Скрыть
6:4
6:8
6:10
6:11
6:12
6:13
6:18
Синодальный
1 «Носите бремена друг друга»; «будем делать добро всем». 11 Последние предостережения и благословение.
Братия! если и впадет человек в какое согрешение, вы, духовные, исправляйте такового в духе кротости, наблюдая каждый за собою, чтобы не быть искушенным.
[Зач. 214.] Носи́те бремена друг друга, и таким образом исполните закон Христов.
Ибо кто почитает себя чем-нибудь, будучи ничто, тот обольщает сам себя.
Каждый да испытывает свое дело, и тогда будет иметь похвалу только в себе, а не в другом,
ибо каждый понесет свое бремя.
Наставляемый словом, делись всяким добром с наставляющим.
Не обманывайтесь: Бог поругаем не бывает. Что посеет человек, то и пожнет:
сеющий в плоть свою от плоти пожнет тление, а сеющий в дух от духа пожнет жизнь вечную.
Делая добро, да не унываем, ибо в свое время пожнем, если не ослабеем.
Итак, доколе есть время, будем делать добро всем, а наипаче своим по вере.
[Зач. 215А.] Видите, как много написал я вам своею рукою.
Желающие хвалиться по плоти принуждают вас обрезываться только для того, чтобы не быть гонимыми за крест Христов,
ибо и сами обрезывающиеся не соблюдают закона, но хотят, чтобы вы обрезывались, дабы похвалиться в вашей плоти.
[Зач. 215Б.] А я не желаю хвалиться, разве только крестом Господа нашего Иисуса Христа, которым для меня мир распят, и я для мира.
Ибо во Христе Иисусе ничего не значит ни обрезание, ни необрезание, а новая тварь.
Тем, которые поступают по сему правилу, мир им и милость, и Израилю Божию.
Впрочем никто не отягощай меня, ибо я ношу язвы Господа Иисуса на теле моем.
Благодать Господа нашего Иисуса Христа со духом вашим, братия. Аминь.
Церковнославянский (рус)
Бра́тiе, а́ще и впаде́тъ человѣ́къ въ нѣ́кое прегрѣше́нiе, вы́ духо́внiи исправля́йте такова́го ду́хомъ кро́тости: блюды́й себе́, да не и ты́ искуше́нъ бу́деши.
[Зач. 214.] Дру́гъ дру́га тяготы́ носи́те, и та́ко испо́лните зако́нъ Христо́въ.
А́ще бо кто́ мни́тъ себе́ бы́ти что́, ничто́же сы́й, умо́мъ льсти́тъ себе́.
Дѣ́ло же свое́ да искуша́етъ кі́йждо, и тогда́ въ себѣ́ то́чiю хвале́нiе да и́мать, а не во инѣ́мъ:
кі́йждо бо свое́ бре́мя понесе́тъ.
Да обща́ет­ся же учя́йся словеси́ уча́щему во всѣ́хъ благи́хъ.
Не льсти́теся: Бо́гъ поруга́емь не быва́етъ. Е́же бо а́ще сѣ́етъ человѣ́къ, то́жде и по́жнетъ:
я́ко сѣ́яй въ пло́ть свою́, от­ пло́ти по́жнетъ истлѣ́нiе: а сѣ́яй въ ду́хъ, от­ ду́ха по́жнетъ живо́тъ вѣ́чный.
До́брое же творя́ще, да не стужа́емъ си́: во вре́мя бо свое́ по́жнемъ, не ослабѣ́юще.
Тѣ́мже у́бо, до́ндеже вре́мя и́мамы, да дѣ́лаимъ благо́е ко всѣ́мъ, па́че же къ при́снымъ въ вѣ́рѣ.
[Зач. 215А.] Ви́дите, коли́цѣми кни́гами писа́хъ ва́мъ мо­е́ю руко́ю.
Ели́цы хотя́тъ хвали́тися по пло́ти, сі́и ну́дятъ вы́ обрѣ́затися, то́чiю да не кре́ста́ ра́ди Христо́ва гони́ми бу́дутъ:
ни бо́ обрѣ́за­ю­щiися са́ми зако́нъ храня́тъ, но хотя́тъ ва́мъ обрѣ́зоватися, да въ ва́­шей пло́ти похва́лят­ся:
[Зач. 215Б.] мнѣ́ же да не бу́детъ хвали́тися, то́кмо о кре́стѣ́ Го́спода на́­шего Иису́са Христа́, и́мже мнѣ́ мíръ распя́т­ся, и а́зъ мíру.
О Христѣ́ бо Иису́сѣ ни обрѣ́занiе что́ мо́жетъ, ни необрѣ́занiе, но но́ва тва́рь.
И ели́цы пра́виломъ си́мъ жи́тел­ст­вуютъ, ми́ръ на ни́хъ и ми́лость, и на Изра́или Бо́жiи.
Про́чее, труды́ да никто́же ми́ дае́тъ: а́зъ бо я́звы Го́спода Иису́са на тѣ́лѣ мо­е́мъ ношу́.
Благода́ть Го́спода на́­шего Иису́са Христа́ со ду́хомъ ва́шимъ, бра́тiе. Ами́нь.

Коне́цъ посла́нiю къ Гала́томъ: и́мать въ себѣ́ гла́въ 6, зача́лъ же церко́вныхъ 18.
Üleskutse laitmatuks eluks
Vennad, kui inimest peaks ka tabatama mingilt üleastumiselt, siis teie, vaimusaanud, parandage niisugust tasase vaimuga, jälgides ennast, et te ise ei satuks kiusatusse.
Kandke üksteise koormaid, nõnda te täidate Kristuse seadust.
Sest kui keegi arvab enese midagi olevat, olemata aga midagi, see petab iseennast.
Aga igaüks katsugu läbi oma töö ja siis ta võib kiidelda üksi iseendas, mitte teistele,
sest igaühel on kanda oma koorem.
Aga see, keda õpetatakse sõnaga, jagagu kõike head õpetajale.
Ärge eksige: Jumal ei lase ennast pilgata, sest mida inimene iganes külvab, seda ta ka lõikab.
Kes oma lihalikule loomusele külvab, see lõikab lihalikust loomusest kaduvust, kes aga Vaimule külvab, see lõikab Vaimust igavest elu.
Ärgem tüdigem head tehes, küll me omal ajal ka lõikame, kui me enne ära ei nõrke!
Niisiis, kuni meil on veel aega, tehkem head kõikidele, eriti aga usukaaslastele!
Lõppsõna
Vaadake, kui suurte tähtedega olen ma teile kirjutanud oma käega!
Kõik, kes iganes tahavad olla heas kuulsuses inimeste seas, sunnivad teid ümberlõikamisele üksnes selleks, et neid Kristuse risti pärast taga ei kiusataks.
Sest ka ümberlõigatud ise ei pea Seadust, kuid nad tahavad teie ümberlõikamist, et nad teie ihu üle saaksid kiidelda.
Aga mulle olgu olemata, et ma kiitleksin muu kui meie Issanda Jeesuse Kristuse risti üle, mille läbi maailm on minule risti löödud ja mina maailmale.
Sest ei ümberlõikamine ega ümberlõikamatus ole midagi, vaid uus loodu.
Ja kõigile, kes seda juhtnööri mööda käivad, neile olgu rahu ja halastus, ja ka Jumala Iisraelile!
Viimaks veel, ärgu tehku keegi mulle vaeva, sest ma kannan Jeesuse vermeid oma ihu küljes.
Meie Issanda Jeesuse Kristuse arm olgu teie vaimuga, vennad! Aamen.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible