и поражу́ тя на гора́хъ Изра́илевыхъ, и паде́ши ты́ и вси́ и́же о́крестъ тебе́, и язы́цы и́же съ тобо́ю отдадя́тся во мно́жество пти́цъ вся́кому паря́щему, и всѣ́мъ звѣре́мъ по́льнымъ да́хъ тя́ на изъяде́нiе:

на лицы́ по́ля паде́ши, я́ко а́зъ глаго́лахъ, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.

И пущу́ о́гнь на Маго́га, и населя́тся о́строви съ ми́ромъ,

и увѣ́дятъ, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь: и и́мя мое́ свято́е вѣ́стно бу́детъ средѣ́ люді́й мои́хъ Изра́иля, и не оскверни́тся и́мя мое́ свято́е ктому́, и увѣ́дятъ вси́ язы́цы, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь святы́й средѣ́ Изра́иля.

Се́, приспѣ́, и увѣ́си, я́ко бу́детъ, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: се́ е́сть де́нь, о не́мже глаго́лахъ,

и изы́дутъ живу́щiи во градѣ́хъ Изра́илевыхъ, и пожгу́тъ ору́жiе, и щиты́ и ко́пiя, и лу́ки и стрѣ́лы, и жезлы́ ручны́я и су́лицы, и раждегу́тъ и́ми о́гнь се́дмь лѣ́тъ:

и не во́змутъ древе́съ съ по́ля, ни изсѣку́тъ от дубра́вы, но ору́жiемъ раждегу́тъ о́гнь, и плѣня́тъ плѣни́вшыя и́хъ и расхи́тятъ расхи́тившихъ я́, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.

И бу́детъ, въ то́й де́нь да́мъ го́гу мѣ́сто наро́чито, гро́бъ во Изра́или, многопогреба́телно, прише́дшихъ на восто́къ мо́ря, и заградя́тъ у́стiе де́бри и погребу́тъ та́мо го́га и все́ мно́жество его́, и прозове́тся та́ де́брь: многопогреба́телное го́га.

И закопа́ютъ я́ до́мъ Изра́илевъ, да очи́стится земля́ въ се́дмь ме́сяцъ,

и погребу́тъ я́ вси́ лю́дiе земли́, и бу́детъ и́мъ имени́то, въ о́ньже де́нь просла́влюся, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.

И муже́й всегда́ поста́вятъ обходи́ти всю́ зе́млю, е́же погребсти́ оста́вшихся на лицы́ земли́ и очи́стити ю́ по седми́ ме́сяцѣхъ, и взы́щутъ опа́сно.

Вся́къ проходя́й зе́млю и узрѣ́вый ко́сть человѣ́чу сотвори́тъ у нея́ зна́менiе, до́ндеже погребу́тъ ю́ погреба́ющiи въ де́бри, многопогреба́телнѣмъ го́говѣ.

И́бо и́мя мѣ́сту [прозове́тся] паде́нiе многопогреба́телное: и очи́стится земля́.

И ты́, сы́не человѣ́чь, рцы́: сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: рцы́ вся́цѣй пти́цѣ паря́щей и ко вся́кому звѣ́рю се́лному: собери́теся и прiиди́те от всѣ́хъ окре́стныхъ его́ на заколе́нiе мое́, е́же закла́хъ ва́мъ, закла́нiе ве́лiе на гора́хъ Изра́илевыхъ, яди́те мяса́ и пі́йте кро́вь:

мяса́ исполи́новъ изъя́сте и кро́вь князе́й земны́хъ испiете́, овны́ и телцы́, и козлы́ и волы́ ту́чнiи вси́:

и да я́сте ту́къ до сы́тости испiете́ кро́вь до пiя́нства от закла́нiя моего́, е́же закла́хъ ва́мъ:

и насы́титеся от трапе́зы моея́, от коня́ и вса́дника, исполи́на и вся́каго му́жа во́инскаго, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.

И да́мъ сла́ву мою́ въ ва́съ, и у́зрятъ вси́ язы́цы су́дъ мо́й, его́же сотвори́хъ, и ру́ку мою́, ю́же наведо́хъ на ня́,

и увѣ́сть до́мъ Изра́илевъ, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ и́хъ от сего́ дне́ и въ про́чыя.

И увѣ́дятъ вси́ язы́цы, я́ко грѣхо́въ ра́ди свои́хъ плѣне́ни бы́ша до́мъ Изра́илевъ, поне́же отверго́шася мене́, и отврати́хъ лице́ мое́ от ни́хъ и преда́хъ я́ въ ру́цѣ враго́въ и́хъ, и падо́ша мече́мъ вси́:

по нечистота́мъ и́хъ и по беззако́ниемъ и́хъ сотвори́хъ и́мъ и отврати́хъ лице́ мое́ от ни́хъ.

Того́ ра́ди сiя́ глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь: ны́нѣ возвращу́ плѣне́нiе Иа́ковле и поми́лую до́мъ Изра́илевъ, и возревну́ю и́мене ра́ди моего́ свята́го:

и во́змутъ безче́стiе свое́ и вся́кую непра́вду свою́, е́юже непра́вдоваша, егда́ вселя́тся на земли́ свое́й съ ми́ромъ и не бу́детъ устраша́ющаго,

внегда́ возвращу́ я́ от язы́къ и соберу́ я́ от стра́нъ язы́ческихъ и освящу́ся въ ни́хъ предъ язы́ки:

и увѣ́дятъ, я́ко а́зъ е́смь Госпо́дь Бо́гъ и́хъ, внегда́ явлю́ся и́мъ во язы́цѣхъ и соберу́ я́ на зе́млю и́хъ и не оста́влю от ни́хъ та́мо ктому́:

и не отвращу́ лица́ моего́ ктому́ от ни́хъ, зане́ излiя́хъ я́рость мою́ на до́мъ Изра́илевъ, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь.
и не отвращу́ лица́ моего́ ктому́ от ни́хъ, зане́ излiя́хъ я́рость мою́ на до́мъ Изра́илевъ, глаго́летъ Адонаи́ Госпо́дь. оста́влены Евре́йскiя рѣ́чи въ соста́вѣ, поне́же во всѣ́хъ гре́ческихъ перево́дѣхъ стоя́тъ Евре́йскiя жь: а лу́чшаго ра́ди вразумле́нiя чита́телемъ, значе́нiя и́хъ изображены́ подъ соста́вомъ славе́нски.}.

Греческий [Greek (Koine)]

καὶ σύ υἱὲ ἀνθρώπου προφήτευσον ἐπὶ Γωγ καὶ εἰπόν τάδε λέγει κύριος ἰδοὺ ἐγὼ ἐπὶ σὲ Γωγ ἄρχοντα Рως Μοσοχ καὶ Θοβελ

καὶ συνάξω σε καὶ καθοδηγήσω σε καὶ ἀναβιβῶ σε ἀπ᾿ ἐσχάτου τοῦ βορρᾶ καὶ ἀνάξω σε ἐπὶ τὰ ὄρη τοῦ Ισραηλ

καὶ ἀπολῶ τὸ τόξον σου ἀπὸ τῆς χειρός σου τῆς ἀριστερᾶς καὶ τὰ τοξεύματά σου ἀπὸ τῆς χειρός σου τῆς δεξιᾶς καὶ καταβαλῶ σε

ἐπὶ τὰ ὄρη Ισραηλ καὶ πεσῇ σὺ καὶ πάντες οἱ περὶ σέ καὶ τὰ ἔθνη τὰ μετὰ σοῦ δοθήσονται εἰς πλήθη ὀρνέων παντὶ πετεινῷ καὶ πᾶσι τοῖς θηρίοις τοῦ πεδίου δέδωκά σε καταβρωθῆναι

