Скрыть
1:2
1:4
1:5
1:7
1:8
1:10
1:11
1:12
1:13
1:15
1:17
1:19
1:20
1:23
1:25
1:30
Глава 14 
14:3
14:4
14:5
14:6
14:7
14:8
14:9
14:10
14:11
14:12
14:15
14:16
14:19
14:21
14:22
14:23
Синодальный
1 Сотворение неба и земли; 26 сотворение человека.
В начале сотворил Бог небо и землю.
Земля же была безвидна и пуста, и тьма над бездною, и Дух Божий носился над водою.
И сказал Бог: да будет свет. И стал свет.
И увидел Бог свет, что он хорош, и отделил Бог свет от тьмы.
И назвал Бог свет днем, а тьму ночью. И был вечер, и было утро: день один.
И сказал Бог: да будет твердь посреди воды, и да отделяет она воду от воды. [И стало так.]
И создал Бог твердь, и отделил воду, которая под твердью, от воды, которая над твердью. И стало так.
И назвал Бог твердь небом. [И увидел Бог, что это хорошо.] И был вечер, и было утро: день второй.
И сказал Бог: да соберется вода, которая под небом, в одно место, и да явится суша. И стало так. [И собралась вода под небом в свои места, и явилась суша.]
И назвал Бог сушу землею, а собрание вод назвал морями. И увидел Бог, что это хорошо.
И сказал Бог: да произрастит земля зелень, траву, сеющую семя [по роду и по подобию ее, и] дерево плодовитое, приносящее по роду своему плод, в котором семя его на земле. И стало так.
И произвела земля зелень, траву, сеющую семя по роду [и по подобию] ее, и дерево [плодовитое], приносящее плод, в котором семя его по роду его [на земле]. И увидел Бог, что это хорошо.
И был вечер, и было утро: день третий.
И сказал Бог: да будут светила на тверди небесной [для освещения земли и] для отделения дня от ночи, и для знамений, и времен, и дней, и годов;
и да будут они светильниками на тверди небесной, чтобы светить на землю. И стало так.
И создал Бог два светила великие: светило большее, для управления днем, и светило меньшее, для управления ночью, и звезды;
и поставил их Бог на тверди небесной, чтобы светить на землю,
и управлять днем и ночью, и отделять свет от тьмы. И увидел Бог, что это хорошо.
И был вечер, и было утро: день четвёртый.
И сказал Бог: да произведет вода пресмыкающихся, душу живую; и птицы да полетят над землею, по тверди небесной. [И стало так.]
И сотворил Бог рыб больших и всякую душу животных пресмыкающихся, которых произвела вода, по роду их, и всякую птицу пернатую по роду ее. И увидел Бог, что это хорошо.
И благословил их Бог, говоря: плодитесь и размножайтесь, и наполняйте воды в морях, и птицы да размножаются на земле.
И был вечер, и было утро: день пятый.
И сказал Бог: да произведет земля душу живую по роду ее, скотов, и гадов, и зверей земных по роду их. И стало так.
И создал Бог зверей земных по роду их, и скот по роду его, и всех гадов земных по роду их. И увидел Бог, что это хорошо.
И сказал Бог: сотворим человека по образу Нашему [и] по подобию Нашему, и да владычествуют они над рыбами морскими, и над птицами небесными, [и над зверями,] и над скотом, и над всею землею, и над всеми гадами, пресмыкающимися по земле.
И сотворил Бог человека по образу Своему, по образу Божию сотворил его; мужчину и женщину сотворил их.
И благословил их Бог, и сказал им Бог: плодитесь и размножайтесь, и наполняйте землю, и обладайте ею, и владычествуйте над рыбами морскими [и над зверями,] и над птицами небесными, [и над всяким скотом, и над всею землею,] и над всяким животным, пресмыкающимся по земле.
И сказал Бог: вот, Я дал вам всякую траву, сеющую семя, какая есть на всей земле, и всякое дерево, у которого плод древесный, сеющий семя; – вам сие будет в пищу;
а всем зверям земным, и всем птицам небесным, и всякому [гаду,] пресмыкающемуся по земле, в котором душа живая, дал Я всю зелень травную в пищу. И стало так.
И увидел Бог все, что Он создал, и вот, хорошо весьма. И был вечер, и было утро: день шестой.
1 Война четырех царей против пяти; пленение Лота. 13 Освобождение его Аврамом. 17 Аврам и Мелхиседек, царь Салимский.
И было во дни Амрафела, царя Сеннаарского, Ариоха, царя Елласарского, Кедорлаомера, царя Еламского, и Фидала, царя Гоимского,
пошли они войною против Беры, царя Содомского, против Бирши, царя Гоморрского, Шинава, царя Адмы, Шемевера, царя Севоимского, и против царя Белы, которая есть Сигор.
Все сии соединились в долине Сиддим, где ныне море Соленое.
Двенадцать лет были они в порабощении у Кедорлаомера, а в тринадцатом году возмутились.
В четырнадцатом году пришел Кедорлаомер и цари, которые с ним, и поразили Рефаимов в Аштероф-Карнаиме, Зузимов в Гаме, Эмимов в Шаве-Кириафаиме,
и Хорреев в горе их Сеире, до Эл-Фарана, что при пустыне.
И возвратившись оттуда, они пришли к источнику Мишпат, который есть Кадес, и поразили всю страну Амаликитян, и также Аморреев, живущих в Хацацон-Фамаре.
И вышли царь Содомский, царь Гоморрский, царь Адмы, царь Севоимский и царь Белы, которая есть Сигор; и вступили в сражение с ними в долине Сиддим,
с Кедорлаомером, царем Еламским, Фидалом, царем Гоимским, Амрафелом, царем Сеннаарским, Ариохом, царем Елласарским, – четыре царя против пяти.
В долине же Сиддим было много смоляных ям. И цари Содомский и Гоморрский, обратившись в бегство, упали в них, а остальные убежали в горы.
Победители взяли все имущество Содома и Гоморры и весь запас их и ушли.
И взяли Лота, племянника Аврамова, жившего в Содоме, и имущество его и ушли.
И пришел один из уцелевших и известил Аврама Еврея, жившего тогда у дубравы Мамре, Аморреянина, брата Эшколу и брата Анеру, которые были союзники Аврамовы.
Аврам, услышав, что [Лот] сродник его взят в плен, вооружил рабов своих, рожденных в доме его, триста восемнадцать, и преследовал неприятелей до Дана;
и, разделившись, напал на них ночью, сам и рабы его, и поразил их, и преследовал их до Ховы, что по левую сторону Дамаска;
и возвратил все имущество и Лота, сродника своего, и имущество его возвратил, также и женщин и народ.
Когда он возвращался после поражения Кедорлаомера и царей, бывших с ним, царь Содомский вышел ему навстречу в долину Шаве, что ныне долина царская;
и Мелхиседек, царь Салимский, вынес хлеб и вино, – он был священник Бога Всевышнего, –
и благословил его, и сказал: благословен Аврам от Бога Всевышнего, Владыки неба и земли;
и благословен Бог Всевышний, Который предал врагов твоих в руки твои. [Аврам] дал ему десятую часть из всего.
И сказал царь Содомский Авраму: отдай мне людей, а имение возьми себе.
Но Аврам сказал царю Содомскому: поднимаю руку мою к Господу Богу Всевышнему, Владыке неба и земли,
что даже нитки и ремня от обуви не возьму из всего твоего, чтобы ты не сказал: я обогатил Аврама;
кроме того, что съели отроки, и кроме доли, принадлежащей людям, которые ходили со мною; Анер, Эшкол и Мамрий пусть возьмут свою долю.
Церковнославянский (рус)
Въ нача́лѣ сотвори́ Бо́гъ не́бо и зе́млю.
Земля́ же бѣ́ неви́дима и неустро́­ена, и тма́ верху́ бе́здны, и Ду́хъ Бо́жiй ноша́­шеся верху́ воды́.
И рече́ Бо́гъ: да бу́детъ свѣ́тъ. И бы́сть свѣ́тъ.
И ви́дѣ Бо́гъ свѣ́тъ, я́ко добро́, и разлучи́ Бо́гъ между́ свѣ́томъ и между́ тмо́ю.
И нарече́ Бо́гъ свѣ́тъ де́нь, а тму́ нарече́ но́щь. И бы́сть ве́черъ, и бы́сть у́тро, де́нь еди́нъ.
И рече́ Бо́гъ: да бу́детъ тве́рдь посредѣ́ воды́, и да бу́детъ разлуча́ющи посредѣ́ воды́ и воды́. И бы́сть та́ко.
И сотвори́ Бо́гъ тве́рдь, и разлучи́ Бо́гъ между́ водо́ю, я́же бѣ́ подъ тве́рдiю, и между́ водо́ю, я́же бѣ́ надъ тве́рдiю.
И нарече́ Бо́гъ тве́рдь не́бо. И ви́дѣ Бо́гъ, я́ко добро́. И бы́сть ве́черъ, и бы́сть у́тро, де́нь вторы́й.
И рече́ Бо́гъ: да собере́т­ся вода́, я́же подъ небесе́мъ, въ собра́нiе еди́но, и да яви́т­ся су́ша. И бы́сть та́ко. И собра́ся вода́, я́же подъ небесе́мъ, въ собра́нiя своя́, и яви́ся су́ша.
И нарече́ Бо́гъ су́шу зе́млю, и собра́нiя во́дъ нарече́ моря́. И ви́дѣ Бо́гъ, я́ко добро́.
И рече́ Бо́гъ: да прорасти́тъ земля́ бы́лiе травно́е, сѣ́ющее сѣ́мя по ро́ду и по подо́бiю, и дре́во плодови́тое творя́щее пло́дъ, ему́же сѣ́мя его́ въ не́мъ, по ро́ду на земли́. И бы́сть та́ко.
И изнесе́ земля́ бы́лiе травно́е, сѣ́ющее сѣ́мя по ро́ду и по подо́бiю, и дре́во плодови́тое творя́щее пло́дъ, ему́же сѣ́мя его́ въ не́мъ, по ро́ду на земли́. И ви́дѣ Бо́гъ, я́ко добро́.
И бы́сть ве́черъ, и бы́сть у́тро, де́нь тре́тiй.
И рече́ Бо́гъ: да бу́дутъ свѣти́ла на тве́рди небе́снѣй, освѣща́ти зе́млю и разлуча́ти между́ дне́мъ и между́ но́щiю: и да бу́дутъ въ зна́менiя и во времена́, и во дни́ и въ лѣ́та,
и да бу́дутъ въ просвѣще́нiе на тве́рди небе́снѣй, я́ко свѣти́ти по земли́. И бы́сть та́ко.
И сотвори́ Бо́гъ два́ свѣти́ла вели́кая: свѣти́ло вели́кое въ нача́ла дне́, и свѣти́ло ме́ншее въ нача́ла но́щи, и звѣ́зды:
и положи́ я́ Бо́гъ на тве́рди небе́снѣй, я́ко свѣти́ти на зе́млю,
и владѣ́ти дне́мъ и но́щiю, и разлуча́ти между́ свѣ́томъ и между́ тмо́ю. И ви́дѣ Бо́гъ, я́ко добро́.
И бы́сть ве́черъ, и бы́сть у́тро, де́нь четве́ртый.
И рече́ Бо́гъ: да изведу́тъ во́ды га́ды ду́шъ живы́хъ, и пти́цы лета́ющыя по земли́, по тве́рди небе́снѣй. И бы́сть та́ко.
И сотвори́ Бо́гъ ки́ты вели́кiя, и вся́ку ду́шу живо́тныхъ гадо́въ, я́же изведо́ша во́ды по родо́мъ и́хъ, и вся́ку пти́цу перна́ту по ро́ду. И ви́дѣ Бо́гъ, я́ко добра́.
И благослови́ я́ Бо́гъ, глаго́ля: расти́теся и мно́житеся, и напо́лните во́ды, я́же въ моря́хъ, и пти́цы да умно́жат­ся на земли́.
И бы́сть ве́черъ, и бы́сть у́тро, де́нь пя́тый.
И рече́ Бо́гъ: да изведе́тъ земля́ ду́шу жи́ву по ро́ду, четвероно́гая и га́ды, и звѣ́ри земли́ по ро́ду. И бы́сть та́ко.
И сотвори́ Бо́гъ звѣ́ри земли́ по ро́ду, и скоты́ по ро́ду и́хъ, и вся́ га́ды земли́ по ро́ду и́хъ. И ви́дѣ Бо́гъ, я́ко добра́.
И рече́ Бо́гъ: сотвори́мъ человѣ́ка по о́бразу На́­шему и по подо́бiю, и да облада́етъ ры́бами морски́ми, и пти́цами небе́сными, [и звѣрьми́] и скота́ми, и все́ю земле́ю, и всѣ́ми га́ды пресмыка́ющимися по земли́.
И сотвори́ Бо́гъ человѣ́ка, по о́бразу Бо́жiю сотвори́ его́: му́жа и жену́ сотвори́ и́хъ.
