О, несмы́сленнiи Гала́те, кто́ вы́ прельсти́лъ е́сть не покори́тися и́стинѣ, и́мже предъ очи́ма Иису́съ Христо́съ преднапи́санъ бы́сть, въ ва́съ распя́тъ?

Сiе́ еди́но хощу́ увѣ́дѣти от ва́съ: от дѣ́лъ ли зако́на Ду́ха прiя́сте, или́ от слу́ха вѣ́ры?

Та́ко ли несмы́сленни есте́? Наче́нше ду́хомъ, ны́нѣ пло́тiю скончава́ете?

Толи́ка пострада́сте ту́не? А́ще то́чiю и ту́не.

Подая́й у́бо ва́мъ Ду́ха и дѣ́йствуяй си́лы въ ва́съ, от дѣ́лъ ли зако́на, или́ от слу́ха вѣ́ры?

Я́коже Авраа́мъ вѣ́рова Бо́гу, и вмѣни́ся ему́ въ пра́вду.

Разумѣ́йте у́бо, я́ко су́щiи от вѣ́ры, сі́и су́ть сы́нове Авраа́мли.

[Зач. 205.] Предуви́дѣвшее же Писа́нiе, я́ко от вѣ́ры оправда́етъ язы́ки Бо́гъ, пре́жде благовѣствова́ Авраа́му, я́ко благословя́тся о тебѣ́ вси́ язы́цы.

Тѣ́мже су́щiи от вѣ́ры, благословя́тся съ вѣ́рнымъ Авраа́момъ:

ели́цы бо от дѣ́лъ зако́на су́ть, подъ кля́твою су́ть. Пи́сано бо е́сть: про́клятъ вся́къ, и́же не пребу́детъ во всѣ́хъ пи́санныхъ въ кни́зѣ зако́ннѣй, я́ко твори́ти я́.

А я́ко въ зако́нѣ никто́же оправда́ется от Бо́га, я́вѣ, я́ко пра́ведный от вѣ́ры жи́въ бу́детъ.

Зако́нъ же нѣ́сть от вѣ́ры: но сотвори́вый та́ человѣ́къ жи́въ бу́детъ въ ни́хъ.

[Зач. 206.] Христо́съ ны́ искупи́лъ е́сть от кля́твы зако́нныя, бы́въ по на́съ кля́тва: пи́сано бо е́сть: про́клятъ вся́къ вися́й на дре́вѣ:

да въ язы́цѣхъ благослове́нiе Авраа́мле бу́детъ о Христѣ́ Иису́сѣ, да обѣтова́нiе Ду́ха прiи́мемъ вѣ́рою.

[Зач. 207.] Бра́тiе, по человѣ́ку глаго́лю: оба́че человѣ́ческаго предутвержде́нна завѣ́та никто́же отмета́етъ или́ приповелѣва́етъ.

Авраа́му же рече́ни бы́ша обѣ́ты, и сѣ́мени его́. Не глаго́летъ [же]: и сѣ́менемъ, я́ко о мно́зѣхъ, но я́ко о еди́номъ: и сѣ́мени твоему́, и́же е́сть Христо́съ.

Сiе́ же глаго́лю, завѣ́та предутвержде́ннаго от Бо́га во Христа́, бы́вый по лѣ́тѣхъ четы́риста и три́десятихъ зако́нъ не отмета́етъ, во е́же разори́ти обѣтова́нiе.

А́ще бо от зако́на наслѣ́дiе, не ктому́ [уже́] от обѣтова́нiя: Авраа́му же обѣтова́нiемъ дарова́ Бо́гъ.

Что́ у́бо зако́нъ? Преступле́нiй ра́ди приложи́ся, до́ндеже прiи́детъ сѣ́мя, ему́же обѣтова́ся, вчине́нъ А́нгелы, руко́ю хода́тая.

Хода́тай же еди́наго нѣ́сть, Бо́гъ же еди́нъ е́сть.

Зако́нъ ли у́бо проти́ву обѣтова́ниемъ Бо́жiимъ? Да не бу́детъ. А́ще бо да́нъ бы́сть зако́нъ могі́й оживи́ти, вои́стинну от зако́на бы была́ пра́вда:

но затвори́ Писа́нiе всѣ́хъ подъ грѣхо́мъ, да обѣтова́нiе от вѣ́ры Иису́съ Христо́вы да́стся вѣ́рующымъ.

[Зач. 208.] Пре́жде же прише́ствiя вѣ́ры, подъ зако́номъ стрего́ми бѣ́хомъ, затворе́ни въ хотя́щую вѣ́ру откры́тися.

Тѣ́мже зако́нъ пѣ́стунъ на́мъ бы́сть во Христа́, да от вѣ́ры оправди́мся:

прише́дшей же вѣ́рѣ, уже́ не подъ пѣ́стуномъ есмы́.

Вси́ бо вы́ сы́нове Бо́жiи есте́ вѣ́рою о Христѣ́ Иису́сѣ:

ели́цы бо во Христа́ крести́стеся, во Христа́ облеко́стеся.

Нѣ́сть Иуде́й, ни Е́ллинъ: нѣ́сть ра́бъ, ни свобо́дь: нѣ́сть му́жескiй по́лъ, ни же́нскiй: вси́ бо вы́ еди́но есте́ о Христѣ́ Иису́сѣ.

А́ще ли вы́ Христо́вы, у́бо Авраа́мле сѣ́мя есте́, и по обѣтова́нiю наслѣ́дницы.

Бра́тiе, а́ще и впаде́тъ человѣ́къ въ нѣ́кое прегрѣше́нiе, вы́ духо́внiи исправля́йте такова́го ду́хомъ кро́тости: блюды́й себе́, да не и ты́ искуше́нъ бу́деши.

[Зач. 214.] Дру́гъ дру́га тяготы́ носи́те, и та́ко испо́лните зако́нъ Христо́въ.

А́ще бо кто́ мни́тъ себе́ бы́ти что́, ничто́же сы́й, умо́мъ льсти́тъ себе́.

Дѣ́ло же свое́ да искуша́етъ кі́йждо, и тогда́ въ себѣ́ то́чiю хвале́нiе да и́мать, а не во инѣ́мъ:

кі́йждо бо свое́ бре́мя понесе́тъ.

Да обща́ется же учя́йся словеси́ уча́щему во всѣ́хъ благи́хъ.

Не льсти́теся: Бо́гъ поруга́емь не быва́етъ. Е́же бо а́ще сѣ́етъ человѣ́къ, то́жде и по́жнетъ:

я́ко сѣ́яй въ пло́ть свою́, от пло́ти по́жнетъ истлѣ́нiе: а сѣ́яй въ ду́хъ, от ду́ха по́жнетъ живо́тъ вѣ́чный.

До́брое же творя́ще, да не стужа́емъ си́: во вре́мя бо свое́ по́жнемъ, не ослабѣ́юще.

Тѣ́мже у́бо, до́ндеже вре́мя и́мамы, да дѣ́лаимъ благо́е ко всѣ́мъ, па́че же къ при́снымъ въ вѣ́рѣ.

[Зач. 215А.] Ви́дите, коли́цѣми кни́гами писа́хъ ва́мъ мое́ю руко́ю.

Ели́цы хотя́тъ хвали́тися по пло́ти, сі́и ну́дятъ вы́ обрѣ́затися, то́чiю да не кре́ста́ ра́ди Христо́ва гони́ми бу́дутъ:

ни бо́ обрѣ́зающiися са́ми зако́нъ храня́тъ, но хотя́тъ ва́мъ обрѣ́зоватися, да въ ва́шей пло́ти похва́лятся:

[Зач. 215Б.] мнѣ́ же да не бу́детъ хвали́тися, то́кмо о кре́стѣ́ Го́спода на́шего Иису́са Христа́, и́мже мнѣ́ мíръ распя́тся, и а́зъ мíру.

О Христѣ́ бо Иису́сѣ ни обрѣ́занiе что́ мо́жетъ, ни необрѣ́занiе, но но́ва тва́рь.

И ели́цы пра́виломъ си́мъ жи́телствуютъ, ми́ръ на ни́хъ и ми́лость, и на Изра́или Бо́жiи.

Про́чее, труды́ да никто́же ми́ дае́тъ: а́зъ бо я́звы Го́спода Иису́са на тѣ́лѣ мое́мъ ношу́.

Благода́ть Го́спода на́шего Иису́са Христа́ со ду́хомъ ва́шимъ, бра́тiе. Ами́нь.

Коне́цъ посла́нiю къ Гала́томъ: и́мать въ себѣ́ гла́въ 6, зача́лъ же церко́вныхъ 18.

Синодальный

1 Павел указывает галатийцам, как они сами приняли Духа по вере. 6 Обетование Божие Аврааму принято им верою. 15 Закон, данный позднее, не отменяет Божьего обетования. 23 «Если вы Христовы, то вы... по обетованию наследники».

О, несмысленные Галаты! кто прельстил вас не покоряться истине, вас, у которых перед глазами предначертан был Иисус Христос, как бы у вас распятый?

Сие только хочу знать от вас: через дела ли закона вы получили Духа, или через наставление в вере?

Так ли вы несмысленны, что, начав духом, теперь оканчиваете плотью?

Столь многое потерпели вы неужели без пользы? О, если бы только без пользы!

Подающий вам Духа и совершающий между вами чудеса через дела ли закона сие производит, или через наставление в вере?

Так Авраам поверил Богу, и это вменилось ему в праведность.

Познайте же, что верующие суть сыны Авраама.

[Зач. 205.] И Писание, провидя, что Бог верою оправдает язычников, предвозвестило Аврааму: в тебе благословятся все народы.

Итак верующие благословляются с верным Авраамом,

а все, утверждающиеся на делах закона, находятся под клятвою. Ибо написано: проклят всяк, кто не исполняет постоянно всего, что написано в книге закона.

А что законом никто не оправдывается пред Богом, это ясно, потому что праведный верою жив будет.

А закон не по вере; но кто исполняет его, тот жив будет им.

[Зач. 206.] Христос искупил нас от клятвы закона, сделавшись за нас клятвою (ибо написано: проклят всяк, висящий на древе),

дабы благословение Авраамово через Христа Иисуса распространилось на язычников, чтобы нам получить обещанного Духа верою.

[Зач. 207.] Братия! говорю по рассуждению человеческому: даже человеком утвержденного завещания никто не отменяет и не прибавляет к нему.

Но Аврааму даны были обетования и семени его. Не сказано: и потомкам, как бы о многих, но как об одном: и семени твоему, которое есть Христос.

Я говорю то, что завета о Христе, прежде Богом утвержденного, закон, явившийся спустя четыреста тридцать лет, не отменяет та́к, чтобы обетование потеряло силу.

Ибо если по закону наследство, то уже не по обетованию; но Аврааму Бог даровал оное по обетованию.

Для чего же закон? Он дан после по причине преступлений, до времени пришествия семени, к которому относится обетование, и преподан через Ангелов, рукою посредника.

Но посредник при одном не бывает, а Бог один.

Итак закон противен обетованиям Божиим? Никак! Ибо если бы дан был закон, могущий животворить, то подлинно праведность была бы от закона;

но Писание всех заключило под грехом, дабы обетование верующим дано было по вере в Иисуса Христа.

[Зач. 208.] А до пришествия веры мы заключены были под стражею закона, до того времени, как надлежало открыться вере.

Итак закон был для нас детоводителем ко Христу, дабы нам оправдаться верою;

по пришествии же веры, мы уже не под руководством детоводителя.

Ибо все вы сыны Божии по вере во Христа Иисуса;

все вы, во Христа крестившиеся, во Христа облеклись.

Нет уже Иудея, ни язычника; нет раба, ни свободного; нет мужеского пола, ни женского: ибо все вы одно во Христе Иисусе.

Если же вы Христовы, то вы семя Авраамово и по обетованию наследники.

1 «Носите бремена друг друга»; «будем делать добро всем». 11 Последние предостережения и благословение.

Братия! если и впадет человек в какое согрешение, вы, духовные, исправляйте такового в духе кротости, наблюдая каждый за собою, чтобы не быть искушенным.

[Зач. 214.] Носи́те бремена друг друга, и таким образом исполните закон Христов.

Ибо кто почитает себя чем-нибудь, будучи ничто, тот обольщает сам себя.

Каждый да испытывает свое дело, и тогда будет иметь похвалу только в себе, а не в другом,

ибо каждый понесет свое бремя.

Наставляемый словом, делись всяким добром с наставляющим.

Не обманывайтесь: Бог поругаем не бывает. Что посеет человек, то и пожнет:

сеющий в плоть свою от плоти пожнет тление, а сеющий в дух от духа пожнет жизнь вечную.

Делая добро, да не унываем, ибо в свое время пожнем, если не ослабеем.

Итак, доколе есть время, будем делать добро всем, а наипаче своим по вере.

[Зач. 215А.] Видите, как много написал я вам своею рукою.

Желающие хвалиться по плоти принуждают вас обрезываться только для того, чтобы не быть гонимыми за крест Христов,

ибо и сами обрезывающиеся не соблюдают закона, но хотят, чтобы вы обрезывались, дабы похвалиться в вашей плоти.

[Зач. 215Б.] А я не желаю хвалиться, разве только крестом Господа нашего Иисуса Христа, которым для меня мир распят, и я для мира.

Ибо во Христе Иисусе ничего не значит ни обрезание, ни необрезание, а новая тварь.

Тем, которые поступают по сему правилу, мир им и милость, и Израилю Божию.

Впрочем никто не отягощай меня, ибо я ношу язвы Господа Иисуса на теле моем.

Благодать Господа нашего Иисуса Христа со духом вашим, братия. Аминь.

Грузинский

Языки

ჰოი, უგუნურო გალატელებო! ვინ მოგაჯადოვათ თქვენ, რომ არ დამორჩილებოდით ჭეშმარიტებას, თქვენ, რომელთა თვალწინ აღიწერა ცხადად იესო ქრისტეს ჯვარცმა.

მხოლოდ ეს მსურს ვიცოდე თქვენგან: რჯულის საქმეებით მიიღეთ სული თუ რწმენის შესმენით?

ნუთუ იმდენად უგუნურნი ხართ, რომ სულით დაიწყეთ და ახლა ხორცით ამთავრებთ?

ამაოდ იტანჯეთ ამდენი? ნეტა, მართლა ამაოდ!

ვინც სული მოგცათ თქვენ და თქვენს შორის სასწაულებს ახდენდა, რჯულის საქმეებით აკეთებდა ამას თუ რწმენის შესმენით?

როცა ღმერთი ირწმუნა აბრაამმა, ეს სიმართლედ ჩაეთვალა მას.

ამიტომ, გაიგეთ, რომ ვინც რწმენისაგან არიან, აბრაამის შვილები არიან.

წერილმა, როცა წინასწარ განჭვრიტა, რომ ღმერთი რწმენით გაამართლებს წარმართებს, წინასწარ ახარა აბრაამს: „და იკურთხება შენში ყველა ერი.“

ამიტომ ისინი, ვინც რწმენისაგან არიან, მორწმუნე აბრაამთან ერთად იკურთხებიან.

ვინაიდან ყველანი, ვინც რჯულის საქმეთაგან არიან, წყევლის ქვეშ იმყოფებიან, ვინაიდან დაწერილია: „წყეულია ყოველი, ვინც არ შეასრულებს ყოველივეს, რაც რჯულის წიგნშია დაწერილი, რათა ყველაფერი შეასრულოს.“

ცხადია, რომ რჯულით ვერავინ გამართლდება ღვთის წინაშე, ვინაიდან მართალი რწმენით იცოცხლებს.

ხოლო რჯული რწმენით არ არის, მაგრამ, ვინც მას შეასრულებს, მისით იცოცხლებს.

ქრისტემ გამოგვისყიდა რჯულის წყევლისაგან და გახდა წყეული ჩვენს ნაცვლად, ვინაიდან დაწერილია: „წყეულია ყოველი დაკიდებული ძელზე,“

რათა აბრაამის კურთხევა ქრისტე იესოს მიერ იყოს წარმართებზე, რომ სულის აღთქმა მივიღოთ რწმენით.

ძმებო! ადამიანურად ვამბობ: ადამიანის მიერ დამტკიცებულ ანდერძსაც კი ვერავინ უკუაგდებს და ვერც ვერაფერს დაუმატებს.

ხოლო აბრაამს ეთქვა ეს აღთქმანი და მის თესლს. არ თქმულა: „შენს თესლთ“ — როგორც მრავალზე, არამედ როგორც ერთზე: „შენს თესლს“, რომელიც არის ქრისტე.

ამას კი ვამბობ, რომ ღვთის მიერ წინათ დამტკიცებულ აღთქმას ოთხას ოცდაათი წლის შემდეგ მოსული რჯული ვერ დაარღვევს ისე, რომ აღთქმული გაუქმდეს.

ვინაიდან, თუკი რჯულითაა მემკვიდრეობა, მაშინ აღარაა აღთქმით. აბრაამს ღმერთმა აღთქმით მიჰმადლა.

აბა, რჯული რაღაა? დანაშაულთა გამო მიეცა რჯული, ვიდრე მოვიდოდა თესლი, რომლისადმიცაა აღთქმა, და გადაეცა იგი ანგელოზთა მიერ, შუამავლის ხელით.

ერთის შუამავალი არ არსებობს, ხოლო ღმერთი ერთია.

აბა, რჯული ეწინააღმდეგება ღვთის აღთქმებს? არამც და არამც! ვინაიდან, თუ მოცემული იყო რჯული, რომელსაც ძალუძს ცხოველმყოფელობა, მაშინ ნამდვილად იქნებოდა სიმართლე რჯულის მიერ.

მაგრამ წერილმა ყველა მოამწყვდია ცოდვის ქვეშ, რათა მორწმუნეებს იესო ქრისტეს რწმენით მისცემოდათ აღთქმული.

რწმენის მოსვლამდე კი მომწყვდეულები ვიყავით რჯულის მეთვალყურეობის ქვეშ, ვიდრე რწმენა გამოჩნდებოდა.

ამრიგად, რჯული იყო ჩვენი წარმმართველი ქრისტესაკენ, რათა გავმართლებულიყავით რწმენით.

მაგრამ როცა რწმენა უკვე მოვიდა, წარმმართველის ხელქვეით აღარ ვიმყოფებით.

ვინაიდან თქვენ ყველანი ღვთის შვილები ხართ ქრისტე იესოში რწმენით.

ვინაიდან, რაკი ყველა მოინათლეთ ქრისტეში, ქრისტეში შეიმოსენით.

უკვე აღარ არსებობს არც იუდეველი და არც ბერძენი, არც მონა და არც თავისუფალი, არც მამრი და არც მდედრი, ვინაიდან თქვენ ყველანი ერთი ხართ ქრისტე იესოში.

და თუ ქრისტესნი ხართ, მაშ, აბრაამის თესლი ხართ და აღთქმით მემკვიდრენი.

ძმებო! თუ კაცი რაიმე შეცოდებაში ჩავარდება, თქვენ, სულიერებმა, გამოასწორეთ იგი თავმდაბლობის სულით და გაფრთხილდი, რომ შენც არ ჩავარდე განსაცდელში.

ატარეთ ერთმანეთის ტვირთი და ამით აღასრულებთ ქრისტეს რჯულს.

ვინაიდან, ვისაც თავისი თავი რაიმე ჰგონია და არაფერიც არ არის, ის თავის თავს ატყუებს.

ხოლო ყველამ თავისი საქმე გამოსცადოს და მაშინ ექნება სიქადული თავისით და არა სხვისით.

ვინაიდან ყველამ თავისი სატარებელი ატაროს.

სიტყვაში დამოძღვრილი ყოველივე სიკეთეს უზიარებდეს დამმოძღვრელს.

ნუ მოტყუვდებით: ღმერთი არ შეურაცხყოფს, ვინაიდან, რასაც დათესავს კაცი, იმას მოიმკის.

ვინც თავის ხორცისთვის თესავს, ხორცისგან მოიმკის ხრწნილებას. ხოლო ვინც სულისთვის თესავს, სულისგან მოიმკის საუკუნო სიცოცხლეს. ვიმკით, თუ არ მოვდუნდებით.

სიკეთის კეთება ნუ მოგვეწყინება, რადგან თავის დროზე მოვიმკით, თუ არ მოვდუნდებით.

მაშ, ვიდრე დრო გვაქვს, სიკეთე ვაკეთოთ ყველამ, და უფრო მეტად მათ, ვინც ჩვენიანია რწმენით.

ნახეთ, რამხელა წერილი მოგწერეთ ჩემი ხელით.

ხორცით განდიდების მსურველები გაიძულებენ წინადაცვეთას მხოლოდ იმიტომ, რომ ქრისტეს ჯვრისთვის არ იდევნებოდნენ.

ვინაიდან თვით წინადაცვეთილებიც არ იცავენ რჯულს, ოღონდ უნდათ, რომ წინადაიცვითოთ, რათა თქვენი ხორცით დაიკვეხონ.

მე კი, თუ დავიკვეხო, მხოლოდ ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს ჯვრით, რომლითაც სოფელია ჯვარცმული ჩემთვის და მე სოფლისთვის.

ვინაიდან ქრისტე იესოში არაფერს ნიშნავს არც წინადაცვეთა და არც წინადაუცვეთელობა, არამედ მხოლოდ ახალი ქმნილება.

ვინც ამ წესის მიხედვით მოიქცევიან, მშვიდობა და წყალობა მათზე და ღვთის ისრაელზე.

ამიერიდან ნუღარავინ შემაწუხებს, რადგან უფალ იესოს წყლულებს ვატარებ ჩემი სხეულით.

ჩვენი უფლის იესო ქრისტეს მადლი თქვენს სულთან, ძმებო. ამინ.