ἐπὶ προσώπου τοῦ πεδίου πεσῇ ὅτι ἐγὼ ἐλάλησα λέγει κύριος

καὶ ἀποστελῶ πῦρ ἐπὶ Γωγ καὶ κατοικηθήσονται αἱ νῆσοι ἐπ᾿ εἰρήνης καὶ γνώσονται ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος

καὶ τὸ ὄνομά μου τὸ ἅγιον γνωσθήσεται ἐν μέσῳ λαοῦ μου Ισραηλ καὶ οὐ βεβηλωθήσεται τὸ ὄνομά μου τὸ ἅγιον οὐκέτι καὶ γνώσονται τὰ ἔθνη ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος ἅγιος ἐν Ισραηλ

ἰδοὺ ἥκει καὶ γνώσῃ ὅτι ἔσται λέγει κύριος κύριος αὕτη ἐστὶν ἡ ἡμέρα ἐν ᾗ ἐλάλησα

καὶ ἐξελεύσονται οἱ κατοικοῦντες τὰς πόλεις Ισραηλ καὶ καύσουσιν ἐν τοῖς ὅπλοις πέλταις καὶ κοντοῖς καὶ τόξοις καὶ τοξεύμασιν καὶ ῥάβδοις χειρῶν καὶ λόγχαις καὶ καύσουσιν ἐν αὐτοῖς πῦρ ἑπτὰ ἔτη

καὶ οὐ μὴ λάβωσιν ξύλα ἐκ τοῦ πεδίου οὐδὲ μὴ κόψωσιν ἐκ τῶν δρυμῶν ἀλλ᾿ ἢ τὰ ὅπλα κατακαύσουσιν πυρί καὶ προνομεύσουσιν τοὺς προνομεύσαντας αὐτοὺς καὶ σκυλεύσουσιν τοὺς σκυλεύσαντας αὐτούς λέγει κύριος

καὶ ἔσται ἐν τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ δώσω τῷ Γωγ τόπον ὀνομαστόν μνημεῖον ἐν Ισραηλ τὸ πολυάνδριον τῶν ἐπελθόντων πρὸς τῇ θαλάσσῃ καὶ περιοικοδομήσουσιν τὸ περιστόμιον τῆς φάραγγος καὶ κατορύξουσιν ἐκεῖ τὸν Γωγ καὶ πᾶν τὸ πλῆθος αὐτοῦ καὶ κληθήσεται τὸ γαι τὸ πολυάνδριον τοῦ Γωγ

καὶ κατορύξουσιν αὐτοὺς οἶκος Ισραηλ ἵνα καθαρισθῇ ἡ γῆ ἐν ἑπταμήνῳ

καὶ κατορύξουσιν αὐτοὺς πᾶς ὁ λαὸς τῆς γῆς καὶ ἔσται αὐτοῖς εἰς ὀνομαστὸν ᾗ ἡμέρᾳ ἐδοξάσθην λέγει κύριος

καὶ ἄνδρας διὰ παντὸς διαστελοῦσιν ἐπιπορευομένους τὴν γῆν θάψαι τοὺς καταλελειμμένους ἐπὶ προσώπου τῆς γῆς καθαρίσαι αὐτὴν μετὰ τὴν ἑπτάμηνον καὶ ἐκζητήσουσιν

καὶ πᾶς ὁ διαπορευόμενος τὴν γῆν καὶ ἰδὼν ὀστοῦν ἀνθρώπου οἰκοδομήσει παρ᾿ αὐτὸ σημεῖον ἕως ὅτου θάψωσιν αὐτὸ οἱ θάπτοντες εἰς τὸ γαι τὸ πολυάνδριον τοῦ Γωγ

καὶ γὰρ τὸ ὄνομα τῆς πόλεως Пολυάνδριον καὶ καθαρισθήσεται ἡ γῆ

καὶ σύ υἱὲ ἀνθρώπου εἰπόν τάδε λέγει κύριος εἰπὸν παντὶ ὀρνέῳ πετεινῷ καὶ πρὸς πάντα τὰ θηρία τοῦ πεδίου συνάχθητε καὶ ἔρχεσθε συνάχθητε ἀπὸ πάντων τῶν περικύκλῳ ἐπὶ τὴν θυσίαν μου ἣν τέθυκα ὑμῖν θυσίαν μεγάλην ἐπὶ τὰ ὄρη Ισραηλ καὶ φάγεσθε κρέα καὶ πίεσθε αἷμα

κρέα γιγάντων φάγεσθε καὶ αἷμα ἀρχόντων τῆς γῆς πίεσθε κριοὺς καὶ μόσχους καὶ τράγους καὶ οἱ μόσχοι ἐστεατωμένοι πάντες

καὶ φάγεσθε στέαρ εἰς πλησμονὴν καὶ πίεσθε αἷμα εἰς μέθην ἀπὸ τῆς θυσίας μου ἧς ἔθυσα ὑμῖν

καὶ ἐμπλησθήσεσθε ἐπὶ τῆς τραπέζης μου ἵππον καὶ ἀναβάτην γίγαντα καὶ πάντα ἄνδρα πολεμιστήν λέγει κύριος

καὶ δώσω τὴν δόξαν μου ἐν ὑμῖν καὶ ὄψονται πάντα τὰ ἔθνη τὴν κρίσιν μου ἣν ἐποίησα καὶ τὴν χεῖρά μου ἣν ἐπήγαγον ἐπ᾿ αὐτούς

καὶ γνώσονται οἶκος Ισραηλ ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος ὁ θεὸς αὐτῶν ἀπὸ τῆς ἡμέρας ταύτης καὶ ἐπέκεινα

καὶ γνώσονται πάντα τὰ ἔθνη ὅτι διὰ τὰς ἁμαρτίας αὐτῶν ᾐχμαλωτεύθησαν οἶκος Ισραηλ ἀνθ᾿ ὧν ἠθέτησαν εἰς ἐμέ καὶ ἀπέστρεψα τὸ πρόσωπόν μου ἀπ᾿ αὐτῶν καὶ παρέδωκα αὐτοὺς εἰς χεῖρας τῶν ἐχθρῶν αὐτῶν καὶ ἔπεσαν πάντες μαχαίρᾳ

κατὰ τὰς ἀκαθαρσίας αὐτῶν καὶ κατὰ τὰ ἀνομήματα αὐτῶν ἐποίησα αὐτοῖς καὶ ἀπέστρεψα τὸ πρόσωπόν μου ἀπ᾿ αὐτῶν

διὰ τοῦτο τάδε λέγει κύριος κύριος νῦν ἀποστρέψω τὴν αἰχμαλωσίαν Ιακωβ καὶ ἐλεήσω τὸν οἶκον Ισραηλ καὶ ζηλώσω διὰ τὸ ὄνομα τὸ ἅγιόν μου

καὶ λήμψονται τὴν ἀτιμίαν ἑαυτῶν καὶ τὴν ἀδικίαν ἣν ἠδίκησαν ἐν τῷ κατοικισθῆναι αὐτοὺς ἐπὶ τὴν γῆν αὐτῶν ἐπ᾿ εἰρήνης καὶ οὐκ ἔσται ὁ ἐκφοβῶν

ἐν τῷ ἀποστρέψαι με αὐτοὺς ἐκ τῶν ἐθνῶν καὶ συναγαγεῖν με αὐτοὺς ἐκ τῶν χωρῶν τῶν ἐθνῶν καὶ ἁγιασθήσομαι ἐν αὐτοῖς ἐνώπιον τῶν ἐθνῶν

καὶ γνώσονται ὅτι ἐγώ εἰμι κύριος ὁ θεὸς αὐτῶν ἐν τῷ ἐπιφανῆναί με αὐτοῖς ἐν τοῖς ἔθνεσιν

