қавмҳои бисёрро дар ҳаққи ту моту мабҳут хоҳам сохт, ва подшоҳони онҳо дар ҳаққи ту бағоят ба ларза хоҳанд омад, вақте ки шамшери Худро пеши рӯяшон ҷавлон диҳам; ва онҳо дар рӯзи фурӯ ғалтидани ту ҳар яке барои ҷони худ ҳар лаҳза хоҳанд ларзид.

Зеро ки Парвардигор Худо чунин мегӯяд: шамшери подшоҳи Бобил бар ту хоҳад омад.

Бо шамшери зӯроварон, ки ҳамаашон золимтарини халқҳо мебошанд, анбӯҳи туро фурӯ хоҳам ғалтонид; ва онҳо кибриёи Мисрро несту нобуд хоҳанд кард, ва тамоми анбӯҳи он ба ҳалокат хоҳанд расид.

Ва ҳамаи чорпоёни онро назди обҳои фаровон нобуд хоҳам намуд, ва пои одамизод дигар онҳоро лой нахоҳад кард, ва суми чорпоён онҳоро лой нахоҳад кард.

Он гоҳ обҳои онҳоро софу зулол гардонида, наҳрҳои онҳоро мисли равған ҷорӣ хоҳам намуд, мегӯяд Парвардигор Худо.

Ҳангоме ки замини Мисрро вайронаю валангор намоям, ва замин аз ҳар чи дар он аст, тиҳӣ гардад, ва ҳангоме ки ҳамаи сокинони онро ба ҳалокат бирасонам, он гоҳ хоҳанд донист, ки Ман Парвардигор ҳастам.

Навҳае ки хоҳанд хонд, ҳамин аст, ва духтарони халқҳо онро хоҳанд хонд; дар ҳаққи Миср ва дар ҳаққи анбӯҳаш онро хоҳанд хонд, мегӯяд Парвардигор Худо».

Ва чунин воқеъ шуд, ки дар соли дувоздаҳум, дар рӯзи понздаҳуми моҳ, каломи Худо бар ман нозил шуда, гуфт:

«Эй писари одам! Дар ҳаққи анбуҳи Миср навҳа намо ва онро, – ҳам онро ва ҳам духтарони халқҳои кабирро, – ба асфалуссофилин фурӯд овар, то бо онҳое бошанд, ки дар гӯр фурӯд омадаанд.

́Ту аз кӣ хубтарӣ? Фурӯд ой ва бо номахтунон бихоб́.

Андаруни мақтулони шамшер фурӯ хоҳанд ғалтид: шамшер супурда шудааст; ӯро бо тамоми анбӯҳаш бикашед.

Гузини зӯроварон аз даруни дӯзах дар ҳаққи ӯ ва мададгоронаш ҳоҳанд гуфт: ́Инак, ин номахтунон, ин мақтулони шамшер фурӯд омада, хобидаанд!́

Дар он ҷо Ашшур ва тамоми ҷамоати ӯ мебошанд, ки қабрҳошон гирдогирди ӯст; ҳамаашон мақтулоне ҳастанд, ки аз шамшер афтодаанд.

Қабрҳои ӯ дар ақсои гӯристон ҷойгир шудааст, ва ҷамоати ӯ гирдогирди қабри ӯст; ҳамаашон мақтулоне ҳастанд, ки аз шамшер афтодаанд, дар сурате ки дар замини зиндагон ҳамаро дар даҳшат меандохтанд.

Дар он ҷо Элом аст, ва тамоми анбӯҳаш гирдогирди қабри ӯст; ҳамаашон мақтулоне ҳастанд, ки аз шамшер афтодаанд, ва дар ҳолати номахтунӣ ба асфалуссофилин фурӯд омадаанд, дар сурате ки дар замини зиндагон ҳамаро дар даҳшат меандохтанд, ва алҳол бо онҳое ки дар гӯр фурӯд омадаанд, бори нанги худро мебардоранд.

Ба ӯ бо тамоми анбӯҳаш андаруни мақтулон ҷойхобе додаанд; қабрҳошон гирдогирди ӯст; ҳамаашон номахтуноне ҳастанд, ки ба дами шамшер кушта шудаанд, дар сурате ки дар замини зиндагон дар даҳшат меандохтанд, ва алҳол бо онҳое ки дар гӯр фурӯд омадаанд, бори нанги худро мебардоранд, ва андаруни мақтулон ҷойгир шудаанд.

Дар он ҷо Мошак ва Тубол ва тамоми анбӯҳашон мебошанд, ки қабрҳошон гирдогирди онҳост; ҳамаашон номахтуноне ҳастанд, ки ба дами шамшер кушта шудаанд, дар сурате ки дар замини зиндагон ҳамаро дар даҳшат меандохтанд.

Ва онҳо, ки аз миёни номахтунон фурӯ ғалтидаанд, бо зӯровароне нахоҳанд хобид, ки бо аслиҳаи ҷангии худ дар дӯзах фурӯд омадаанд, ва шамшерҳои худро зери сарашон гузоштаанд. Гуноҳи онҳо бар устухонҳошон хоҳад буд, зеро ки дар замини зиндагон зӯроваронро дар даҳшат меандохтанд.

Ту низ андаруни номахтунон шикаст хоҳӣ хӯрд, ва бо мақтулони шамшер хоҳӣ хобид.

Дар он ҷо Адӯм, подшоҳонаш ва ҳамаи раисонаш мебошанд, ки бо вуҷуди зӯроварии худ бо мақтулони шамшер ҷойгир шудаанд; онҳо бо номахтунон ва бо онҳое ки дар гӯр фурӯд омадаанд, хобидаанд.

Дар он ҷо ҳокимони шимол ва ҳамаи сидӯниён мебошанд, ки бо вуҷуди даҳшати худ, аз зӯроварии худ хиҷил гардида, бо мақтулон фурӯд омадаанд, ва бо мақтулони шамшер дар ҳолати номахтунӣ хобидаанд, ва алҳол бо онҳое ки дар гӯр фурӯд омадаанд, бори нанги худро мебардоранд.

Фиръавн онҳоро дида, дар хусуси тамоми анбӯҳи худ тасаллӣ хоҳад ёфт; фиръавн ва тамоми лашкари ӯ мақтулони шамшер хоҳанд буд, мегӯяд Парвардигор Худо.

Зеро ки Ман ӯро вогузоштаам, ки дар замини зиндагон ҳамаро дар даҳшат андозад, ва ӯ, яъне фиръавн ва тамоми анбӯҳаш, андаруни номахтунон бо мақтулони шамшер хобонида хоҳад шуд, мегӯяд Парвардигор Худо».