Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
37:2
37:6
37:7
37:8
см.:Иов.19:25-26;
37:9
37:10
37:12
37:13
37:15
37:17
37:18
37:19
37:20
37:28
И бы́сть на мнѣ́ рука́ Госпо́дня, и изведе́ мя въ Ду́сѣ Госпо́дни и поста́ви мя́ средѣ́ по́ля: се́ же бя́ше по́лно косте́й человѣ́ческихъ:
и обведе́ мя о́крестъ и́хъ о́коло, и се́, мно́ги зѣло́ на лицы́ по́ля, и се́, су́хи зѣло́.
И рече́ ко мнѣ́: сы́не человѣ́чь, оживу́тъ ли ко́сти сiя́? И реко́хъ: Го́споди Бо́же, ты́ вѣ́си сiя́.
И рече́ ко мнѣ́: сы́не человѣ́чь, прорцы́ на ко́сти сiя́ и рече́ши и́мъ: ко́сти сухі́я, слы́шите сло́во Госпо́дне:
се́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь косте́мъ си́мъ: се́, а́зъ введу́ въ ва́съ ду́хъ живо́тенъ
и да́мъ на ва́съ жи́лы, и возведу́ на ва́съ пло́ть и простру́ по ва́мъ ко́жу, и да́мъ Ду́хъ мо́й въ ва́съ, и оживете́ и увѣ́сте, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь.
И прореко́хъ, я́коже заповѣ́да ми́ Госпо́дь. И бы́сть гла́съ внегда́ ми́ проро́чествовати, и се́, тру́съ, и совокупля́хуся ко́сти, ко́сть къ ко́сти, ка́яждо ко соста́ву своему́.
И ви́дѣхъ, и се́, бы́ша и́мъ жи́лы, и пло́ть растя́ше, и восхожда́ше [и протяже́ся] и́мъ ко́жа верху́, ду́ха же не бя́ше въ ни́хъ.
И рече́ ко мнѣ́: прорцы́ о ду́сѣ, прорцы́, сы́не человѣ́чь, и рцы́ ду́хови: сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: от четы́рехъ вѣ́тровъ прiиди́, ду́ше, и вду́ни на ме́ртвыя сiя́, и да оживу́тъ.
И прореко́хъ, я́коже повелѣ́ ми́, и вни́де въ ня́ ду́хъ жи́зни, и ожи́ша и ста́ша на нога́хъ свои́хъ, собо́ръ мно́гъ зѣло́.
И рече́ Госпо́дь ко мнѣ́ глаго́ля: сы́не человѣ́чь, сiя́ ко́сти ве́сь до́мъ Изра́илевъ е́сть, ті́и бо глаго́лютъ: су́хи бы́ша ко́сти на́шя, поги́бе наде́жда на́ша, убiе́ни бы́хомъ.
Того́ ра́ди прорцы́ [сы́не человѣ́чь] и рцы́ къ ни́мъ: сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: се́, а́зъ отве́рзу гро́бы ва́шя и изведу́ ва́съ от гро́бъ ва́шихъ, лю́дiе мои́, и введу́ вы́ въ зе́млю Изра́илеву:
и увѣ́сте, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь, внегда́ отве́рсти ми́ гро́бы ва́шя, е́же возвести́ ми ва́съ от гробо́въ ва́шихъ, лю́дiе мои́: и да́мъ Ду́хъ мо́й въ ва́съ, и жи́ви бу́дете,
и поста́влю вы́ на земли́ ва́шей, и увѣ́сте, я́ко а́зъ Госпо́дь: глаго́лахъ и сотворю́, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.
И бы́сть сло́во Госпо́дне ко мнѣ́ глаго́ля:
сы́не человѣ́чь, возми́ себѣ́ же́злъ еди́нъ и напиши́ на не́мъ Иу́ду и сы́ны Изра́илевы прилежа́щыя къ нему́: и же́злъ вторы́й возми́ себѣ́ и напиши́ на не́мъ Ио́сифа, же́злъ Ефре́мовъ, и вся́ сы́ны Изра́илевы приложи́вшыяся къ нему́:
и совокупи́ я́ дру́гъ ко дру́гу себѣ́ въ же́злъ еди́нъ, е́же связа́ти я́, и бу́дутъ [вку́пѣ] въ руцѣ́ твое́й:
и бу́детъ, егда́ реку́тъ къ тебѣ́ сы́нове люді́й твои́хъ, вопроша́юще: не возвѣсти́ши ли на́мъ ты́, что́ су́ть сiя́ тебѣ́?
и рече́ши къ ни́мъ: сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: се́, а́зъ поиму́ пле́мя Ио́сифово, е́же е́сть въ руцѣ́ Ефре́мовѣ, и племена́ Изра́илева прилежа́щая къ нему́, и да́мъ я́ въ пле́мя Иу́дино, и бу́дутъ въ же́злъ еди́нъ въ руцѣ́ Иу́динѣ.
И бу́дутъ жезли́, на ни́хже писа́ти бу́деши, въ руцѣ́ твое́й предъ очи́ма и́хъ,
и рече́ши къ ни́мъ: сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: се́, а́зъ пое́млю ве́сь до́мъ Изра́илевъ от среды́ язы́ковъ, а́може внидо́ша, и соберу́ я́ от всѣ́хъ су́щихъ о́крестъ и́хъ и введу́ и́хъ въ зе́млю Изра́илеву,
и да́мъ я́ во язы́къ на земли́ мое́й и въ гора́хъ Изра́илевыхъ: и кня́зь еди́нъ бу́детъ во всѣ́хъ си́хъ царе́мъ, и не бу́дутъ ктому́ въ два́ язы́ка, ни раздѣля́тся ктому́ на два́ ца́рства,
да не оскверня́ются ктому́ въ кумíрѣхъ свои́хъ и въ ме́рзостехъ свои́хъ и во всѣ́хъ нече́стiихъ свои́хъ: и изба́влю я́ от всѣ́хъ беззако́нiй и́хъ, и́миже согрѣши́ша, и очи́щу я́, и бу́дутъ ми́ въ лю́ди, и а́зъ бу́ду и́мъ въ Бо́га.
И ра́бъ мо́й дави́дъ кня́зь средѣ́ и́хъ и па́стырь еди́нъ бу́детъ всѣ́хъ, я́ко въ за́повѣдехъ мои́хъ ходи́ти бу́дутъ и суды́ моя́ сохраня́тъ и сотворя́тъ я́,
и вселя́тся на земли́ свое́й, ю́же да́хъ рабу́ моему́ Иа́кову, на не́йже жи́ша та́мо отцы́ и́хъ, и вселя́тся на не́й ті́и и сы́нове и́хъ и сы́нове сыно́въ и́хъ да́же до вѣ́ка: и дави́дъ ра́бъ мо́й кня́зь и́хъ бу́детъ во вѣ́къ.
И утвержу́ и́мъ завѣ́тъ ми́ренъ, и завѣ́тъ вѣ́ченъ бу́детъ съ ни́ми, и укореню́ я́ и умно́жу,
и да́мъ освяще́нiе мое́ посредѣ́ и́хъ во вѣ́къ, и бу́детъ вселе́нiе мое́ въ ни́хъ, и бу́ду и́мъ Бо́гъ, а они́ бу́дутъ ми́ лю́дiе:
и увѣ́дятъ язы́цы, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь освяща́яй я́, внегда́ бу́дутъ свята́я моя́ средѣ́ и́хъ во вѣ́къ.
הָיְתָה עָלַי יַד־יְהוָה, וַיּוֹצִאֵנִי בְרוּחַ יְהוָה, וַיְנִיחֵנִי בְּתוֹךְ הַבִּקְעָה; וְהִיא מְלֵאָה עֲצָמוֹת׃
וְהֶעֱבִירַנִי עֲלֵיהֶם סָבִיב סָבִיב; וְהִנֵּה רַבּוֹת מְאֹד עַל־פְּנֵי הַבִּקְעָה, וְהִנֵּה יְבֵשׁוֹת מְאֹד׃
וַיֹּאמֶר אֵלַי, בֶּן־אָדָם הֲתִחְיֶינָה הָעֲצָמוֹת הָאֵלֶּה; וָאֹמַר אֲדֹנָי יְהוִה אַתָּה יָדָעְתָּ׃
וַיֹּאמֶר אֵלַי, הִנָּבֵא עַל־הָעֲצָמוֹת הָאֵלֶּה; וְאָמַרְתָּ אֲלֵיהֶם, הָעֲצָמוֹת הַיְבֵשׁוֹת, שִׁמְעוּ דְּבַר־יְהוָה׃
כֹּה אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה, לָעֲצָמוֹת הָאֵלֶּה; הִנֵּה אֲנִי מֵבִיא בָכֶם רוּחַ וִחְיִיתֶם׃
וְנָתַתִּי עֲלֵיכֶם גִּדִים וְהַעֲלֵתִי עֲלֵיכֶם בָּשָׂר, וְקָרַמְתִּי עֲלֵיכֶם עוֹר, וְנָתַתִּי בָכֶם רוּחַ וִחְיִיתֶם; וִידַעְתֶּם כִּי־אֲנִי יְהוָה׃
וְנִבֵּאתִי כַּאֲשֶׁר צֻוֵּיתִי; וַיְהִי־קוֹל כְּהִנָּבְאִי וְהִנֵּה־רַעַשׁ, וַתִּקְרְבוּ עֲצָמוֹת, עֶצֶם אֶל־עַצְמוֹ׃
וְרָאִיתִי וְהִנֵּה־עֲלֵיהֶם גִּדִים וּבָשָׂר עָלָה, וַיִּקְרַם עֲלֵיהֶם עוֹר מִלְמָעְלָה; וְרוּחַ אֵין בָּהֶם׃
וַיֹּאמֶר אֵלַי, הִנָּבֵא אֶל־הָרוּחַ; הִנָּבֵא בֶן־אָדָם וְאָמַרְתָּ אֶל־הָרוּחַ כֹּה־אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה, מֵאַרְבַּע רוּחוֹת בֹּאִי הָרוּחַ, וּפְחִי בַּהֲרוּגִים הָאֵלֶּה וְיִחְיוּ׃
וְהִנַּבֵּאתִי כַּאֲשֶׁר צִוָּנִי; וַתָּבוֹא בָהֶם הָרוּחַ וַיִּחְיוּ, וַיַּעַמְדוּ עַל־רַגְלֵיהֶם, חַיִל גָּדוֹל מְאֹד־מְאֹד׃ ס
וַיֹּאמֶר אֵלַי, בֶּן־אָדָם הָעֲצָמוֹת הָאֵלֶּה, כָּל־בֵּית יִשְׂרָאֵל הֵמָּה; הִנֵּה אֹמְרִים, יָבְשׁוּ עַצְמוֹתֵינוּ וְאָבְדָה תִקְוָתֵנוּ נִגְזַרְנוּ לָנוּ׃
לָכֵן הִנָּבֵא וְאָמַרְתָּ אֲלֵיהֶם, כֹּה־אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה, הִנֵּה אֲנִי פֹתֵחַ אֶת־קִבְרוֹתֵיכֶם, וְהַעֲלֵיתִי אֶתְכֶם מִקִּבְרוֹתֵיכֶם עַמִּי; וְהֵבֵאתִי אֶתְכֶם אֶל־אַדְמַת יִשְׂרָאֵל׃ ס
וִידַעְתֶּם כִּי־אֲנִי יְהוָה; בְּפִתְחִי אֶת־קִבְרוֹתֵיכֶם, וּבְהַעֲלוֹתִי אֶתְכֶם מִקִּבְרוֹתֵיכֶם עַמִּי׃
וְנָתַתִּי רוּחִי בָכֶם וִחְיִיתֶם, וְהִנַּחְתִּי אֶתְכֶם עַל־אַדְמַתְכֶם; וִידַעְתֶּם כִּי־אֲנִי יְהוָה דִּבַּרְתִּי וְעָשִׂיתִי נְאֻם־יְהוָה׃ פ
וַיְהִי דְבַר־יְהוָה אֵלַי לֵאמֹר׃
וְאַתָּה בֶן־אָדָם, קַח־לְךָ עֵץ אֶחָד, וּכְתֹב עָלָיו לִיהוּדָה, וְלִבְנֵי יִשְׂרָאֵל חֲבֵרוֹ (חֲבֵרָיו); וּלְקַח עֵץ אֶחָד, וּכְתוֹב עָלָיו, לְיוֹסֵף עֵץ אֶפְרַיִם, וְכָל־בֵּית יִשְׂרָאֵל חֲבֵרוֹ (חֲבֵרָיו)׃
וְקָרַב אֹתָם אֶחָד אֶל־אֶחָד לְךָ לְעֵץ אֶחָד; וְהָיוּ לַאֲחָדִים בְּיָדֶךָ׃
וְכַאֲשֶׁר יֹאמְרוּ אֵלֶיךָ, בְּנֵי עַמְּךָ לֵאמֹר; הֲלוֹא־תַגִּיד לָנוּ מָה־אֵלֶּה לָּךְ׃
דַּבֵּר אֲלֵהֶם, כֹּה־אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה, הִנֵּה אֲנִי לֹקֵחַ אֶת־עֵץ יוֹסֵף אֲשֶׁר בְּיַד־אֶפְרַיִם, וְשִׁבְטֵי יִשְׂרָאֵל חֶבְרוֹ (חֲבֵרָיו); וְנָתַתִּי אוֹתָם עָלָיו אֶת־עֵץ יְהוּדָה, וַעֲשִׂיתִם לְעֵץ אֶחָד, וְהָיוּ אֶחָד בְּיָדִי׃
וְהָיוּ הָעֵצִים אֲשֶׁר־תִּכְתֹּב עֲלֵיהֶם בְּיָדְךָ לְעֵינֵיהֶם׃
וְדַבֵּר אֲלֵיהֶם, כֹּה־אָמַר אֲדֹנָי יְהוִה, הִנֵּה אֲנִי לֹקֵחַ אֶת־בְּנֵי יִשְׂרָאֵל, מִבֵּין הַגּוֹיִם אֲשֶׁר הָלְכוּ־שָׁם; וְקִבַּצְתִּי אֹתָם מִסָּבִיב, וְהֵבֵאתִי אוֹתָם אֶל־אַדְמָתָם׃
וְעָשִׂיתִי אֹתָם לְגוֹי אֶחָד בָּאָרֶץ בְּהָרֵי יִשְׂרָאֵל, וּמֶלֶךְ אֶחָד יִהְיֶה לְכֻלָּם לְמֶלֶךְ; וְלֹא יִהְיֶה־ (יִהְיוּ־) עוֹד לִשְׁנֵי גוֹיִם, וְלֹא יֵחָצוּ עוֹד לִשְׁתֵּי מַמְלָכוֹת עוֹד׃
וְלֹא יִטַמְּאוּ עוֹד, בְּגִלּוּלֵיהֶם וּבְשִׁקּוּצֵיהֶם, וּבְכֹל פִּשְׁעֵיהֶם; וְהוֹשַׁעְתִּי אֹתָם, מִכֹּל מוֹשְׁבֹתֵיהֶם אֲשֶׁר חָטְאוּ בָהֶם, וְטִהַרְתִּי אוֹתָם וְהָיוּ־לִי לְעָם, וַאֲנִי אֶהְיֶה לָהֶם לֵאלֹהִים׃
וְעַבְדִּי דָוִד מֶלֶךְ עֲלֵיהֶם, וְרוֹעֶה אֶחָד יִהְיֶה לְכֻלָּם; וּבְמִשְׁפָּטַי יֵלֵכוּ, וְחֻקֹּתַי יִשְׁמְרוּ וְעָשׂוּ אוֹתָם׃
וְיָשְׁבוּ עַל־הָאָרֶץ, אֲשֶׁר נָתַתִּי לְעַבְדִּי לְיַעֲקֹב, אֲשֶׁר יָשְׁבוּ־בָהּ אֲבוֹתֵיכֶם; וְיָשְׁבוּ עָלֶיהָ הֵמָּה וּבְנֵיהֶם וּבְנֵי בְנֵיהֶם עַד־עוֹלָם, וְדָוִד עַבְדִּי, נָשִׂיא לָהֶם לְעוֹלָם׃
וְכָרַתִּי לָהֶם בְּרִית שָׁלוֹם, בְּרִית עוֹלָם יִהְיֶה אוֹתָם; וּנְתַתִּים וְהִרְבֵּיתִי אוֹתָם, וְנָתַתִּי אֶת־מִקְדָּשִׁי בְּתוֹכָם לְעוֹלָם׃
וְהָיָה מִשְׁכָּנִי עֲלֵיהֶם, וְהָיִיתִי לָהֶם לֵאלֹהִים; וְהֵמָּה יִהְיוּ־לִי לְעָם׃
וְיָדְעוּ הַגּוֹיִם, כִּי אֲנִי יְהוָה, מְקַדֵּשׁ אֶת־יִשְׂרָאֵל; בִּהְיוֹת מִקְדָּשִׁי בְּתוֹכָם לְעוֹלָם׃ ס
1 Поле, полное костей — они «оживут»; пророчество о возвращении Израиля. 15 Два жезла сложены в один: их значение — Ефрем и Иуда соеденены под Давидом царем, «Я буду их Богом», «поставлю среди них святилище Мое навеки».
Была на мне рука Господа, и Господь вывел меня духом и поставил меня среди поля, и оно было полно костей,
и обвел меня кругом около них, и вот весьма много их на поверхности поля, и вот они весьма сухи.
И сказал мне: сын человеческий! оживут ли кости сии? Я сказал: Господи Боже! Ты знаешь это.
И сказал мне: изреки пророчество на кости сии и скажи им: «кости сухие! слушайте слово Господне!»
Так говорит Господь Бог костям сим: вот, Я введу дух в вас, и оживете.
И обложу вас жилами, и выращу на вас плоть, и покрою вас кожею, и введу в вас дух, и оживете, и узнаете, что Я Господь.
Я изрек пророчество, как повелено было мне; и когда я пророчествовал, произошел шум, и вот движение, и стали сближаться кости, кость с костью своею.
И видел я: и вот, жилы были на них, и плоть выросла, и кожа покрыла их сверху, а духа не было в них.
Тогда сказал Он мне: изреки пророчество духу, изреки пророчество, сын человеческий, и скажи духу: так говорит Господь Бог: от четырех ветров приди, дух, и дохни на этих убитых, и они оживут.
И я изрек пророчество, как Он повелел мне, и вошел в них дух, и они ожили, и стали на ноги свои – весьма, весьма великое полчище.
И сказал Он мне: сын человеческий! кости сии – весь дом Израилев. Вот, они говорят: «иссохли кости наши, и погибла надежда наша, мы оторваны от корня».
Посему изреки пророчество и скажи им: так говорит Господь Бог: вот, Я открою гробы ваши и выведу вас, народ Мой, из гробов ваших и введу вас в землю Израилеву.
И узнаете, что Я Господь, когда открою гробы ваши и выведу вас, народ Мой, из гробов ваших,
и вложу в вас дух Мой, и оживете, и помещу вас на земле вашей, и узнаете, что Я, Господь, сказал это – и сделал, говорит Господь.
И было ко мне слово Господне:
ты же, сын человеческий, возьми себе один жезл и напиши на нем: «Иуде и сынам Израилевым, союзным с ним»; и еще возьми жезл и напиши на нем: «Иосифу»; это жезл Ефрема и всего дома Израилева, союзного с ним.
И сложи их у себя один с другим в один жезл, чтобы они в руке твоей были одно.
И когда спросят у тебя сыны народа твоего: «не объяснишь ли нам, что это у тебя?»,
тогда скажи им: так говорит Господь Бог: вот, Я возьму жезл Иосифов, который в руке Ефрема и союзных с ним колен Израилевых, и приложу их к нему, к жезлу Иуды, и сделаю их одним жезлом, и будут одно в руке Моей.
Когда же оба жезла, на которых ты напишешь, будут в руке твоей перед глазами их,
то скажи им: так говорит Господь Бог: вот, Я возьму сынов Израилевых из среды народов, между которыми они находятся, и соберу их отовсюду и приведу их в землю их.
На этой земле, на горах Израиля Я сделаю их одним народом, и один Царь будет царем у всех их, и не будут более двумя народами, и уже не будут вперед разделяться на два царства.
И не будут уже осквернять себя идолами своими и мерзостями своими и всякими пороками своими, и освобожу их из всех мест жительства их, где они грешили, и очищу их, и будут Моим народом, и Я буду их Богом.
А раб Мой Давид будет Царем над ними и Пастырем всех их, и они будут ходить в заповедях Моих, и уставы Мои будут соблюдать и выполнять их.
И будут жить на земле, которую Я дал рабу Моему Иакову, на которой жили отцы их; там будут жить они и дети их, и дети детей их во веки; и раб Мой Давид будет князем у них вечно.
И заключу с ними завет мира, завет вечный будет с ними. И устрою их, и размножу их, и поставлю среди них святилище Мое на веки.
И будет у них жилище Мое, и буду их Богом, а они будут Моим народом.
И узнают народы, что Я Господь, освящающий Израиля, когда святилище Мое будет среди них во веки.
Испанский Reina-Valera 1995
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (Юнгеров)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Hebrew
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
La mano de Jehová vino sobre mí, me llevó en el espíritu de Jehová y me puso en medio de un valle que estaba lleno de huesos.
Me hizo pasar cerca de ellos, a su alrededor, y vi que eran muchísimos sobre la faz del campo y, por cierto, secos en gran manera.
Y me dijo:
—Hijo de hombre, ¿vivirán estos huesos?
Yo le respondí:
—Señor, Jehová, tú lo sabes.
Me dijo entonces:
—Profetiza sobre estos huesos, y diles: “¡Huesos secos, oíd palabra de Jehová!
Así ha dicho Jehová, el Señor, a estos huesos: Yo hago entrar espíritu en vosotros, y viviréis.
Pondré tendones en vosotros, haré que la carne suba sobre vosotros, os cubriré de piel y pondré en vosotros espíritu, y viviréis. Y sabréis que yo soy Jehová.”
Profeticé, pues, como me fue mandado; y mientras yo profetizaba se oyó un estruendo, hubo un temblor ¡y los huesos se juntaron, cada hueso con su hueso!
Yo miré, y los tendones sobre ellos, y subió la carne y quedaron cubiertos por la piel; pero no había en ellos espíritu.
Me dijo: «Profetiza al espíritu, profetiza, hijo de hombre, y di al espíritu que así ha dicho Jehová, el Señor: “¡Espíritu, ven de los cuatro vientos y sopla sobre estos muertos, y vivirán!”»
Profeticé como me había mandado, y entró espíritu en ellos, y vivieron y se pusieron en pie. ¡Era un ejército grande en extremo!
Luego me dijo: «Hijo de hombre, todos estos huesos son la casa de Israel. Ellos dicen: “Nuestros huesos se secaron y pereció nuestra esperanza. ¡Estamos totalmente destruidos!”
Por tanto, profetiza, y diles que así ha dicho Jehová, el Señor: Yo abro vuestros sepulcros, pueblo mío; os haré subir de vuestras sepulturas y os traeré a la tierra de Israel.
Y sabréis que yo soy Jehová, cuando abra vuestros sepulcros y os saque de vuestras sepulturas, pueblo mío.
Pondré mi espíritu en vosotros y viviréis, y os estableceré en vuestra tierra. Y sabréis que yo, Jehová, lo dije y lo hice, dice Jehová.»
Vino a mí palabra de Jehová, diciendo:
«Hijo de hombre, toma ahora un leño y escribe en él: “Para Judá y para sus compañeros los hijos de Israel.” Toma después otro leño y escribe en él: “Para José, leño de Efraín, y para sus compañeros la casa toda de Israel.”
Júntalos luego el uno con el otro, para que sean uno solo, y serán uno solo en tu mano.
Y cuando te pregunten los hijos de tu pueblo, diciendo: “¿No nos enseñarás qué te propones con eso?”,
diles: “Así ha dicho Jehová, el Señor: Yo tomo el leño de José que está en la mano de Efraín, y a las tribus de Israel sus compañeros, y los pondré con el leño de Judá; haré de ellos un solo leño, y serán uno en mi mano.”
Y los leños sobre los que escribas, estarán en tu mano delante de sus ojos,
y les dirás: “Así ha dicho Jehová, el Señor: Yo tomo a los hijos de Israel de entre las naciones a las cuales fueron; los recogeré de todas partes y los traeré a su tierra.
Haré de ellos una sola nación en la tierra, en los montes de Israel, y un mismo rey será el rey de todos ellos. Nunca más estarán divididos en dos reinos.
No se contaminarán ya más con sus ídolos, con sus abominaciones y con todas sus rebeliones. Los salvaré de todas sus rebeliones con las cuales pecaron, y los purificaré. Ellos serán mi pueblo y yo seré su Dios.
»”Mi siervo David será rey sobre ellos, y todos ellos tendrán un solo pastor; andarán en mis preceptos, y guardarán mis estatutos y los pondrán por obra.
Habitarán en la tierra que di a mi siervo Jacob, en la cual habitaron vuestros padres. En ella habitarán ellos, sus hijos y los hijos de sus hijos para siempre; y mi siervo David los gobernará para siempre.
Haré con ellos un pacto de paz; un pacto perpetuo será con ellos. Yo los estableceré y los multiplicaré, y pondré mi santuario entre ellos para siempre.
Estará en medio de ellos mi tabernáculo; yo seré el Dios de ellos, y ellos serán mi pueblo.
Y sabrán las naciones que yo, Jehová, santifico a Israel, pues mi santuario estará en medio de ellos para siempre.”»