Ны́нѣ бо человѣ́ки препира́ю, или́ Бо́га, или́ ищу́ человѣ́комъ угожда́ти? А́ще бо бы́хъ еще́ человѣ́комъ угожда́лъ, Христо́въ ра́бъ не бы́хъ у́бо бы́лъ.

[Зач. 200.] Сказу́ю же ва́мъ, бра́тiе, Благовѣствова́нiе благовѣще́нное от мене́, я́ко нѣ́сть по человѣ́ку:

ни бо а́зъ от человѣ́ка прiя́хъ е́, ниже́ научи́хся, но явле́нiемъ Иису́съ Христо́вымъ.

Слы́шасте бо мое́ житiе́ иногда́ въ Жидо́вствѣ, я́ко по премно́гу гони́хъ Це́рковь Бо́жiю и разруша́хъ ю́,

и преспѣва́хъ въ Жидо́вствѣ па́че мно́гихъ све́рстникъ мои́хъ въ ро́дѣ мое́мъ, и́злиха ревни́тель сы́й оте́ческихъ мои́хъ преда́нiй.

Егда́ же благоволи́ Бо́гъ, избра́вый мя́ от чре́ва ма́тере моея́ и призва́вый благода́тiю Свое́ю,

яви́ти Сы́на Своего́ во мнѣ́, да благовѣству́ю Его́ во язы́цѣхъ, а́бiе не приложи́хся пло́ти и кро́ви,

ни взыдо́хъ во Иерусали́мъ къ пе́рвѣйшымъ мене́ апо́столомъ, но идо́хъ во Араві́ю и па́ки возврати́хся въ Дама́скъ.

Пото́мъ же по трiе́хъ лѣ́тѣхъ взыдо́хъ во Иерусали́мъ согля́дати Петра́, и пребы́хъ у него́ дні́й пятьна́десять.

Ино́го же от апо́столъ не ви́дѣхъ, то́кмо Иа́кова бра́та Госпо́дня.

А я́же пишу́ ва́мъ, се́ предъ Бо́гомъ, я́ко не лгу́.

Пото́мъ же прiидо́хъ въ страны́ Си́рскiя и Килики́йскiя.

Бѣ́хъ же не зна́емь лице́мъ це́рквамъ Иуде́йскимъ, я́же о Христѣ́,

то́чiю же слы́шаще бя́ху, я́ко гоня́й на́съ иногда́, ны́нѣ благовѣству́етъ вѣ́ру, ю́же иногда́ разруша́ше:

и сла́вляху о мнѣ́ Бо́га.

Синодальный

1 Слово Павла к Церквам галатийским. 6 Анафема на тех, кто возвещал им превратное Евангелие. 11 Его Евангелие он принял не от человека, но непосредственно от Христа. Описывает свое обращение и призвание.

[Зач. 198.] Павел апостол, избранный не человеками и не через человека, но Иисусом Христом и Богом Отцем, воскресившим Его из мертвых,

и все находящиеся со мною братия – церквам Галатийским:

[Зач. 199.] благодать вам и мир от Бога Отца и Господа нашего Иисуса Христа,

Который отдал Себя Самого за грехи наши, чтобы избавить нас от настоящего лукавого века, по воле Бога и Отца нашего;

Ему слава во веки веков. Аминь.

Удивляюсь, что вы от призвавшего вас благодатью Христовою так скоро переходите к иному благовествованию,

которое впрочем не иное, а только есть люди, смущающие вас и желающие превратить благовествование Христово.

Но если бы даже мы или Ангел с неба стал благовествовать вам не то, что́ мы благовествовали вам, да будет анафема.

Как прежде мы сказали, так и теперь еще говорю: кто благовествует вам не то, что́ вы приняли, да будет анафема.

У людей ли я ныне ищу благоволения, или у Бога? людям ли угождать стараюсь? Если бы я и поныне угождал людям, то не был бы рабом Христовым.

[Зач. 200.] Возвещаю вам, братия, что Евангелие, которое я благовествовал, не есть человеческое,

ибо и я принял его и научился не от человека, но через откровение Иисуса Христа.

Вы слышали о моем прежнем образе жизни в Иудействе, что я жестоко гнал Церковь Божию, и опустошал ее,

и преуспевал в Иудействе более многих сверстников в роде моем, будучи неумеренным ревнителем отеческих моих преданий.

Когда же Бог, избравший меня от утробы матери моей и призвавший благодатью Своею, благоволил

открыть во мне Сына Своего, чтобы я благовествовал Его язычникам, – я не стал тогда же советоваться с плотью и кровью,

и не пошел в Иерусалим к предшествовавшим мне апостолам, а пошел в Аравию, и опять возвратился в Дамаск.

Потом, спустя три года, ходил я в Иерусалим видеться с Петром и пробыл у него дней пятнадцать.

Другого же из апостолов я не видел никого, кроме Иакова, брата Господня.

А в том, что́ пишу вам, пред Богом, не лгу.

После сего отошел я в страны Сирии и Киликии.

Церквам Христовым в Иудее лично я не был известен,

а только слышали они, что гнавший их некогда ныне благовествует веру, которую прежде истреблял, –

и прославляли за меня Бога.

Греческий [Greek (Koine)]

Пαῦλος ἀπόστολος οὐκ ἀπ᾿ ἀνθρώπων οὐδὲ δι᾿ ἀνθρώπου ἀλλὰ διὰ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ θεοῦ πατρὸς τοῦ ἐγείραντος αὐτὸν ἐκ νεκρῶν

καὶ οἱ σὺν ἐμοὶ πάντες ἀδελφοί ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Γαλατίας

χάρις ὑμῖν καὶ εἰρήνη ἀπὸ θεοῦ πατρὸς ἡμῶν καὶ κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ

τοῦ δόντος ἑαυτὸν ὑπὲρ τῶν ἁμαρτιῶν ἡμῶν ὅπως ἐξέληται ἡμᾶς ἐκ τοῦ αἰῶνος τοῦ ἐνεστῶτος πονηροῦ κατὰ τὸ θέλημα τοῦ θεοῦ καὶ πατρὸς ἡμῶν

ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων ἀμήν

θαυμάζω ὅτι οὕτως ταχέως μετατίθεσθε ἀπὸ τοῦ καλέσαντος ὑμᾶς ἐν χάριτι Χριστοῦ εἰς ἕτερον εὐαγγέλιον

ὃ οὐκ ἔστιν ἄλλο εἰ μή τινές εἰσιν οἱ ταράσσοντες ὑμᾶς καὶ θέλοντες μεταστρέψαι τὸ εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ

ἀλλὰ καὶ ἐὰν ἡμεῖς ἢ ἄγγελος ἐξ οὐρανοῦ εὐαγγελίζηται ὑμῖν παρ᾿ ὃ εὐηγγελισάμεθα ὑμῖν ἀνάθεμα ἔστω

ὡς προειρήκαμεν καὶ ἄρτι πάλιν λέγω εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ᾿ ὃ παρελάβετε ἀνάθεμα ἔστω

ἄρτι γὰρ ἀνθρώπους πείθω ἢ τὸν θεόν ἢ ζητῶ ἀνθρώποις ἀρέσκειν εἰ ἔτι ἀνθρώποις ἤρεσκον Χριστοῦ δοῦλος οὐκ ἂν ἤμην

γνωρίζω γὰρ ὑμῖν ἀδελφοί τὸ εὐαγγέλιον τὸ εὐαγγελισθὲν ὑπ᾿ ἐμοῦ ὅτι οὐκ ἔστιν κατὰ ἄνθρωπον

οὐδὲ γὰρ ἐγὼ παρὰ ἀνθρώπου παρέλαβον αὐτό οὔτε ἐδιδάχθην ἀλλὰ δι᾿ ἀποκαλύψεως Ἰησοῦ Χριστοῦ

ἠκούσατε γὰρ τὴν ἐμὴν ἀναστροφήν ποτε ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὅτι καθ᾿ ὑπερβολὴν ἐδίωκον τὴν ἐκκλησίαν τοῦ θεοῦ καὶ ἐπόρθουν αὐτήν

καὶ προέκοπτον ἐν τῷ Ἰουδαϊσμῷ ὑπὲρ πολλοὺς συνηλικιώτας ἐν τῷ γένει μου περισσοτέρως ζηλωτὴς ὑπάρχων τῶν πατρικῶν μου παραδόσεων

ὅτε δὲ εὐδόκησεν ὁ θεὸς ὁ ἀφορίσας με ἐκ κοιλίας μητρός μου καὶ καλέσας διὰ τῆς χάριτος αὐτοῦ

ἀποκαλύψαι τὸν υἱὸν αὐτοῦ ἐν ἐμοὶ ἵνα εὐαγγελίζωμαι αὐτὸν ἐν τοῖς ἔθνεσιν εὐθέως οὐ προσανεθέμην σαρκὶ καὶ αἵματι

οὐδὲ ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα πρὸς τοὺς πρὸ ἐμοῦ ἀποστόλους ἀλλὰ ἀπῆλθον εἰς Ἀραβίαν καὶ πάλιν ὑπέστρεψα εἰς Δαμασκόν

ἔπειτα μετὰ ἔτη τρία ἀνῆλθον εἰς Ἱεροσόλυμα ἱστορῆσαι Κηφᾶν καὶ ἐπέμεινα πρὸς αὐτὸν ἡμέρας δεκαπέντε

ἕτερον δὲ τῶν ἀποστόλων οὐκ εἶδον εἰ μὴ Ἰάκωβον τὸν ἀδελφὸν τοῦ κυρίου

ἃ δὲ γράφω ὑμῖν ἰδοὺ ἐνώπιον τοῦ θεοῦ ὅτι οὐ ψεύδομαι

ἔπειτα ἦλθον εἰς τὰ κλίματα τῆς Συρίας καὶ τῆς Κιλικίας

ἤμην δὲ ἀγνοούμενος τῷ προσώπῳ ταῖς ἐκκλησίαις τῆς Ἰουδαίας ταῖς ἐν Χριστῷ

μόνον δὲ ἀκούοντες ἦσαν ὅτι ὁ διώκων ἡμᾶς ποτε νῦν εὐαγγελίζεται τὴν πίστιν ἥν ποτε ἐπόρθει

καὶ ἐδόξαζον ἐν ἐμοὶ τὸν θεόν

Грузинский

Языки

პავლე მოციქული, არა კაცთაგან და არც კაცის მიერ, არამედ იესო ქრისტეს და მამა ღვთის მიერ, რომელმაც მკვდრეთით აღადგინა იგი,

და ჩემთან მყოფი ყველა ძმა — გალატიის ეკლესიებს:

მადლი თქვენ და მშვიდობა ჩემი მამა ღმერთისა და უფალ იესო ქრისტესაგან,

რომელმაც თავისი თავი გადასცა ჩვენი ცოდვებისათვის, რათა ვეხსენით ახლანდელი ბოროტი საუკუნისაგან ჩვენი მამა ღვთის ნებით,

რომელსაც ეკუთვნის დიდება უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.

მიკვირს, რომ ასე მალე გადადიხართ სხვა სახარებაზე იმისგან, რომელმაც მოგიწოდათ ქრისტეს მადლით.

არ არსებობს სხვა, მაგრამ არსებობენ ადამიანები, რომელთაც არეულობა შეაქვთ თქვენში და სურთ დაამახინჯონ ქრისტეს სახარება.

მაგრამ თუნდაც ჩვენ ან ანგელოზმა ზეციდან გახაროთ არა ის, რასაც ჩვენ გახარებდით, შეჩვენებული იყოს იგი.

როგორც უკვე ვთქვით, ახლა კვლავ ვამბობ: თუ ვინმემ გახაროთ თქვენ არა ის, რაც მიიღეთ, შეჩვენებული იყოს.

ახლა ადამიანებს ვარწმუნებ თუ ღმერთს? ან იქნებ ვცდილობ ადამიანებს ვაამო? აქამდე ისევ ადამიანებს რომ ვაამებდე, ქრისტეს მონა აღარ ვიქნებოდი.

ხოლო გაუწყებთ თქვენ, ძმებო, რომ სახარება, რომელსაც ვახარებდი, არ არის კაცთმიერი.

ვინაიდან მეც არ მიმიღია და არ მისწავლია იგი კაცისაგან, არამედ იესო ქრისტეს გამოცხადებით.

რადგან გსმენიათ თქვენ ჩემი წინანდელი მიმოსვლა იუდეველობაში, რომ მე სასტიკად ვდევნიდი ღვთის ეკლესიას და ვარბევდი მას.

აღვემატებოდი იუდეველობაში მრავალ ჩემს ტოლს ჩემს ტომში, ვინაიდან ჩემი მამების გადმოცემების მოშურნე ვიყავი მეტისმეტად.

ხოლო როცა კეთილინება ღმერთმა, რომელმაც გამომარჩია დედის საშოდან და მომიწოდა თავისი მადლით,

გამოეცხადებინა ჩემში თავისი ძე, რომ მეხარებინა იგი წარმართთათვის, მყისვე როდი დავეთათბირე ხორცსა და სისხლს.

არც იერუსალიმში ავსულვარ ჩემს წინამორბედ მოციქულებთან, არამედ არაბეთში წავედი და კვლავ დავბრუნდი დამასკოს.

მერე, სამი წლის შემდეგ, ავედი იერუსალიმში პეტრეს სანახავად და თხუთმეტი დღე დავყავი მასთან.

სხვა მოციქულთაგან არავინ მინახავს, გარდა უფლის ძმის, იაკობისა.

ხოლო რასაც მე თქვენ გწერთ, მართალია, და არ ვცრუობ ღვთის წინაშე.

ამის შემდეგ წავედი სირიისა და კილიკიის ქვეყნებში.

მაგრამ იუდეაში ქრისტეს ეკლესიებისათვის პირადად არ ვიყავი ცნობილი.

მხოლოდ ის გაეგონათ, რომ კაცი, რომელიც ოდესღაც გვდევნიდა, ახლა ახარებს იმ სარწმუნეობას, რომელსაც წინათ ებრძოდაო,

და ადიდებდნენ ღმერთს ჩემს გამო.