Скрыть
18:3
18:7
18:8
18:9
18:13
18:15
18:16
18:17
18:22
18:23
18:24
18:26
18:28
18:29
18:30
18:31
18:33
Цр҃ко́внослав
Ꙗ҆ви́сѧ же є҆мꙋ̀ бг҃ъ ᲂу҆ дꙋ́ба мамврі́йска, сѣдѧ́щꙋ є҆мꙋ̀ пред̾ две́рьми сѣ́ни своеѧ̀ въ полꙋ́дни.
Воззрѣ́въ же ѻ҆чи́ма свои́ма, ви́дѣ, и҆ сѐ, трїѐ мꙋ́жїе стоѧ́хꙋ над̾ ни́мъ: и҆ ви́дѣвъ притечѐ въ срѣ́тенїе и҆̀мъ ѿ две́рїй сѣ́ни своеѧ̀: и҆ поклони́сѧ до землѝ
и҆ речѐ: гдⷭ҇и, а҆́ще ᲂу҆̀бо ѡ҆брѣто́хъ блгⷣть пред̾ тобо́ю, не минѝ раба̀ твоегѡ̀:
да принесе́тсѧ вода̀ и҆ ѡ҆мы́ютсѧ но́ги ва́ши, и҆ прохладите́сѧ под̾ дре́вомъ:
и҆ принесꙋ̀ хлѣ́бъ, да ꙗ҆́сте, и҆ посе́мъ по́йдете въ пꙋ́ть сво́й, є҆гѡ́же ра́ди ᲂу҆клони́стесѧ къ рабꙋ̀ ва́шемꙋ. И҆ реко́ша: та́кѡ сотворѝ, ꙗ҆́коже глаго́лалъ є҆сѝ.
И҆ потща́сѧ а҆враа́мъ въ сѣ́нь къ са́ррѣ и҆ речѐ є҆́й: ᲂу҆скорѝ и҆ смѣсѝ трѝ мѣ̑ры мꙋкѝ чи́сты, и҆ сотворѝ потре́бники.
И҆ течѐ а҆враа́мъ ко кра́вамъ, и҆ взѧ̀ тельца̀ мла́да и҆ добра̀, и҆ дадѐ рабꙋ̀, и҆ ᲂу҆скорѝ пригото́вити є҆̀.
И҆ взѧ̀ ма́сло, и҆ млеко̀, и҆ тельца̀, є҆го́же пригото́ва: и҆ предложѝ и҆̀мъ, и҆ ꙗ҆до́ша: са́мъ же стоѧ́ше пред̾ ни́ми под̾ дре́вомъ.
Рече́ же къ немꙋ̀: гдѣ̀ са́рра жена̀ твоѧ̀; Ѻ҆́нъ же ѿвѣща́въ, речѐ: сѐ, въ сѣ́ни.
Рече́ же: (сѐ) возвраща́ѧсѧ прїидꙋ̀ къ тебѣ̀ во вре́мѧ сїѐ въ часы̀, и҆ роди́тъ сы́на са́рра жена̀ твоѧ̀. Са́рра же ᲂу҆слы́ша пред̾ две́рьми сѣ́ни сꙋ́щи за ни́мъ.
А҆враа́мъ же и҆ са́рра ста̑ра (бѣ́ста,) заматерѣ̑вшаѧ во дне́хъ: и҆ преста́ша са́ррѣ быва́ти жє́нскаѧ.
Разсмѣѧ́сѧ же са́рра въ себѣ̀, глаго́лющи: не ᲂу҆̀ бы́ло мѝ ᲂу҆́бѡ досе́лѣ, господи́нъ же мо́й ста́ръ.
И҆ речѐ гдⷭ҇ь ко а҆враа́мꙋ: что̀ ꙗ҆́кѡ разсмѣѧ́сѧ са́рра въ себѣ̀, глаго́лющи: є҆да̀ и҆́стиннѡ рождꙋ̀; а҆́зъ же состарѣ́хсѧ.
Є҆да̀ и҆знемо́жетъ ᲂу҆ бг҃а сло́во; въ сїѐ вре́мѧ возвращꙋ́сѧ къ тебѣ̀ въ часы̀, и҆ бꙋ́детъ са́ррѣ сы́нъ.
Ѿрече́сѧ же са́рра, глаго́лющи: не разсмѣѧ́хсѧ: ᲂу҆боѧ́сѧ бо. И҆ речѐ є҆́й: нѝ, но разсмѣѧ́ласѧ є҆сѝ.
Воста́вше же ѿтꙋ́дꙋ мꙋ́жїе, воззрѣ́ша на лицѐ содо́ма и҆ гомо́рра: а҆враа́мъ же и҆дѧ́ше съ ни́ми, провожда́ѧ и҆̀хъ.
Гдⷭ҇ь же речѐ: є҆да̀ ᲂу҆таю̀ а҆́зъ ѿ а҆враа́ма раба̀ моегѡ̀, ꙗ҆̀же а҆́зъ творю̀;
А҆враа́мъ же быва́ѧ бꙋ́детъ въ ꙗ҆зы́къ вели́къ и҆ мно́гъ, и҆ блгⷭ҇вѧ́тсѧ ѡ҆ не́мъ всѝ ꙗ҆зы́цы земні́и:
вѣ́мъ бо, ꙗ҆́кѡ заповѣ́сть сынѡ́мъ свои̑мъ и҆ до́мꙋ своемꙋ̀ по себѣ̀, и҆ сохранѧ́тъ пꙋти̑ гдⷭ҇ни твори́ти пра́вдꙋ и҆ сꙋ́дъ, ꙗ҆́кѡ да наведе́тъ гдⷭ҇ь на а҆враа́ма всѧ̑, є҆ли̑ка гл҃а къ немꙋ̀.
Рече́ же гдⷭ҇ь: во́пль содо́мскїй и҆ гомо́ррскїй ᲂу҆мно́жисѧ ко мнѣ̀, и҆ грѣсѝ и҆́хъ вели́цы ѕѣлѡ̀:
соше́дъ ᲂу҆̀бо ᲂу҆зрю̀, а҆́ще по во́плю и҆́хъ грѧдꙋ́щемꙋ ко мнѣ̀ соверша́ютсѧ: а҆́ще же нѝ, да разꙋмѣ́ю.
И҆ ѡ҆брати́вшесѧ ѿтꙋ́дꙋ мꙋ́жїе, прїидо́ша въ содо́мъ: а҆враа́мъ же є҆щѐ бѧ́ше стоѧ́й пред̾ гдⷭ҇емъ.
И҆ прибли́живсѧ а҆враа́мъ, речѐ: погꙋби́ши ли првⷣнаго съ нечести́вымъ, и҆ бꙋ́детъ првⷣникъ ꙗ҆́кѡ нечести́вый;
а҆́ще бꙋ́дꙋтъ пѧтьдесѧ́тъ првⷣницы во гра́дѣ, погꙋби́ши ли ѧ҆̀; не пощади́ши ли всегѡ̀ мѣ́ста пѧти́десѧти ра́ди првⷣныхъ, а҆́ще бꙋ́дꙋтъ въ не́мъ;
ника́коже ты̀ сотвори́ши по глаго́лꙋ семꙋ̀, є҆́же ᲂу҆би́ти првⷣника съ нечести́вымъ, и҆ бꙋ́детъ првⷣникъ ꙗ҆́кѡ нечести́вый: ника́коже, сꙋдѧ́й все́й землѝ, не сотвори́ши ли сꙋда̀;
Рече́ же гдⷭ҇ь: а҆́ще бꙋ́дꙋтъ въ содо́мѣхъ пѧтьдесѧ́тъ првⷣницы во гра́дѣ, ѡ҆ста́влю ве́сь гра́дъ и҆ всѐ мѣ́сто и҆́хъ ра́ди.
И҆ ѿвѣща́въ а҆враа́мъ, речѐ: нн҃ѣ нача́хъ глаго́лати ко гдⷭ҇ꙋ моемꙋ̀, а҆́зъ же є҆́смь землѧ̀ и҆ пе́пелъ:
а҆́ще же ᲂу҆ма́лѧтсѧ пѧтьдесѧ́тъ првⷣницы въ четы́редесѧть пѧ́ть, погꙋби́ши ли четы́редесѧти пѧти́хъ ра́ди ве́сь гра́дъ; И҆ речѐ: не погꙋблю̀, а҆́ще ѡ҆брѧ́щꙋ та́мѡ четы́редесѧть пѧ́ть.
И҆ приложѝ є҆щѐ глаго́лати къ немꙋ̀, и҆ речѐ: а҆́ще же ѡ҆брѧ́щꙋтсѧ та́мѡ четы́редесѧть; И҆ речѐ: не погꙋблю̀ ра́ди четы́редесѧти.
И҆ речѐ: что̀, гдⷭ҇и, а҆́ще возглаго́лю; а҆́ще же ѡ҆брѧ́щетсѧ та́мѡ три́десѧть; И҆ речѐ: не погꙋблю̀ три́десѧтихъ ра́ди.
И҆ речѐ: поне́же и҆́мамъ глаго́лати ко гдⷭ҇ꙋ: а҆́ще же ѡ҆брѧ́щꙋтсѧ та́мѡ два́десѧть; И҆ речѐ: не погꙋблю̀, а҆́ще ѡ҆брѧ́щꙋтсѧ та́мѡ два́десѧть.
И҆ речѐ: что̀, гдⷭ҇и, а҆́ще возглаго́лю є҆щѐ є҆ди́ною; а҆́ще же ѡ҆брѧ́щꙋтсѧ та́мѡ де́сѧть; И҆ речѐ: не погꙋблю̀ десѧти́хъ ра́ди.
Ѿи́де же гдⷭ҇ь, ꙗ҆́кѡ преста̀ гл҃ѧ ко а҆враа́мꙋ: и҆ а҆враа́мъ возврати́сѧ на мѣ́сто своѐ.
Синодальный
1 «Три мужа» в гостях у Авраама; предсказание о сыне от Сарры. 16 Ходатайство Авраама пред Господом о Содоме.
И явился ему Господь у дубравы Мамре, когда он сидел при входе в шатер [свой], во время зноя дневного.
Он возвел очи свои и взглянул, и вот, три мужа стоят против него. Увидев, он побежал навстречу им от входа в шатер [свой] и поклонился до земли,
и сказал: Владыка! если я обрел благоволение пред очами Твоими, не пройди мимо раба Твоего;
и принесут немного воды, и омоют ноги ваши; и отдохните под сим деревом,
а я принесу хлеба, и вы подкрепите сердца ваши; потом пойдите [в путь свой]; так как вы идете мимо раба вашего. Они сказали: сделай так, как говоришь.
И поспешил Авраам в шатер к Сарре и сказал [ей]: поскорее замеси три саты лучшей муки и сделай пресные хлебы.
И побежал Авраам к стаду, и взял теленка нежного и хорошего, и дал отроку, и тот поспешил приготовить его.
И взял масла и молока и теленка приготовленного, и поставил перед ними, а сам стоял подле них под деревом. И они ели.
И сказали ему: где Сарра, жена твоя? Он отвечал: здесь, в шатре.
И сказал один из них: Я опять буду у тебя в это же время [в следующем году], и будет сын у Сарры, жены твоей. А Сарра слушала у входа в шатер, сзади его.
Авраам же и Сарра были стары и в летах преклонных, и обыкновенное у женщин у Сарры прекратилось.
Сарра внутренно рассмеялась, сказав: мне ли, когда я состарилась, иметь сие утешение? и господин мой стар.
И сказал Господь Аврааму: отчего это [сама в себе] рассмеялась Сарра, сказав: «неужели я действительно могу родить, когда я состарилась»?
Есть ли что трудное для Господа? В назначенный срок буду Я у тебя в следующем году, и [будет] у Сарры сын.
Сарра же не призналась, а сказала: я не смеялась. Ибо она испугалась. Но Он сказал [ей]: нет, ты рассмеялась.
И встали те мужи и оттуда отправились к Содому [и Гоморре]; Авраам же пошел с ними, проводить их.
И сказал Господь: утаю ли Я от Авраама [раба Моего], что хочу делать!
От Авраама точно произойдет народ великий и сильный, и благословятся в нем все народы земли,
ибо Я избрал его для того, чтобы он заповедал сынам своим и дому своему после себя, ходить путем Господним, творя правду и суд; и исполнит Господь над Авраамом [все], что сказал о нем.
И сказал Господь: вопль Содомский и Гоморрский, велик он, и грех их, тяжел он весьма;
сойду и посмотрю, точно ли они поступают так, каков вопль на них, восходящий ко Мне, или нет; узнаю.
И обратились мужи оттуда и пошли в Содом; Авраам же еще стоял пред лицом Господа.
И подошел Авраам и сказал: неужели Ты погубишь праведного с нечестивым [и с праведником будет то же, что с нечестивым]?
может быть, есть в этом городе пятьдесят праведников? неужели Ты погубишь, и не пощадишь [всего] места сего ради пятидесяти праведников, [если они находятся] в нем?
не может быть, чтобы Ты поступил так, чтобы Ты погубил праведного с нечестивым, чтобы то же было с праведником, что с нечестивым; не может быть от Тебя! Судия всей земли поступит ли неправосудно?
Господь сказал: если Я найду в городе Содоме пятьдесят праведников, то Я ради них пощажу [весь город и] все место сие.
Авраам сказал в ответ: вот, я решился говорить Владыке, я, прах и пепел:
может быть, до пятидесяти праведников недостанет пяти, неужели за недостатком пяти Ты истребишь весь город? Он сказал: не истреблю, если найду там сорок пять.
Авраам продолжал говорить с Ним и сказал: может быть, найдется там сорок? Он сказал: не сделаю того и ради сорока.
И сказал Авраам: да не прогневается Владыка, что я буду говорить: может быть, найдется там тридцать? Он сказал: не сделаю, если найдется там тридцать.
Авраам сказал: вот, я решился говорить Владыке: может быть, найдется там двадцать? Он сказал: не истреблю ради двадцати.
Авраам сказал: да не прогневается Владыка, что я скажу еще однажды: может быть, найдется там десять? Он сказал: не истреблю ради десяти.
И пошел Господь, перестав говорить с Авраамом; Авраам же возвратился в свое место.
Греческий [Greek (Koine)]
ὤφθη δὲ αὐτῷ ὁ θεὸς προ­̀ς τῇ δρυὶ τῇ Μαμβρη καθη­μέ­νου αὐτοῦ ἐπι­̀ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ μεσημβρίας
ἀναβλέψας δὲ τοῖς ὀφθαλμοῖς αὐτοῦ εἶδεν καὶ ἰδοὺ τρεῖς ἄνδρες εἱστήκεισαν ἐπάνω αὐτοῦ καὶ ἰδὼν προ­σέδραμεν εἰς συν­άν­τησιν αὐτοῖς ἀπο­̀ τῆς θύρας τῆς σκηνῆς αὐτοῦ καὶ προ­σεκύνησεν ἐπι­̀ τὴν γῆν
καὶ εἶπεν κύριε εἰ ἄρα εὗρον χάριν ἐναν­τίον σου μὴ παρέλθῃς τὸν παῖδά σου
λημφθήτω δὴ ὕδωρ καὶ νιψάτωσαν τοὺς πόδας ὑμῶν καὶ κατα­ψύξατε ὑπὸ τὸ δένδρον
καὶ λήμψομαι ἄρτον καὶ φάγεσθε καὶ μετὰ τοῦτο παρελεύ­σεσθε εἰς τὴν ὁδὸν ὑμῶν οὗ εἵνεκεν ἐξεκλίνατε προ­̀ς τὸν παῖδα ὑμῶν καὶ εἶπαν οὕτως ποίησον καθὼς εἴρηκας
καὶ ἔσπευσεν Αβρααμ ἐπι­̀ τὴν σκηνὴν προ­̀ς Σαρραν καὶ εἶπεν αὐτῇ σπεῦσον καὶ φύρασον τρία μέτρα σεμιδάλεως καὶ ποίησον ἐγκρυφίας
καὶ εἰς τὰς βόας ἔδραμεν Αβρααμ καὶ ἔλαβεν μοσχάριον ἁπαλὸν καὶ καλὸν καὶ ἔδωκεν τῷ παιδί καὶ ἐτάχυνεν τοῦ ποιῆσαι αὐτό
ἔλαβεν δὲ βούτυρον καὶ γάλα καὶ τὸ μοσχάριον ὃ ἐποίησεν καὶ παρέθηκεν αὐτοῖς καὶ ἐφάγοσαν αὐτὸς δὲ παρειστήκει αὐτοῖς ὑπὸ τὸ δένδρον
εἶπεν δὲ προ­̀ς αὐτόν ποῦ Σαρρα ἡ γυνή σου ὁ δὲ ἀπο­κριθεὶς εἶπεν ἰδοὺ ἐν τῇ σκηνῇ
εἶπεν δέ ἐπαναστρέφων ἥξω προ­̀ς σὲ κατα­̀ τὸν καιρὸν τοῦτον εἰς ὥρας καὶ ἕξει υἱὸν Σαρρα ἡ γυνή σου Σαρρα δὲ ἤκουσεν προ­̀ς τῇ θύρᾳ τῆς σκηνῆς οὖσα ὄπισθεν αὐτοῦ
Αβρααμ δὲ καὶ Σαρρα πρεσβύτεροι προ­βεβηκότες ἡμερῶν ἐξέλιπεν δὲ Σαρρα γίνεσθαι τὰ γυναικεῖα
ἐγέλασεν δὲ Σαρρα ἐν ἑαυτῇ λέγουσα οὔπω μέν μοι γέγονεν ἕως τοῦ νῦν ὁ δὲ κύριός μου πρεσβύτερος
καὶ εἶπεν κύριος προ­̀ς Αβρααμ τί ὅτι ἐγέλασεν Σαρρα ἐν ἑαυτῇ λέγουσα ἆρά γε ἀληθῶς τέξομαι ἐγὼ δὲ γεγήρακα
μὴ ἀδυνατεῖ παρα­̀ τῷ θεῷ ῥῆμα εἰς τὸν καιρὸν τοῦτον ἀναστρέψω προ­̀ς σὲ εἰς ὥρας καὶ ἔσται τῇ Σαρρα υἱός
ἠρνήσατο δὲ Σαρρα λέγουσα οὐκ ἐγέλασα ἐφοβήθη γάρ καὶ εἶπεν οὐχί ἀλλὰ ἐγέλασας
ἐξαναστάν­τες δὲ ἐκεῖθεν οἱ ἄνδρες κατέβλεψαν ἐπι­̀ προ­́σωπον Σοδομων καὶ Γομορρας Αβρααμ δὲ συν­επορεύ­ετο μετ᾿ αὐτῶν συμπρο­πέμπων αὐτούς
ὁ δὲ κύριος εἶπεν μὴ κρύψω ἐγὼ ἀπο­̀ Αβρααμ τοῦ παιδός μου ἃ ἐγὼ ποιῶ
Αβρααμ δὲ γινό­με­νος ἔσται εἰς ἔθνος μέγα καὶ πολύ καὶ ἐνευλογηθήσον­ται ἐν αὐτῷ πάν­τα τὰ ἔθνη τῆς γῆς
ᾔδειν γὰρ ὅτι συν­τάξει τοῖς υἱοῖς αὐτοῦ καὶ τῷ οἴκῳ αὐτοῦ μετ᾿ αὐτόν καὶ φυλάξουσιν τὰς ὁδοὺς κυρίου ποιεῖν δικαιοσύνην καὶ κρίσιν ὅπως ἂν ἐπαγάγῃ κύριος ἐπι­̀ Αβρααμ πάν­τα ὅσα ἐλάλησεν προ­̀ς αὐτόν
εἶπεν δὲ κύριος κραυγὴ Σοδομων καὶ Γομορρας πεπλή­θυν­ται καὶ αἱ ἁμαρτίαι αὐτῶν μεγά­λαι σφόδρα
κατα­βὰς οὖν ὄψομαι εἰ κατα­̀ τὴν κραυγὴν αὐτῶν τὴν ἐρχομένην προ­́ς με συν­τελοῦν­ται εἰ δὲ μή ἵνα γνῶ
καὶ ἀπο­στρέψαν­τες ἐκεῖθεν οἱ ἄνδρες ἦλθον εἰς Σοδομα Αβρααμ δὲ ἦν ἑστηκὼς ἐναν­τίον κυρίου
καὶ ἐγγίσας Αβρααμ εἶπεν μὴ συν­απολέσῃς δίκαιον μετὰ ἀσεβοῦς καὶ ἔσται ὁ δίκαιος ὡς ὁ ἀσεβής
ἐὰν ὦσιν πεν­τήκον­τα δίκαιοι ἐν τῇ πόλει ἀπο­λεῖς αὐτούς οὐκ ἀνήσεις πάν­τα τὸν τόπον ἕνεκεν τῶν πεν­τήκον­τα δικαίων ἐὰν ὦσιν ἐν αὐτῇ
μηδαμῶς σὺ ποιήσεις ὡς τὸ ῥῆμα τοῦτο τοῦ ἀπο­κτεῖναι δίκαιον μετὰ ἀσεβοῦς καὶ ἔσται ὁ δίκαιος ὡς ὁ ἀσεβής μηδαμῶς ὁ κρίνων πᾶσαν τὴν γῆν οὐ ποιήσεις κρίσιν
εἶπεν δὲ κύριος ἐὰν εὕρω ἐν Σοδομοις πεν­τήκον­τα δικαίους ἐν τῇ πόλει ἀφήσω πάν­τα τὸν τόπον δι᾿ αὐτούς
καὶ ἀπο­κριθεὶς Αβρααμ εἶπεν νῦν ἠρξάμην λαλῆσαι προ­̀ς τὸν κύριον ἐγὼ δέ εἰμι γῆ καὶ σποδός
ἐὰν δὲ ἐλαττονωθῶσιν οἱ πεν­τήκον­τα δίκαιοι πέν­τε ἀπο­λεῖς ἕνεκεν τῶν πέν­τε πᾶσαν τὴν πόλιν καὶ εἶπεν οὐ μὴ ἀπο­λέσω ἐὰν εὕρω ἐκεῖ τεσ­σαράκον­τα πέν­τε
καὶ προ­σέθηκεν ἔτι λαλῆσαι προ­̀ς αὐτὸν καὶ εἶπεν ἐὰν δὲ εὑρεθῶσιν ἐκεῖ τεσ­σαράκον­τα καὶ εἶπεν οὐ μὴ ἀπο­λέσω ἕνεκεν τῶν τεσ­σαράκον­τα
καὶ εἶπεν μή τι κύριε ἐὰν λαλήσω ἐὰν δὲ εὑρεθῶσιν ἐκεῖ τριάκον­τα καὶ εἶπεν οὐ μὴ ἀπο­λέσω ἐὰν εὕρω ἐκεῖ τριάκον­τα
καὶ εἶπεν ἐπειδὴ ἔχω λαλῆσαι προ­̀ς τὸν κύριον ἐὰν δὲ εὑρεθῶσιν ἐκεῖ εἴκοσι καὶ εἶπεν οὐ μὴ ἀπο­λέσω ἕνεκεν τῶν εἴκοσι
καὶ εἶπεν μή τι κύριε ἐὰν λαλήσω ἔτι ἅπαξ ἐὰν δὲ εὑρεθῶσιν ἐκεῖ δέκα καὶ εἶπεν οὐ μὴ ἀπο­λέσω ἕνεκεν τῶν δέκα
ἀπῆλθεν δὲ κύριος ὡς ἐπαύσατο λαλῶν τῷ Αβρααμ καὶ Αβρααμ ἀπέστρεψεν εἰς τὸν τόπον αὐτοῦ
Apparuit autem ei Dominus iuxta Quercus Mambre se denti in ostio tabernaculi sui in ipso fervore diei.
Cumque elevasset oculos, apparuerunt ei tres viri stantes prope eum. Quos cum vidisset, cucurrit in occursum eorum de ostio tabernaculi et adoravit in terram
et dixit: "Domine mi, si inveni gratiam in oculis tuis, ne transeas servum tuum;
afferatur pauxillum aquae, et lavate pedes vestros et requiescite sub arbore.
Ponamque buccellam panis, et confortate cor vestrum, postea transibitis; idcirco enim declinastis ad servum vestrum". Qui dixerunt: "Fac ut locutus es".
Festinavit Abraham in tabernaculum ad Saram dixitque: "Accelera, tria sata similae commisce et fac subcinericios panes".
Ipse vero ad armentum cucurrit et tulit inde vitulum tenerrimum et optimum deditque puero; qui festinavit et coxit illum.
Tulit quoque butyrum et lac et vitulum, quem coxerat, et posuit coram eis. Ipse vero stabat iuxta eos sub arbore; et comederunt.
Dixeruntque ad eum: "Ubi est Sara uxor tua?". Ille respondit: "Ecce in tabernaculo est".
Cui dixit: "Revertens veniam ad te tempore isto, et habebit filium Sara uxor tua". Quo audito, Sara risit ad ostium tabernaculi, quod erat post eum.
Erant autem ambo senes provectaeque aetatis, et desierant Sarae fieri muliebria.
Quae risit occulte dicens: "Postquam consenui, et dominus meus vetulus est, voluptas mihi erit?".
Dixit autem Dominus ad Abraham: "Quare risit Sara dicens:»Num vere paritura sum anus?"".
Numquid Domino est quidquam difficile? Revertar ad te hoc eodem tempore, et habebit Sara filium».
Negavit Sara dicens: "Non risi", timore perterrita. Ille autem dixit: "Non; sed risisti".
Cum ergo surrexissent inde viri, direxerunt oculos contra Sodomam; et Abraham simul gradiebatur deducens eos.
Dixitque Dominus: "Num celare potero Abraham, quae gesturus sum,
cum futurus sit in gentem magnam ac robustissimam, et benedicendae sint in illo omnes nationes terrae?
Nam elegi eum, ut praecipiat filiis suis et domui suae post se, ut custodiant viam Domini et faciant iustitiam et iudicium, ut adducat Dominus super Abraham omnia, quae locutus est ad eum".
Dixit itaque Dominus: "Clamor contra Sodomam et Gomorram multiplicatus est, et peccatum eorum aggravatum est nimis.
Descendam et videbo utrum clamorem, qui venit ad me, opere compleverint an non; sciam".
Converteruntque se inde viri et abierunt Sodomam; Abraham vero adhuc stabat coram Domino.
Et appropinquans ait: "Numquid vere perdes iustum cum impio?
Si forte fuerint quinquaginta iusti in civitate, vere perdes et non parces loco illi propter quinquaginta iustos, si fuerint in eo?
Absit a te, ut rem hanc facias et occidas iustum cum impio, fiatque iustus sicut impius; absit a te. Nonne iudex universae terrae faciet iudicium?".
Dixitque Dominus: "Si invenero Sodomae quinquaginta iustos in medio civitatis, dimittam omni loco propter eos".
Respondensque Abraham ait: "Ecce coepi loqui ad Dominum meum, cum sim pulvis et cinis.
Quid, si forte minus quinquaginta iustis quinque fuerint? Delebis propter quinque universam urbem?". Et ait: "Non delebo, si invenero ibi quadraginta quinque".
Rursumque locutus est ad eum: "Si forte inventi fuerint ibi quadraginta?". Ait: "Non percutiam propter quadraginta".
"Ne, quaeso, inquit, indignetur Dominus meus, si loquar. Si forte ibi inventi fuerint triginta?". Respondit: "Non faciam, si invenero ibi triginta".
"Ecce, ait, coepi loqui ad Dominum meum. Si forte inventi fuerint ibi viginti?». Dixit: "Non interficiam propter viginti".
"Obsecro, inquit, ne irascatur Dominus meus, si loquar adhuc semel. Si forte inventi fuerint ibi decem?". Dixit: "Non delebo propter decem".
Abiit Dominus, postquam cessavit loqui ad Abraham; et ille reversus est in locum suum.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible