Скрыть

Е́здры 1-я, Глава 9

Толкования
9:3
9:5
9:7
9:8
9:10
9:13
9:14
Церковнославянский (рус)
И егда́ соверше́на бы́ша сiя́, при­­ступи́ша ко мнѣ́ кня́зiе, глаго́люще: не от­лучи́шася лю́дiе Изра́илевы и свяще́н­ницы и леви́ти от­ люді́й земны́хъ, [но] въ ме́рзостехъ и́хъ [су́ть], и́же су́ть Ханане́е, еѳѳе́е, Ферезе́е, Иевусе́е, Аммони́тяне, Моави́тяне и мосери́тяне и Аморре́ане,
поне́же поя́ша от­ дще́рей и́хъ себѣ́ и сыно́мъ сво­и́мъ, и смѣси́ся сѣ́мя свято́е съ людьми́ земны́ми, и рука́ князе́й и во­ево́дъ въ преступле́нiи се́мъ въ нача́лѣ.
И егда́ услы́шахъ словеса́ сiя́, раздра́хъ ри́зы моя́, и вострепета́хъ, и терза́хъ власы́ главы́ мо­ея́ и брады́ мо­ея́, и сѣдо́хъ тужа́.
И собра́шася ко мнѣ́ вси́ боя́щiися сло́ва Бо́га Изра́илева за преступле́нiе при­­ше́дшихъ от­ плѣне́нiя, и а́зъ сѣдя́хъ при­­ско́рбенъ да́же до же́ртвы вече́рнiя.
И въ же́ртву вече́рнюю воста́хъ от­ сѣ́тованiя мо­его́, и внегда́ раздра́хъ ри́зы моя́, и трепета́хъ, и преклони́хъ колѣ́на моя́, и простро́хъ руцѣ́ мо­и́ ко Го́споду Бо́гу мо­ему́
и реко́хъ: Го́споди Бо́же мо́й, стыжду́ся и срамля́юся воз­дви́гнути лице́ мое́ къ тебѣ́, я́ко беззако́нiя на́ша умно́жишася па́че гла́въ на́шихъ, и прегрѣше́нiя на́ша воз­расто́ша да́же до небесе́:
от­ дні́й оте́цъ на́шихъ въ преступле́нiи вели́цѣмъ есмы́ да́же до дне́ сего́, и въ беззако́нiихъ на́шихъ пре́дани есмы́ мы́ и ца́рiе на́ши и свяще́н­ницы на́ши и сы́нове на́ши въ руку́ царе́й язы́ческихъ, въ ме́чь и въ плѣне́нiе, и въ расхище́нiе и въ стыдѣ́нiе лица́ на́­шего, я́коже въ де́нь се́й:
и ны́нѣ уми́лостивися надъ на́ми Бо́гъ на́шъ, е́же оста́вити ны́ во спасе́нiе и да́ти на́мъ тве́рдость на мѣ́стѣ святы́ни его́, е́же просвѣти́ти очеса́ на́ша и да́ти оживле́нiе ма́лое въ рабо́тѣ на́­шей:
я́ко раби́ есмы́, и въ рабо́тѣ на́­шей не оста́ви на́съ Госпо́дь Бо́гъ на́шъ: и преклони́ на на́съ милосе́рдiе предъ цари́ пе́рсскими, да́ти на́мъ живо́тъ, е́же воз­дви́гнути и́мъ до́мъ Бо́гу на́­шему и воз­ста́вити запустѣ́в­шая его́, и да́ти на́мъ огражде́нiе во Иуде́и и Иерусали́мѣ:
и ны́нѣ что́ рече́мъ, Бо́же на́шъ, по се́мъ? я́ко оста́вихомъ повелѣ́нiя твоя́,
я́же да́лъ еси́ на́мъ руко́ю ра́бъ тво­и́хъ проро́ковъ, глаго́ля: земля́, на ню́же вы́ вхо́дите наслѣ́дити ю́, земля́ нечиста́ е́сть, по нечистотѣ́ люді́й язы́ческихъ, въ ме́рзостехъ и́хъ, и́миже напо́лниша ю́ от­ у́стъ да́же до у́стъ во скверне́нiихъ сво­и́хъ,
и ны́нѣ дще́рей ва́шихъ не дади́те сыно́мъ и́хъ и дще́рей и́хъ не прiе́млите сыново́мъ ва́шымъ, и не ищи́те ми́ра и́хъ и бла́га и́хъ да́же до вѣ́ка, я́ко да укрѣпи́теся и снѣ́сте блага́я земли́, и наслѣ́дiе дадите́ сыново́мъ ва́шымъ да́же до вѣ́ка:
и по всѣ́хъ, я́же прiидо́ша на на́съ въ дѣ́лѣхъ на́шихъ злы́хъ и грѣсѣ́ на́­шемъ вели́цѣмъ, поне́же нѣ́сть я́коже Бо́гъ на́шъ, и́же изба́вилъ еси́ на́съ от­ беззако́нiй на́шихъ и да́лъ еси́ на́мъ спасе́нiе:
зане́ обрати́хомся разори́ти за́повѣди твоя́ и смѣси́тися съ людьми́ земны́ми: не прогнѣ́вайся на на́съ да́же до сконча́нiя, е́же не бы́ти оста́нку и спаса́емому:
Го́споди Бо́же Изра́илевъ, пра́веденъ еси́ ты́, я́ко оста́хомся спасе́ни, я́коже де́нь се́й: се́, мы́ предъ тобо́ю есмы́ вси́ въ беззако́нiихъ на́шихъ, поне́же не воз­мо́жно ста́ти предъ тобо́ю сего́ ра́ди.
Латинский (Nova Vulgata)
Postquam autem haec completa sunt, accesserunt ad me princi pes dicentes: «Non est separatus populus Israel, sacerdotes et Levitae a populis terrarum et abominationibus eorum, Chananaei videlicet et Hetthaei et Pherezaei et Iebusaei et Ammonitarum et Moabitarum et Aegyptiorum et Amorraeorum.
Tulerunt enim de filiabus eorum sibi et filiis suis et commiscuerunt semen sanctum cum populis terrarum; manus etiam principum et magistratuum fuit in transgressione hac prima».
Cumque audissem sermonem istum, scidi vestimentum meum et pallium et evelli capillos capitis mei et barbae et sedi maerens.
Convenerunt autem ad me omnes, qui timebant verba Dei Israel pro transgressione eorum, qui de captivitate venerant; et ego sedebam tristis usque ad sacrificium vespertinum.
Et in sacrificio vespertino surrexi de afflictione mea et, scisso vestimento et pallio, curvavi genua mea et expandi manus meas ad Dominum Deum meum.
Et dixi: «Deus meus, confundor et erubesco levare faciem meam ad te, quoniam iniquitates nostrae multiplicatae sunt super caput nostrum, et delicta nostra creverunt usque ad caelum
a diebus patrum nostrorum. Peccavimus graviter usque ad diem hanc, et propter iniquitates nostras traditi sumus, ipsi et reges nostri et sacerdotes nostri, in manum regum terrarum et in gladium et in captivitatem et in rapinam et in confusionem vultus sicut et die hac.
Et nunc ad momentum invenimus gratiam apud Dominum Deum nostrum, ut servaret nobis reliquias et figeret nobis tentorium in loco sancto eius et illuminaret oculos nostros Deus noster et daret nobis solacium modicum in servitute nostra.
Quia servi sumus, et in servitute nostra non dereliquit nos Deus noster, sed inclinavit super nos misericordiam regum Persarum, ut darent nobis solacium, et erigeretur domus Dei nostri, et instaurarentur ruinae eius, et dedit nobis refugium in Iuda et Ierusalem.
Et nunc quid dicemus, Deus noster, post haec? Dereliquimus mandata tua,
quae praecepisti in manu servorum tuorum prophetarum dicens: "Terra, ad quam vos ingredimini, ut possideatis eam, terra immunda est, iuxta immunditiam populorum terrarum et abominationem eorum, qui repleverunt eam a fine usque ad finem coinquinatione sua.
Nunc ergo filias vestras ne detis filiis eorum et filias eorum ne accipiatis filiis vestris et non quaeratis pacem eorum et prosperitatem eorum usque in aeternum, ut confortemini et comedatis, quae bona sunt terrae, et heredes habeatis filios vestros usque in saeculum".
Et post omnia, quae venerunt super nos in operibus nostris pessimis et in delicto nostro magno, quia tu, Deus noster, non iudicasti secundum iniquitates nostras et dedisti nobis salutem, sicut est hodie,
numquid amplius irrita faciemus mandata tua et matrimonia iungemus cum populis abominationum istarum? Numquid iratus es nobis usque ad consummationem, ut non essent reliquiae et salus?
Domine, Deus Israel, tua clementia superstites sumus sicut die hac! Ecce coram te sumus in delicto nostro; non enim stari potest coram te propter hoc».
1 Ездре сообщают, что народ породнился с народами иноплеменными; 5 Ездра возносит всенародно молитву покаяния.
По окончании сего, подошли ко мне начальствующие и сказали: народ Израилев и священники и левиты не отделились от народов иноплеменных с мерзостями их, от Хананеев, Хеттеев, Ферезеев, Иевусеев, Аммонитян, Моавитян, Египтян и Аморреев,
потому что взяли дочерей их за себя и за сыновей своих, и смешалось семя святое с народами иноплеменными, и притом рука знатнейших и главнейших была в сем беззаконии первою.
Услышав это слово, я разодрал нижнюю и верхнюю одежду мою и рвал волосы на голове моей и на бороде моей, и сидел печальный.
Тогда собрались ко мне все, убоявшиеся слов Бога Израилева по причине преступления переселенцев, и я сидел в печали до вечерней жертвы.
А во время вечерней жертвы я встал с места сетования моего, и в разодранной нижней и верхней одежде пал на колени мои и простер руки мои к Господу Богу моему
и сказал: Боже мой! стыжусь и боюсь поднять лице мое к Тебе, Боже мой, потому что беззакония наши стали выше головы, и вина наша возросла до небес.
Со дней отцов наших мы в великой вине до сего дня, и за беззакония наши преданы были мы, цари наши, священники наши, в руки царей иноземных, под меч, в плен и на разграбление и на посрамление, как это и ныне.
И вот, по малом времени, даровано нам помилование от Господа Бога нашего, и Он оставил у нас несколько уцелевших и дал нам утвердиться на месте святыни Его, и просветил глаза наши Бог наш, и дал нам ожить немного в рабстве нашем.
Мы – рабы, но и в рабстве нашем не оставил нас Бог наш. И склонил Он к нам милость царей Персидских, чтоб они дали нам ожить, воздвигнуть дом Бога нашего и восстановить его из развалин его, и дали нам ограждение в Иудее и в Иерусалиме.
И ныне, что скажем мы, Боже наш, после этого? Ибо мы отступили от заповедей Твоих,
которые заповедал Ты чрез рабов Твоих пророков, говоря: земля, в которую идете вы, чтоб овладеть ею, земля нечистая, она осквернена нечистотою иноплеменных народов, их мерзостями, которыми они наполнили ее от края до края в осквернениях своих.
Итак дочерей ваших не выдавайте за сыновей их, и дочерей их не берите за сыновей ваших, и не ищите мира их и блага их во веки, чтобы укрепиться вам и питаться благами земли той и передать ее в наследие сыновьям вашим на веки.
И после всего, постигшего нас за худые дела наши и за великую вину нашу, – ибо Ты, Боже наш, пощадил нас не по мере беззакония нашего и дал нам такое избавление, –
неужели мы опять будем нарушать заповеди Твои и вступать в родство с этими отвратительными народами? Не прогневаешься ли Ты на нас даже до истребления нас, так что не будет уцелевших и не будет спасения?
Господи Боже Израилев! праведен Ты. Ибо мы остались уцелевшими до сего дня; и вот мы в беззакониях наших пред лицем Твоим, хотя после этого не надлежало бы нам стоять пред лицем Твоим.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible