И воста́ Иису́съ сы́нъ Иоседе́ковъ и бра́тiя его́ свяще́нницы, и зорова́вель сы́нъ Салаѳiи́левъ и бра́тiя его́, и созда́ша олта́рь Бо́гу Изра́илеву, да принесу́тъ на не́мъ всесожже́нiя, я́коже пи́сано е́сть въ зако́нѣ Моисе́а человѣ́ка Бо́жiя.

И угото́ваша олта́рь на основа́нiи его́, поне́же стра́хъ бѣ́ на ни́хъ от люді́й земны́хъ, и вознесо́ша на то́мъ всесожже́нiе Го́сподеви у́тро и въ ве́черъ:

и сотвори́ша пра́здникъ ку́щей, я́коже пи́сано, и всесожже́нiя на вся́къ де́нь число́мъ по повелѣ́нiю, дѣ́ло дне́ въ де́нь сво́й:

и посе́мъ всесожже́нiя непреста́нная и въ новоме́сячiя и во вся́ пра́здники Го́сподеви освяще́нныя, и о вся́цѣмъ доброво́льно принося́щемъ со усе́рдiемъ Го́сподеви.

От пе́рваго дне́ ме́сяца седма́го нача́ша возноси́ти всесожже́нiя Го́сподеви, до́мъ же Госпо́день не бѣ́ еще́ основа́нъ.

И вда́ша пѣ́нязи каменосѣ́чцемъ и древодѣ́лемъ, пи́щу же и питiе́ и еле́й Сидо́няномъ и ти́ряномъ, да принесу́тъ древа́ ке́дрова от Лива́на къ мо́рю Иоппі́йскому, я́коже соизво́ли ки́ръ ца́рь пе́рсскiй о ни́хъ.

И въ лѣ́то второ́е, внегда́ прiити́ и́мъ къ до́му Бо́жiю во Иерусали́мъ, ме́сяца втора́го нача́ зорова́вель сы́нъ Салаѳiи́левъ и Иису́съ сы́нъ Иоседе́ковъ, и про́чiи от бра́тiи и́хъ свяще́нницы и леви́ти, и вси́, и́же прiидо́ша от плѣне́нiя во Иерусали́мъ, и поста́виша леви́товъ от два́десяти лѣ́тъ и вы́шше надъ творя́щими дѣла́ во хра́мѣ Госпо́дни.

И ста́ Иису́съ и сы́нове его́ и бра́тiя его́, кадои́лъ и сы́нове его́, сы́нове Иу́дины, я́коже му́жъ еди́нъ да единоду́шно настоя́тъ надъ творя́щими дѣла́ въ дому́ Бо́жiи, сы́нове инада́довы, сы́нове и́хъ и бра́тiя и́хъ леви́ти.

И основа́ша созида́юще до́мъ Госпо́день: и ста́ша свяще́нницы во украше́нiи свое́мъ со труба́ми, и леви́ти сы́нове Аса́фовы, въ кимва́лѣхъ да хва́лятъ Го́спода, по уста́ву дави́да царя́ Изра́илева:

и вопiя́ху въ пѣ́снехъ и исповѣ́данiи Го́сподеви, я́ко бла́гъ, я́ко въ вѣ́къ ми́лость его́ надъ Изра́илемъ: и вси́ лю́дiе возглаша́ху гла́сомъ вели́кимъ хвале́нiе Го́споду при основа́нiи до́му Госпо́дня.

И мно́зи от свяще́нниковъ и Леви́тъ, и кня́зи оте́чествъ и старѣ́йшины, и́же ви́дѣша до́мъ пре́жднiй на основа́нiи свое́мъ, и се́й до́мъ предъ очесы́ свои́ми, пла́каху гла́сомъ ве́лiимъ: и наро́дъ возглаша́ющь, въ весе́лiи возвыша́ху:

и не можа́ху лю́дiе позна́ти гла́са восклица́нiя веселя́щихся от гласо́въ пла́ча наро́днаго, поне́же лю́дiе восклица́ху гла́сомъ вели́кимъ, и гла́съ вели́къ слы́шашеся издале́ча.

И услы́шаша врази́ Иу́дины и Венiами́ни, я́ко сы́нове преселе́нiя созида́ютъ це́рковь Го́споду Бо́гу Изра́илеву,

и приступи́ша къ зорова́велю и ко князе́мъ оте́чествъ и реко́ша и́мъ: сози́ждемъ съ ва́ми, поне́же, я́коже и вы́, и́щемъ Бо́га ва́шего и ему́ мы́ жре́мъ же́ртву от дні́й Асарада́на царя́ Ассу́рска приве́дшаго ны сѣ́мо.

И рече́ и́мъ зорова́вель и Иису́съ и про́чiи кня́зи оте́чествъ Изра́илевыхъ: нѣ́сть на́мъ и ва́мъ созда́ти до́мъ Бо́гу на́шему, поне́же мы́ са́ми осо́бно сози́ждемъ Го́споду Бо́гу на́шему, я́коже повелѣ́ на́мъ ки́ръ ца́рь пе́рсскiй.

И бы́ша лю́дiе земли́ [тоя́] ослабля́юще ру́ки люді́й Иуде́йскихъ, и препина́ху и́мъ въ созида́нiи,

и наима́ху на ни́хъ совѣ́тниковъ, да разоря́тъ совѣ́тъ и́хъ, во вся́ дни́ ки́ра царя́ пе́рсскаго и да́же до ца́рства да́рiа царя́ пе́рсскаго.

[Въ ца́рство же Ассуи́ра, [и́же е́сть Артаксе́рксъ,] въ нача́лѣ ца́рства его́, написа́ша сви́токъ на живу́щихъ во Иуде́и и во Иерусали́мѣ.

И во дни́ Арѳасаѳа́на написа́ въ ми́рѣ Миѳрида́тъ и тавеи́лъ со про́чими сослужи́тели ко Артаксе́рксу царю́ пе́рсскому: написа́ писмоно́сецъ писа́нiе Си́рскимъ язы́комъ и претолко́вано.

Реу́мъ Валтаа́мъ и сампса́ книго́чiй написа́ста посла́нiе еди́но на Иерусали́мъ ко Артаксе́рксу царю́:

та́ко суди́лъ реу́мъ Валтаа́мъ и сампса́ книго́чiй и про́чiи сослужи́телiе на́ши, дине́е, Афарсаѳахе́е, тарфале́е, Арфасе́е, архие́е, Вавило́няне, сусанахе́е, Саве́е, Елами́те

и про́чiи от язы́къ, и́хже преведе́ Ассенафа́ръ вели́кiй и пресла́вный и всели́ и́хъ во градѣ́хъ самарі́йскихъ и про́чихъ объ о́нъ по́лъ рѣки́.

Сiе́ е́сть сказа́нiе посла́нiя, е́же посла́ша къ нему́, ко Артаксе́рксу царю́: раби́ твои́, му́жiе, и́же за рѣко́ю:

вѣ́домо да бу́детъ царю́, я́ко Иуде́е, и́же взыдо́ша от тебе́ къ на́мъ, прiидо́ша во Иерусали́мъ гра́дъ отсту́пный и лука́вый, его́же созида́ютъ: и стѣ́ны его́ состро́ены су́ть, и основа́нiе его́ возвы́сиша:

ны́нѣ у́бо вѣ́домо да бу́детъ царю́, я́ко, а́ще гра́дъ се́й со́зданъ бу́детъ, и стѣ́ны его́ соверша́тся, да́ни не бу́дутъ тебѣ́, ниже́ [лѣ́тняго воздая́нiя] даду́тъ: и сiе́ царе́мъ зло́ твори́тъ,

и посрамоще́нiя царе́ва не лѣ́ть на́мъ ви́дѣти: сего́ ра́ди посла́хомъ и возвѣсти́хомъ царю́,

да разсмо́трено бу́детъ въ кни́зѣ памятопи́снѣй отце́въ твои́хъ, и обря́щеши въ кни́зѣ памятопи́снѣй и позна́еши, я́ко гра́дъ о́нъ отсту́пный е́сть и оби́дящь царе́й и страны́, и убѣ́жища слу́гъ быва́ютъ посредѣ́ его́ от дні́й дре́внихъ, сего́ ра́ди и гра́дъ то́й опустоше́нъ е́сть:

вѣ́домо у́бо твори́мъ царю́, я́ко, а́ще гра́дъ то́й со́зданъ бу́детъ и стѣ́ны его́ соверша́тся, то́ не бу́детъ ти́ ми́ра.

И посла́ ца́рь ко реу́му Валтаа́му и сампса́ю книго́чiю и ко про́чымъ сослужи́телемъ и́хъ обита́ющымъ въ самарі́и и про́чымъ за рѣко́ю ми́ръ

и рече́: писмоно́сецъ, его́же посла́сте къ на́мъ, при́званъ предъ мене́,

и от мене́ повелѣ́но е́сть, и согля́дахомъ и обрѣто́хомъ, я́ко гра́дъ то́й от дні́й дре́внихъ на царе́й возно́сится, отступле́нiя и убѣ́жища быва́ютъ въ не́мъ:

и ца́рiе крѣ́пцы бы́ша во Иерусали́мѣ и облада́ху все́ю страно́ю, я́же за рѣко́ю, да́ни же мно́ги и ча́сть дава́шеся и́мъ:

и ны́нѣ повели́те муже́мъ о́нымъ преста́ти от дѣ́ла, и гра́дъ о́ный да не созида́ется ктому́:

я́ко да от повелѣ́нiя сего́ опа́сни бу́дете нерадѣ́нiе твори́ти о се́мъ, да не когда́ умно́жится поги́бель на зло́ царе́мъ.

Тогда́ писмоно́сецъ Артаксе́ркса царя́ прочте́ сви́токъ предъ реу́момъ Валтаа́момъ и сампса́емъ книго́чiемъ и сослужи́телми и́хъ: и идо́ша тща́телно во Иерусали́мъ и во Иуде́ю, и удержа́ша и́хъ мы́шцею си́льною.

Тогда́ преста́ дѣ́ло до́му Бо́жiя, е́же во Иерусали́мѣ, и не творя́шеся да́же до лѣ́та втора́го ца́рства да́рiа царя́ пе́рсскаго.

Синодальный

1 Соблюдение праздника кущей; всесожжения на жертвеннике, поставленном Зоровавелем и Иисусом; 8 основание для нового дома, положенное при великой радости народа.

Когда наступил седьмой месяц, и сыны Израилевы уже были в городах, тогда собрался народ, как один человек, в Иерусалиме.

И встал Иисус, сын Иоседеков, и братья его священники, и Зоровавель, сын Салафиилов, и братья его, и соорудили они жертвенник Богу Израилеву, чтобы возносить на нем всесожжения, как написано в законе Моисея, человека Божия.

И поставили жертвенник на основании его, так как они были в страхе от иноземных народов; и стали возносить на нем всесожжения Господу, всесожжения утренние и вечерние.

И совершили праздник кущей, как предписано, с ежедневным всесожжением в определенном числе, по уставу каждого дня.

И после того совершали всесожжение постоянное, и в новомесячия, и во все праздники, посвященные Господу, и добровольное приношение Господу от всякого усердствующего.

С первого же дня седьмого месяца начали возносить всесожжения Господу. А храму Господню еще не было положено основание.

И стали выдавать серебро каменотесам и плотникам, и пищу и питье и масло Сидонянам и Тирянам, чтоб они доставляли кедровый лес с Ливана по морю в Яфу, с дозволения им Кира, царя Персидского.

Во второй год по приходе своем к дому Божию в Иерусалим, во второй месяц Зоровавель, сын Салафиилов, и Иисус, сын Иоседеков, и прочие братья их, священники и левиты, и все пришедшие из плена в Иерусалим положили начало и поставили левитов от двадцати лет и выше для надзора за работами дома Господня.

И стали Иисус, сыновья его и братья его, Кадмиил и сыновья его, сыновья Иуды, как один человек, для надзора за производителями работ в доме Божием, а также и сыновья Хенадада, сыновья их и братья их левиты.

Когда строители положили основание храму Господню, тогда поставили священников в облачении их с трубами и левитов, сыновей Асафовых, с кимвалами, чтобы славить Господа по уставу Давида, царя Израилева.

И начали они попеременно петь: «хвалите» и: «славьте Господа», «ибо – благ, ибо вовек милость Его к Израилю». И весь народ восклицал громогласно, славя Господа за то, что положено основание дома Господня.

Впрочем многие из священников и левитов и глав поколений, старики, которые видели прежний храм, при основании этого храма пред глазами их, плакали громко, но многие и восклицали от радости громогласно.

И не мог народ распознать восклицаний радости от воплей плача народного, потому что народ восклицал громко, и голос слышен был далеко.

1 Приведенные Ассириянами в Самарию предлагают строить вместе храм, но Зоровавель отказал им в этом, за что они остановили постройку; 6 их сопротивление продолжается при нескольких персидских царях; 17 Артаксеркс повелевает этим Самарянам силою остановить всякую постройку в Иерусалиме; 24 работа при доме Божием остановилась до второго года Дария.

И услышали враги Иуды и Вениамина, что возвратившиеся из плена строят храм Господу Богу Израилеву;

и пришли они к Зоровавелю и к главам поколений, и сказали им: будем и мы строить с вами, потому что мы, как и вы, прибегаем к Богу вашему, и Ему приносим жертвы от дней Асардана, царя Сирийского, который перевел нас сюда.

И сказал им Зоровавель и Иисус и прочие главы поколений Израильских: не строить вам вместе с нами дом нашему Богу; мы одни будем строить дом Господу, Богу Израилеву, как повелел нам царь Кир, царь Персидский.

И стал народ земли той ослаблять руки народа Иудейского и препятствовать ему в строении;

и подкупали против них советников, чтобы разрушить предприятие их, во все дни Кира, царя Персидского, и до царствования Дария, царя Персидского.

А в царствование Ахашвероша, в начале царствования его, написали обвинение на жителей Иудеи и Иерусалима.

И во дни Артаксеркса писали Бишлам, Мифредат, Табеел и прочие товарищи их к Артаксерксу, царю Персидскому. Письмо же написано было буквами Сирийскими и на Сирийском языке.

Рехум советник и Шимшай писец писали одно письмо против Иерусалима к царю Артаксерксу такое:

Тогда-то. Рехум советник и Шимшай писец и прочие товарищи их, – Динеи и Афарсафхеи, Тарпелеи, Апарсы, Арехьяне, Вавилоняне, Сусанцы, Даги, Еламитяне,

и прочие народы, которых переселил Аснафар [Сеннахирим] великий и славный и поселил в городах Самарийских и в прочих городах за рекою, и прочее.

И вот список с письма, которое послали к нему: Царю Артаксерксу – рабы твои, люди, живущие за рекою, и прочее.

Да будет известно царю, что Иудеи, которые вышли от тебя, пришли к нам в Иерусалим, строят этот мятежный и негодный город, и стены делают, и основания их уже исправили.

Да будет же известно царю, что если этот город будет построен и стены восстановлены, то ни подати, ни налога, ни пошлины не будут давать, и царской казне сделан будет ущерб.

Так как мы едим соль от дворца царского, и ущерб для царя не можем видеть, поэтому мы посылаем донесение к царю:

пусть поищут в памятной книге отцов твоих, – и найдешь в книге памятной, и узнаешь, что город сей – город мятежный и вредный для царей и областей, и что отпадения бывали в нем издавна, за что город сей и опустошен.

Посему мы уведомляем царя, что если город сей будет достроен и стены его доделаны, то после этого не будет у тебя владения за рекою.

Царь послал ответ Рехуму советнику и Шимшаю писцу и прочим товарищам их, которые живут в Самарии и в прочих городах заречных: Мир... и прочее.

Письмо, которое вы прислали нам, внятно прочитано предо мною;

и от меня дано повеление, – и разыскивали, и нашли, что город этот издавна восставал против царей, и производились в нем мятежи и волнения,

и что были в Иерусалиме цари могущественные и владевшие всем заречьем, и им давали подать, налоги и пошлины.

Итак дайте приказание, чтобы люди сии перестали работать, и чтобы город сей не строился, доколе от меня не будет дано повеление.

И будьте осторожны, чтобы не сделать в этом недосмотра. К чему допускать размножение вредного в ущерб царям?

Как скоро это письмо царя Артаксеркса было прочитано пред Рехумом и Шимшаем писцом и товарищами их, они немедленно пошли в Иерусалим к Иудеям, и сильною вооруженною рукою остановили работу их.

Тогда остановилась работа при доме Божием, который в Иерусалиме, и остановка сия продолжалась до второго года царствования Дария, царя Персидского.

Грузинский

დადგა მეშვიდე თვე და ისრაელიანები უკვე ქალაქებში ესახლნენ; შეიკრიბა ერი იერუსალიმში როგორც ერთი კაცი.

ადგნენ იესო იოცადაკის ძე, მისი ძმები, მღვდლები - ზერუბაბელ შალთიელის ძე და მისი ძმები და აუგეს ისრაელის ღმერთს სამსხვერპლო, რათა აღსავლენი მსხვერპლი შეეწირათ მასზე, როგორც მოსეს, ღვთისკაცის რჯულში იყო დაწერილი.

დადგეს სამსხვერპლო თავის ადგილზე, რადგან ქვეყანათა ხალხების შიში ჰქონდათ, და სწირავდნენ მასზე აღსავლენ მსხვერპლს უფლისადმი დილით და საღამოთი.

მართავდნენ კარვობის დღესასწაულს დაწერილისამებრ და სწირავდნენ დღიურ აღსავლენ მსხვერპლს განსაზღვრულ რიცხვში ყოველდღიური წესის მიხედვით.

ამის შემდეგ სწირავდნენ მუდმივ აღსავლენს ახალმთავრობისას და უფლის ყოველ კურთხეულ დღესასწაულზე და ყველასათვის, ვისაც ნებაყოფლობითი შესაწირავი მიჰქონდა უფლისათვის.

მეშვიდე თვის პირველი დღიდანვე დაიწყეს აღსავლენის შეწირვა უფლისადმი. უფლის ტაძრის საძირკველი ჯერ კიდევ არ იყო ჩაყრილი.

დაურიგეს ვერცხლი ქვისმთლელებს და ხუროებს, საჭმელ-სასმელი და ზეთი ციდონელებს და ტვიროსელებს, რომ მოეზიდათ კედარის ძელები ლიბანიდან ზღვით იაფოში სპარსეთის მეფის, კიროსის მიერ მათთვის გაცემული ნებართვით.

ღვთის სახლთან, იერუსალიმში, მათი მოსვლის მეორე წლის მეორე თვეს შეუდგნენ საქმეს ზერუბაბელ შალთიელის ძე, იესო იოცადაკის ძე და დანარჩენი მათი ძმები, მღვდლები - ლევიანები და ტყვეობიდან იერუსალიმში დაბრუნებული მთელი ხალხი, და დაადგინეს ლევიანები, ოც წელს გადაცილებულნი, უფლის სახლის სამუშაოების ზედამხედველებად.

დადგნენ იესო, მისი შვილები და ძმები, კადმიელი, და მისი შვილები, იუდას შვილები, როგორც ერთი კაცი, ღვთის სახლში მომუშავეთა ზედამხედველებად; აგრეთვე ხენადადიანები, მათი შვილები და მათი ძმები, ლევიანები.

როცა მშენებლები შეუდგნენ უფლის ტაძრის საძირკვლის ჩაყრას, დააყენეს შემოსილი მღვდლები საყვირებით და ლევიანები, ასაფის ძენი, დაფდაფებით, რათა ედიდებინათ უფალი ისრაელის მეფის, დავითის, წესის მიხედვით.

უმღერდნენ ქება-დიდებას უფალს: რადგან კეთილია, რადგან საუკუნოა მისი წყალობა ისრაელზე! მთელი ხალხი კი მაღალი ხმით ყიჟინებდა უფლის ქება-დიდებას უფლის სახლის დაფუძნების გამო.

ბევრი მღვდელი და ლევიანი, მამისსახლთა თავკაცნი, მოხუცებულნი, რომელთაც ნანახი ჰქონდათ პირვანდელი ტაძარი, ხმამაღლა ტიროდნენ, როცა მათ თვალწინ საძირკველი ეყრებოდა ტაძარს; ბევრნი სიხარულის ყიჟინას სცემდნენ.

ხალხი ვერ არჩევდა სიხარულის ყიჟინას და ტირილის ხმებს, რადგან დიდი ხმით ყიჟინებდა ხალხი და შორს ისმოდა მათი ხმა.

გაიგეს იუდას და ბენიამინის მტრებმა, რომ ტაძარს უშენებდნენ ტყვეები უფალს, ისრაელის ღმერთს.

მივიდნენ ზერუბაბელთან და მამისსახლთა თავკაცებთან და უთხრეს: ჩვენც თქვენთან ერთად ავაშენებთ, რადგან ჩვენც თქვენსავით ვეძებთ თქვენს ღმერთს, ჩვენც ვწირავთ მას მსხვერპლს აშურის მეფის, ასარხადონის, დროიდან, რომელმაც აქ წამოგვიყვანა.

მიუგეს მათ ზერუბაბელმა და იესომ, და ისრაელის დანარჩენ მამისსახლთა თავკაცებმა: არ გამოვა ჩვენი ღვთის სახლის შენება თქვენთან ერთად, რადგან მარტო ჩვენ უნდა ავუშენოთ სახლი უფალს, ისრაელის ღმერთს, როგორც ნაბრძანები აქვს კიროს მეფეს, სპარსთა მეფეს.

მაშინ დაუწყო ქვეყნის ერმა იუდას ხალხს ხელის შეშლა და დაბრკოლება ტაძრის შენებაში.

დაიწყეს მათ წინააღმდეგ მრჩევლების მოსყიდვა, რომ ჩაეფუშათ მათი განზრახვა. ასე იქცეოდნენ სპარსთა მეფის, კიროსის დროს, დარიოსის სპარსთა მეფის მეფობამდე.

ხოლო ახაშვეროშის მეფობისას, მისი მეფობის დასაწყისში, დაწერეს დაბეზღების წერილი იუდას და იერუსალიმის მკვიდრებზე.

ართახშაშთას დროს კი ბიშლამმა, მითრედატმა, ტაბეელმა და სხვა თანამდგომებმა მისწერეს ართახშაშთას, სპარსთა მეფეს, წერილი, დაწერილი არამეული ასოებით და არამეულ ენაზე.

რეხუმ მრჩეველმა და შიმშაი მდივანმა ერთი ასეთი წერილი მისწერეს იერუსალიმის წინააღმდეგ ართახშაშთას მეფეს,

რეხუმ მრჩეველმა, შიმშაი მწერალმა და მათმა თანამდგომებმა - დინაელებმა, აფარსათქელებმა, ტარფელელებმა, აფარსელებმა, არქეველებმა, ბაბილონელებმა, შუშანელებმა, დეჰაველებმა, ელამელებმა,

დანარჩენმა ხალხმა, რომელიც აჰყარა დიდმა და სახელოვანმა ასნაფარმა და სამარიის ქალაქში დაასახლა, და ნარჩენმა მდინარისგაღმელებმა და სხვებმა -

აი, შინაარსი წერილისა, რომელიც გაუგზავნეს მას: ართახშაშთა მეფეს შენი მორჩილნი, მდინარისგაღმელნი და სხვები.

იცოდეს მეფემ, რომ იუდაელნი, რომელნიც შენგან გამოვიდნენ, ჩვენთან არიან მოსულნი იერუსალიმში; მოჯანყე და საძაგელ ქალაქს აშენებენ, კედლები აჰყავთ და ბურჯებს ამაგრებენ.

ახლა იცოდეს მეფემ, რომ თუ ეს ქალაქი აშენდა და კედლები გასრულდა, არც ხარკს, არც გადასახადს, არც ბეგარას არ გადაიხდის და სამეფო ხაზინას დააზარალებს.

და რაკი ჩვენ სასახლის მარილით ვსაზრდოობთ და მეფის ზარალის ყურება არ შეგვფერის, ამიტომაც ვიუწყებით და ვატყობინებთ მეფეს:

რომ მოჩხრიკონ შენი მამა-პაპის მატიანე და ნახავ მატიანეში და გაიგებ, რომ ეს ქალაქი მოჯანყე და საძაგელი ქალაქია მეფეთათვის და ქვეყნისთვის, რომ ძველთაგანვე ამბოხებები ხდებოდა იქ, რისთვისაც განადგურებული იქნება ეს ქალაქი.

ვატყობინებთ მეფეს, რომ თუ ეს ქალაქი აშენდა და კედლები დასრულდა, არავითარი წილი აღარ გექნება წყალგაღმიდან.

განკარგულება გაუგზავნა მეფემ რეხუმ მრჩეველს და შიმშაი მწერალს და სხვა მოხელეებს, რომლებიც ცხოვრობენ სამარიაში და სხვა მდინარისგაღმა ქალაქებში, მოკითხვით და ასე და ასე.

წერილი, რომელიც გამომიგზავნეთ, საჯაროდ იქნა წაკითხული ჩემს წინაშე.

მეც გავეცი ბრძანება, ეძიეს და აღმოაჩინეს, რომ ეს ქალაქი ძველთაგანვე უჯანყდებოდა მეფეებს, შფოთი და არეულობა იყო იქ.

ძლიერი მეფეები განაგებდნენ იერუსალიმს, ეპყრათ მთელი მდინარის გაღმა მხარე, ხარკი, გადასახადი და ბეგარა ეძლეოდათ მათ.

ახლა გაეცით ბრძანება, შეწყვიტოს მუშაობა ამ ხალხმა, რომ არ აშენდეს ეს ქალაქი, ვიდრე ჩემგან არ გამოვა ბრძანება.

ფრთხილად იყავით, არაფერი გამოგეპაროთ ამ საქმეში. რისთვის უნდა გამრავლდეს ბოროტება მეფეთა საზიანოდ?

როგორც კი მეფე ართახშაშთას წერილი წაკითხულ იქნა რენუმის, შიმშაი მწერლის და მათ თანამდგომთა წინაშე, დაუყოვნებლივ წავიდნენ ისინი იერუსალიმში იუდაელებთან და მაგარი ხელით შეაწყვეტინეს მუშაობა.

მაშინ შეწყდა ღვთის სახლის შენება იერუსალიმში შეწყვეტილი იყო სპარსთა მეფის, დარიოსის მეფობის მეორე წლამდე.

Латинский (Nova Vulgata)

Языки

Iamque venerat mensis septi mus, et erant filii Israel in civita tibus suis. Congregatus est ergo populus quasi vir unus in Ierusalem.

Et surrexit Iesua filius Iosedec et fratres eius sacerdotes et Zorobabel filius Salathiel et fratres eius et aedificaverunt altare Dei Israel, ut offerrent in eo holocautomata, sicut scriptum est in lege Moysi viri Dei.

Collocaverunt autem altare super bases suas, deterrentibus eos per circuitum populis terrarum, et obtulerunt super illud holocaustum Domino mane et vespere.

Feceruntque sollemnitatem Tabernaculorum, sicut scriptum est, et holocaustum diebus singulis per ordinem, secundum praeceptum pro singulis diebus;

et praeter holocaustum sempiternum illa etiam pro calendis et universis sollemnitatibus, quae erant consecratae Domino, et pro omnibus, quae ultro offerebantur Domino.

A primo die mensis septimi coeperunt offerre holocaustum Domino; porro templum Dei nondum fundatum erat.

Dederunt autem pecunias latomis et fabris, cibum quoque et potum et oleum Sidoniis Tyriisque, ut deferrent ligna cedrina de Libano ad mare Ioppe, iuxta quod concesserat Cyrus rex Persarum eis.

Anno autem secundo adventus eorum ad templum Dei in Ierusalem mense secundo, coeperunt Zorobabel filius Salathiel et Iesua filius Iosedec et reliqui de fratribus eorum sacerdotes et Levitae et omnes, qui venerant de captivitate in Ierusalem, et constituerunt Levitas a viginti annis et supra, ut dirigerent opus templi Domini.

Stetitque Iesua et filii eius et fratres eius, Cadmihel, Bennui et Odovia quasi vir unus, ut dirigerent eos, qui faciebant opus in templo Dei; itemque filii Henadad et filii eorum et fratres eorum Levitae.

Fundato igitur ab aedificatoribus templo Domini, steterunt sacerdotes in ornatu suo cum tubis, et Levitae filii Asaph in cymbalis, ut laudarent Deum iuxta mandatum David regis Israel.

Et concinebant in hymnis et gratiarum actione Domino: «Quoniam bonus, quoniam in aeternum misericordia eius» super Israel. Omnis quoque populus vociferabatur clamore magno in laudando Dominum, eo quod fundatum esset templum Domini.

Plurimi etiam senes de sacerdotibus et Levitis et principibus familiarum, qui viderant oculis suis prius templum in loco suo, flebant voce magna; et multi vociferantes in laetitia elevabant vocem.

Nec poterat quisquam agnoscere vocem clamoris laetantium et vocem fletus populi, quoniam populus vociferabatur clamore magno, et strepitus audiebatur procul.

Audierunt autem hostes Iudae et Beniamin, quia filii captivita tis aedificarent templum Domino, Deo Israel,

et accedentes ad Zorobabel et ad principes familiarum dixerunt eis: «Aedificemus vobiscum, quia ita ut vos quaerimus Deum vestrum et immolavimus victimas a diebus Asarhaddon regis Assyriae, qui adduxit nos huc».

Et dixit eis Zorobabel et Iesua et reliqui principes familiarum Israel: «Non est vobis et nobis, ut aedificemus domum Deo nostro, sed nos ipsi soli aedificabimus Domino, Deo Israel, sicut praecepit nobis Cyrus rex Persarum».

Factum est igitur, ut populus terrae impediret manus populi Iudae et turbaret eos in aedificando.

Conduxerunt autem adversus eos consiliatores, ut destruerent consilium eorum omnibus diebus Cyri regis Persarum et usque ad regnum Darii regis Persarum.

In regno autem Asueri, in principio regni eius, scripserunt accusationem adversus habitatores Iudae et Ierusalem.

Et in diebus Artaxerxis scripsit Beselam, Mithridates et Tabel et reliqui, qui erant in consilio eorum, ad Artaxerxem regem Persarum; scriptura autem accusationis erat scripta litteris Syriacis et composita sermone Syro.

Rehum praefectus et Samsai scriba scripserunt epistulam unam de Ierusalem Artaxerxi regi huiuscemodi:

«Rehum praefectus et Samsai scriba et reliqui socii eorum, iudices et duces, magistratus Persae, Erchuaei, Babylonii, Susanechaei, hoc est Elamitae,

et ceteri de gentibus, quas transtulit Asenaphar magnus et gloriosus et habitare fecit in civitatibus Samariae et in reliquis regionibus trans flumen in pace».

Hoc est exemplar epistulae, quam miserunt ad eum: «Artaxerxi regi, servi tui, viri, qui sunt trans fluvium. Igitur

notum sit regi quia Iudaei, qui ascenderunt a te ad nos, venerunt in Ierusalem civitatem rebellem et pessimam, quam aedificant, exstruentes muros eius, fundamenta iam componentes.

Nunc notum sit regi quia, si civitas illa aedificata fuerit, et muri eius instaurati, tributum et annonam et vectigal non dabunt, et ad ultimum regibus noxa erit.

Nos autem, memores salis, quod in palatio comedimus, et quia laesiones regis videre nefas ducimus, idcirco misimus et nuntiavimus regi,

ut recenseas in libris historiarum patrum tuorum, et invenies in his historiis et scies quoniam urbs illa urbs rebellis est et nocens regibus et provinciis, et seditiones concitantur in ea ex diebus antiquis; quam ob rem et civitas ipsa destructa est.

Nuntiamus nos regi quoniam, si civitas illa aedificata fuerit, et muri ipsius instaurati, possessionem trans fluvium non habebis».

Verbum misit rex ad Rehum praefectum et Samsai scribam et ad reliquos, qui erant in consilio eorum, qui habitabant in Samaria et in regione trans fluvium: «Pax. Nunc igitur scriptura,

quam misistis ad nos, manifeste lecta est coram me.

Et a me praeceptum est, et recensuerunt inveneruntque quoniam civitas illa a diebus antiquis adversum reges rebellabat, et rebelliones et seditiones concitabantur in ea;

nam et reges fortissimi fuerunt in Ierusalem, qui et dominati sunt omni regioni, quae trans fluvium est, tributum quoque et annonam et vectigal accipiebant.

Nunc ergo praecipite, ut desistant isti homines, et urbs illa non aedificetur, donec forte a me iussum fuerit.

Videte, ne negligenter hoc impleatis, et paulatim crescat malum contra reges».

Itaque exemplum edicti Artaxerxis regis lectum est coram Rehum praefectum et Samsai scriba et consiliariis eorum; et abierunt festini in Ierusalem ad Iudaeos et prohibuerunt eos in brachio et robore.

Tunc intermissum est opus domus Domini in Ierusalem et non fiebat usque ad annum secundum regni Darii regis Persarum.