καὶ οὐκ ἀποστρέψω οὐκέτι τὸ πρόσωπόν μου ἀπ᾿ αὐτῶν ἀνθ᾿ οὗ ἐξέχεα τὸν θυμόν μου ἐπὶ τὸν οἶκον Ισραηλ λέγει κύριος κύριος

Таджикский

Языки

«ВА ту, эй писари одам, дар бораи Ҷуҷ нубувват намо ва бигӯй: Парвардигор Худо чунин мегӯяд: инак Ман ба ту, эй сарраиси Мошак ва Тубол, зид ҳастам.

Ва Ман туро густох хоҳам сохт, ва туро ба ҷунбиш хоҳам овард, ва туро аз ақсои шимол бароварда, бар кӯҳҳои Исроил хоҳам овард.

Ва камони туро аз дасти чапат зада бароварда, тири туро аз дасти ростат хоҳам афтонид.

Бар кӯҳҳои Исроил фурӯ хоҳӣ ғалтид, – ту, ва ҳамаи фавҷҳоят, ва қавмҳое ки бо ту мебошанд; туро ба ҳар навъ мурғони соҳибчангол ва ҳайвоноти саҳро барои хӯрок хоҳам дод.

Бар рӯи саҳро фурӯ хоҳӣ ғалтид, зеро ки Ман гуфтам, мегӯяд Парвардигор Худо.

Ва бар Моҷуҷ ва бар онҳое ки дар ҷазираҳо дар амният сукунат доранд, оташе хоҳам фиристод, ва хоҳанд донист, ки Ман Парвардигор ҳастам.

Ва номи поки Худро андаруни қавми Худ – Исроил – зоҳир хоҳам сохт, ва дигар нахоҳам гузошт, ки номи поки Маро беҳурмат кунанд; ва халқҳо хоҳанд донист, ки Ман Парвардигори Поки Исроил ҳастам.

Инак, ин фаро мерасад ва ба амал меояд, мегуяд Парвардигор Худо, ин ҳамон рӯз аст, ки дар бораи он Ман сухан рондаам.

Ва сокинони шаҳрҳои Исроил берун хоҳанд омад, ва оташ даргиронида, яроқро: сипарҳо, ҷавшанҳо, камонҳо, тирҳо, калтакҳо ва найзаҳоро хоҳанд сӯзонид, ва ҳафт сол оташро бо онҳо давом хоҳанд дод.

Ва аз саҳро ҳезум нахоҳанд овард, ва аз ҷангалҳо нахоҳанд бурид, зеро ки бо яроқ оташро хоҳанд даргиронид; ва ғораткунандагони худро ғорат хоҳанд кард, ва тороҷкунандагони худро тороҷ хоҳанд кард, мегӯяд Парвардигор Худо.

Ва дар он руз чунин воқеъ хоҳад шуд: мавзее дар он ҷо барои қабр дар Исроил, яъне дараи Аборимро ба тарафи шарқии баҳр ба Ҷуҷ хоҳам дод, ва он барои раҳгузарон садди роҳ хоҳад шуд, ва дар он ҷо Ҷуҷ ва тамоми анбӯҳи ӯро дафн хоҳанд намуд, ва онро ́Дараи анбӯҳи Ҷуҷ́ хоҳанд номид.

Ва хонадони Исроил онҳоро дар давоми ҳафт моҳ дафн хоҳанд намуд, то ки заминро тоза кунанд.

Ва тамоми қавми замин онҳоро дафн хоҳанд намуд, ва он рӯзе ки Ман ҷалол ёбам, барояшон рӯзи тазаккур хоҳад буд.

Ва шахсони доимие таъин хоҳанд намуд, ки дар замин гардиш кунанд ва бо мадади раҳгузарон онҳоеро, ки бар рӯи замин боқӣ мондаанд, дафн намоянд, то ки онро тоза кунанд; баъд аз гузаштани ҳафт моҳ онҳо ба ҷустуҷӯ шурӯъ хоҳанд намуд.

Ва чун касе аз онҳое ки дар замин гардиш мекунанд, устухони одамро бинад, нишоне назди он хоҳад гузошт, то ки дафнкунандагон онро дар дараи анбӯҳи Ҷуҷ дафн намоянд.

Ва номи шаҳр низ Ҳамуна хоҳад буд; пас заминро тоза хоҳанд кард.

Ва ту, эй писари одам, – Парвардигор Худо чунин мегӯяд: – ба ҳар навъ мурғон ва ба тамоми ҳайвоноти саҳро бигӯй: ́Ҷамъ шуда биёед, аз ҳар тараф назди қурбонии Ман, ки онро ҳамчун қурбонии бузурге барои шумо бар кӯҳҳои Исроил забҳ менамоям, ғун шавед, то ки гӯшт бихӯред ва хун бинӯшед.

Гӯшти зӯроваронро хоҳед хӯрд ва хуни раисони заминро хоҳед нӯшид: қӯчқорон, баррагон, нарбузон ва говон, ки ҳамаашон парвориёни Бошон мебошанд.

Ва аз қурбонии Ман, ки барои шумо забҳ менамоям, то серӣ равғани дунба хоҳед хӯрд ва то мастӣ хун хоҳед нӯшид.

Ва дар сари суфраи Ман аз аспон ва саворон, аз зӯроварон ва ҳар навъ мардони ҷангӣ сер хоҳед шуд́, мегӯяд Парвардигор Худо.

Ва Ман ҷалоли Худро дар миёни халқҳо зоҳир хоҳам сохт, ва ҳамаи халқҳо доварии Маро, ки ба амал овардаам, ва дасти Маро, ки бар онҳо ниҳодаам, хоҳанд дид,

Ва хонадонн Исроил аз ҳамон рӯз ва минбаъд хоҳанд донист, ки Ман Парвардигори онҳо ҳастам.

Ва халқҳо хоҳанд донист, ки хонадони Исроил аз боиси гуноҳи худашон ҷалои ватан шуданд, аз боиси он ки дар ҳаққи Ман хиёнат карданд, ва Ман рӯи Худро аз онҳо пинҳон доштам, ва онҳоро ба дасти душманонашон супурдам, ва ҳамаашон аз шамшер афтоданд.

Мувофиқи нопокии онҳо ва мувофиқи ҷиноятҳошон Ман ба онҳо амал намудам, ва рӯи Худро аз онҳо пинҳон доштам.

Бинобар ин Парвардигор Худо чунин мегӯяд: акнун асирони Яъқубро хоҳам баргардонид, ва бар тамоми хонадони Исроил раҳм хоҳам кард, ва барои номи поки Худ рашк хоҳам намуд.

Ва онҳо нанги худро, ва тамоми хиёнати худро, ки дар ҳаққи Ман кардаанд, фаромӯш хоҳанд намуд, вақте ки дар замини худ дар амният сокин шаванд, ва касе набошад, ки онҳоро ба ҳарос андозад,

Вақте ки Ман онҳоро аз миёни қавмҳо баргардонам, ва онҳоро аз кишварҳои душманонашон ҷамъ оварам, ва Худро ба воситаи онҳо дар пеши назари халқҳои бисёр тақдис намоям,

Ва хоҳанд донист, ки Ман Парвардигор Худои онҳо ҳастам, ки онҳоро дар миёни халқҳо ҷалои ватан кардам, ва онҳоро ба замини худашон ҷамъ овардам, ва касеро аз онҳо дигар дар он ҷо боқӣ нахоҳам гузошт,

Ва рӯи Худро дигар аз онҳо пинҳон нахоҳам дошт, зеро ки рӯҳи Худро бар хонадони Исроил фурӯ рехтаам, мегӯяд Парвардигор Худо».