Ве́тхий Заве́т:
Быт.
Исх.
Лев.
Чис.
Втор.
Нав.
Суд.
Руф.
1Цар.
2Цар.
3Цар.
4Цар.
1Пар.
2Пар.
1Езд.
Неем.
2Езд.
Тов.
Иудиф.
Есф.
Иов.
Пс.
Прит.
Еккл.
Песн.
Прем.
Сир.
Ис.
Иер.
Плч.
ПослИер.
Вар.
Иез.
Дан.
Ос.
Иоил.
Ам.
Авд.
Ион.
Мих.
Наум.
Авв.
Соф.
Аг.
Зах.
Мал.
1Мак.
2Мак.
3Мак.
3Езд.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Но́вый Заве́т: Мф. Мк. Лк. Ин. Деян. Иак. 1Пет. 2Пет. 1Ин. 2Ин. 3Ин. Иуд. Рим. 1Кор. 2Кор. Гал. Еф. Флп. Кол. 1Фес. 2Фес. 1Тим. 2Тим. Тит. Флм. Евр. Откр.
Скрыть
3:1
3:4
3:5
3:9
3:20
3:21
3:23
3:25
Глава 5
5:3
5:4
5:7
5:8
5:10
5:12
5:15
5:16
5:20
5:21
5:23
5:25
О, несмы́сленнiи Гала́те, кто́ вы́ прельсти́лъ е́сть не покори́тися и́стинѣ, и́мже предъ очи́ма Иису́съ Христо́съ преднапи́санъ бы́сть, въ ва́съ распя́тъ?
Сiе́ еди́но хощу́ увѣ́дѣти от ва́съ: от дѣ́лъ ли зако́на Ду́ха прiя́сте, или́ от слу́ха вѣ́ры?
Та́ко ли несмы́сленни есте́? Наче́нше ду́хомъ, ны́нѣ пло́тiю скончава́ете?
Толи́ка пострада́сте ту́не? А́ще то́чiю и ту́не.
Подая́й у́бо ва́мъ Ду́ха и дѣ́йствуяй си́лы въ ва́съ, от дѣ́лъ ли зако́на, или́ от слу́ха вѣ́ры?
Я́коже Авраа́мъ вѣ́рова Бо́гу, и вмѣни́ся ему́ въ пра́вду.
Разумѣ́йте у́бо, я́ко су́щiи от вѣ́ры, сі́и су́ть сы́нове Авраа́мли.
[Зач. 205.] Предуви́дѣвшее же Писа́нiе, я́ко от вѣ́ры оправда́етъ язы́ки Бо́гъ, пре́жде благовѣствова́ Авраа́му, я́ко благословя́тся о тебѣ́ вси́ язы́цы.
Тѣ́мже су́щiи от вѣ́ры, благословя́тся съ вѣ́рнымъ Авраа́момъ:
ели́цы бо от дѣ́лъ зако́на су́ть, подъ кля́твою су́ть. Пи́сано бо е́сть: про́клятъ вся́къ, и́же не пребу́детъ во всѣ́хъ пи́санныхъ въ кни́зѣ зако́ннѣй, я́ко твори́ти я́.
А я́ко въ зако́нѣ никто́же оправда́ется от Бо́га, я́вѣ, я́ко пра́ведный от вѣ́ры жи́въ бу́детъ.
Зако́нъ же нѣ́сть от вѣ́ры: но сотвори́вый та́ человѣ́къ жи́въ бу́детъ въ ни́хъ.
[Зач. 206.] Христо́съ ны́ искупи́лъ е́сть от кля́твы зако́нныя, бы́въ по на́съ кля́тва: пи́сано бо е́сть: про́клятъ вся́къ вися́й на дре́вѣ:
да въ язы́цѣхъ благослове́нiе Авраа́мле бу́детъ о Христѣ́ Иису́сѣ, да обѣтова́нiе Ду́ха прiи́мемъ вѣ́рою.
[Зач. 207.] Бра́тiе, по человѣ́ку глаго́лю: оба́че человѣ́ческаго предутвержде́нна завѣ́та никто́же отмета́етъ или́ приповелѣва́етъ.
Авраа́му же рече́ни бы́ша обѣ́ты, и сѣ́мени его́. Не глаго́летъ [же]: и сѣ́менемъ, я́ко о мно́зѣхъ, но я́ко о еди́номъ: и сѣ́мени твоему́, и́же е́сть Христо́съ.
Сiе́ же глаго́лю, завѣ́та предутвержде́ннаго от Бо́га во Христа́, бы́вый по лѣ́тѣхъ четы́риста и три́десятихъ зако́нъ не отмета́етъ, во е́же разори́ти обѣтова́нiе.
А́ще бо от зако́на наслѣ́дiе, не ктому́ [уже́] от обѣтова́нiя: Авраа́му же обѣтова́нiемъ дарова́ Бо́гъ.
Что́ у́бо зако́нъ? Преступле́нiй ра́ди приложи́ся, до́ндеже прiи́детъ сѣ́мя, ему́же обѣтова́ся, вчине́нъ А́нгелы, руко́ю хода́тая.
Хода́тай же еди́наго нѣ́сть, Бо́гъ же еди́нъ е́сть.
Зако́нъ ли у́бо проти́ву обѣтова́ниемъ Бо́жiимъ? Да не бу́детъ. А́ще бо да́нъ бы́сть зако́нъ могі́й оживи́ти, вои́стинну от зако́на бы была́ пра́вда:
но затвори́ Писа́нiе всѣ́хъ подъ грѣхо́мъ, да обѣтова́нiе от вѣ́ры Иису́съ Христо́вы да́стся вѣ́рующымъ.
[Зач. 208.] Пре́жде же прише́ствiя вѣ́ры, подъ зако́номъ стрего́ми бѣ́хомъ, затворе́ни въ хотя́щую вѣ́ру откры́тися.
Тѣ́мже зако́нъ пѣ́стунъ на́мъ бы́сть во Христа́, да от вѣ́ры оправди́мся:
прише́дшей же вѣ́рѣ, уже́ не подъ пѣ́стуномъ есмы́.
Вси́ бо вы́ сы́нове Бо́жiи есте́ вѣ́рою о Христѣ́ Иису́сѣ:
ели́цы бо во Христа́ крести́стеся, во Христа́ облеко́стеся.
Нѣ́сть Иуде́й, ни Е́ллинъ: нѣ́сть ра́бъ, ни свобо́дь: нѣ́сть му́жескiй по́лъ, ни же́нскiй: вси́ бо вы́ еди́но есте́ о Христѣ́ Иису́сѣ.
А́ще ли вы́ Христо́вы, у́бо Авраа́мле сѣ́мя есте́, и по обѣтова́нiю наслѣ́дницы.
Свобо́дою у́бо, е́юже Христо́съ на́съ свободи́, сто́йте, и не па́ки подъ и́гомъ рабо́ты держи́теся.
Се́ а́зъ Па́велъ глаго́лю ва́мъ, я́ко а́ще обрѣ́заетеся, Христо́съ ва́съ ничто́же по́льзуетъ.
Свидѣ́телствую же па́ки вся́кому человѣ́ку обрѣ́зающемуся, я́ко до́лженъ е́сть ве́сь зако́нъ твори́ти.
Упраздни́стеся от Христа́, и́же зако́номъ оправда́етеся, от благода́ти отпадо́сте:
мы́ бо ду́хомъ от вѣ́ры упова́нiя пра́вды жде́мъ.
О Христѣ́ бо Иису́сѣ ни обрѣ́занiе что́ мо́жетъ, ни необрѣ́занiе, но вѣ́ра любо́вiю поспѣ́шествуема.
Теча́сте до́брѣ: кто́ ва́мъ возбрани́ не покаря́тися и́стинѣ?
Препрѣ́нiе не от Призва́вшаго вы́.
Ма́лъ ква́съ все́ смѣше́нiе ква́ситъ.
А́зъ надѣ́юся о ва́съ въ Го́сподѣ, я́ко ничто́же и́но разумѣ́ти бу́дете: смуща́яй же ва́съ понесе́тъ грѣ́хъ, кто́ бы ни бы́лъ.
[Зач. 212.] А́зъ же, бра́тiе, а́ще обрѣ́занiе еще́ проповѣ́дую, почто́ еще́ гони́мь е́смь? У́бо упраздни́ся собла́знъ кре́ста́.
О, да́бы отсѣче́ни бы́ли развраща́ющiи ва́съ.
Вы́ бо на свобо́ду зва́ни бы́сте, бра́тiе: то́чiю да не свобо́да ва́ша въ вину́ пло́ти, но любо́вiю рабо́тайте дру́гъ дру́гу.
И́бо ве́съ зако́нъ въ еди́нѣмъ словеси́ исполня́ется, во е́же: возлю́биши бли́жняго твоего́ я́коже себе́.
А́ще же дру́гъ дру́га угрыза́ете и снѣда́ете, блюди́теся, да не дру́гъ от дру́га истребле́ни бу́дете.
Глаго́лю же: ду́хомъ ходи́те, и по́хоти плотскі́я не соверша́йте:
пло́ть бо похотству́етъ на ду́ха, ду́хъ же на пло́ть: сiя́ же дру́гъ дру́гу проти́вятся, да не я́же хо́щете, сiя́ творите́.
А́ще ли ду́хомъ води́ми есте́, нѣ́сте подъ зако́номъ.
Явле́на же су́ть дѣла́ плотска́я, я́же су́ть прелюбодѣя́нiе, блу́дъ, нечистота́, студодѣя́нiе,
идолослуже́нiе, чародѣя́нiя, вражды́, рве́нiя, зави́ды, я́рости, разжже́нiя, ра́спри, собла́зны, е́реси,
за́висти, уби́йства, пiя́нства, безчи́нни кли́чи и подо́бная си́мъ: я́же предглаго́лю ва́мъ, я́коже и предреко́хъ, я́ко такова́я творя́щiи Ца́рствiя Бо́жiя не наслѣ́дятъ.
[Зач. 213.] Пло́дъ же духо́вный е́сть любы́, ра́дость, ми́ръ, долготерпѣ́нiе, бла́гость, милосе́рдiе, вѣ́ра,
кро́тость, воздержа́нiе: на таковы́хъ нѣ́сть зако́на.
А и́же Христо́вы су́ть, пло́ть распя́ша со страстьми́ и похотьми́.
А́ще живе́мъ ду́хомъ, ду́хомъ и да хо́димъ.
Не быва́имъ тщесла́вни, дру́гъ дру́га раздража́юще, дру́гъ дру́гу зави́дяще.
1 Павел указывает галатийцам, как они сами приняли Духа по вере. 6 Обетование Божие Аврааму принято им верою. 15 Закон, данный позднее, не отменяет Божьего обетования. 23 «Если вы Христовы, то вы... по обетованию наследники».
О, несмысленные Галаты! кто прельстил вас не покоряться истине, вас, у которых перед глазами предначертан был Иисус Христос, как бы у вас распятый?
Сие только хочу знать от вас: через дела ли закона вы получили Духа, или через наставление в вере?
Так ли вы несмысленны, что, начав духом, теперь оканчиваете плотью?
Столь многое потерпели вы неужели без пользы? О, если бы только без пользы!
Подающий вам Духа и совершающий между вами чудеса через дела ли закона сие производит, или через наставление в вере?
Так Авраам поверил Богу, и это вменилось ему в праведность.
Познайте же, что верующие суть сыны Авраама.
[Зач. 205.] И Писание, провидя, что Бог верою оправдает язычников, предвозвестило Аврааму: в тебе благословятся все народы.
Итак верующие благословляются с верным Авраамом,
а все, утверждающиеся на делах закона, находятся под клятвою. Ибо написано: проклят всяк, кто не исполняет постоянно всего, что написано в книге закона.
А что законом никто не оправдывается пред Богом, это ясно, потому что праведный верою жив будет.
А закон не по вере; но кто исполняет его, тот жив будет им.
[Зач. 206.] Христос искупил нас от клятвы закона, сделавшись за нас клятвою (ибо написано: проклят всяк, висящий на древе),
дабы благословение Авраамово через Христа Иисуса распространилось на язычников, чтобы нам получить обещанного Духа верою.
[Зач. 207.] Братия! говорю по рассуждению человеческому: даже человеком утвержденного завещания никто не отменяет и не прибавляет к нему.
Но Аврааму даны были обетования и семени его. Не сказано: и потомкам, как бы о многих, но как об одном: и семени твоему, которое есть Христос.
Я говорю то, что завета о Христе, прежде Богом утвержденного, закон, явившийся спустя четыреста тридцать лет, не отменяет та́к, чтобы обетование потеряло силу.
Ибо если по закону наследство, то уже не по обетованию; но Аврааму Бог даровал оное по обетованию.
Для чего же закон? Он дан после по причине преступлений, до времени пришествия семени, к которому относится обетование, и преподан через Ангелов, рукою посредника.
Но посредник при одном не бывает, а Бог один.
Итак закон противен обетованиям Божиим? Никак! Ибо если бы дан был закон, могущий животворить, то подлинно праведность была бы от закона;
но Писание всех заключило под грехом, дабы обетование верующим дано было по вере в Иисуса Христа.
[Зач. 208.] А до пришествия веры мы заключены были под стражею закона, до того времени, как надлежало открыться вере.
Итак закон был для нас детоводителем ко Христу, дабы нам оправдаться верою;
по пришествии же веры, мы уже не под руководством детоводителя.
Ибо все вы сыны Божии по вере во Христа Иисуса;
все вы, во Христа крестившиеся, во Христа облеклись.
Нет уже Иудея, ни язычника; нет раба, ни свободного; нет мужеского пола, ни женского: ибо все вы одно во Христе Иисусе.
Если же вы Христовы, то вы семя Авраамово и по обетованию наследники.
1 Стойте в свободе. 13 Не пользуйтесь свободой для угождения плоти. 16 Дела плоти и плод духа.
Итак стойте в свободе, которую даровал нам Христос, и не подвергайтесь опять игу рабства.
Вот, я, Павел, говорю вам: если вы обрезываетесь, не будет вам никакой пользы от Христа.
Еще свидетельствую всякому человеку обрезывающемуся, что он должен исполнить весь закон.
Вы, оправдывающие себя законом, остались без Христа, отпали от благодати,
а мы духом ожидаем и надеемся праведности от веры.
Ибо во Христе Иисусе не имеет силы ни обрезание, ни необрезание, но вера, действующая любовью.
Вы шли хорошо: кто остановил вас, чтобы вы не покорялись истине?
Такое убеждение не от Призывающего вас.
Малая закваска заквашивает все тесто.
Я уверен о вас в Господе, что вы не будете мыслить иначе; а смущающий вас, кто бы он ни был, понесет на себе осуждение.
[Зач. 212.] За что же гонят меня, братия, если я и теперь проповедую обрезание? Тогда соблазн креста прекратился бы.
О, если бы удалены были возмущающие вас!
К свободе призваны вы, братия, только бы свобода ваша не была поводом к угождению плоти, но любовью служи́те друг другу.
Ибо весь закон в одном слове заключается: люби ближнего твоего, как самого себя.
Если же друг друга угрызаете и съедаете, берегитесь, чтобы вы не были истреблены друг другом.
Я говорю: поступайте по духу, и вы не будете исполнять вожделений плоти,
ибо плоть желает противного духу, а дух – противного плоти: они друг другу противятся, так что вы не то делаете, что хотели бы.
Если же вы духом водитесь, то вы не под законом.
Дела плоти известны; они суть: прелюбодеяние, блуд, нечистота, непотребство,
идолослужение, волшебство, вражда, ссоры, зависть, гнев, распри, разногласия, (соблазны,) ереси,
ненависть, убийства, пьянство, бесчинство и тому подобное. Предваряю вас, как и прежде предварял, что поступающие так Царствия Божия не наследуют.
[Зач. 213.] Плод же духа: любовь, радость, мир, долготерпение, благость, милосердие, вера,
кротость, воздержание. На таковых нет закона.
Но те, которые Христовы, распяли плоть со страстями и похотями.
Если мы живем духом, то по духу и поступать должны.
Не будем тщеславиться, друг друга раздражать, друг другу завидовать.
Испанский Reina-Valera 1995
Языки
- Добавить язык
- Церковнослав. (рус)
- Церковнослав. (цс)
- Рус. (Синодальный)
- Рус. (Синод. с ударе́-ми)
- Рус. (еп. Кассиан)
- Рус. (К.П. Победоносцев)
- Arab (JAB)
- Arab (AVD)
- Azerbaijani
- Armenian
- Belarusian
- Bulgarian
- Chinese (simpl.)
- Croatian (S&D)
- English (NKJV)
- English (NRSV)
- English (KJV)
- Estonian
- Finnish (1992)
- French (LSG)
- Georgian (ancient)
- Georgian
- German (MLU, 1912)
- German (GNB)
- Greek (Koine)
- Greek (TGV)
- Greek (NA, 28)
- Hebrew NT by Delitzsch
- Italian (CEI 1974)
- Italian
- Kyrgyz
- Latin (Nova Vulgata)
- Latvian
- Romanian
- Polish
- Portuguese
- Serbian (synod.)
- Serbian
- Spanish (RVR 1995)
- Swedish (Folkbibeln)
- Tajik
- Ukrainian (Homenko)
- Ukrainian (Ogienko)
- Uzbek
¡Gálatas insensatos!, ¿quién os fascinó para no obedecer a la verdad, a vosotros ante cuyos ojos Jesucristo fue ya presentado claramente crucificado?
Esto sólo quiero saber de vosotros: ¿Recibisteis el Espíritu por las obras de la Ley o por el escuchar con fe?
¿Tan insensatos sois? Habiendo comenzado por el Espíritu, ¿ahora vais a acabar por la carne?
¿Tantas cosas habéis padecido en vano? Si es que realmente fue en vano.
Aquel, pues, que os da el Espíritu y hace maravillas entre vosotros, ¿lo hace por las obras de la Ley o por el oír con fe?
Así Abraham creyó a Dios y le fue contado por justicia.
Sabed, por tanto, que los que tienen fe, éstos son hijos de Abraham.
Y la Escritura, previendo que Dios había de justificar por la fe a los gentiles, dio de antemano la buena nueva a Abraham, diciendo: «En ti serán benditas todas las naciones.»
De modo que los que tienen fe son bendecidos con el creyente Abraham.
Todos los que dependen de las obras de la Ley están bajo maldición, pues escrito está: «Maldito sea el que no permanezca en todas las cosas escritas en el libro de la Ley, para cumplirlas.»
Y que por la Ley nadie se justifica ante Dios es evidente, porque «el justo por la fe vivirá».
Pero la Ley no procede de la fe, sino que dice: «El que haga estas cosas vivirá por ellas.»
Cristo nos redimió de la maldición de la Ley, haciéndose maldición por nosotros (pues está escrito: «Maldito todo el que es colgado en un madero»),
para que en Cristo Jesús la bendición de Abraham alcanzara a los gentiles, a fin de que por la fe recibiéramos la promesa del Espíritu.
Hermanos, hablo en términos humanos: Un pacto, aunque sea hecho por un hombre, una vez ratificado, nadie lo invalida, ni le añade.
Ahora bien, a Abraham fueron hechas las promesas, y a su descendencia. No dice: «Y a los descendientes», como si hablara de muchos, sino como de uno: «Y a tu descendencia», la cual es Cristo.
Esto, pues, digo: El pacto previamente ratificado por Dios en Cristo no puede ser anulado por la Ley, la cual vino cuatrocientos treinta años después; eso habría invalidado la promesa,
porque si la herencia es por la Ley, ya no es por la promesa; pero Dios se la concedió a Abraham mediante la promesa.
Entonces, ¿para qué sirve la Ley? Fue añadida a causa de las transgresiones, hasta que viniera la descendencia a quien fue hecha la promesa; y fue dada por medio de ángeles en manos de un mediador.
Y el mediador no lo es de uno solo; pero Dios es uno.
Entonces, ¿la Ley contradice las promesas de Dios? ¡De ninguna manera! Porque si la Ley dada pudiera vivificar, la justicia sería verdaderamente por la Ley.
Pero la Escritura lo encerró todo bajo pecado, para que la promesa que es por la fe en Jesucristo fuera dada a los creyentes.
Pero antes que llegara la fe, estábamos confinados bajo la Ley, encerrados para aquella fe que iba a ser revelada.
De manera que la Ley ha sido nuestro guía para llevarnos a Cristo, a fin de que fuéramos justificados por la fe.
Pero ahora que ha venido la fe, ya no estamos bajo un guía,
porque todos sois hijos de Dios por la fe en Cristo Jesús,
pues todos los que habéis sido bautizados en Cristo, de Cristo estáis revestidos.
Ya no hay judío ni griego; no hay esclavo ni libre; no hay hombre ni mujer, porque todos vosotros sois uno en Cristo Jesús.
Y si vosotros sois de Cristo, ciertamente descendientes de Abraham sois, y herederos según la promesa.
Estad, pues, firmes en la libertad con que Cristo nos hizo libres y no estéis otra vez sujetos al yugo de esclavitud.
Ciertamente, yo, Pablo os digo que si os circuncidáis, de nada os aprovechará Cristo.
Y otra vez testifico a todo hombre que se circuncida, que está obligado a cumplir toda la Ley.
De Cristo os desligasteis, los que por la Ley os justificáis; de la gracia habéis caído.
Nosotros, por el Espíritu, aguardamos por fe la esperanza de la justicia,
porque en Cristo Jesús ni la circuncisión vale algo ni la incircuncisión, sino la fe que obra por el amor.
Vosotros corríais bien. ¿Quién os estorbó para no obedecer a la verdad?
Esta persuasión no procede de aquel que os llama.
«Un poco de levadura fermenta toda la masa.»
Yo confío respecto de vosotros en el Señor, que no pensaréis de otro modo; pero el que os perturba llevará la sentencia, quienquiera que sea.
En cuanto a mí, hermanos, si aún predicara la circuncisión, ¿por qué padezco persecución todavía? En tal caso se habría quitado el escándalo de la cruz.
¡Ojalá se mutilaran los que os perturban!
Vosotros, hermanos, a libertad fuisteis llamados; solamente que no uséis la libertad como ocasión para la carne, sino servíos por amor los unos a los otros,
porque toda la Ley en esta sola palabra se cumple: «Amarás a tu prójimo como a ti mismo.»
Pero si os mordéis y os coméis unos a otros, mirad que también no os destruyáis unos a otros.
Digo, pues: Andad en el Espíritu, y no satisfagáis los deseos de la carne,
porque el deseo de la carne es contra el Espíritu y el del Espíritu es contra la carne; y estos se oponen entre sí, para que no hagáis lo que quisierais.
Pero si sois guiados por el Espíritu, no estáis bajo la Ley.
Manifiestas son las obras de la carne, que son: adulterio, fornicación, inmundicia, lujuria,
idolatría, hechicerías, enemistades, pleitos, celos, iras, contiendas, divisiones, herejías,
envidias, homicidios, borracheras, orgías, y cosas semejantes a éstas. En cuanto a esto, os advierto, como ya os he dicho antes, que los que practican tales cosas no heredarán el reino de Dios.
Pero el fruto del Espíritu es amor, gozo, paz, paciencia, benignidad, bondad, fe,
mansedumbre, templanza; contra tales cosas no hay ley.
Pero los que son de Cristo han crucificado la carne con sus pasiones y deseos.
Si vivimos por el Espíritu, andemos también por el Espíritu.
No busquemos la vanagloria, irritándonos unos a otros, envidiándonos unos a otros.