Скрыть
17:3
17:8
17:11
17:12
17:13
17:14
17:15
17:18
17:22
17:23
17:24
17:25
17:26
17:27
Глава 26 
26:1
26:2
26:5
26:6
26:7
26:8
26:9
26:11
26:12
26:13
26:14
26:15
26:16
26:17
26:18
26:19
26:20
26:21
26:22
26:25
26:27
26:28
26:29
26:30
26:31
26:32
26:33
26:34
26:35
Глава 28 
28:3
28:4
28:7
28:8
28:16
28:21
Церковнославянский (рус)
Бы́сть же Авра́му лѣ́тъ де́вятьдесятъ де́вять: и яви́ся Госпо́дь Авра́му и рече́ ему́: А́зъ е́смь Бо́гъ тво́й, благо­угожда́й предо Мно́ю и бу́ди непоро́ченъ:
и положу́ завѣ́тъ Мо́й между́ Мно́ю и между́ тобо́ю: и умно́жу тя́ зѣло́.
и А́зъ се́, завѣ́тъ Мо́й съ тобо́ю, и бу́деши оте́цъ мно́же­ст­ва язы́ковъ:
и не нарече́т­ся ктому́ и́мя твое́ Авра́мъ, но бу́детъ и́мя твое́ Авраа́мъ: я́ко отца́ мно́гихъ язы́ковъ положи́хъ тя́:
и воз­ращу́ тя зѣло́ зѣло́, и положу́ тя въ наро́ды, и ца́рiе изъ тебе́ изы́дутъ:
и поста́влю завѣ́тъ Мо́й между́ Мно́ю и между́ тобо́ю, и между́ сѣ́менемъ тво­и́мъ по тебѣ́ въ ро́ды и́хъ, въ завѣ́тъ вѣ́ченъ, да бу́ду тебѣ́ Бо́гъ и сѣ́мени тво­ему́ по тебѣ́:
и да́мъ тебѣ́ и сѣ́мени тво­ему́ по тебѣ́ зе́млю, въ не́йже обита́еши, всю́ зе́млю Ханаа́ню во одержа́нiе вѣ́чное, и бу́ду и́мъ Бо́гъ.
И рече́ Бо́гъ ко Авраа́му: ты́ же завѣ́тъ Мо́й соблюде́ши, ты́ и сѣ́мя твое́ по тебѣ́ въ ро́ды и́хъ.
И се́й завѣ́тъ, его́же соблюде́ши между́ Мно́ю и ва́ми, и между́ сѣ́менемъ тво­и́мъ по тебѣ́ въ ро́ды и́хъ: обрѣ́жет­ся от­ ва́съ вся́къ му́жескъ по́лъ,
и обрѣ́жете пло́ть кра́йнюю ва́шу, и бу́детъ въ зна́менiе завѣ́та между́ Мно́ю и ва́ми.
И младе́нецъ осми́ дні́й обрѣ́жет­ся ва́мъ, вся́къ му́жескiй по́лъ въ родѣ́хъ ва́шихъ: и домоча́децъ, и ку́пленый от­ вся́каго сы́на чужда́го, и́же нѣ́сть от­ сѣ́мене тво­его́: обрѣ́занiемъ обрѣ́жет­ся домоча́децъ до́му тво­его́ и ку́пленый.
И бу́детъ завѣ́тъ Мо́й на пло́ти ва́­шей въ завѣ́тъ вѣ́ченъ.
Необрѣ́заный же му́жескiй по́лъ, и́же не обрѣ́жетъ пло́ти кра́йнiя сво­ея́ въ де́нь осмы́й, погуби́т­ся душа́ та́ от­ ро́да сво­его́: я́ко завѣ́тъ Мо́й разори́.
И рече́ Бо́гъ Авраа́му: Са́ра жена́ твоя́ не нарече́т­ся и́мя ея́ Са́ра, но Са́рра бу́детъ и́мя е́й:
благословлю́ же ю́ и да́мъ тебѣ́ от­ нея́ ча́до: и благословлю́ е́, и бу́детъ въ язы́ки, и ца́рiе язы́ковъ изъ него́ бу́дутъ.
Рече́ же Бо́гъ ко Авраа́му: во­и́стин­ну, се́, Са́рра жена́ твоя́ роди́тъ тебѣ́ сы́на, и нарече́ши и́мя ему́ Исаа́къ: и поста́влю завѣ́тъ Мо́й съ ни́мъ въ завѣ́тъ вѣ́ченъ, да бу́ду ему́ въ Бо́га и сѣ́мени его́ по не́мъ.
О Исма́илѣ же се́ послу́шахъ тебе́: и се́ благослови́хъ его́, и воз­ращу́ его́, и умно́жу его́ зѣло́: два­на́­де­сять язы́ки роди́тъ: и да́мъ его́ въ язы́къ ве́лiй.
Завѣ́тъ же Мо́й поста́влю со Исаа́комъ, его́же роди́тъ тебѣ́ Са́рра, во вре́мя сiе́, въ лѣ́то второ́е.
Сконча́ же [Бо́гъ] глаго́ля къ нему́, и взы́де Бо́гъ от­ Авраа́ма.
И поя́ Авраа́мъ Исма́ила сы́на сво­его́, и вся́ домоча́дцы своя́ и вся́ ку́пленыя, и ве́сь му́жескъ по́лъ муже́й, и́же въ дому́ Авраа́мли, и обрѣ́за пло́ть кра́йнюю и́хъ во вре́мя дне́ того́, я́коже глаго́ла ему́ Бо́гъ.
Авраа́мъ же девяти́десяти девяти́ лѣ́тъ бя́ше, егда́ обрѣ́за пло́ть кра́йнюю свою́.
Исма́илъ же сы́нъ его́ бя́ше лѣ́тъ трех­на́­де­ся­ти, егда́ обрѣ́за пло́ть кра́йнюю свою́.
Во вре́мя [же] дне́ о́наго обрѣ́зася Авраа́мъ и Исма́илъ сы́нъ его́,
и вси́ му́жiе до́му его́, и домоча́дцы [его́] и ку́пленiи от­ иноро́дныхъ язы́ковъ, и обрѣ́за я́.
Бы́сть же гла́дъ на земли́, кромѣ́ гла́да бы́в­шаго пре́жде во вре́мя Авраа́мле. Оти́де же Исаа́къ ко Авимеле́ху царю́ Филисти́мску въ Гера́ру:
яви́ся же ему́ Госпо́дь и рече́: не ходи́ во Еги́петъ, всели́ся же въ земли́, въ не́йже ти́ реку́,
и обита́й въ земли́ то́й, и бу́ду съ тобо́ю, и благословлю́ тя: тебѣ́ бо и сѣ́мени тво­ему́ да́мъ всю́ зе́млю сiю́, и поста́влю кля́тву Мою́, е́юже кля́хся Авраа́му отцу́ тво­ему́:
и умно́жу сѣ́мя твое́, я́ко звѣ́зды небе́сныя, и да́мъ сѣ́мени тво­ему́ всю́ зе́млю сiю́: и благословя́т­ся о сѣ́мени тво­е́мъ вси́ язы́цы земні́и:
поне́же послу́ша оте́цъ тво́й Авраа́мъ Мо­его́ гла́са и соблюде́ за́повѣди Моя́ и повелѣ́нiя Моя́, и оправда́нiя Моя́ и зако́ны Моя́.
Всели́ся же Исаа́къ въ Гера́рѣхъ.
Вопроси́ша же му́жiе мѣ́ста того́ о Реве́кцѣ женѣ́ его́, и рече́: сестра́ ми е́сть. Убоя́ся бо рещи́, я́ко жена́ ми е́сть, да не когда́ убiю́тъ его́ му́жiе мѣ́ста того́ Реве́кки ра́ди, поне́же бѣ́ доброзра́чна.
Бы́сть же мно́го вре́мя та́мо: и при­­ни́кнувъ Авимеле́хъ ца́рь Гера́рскiй окно́мъ, ви́дѣ Исаа́ка игра́юща съ Реве́ккою жено́ю сво­е́ю.
Призва́ же Авимеле́хъ Исаа́ка и рече́ ему́: у́бо жена́ твоя́ е́сть? Почто́ ре́клъ еси́, я́ко сестра́ ми е́сть? Рече́ же ему́ Исаа́къ: рѣ́хъ бо, да не умру́ ея́ ра́ди.
Рече́ же ему́ Авимеле́хъ: что́ сiе́ сотвори́лъ еси́ на́мъ? Вма́лѣ не бы́сть нѣ́кто от­ ро́да мо­его́ съ жено́ю тво­е́ю, и наве́лъ бы еси́ на ны́ невѣ́дѣнiе.
Заповѣ́да же Авимеле́хъ всѣ́мъ лю́демъ сво­и́мъ, глаго́ля: вся́къ, и́же при­­ко́снет­ся му́жу сему́, или́ женѣ́ его́, сме́рти пови́ненъ бу́детъ.
Сѣ́я же Исаа́къ въ земли́ то́й, и при­­обрѣ́те въ то́ лѣ́то стокра́тный пло́дъ ячме́ня: благослови́ же его́ Госпо́дь.
И воз­вы́сися человѣ́къ, и пре­успѣва́я бо́лшiй быва́­ше, до́ндеже вели́къ бы́сть зѣло́.
Бы́ша же ему́ ско́ти ове́цъ и ско́ти воло́въ и земледѣ́лiя мно́га. Позави́дѣша же ему́ Филисти́мляне:
и вся́ кла́дязи, я́же ископа́ша раби́ отца́ его́, во вре́мя отца́ его́, загради́ша я́ Филисти́мляне и напо́лниша ты́я земле́ю.
Рече́ же Авимеле́хъ ко Исаа́ку: от­иди́ от­ на́съ, я́ко си́льнѣйшiй сотвори́л­ся еси́ от­ на́съ зѣло́.
И отъи́де от­ту́ду Исаа́къ и обита́ въ де́бри Гера́рстѣй, и всели́ся та́мо.
И па́ки Исаа́къ ископа́ кла́дязи во́дныя, я́же ископа́ша раби́ Авраа́ма отца́ его́, и загради́ша ты́я Филисти́мляне, по уме́ртвiи Авраа́ма отца́ его́: и прозва́ и́мъ имена́, по имена́мъ, и́миже прозва́ Авраа́мъ оте́цъ его́.
И ископа́ша раби́ Исаа́ковы въ де́бри Гера́рстѣй, и обрѣто́ша та́мо кла́дязь воды́ жи́вы.
И пря́хуся па́стырiе Гера́рстiи съ па́стырьми Исаа́ковыми, глаго́люще: на́ша е́сть вода́. И прозва́ и́мя кла́дязю тому́ Оби́да: оби́дяху бо его́.
Отше́дъ же от­ту́ду Исаа́къ, ископа́ кла́дязь другі́й. Пря́хуся же и о то́мъ: и прозва́ и́мя ему́ Вражда́.
Отше́дъ же от­ту́ду, ископа́ кла́дязь другі́й. И не пря́хуся о то́мъ, и прозва́ и́мя ему́ Простра́н­ство, глаго́ля: я́ко ны́нѣ распространи́ Госпо́дь на́мъ и воз­расти́ на́съ на земли́.
Взы́де же от­ту́ду ко кла́дязю Кля́твен­ному:
и яви́ся ему́ Госпо́дь въ ту́ но́щь и рече́: А́зъ е́смь Бо́гъ Авраа́ма отца́ тво­его́, не бо́йся, съ тобо́ю бо е́смь: и благословлю́ тя, и умно́жу сѣ́мя твое́ Авраа́ма ра́ди отца́ тво­его́.
И созда́ та́мо же́ртвен­никъ, и при­­зва́ и́мя Госпо́дне: и поста́ви та́мо ски́нiю свою́: ископа́ша же та́мо раби́ Исаа́ковы кла́дязь въ де́бри Гера́рстѣй.
И Авимеле́хъ прiи́де къ нему́ от­ Гера́ръ, и Охоза́ѳъ невѣстоводи́тель его́, и Фихо́лъ во­ево́да си́лъ его́.
И рече́ и́мъ Исаа́къ: вску́ю прiидо́сте ко мнѣ́? Вы́ же воз­ненави́дѣсте мене́ и от­сла́сте мя́ от­ себе́.
Они́ же рѣ́ша: ви́дѣв­ше узрѣ́хомъ, я́ко бѣ́ Госпо́дь съ тобо́ю, и рѣ́хомъ: бу́ди кля́тва между́ на́ми и между́ тобо́ю, и завѣща́имъ съ тобо́ю завѣ́тъ,
да не сотвори́ши съ на́ми зла́, я́коже не воз­гнуша́хомся тобо́ю мы́, и я́коже сотвори́хомъ тебѣ́ добро́, и от­пусти́хомъ тя́ съ ми́ромъ: и ны́нѣ благослове́нъ ты́ от­ Го́спода.
И сотвори́ и́мъ пи́ръ, и ядо́ша и пи́ша.
И воста́в­ше зау́тра, кля́т­ся кі́йждо бли́жнему: и от­пусти́ я́ Исаа́къ, и от­идо́ша от­ него́ здра́вы.
Бы́сть же въ то́й де́нь, и при­­ше́дше раби́ Исаа́ковы повѣ́даша ему́ о кла́дязѣ, его́же ископа́ша, и реко́ша: не обрѣто́хомъ воды́.
И прозва́ его́ Кля́тва. Сего́ ра́ди прозва́ и́мя гра́ду о́ному кла́дязь Кля́твен­ный, да́же до дне́шняго дне́.
Бя́ше же Иса́въ лѣ́тъ четы́редесяти: и поя́ жену́ Иуди́ѳу, дще́рь Вео́ха Хетте́ина, и Васема́ѳу, дще́рь Ело́на Хетте́ина {въ нѣ́которыхъ: Еве́ова}.
И бы́ша проти́вящеся Исаа́кови и Реве́кцѣ.
Призва́въ же Исаа́къ Иа́кова, благослови́ его́ и заповѣ́да ему́, глаго́ля: да не по́ймеши жены́ от­ дще́рей Ханане́йскихъ:
воста́въ от­бѣжи́ въ Месо­пота́мiю въ до́мъ Ваѳуи́ла отца́ ма́тере тво­ея́, и по­ими́ себѣ́ от­ту́ду жену́ от­ дще́рей Лава́на бра́та ма́тере тво­ея́:
Бо́гъ же мо́й да благослови́тъ тя́ и воз­расти́тъ тя́ и умно́житъ тя́, и бу́деши въ собра́нiя язы́ковъ:
и да да́стъ тебѣ́ благослове́нiе Авраа́ма отца́ мо­его́, тебѣ́ и сѣ́мени тво­ему́ по тебѣ́ наслѣ́дити зе́млю обита́нiя тво­его́, ю́же даде́ Бо́гъ Авраа́му.
Посла́ же Исаа́къ Иа́кова: и отъи́де въ Месо­пота́мiю къ Лава́ну сы́ну Ваѳуи́ла Си́рина, къ бра́ту же Реве́кки ма́тере Иа́ковли и Иса́вли.
Ви́дѣ же Иса́въ, я́ко благослови́ Исаа́къ Иа́кова и посла́ въ Месо­пота́мiю Си́рскую поя́ти от­ту́ду себѣ́ жену́, егда́ благослови́ его́ и заповѣ́да ему́, глаго́ля: да не по́ймеши жены́ от­ дще́рей Ханане́йскихъ.
И послу́ша Иа́ковъ отца́ и ма́тере сво­ея́, и отъи́де въ Месо­пота́мiю Си́рскую.
Ви́дѣвъ же Иса́въ, я́ко злы́ су́ть дще́ри Ханане́йскiя предъ Исаа́комъ отце́мъ его́,
отъи́де Иса́въ ко Исма́илу и взя́ Маеле́ѳу дще́рь Исма́ила сы́на Авраа́мля, сестру́ Навео́ѳову, жену́ къ жена́мъ сво­и́мъ.
И отъи́де Иа́ковъ от­ кла́дязя Кля́твен­наго и и́де въ Харра́нъ,
и обрѣ́те мѣ́сто и у́спе та́мо, за́йде бо со́лнце: и взя́ от­ ка́менiя мѣ́ста [того́] и положи́ въ воз­гла́вiе себѣ́, и спа́ на мѣ́стѣ о́нѣмъ.
И со́нъ ви́дѣ: и се́, лѣ́­ст­вица утвержде́на на земли́, ея́же глава́ досяза́­ше до небесе́, и А́нгели Бо́жiи восхожда́ху и низхожда́ху по не́й:
Госпо́дь же утвержда́­шеся на не́й и рече́: А́зъ е́смь Бо́гъ Авраа́ма отца́ тво­его́ и Бо́гъ Исаа́ка, не бо́йся: земля́, идѣ́же ты́ спи́ши на не́й, тебѣ́ да́мъ ю́ и сѣ́мени тво­ему́:
и бу́детъ сѣ́мя твое́ я́ко песо́къ земны́й, и распространи́т­ся на мо́ре, и Ли́ву, и сѣ́веръ, и на восто́ки: и благословя́т­ся о тебѣ́ вся́ колѣ́на земна́я и о сѣ́мени тво­е́мъ:
и се́, А́зъ е́смь съ тобо́ю, сохраня́яй тя́ на вся́комъ пути́, а́може а́ще по́йдеши, и воз­вращу́ тя въ зе́млю сiю́: я́ко не и́мамъ тебе́ оста́вити, до́ндеже сотвори́ти ми́ вся́, ели́ка глаго́лахъ тебѣ́.
И воста́ Иа́ковъ от­ сна́ сво­его́ и рече́: я́ко е́сть Госпо́дь на мѣ́стѣ се́мъ, а́зъ же не вѣ́дѣхъ.
И убоя́ся и рече́: я́ко стра́шно мѣ́сто сiе́: нѣ́сть сiе́, но до́мъ Бо́жiй, и сiя́ врата́ небе́сная.
И воста́ Иа́ковъ зау́тра, и взя́ ка́мень, его́же положи́ та́мо въ воз­гла́вiе себѣ́: и поста́ви его́ въ сто́лпъ, и воз­лiя́ еле́й верху́ его́.
И прозва́ Иа́ковъ и́мя мѣ́сту тому́ До́мъ Бо́жiй: Уламлу́зъ же бѣ́ и́мя гра́ду пе́рвѣе.
И положи́ Иа́ковъ обѣ́тъ, глаго́ля: а́ще бу́детъ Госпо́дь Бо́гъ со мно́ю и сохрани́тъ мя́ на пути́ се́мъ, въ о́ньже а́зъ иду́, и да́стъ ми́ хлѣ́бъ я́сти, и ри́зы облещи́ся,
и воз­врати́тъ мя́ здра́ва въ до́мъ отца́ мо­его́, и бу́детъ Госпо́дь мнѣ́ въ Бо́га:
и ка́мень се́й, его́же поста́вихъ въ сто́лпъ, бу́детъ ми́ до́мъ Бо́жiй, и от­ всѣ́хъ, я́же ми́ да́си, десяти́ну одеся́т­ст­вую та́ Тебѣ́.
Синодальный
1 Бог нарекает Аврама Авраамом; завет с Богом; обрезание – знамение этого завета. 15 Бог обещает Аврааму сына от Сарры. 23 Обрезание всего мужеского пола в доме Авраама.
Аврам был девяноста девяти лет, и Господь явился Авраму и сказал ему: Я Бог Всемогущий; ходи предо Мною и будь непорочен;
и поставлю завет Мой между Мною и тобою, и весьма, весьма размножу тебя.
И пал Аврам на лицо свое. Бог продолжал говорить с ним и сказал:
Я – вот завет Мой с тобою: ты будешь отцом множества народов,
и не будешь ты больше называться Аврамом, но будет тебе имя: Авраам, ибо Я сделаю тебя отцом множества народов;
и весьма, весьма распложу тебя, и произведу от тебя народы, и цари произойдут от тебя;
и поставлю завет Мой между Мною и тобою и между потомками твоими после тебя в роды их, завет вечный в том, что Я буду Богом твоим и потомков твоих после тебя;
и дам тебе и потомкам твоим после тебя землю, по которой ты странствуешь, всю землю Ханаанскую, во владение вечное; и буду им Богом.
И сказал Бог Аврааму: ты же соблюди завет Мой, ты и потомки твои после тебя в роды их.
Сей есть завет Мой, который вы должны соблюдать между Мною и между вами и между потомками твоими после тебя [в роды их]: да будет у вас обрезан весь мужеский пол;
обрезывайте крайнюю плоть вашу: и сие будет знамением завета между Мною и вами.
Восьми дней от рождения да будет обрезан у вас в роды ваши всякий младенец мужеского пола, рожденный в доме и купленный за серебро у какого-нибудь иноплеменника, который не от твоего семени.
Непременно да будет обрезан рожденный в доме твоем и купленный за серебро твое, и будет завет Мой на теле вашем заветом вечным.
Необрезанный же мужеского пола, который не обрежет крайней плоти своей [в восьмой день], истребится душа та из народа своего, ибо он нарушил завет Мой.
И сказал Бог Аврааму: Сару, жену твою, не называй Сарою, но да будет имя ей: Сарра;
Я благословлю ее и дам тебе от нее сына; благословлю ее, и произойдут от нее народы, и цари народов произойдут от нее.
И пал Авраам на лицо свое, и рассмеялся, и сказал сам в себе: неужели от столетнего будет сын? и Сарра, девяностолетняя, неужели родит?
И сказал Авраам Богу: о, хотя бы Измаил был жив пред лицом Твоим!
Бог же сказал [Аврааму]: именно Сарра, жена твоя, родит тебе сына, и ты наречешь ему имя: Исаак; и поставлю завет Мой с ним заветом вечным [в том, что Я буду Богом ему и] потомству его после него.
И о Измаиле Я услышал тебя: вот, Я благословлю его, и возращу его, и весьма, весьма размножу; двенадцать князей родятся от него; и Я произведу от него великий народ.
Но завет Мой поставлю с Исааком, которого родит тебе Сарра в сие самое время на другой год.
И Бог перестал говорить с Авраамом и восшел от него.
И взял Авраам Измаила, сына своего, и всех рожденных в доме своем и всех купленных за серебро свое, весь мужеский пол людей дома Авраамова; и обрезал крайнюю плоть их в тот самый день, как сказал ему Бог.
Авраам был девяноста девяти лет, когда была обрезана крайняя плоть его.
А Измаил, сын его, был тринадцати лет, когда была обрезана крайняя плоть его.
В тот же самый день обрезаны были Авраам и Измаил, сын его,
и с ним обрезан был весь мужеский пол дома его, рожденные в доме и купленные за серебро у иноплеменников.
1 Господь подтверждает Исааку обетование, данное Аврааму. 6 Авимелех, Исаак и Ревекка. 12 Исаак, разбогатев, вступает в союз с Авимелехом, селится в Беэр–шиве. 34 Жены хеттеянки Исава.
Был голод в земле, сверх прежнего голода, который был во дни Авраама; и пошел Исаак к Авимелеху, царю Филистимскому, в Герар.
Господь явился ему и сказал: не ходи в Египет; живи в земле, о которой Я скажу тебе,
странствуй по сей земле, и Я буду с тобою и благословлю тебя, ибо тебе и потомству твоему дам все земли сии и исполню клятву [Мою], которою Я клялся Аврааму, отцу твоему;
умножу потомство твое, как звезды небесные, и дам потомству твоему все земли сии; благословятся в семени твоем все народы земные,
за то, что Авраам [отец твой] послушался гласа Моего и соблюдал, что Мною заповедано было соблюдать: повеления Мои, уставы Мои и законы Мои.
Исаак поселился в Гераре.
Жители места того спросили о [Ревекке] жене его, и он сказал: это сестра моя; потому что боялся сказать: жена моя, чтобы не убили меня, думал он, жители места сего за Ревекку, потому что она прекрасна видом.
Но когда уже много времени он там прожил, Авимелех, царь Филистимский, посмотрев в окно, увидел, что Исаак играет с Ревеккою, женою своею.
И призвал Авимелех Исаака и сказал: вот, это жена твоя; как же ты сказал: она сестра моя? Исаак сказал ему: потому что я думал, не умереть бы мне ради ее.
Но Авимелех сказал [ему]: что это ты сделал с нами? едва один из народа [моего] не совокупился с женою твоею, и ты ввел бы нас в грех.
И дал Авимелех повеление всему народу, сказав: кто прикоснется к сему человеку и к жене его, тот предан будет смерти.
И сеял Исаак в земле той и получил в тот год ячменя во сто крат: так благословил его Господь.
И стал великим человек сей и возвеличивался больше и больше до того, что стал весьма великим.
У него были стада мелкого и стада крупного скота и множество пахотных полей, и Филистимляне стали завидовать ему.
И все колодези, которые выкопали рабы отца его при жизни отца его Авраама, Филистимляне завалили и засыпали землею.
И Авимелех сказал Исааку: удались от нас, ибо ты сделался гораздо сильнее нас.
И Исаак удалился оттуда, и расположился шатрами в долине Герарской, и поселился там.
И вновь выкопал Исаак колодези воды, которые выкопаны были во дни Авраама, отца его, и которые завалили Филистимляне по смерти Авраама [отца его]; и назвал их теми же именами, которыми назвал их [Авраам,] отец его.
И копали рабы Исааковы в долине [Герарской] и нашли там колодезь воды живой.
И спорили пастухи Герарские с пастухами Исаака, говоря: наша вода. И он нарек колодезю имя: Есек, потому что спорили с ним.
[Когда двинулся оттуда Исаак,] выкопали другой колодезь; спорили также и о нем; и он нарек ему имя: Ситна.
И он двинулся отсюда и выкопал иной колодезь, о котором уже не спорили, и нарек ему имя: Реховоф, ибо, сказал он, теперь Господь дал нам пространное место, и мы размножимся на земле.
Оттуда перешел он в Вирсавию.
И в ту ночь явился ему Господь и сказал: Я Бог Авраама, отца твоего; не бойся, ибо Я с тобою; и благословлю тебя и умножу потомство твое, ради [отца твоего] Авраама, раба Моего.
И он устроил там жертвенник и призвал имя Господа. И раскинул там шатер свой, и выкопали там рабы Исааковы колодезь, [в долине Герарской].
Пришел к нему из Герара Авимелех и Ахузаф, друг его, и Фихол, военачальник его.
Исаак сказал им: для чего вы пришли ко мне, когда вы возненавидели меня и выслали меня от себя?
Они сказали: мы ясно увидели, что Господь с тобою, и потому мы сказали: поставим между нами и тобою клятву и заключим с тобою союз,
чтобы ты не делал нам зла, как и мы не коснулись до тебя, а делали тебе одно доброе и отпустили тебя с миром; теперь ты благословен Господом.
Он сделал им пиршество, и они ели и пили.
И встав рано утром, поклялись друг другу; и отпустил их Исаак, и они пошли от него с миром.
В тот же день пришли рабы Исааковы и известили его о колодезе, который копали они, и сказали ему: мы нашли воду.
И он назвал его: Шива. Посему имя городу тому Беэршива [Вирсавия] до сего дня.
И был Исав сорока лет, и взял себе в жены Иегудифу, дочь Беэра Хеттеянина, и Васемафу, дочь Елона Хеттеянина;
и они были в тягость Исааку и Ревекке.
1 Исаак отправляет Иакова к Лавану за женою. 6 Исав женится на дочери Измаила. 10 Сон Иакова; лестница, достигающая неба; обетование Божие Иакову. 16 Вефиль; обет Иакова.
И призвал Исаак Иакова и благословил его, и заповедал ему и сказал: не бери себе жены из дочерей Ханаанских;
встань, пойди в Месопотамию, в дом Вафуила, отца матери твоей, и возьми себе жену оттуда, из дочерей Лавана, брата матери твоей;
Бог же Всемогущий да благословит тебя, да расплодит тебя и да размножит тебя, и да будет от тебя множество народов,
и да даст тебе благословение Авраама [отца моего], тебе и потомству твоему с тобою, чтобы тебе наследовать землю странствования твоего, которую Бог дал Аврааму!
И отпустил Исаак Иакова, и он пошел в Месопотамию к Лавану, сыну Вафуила Арамеянина, к брату Ревекки, матери Иакова и Исава.
Исав увидел, что Исаак благословил Иакова и благословляя послал его в Месопотамию, взять себе жену оттуда, и заповедал ему, сказав: не бери жены из дочерей Ханаанских;
и что Иаков послушался отца своего и матери своей и пошел в Месопотамию.
И увидел Исав, что дочери Ханаанские не угодны Исааку, отцу его;
и пошел Исав к Измаилу и взял себе жену Махалафу, дочь Измаила, сына Авраамова, сестру Наваиофову, сверх других жен своих.
Иаков же вышел из Вирсавии и пошел в Харран,
и пришел на одно место, и остался там ночевать, потому что зашло солнце. И взял один из камней того места, и положил себе изголовьем, и лег на том месте.
И увидел во сне: вот, лестница стоит на земле, а верх ее касается неба; и вот, Ангелы Божии восходят и нисходят по ней.
И вот, Господь стоит на ней и говорит: Я Господь, Бог Авраама, отца твоего, и Бог Исаака; [не бойся]. Землю, на которой ты лежишь, Я дам тебе и потомству твоему;
и будет потомство твое, как песок земной; и распространишься к морю и к востоку, и к северу и к полудню; и благословятся в тебе и в семени твоем все племена земные;
и вот Я с тобою, и сохраню тебя везде, куда ты ни пойдешь; и возвращу тебя в сию землю, ибо Я не оставлю тебя, доколе не исполню того, что Я сказал тебе.
Иаков пробудился от сна своего и сказал: истинно Господь присутствует на месте сем; а я не знал!
И убоялся и сказал: как страшно сие место! это не иное что, как дом Божий, это врата небесные.
И встал Иаков рано утром, и взял камень, который он положил себе изголовьем, и поставил его памятником, и возлил елей на верх его.
И нарек [Иаков] имя месту тому: Вефиль*, а прежнее имя того города было: Луз. //*Дом Божий.
И положил Иаков обет, сказав: если [Господь] Бог будет со мною и сохранит меня в пути сем, в который я иду, и даст мне хлеб есть и одежду одеться,
и я в мире возвращусь в дом отца моего, и будет Господь моим Богом, –
то этот камень, который я поставил памятником, будет [у меня] домом Божиим; и из всего, что Ты, Боже, даруешь мне, я дам Тебе десятую часть.
When Abram was ninety-nine years old, the LORD appeared to Abram and said to him, «I am Almighty God; walk before Me and be blameless.
And I will make My covenant between Me and you, and will multiply you exceedingly.»
Then Abram fell on his face, and God talked with him, saying:
«As for Me, behold, My covenant is with you, and you shall be a father of many nations.
No longer shall your name be called Abram, but your name shall be Abraham; for I have made you a father of many nations.
I will make you exceedingly fruitful; and I will make nations of you, and kings shall come from you.
And I will establish My covenant between Me and you and your descendants after you in their generations, for an everlasting covenant, to be God to you and your descendants after you.
Also I give to you and your descendants after you the land in which you are a stranger, all the land of Canaan, as an everlasting possession; and I will be their God.»
And God said to Abraham: «As for you, you shall keep My covenant, you and your descendants after you throughout their generations.
This is My covenant which you shall keep, between Me and you and your descendants after you: Every male child among you shall be circumcised;
and you shall be circumcised in the flesh of your foreskins, and it shall be a sign of the covenant between Me and you.
He who is eight days old among you shall be circumcised, every male child in your generations, he who is born in your house or bought with money from any foreigner who is not your descendant.
He who is born in your house and he who is bought with your money must be circumcised, and My covenant shall be in your flesh for an everlasting covenant.
And the uncircumcised male child, who is not circumcised in the flesh of his foreskin, that person shall be cut off from his people; he has broken My covenant.»
Then God said to Abraham, «As for Sarai your wife, you shall not call her name Sarai, but Sarah shall be her name.
And I will bless her and also give you a son by her; then I will bless her, and she shall be a mother of nations; kings of peoples shall be from her.»
Then Abraham fell on his face and laughed, and said in his heart, «Shall a child be born to a man who is one hundred years old? And shall Sarah, who is ninety years old, bear a child?»
And Abraham said to God, «Oh, that Ishmael might live before You!»
Then God said: «No, Sarah your wife shall bear you a son, and you shall call his name Isaac; I will establish My covenant with him for an everlasting covenant, and with his descendants after him.
And as for Ishmael, I have heard you. Behold, I have blessed him, and will make him fruitful, and will multiply him exceedingly. He shall beget twelve princes, and I will make him a great nation.
But My covenant I will establish with Isaac, whom Sarah shall bear to you at this set time next year.»
Then He finished talking with him, and God went up from Abraham.
So Abraham took Ishmael his son, all who were born in his house and all who were bought with his money, every male among the men of Abrahaḿs house, and circumcised the flesh of their foreskins that very same day, as God had said to him.
Abraham was ninety-nine years old when he was circumcised in the flesh of his foreskin.
And Ishmael his son was thirteen years old when he was circumcised in the flesh of his foreskin.
That very same day Abraham was circumcised, and his son Ishmael;
and all the men of his house, born in the house or bought with money from a foreigner, were circumcised with him.
There was a famine in the land, besides the first famine that was in the days of Abraham. And Isaac went to Abimelech king of the Philistines, in Gerar.
Then the LORD appeared to him and said: «Do not go down to Egypt; live in the land of which I shall tell you.
Dwell in this land, and I will be with you and bless you; for to you and your descendants I give all these lands, and I will perform the oath which I swore to Abraham your father.
And I will make your descendants multiply as the stars of heaven; I will give to your descendants all these lands; and in your seed all the nations of the earth shall be blessed;
because Abraham obeyed My voice and kept My charge, My commandments, My statutes, and My laws.»
So Isaac dwelt in Gerar.
And the men of the place asked about his wife. And he said, «She is my sister»; for he was afraid to say, «She is my wife,» because he thought, «lest the men of the place kill me for Rebekah, because she is beautiful to behold.»
Now it came to pass, when he had been there a long time, that Abimelech king of the Philistines looked through a window, and saw, and there was Isaac, showing endearment to Rebekah his wife.
Then Abimelech called Isaac and said, «Quite obviously she is your wife; so how could you say, «She is my sisteŕ?» Isaac said to him, «Because I said, «Lest I die on account of her.́
And Abimelech said, «What is this you have done to us? One of the people might soon have lain with your wife, and you would have brought guilt on us.»
So Abimelech charged all his people, saying, «He who touches this man or his wife shall surely be put to death.»
Then Isaac sowed in that land, and reaped in the same year a hundredfold; and the LORD blessed him.
The man began to prosper, and continued prospering until he became very prosperous;
for he had possessions of flocks and possessions of herds and a great number of servants. So the Philistines envied him.
Now the Philistines had stopped up all the wells which his fatheŕs servants had dug in the days of Abraham his father, and they had filled them with earth.
And Abimelech said to Isaac, «Go away from us, for you are much mightier than we.»
Then Isaac departed from there and pitched his tent in the Valley of Gerar, and dwelt there.
And Isaac dug again the wells of water which they had dug in the days of Abraham his father, for the Philistines had stopped them up after the death of Abraham. He called them by the names which his father had called them.
Also Isaaćs servants dug in the valley, and found a well of running water there.
But the herdsmen of Gerar quarreled with Isaaćs herdsmen, saying, «The water is ours.» So he called the name of the well Esek, because they quarreled with him.
Then they dug another well, and they quarreled over that one also. So he called its name Sitnah.
And he moved from there and dug another well, and they did not quarrel over it. So he called its name Rehoboth, because he said, «For now the LORD has made room for us, and we shall be fruitful in the land.»
Then he went up from there to Beersheba.
And the LORD appeared to him the same night and said, «I am the God of your father Abraham; do not fear, for I am with you. I will bless you and multiply your descendants for My servant Abrahaḿs sake.»
So he built an altar there and called on the name of the LORD, and he pitched his tent there; and there Isaaćs servants dug a well.
Then Abimelech came to him from Gerar with Ahuzzath, one of his friends, and Phichol the commander of his army.
And Isaac said to them, «Why have you come to me, since you hate me and have sent me away from you?»
But they said, «We have certainly seen that the LORD is with you. So we said, «Let there now be an oath between us, between you and us; and let us make a covenant with you,
that you will do us no harm, since we have not touched you, and since we have done nothing to you but good and have sent you away in peace. You are now the blessed of the LORD.»́
So he made them a feast, and they ate and drank.
Then they arose early in the morning and swore an oath with one another; and Isaac sent them away, and they departed from him in peace.
It came to pass the same day that Isaaćs servants came and told him about the well which they had dug, and said to him, «We have found water.»
So he called it Shebah. Therefore the name of the city is Beersheba to this day.
When Esau was forty years old, he took as wives Judith the daughter of Beeri the Hittite, and Basemath the daughter of Elon the Hittite.
And they were a grief of mind to Isaac and Rebekah.
Then Isaac called Jacob and blessed him, and charged him, and said to him: «You shall not take a wife from the daughters of Canaan.
Arise, go to Padan Aram, to the house of Bethuel your motheŕs father; and take yourself a wife from there of the daughters of Laban your motheŕs brother.
«May God Almighty bless you, And make you fruitful and multiply you, That you may be an assembly of peoples;
And give you the blessing of Abraham, To you and your descendants with you, That you may inherit the land In which you are a stranger, Which God gave to Abraham.»
So Isaac sent Jacob away, and he went to Padan Aram, to Laban the son of Bethuel the Syrian, the brother of Rebekah, the mother of Jacob and Esau.
Esau saw that Isaac had blessed Jacob and sent him away to Padan Aram to take himself a wife from there, and that as he blessed him he gave him a charge, saying, «You shall not take a wife from the daughters of Canaan,»
and that Jacob had obeyed his father and his mother and had gone to Padan Aram.
Also Esau saw that the daughters of Canaan did not please his father Isaac.
So Esau went to Ishmael and took Mahalath the daughter of Ishmael, Abrahaḿs son, the sister of Nebajoth, to be his wife in addition to the wives he had.
Now Jacob went out from Beersheba and went toward Haran.
So he came to a certain place and stayed there all night, because the sun had set. And he took one of the stones of that place and put it at his head, and he lay down in that place to sleep.
Then he dreamed, and behold, a ladder was set up on the earth, and its top reached to heaven; and there the angels of God were ascending and descending on it.
And behold, the LORD stood above it and said: «I am the LORD God of Abraham your father and the God of Isaac; the land on which you lie I will give to you and your descendants.
Also your descendants shall be as the dust of the earth; you shall spread abroad to the west and the east, to the north and the south; and in you and in your seed all the families of the earth shall be blessed.
Behold, I am with you and will keep you wherever you go, and will bring you back to this land; for I will not leave you until I have done what I have spoken to you.»
Then Jacob awoke from his sleep and said, «Surely the LORD is in this place, and I did not know it.»
And he was afraid and said, «How awesome is this place! This is none other than the house of God, and this is the gate of heaven!»
Then Jacob rose early in the morning, and took the stone that he had put at his head, set it up as a pillar, and poured oil on top of it.
And he called the name of that place Bethel; but the name of that city had been Luz previously.
Then Jacob made a vow, saying, «If God will be with me, and keep me in this way that I am going, and give me bread to eat and clothing to put on,
so that I come back to my fatheŕs house in peace, then the LORD shall be my God.
And this stone which I have set as a pillar shall be God́s house, and of all that You give me I will surely give a tenth to You.»
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible