Скрыть
37:2
37:6
37:7
37:9
37:10
37:12
37:13
37:15
37:17
37:18
37:19
37:20
37:28
Церковнославянский (рус)
И бы́сть на мнѣ́ рука́ Госпо́дня, и изведе́ мя въ Ду́сѣ Госпо́дни и поста́ви мя́ средѣ́ по́ля: се́ же бя́ше по́лно косте́й человѣ́ческихъ:
и обведе́ мя о́крестъ и́хъ о́коло, и се́, мно́ги зѣло́ на лицы́ по́ля, и се́, су́хи зѣло́.
И рече́ ко мнѣ́: сы́не человѣ́чь, оживу́тъ ли ко́сти сiя́? И реко́хъ: Го́споди Бо́же, ты́ вѣ́си сiя́.
И рече́ ко мнѣ́: сы́не человѣ́чь, прорцы́ на ко́сти сiя́ и рече́ши и́мъ: ко́сти сухі́я, слы́шите сло́во Госпо́дне:
се́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь косте́мъ си́мъ: се́, а́зъ введу́ въ ва́съ ду́хъ живо́тенъ
и да́мъ на ва́съ жи́лы, и воз­веду́ на ва́съ пло́ть и простру́ по ва́мъ ко́жу, и да́мъ Ду́хъ мо́й въ ва́съ, и оживете́ и увѣ́сте, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь.
И прореко́хъ, я́коже заповѣ́да ми́ Госпо́дь. И бы́сть гла́съ внегда́ ми́ проро́че­с­т­вовати, и се́, тру́съ, и совокупля́хуся ко́сти, ко́сть къ ко́сти, ка́яждо ко соста́ву сво­ему́.
И ви́дѣхъ, и се́, бы́ша и́мъ жи́лы, и пло́ть растя́ше, и восхожда́­ше [и протяже́ся] и́мъ ко́жа верху́, ду́ха же не бя́ше въ ни́хъ.
И рече́ ко мнѣ́: прорцы́ о ду́сѣ, прорцы́, сы́не человѣ́чь, и рцы́ ду́хови: сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: от­ четы́рехъ вѣ́тровъ прiиди́, ду́ше, и вду́ни на ме́ртвыя сiя́, и да оживу́тъ.
И прореко́хъ, я́коже повелѣ́ ми́, и вни́де въ ня́ ду́хъ жи́зни, и ожи́ша и ста́ша на нога́хъ сво­и́хъ, собо́ръ мно́гъ зѣло́.
И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́ глаго́ля: сы́не человѣ́чь, сiя́ ко́сти ве́сь до́мъ Изра́илевъ е́сть, ті́и бо глаго́лютъ: су́хи бы́ша ко́сти на́шя, поги́бе наде́жда на́ша, убiе́ни бы́хомъ.
Того́ ра́ди прорцы́ [сы́не человѣ́чь] и рцы́ къ ни́мъ: сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: се́, а́зъ от­ве́рзу гро́бы ва́шя и изведу́ ва́съ от­ гро́бъ ва́шихъ, лю́дiе мо­и́, и введу́ вы́ въ зе́млю Изра́илеву:
и увѣ́сте, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь, внегда́ от­ве́рсти ми́ гро́бы ва́шя, е́же воз­вести́ ми ва́съ от­ гробо́въ ва́шихъ, лю́дiе мо­и́: и да́мъ Ду́хъ мо́й въ ва́съ, и жи́ви бу́дете,
и поста́влю вы́ на земли́ ва́­шей, и увѣ́сте, я́ко а́зъ Госпо́дь: глаго́лахъ и сотворю́, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, воз­ми́ себѣ́ же́злъ еди́нъ и напиши́ на не́мъ Иу́ду и сы́ны Изра́илевы при­­лежа́щыя къ нему́: и же́злъ вторы́й воз­ми́ себѣ́ и напиши́ на не́мъ Ио́сифа, же́злъ Ефре́мовъ, и вся́ сы́ны Изра́илевы при­­ложи́в­шыяся къ нему́:
и совокупи́ я́ дру́гъ ко дру́гу себѣ́ въ же́злъ еди́нъ, е́же связа́ти я́, и бу́дутъ [вку́пѣ] въ руцѣ́ тво­е́й:
и бу́детъ, егда́ реку́тъ къ тебѣ́ сы́нове люді́й тво­и́хъ, вопроша́юще: не воз­вѣсти́ши ли на́мъ ты́, что́ су́ть сiя́ тебѣ́?
и рече́ши къ ни́мъ: сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: се́, а́зъ по­иму́ пле́мя Ио́сифово, е́же е́сть въ руцѣ́ Ефре́мовѣ, и племена́ Изра́илева при­­лежа́щая къ нему́, и да́мъ я́ въ пле́мя Иу́дино, и бу́дутъ въ же́злъ еди́нъ въ руцѣ́ Иу́динѣ.
И бу́дутъ жезли́, на ни́хже писа́ти бу́деши, въ руцѣ́ тво­е́й предъ очи́ма и́хъ,
и рече́ши къ ни́мъ: сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: се́, а́зъ по­е́млю ве́сь до́мъ Изра́илевъ от­ среды́ язы́ковъ, а́може внидо́ша, и соберу́ я́ от­ всѣ́хъ су́щихъ о́крестъ и́хъ и введу́ и́хъ въ зе́млю Изра́илеву,
и да́мъ я́ во язы́къ на земли́ мо­е́й и въ гора́хъ Изра́илевыхъ: и кня́зь еди́нъ бу́детъ во всѣ́хъ си́хъ царе́мъ, и не бу́дутъ ктому́ въ два́ язы́ка, ни раздѣля́т­ся ктому́ на два́ ца́р­ст­ва,
да не оскверня́ют­ся ктому́ въ кумíрѣхъ сво­и́хъ и въ ме́рзостехъ сво­и́хъ и во всѣ́хъ нече́стiихъ сво­и́хъ: и изба́влю я́ от­ всѣ́хъ беззако́нiй и́хъ, и́миже согрѣши́ша, и очи́щу я́, и бу́дутъ ми́ въ лю́ди, и а́зъ бу́ду и́мъ въ Бо́га.
И ра́бъ мо́й дави́дъ кня́зь средѣ́ и́хъ и па́стырь еди́нъ бу́детъ всѣ́хъ, я́ко въ за́повѣдехъ мо­и́хъ ходи́ти бу́дутъ и суды́ моя́ сохраня́тъ и сотворя́тъ я́,
и вселя́т­ся на земли́ сво­е́й, ю́же да́хъ рабу́ мо­ему́ Иа́кову, на не́йже жи́ша та́мо отцы́ и́хъ, и вселя́т­ся на не́й ті́и и сы́нове и́хъ и сы́нове сыно́въ и́хъ да́же до вѣ́ка: и дави́дъ ра́бъ мо́й кня́зь и́хъ бу́детъ во вѣ́къ.
И утвержу́ и́мъ завѣ́тъ ми́ренъ, и завѣ́тъ вѣ́ченъ бу́детъ съ ни́ми, и укореню́ я́ и умно́жу,
и да́мъ освяще́нiе мое́ посредѣ́ и́хъ во вѣ́къ, и бу́детъ вселе́нiе мое́ въ ни́хъ, и бу́ду и́мъ Бо́гъ, а они́ бу́дутъ ми́ лю́дiе:
и увѣ́дятъ язы́цы, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь освяща́яй я́, внегда́ бу́дутъ свята́я моя́ средѣ́ и́хъ во вѣ́къ.
Латинский (Nova Vulgata)
Facta est super me manus Domini et eduxit me in spiri tu Domini et posuit me in medio campi, qui erat plenus ossibus,
et circumduxit me per ea in gyro: erant autem multa valde super faciem campi siccaque vehementer.
Et dixit ad me: «Fili hominis, putasne vivent ossa ista?». Et dixi: «Domine, tu nosti».
Et dixit ad me: «Vaticinare super ossa ista et dices eis: Ossa arida, audite verbum Domini.
Haec dicit Dominus Deus ossibus his: Ecce ego intromittam in vos spiritum, et vivetis,
et dabo super vos nervos et succrescere faciam super vos carnes et superextendam in vobis cutem et dabo vobis spiritum, et vivetis et scietis quia ego Dominus».
Et prophetavi, sicut praeceperat mihi. Factus est autem sonitus, prophetante me, et ecce commotio; et accesserunt ossa ad ossa, unumquodque ad iuncturam suam.
Et vidi: et ecce super ea nervi et carnes ascenderunt, et extenta est in eis cutis desuper, sed spiritum non habebant.
Et dixit ad me: «Vaticinare ad spiritum; vaticinare, fili hominis, et dices ad spiritum: Haec dicit Dominus Deus: A quattuor ventis veni, spiritus, et insuffla super interfectos istos, ut reviviscant».
Et prophetavi, sicut praeceperat mihi, et ingressus est in ea spiritus; et vixerunt steteruntque super pedes suos, exercitus grandis nimis valde.
Et dixit ad me: «Fili hominis, ossa haec universa domus Israel est. Ipsi dicunt: "Aruerunt ossa nostra, et periit spes nostra, et abscissi sumus".
Propterea vaticinare et dices ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Ecce ego aperiam tumulos vestros et educam vos de sepulcris vestris, populus meus, et inducam vos in terram Israel;
et scietis quia ego Dominus, cum aperuero sepulcra vestra et eduxero vos de tumulis vestris, populus meus.
Et dabo spiritum meum in vobis, et vivetis, et collocabo vos super humum vestram, et scietis quia ego Dominus. Locutus sum et facio», ait Dominus Deus.
Et factus est sermo Domini ad me dicens:
«Et tu, fili hominis, sume tibi lignum unum et scribe super illud: Iudae et filiis Israel sociis eius. Et tolle lignum alterum et scribe super illud: Ioseph, lignum Ephraim, et cunctae domui Israel sociis eius.
Et adiunge illa unum ad alterum tibi in lignum unum; et erunt in unionem in manu tua.
Cum autem dixerint ad te filii populi tui loquentes: "Nonne indicas nobis, quid in his tibi velis?",
loqueris ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Ecce ego assumam lignum Ioseph, quod est in manu Ephraim, et tribus Israel, quae iunctae sunt ei, et dabo eas pariter cum ligno Iudae et faciam eas in lignum unum, et erunt unum in manu mea.
Erunt autem ligna, super quae scripseris, in manu tua in oculis eorum,
et dices ad eos: Haec dicit Dominus Deus: Ecce ego assumam filios Israel de medio nationum, ad quas abierunt, et congregabo eos undique et adducam eos ad humum suam
et faciam eos in gentem unam in terra, in montibus Israel; et rex unus erit omnibus imperans, et non erunt ultra duae gentes nec dividentur amplius in duo regna.
Neque polluentur ultra in idolis suis et abominationibus suis et in cunctis iniquitatibus suis, et salvos eos faciam de universis aversionibus suis, quibus peccaverunt, et mundabo eos, et erunt mihi populus, et ego ero eis Deus.
Et servus meus David rex super eos, et pastor unus erit omnium eorum; in iudiciis meis ambulabunt et mandata mea custodient et facient ea.
Et habitabunt super terram, quam dedi servo meo Iacob, in qua habitaverunt patres vestri; et habitabunt super eam, ipsi et filii eorum et filii filiorum eorum usque in sempiternum, et David servus meus princeps eorum in perpetuum.
Et percutiam illis foedus pacis, pactum sempiternum erit eis, et fundabo eos et multiplicabo; et dabo sanctuarium meum in medio eorum in perpetuum,
et erit habitaculum meum in eis, et ero eis Deus, et ipsi erunt mihi populus;
et scient gentes quia ego Dominus sanctificator Israel, cum fuerit sanctuarium meum in medio eorum in perpetuum».
Синодальный
1 Поле, полное костей — они «оживут»; пророчество о возвращении Израиля. 15 Два жезла сложены в один: их значение — Ефрем и Иуда соеденены под Давидом царем, «Я буду их Богом», «поставлю среди них святилище Мое навеки».
Была на мне рука Господа, и Господь вывел меня духом и поставил меня среди поля, и оно было полно костей,
и обвел меня кругом около них, и вот весьма много их на поверхности поля, и вот они весьма сухи.
И сказал мне: сын человеческий! оживут ли кости сии? Я сказал: Господи Боже! Ты знаешь это.
И сказал мне: изреки пророчество на кости сии и скажи им: «кости сухие! слушайте слово Господне!»
Так говорит Господь Бог костям сим: вот, Я введу дух в вас, и оживете.
И обложу вас жилами, и выращу на вас плоть, и покрою вас кожею, и введу в вас дух, и оживете, и узнаете, что Я Господь.
Я изрек пророчество, как повелено было мне; и когда я пророчествовал, произошел шум, и вот движение, и стали сближаться кости, кость с костью своею.
И видел я: и вот, жилы были на них, и плоть выросла, и кожа покрыла их сверху, а духа не было в них.
Тогда сказал Он мне: изреки пророчество духу, изреки пророчество, сын человеческий, и скажи духу: так говорит Господь Бог: от четырех ветров приди, дух, и дохни на этих убитых, и они оживут.
И я изрек пророчество, как Он повелел мне, и вошел в них дух, и они ожили, и стали на ноги свои – весьма, весьма великое полчище.
И сказал Он мне: сын человеческий! кости сии – весь дом Израилев. Вот, они говорят: «иссохли кости наши, и погибла надежда наша, мы оторваны от корня».
Посему изреки пророчество и скажи им: так говорит Господь Бог: вот, Я открою гробы ваши и выведу вас, народ Мой, из гробов ваших и введу вас в землю Израилеву.
И узнаете, что Я Господь, когда открою гробы ваши и выведу вас, народ Мой, из гробов ваших,
и вложу в вас дух Мой, и оживете, и помещу вас на земле вашей, и узнаете, что Я, Господь, сказал это – и сделал, говорит Господь.
И было ко мне слово Господне:
ты же, сын человеческий, возьми себе один жезл и напиши на нем: «Иуде и сынам Израилевым, союзным с ним»; и еще возьми жезл и напиши на нем: «Иосифу»; это жезл Ефрема и всего дома Израилева, союзного с ним.
И сложи их у себя один с другим в один жезл, чтобы они в руке твоей были одно.
И когда спросят у тебя сыны народа твоего: «не объяснишь ли нам, что это у тебя?»,
тогда скажи им: так говорит Господь Бог: вот, Я возьму жезл Иосифов, который в руке Ефрема и союзных с ним колен Израилевых, и приложу их к нему, к жезлу Иуды, и сделаю их одним жезлом, и будут одно в руке Моей.
Когда же оба жезла, на которых ты напишешь, будут в руке твоей перед глазами их,
то скажи им: так говорит Господь Бог: вот, Я возьму сынов Израилевых из среды народов, между которыми они находятся, и соберу их отовсюду и приведу их в землю их.
На этой земле, на горах Израиля Я сделаю их одним народом, и один Царь будет царем у всех их, и не будут более двумя народами, и уже не будут вперед разделяться на два царства.
И не будут уже осквернять себя идолами своими и мерзостями своими и всякими пороками своими, и освобожу их из всех мест жительства их, где они грешили, и очищу их, и будут Моим народом, и Я буду их Богом.
А раб Мой Давид будет Царем над ними и Пастырем всех их, и они будут ходить в заповедях Моих, и уставы Мои будут соблюдать и выполнять их.
И будут жить на земле, которую Я дал рабу Моему Иакову, на которой жили отцы их; там будут жить они и дети их, и дети детей их во веки; и раб Мой Давид будет князем у них вечно.
И заключу с ними завет мира, завет вечный будет с ними. И устрою их, и размножу их, и поставлю среди них святилище Мое на веки.
И будет у них жилище Мое, и буду их Богом, а они будут Моим народом.
И узнают народы, что Я Господь, освящающий Израиля, когда святилище Мое будет среди них во веки.
Тењирдин колу менин єстємдљ эле, Тењир мени руху менен алып чыгып, талаанын ортосуна койду, ал талаа сљљккљ толгон эле.
Ал мени алардын єстєнљн, алардын жанынан тегерете алып љттє. Талаанын бетинде сљљк љтљ кљп экен, алар абдан кургак экен.
Анан Ал мага: «Адам уулу! Бул сљљктљр тирилеби?» – деди. Мен Ага: «Кудай-Тењир! Аны Сен билесињ», – дедим.
Ал мага: «Бул сљљктљргљ мындай деп пайгамбарчылык кыл: “Кургак сљљктљр! Тењирдин сљзєн уккула!”
Бул сљљктљргљ Кудай-Тењир мындай дейт: “Мен силерге рух киргизем, ошондо силер тирилесињер.
Силерге тарамыш берем, силердин єстєњљргљ эт љстєрљм, силерди тери менен каптайм, силердин ичињерге рух киргизем, ошондо тирилесињер жана Менин Тењир экенимди билесињер”».
Мага кандай буйрулса, мен ошондой пайгамбарчылык кылдым. Мен пайгамбарчылык кылып жатканда, бир дабыш чыкты, сљљктљр кыймылга келип, бири-бирине жакындай баштады, сљљктљр љзєнєн сљљгєнљ жакындай баштады.
Мен алардын єстєндљгє тарамыштарды кљрдєм, аларга эт бєттє, алардын єстєн тери каптады, бирок алардын ичинде рух жок эле.
Ошондо Ал мага: «Адам уулу, рухка пайгамбарчылык кыл, ага мындай деп пайгамбарчылык кыл: Кудай-Тењир мындай дейт: “Рух, тљрт тараптан кел, љлтєрєлгљн ушул адамдардын єстєнљ єйлљ, ошондо алар тирилишет”», – деди.
Ал мага кандай буйруса, мен ошондой пайгамбарчылык кылдым, ошондо алардын ичине рух кирди, алар тирилип, буттарына турушту, алар љтљ чоњ, сан жеткис аскерлер эле.
Тењир мага мындай деди: «Адам уулу! Бул сљљктљр – бєт Ысрайыл. Алар: “Биздин сљљгєбєз куурап калды, ємєтєбєз жок болду, биз тєп-тамырыбыз менен жулундук”, – деп жатышат.
Ошондуктан пайгамбарчылык кылып, аларга айт: Кудай-Тењир мындай дейт: “Мына, Мен силердин мєрзљлљрєњљрдє ачып, мєрзљлљрєњљрдљн алып чыгам, Менин элим. Анан силерди Ысрайыл жерине алып келем.
Мєрзљлљрєњљрдє ачып, силерди мєрзљлљрєњљрдљн алып чыкканда, Менин элим, Менин Тењир экенимди билесињер.
Силердин ичињерге Љзємдєн рухумду салам, ошондо силер тирилесињер, анан силерди љз жерињерге жайгаштырам, ошондо Менин Тењир экенимди билесињер, айтканымды кылам», – дейт Кудай-Тењир.
Анан мага Тењирден сљз болду:
«Адам уулу, сен љзєњљ бир таяк алып, ага: “Жєйєт жана ага бириккен Ысрайыл уулдары”, – деп жаз. Дагы бир таяк алып, ага: “Жусуп”, – деп жаз. Бул – Эпрайымдын жана ага бириккен бєт Ысрайылдын таягы.
Анан ал эки таякты бири-бирине бириктир, алар сенин колуњда бир таяк болсун.
Элињдин уулдары сенден: “Колуњдагы эмне экенин бизге тєшєндєрєп бересињби?” – деп сурашса,
аларга айт: Кудай-Тењир мындай дейт: “Мен Жусуптун таягын – Эпрайымдын колундагы жана ага кошулган Ысрайыл урууларынын колундагы таякты алып, аны Жєйєттєн таягына кошом, аларды бир таяк кылам, алар Менин колумда бир таяк болот”.
Сен жазган эки таяк тењ алардын кљз алдында сенин колуњда болот.
Аларга мындай де: Кудай-Тењир мындай дейт: “Мен Ысрайыл уулдарын, алар кайсы элдердин арасында жашап жатышса, ошол элдердин арасынан алып чыгам, аларды ар тараптан жыйнап, љз жерине алып келем.
Ушул жерде, Ысрайыл тоолорунун єстєндљ Мен аларды бир эл кылам, алардын баарынын єстєнљн бир Падыша падышачылык кылат, алар мындан ары эки эл болбойт, мындан ары эки падышачылыкка бљлєнбљйт.
Мындан ары алар љздљрєн жасалма кудайлары менен, жийиркеничтери менен, кылмыштары менен булгашпайт, аларды кайсы жерлерде кєнљљ кылып жашашса, ошол жерлерден алып чыгам. Аларды тазалайм, ошондо алар Менин элим болушат, Мен алардын Кудайы болом.
Менин кулум Дљљт болсо алардын єстєнљн Падыша болот, алардын баарына кайтаруучу болот, ошондо алар Менин мыйзамдарым менен жєрєшљт, Менин буйруктарымды сакташат жана аткарышат.
Алар Љз кулум Жакыпка берген жерде, љздљрєнєн ата-бабалары жашаган жерде жашашат. Алар љздљрє, алардын балдары жана алардын балдарынын балдары ошол жерде тєбљлєккљ жашашат. Менин кулум Дљљт тєбљлєккљ алардын тљрљсє болот.
Мен алар менен тынчтык келишимин тєзљм, ал тєбљлєк келишим болот. Аларды жайгаштырам, аларды кљбљйтљм, Љзємдєн тєбљлєк ыйык жайымды алардын ортосуна тургузам.
Менин турак жайым алардын єстєндљ болот, Мен алардын Кудайы болом, алар болсо Менин элим болушат.
Менин ыйык жайым тєбљлєккљ алардын ортосунда турганда, элдер Ысрайылды ыйык кылган Тењир Мен экенимди билишет”».
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible