Скрыть
3:1
3:4
3:5
3:9
3:20
3:21
3:23
3:25
Церковнославянский (рус)
О, несмы́слен­нiи Гала́те, кто́ вы́ прельсти́лъ е́сть не покори́тися и́стинѣ, и́мже предъ очи́ма Иису́съ Христо́съ преднапи́санъ бы́сть, въ ва́съ распя́тъ?
Сiе́ еди́но хощу́ увѣ́дѣти от­ ва́съ: от­ дѣ́лъ ли зако́на Ду́ха прiя́сте, или́ от­ слу́ха вѣ́ры?
Та́ко ли несмы́слен­ни есте́? Наче́нше ду́хомъ, ны́нѣ пло́тiю скончава́ете?
Толи́ка пострада́сте ту́не? А́ще то́чiю и ту́не.
Подая́й у́бо ва́мъ Ду́ха и дѣ́й­ст­вуяй си́лы въ ва́съ, от­ дѣ́лъ ли зако́на, или́ от­ слу́ха вѣ́ры?
Я́коже Авраа́мъ вѣ́рова Бо́гу, и вмѣни́ся ему́ въ пра́вду.
Разумѣ́йте у́бо, я́ко су́щiи от­ вѣ́ры, сі́и су́ть сы́нове Авраа́мли.
[Зач. 205.] Предуви́дѣв­шее же Писа́нiе, я́ко от­ вѣ́ры оправда́етъ язы́ки Бо́гъ, пре́жде благовѣ­ст­вова́ Авраа́му, я́ко благословя́т­ся о тебѣ́ вси́ язы́цы.
Тѣ́мже су́щiи от­ вѣ́ры, благословя́т­ся съ вѣ́рнымъ Авраа́момъ:
ели́цы бо от­ дѣ́лъ зако́на су́ть, подъ кля́твою су́ть. Пи́сано бо е́сть: про́клятъ вся́къ, и́же не пребу́детъ во всѣ́хъ пи́сан­ныхъ въ кни́зѣ зако́н­нѣй, я́ко твори́ти я́.
А я́ко въ зако́нѣ никто́же оправда́ет­ся от­ Бо́га, я́вѣ, я́ко пра́ведный от­ вѣ́ры жи́въ бу́детъ.
Зако́нъ же нѣ́сть от­ вѣ́ры: но сотвори́вый та́ человѣ́къ жи́въ бу́детъ въ ни́хъ.
[Зач. 206.] Христо́съ ны́ искупи́лъ е́сть от­ кля́твы зако́н­ныя, бы́въ по на́съ кля́тва: пи́сано бо е́сть: про́клятъ вся́къ вися́й на дре́вѣ:
да въ язы́цѣхъ благослове́нiе Авраа́мле бу́детъ о Христѣ́ Иису́сѣ, да обѣтова́нiе Ду́ха прiи́мемъ вѣ́рою.
[Зач. 207.] Бра́тiе, по человѣ́ку глаго́лю: оба́че человѣ́ческаго предутвержде́н­на завѣ́та никто́же от­мета́етъ или́ при­­повелѣва́етъ.
Авраа́му же рече́ни бы́ша обѣ́ты, и сѣ́мени его́. Не глаго́летъ [же]: и сѣ́менемъ, я́ко о мно́зѣхъ, но я́ко о еди́номъ: и сѣ́мени тво­ему́, и́же е́сть Христо́съ.
Сiе́ же глаго́лю, завѣ́та предутвержде́н­наго от­ Бо́га во Христа́, бы́вый по лѣ́тѣхъ четы́риста и три́десятихъ зако́нъ не от­мета́етъ, во е́же разори́ти обѣтова́нiе.
А́ще бо от­ зако́на наслѣ́дiе, не ктому́ [уже́] от­ обѣтова́нiя: Авраа́му же обѣтова́нiемъ дарова́ Бо́гъ.
Что́ у́бо зако́нъ? Преступле́нiй ра́ди при­­ложи́ся, до́ндеже прiи́детъ сѣ́мя, ему́же обѣтова́ся, вчине́нъ А́нгелы, руко́ю хода́тая.
Хода́тай же еди́наго нѣ́сть, Бо́гъ же еди́нъ е́сть.
Зако́нъ ли у́бо проти́ву обѣтова́ниемъ Бо́жiимъ? Да не бу́детъ. А́ще бо да́нъ бы́сть зако́нъ могі́й оживи́ти, во­и́стин­ну от­ зако́на бы была́ пра́вда:
но затвори́ Писа́нiе всѣ́хъ подъ грѣхо́мъ, да обѣтова́нiе от­ вѣ́ры Иису́съ Христо́вы да́ст­ся вѣ́ру­ю­щымъ.
[Зач. 208.] Пре́жде же при­­ше́­ст­вiя вѣ́ры, подъ зако́номъ стрего́ми бѣ́хомъ, затворе́ни въ хотя́щую вѣ́ру от­кры́тися.
Тѣ́мже зако́нъ пѣ́стунъ на́мъ бы́сть во Христа́, да от­ вѣ́ры оправди́мся:
при­­ше́дшей же вѣ́рѣ, уже́ не подъ пѣ́стуномъ есмы́.
Вси́ бо вы́ сы́нове Бо́жiи есте́ вѣ́рою о Христѣ́ Иису́сѣ:
ели́цы бо во Христа́ крести́стеся, во Христа́ облеко́стеся.
Нѣ́сть Иуде́й, ни Е́ллинъ: нѣ́сть ра́бъ, ни свобо́дь: нѣ́сть му́жескiй по́лъ, ни же́нскiй: вси́ бо вы́ еди́но есте́ о Христѣ́ Иису́сѣ.
А́ще ли вы́ Христо́вы, у́бо Авраа́мле сѣ́мя есте́, и по обѣтова́нiю наслѣ́дницы.
Латинский (Nova Vulgata)
O insensati Galatae, quis vos fascinavit, ante quorum oculos Iesus Christus descriptus est crucifixus?
Hoc solum volo a vobis discere: Ex operibus legis Spiritum accepistis an ex auditu fidei?
Sic stulti estis? Cum Spiritu coeperitis, nunc carne consummamini?
Tanta passi estis sine causa? Si tamen et sine causa!
Qui ergo tribuit vobis Spiritum et operatur virtutes in vobis, ex operibus legis an ex auditu fidei?
Sicut Abraham credidit Deo, et reputatum est ei ad iustitiam.
Cognoscitis ergo quia qui ex fide sunt, hi sunt filii Abrahae.
Providens autem Scriptura, quia ex fide iustificat gentes Deus, praenuntiavit Abrahae: "Benedicentur in te omnes gentes".
Igitur, qui ex fide sunt, benedicuntur cum fideli Abraham.
Quicumque enim ex operibus legis sunt, sub maledicto sunt; scriptum est enim: «Maledictus omnis, qui non permanserit in omnibus, quae scripta sunt in libro legis, ut faciat ea».
Quoniam autem in lege nemo iustificatur apud Deum manifestum est, quia iustus ex fide vivet;
lex autem non est ex fide; sed, qui fecerit ea, vivet in illis.
Christus nos redemit de maledicto legis factus pro nobis maledictum, quia scriptum est: «Maledictus omnis, qui pendet in ligno»,
ut in gentes benedictio Abrahae fieret in Christo Iesu, ut promissionem Spiritus accipiamus per fidem.
Fratres, secundum hominem dico, tamen hominis confirmatum testamentum nemo irritum facit aut superordinat.
Abrahae autem dictae sunt promissiones et semini eius. Non dicit: «Et seminibus», quasi in multis, sed quasi in uno: "Et semini tuo", qui est Christus.
Hoc autem dico: Testamentum confirmatum a Deo, quae post quadringentos et triginta annos facta est lex, non irritum facit ad evacuandam promissionem.
Nam si ex lege hereditas, iam non ex promissione; Abrahae autem per promissionem donavit Deus.
Quid igitur lex? Propter transgressiones apposita est, donec veniret semen, cui promissum est, ordinata per angelos in manu mediatoris.
Mediator autem unius non est, Deus autem unus est.
Lex ergo adversus promissa Dei? Absit. Si enim data esset lex, quae posset vivificare, vere ex lege esset iustitia.
Sed conclusit Scriptura omnia sub peccato, ut promissio ex fide Iesu Christi daretur credentibus.
Prius autem quam veniret fides, sub lege custodiebamur conclusi in eam fidem, quae revelanda erat.
Itaque lex paedagogus noster fuit in Christum, ut ex fide iustificemur;
at ubi venit fides, iam non sumus sub paedagogo.
Omnes enim filii Dei estis per fidem in Christo Iesu.
Quicumque enim in Christum baptizati estis, Christum induistis:
non est Iudaeus neque Graecus, non est servus neque liber, non est masculus et femina; omnes enim vos unus estis in Christo Iesu.
Si autem vos Christi, ergo Abrahae semen estis, secundum promissionem heredes.
Синодальный
1 Павел указывает галатийцам, как они сами приняли Духа по вере. 6 Обетование Божие Аврааму принято им верою. 15 Закон, данный позднее, не отменяет Божьего обетования. 23 «Если вы Христовы, то вы... по обетованию наследники».
О, несмысленные Галаты! кто прельстил вас не покоряться истине, вас, у которых перед глазами предначертан был Иисус Христос, как бы у вас распятый?
Сие только хочу знать от вас: через дела ли закона вы получили Духа, или через наставление в вере?
Так ли вы несмысленны, что, начав духом, теперь оканчиваете плотью?
Столь многое потерпели вы неужели без пользы? О, если бы только без пользы!
Подающий вам Духа и совершающий между вами чудеса через дела ли закона сие производит, или через наставление в вере?
Так Авраам поверил Богу, и это вменилось ему в праведность.
Познайте же, что верующие суть сыны Авраама.
[Зач. 205.] И Писание, провидя, что Бог верою оправдает язычников, предвозвестило Аврааму: в тебе благословятся все народы.
Итак верующие благословляются с верным Авраамом,
а все, утверждающиеся на делах закона, находятся под клятвою. Ибо написано: проклят всяк, кто не исполняет постоянно всего, что написано в книге закона.
А что законом никто не оправдывается пред Богом, это ясно, потому что праведный верою жив будет.
А закон не по вере; но кто исполняет его, тот жив будет им.
[Зач. 206.] Христос искупил нас от клятвы закона, сделавшись за нас клятвою (ибо написано: проклят всяк, висящий на древе),
дабы благословение Авраамово через Христа Иисуса распространилось на язычников, чтобы нам получить обещанного Духа верою.
[Зач. 207.] Братия! говорю по рассуждению человеческому: даже человеком утвержденного завещания никто не отменяет и не прибавляет к нему.
Но Аврааму даны были обетования и семени его. Не сказано: и потомкам, как бы о многих, но как об одном: и семени твоему, которое есть Христос.
Я говорю то, что завета о Христе, прежде Богом утвержденного, закон, явившийся спустя четыреста тридцать лет, не отменяет та́к, чтобы обетование потеряло силу.
Ибо если по закону наследство, то уже не по обетованию; но Аврааму Бог даровал оное по обетованию.
Для чего же закон? Он дан после по причине преступлений, до времени пришествия семени, к которому относится обетование, и преподан через Ангелов, рукою посредника.
Но посредник при одном не бывает, а Бог один.
Итак закон противен обетованиям Божиим? Никак! Ибо если бы дан был закон, могущий животворить, то подлинно праведность была бы от закона;
но Писание всех заключило под грехом, дабы обетование верующим дано было по вере в Иисуса Христа.
[Зач. 208.] А до пришествия веры мы заключены были под стражею закона, до того времени, как надлежало открыться вере.
Итак закон был для нас детоводителем ко Христу, дабы нам оправдаться верою;
по пришествии же веры, мы уже не под руководством детоводителя.
Ибо все вы сыны Божии по вере во Христа Иисуса;
все вы, во Христа крестившиеся, во Христа облеклись.
Нет уже Иудея, ни язычника; нет раба, ни свободного; нет мужеского пола, ни женского: ибо все вы одно во Христе Иисусе.
Если же вы Христовы, то вы семя Авраамово и по обетованию наследники.
О, неразумныя Галаты! хто вас так зачараваў, каб не скара́ліся ісціне, вас, перад вачыма якіх апíсаны быў Іісус Хрыстос, нíбы сярод вас распя́ты́
Толькі адно хачу ведаць ад вас: праз справы закона вы атрымалі Духа ці праз пропаведзь веры́
Хіба́ вы такія неразумныя, што, пачаўшы Духам, цяпер завяршаеце плоццю́
Няўжо вы столькі перацярпелі марна́ Калі б толькі марна!
Той, Хто дае вам Духа і здзяйсняе сярод вас цуды, робіць гэта праз справы закона ці праз пропаведзь веры́
Так, як Аўраам паверыў Богу, і гэта залічылася яму як праведнасць.
Дык ведайце, што веруючыя — гэта сыны Аўраамавы.
І Пісанне, прадбачачы, што Бог па веры апраўдае язычнікаў, прадвясціла Аўрааму: «у табе благаславёныя будуць усе народы».
Так што веруючыя благаслаўляюцца з верным Аўраамам,
а ўсе, хто спадзяецца ад справы закона, тыя пад пракляццем. Бо напісана: «пракляты кожны, хто не трымаецца ўсяго, што напíсана ў кнізе закона, каб вы́канаць гэта».
А што законам ніхто не атрымлівае апраўдання перад Богам, гэта ясна, бо праведны вераю жывы будзе.
Закон жа не ад веры; наадварот, у ім ска́зана: хто выконвае яго, той жывы́ будзе ім.
Хрыстос выкупіў нас ад пракляцця закона, зрабіўшыся за нас пракляццем, — бо напісана: «пракляты кожны, хто вісіць на дрэве», —
каб благаславенне Аўраамава было́ праз Хрыста Іісуса на язычніках, каб абяцанага Духа мы атрымалі па веры.
Браты! я кажу́, разважа́ючы як чалаве́к: нават чалавекам зацверджанага завяшчання ніхто не адмяня́е і не дапаўня́е.
Аўрааму ж дадзены былі абяцанні і се́мені яго. Не сказана: «і насе́нню», як пра многіх, а як пра аднаго: «і се́мені твайму», якое ёсць Хрыстос.
Вось што я кажу: раней зацверджанага Богам запавету пра Хрыста закон, які з’явіўся на чатырыста трыццаць гадоў пазней, не адмяняе і не скасоўвае абяцання.
Бо калі паводле закона спадчына, то ўжо не паводле абяцання; але Аўрааму Бог даў гэта паводле абяцання.
Навошта ж закон? Ён быў дададзены пазней з-за злачынстваў, — да часу прышэсця семені, якому дадзена абяцанне, — і перададзены праз ангелаў, рукою пасрэдніка.
Але пасрэдніка пры адным не бывае, а Бог адзін.
Дык што, закон супраць абяцанняў Божых? Ні ў якім разе! Бо калі б дадзены быў закон, які можа даваць жыццё, то сапраўды праведнасць была б ад закона;
але Пісанне ўсё замкнула пад грахом, каб абяцанне дадзена было па веры ў Іісуса Хрыста веруючым.
Але да таго як прыйшла вера, мы былі замкнёнымі пад вартаю закона ў чаканні адкрыцця веры.
Так што закон стаў для нас выхавацелем, які вёў да Хрыста, каб мы былі апраўда́ны вераю;
калі ж прыйшла вера, то мы ўжо не пад апекай выхавацеля.
Бо ўсе вы сыны Божыя па веры ў Хрыста Іісуса;
усе вы, што ў Хрыста ахрысціліся, у Хрыста апрануліся.
Няма ўжо ні Іудзея, ні язычніка; няма ні раба, ні свабоднага; няма ні мужчынскага полу, ні жаночага: бо ўсе вы — адно ў Хрысце Іісусе.
Калі ж вы Хрыстовы, то вы — семя Аўраамава і паводле абяцання спадкаемцы.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible