Скрыть
12:2
12:4
12:5
12:9
12:10
12:11
12:12
12:14
12:15
12:18
12:19
12:20
Глава 22 
22:2
22:3
22:4
22:5
22:6
22:7
22:8
22:9
22:10
22:11
22:12
22:13
22:14
22:15
22:17
22:19
22:20
22:21
22:22
22:23
22:24
Глава 26 
26:1
26:2
26:5
26:6
26:7
26:8
26:9
26:11
26:12
26:13
26:14
26:15
26:16
26:17
26:18
26:19
26:20
26:21
26:22
26:25
26:27
26:28
26:29
26:30
26:31
26:32
26:33
26:34
26:35
Глава 28 
28:3
28:4
28:7
28:8
28:16
28:21
Церковнославянский (рус)
И рече́ Госпо́дь Авра́му: изы́ди от­ земли́ тво­ея́, и от­ ро́да тво­его́, и от­ до́му отца́ тво­его́, и иди́ въ зе́млю, ю́же ти́ покажу́:
и сотворю́ тя въ язы́къ ве́лiй, и благословлю́ тя, и воз­вели́чу и́мя твое́, и бу́деши благослове́нъ:
и благословлю́ благословя́щыя тя́, и клену́щыя тя́ проклену́: и благословя́т­ся о тебѣ́ вся́ племена́ земна́я.
И и́де Авра́мъ, я́коже глаго́ла ему́ Госпо́дь, и идя́ше съ ни́мъ Ло́тъ: Авра́мъ же бѣ́ лѣ́тъ седми́десяти пяти́, егда́ изы́де от­ [земли́] Харра́нъ.
И поя́тъ Авра́мъ Са́ру жену́ свою́, и Ло́та сы́на бра́та сво­его́, и вся́ имѣ́нiя своя́, ели́ка стяжа́ша, и вся́кую ду́шу, ю́же стяжа́ша въ Харра́нѣ: и изыдо́ша по­ити́ въ зе́млю Ханаа́ню.
И про́йде Авра́мъ зе́млю въ долготу́ ея́ да́же до мѣ́ста Cихе́мъ, до ду́ба Высо́каго: Ханане́е же тогда́ живя́ху на земли́ [то́й].
И яви́ся Госпо́дь Авра́му и рече́ ему́: сѣ́мени тво­ему́ да́мъ зе́млю сiю́. И созда́ та́мо Авра́мъ же́ртвен­никъ Го́споду я́вльшемуся ему́.
И от­ступи́ от­ту́ду въ го́ру на восто́къ [лице́мъ] пря́мо Веѳи́лю, и поста́ви та́мо ку́щу свою́ въ Веѳи́ли при­­ мо́ри, и Агге́ къ восто́комъ: и созда́ та́мо же́ртвен­никъ Го́споду, и при­­зва́ во и́мя Го́спода [я́вльшася ему́].
И воз­дви́жеся Авра́мъ, и ше́дъ ополчи́ся въ пусты́ни.
И бы́сть гла́дъ на земли́: и сни́де Авра́мъ во Еги́петъ всели́тися та́мо, я́ко одолѣ́ гла́дъ на земли́.
Бы́сть же егда́ при­­бли́жися Авра́мъ вни́ти во Еги́петъ, рече́ Авра́мъ Са́рѣ женѣ́ сво­е́й: вѣ́мъ а́зъ, я́ко жена́ доброли́чна еси́:
бу́детъ у́бо егда́ уви́дятъ тя́ Еги́птяне, реку́тъ, я́ко жена́ его́ е́сть сiя́: и убiю́тъ мя́, тебе́ же снабдя́тъ:
рцы́ у́бо, я́ко сестра́ ему́ е́смь, да добро́ мнѣ́ бу́детъ тебе́ ра́ди, и бу́детъ жива́ душа́ моя́ тебе́ ра́ди.
Бы́сть же егда́ вни́де Авра́мъ во Еги́петъ, ви́дѣв­ше Еги́птяне жену́ его́, я́ко добра́ бя́ше зѣло́,
и ви́дѣша ю́ кня́зи фарао́ни и похвали́ша ю́ предъ фарао́номъ, и введо́ша ю́ въ до́мъ фарао́новъ.
И Авра́му до́брѣ бя́ше ея́ ра́ди: и бы́ша ему́ о́вцы и телцы́ и ослы́, и рабы́ и рабы́ни, и мски́ и велблю́ды.
И му́чи Госпо́дь ка́зньми вели́кими и лю́тыми фарао́на и до́мъ его́ Са́ры ра́ди жены́ Авра́мли.
Призва́въ же фарао́нъ Авра́ма, рече́ ему́: что́ сiе́ сотвори́лъ еси́ мнѣ́, я́ко не повѣ́далъ ми́ еси́, я́ко жена́ твоя́ е́сть?
Вску́ю ре́клъ еси́, я́ко сестра́ ми е́сть? И поя́хъ ю́ себѣ́ въ жену́. И ны́нѣ се́, жена́ твоя́ предъ тобо́ю: по­е́мь ю́ от­иди́.
И заповѣ́да фарао́нъ муже́мъ о Авра́мѣ, проводи́ти его́ и жену́ его́, и вся́, ели́ка бы́ша его́, и Ло́та съ ни́мъ.
И бы́сть по глаго́лѣхъ си́хъ, Бо́гъ искуша́­ше Авраа́ма и рече́ ему́: Авраа́ме, Авраа́ме. И рече́: се́ а́зъ.
И рече́: по­ими́ сы́на тво­его́ воз­лю́блен­наго, его́же воз­люби́лъ еси́, Исаа́ка, и иди́ на зе́млю Высо́ку и воз­неси́ его́ та́мо во всесожже́нiе, на еди́ну от­ го́ръ, и́хже ти́ реку́.
Воста́въ же Авраа́мъ у́тро, осѣдла́ осля́ свое́: поя́тъ же съ собо́ю два́ о́трочища и Исаа́ка сы́на сво­его́: и растни́въ дрова́ во всесожже́нiе, воста́въ и́де, и прiи́де на мѣ́сто, е́же рече́ ему́ Бо́гъ, въ тре́тiй де́нь.
И воз­зрѣ́въ Авраа́мъ очи́ма сво­и́ма, ви́дѣ мѣ́сто издале́че.
И рече́ Авраа́мъ отроко́мъ сво­и́мъ: ся́дите здѣ́ со осля́темъ: а́зъ же и дѣ́тищь по́йдемъ до о́ндѣ, и поклони́в­шеся воз­врати́мся къ ва́мъ.
Взя́ же Авраа́мъ дрова́ всесожже́нiя и воз­ложи́ на Исаа́ка сы́на сво­его́: взя́ же въ ру́ки и о́гнь, и но́жь, и идо́ста о́ба вку́пѣ.
Рече́ же Исаа́къ ко Авраа́му отцу́ сво­ему́: о́тче. О́нъ же рече́: что́ есть, ча́до? Рече́ же: се́, о́гнь и дрова́, гдѣ́ есть овча́ е́же во всесожже́нiе?
Рече́ же Авраа́мъ: Бо́гъ у́зритъ Себѣ́ овча́ во всесожже́нiе, ча́до. Ше́дша же о́ба вку́пѣ,
прiидо́ста на мѣ́сто, е́же рече́ ему́ Бо́гъ: и созда́ та́мо Авраа́мъ же́ртвен­никъ и воз­ложи́ дрова́: и связа́въ Исаа́ка сы́на сво­его́, воз­ложи́ его́ на же́ртвен­никъ верху́ дро́въ.
И простре́ Авраа́мъ ру́ку свою́, взя́ти но́жь, закла́ти сы́на сво­его́.
И воз­зва́ и́ А́нгелъ Госпо́день съ небесе́, и рече́: Авраа́ме, Авраа́ме. О́нъ же рече́: се́, а́зъ.
И рече́: да не воз­ложи́ши руки́ тво­ея́ на о́трочища, ниже́ да сотвори́ши ему́ что́: ны́нѣ бо позна́хъ, я́ко бо­и́шися ты́ Бо́га, и не пощадѣ́лъ еси́ сы́на тво­его́ воз­лю́блен­наго Мене́ ра́ди.
И воз­зрѣ́въ Авраа́мъ очи́ма сво­и́ма ви́дѣ, и се́, ове́нъ еди́нъ держи́мый рога́ма въ са́дѣ Саве́къ: и и́де Авраа́мъ, и взя́ овна́, и воз­несе́ его́ во всесожже́нiе вмѣ́сто Исаа́ка сы́на сво­его́.
И нарече́ Авраа́мъ и́мя мѣ́сту тому́: Госпо́дь ви́дѣ: да реку́тъ дне́сь: на горѣ́ Госпо́дь яви́ся.
И воз­зва́ А́нгелъ Госпо́день Авраа́ма втори́цею съ небесе́,
глаго́ля: Мно́ю Самѣ́мъ кля́хся, глаго́летъ Госпо́дь, его́же ра́ди сотвори́лъ еси́ глаго́лъ се́й и не пощадѣ́лъ еси́ сы́на тво­его́ воз­лю́блен­наго Мене́ ра́ди:
во­и́стин­ну благословя́ благословлю́ тя, и умножа́я умно́жу сѣ́мя твое́, я́ко звѣ́зды небе́сныя, и я́ко песо́къ вскра́й мо́ря: и наслѣ́дитъ сѣ́мя твое́ гра́ды супоста́товъ,
и благословя́т­ся о сѣ́мени тво­е́мъ вси́ язы́цы земні́и, зане́же послу́шалъ еси́ гла́са Мо­его́.
Возврати́ся же Авраа́мъ ко отроко́мъ сво­и́мъ, и воста́в­ше идо́ша ку́пно ко кла́дязю Кля́твен­ному: и всели́ся Авраа́мъ у кла́дязя Кля́твен­наго.
Бы́сть же по глаго́лѣхъ си́хъ, и повѣ́даша Авраа́му, глаго́люще: се́, роди́ Ме́лха и та́ сы́ны бра́ту тво­ему́ Нахо́ру,
О́кса пе́рвенца, и Ва́вкса бра́та его́, и Камуи́ла отца́ Си́рска,
и Хаза́да, и Аза́ва, и Фалде́са, и Елда́фа, и Ваѳуи́ла:
Ваѳуи́лъ же роди́ Реве́кку: о́смь сі́и сы́нове, и́хже роди́ Ме́лха Нахо́ру бра́ту Авраа́млю:
и нало́жница его́, е́йже и́мя Ре́вма, роди́ и сiя́ Таве́ка, и Таа́ма, и Тохо́са, и Моха́.
Бы́сть же гла́дъ на земли́, кромѣ́ гла́да бы́в­шаго пре́жде во вре́мя Авраа́мле. Оти́де же Исаа́къ ко Авимеле́ху царю́ Филисти́мску въ Гера́ру:
яви́ся же ему́ Госпо́дь и рече́: не ходи́ во Еги́петъ, всели́ся же въ земли́, въ не́йже ти́ реку́,
и обита́й въ земли́ то́й, и бу́ду съ тобо́ю, и благословлю́ тя: тебѣ́ бо и сѣ́мени тво­ему́ да́мъ всю́ зе́млю сiю́, и поста́влю кля́тву Мою́, е́юже кля́хся Авраа́му отцу́ тво­ему́:
и умно́жу сѣ́мя твое́, я́ко звѣ́зды небе́сныя, и да́мъ сѣ́мени тво­ему́ всю́ зе́млю сiю́: и благословя́т­ся о сѣ́мени тво­е́мъ вси́ язы́цы земні́и:
поне́же послу́ша оте́цъ тво́й Авраа́мъ Мо­его́ гла́са и соблюде́ за́повѣди Моя́ и повелѣ́нiя Моя́, и оправда́нiя Моя́ и зако́ны Моя́.
Всели́ся же Исаа́къ въ Гера́рѣхъ.
Вопроси́ша же му́жiе мѣ́ста того́ о Реве́кцѣ женѣ́ его́, и рече́: сестра́ ми е́сть. Убоя́ся бо рещи́, я́ко жена́ ми е́сть, да не когда́ убiю́тъ его́ му́жiе мѣ́ста того́ Реве́кки ра́ди, поне́же бѣ́ доброзра́чна.
Бы́сть же мно́го вре́мя та́мо: и при­­ни́кнувъ Авимеле́хъ ца́рь Гера́рскiй окно́мъ, ви́дѣ Исаа́ка игра́юща съ Реве́ккою жено́ю сво­е́ю.
Призва́ же Авимеле́хъ Исаа́ка и рече́ ему́: у́бо жена́ твоя́ е́сть? Почто́ ре́клъ еси́, я́ко сестра́ ми е́сть? Рече́ же ему́ Исаа́къ: рѣ́хъ бо, да не умру́ ея́ ра́ди.
Рече́ же ему́ Авимеле́хъ: что́ сiе́ сотвори́лъ еси́ на́мъ? Вма́лѣ не бы́сть нѣ́кто от­ ро́да мо­его́ съ жено́ю тво­е́ю, и наве́лъ бы еси́ на ны́ невѣ́дѣнiе.
Заповѣ́да же Авимеле́хъ всѣ́мъ лю́демъ сво­и́мъ, глаго́ля: вся́къ, и́же при­­ко́снет­ся му́жу сему́, или́ женѣ́ его́, сме́рти пови́ненъ бу́детъ.
Сѣ́я же Исаа́къ въ земли́ то́й, и при­­обрѣ́те въ то́ лѣ́то стокра́тный пло́дъ ячме́ня: благослови́ же его́ Госпо́дь.
И воз­вы́сися человѣ́къ, и пре­успѣва́я бо́лшiй быва́­ше, до́ндеже вели́къ бы́сть зѣло́.
Бы́ша же ему́ ско́ти ове́цъ и ско́ти воло́въ и земледѣ́лiя мно́га. Позави́дѣша же ему́ Филисти́мляне:
и вся́ кла́дязи, я́же ископа́ша раби́ отца́ его́, во вре́мя отца́ его́, загради́ша я́ Филисти́мляне и напо́лниша ты́я земле́ю.
Рече́ же Авимеле́хъ ко Исаа́ку: от­иди́ от­ на́съ, я́ко си́льнѣйшiй сотвори́л­ся еси́ от­ на́съ зѣло́.
И отъи́де от­ту́ду Исаа́къ и обита́ въ де́бри Гера́рстѣй, и всели́ся та́мо.
И па́ки Исаа́къ ископа́ кла́дязи во́дныя, я́же ископа́ша раби́ Авраа́ма отца́ его́, и загради́ша ты́я Филисти́мляне, по уме́ртвiи Авраа́ма отца́ его́: и прозва́ и́мъ имена́, по имена́мъ, и́миже прозва́ Авраа́мъ оте́цъ его́.
И ископа́ша раби́ Исаа́ковы въ де́бри Гера́рстѣй, и обрѣто́ша та́мо кла́дязь воды́ жи́вы.
И пря́хуся па́стырiе Гера́рстiи съ па́стырьми Исаа́ковыми, глаго́люще: на́ша е́сть вода́. И прозва́ и́мя кла́дязю тому́ Оби́да: оби́дяху бо его́.
Отше́дъ же от­ту́ду Исаа́къ, ископа́ кла́дязь другі́й. Пря́хуся же и о то́мъ: и прозва́ и́мя ему́ Вражда́.
Отше́дъ же от­ту́ду, ископа́ кла́дязь другі́й. И не пря́хуся о то́мъ, и прозва́ и́мя ему́ Простра́н­ство, глаго́ля: я́ко ны́нѣ распространи́ Госпо́дь на́мъ и воз­расти́ на́съ на земли́.
Взы́де же от­ту́ду ко кла́дязю Кля́твен­ному:
и яви́ся ему́ Госпо́дь въ ту́ но́щь и рече́: А́зъ е́смь Бо́гъ Авраа́ма отца́ тво­его́, не бо́йся, съ тобо́ю бо е́смь: и благословлю́ тя, и умно́жу сѣ́мя твое́ Авраа́ма ра́ди отца́ тво­его́.
И созда́ та́мо же́ртвен­никъ, и при­­зва́ и́мя Госпо́дне: и поста́ви та́мо ски́нiю свою́: ископа́ша же та́мо раби́ Исаа́ковы кла́дязь въ де́бри Гера́рстѣй.
И Авимеле́хъ прiи́де къ нему́ от­ Гера́ръ, и Охоза́ѳъ невѣстоводи́тель его́, и Фихо́лъ во­ево́да си́лъ его́.
И рече́ и́мъ Исаа́къ: вску́ю прiидо́сте ко мнѣ́? Вы́ же воз­ненави́дѣсте мене́ и от­сла́сте мя́ от­ себе́.
Они́ же рѣ́ша: ви́дѣв­ше узрѣ́хомъ, я́ко бѣ́ Госпо́дь съ тобо́ю, и рѣ́хомъ: бу́ди кля́тва между́ на́ми и между́ тобо́ю, и завѣща́имъ съ тобо́ю завѣ́тъ,
да не сотвори́ши съ на́ми зла́, я́коже не воз­гнуша́хомся тобо́ю мы́, и я́коже сотвори́хомъ тебѣ́ добро́, и от­пусти́хомъ тя́ съ ми́ромъ: и ны́нѣ благослове́нъ ты́ от­ Го́спода.
И сотвори́ и́мъ пи́ръ, и ядо́ша и пи́ша.
И воста́в­ше зау́тра, кля́т­ся кі́йждо бли́жнему: и от­пусти́ я́ Исаа́къ, и от­идо́ша от­ него́ здра́вы.
Бы́сть же въ то́й де́нь, и при­­ше́дше раби́ Исаа́ковы повѣ́даша ему́ о кла́дязѣ, его́же ископа́ша, и реко́ша: не обрѣто́хомъ воды́.
И прозва́ его́ Кля́тва. Сего́ ра́ди прозва́ и́мя гра́ду о́ному кла́дязь Кля́твен­ный, да́же до дне́шняго дне́.
Бя́ше же Иса́въ лѣ́тъ четы́редесяти: и поя́ жену́ Иуди́ѳу, дще́рь Вео́ха Хетте́ина, и Васема́ѳу, дще́рь Ело́на Хетте́ина {въ нѣ́которыхъ: Еве́ова}.
И бы́ша проти́вящеся Исаа́кови и Реве́кцѣ.
Призва́въ же Исаа́къ Иа́кова, благослови́ его́ и заповѣ́да ему́, глаго́ля: да не по́ймеши жены́ от­ дще́рей Ханане́йскихъ:
воста́въ от­бѣжи́ въ Месо­пота́мiю въ до́мъ Ваѳуи́ла отца́ ма́тере тво­ея́, и по­ими́ себѣ́ от­ту́ду жену́ от­ дще́рей Лава́на бра́та ма́тере тво­ея́:
Бо́гъ же мо́й да благослови́тъ тя́ и воз­расти́тъ тя́ и умно́житъ тя́, и бу́деши въ собра́нiя язы́ковъ:
и да да́стъ тебѣ́ благослове́нiе Авраа́ма отца́ мо­его́, тебѣ́ и сѣ́мени тво­ему́ по тебѣ́ наслѣ́дити зе́млю обита́нiя тво­его́, ю́же даде́ Бо́гъ Авраа́му.
Посла́ же Исаа́къ Иа́кова: и отъи́де въ Месо­пота́мiю къ Лава́ну сы́ну Ваѳуи́ла Си́рина, къ бра́ту же Реве́кки ма́тере Иа́ковли и Иса́вли.
Ви́дѣ же Иса́въ, я́ко благослови́ Исаа́къ Иа́кова и посла́ въ Месо­пота́мiю Си́рскую поя́ти от­ту́ду себѣ́ жену́, егда́ благослови́ его́ и заповѣ́да ему́, глаго́ля: да не по́ймеши жены́ от­ дще́рей Ханане́йскихъ.
И послу́ша Иа́ковъ отца́ и ма́тере сво­ея́, и отъи́де въ Месо­пота́мiю Си́рскую.
Ви́дѣвъ же Иса́въ, я́ко злы́ су́ть дще́ри Ханане́йскiя предъ Исаа́комъ отце́мъ его́,
отъи́де Иса́въ ко Исма́илу и взя́ Маеле́ѳу дще́рь Исма́ила сы́на Авраа́мля, сестру́ Навео́ѳову, жену́ къ жена́мъ сво­и́мъ.
И отъи́де Иа́ковъ от­ кла́дязя Кля́твен­наго и и́де въ Харра́нъ,
и обрѣ́те мѣ́сто и у́спе та́мо, за́йде бо со́лнце: и взя́ от­ ка́менiя мѣ́ста [того́] и положи́ въ воз­гла́вiе себѣ́, и спа́ на мѣ́стѣ о́нѣмъ.
И со́нъ ви́дѣ: и се́, лѣ́­ст­вица утвержде́на на земли́, ея́же глава́ досяза́­ше до небесе́, и А́нгели Бо́жiи восхожда́ху и низхожда́ху по не́й:
Госпо́дь же утвержда́­шеся на не́й и рече́: А́зъ е́смь Бо́гъ Авраа́ма отца́ тво­его́ и Бо́гъ Исаа́ка, не бо́йся: земля́, идѣ́же ты́ спи́ши на не́й, тебѣ́ да́мъ ю́ и сѣ́мени тво­ему́:
и бу́детъ сѣ́мя твое́ я́ко песо́къ земны́й, и распространи́т­ся на мо́ре, и Ли́ву, и сѣ́веръ, и на восто́ки: и благословя́т­ся о тебѣ́ вся́ колѣ́на земна́я и о сѣ́мени тво­е́мъ:
и се́, А́зъ е́смь съ тобо́ю, сохраня́яй тя́ на вся́комъ пути́, а́може а́ще по́йдеши, и воз­вращу́ тя въ зе́млю сiю́: я́ко не и́мамъ тебе́ оста́вити, до́ндеже сотвори́ти ми́ вся́, ели́ка глаго́лахъ тебѣ́.
И воста́ Иа́ковъ от­ сна́ сво­его́ и рече́: я́ко е́сть Госпо́дь на мѣ́стѣ се́мъ, а́зъ же не вѣ́дѣхъ.
И убоя́ся и рече́: я́ко стра́шно мѣ́сто сiе́: нѣ́сть сiе́, но до́мъ Бо́жiй, и сiя́ врата́ небе́сная.
И воста́ Иа́ковъ зау́тра, и взя́ ка́мень, его́же положи́ та́мо въ воз­гла́вiе себѣ́: и поста́ви его́ въ сто́лпъ, и воз­лiя́ еле́й верху́ его́.
И прозва́ Иа́ковъ и́мя мѣ́сту тому́ До́мъ Бо́жiй: Уламлу́зъ же бѣ́ и́мя гра́ду пе́рвѣе.
И положи́ Иа́ковъ обѣ́тъ, глаго́ля: а́ще бу́детъ Госпо́дь Бо́гъ со мно́ю и сохрани́тъ мя́ на пути́ се́мъ, въ о́ньже а́зъ иду́, и да́стъ ми́ хлѣ́бъ я́сти, и ри́зы облещи́ся,
и воз­врати́тъ мя́ здра́ва въ до́мъ отца́ мо­его́, и бу́детъ Госпо́дь мнѣ́ въ Бо́га:
и ка́мень се́й, его́же поста́вихъ въ сто́лпъ, бу́детъ ми́ до́мъ Бо́жiй, и от­ всѣ́хъ, я́же ми́ да́си, десяти́ну одеся́т­ст­вую та́ Тебѣ́.
Синодальный
1 Бог велит Авраму с Сарою и Лотом оставить Харран; они приходят в Ханаан. 10 В Египте фараон, пораженный за Сару, отпускает Аврама.
И сказал Господь Авраму: пойди из земли твоей, от родства твоего и из дома отца твоего [и иди] в землю, которую Я укажу тебе;
и Я произведу от тебя великий народ, и благословлю тебя, и возвеличу имя твое, и будешь ты в благословение;
Я благословлю благословляющих тебя, и злословящих тебя прокляну; и благословятся в тебе все племена земные.
И пошел Аврам, как сказал ему Господь; и с ним пошел Лот. Аврам был семидесяти пяти лет, когда вышел из Харрана.
И взял Аврам с собою Сару, жену свою, Лота, сына брата своего, и все имение, которое они приобрели, и всех людей, которых они имели в Харране; и вышли, чтобы идти в землю Ханаанскую; и пришли в землю Ханаанскую.
И прошел Аврам по земле сей [по длине ее] до места Сихема, до дубравы Море́. В этой земле тогда [жили] Хананеи.
И явился Господь Авраму и сказал [ему]: потомству твоему отдам Я землю сию. И создал там [Аврам] жертвенник Господу, Который явился ему.
Оттуда двинулся он к горе, на восток от Вефиля; и поставил шатер свой так, что от него Вефиль был на запад, а Гай на восток; и создал там жертвенник Господу и призвал имя Господа [явившегося ему].
И поднялся Аврам и продолжал идти к югу.
И был голод в той земле. И сошел Аврам в Египет, пожить там, потому что усилился голод в земле той.
Когда же он приближался к Египту, то сказал Саре, жене своей: вот, я знаю, что ты женщина, прекрасная видом;
и когда Египтяне увидят тебя, то скажут: это жена его; и убьют меня, а тебя оставят в живых;
скажи же, что ты мне сестра, дабы мне хорошо было ради тебя, и дабы жива была душа моя чрез тебя.
И было, когда пришел Аврам в Египет, Египтяне увидели, что она женщина весьма красивая;
увидели ее и вельможи фараоновы и похвалили ее фараону; и взята была она в дом фараонов.
И Авраму хорошо было ради ее; и был у него мелкий и крупный скот и ослы, и рабы и рабыни, и лошаки и верблюды.
Но Господь поразил тяжкими ударами фараона и дом его за Сару, жену Аврамову.
И призвал фараон Аврама и сказал: что ты это сделал со мною? для чего не сказал мне, что она жена твоя?
для чего ты сказал: она сестра моя? и я взял было ее себе в жену. И теперь вот жена твоя; возьми [ее] и пойди.
И дал о нем фараон повеление людям, и проводили его, и жену его, и все, что у него было, [и Лота с ним].
1 Готовность Авраама принести в жертву Исаака. 15 Благословение Божие Аврааму, его семени и всем народам. 20 Дети Нахора.
И было, после сих происшествий Бог искушал Авраама и сказал ему: Авраам! Он сказал: вот я.
Бог сказал: возьми сына твоего, единственного твоего, которого ты любишь, Исаака; и пойди в землю Мориа и там принеси его во всесожжение на одной из гор, о которой Я скажу тебе.
Авраам встал рано утром, оседлал осла своего, взял с собою двоих из отроков своих и Исаака, сына своего; наколол дров для всесожжения, и встав пошел на место, о котором сказал ему Бог.
На третий день Авраам возвел очи свои, и увидел то место издалека.
И сказал Авраам отрокам своим: останьтесь вы здесь с ослом, а я и сын пойдем туда и поклонимся, и возвратимся к вам.
И взял Авраам дрова для всесожжения, и возложил на Исаака, сына своего; взял в руки огонь и нож, и пошли оба вместе.
И начал Исаак говорить Аврааму, отцу своему, и сказал: отец мой! Он отвечал: вот я, сын мой. Он сказал: вот огонь и дрова, где же агнец для всесожжения?
Авраам сказал: Бог усмотрит Себе агнца для всесожжения, сын мой. И шли далее оба вместе.
И пришли на место, о котором сказал ему Бог; и устроил там Авраам жертвенник, разложил дрова и, связав сына своего Исаака, положил его на жертвенник поверх дров.
И простер Авраам руку свою и взял нож, чтобы заколоть сына своего.
Но Ангел Господень воззвал к нему с неба и сказал: Авраам! Авраам! Он сказал: вот я.
Ангел сказал: не поднимай руки твоей на отрока и не делай над ним ничего, ибо теперь Я знаю, что боишься ты Бога и не пожалел сына твоего, единственного твоего, для Меня.
И возвел Авраам очи свои и увидел: и вот, позади овен, запутавшийся в чаще рогами своими. Авраам пошел, взял овна и принес его во всесожжение вместо [Исаака], сына своего.
И нарек Авраам имя месту тому: Иегова-ире*. Посему и ныне говорится: на горе Иеговы усмотрится. //*Господь усмотрит.
И вторично воззвал к Аврааму Ангел Господень с неба
и сказал: Мною клянусь, говорит Господь, что, так как ты сделал сие дело, и не пожалел сына твоего, единственного твоего, [для Меня,]
то Я благословляя благословлю тебя и умножая умножу семя твое, как звезды небесные и как песок на берегу моря; и овладеет семя твое городами врагов своих;
и благословятся в семени твоем все народы земли за то, что ты послушался гласа Моего.
И возвратился Авраам к отрокам своим, и встали и пошли вместе в Вирсавию; и жил Авраам в Вирсавии.
После сих происшествий Аврааму возвестили, сказав: вот, и Милка родила Нахору, брату твоему, сынов:
Уца, первенца его, Вуза, брата сему, Кемуила, отца Арамова,
Кеседа, Хазо, Пилдаша, Идлафа и Вафуила;
от Вафуила родилась Ревекка. Восьмерых сих [сынов] родила Милка Нахору, брату Авраамову;
и наложница его, именем Реума, также родила Теваха, Гахама, Тахаша и Мааху.
1 Господь подтверждает Исааку обетование, данное Аврааму. 6 Авимелех, Исаак и Ревекка. 12 Исаак, разбогатев, вступает в союз с Авимелехом, селится в Беэр–шиве. 34 Жены хеттеянки Исава.
Был голод в земле, сверх прежнего голода, который был во дни Авраама; и пошел Исаак к Авимелеху, царю Филистимскому, в Герар.
Господь явился ему и сказал: не ходи в Египет; живи в земле, о которой Я скажу тебе,
странствуй по сей земле, и Я буду с тобою и благословлю тебя, ибо тебе и потомству твоему дам все земли сии и исполню клятву [Мою], которою Я клялся Аврааму, отцу твоему;
умножу потомство твое, как звезды небесные, и дам потомству твоему все земли сии; благословятся в семени твоем все народы земные,
за то, что Авраам [отец твой] послушался гласа Моего и соблюдал, что Мною заповедано было соблюдать: повеления Мои, уставы Мои и законы Мои.
Исаак поселился в Гераре.
Жители места того спросили о [Ревекке] жене его, и он сказал: это сестра моя; потому что боялся сказать: жена моя, чтобы не убили меня, думал он, жители места сего за Ревекку, потому что она прекрасна видом.
Но когда уже много времени он там прожил, Авимелех, царь Филистимский, посмотрев в окно, увидел, что Исаак играет с Ревеккою, женою своею.
И призвал Авимелех Исаака и сказал: вот, это жена твоя; как же ты сказал: она сестра моя? Исаак сказал ему: потому что я думал, не умереть бы мне ради ее.
Но Авимелех сказал [ему]: что это ты сделал с нами? едва один из народа [моего] не совокупился с женою твоею, и ты ввел бы нас в грех.
И дал Авимелех повеление всему народу, сказав: кто прикоснется к сему человеку и к жене его, тот предан будет смерти.
И сеял Исаак в земле той и получил в тот год ячменя во сто крат: так благословил его Господь.
И стал великим человек сей и возвеличивался больше и больше до того, что стал весьма великим.
У него были стада мелкого и стада крупного скота и множество пахотных полей, и Филистимляне стали завидовать ему.
И все колодези, которые выкопали рабы отца его при жизни отца его Авраама, Филистимляне завалили и засыпали землею.
И Авимелех сказал Исааку: удались от нас, ибо ты сделался гораздо сильнее нас.
И Исаак удалился оттуда, и расположился шатрами в долине Герарской, и поселился там.
И вновь выкопал Исаак колодези воды, которые выкопаны были во дни Авраама, отца его, и которые завалили Филистимляне по смерти Авраама [отца его]; и назвал их теми же именами, которыми назвал их [Авраам,] отец его.
И копали рабы Исааковы в долине [Герарской] и нашли там колодезь воды живой.
И спорили пастухи Герарские с пастухами Исаака, говоря: наша вода. И он нарек колодезю имя: Есек, потому что спорили с ним.
[Когда двинулся оттуда Исаак,] выкопали другой колодезь; спорили также и о нем; и он нарек ему имя: Ситна.
И он двинулся отсюда и выкопал иной колодезь, о котором уже не спорили, и нарек ему имя: Реховоф, ибо, сказал он, теперь Господь дал нам пространное место, и мы размножимся на земле.
Оттуда перешел он в Вирсавию.
И в ту ночь явился ему Господь и сказал: Я Бог Авраама, отца твоего; не бойся, ибо Я с тобою; и благословлю тебя и умножу потомство твое, ради [отца твоего] Авраама, раба Моего.
И он устроил там жертвенник и призвал имя Господа. И раскинул там шатер свой, и выкопали там рабы Исааковы колодезь, [в долине Герарской].
Пришел к нему из Герара Авимелех и Ахузаф, друг его, и Фихол, военачальник его.
Исаак сказал им: для чего вы пришли ко мне, когда вы возненавидели меня и выслали меня от себя?
Они сказали: мы ясно увидели, что Господь с тобою, и потому мы сказали: поставим между нами и тобою клятву и заключим с тобою союз,
чтобы ты не делал нам зла, как и мы не коснулись до тебя, а делали тебе одно доброе и отпустили тебя с миром; теперь ты благословен Господом.
Он сделал им пиршество, и они ели и пили.
И встав рано утром, поклялись друг другу; и отпустил их Исаак, и они пошли от него с миром.
В тот же день пришли рабы Исааковы и известили его о колодезе, который копали они, и сказали ему: мы нашли воду.
И он назвал его: Шива. Посему имя городу тому Беэршива [Вирсавия] до сего дня.
И был Исав сорока лет, и взял себе в жены Иегудифу, дочь Беэра Хеттеянина, и Васемафу, дочь Елона Хеттеянина;
и они были в тягость Исааку и Ревекке.
1 Исаак отправляет Иакова к Лавану за женою. 6 Исав женится на дочери Измаила. 10 Сон Иакова; лестница, достигающая неба; обетование Божие Иакову. 16 Вефиль; обет Иакова.
И призвал Исаак Иакова и благословил его, и заповедал ему и сказал: не бери себе жены из дочерей Ханаанских;
встань, пойди в Месопотамию, в дом Вафуила, отца матери твоей, и возьми себе жену оттуда, из дочерей Лавана, брата матери твоей;
Бог же Всемогущий да благословит тебя, да расплодит тебя и да размножит тебя, и да будет от тебя множество народов,
и да даст тебе благословение Авраама [отца моего], тебе и потомству твоему с тобою, чтобы тебе наследовать землю странствования твоего, которую Бог дал Аврааму!
И отпустил Исаак Иакова, и он пошел в Месопотамию к Лавану, сыну Вафуила Арамеянина, к брату Ревекки, матери Иакова и Исава.
Исав увидел, что Исаак благословил Иакова и благословляя послал его в Месопотамию, взять себе жену оттуда, и заповедал ему, сказав: не бери жены из дочерей Ханаанских;
и что Иаков послушался отца своего и матери своей и пошел в Месопотамию.
И увидел Исав, что дочери Ханаанские не угодны Исааку, отцу его;
и пошел Исав к Измаилу и взял себе жену Махалафу, дочь Измаила, сына Авраамова, сестру Наваиофову, сверх других жен своих.
Иаков же вышел из Вирсавии и пошел в Харран,
и пришел на одно место, и остался там ночевать, потому что зашло солнце. И взял один из камней того места, и положил себе изголовьем, и лег на том месте.
И увидел во сне: вот, лестница стоит на земле, а верх ее касается неба; и вот, Ангелы Божии восходят и нисходят по ней.
И вот, Господь стоит на ней и говорит: Я Господь, Бог Авраама, отца твоего, и Бог Исаака; [не бойся]. Землю, на которой ты лежишь, Я дам тебе и потомству твоему;
и будет потомство твое, как песок земной; и распространишься к морю и к востоку, и к северу и к полудню; и благословятся в тебе и в семени твоем все племена земные;
и вот Я с тобою, и сохраню тебя везде, куда ты ни пойдешь; и возвращу тебя в сию землю, ибо Я не оставлю тебя, доколе не исполню того, что Я сказал тебе.
Иаков пробудился от сна своего и сказал: истинно Господь присутствует на месте сем; а я не знал!
И убоялся и сказал: как страшно сие место! это не иное что, как дом Божий, это врата небесные.
И встал Иаков рано утром, и взял камень, который он положил себе изголовьем, и поставил его памятником, и возлил елей на верх его.
И нарек [Иаков] имя месту тому: Вефиль*, а прежнее имя того города было: Луз. //*Дом Божий.
И положил Иаков обет, сказав: если [Господь] Бог будет со мною и сохранит меня в пути сем, в который я иду, и даст мне хлеб есть и одежду одеться,
и я в мире возвращусь в дом отца моего, и будет Господь моим Богом, –
то этот камень, который я поставил памятником, будет [у меня] домом Божиим; и из всего, что Ты, Боже, даруешь мне, я дам Тебе десятую часть.
Now the LORD had said to Abram: «Get out of your country, From your family And from your fatheŕs house, To a land that I will show you.
I will make you a great nation; I will bless you And make your name great; And you shall be a blessing.
I will bless those who bless you, And I will curse him who curses you; And in you all the families of the earth shall be blessed.»
So Abram departed as the LORD had spoken to him, and Lot went with him. And Abram was seventy-five years old when he departed from Haran.
Then Abram took Sarai his wife and Lot his brotheŕs son, and all their possessions that they had gathered, and the people whom they had acquired in Haran, and they departed to go to the land of Canaan. So they came to the land of Canaan.
Abram passed through the land to the place of Shechem, as far as the terebinth tree of Moreh. And the Canaanites were then in the land.
Then the LORD appeared to Abram and said, «To your descendants I will give this land.» And there he built an altar to the LORD, who had appeared to him.
And he moved from there to the mountain east of Bethel, and he pitched his tent with Bethel on the west and Ai on the east; there he built an altar to the LORD and called on the name of the LORD.
So Abram journeyed, going on still toward the South.
Now there was a famine in the land, and Abram went down to Egypt to dwell there, for the famine was severe in the land.
And it came to pass, when he was close to entering Egypt, that he said to Sarai his wife, «Indeed I know that you are a woman of beautiful countenance.
Therefore it will happen, when the Egyptians see you, that they will say, «This is his wifé; and they will kill me, but they will let you live.
Please say you are my sister, that it may be well with me for your sake, and that I may live because of you.»
So it was, when Abram came into Egypt, that the Egyptians saw the woman, that she was very beautiful.
The princes of Pharaoh also saw her and commended her to Pharaoh. And the woman was taken to Pharaoh́s house.
He treated Abram well for her sake. He had sheep, oxen, male donkeys, male and female servants, female donkeys, and camels.
But the LORD plagued Pharaoh and his house with great plagues because of Sarai, Abraḿs wife.
And Pharaoh called Abram and said, «What is this you have done to me? Why did you not tell me that she was your wife?
Why did you say, «She is my sisteŕ? I might have taken her as my wife. Now therefore, here is your wife; take her and go your way.»
So Pharaoh commanded his men concerning him; and they sent him away, with his wife and all that he had.
Now it came to pass after these things that God tested Abraham, and said to him, «Abraham!» And he said, «Here I am.»
Then He said, «Take now your son, your only son Isaac, whom you love, and go to the land of Moriah, and offer him there as a burnt offering on one of the mountains of which I shall tell you.»
So Abraham rose early in the morning and saddled his donkey, and took two of his young men with him, and Isaac his son; and he split the wood for the burnt offering, and arose and went to the place of which God had told him.
Then on the third day Abraham lifted his eyes and saw the place afar off.
And Abraham said to his young men, «Stay here with the donkey; the lad and I will go yonder and worship, and we will come back to you.»
So Abraham took the wood of the burnt offering and laid it on Isaac his son; and he took the fire in his hand, and a knife, and the two of them went together.
But Isaac spoke to Abraham his father and said, «My father!» And he said, «Here I am, my son.» Then he said, «Look, the fire and the wood, but where is the lamb for a burnt offering?»
And Abraham said, «My son, God will provide for Himself the lamb for a burnt offering.» So the two of them went together.
Then they came to the place of which God had told him. And Abraham built an altar there and placed the wood in order; and he bound Isaac his son and laid him on the altar, upon the wood.
And Abraham stretched out his hand and took the knife to slay his son.
But the Angel of the LORD called to him from heaven and said, «Abraham, Abraham!» So he said, «Here I am.»
And He said, «Do not lay your hand on the lad, or do anything to him; for now I know that you fear God, since you have not withheld your son, your only son, from Me.»
Then Abraham lifted his eyes and looked, and there behind him was a ram caught in a thicket by its horns. So Abraham went and took the ram, and offered it up for a burnt offering instead of his son.
And Abraham called the name of the place, The-LORD-Will-Provide; as it is said to this day, «In the Mount of the LORD it shall be provided.»
Then the Angel of the LORD called to Abraham a second time out of heaven,
and said: «By Myself I have sworn, says the LORD, because you have done this thing, and have not withheld your son, your only son--
blessing I will bless you, and multiplying I will multiply your descendants as the stars of the heaven and as the sand which is on the seashore; and your descendants shall possess the gate of their enemies.
In your seed all the nations of the earth shall be blessed, because you have obeyed My voice.»
So Abraham returned to his young men, and they rose and went together to Beersheba; and Abraham dwelt at Beersheba.
Now it came to pass after these things that it was told Abraham, saying, «Indeed Milcah also has borne children to your brother Nahor:
Huz his firstborn, Buz his brother, Kemuel the father of Aram,
Chesed, Hazo, Pildash, Jidlaph, and Bethuel.»
And Bethuel begot Rebekah. These eight Milcah bore to Nahor, Abrahaḿs brother.
His concubine, whose name was Reumah, also bore Tebah, Gaham, Thahash, and Maachah.
There was a famine in the land, besides the first famine that was in the days of Abraham. And Isaac went to Abimelech king of the Philistines, in Gerar.
Then the LORD appeared to him and said: «Do not go down to Egypt; live in the land of which I shall tell you.
Dwell in this land, and I will be with you and bless you; for to you and your descendants I give all these lands, and I will perform the oath which I swore to Abraham your father.
And I will make your descendants multiply as the stars of heaven; I will give to your descendants all these lands; and in your seed all the nations of the earth shall be blessed;
because Abraham obeyed My voice and kept My charge, My commandments, My statutes, and My laws.»
So Isaac dwelt in Gerar.
And the men of the place asked about his wife. And he said, «She is my sister»; for he was afraid to say, «She is my wife,» because he thought, «lest the men of the place kill me for Rebekah, because she is beautiful to behold.»
Now it came to pass, when he had been there a long time, that Abimelech king of the Philistines looked through a window, and saw, and there was Isaac, showing endearment to Rebekah his wife.
Then Abimelech called Isaac and said, «Quite obviously she is your wife; so how could you say, «She is my sisteŕ?» Isaac said to him, «Because I said, «Lest I die on account of her.́
And Abimelech said, «What is this you have done to us? One of the people might soon have lain with your wife, and you would have brought guilt on us.»
So Abimelech charged all his people, saying, «He who touches this man or his wife shall surely be put to death.»
Then Isaac sowed in that land, and reaped in the same year a hundredfold; and the LORD blessed him.
The man began to prosper, and continued prospering until he became very prosperous;
for he had possessions of flocks and possessions of herds and a great number of servants. So the Philistines envied him.
Now the Philistines had stopped up all the wells which his fatheŕs servants had dug in the days of Abraham his father, and they had filled them with earth.
And Abimelech said to Isaac, «Go away from us, for you are much mightier than we.»
Then Isaac departed from there and pitched his tent in the Valley of Gerar, and dwelt there.
And Isaac dug again the wells of water which they had dug in the days of Abraham his father, for the Philistines had stopped them up after the death of Abraham. He called them by the names which his father had called them.
Also Isaaćs servants dug in the valley, and found a well of running water there.
But the herdsmen of Gerar quarreled with Isaaćs herdsmen, saying, «The water is ours.» So he called the name of the well Esek, because they quarreled with him.
Then they dug another well, and they quarreled over that one also. So he called its name Sitnah.
And he moved from there and dug another well, and they did not quarrel over it. So he called its name Rehoboth, because he said, «For now the LORD has made room for us, and we shall be fruitful in the land.»
Then he went up from there to Beersheba.
And the LORD appeared to him the same night and said, «I am the God of your father Abraham; do not fear, for I am with you. I will bless you and multiply your descendants for My servant Abrahaḿs sake.»
So he built an altar there and called on the name of the LORD, and he pitched his tent there; and there Isaaćs servants dug a well.
Then Abimelech came to him from Gerar with Ahuzzath, one of his friends, and Phichol the commander of his army.
And Isaac said to them, «Why have you come to me, since you hate me and have sent me away from you?»
But they said, «We have certainly seen that the LORD is with you. So we said, «Let there now be an oath between us, between you and us; and let us make a covenant with you,
that you will do us no harm, since we have not touched you, and since we have done nothing to you but good and have sent you away in peace. You are now the blessed of the LORD.»́
So he made them a feast, and they ate and drank.
Then they arose early in the morning and swore an oath with one another; and Isaac sent them away, and they departed from him in peace.
It came to pass the same day that Isaaćs servants came and told him about the well which they had dug, and said to him, «We have found water.»
So he called it Shebah. Therefore the name of the city is Beersheba to this day.
When Esau was forty years old, he took as wives Judith the daughter of Beeri the Hittite, and Basemath the daughter of Elon the Hittite.
And they were a grief of mind to Isaac and Rebekah.
Then Isaac called Jacob and blessed him, and charged him, and said to him: «You shall not take a wife from the daughters of Canaan.
Arise, go to Padan Aram, to the house of Bethuel your motheŕs father; and take yourself a wife from there of the daughters of Laban your motheŕs brother.
«May God Almighty bless you, And make you fruitful and multiply you, That you may be an assembly of peoples;
And give you the blessing of Abraham, To you and your descendants with you, That you may inherit the land In which you are a stranger, Which God gave to Abraham.»
So Isaac sent Jacob away, and he went to Padan Aram, to Laban the son of Bethuel the Syrian, the brother of Rebekah, the mother of Jacob and Esau.
Esau saw that Isaac had blessed Jacob and sent him away to Padan Aram to take himself a wife from there, and that as he blessed him he gave him a charge, saying, «You shall not take a wife from the daughters of Canaan,»
and that Jacob had obeyed his father and his mother and had gone to Padan Aram.
Also Esau saw that the daughters of Canaan did not please his father Isaac.
So Esau went to Ishmael and took Mahalath the daughter of Ishmael, Abrahaḿs son, the sister of Nebajoth, to be his wife in addition to the wives he had.
Now Jacob went out from Beersheba and went toward Haran.
So he came to a certain place and stayed there all night, because the sun had set. And he took one of the stones of that place and put it at his head, and he lay down in that place to sleep.
Then he dreamed, and behold, a ladder was set up on the earth, and its top reached to heaven; and there the angels of God were ascending and descending on it.
And behold, the LORD stood above it and said: «I am the LORD God of Abraham your father and the God of Isaac; the land on which you lie I will give to you and your descendants.
Also your descendants shall be as the dust of the earth; you shall spread abroad to the west and the east, to the north and the south; and in you and in your seed all the families of the earth shall be blessed.
Behold, I am with you and will keep you wherever you go, and will bring you back to this land; for I will not leave you until I have done what I have spoken to you.»
Then Jacob awoke from his sleep and said, «Surely the LORD is in this place, and I did not know it.»
And he was afraid and said, «How awesome is this place! This is none other than the house of God, and this is the gate of heaven!»
Then Jacob rose early in the morning, and took the stone that he had put at his head, set it up as a pillar, and poured oil on top of it.
And he called the name of that place Bethel; but the name of that city had been Luz previously.
Then Jacob made a vow, saying, «If God will be with me, and keep me in this way that I am going, and give me bread to eat and clothing to put on,
so that I come back to my fatheŕs house in peace, then the LORD shall be my God.
And this stone which I have set as a pillar shall be God́s house, and of all that You give me I will surely give a tenth to You.»
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible