Скрыть
35:1
35:6
35:7
35:8
35:13
35:14
Синодальный
Пророчество против горы Сеира за её вражду против Израиля. «Когда вся земля будет радоваться, Я сделаю тебя пустынею».
И было ко мне слово Господне:
сын человеческий! обрати лице твое к горе Сеир и изреки на нее пророчество
и скажи ей: так говорит Господь Бог: вот, Я – на тебя, гора Сеир! и простру на тебя руку Мою и сделаю тебя пустою и необитаемою.
Города твои превращу в развалины, и ты сама опустеешь и узнаешь, что Я Господь.
Так как у тебя вечная вражда, и ты предавала сынов Израилевых в руки мечу во время несчастья их, во время окончательной гибели:
за это – живу Я! говорит Господь Бог – сделаю тебя кровью, и кровь будет преследовать тебя; так как ты не ненавидела крови, то кровь и будет преследовать тебя.
И сделаю гору Сеир пустою и безлюдною степью и истреблю на ней приходящего и возвращающегося.
И наполню высоты ее убитыми ее; на холмах твоих и в долинах твоих, и во всех рытвинах твоих будут падать сраженные мечом.
Сделаю тебя пустынею вечною, и в городах твоих не будут жить, и узнаете, что Я Господь.
Так как ты говорила: «эти два народа и эти две земли будут мои, и мы завладеем ими, хотя и Господь был там»:
за то, – живу Я! говорит Господь Бог, – поступлю с тобою по мере ненависти твоей и зависти твоей, какую ты выказала из ненависти твоей к ним, и явлю Себя им, когда буду судить тебя.
И узнаешь, что Я, Господь, слышал все глумления твои, какие ты произносила на горы Израилевы, говоря: «опустели! нам отданы на съедение!»
Вы величались предо Мною языком вашим и умножали речи ваши против Меня; Я слышал это.
Так говорит Господь Бог: когда вся земля будет радоваться, Я сделаю тебя пустынею.
Как ты радовалась тому, что удел дома Израилева опустел, так сделаю Я и с тобою: опустошена будешь, гора Сеир, и вся Идумея вместе, и узнают, что Я Господь.
Церковнославянский (рус)
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, обрати́ лице́ твое́ къ горѣ́ сеи́ръ и прорцы́ на ню́ и рцы́ е́й:
сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: се́, а́зъ на тя́, горо́ сеи́ръ, и простру́ ру́ку мою́ на тя́ и поста́влю тя́ пу́сту, и опустѣ́еши,
и во градѣ́хъ тво­и́хъ пусты́ню сотворю́, и ты́ въ пусты́ню бу́деши, и уразумѣ́еши, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь.
Поне́же бы́сть въ тебѣ́ вражда́ вѣ́чная, и при­­сѣдѣ́ла еси́ до́му Изра́илеву лука́в­ст­вомъ, руко́ю враго́въ съ мече́мъ во вре́мя печа́ли и́хъ и во вре́мя непра́вды, на послѣ́докъ:
сего́ ра́ди живу́ а́зъ, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь, поне́же въ кро́ви согрѣши́ла еси́, и кро́вь пожене́тъ тя́, кро́вь воз­ненави́дѣла еси́, и кро́вь иждене́тъ тя́.
И поста́влю го́ру сеи́ръ пу́сту и опустѣ́в­шу, и погублю́ от­ нея́ человѣ́ки и скоты́, [и при­­ходя́ша и от­ходя́ща:]
и напо́лню я́звеными тво­и́ми хо́лмы твоя́ и де́бри твоя́, и на всѣ́хъ по́лехъ тво­и́хъ я́звенiи мече́мъ паду́тъ въ тебѣ́:
и пу́сту во вѣ́къ поста́влю тя́, и гра́ди тво­и́ не населя́т­ся ктому́, и уразумѣ́еши, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь.
Поне́же рекла́ еси́: о́ба язы́ка и о́бѣ странѣ́ мо­и́ бу́дутъ, и воз­му́ и́хъ въ наслѣ́дiе, а Госпо́дь та́мо е́сть:
сего́ ра́ди живу́ а́зъ, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь, и сотворю́ тебѣ́ по враждѣ́ тво­е́й и по ре́вности тво­е́й, ю́же сотвори́ла еси́ от­ ненавидѣ́нiя къ ни́мъ, и позна́нъ бу́ду тобо́ю, егда́ и́мамъ тебе́ суди́ти, и уразумѣ́еши, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь.
Слы́шахъ гла́съ всѣ́хъ хуле́нiй тво­и́хъ, я́же глаго́лала еси́: го́ры Изра́илевы пу́сты даны́ на́мъ во снѣ́дь:
и велерѣ́чила еси́ на мя́ усты́ тво­и́ми и умно́жила на мя́ словеса́, а́зъ же услы́шахъ.
Сего́ ра́ди та́ко глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: во весе́лiи всея́ земли́ пу́сту тя́ сотворю́:
я́коже пора́довалася еси́ о наслѣ́дiй до́му Изра́илева, я́ко поги́бе, та́ко сотворю́ тебѣ́: пуста́ бу́деши, горо́ сеи́ръ, и вся́ Идуме́а потреби́т­ся, и увѣ́дятъ, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ и́хъ.
Et factus est sermo Domini ad me dicens:
«Fili hominis, pone faciem tuam adversum montem Seir et propheta de eo et dices illi:
Haec dicit Dominus Deus: Ecce ego ad te, mons Seir; et extendam manum meam super te et dabo te desolatum atque desertum.
Urbes tuas demoliar, et tu desertus eris et scies quia ego Dominus.
Eo quod fueris inimicus sempiternus et concluseris filios Israel in manus gladii in tempore afflictionis eorum, in tempore poenae extremae;
propterea, vivo ego, dicit Dominus Deus, sanguini tradam te, et sanguis te persequetur et, cum sanguinem non oderis, sanguis persequetur te.
Et dabo montem Seir desolatum atque desertum et auferam de eo euntem et redeuntem
et implebo montes eius occisorum suorum, in collibus tuis et in vallibus tuis, atque in omnibus torrentibus tuis interfecti gladio cadent.
In solitudines sempiternas tradam te, et civitates tuae non habitabuntur, et scietis quoniam ego Dominus.
Eo quod dixeris: "Duae gentes et duae terrae meae erunt, et hereditate possidebo eas!", cum Dominus esset ibi;
propterea, vivo ego, dicit Dominus Deus, faciam iuxta iram tuam et secundum zelum tuum, quem fecisti odio habens eos, et notus efficiar in eis, cum te iudicavero.
Et scies quia ego Dominus audivi universa opprobria tua, quae locutus es de montibus Israel dicens: "Deserti nobis ad devorandum dati sunt!".
Et insurrexistis super me ore vestro et vociferati estis vobis adversum me verba vestra; ego audivi.
Haec dicit Dominus Deus: Laetante universa terra, in solitudinem te redigam;
sicuti gavisus es super hereditatem domus Israel, eo quod fuerit dissipata, sic faciam tibi: dissipatus eris, mons Seir, et Idumaea omnis, et scient quia ego Dominus.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible