Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
35:1
35:6
35:7
35:8
35:13
35:14
35:14-15
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, обрати́ лице́ твое́ къ горѣ́ сеи́ръ и прорцы́ на ню́ и рцы́ е́й:
сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: се́, а́зъ на тя́, горо́ сеи́ръ, и простру́ ру́ку мою́ на тя́ и поста́влю тя́ пу́сту, и опустѣ́еши,
и во градѣ́хъ твои́хъ пусты́ню сотворю́, и ты́ въ пусты́ню бу́деши, и уразумѣ́еши, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь.
Поне́же бы́сть въ тебѣ́ вражда́ вѣ́чная, и присѣдѣ́ла еси́ до́му Изра́илеву лука́вствомъ, руко́ю враго́въ съ мече́мъ во вре́мя печа́ли и́хъ и во вре́мя непра́вды, на послѣ́докъ:
сего́ ра́ди живу́ а́зъ, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь, поне́же въ кро́ви согрѣши́ла еси́, и кро́вь пожене́тъ тя́, кро́вь возненави́дѣла еси́, и кро́вь иждене́тъ тя́.
И поста́влю го́ру сеи́ръ пу́сту и опустѣ́вшу, и погублю́ от нея́ человѣ́ки и скоты́, [и приходя́ша и отходя́ща:]
и напо́лню я́звеными твои́ми хо́лмы твоя́ и де́бри твоя́, и на всѣ́хъ по́лехъ твои́хъ я́звенiи мече́мъ паду́тъ въ тебѣ́:
и пу́сту во вѣ́къ поста́влю тя́, и гра́ди твои́ не населя́тся ктому́, и уразумѣ́еши, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь.
Поне́же рекла́ еси́: о́ба язы́ка и о́бѣ странѣ́ мои́ бу́дутъ, и возму́ и́хъ въ наслѣ́дiе, а Госпо́дь та́мо е́сть:
сего́ ра́ди живу́ а́зъ, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь, и сотворю́ тебѣ́ по враждѣ́ твое́й и по ре́вности твое́й, ю́же сотвори́ла еси́ от ненавидѣ́нiя къ ни́мъ, и позна́нъ бу́ду тобо́ю, егда́ и́мамъ тебе́ суди́ти, и уразумѣ́еши, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь.
Слы́шахъ гла́съ всѣ́хъ хуле́нiй твои́хъ, я́же глаго́лала еси́: го́ры Изра́илевы пу́сты даны́ на́мъ во снѣ́дь:
и велерѣ́чила еси́ на мя́ усты́ твои́ми и умно́жила на мя́ словеса́, а́зъ же услы́шахъ.
Сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: во весе́лiи всея́ земли́ пу́сту тя́ сотворю́:
я́коже пора́довалася еси́ о наслѣ́дiй до́му Изра́илева, я́ко поги́бе, та́ко сотворю́ тебѣ́: пуста́ бу́деши, горо́ сеи́ръ, и вся́ Идуме́а потреби́тся, и увѣ́дятъ, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ и́хъ.
Немецкий (GNB)
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
Das Wort des HERRN erging an mich, er sagte:
»Du Mensch, wende dich gegen das Bergland Seïr und kündige ihm mein Strafgericht an!
Sag zu ihm:
́So spricht der HERR, der mächtige Gott: Du bekommst es mit mir zu tun! Ich gehe jetzt gegen dich vor, du Bergland von Edom! Ich mache aus dir eine menschenleere Wildnis.
Deine Städte lege ich in Trümmer und verwüste das ganze Land. Du sollst erkennen, dass ich der HERR bin!
Schon immer haben deine Bewohner das Volk Israel mit ihrem Hass verfolgt, und als mein verheerendes Strafgericht über die Leute von Juda hereinbrach, haben sie sie ohne Erbarmen ans Messer geliefert.
Jetzt geht es ihnen selber ans Leben, so gewiss ich lebe, ich, der HERR! Sie haben hemmungslos Blut vergossen, jetzt wird ihr eigenes Blut von ihnen gefordert.
Und dich, Bergland von Edom, mache ich zu einer Wildnis, die keines Menschen Fuß mehr betritt.
Das ganze Land, Berge wie Täler, bedecke ich mit Erschlagenen.
Für alle Zeiten sollst du eine Wüste sein; niemand soll mehr in deinen Städten wohnen. Ihr Edomiter sollt erkennen, dass ich der HERR bin.
Ihr habt gesagt: Die beiden Länder Israel und Juda gehören jetzt uns, wir wollen sie in Besitz nehmen! Aber ihr vergesst, dass es mein Land ist!
So gewiss ich lebe, ich, der HERR: Ich lasse alles, was ihr in eurem Zorn und eurem Hass den Leuten von Juda angetan habt, auf euch zurückfallen. Ihr sollt mich kennen lernen, wenn ich mein Strafgericht an euch vollstrecke.
Ihr sollt zu spüren bekommen, dass ich genau gehört habe, wie ihr euren Spott über das Bergland Israels ausgegossen habt. Ihr habt gesagt: Die Berge Israels sind verwüstet und entvölkert; das ist ein gefundenes Fressen für uns!
So habt ihr geprahlt und das Maul gegen mich aufgerissen. Ich habe alles gehört.
Deshalb sage ich, der HERR, der mächtige Gott: Du Bergland von Edom, du warst voll Schadenfreude, weil der Erbbesitz der Israeliten vom Feind verwüstet wurde. Dafür werde ich nun genauso mit dir verfahren: Verwüstet und entvölkert sollst du daliegen, du Bergland Seïr und das ganze Land Edom! Deine Bewohner sollen erkennen, dass ich der HERR bin.́«