И благослови́ и́хъ Бо́гъ, глаго́ля: расти́теся и мно́житеся, и напо́лните зе́млю, и госпо́д­ст­вуйте е́ю, и облада́йте ры́бами морски́ми, [и звѣрьми́] и пти́цами небе́сными, и всѣ́ми скота́ми, и все́ю земле́ю, и всѣ́ми га́дами пресмыка́ющимися по земли́.
И рече́ Бо́гъ: се́, да́хъ ва́мъ вся́кую траву́ сѣ́мен­ную сѣ́ющую сѣ́мя, е́же е́сть верху́ земли́ всея́: и вся́кое дре́во, е́же и́мать въ себѣ́ пло́дъ сѣ́мене сѣ́мен­наго, ва́мъ бу́детъ въ снѣ́дь:
и всѣ́мъ звѣре́мъ земны́мъ, и всѣ́мъ пти́цамъ небе́снымъ, и вся́кому га́ду пресмыка́ющемуся по земли́, и́же и́мать въ себѣ́ ду́шу живота́, и вся́ку траву́ зеле́ну въ снѣ́дь. И бы́сть та́ко.
И ви́дѣ Бо́гъ вся́, ели́ка сотвори́: и се́ добра́ зѣло́. И бы́сть ве́черъ, и бы́сть у́тро, де́нь шесты́й.
Бы́сть же въ ца́р­ст­во Амарфа́ла царя́ Сен­наа́рска, и Арiо́хъ ца́рь Елласа́рскъ, и Ходол­ло­го­мо́ръ ца́рь Ела́мскъ, и Ѳарга́лъ ца́рь язы́ческiй
сотвори́ша ра́ть съ Ва́ллою царе́мъ Cодо́мскимъ и съ Варсо́ю царе́мъ Гомо́ррскимъ, и съ Сен­наа́ромъ царе́мъ Адамы́ и съ Симово́ромъ царе́мъ Севои́мскимъ, и съ царе́мъ Вала́ки: сiя́ е́сть Сиго́ръ.
Вси́ сі́и совѣща́шася на юдо́ль Сла́ную: сiе́ е́сть мо́ре Сла́ное.
Два­на́­де­сять лѣ́тъ ті́и рабо́таша Ходол­ло­го­мо́ру: тре́тiяго же ­на́­де­сять лѣ́та от­ступи́ша.
И въ четве́ртое ­на́­де­сять лѣ́то, прiи́де Ходол­ло­го­мо́ръ, и цари́ и́же съ ни́мъ, и изсѣко́ша Исполи́новъ су́щихъ во Астаро́ѳѣ и въ Карнаи́нѣ, и язы́ки крѣ́пки вку́пѣ съ ни́ми, и Оме́овъ, и́же въ Сави́ гра́дѣ,
и Хорре́овъ, и́же въ гора́хъ Сии́рскихъ, да́же до Тереви́нѳа Фара́ня, и́же е́сть въ пусты́ни.
И воз­врати́в­шеся прiидо́ша ко исто́чнику Су́дному, и́же е́сть Ка́дисъ: и ссѣко́ша вся́ кня́зи Амали́ковы, и Аморре́овъ живу́щихъ во Асасанѳама́рѣ.
Изы́де же ца́рь Cодо́мскiй и ца́рь Гомо́ррскiй, и ца́рь Адама́нскiй и ца́рь Севои́мскiй, и ца́рь Вала́ки, сiя́ е́сть Сиго́ръ: и ополчи́шася проти́ву и́хъ на бра́нь во юдо́ли Сла́ной,
на Ходол­ло­го­мо́ра царя́ Ела́мска и Ѳарга́ла царя́ язы́ческа, и Амарфа́ла царя́ Сен­наа́рска и Арiо́ха царя́ Елласа́рска: четы́ри цари́ на пя́ть.
Юдо́ль же Сла́ная имя́ше кла́дязи смоляны́я. И побѣже́ ца́рь Cодо́мскiй и ца́рь Гомо́ррскiй, и падо́ша та́мо: оста́в­шiися же бѣжа́ша въ го́рняя [и одержа́ша я́].
Взя́ша же вся́ ко́н­ныя Cодо́мскiя и Гомо́ррскiя и вся́ бра́шна и́хъ, и от­идо́ша.
Взя́ша же и Ло́та сы́на бра́та Авра́мова и имѣ́нiе его́, и от­идо́ша: бѣ́ бо въ Cодо́мѣхъ живы́й.
Прише́дъ же еди́нъ от­ уцѣлѣ́в­шихъ, воз­вѣсти́ Авра́му при­­ше́лцу, и́же живя́ше у ду́ба Мамврі́йскаго, Аморре́а бра́та Есхо́ля и бра́та Авна́ня, и́же бѣ́ша сою́зницы Авра́мовы.
Слы́шавъ же Авра́мъ, я́ко плѣне́нъ бы́сть Ло́тъ брата́ничь его́, сочте́ домоча́дцы своя́ три́ста и осмь­на́­де­сять, и погна́ вслѣ́дъ и́хъ да́же до Да́на.
И нападе́ на ня́ но́щiю са́мъ и о́троцы его́ [съ ни́мъ]: и порази́ и́хъ и гони́ и́хъ да́же до Хова́ла, и́же е́сть ошу́юю Дама́ска:
и воз­врати́ вся́ ко́н­ныя Cодо́мскiя, и Ло́та сы́на бра́та сво­его́ воз­врати́, и вся́ имѣ́нiя его́, и жены́, и лю́ди.
Изы́де же ца́рь Cодо́мскiй въ срѣ́тенiе ему́, повнегда́ воз­врати́тися ему́ от­ сѣ́ча Ходол­ло­го­мо́рскаго, и царе́й су́щихъ съ ни́мъ, въ юдо́ль Сави́ну: сiе́ же бя́ше по́ле царе́во:
и Мелхиседе́къ ца́рь Сали́мскiй изнесе́ хлѣ́бы и вино́: бя́ше же свяще́н­никъ Бо́га Вы́шняго.
И благослови́ Авра́ма, и рече́: благослове́нъ Авра́мъ Бо́гомъ Вы́шнимъ, И́же созда́ не́бо и зе́млю:
и благослове́нъ Бо́гъ Вы́шнiй, И́же предаде́ враги́ твоя́ подъ ру́ки тебѣ́. И даде́ ему́ десяти́ну Авра́мъ от­ всего́.
Рече́ же ца́рь Cодо́мскiй ко Авра́му: да́ждь ми́ му́жы, а ко́ни воз­ми́ себѣ́.
Рече́ же Авра́мъ къ царю́ Cодо́мску: воз­дви́гну ру́ку мою́ ко Го́споду Бо́гу Вы́шнему, И́же сотвори́ не́бо и зе́млю:
а́ще от­ ни́ти до реме́ня сапо́жнаго воз­му́ от­ всего́ тво­его́, да не рече́ши, я́ко а́зъ обогати́хъ Авра́ма:
кромѣ́ си́хъ, я́же снѣдо́ша о́троцы, и ча́сти муже́й, и́же ходи́ша со мно́ю, Есхо́лъ, Авна́нъ, Мамврі́й: сі́и да во́змутъ ча́сти [своя́].
In the beginning God created the heavens and the earth.
The earth was without form, and void; and darkness was on the face of the deep. And the Spirit of God was hovering over the face of the waters.
Then God said, «Let there be light»; and there was light.
And God saw the light, that it was good; and God divided the light from the darkness.
God called the light Day, and the darkness He called Night. So the evening and the morning were the first day.
Then God said, «Let there be a firmament in the midst of the waters, and let it divide the waters from the waters.»
Thus God made the firmament, and divided the waters which were under the firmament from the waters which were above the firmament; and it was so.
And God called the firmament Heaven. So the evening and the morning were the second day.
Then God said, «Let the waters under the heavens be gathered together into one place, and let the dry land appear»; and it was so.
And God called the dry land Earth, and the gathering together of the waters He called Seas. And God saw that it was good.
Then God said, «Let the earth bring forth grass, the herb that yields seed, and the fruit tree that yields fruit according to its kind, whose seed is in itself, on the earth»; and it was so.
And the earth brought forth grass, the herb that yields seed according to its kind, and the tree that yields fruit, whose seed is in itself according to its kind. And God saw that it was good.
So the evening and the morning were the third day.
Then God said, «Let there be lights in the firmament of the heavens to divide the day from the night; and let them be for signs and seasons, and for days and years;
and let them be for lights in the firmament of the heavens to give light on the earth»; and it was so.
Then God made two great lights: the greater light to rule the day, and the lesser light to rule the night. He made the stars also.
God set them in the firmament of the heavens to give light on the earth,
and to rule over the day and over the night, and to divide the light from the darkness. And God saw that it was good.
So the evening and the morning were the fourth day.
Then God said, «Let the waters abound with an abundance of living creatures, and let birds fly above the earth across the face of the firmament of the heavens.»
So God created great sea creatures and every living thing that moves, with which the waters abounded, according to their kind, and every winged bird according to its kind. And God saw that it was good.
And God blessed them, saying, «Be fruitful and multiply, and fill the waters in the seas, and let birds multiply on the earth.»
So the evening and the morning were the fifth day.
Then God said, «Let the earth bring forth the living creature according to its kind: cattle and creeping thing and beast of the earth, each according to its kind»; and it was so.
And God made the beast of the earth according to its kind, cattle according to its kind, and everything that creeps on the earth according to its kind. And God saw that it was good.
Then God said, «Let Us make man in Our image, according to Our likeness; let them have dominion over the fish of the sea, over the birds of the air, and over the cattle, over all the earth and over every creeping thing that creeps on the earth.»
So God created man in His own image; in the image of God He created him; male and female He created them.
Then God blessed them, and God said to them, «Be fruitful and multiply; fill the earth and subdue it; have dominion over the fish of the sea, over the birds of the air, and over every living thing that moves on the earth.»
And God said, «See, I have given you every herb that yields seed which is on the face of all the earth, and every tree whose fruit yields seed; to you it shall be for food.
Also, to every beast of the earth, to every bird of the air, and to everything that creeps on the earth, in which there is life, I have given every green herb for food»; and it was so.
Then God saw everything that He had made, and indeed it was very good. So the evening and the morning were the sixth day.
And it came to pass in the days of Amraphel king of Shinar, Arioch king of Ellasar, Chedorlaomer king of Elam, and Tidal king of nations,
that they made war with Bera king of Sodom, Birsha king of Gomorrah, Shinab king of Admah, Shemeber king of Zeboiim, and the king of Bela (that is, Zoar).
All these joined together in the Valley of Siddim (that is, the Salt Sea).
Twelve years they served Chedorlaomer, and in the thirteenth year they rebelled.
In the fourteenth year Chedorlaomer and the kings that were with him came and attacked the Rephaim in Ashteroth Karnaim, the Zuzim in Ham, the Emim in Shaveh Kiriathaim,
and the Horites in their mountain of Seir, as far as El Paran, which is by the wilderness.
Then they turned back and came to En Mishpat (that is, Kadesh), and attacked all the country of the Amalekites, and also the Amorites who dwelt in Hazezon Tamar.
And the king of Sodom, the king of Gomorrah, the king of Admah, the king of Zeboiim, and the king of Bela (that is, Zoar) went out and joined together in battle in the Valley of Siddim
against Chedorlaomer king of Elam, Tidal king of nations, Amraphel king of Shinar, and Arioch king of Ellasar--four kings against five.
Now the Valley of Siddim was full of asphalt pits; and the kings of Sodom and Gomorrah fled; some fell there, and the remainder fled to the mountains.
Then they took all the goods of Sodom and Gomorrah, and all their provisions, and went their way.
They also took Lot, Abraḿs brotheŕs son who dwelt in Sodom, and his goods, and departed.
Then one who had escaped came and told Abram the Hebrew, for he dwelt by the terebinth trees of Mamre the Amorite, brother of Eshcol and brother of Aner; and they were allies with Abram.
Now when Abram heard that his brother was taken captive, he armed his three hundred and eighteen trained servants who were born in his own house, and went in pursuit as far as Dan.
He divided his forces against them by night, and he and his servants attacked them and pursued them as far as Hobah, which is north of Damascus.
So he brought back all the goods, and also brought back his brother Lot and his goods, as well as the women and the people.
And the king of Sodom went out to meet him at the Valley of Shaveh (that is, the Kinǵs Valley), after his return from the defeat of Chedorlaomer and the kings who were with him.
Then Melchizedek king of Salem brought out bread and wine; he was the priest of God Most High.
And he blessed him and said: «Blessed be Abram of God Most High, Possessor of heaven and earth;
And blessed be God Most High, Who has delivered your enemies into your hand.» And he gave him a tithe of all.
Now the king of Sodom said to Abram, «Give me the persons, and take the goods for yourself.»
But Abram said to the king of Sodom, «I have raised my hand to the LORD, God Most High, the Possessor of heaven and earth,
that I will take nothing, from a thread to a sandal strap, and that I will not take anything that is yours, lest you should say, «I have made Abram rich́--
except only what the young men have eaten, and the portion of the men who went with me: Aner, Eshcol, and Mamre; let them take their portion.»
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible