И рече́ Бо́гъ: да собере́тся вода́, я́же подъ небесе́мъ, въ собра́нiе еди́но, и да яви́тся су́ша. И бы́сть та́ко. И собра́ся вода́, я́же подъ небесе́мъ, въ собра́нiя своя́, и яви́ся су́ша.

И нарече́ Бо́гъ су́шу зе́млю, и собра́нiя во́дъ нарече́ моря́. И ви́дѣ Бо́гъ, я́ко добро́.

И рече́ Бо́гъ: да прорасти́тъ земля́ бы́лiе травно́е, сѣ́ющее сѣ́мя по ро́ду и по подо́бiю, и дре́во плодови́тое творя́щее пло́дъ, ему́же сѣ́мя его́ въ не́мъ, по ро́ду на земли́. И бы́сть та́ко.

И изнесе́ земля́ бы́лiе травно́е, сѣ́ющее сѣ́мя по ро́ду и по подо́бiю, и дре́во плодови́тое творя́щее пло́дъ, ему́же сѣ́мя его́ въ не́мъ, по ро́ду на земли́. И ви́дѣ Бо́гъ, я́ко добро́.

И бы́сть ве́черъ, и бы́сть у́тро, де́нь тре́тiй.

И рече́ Бо́гъ: да бу́дутъ свѣти́ла на тве́рди небе́снѣй, освѣща́ти зе́млю и разлуча́ти между́ дне́мъ и между́ но́щiю: и да бу́дутъ въ зна́менiя и во времена́, и во дни́ и въ лѣ́та,

и да бу́дутъ въ просвѣще́нiе на тве́рди небе́снѣй, я́ко свѣти́ти по земли́. И бы́сть та́ко.

И сотвори́ Бо́гъ два́ свѣти́ла вели́кая: свѣти́ло вели́кое въ нача́ла дне́, и свѣти́ло ме́ншее въ нача́ла но́щи, и звѣ́зды:

и положи́ я́ Бо́гъ на тве́рди небе́снѣй, я́ко свѣти́ти на зе́млю,

и владѣ́ти дне́мъ и но́щiю, и разлуча́ти между́ свѣ́томъ и между́ тмо́ю. И ви́дѣ Бо́гъ, я́ко добро́.

И бы́сть ве́черъ, и бы́сть у́тро, де́нь четве́ртый.

И рече́ Бо́гъ: да изведу́тъ во́ды га́ды ду́шъ живы́хъ, и пти́цы лета́ющыя по земли́, по тве́рди небе́снѣй. И бы́сть та́ко.

И сотвори́ Бо́гъ ки́ты вели́кiя, и вся́ку ду́шу живо́тныхъ гадо́въ, я́же изведо́ша во́ды по родо́мъ и́хъ, и вся́ку пти́цу перна́ту по ро́ду. И ви́дѣ Бо́гъ, я́ко добра́.

И благослови́ я́ Бо́гъ, глаго́ля: расти́теся и мно́житеся, и напо́лните во́ды, я́же въ моря́хъ, и пти́цы да умно́жатся на земли́.

И бы́сть ве́черъ, и бы́сть у́тро, де́нь пя́тый.

И рече́ Бо́гъ: да изведе́тъ земля́ ду́шу жи́ву по ро́ду, четвероно́гая и га́ды, и звѣ́ри земли́ по ро́ду. И бы́сть та́ко.

И сотвори́ Бо́гъ звѣ́ри земли́ по ро́ду, и скоты́ по ро́ду и́хъ, и вся́ га́ды земли́ по ро́ду и́хъ. И ви́дѣ Бо́гъ, я́ко добра́.

И рече́ Бо́гъ: сотвори́мъ человѣ́ка по о́бразу На́шему и по подо́бiю, и да облада́етъ ры́бами морски́ми, и пти́цами небе́сными, [и звѣрьми́] и скота́ми, и все́ю земле́ю, и всѣ́ми га́ды пресмыка́ющимися по земли́.

И сотвори́ Бо́гъ человѣ́ка, по о́бразу Бо́жiю сотвори́ его́: му́жа и жену́ сотвори́ и́хъ.

И благослови́ и́хъ Бо́гъ, глаго́ля: расти́теся и мно́житеся, и напо́лните зе́млю, и госпо́дствуйте е́ю, и облада́йте ры́бами морски́ми, [и звѣрьми́] и пти́цами небе́сными, и всѣ́ми скота́ми, и все́ю земле́ю, и всѣ́ми га́дами пресмыка́ющимися по земли́.

И рече́ Бо́гъ: се́, да́хъ ва́мъ вся́кую траву́ сѣ́менную сѣ́ющую сѣ́мя, е́же е́сть верху́ земли́ всея́: и вся́кое дре́во, е́же и́мать въ себѣ́ пло́дъ сѣ́мене сѣ́меннаго, ва́мъ бу́детъ въ снѣ́дь:

и всѣ́мъ звѣре́мъ земны́мъ, и всѣ́мъ пти́цамъ небе́снымъ, и вся́кому га́ду пресмыка́ющемуся по земли́, и́же и́мать въ себѣ́ ду́шу живота́, и вся́ку траву́ зеле́ну въ снѣ́дь. И бы́сть та́ко.

И ви́дѣ Бо́гъ вся́, ели́ка сотвори́: и се́ добра́ зѣло́. И бы́сть ве́черъ, и бы́сть у́тро, де́нь шесты́й.

И соверши́шася не́бо и земля́, и все́ украше́нiе и́хъ.

И соверши́ Бо́гъ въ де́нь шесты́й дѣла́ Своя́, я́же сотвори́: и почи́ въ де́нь седмы́й от всѣ́хъ дѣ́лъ Свои́хъ, я́же сотвори́.

И благослови́ Бо́гъ де́нь седмы́й, и освяти́ его́: я́ко въ то́й почи́ от всѣ́хъ дѣ́лъ Свои́хъ, я́же нача́тъ Бо́гъ твори́ти.

Сiя́ кни́га бытiя́ небесе́ и земли́, егда́ бы́сть, въ о́ньже де́нь сотвори́ Госпо́дь Бо́гъ не́бо и зе́млю,

и вся́кiй зла́къ се́лный, пре́жде да́же бы́ти на земли́, и вся́кую траву́ се́лную, пре́жде да́же прозя́бнути: не бо́ одожди́ Госпо́дь Бо́гъ на зе́млю, и человѣ́къ не бя́ше дѣ́лати ю́:

исто́чникъ же исхожда́ше изъ земли́ и напая́ше все́ лице́ земли́.

И созда́ Бо́гъ человѣ́ка, пе́рсть [взе́мъ] от земли́, и вду́ну въ лицо́ его́ дыха́нiе жи́зни: и бы́сть человѣ́къ въ ду́шу жи́ву.

И насади́ Госпо́дь Бо́гъ ра́й во Еде́мѣ на восто́цѣхъ, и введе́ та́мо человѣ́ка, его́же созда́.

И прозябе́ Бо́гъ еще́ от земли́ вся́кое дре́во кра́сное въ видѣ́нiе и до́брое въ снѣ́дь: и дре́во жи́зни посредѣ́ рая́, и дре́во е́же вѣ́дѣти разумѣ́телное до́браго и лука́ваго.

Рѣка́ же исхо́дитъ изъ Еде́ма напая́ти ра́й: отту́ду разлуча́ется въ четы́ри нача́ла.

И́мя еди́нѣй Фисо́нъ: сiя́ окружа́ющая всю́ зе́млю Евила́тскую: та́мо у́бо е́сть зла́то.

Зла́то же о́ныя земли́ до́брое: и та́мо е́сть а́нѳраксъ и ка́мень зеле́ный.

И и́мя рѣцѣ́ вторѣ́й Гео́н: сiя́ окружа́ющая всю́ зе́млю Еѳiо́пскую.

И рѣка́ тре́тiя Ти́гръ: сiя́ проходя́щая пря́мо Ассири́омъ. Рѣка́ же четве́ртая Евфра́тъ.

И взя́ Госпо́дь Бо́гъ человѣ́ка, его́же созда́, и введе́ его́ въ ра́й Сла́дости, дѣ́лати его́ и храни́ти.

И заповѣ́да Госпо́дь Бо́гъ Ада́му, глаго́ля: от вся́каго дре́ва, е́же въ раи́, снѣ́дiю снѣ́си:

от дре́ва же, е́же разумѣ́ти до́брое и лука́вое, не снѣ́сте от него́: а въ о́ньже а́ще де́нь снѣ́сте от него́, сме́ртiю у́мрете.

И рече́ Госпо́дь Бо́гъ: не добро́ бы́ти человѣ́ку еди́ному: сотвори́мъ ему́ помо́щника по нему́.

И созда́ Бо́гъ еще́ от земли́ вся́ звѣ́ри се́лныя и вся́ пти́цы небе́сныя, и приведе́ я́ ко Ада́му ви́дѣти, что́ нарече́тъ я́: и вся́ко е́же а́ще нарече́ Ада́мъ ду́шу жи́ву, сiе́ и́мя ему́.

И нарече́ Ада́мъ имена́ всѣ́мъ ското́мъ, и всѣ́мъ пти́цамъ небе́снымъ, и всѣ́мъ звѣре́мъ земны́мъ. Ада́му же не обрѣ́теся помо́щникъ подо́бный ему́.

И наложи́ Бо́гъ изступле́нiе на Ада́ма, и у́спе: и взя́ еди́но от ре́бръ его́, и испо́лни пло́тiю вмѣ́сто его́.

И созда́ Госпо́дь Бо́гъ ребро́, е́же взя́ от Ада́ма, въ жену́, и приведе́ ю́ ко Ада́му.

И рече́ Ада́мъ: се́, ны́нѣ ко́сть от косте́й мои́хъ и пло́ть от пло́ти моея́: сiя́ нарече́тся жена́, я́ко от му́жа своего́ взята́ бы́сть сiя́.

Сего́ ра́ди оста́витъ человѣ́къ отца́ своего́ и ма́терь и прилѣпи́тся къ женѣ́ свое́й, и бу́дета два́ въ пло́ть еди́ну.

И бѣ́ста о́ба на́га, Ада́мъ же и жена́ его́, и не стыдя́стася.

Ада́мъ же позна́ Е́ву жену́ свою́, и заче́нши роди́ Ка́ина и рече́: стяжа́хъ человѣ́ка Бо́гомъ.

И приложи́ роди́ти бра́та его́, А́веля. И бы́сть А́вель па́стырь ове́цъ, Ка́инъ же бѣ́ дѣ́лаяй зе́млю.

И бы́сть по дне́хъ, принесе́ Ка́инъ от плодо́въ земли́ же́ртву Бо́гу:

и А́вель принесе́ и то́й от перворо́дныхъ ове́цъ свои́хъ и от ту́ковъ и́хъ. И призрѣ́ Бо́гъ на А́веля и на да́ры его́:

на Ка́ина же и на же́ртвы его́ не вня́тъ. И опеча́лися Ка́инъ зѣло́, и испаде́ лице́ его́.

И рече́ Госпо́дь Бо́гъ Ка́ину: вску́ю приско́рбенъ бы́лъ еси́? И вску́ю испаде́ лице́ твое́?

Еда́ а́ще пра́во прине́слъ еси́, пра́во же не раздѣли́лъ еси́, не согрѣши́лъ ли еси́? Умо́лкни: къ тебѣ́ обраще́нiе его́, и ты́ тѣ́мъ облада́еши.

И рече́ Ка́инъ ко А́велю бра́ту своему́: по́йдемъ на по́ле. И бы́сть внегда́ бы́ти и́мъ на по́ли, воста́ Ка́инъ на А́веля бра́та своего́ и уби́ его́.

И рече́ Госпо́дь Бо́гъ ко Ка́ину: гдѣ́ е́сть А́вель бра́тъ тво́й? И рече́: не вѣ́мъ: еда́ стра́жъ бра́ту моему́ е́смь а́зъ?

И рече́ Госпо́дь: что́ сотвори́лъ еси́ сiе́? Гла́съ кро́ве бра́та твоего́ вопiе́тъ ко Мнѣ́ от земли́:

и ны́нѣ про́клятъ ты́ на земли́, я́же разве́рзе уста́ своя́ прiя́ти кро́вь бра́та твоего́ от руки́ твоея́:

егда́ дѣ́лаеши зе́млю, и не приложи́тъ си́лы своея́ да́ти тебѣ́: стеня́ и трясы́йся бу́деши на земли́.

И рече́ Ка́инъ ко Го́споду Бо́гу: вя́щшая вина́ моя́, е́же оста́витися ми́:

а́ще изго́ниши мя́ дне́сь от лица́ земли́, и от лица́ Твоего́ скры́юся, и бу́ду стеня́ и трясы́йся на земли́, и бу́детъ, вся́къ обрѣта́яй мя́ убiе́тъ мя́.

И рече́ ему́ Госпо́дь Бо́гъ: не та́ко: вся́къ уби́вый Ка́ина седми́жды отмсти́тся. И положи́ Госпо́дь Бо́гъ зна́менiе на Ка́инѣ, е́же не уби́ти его́ вся́кому обрѣта́ющему его́.

И изы́де Ка́инъ от лица́ Бо́жiя и всели́ся въ зе́млю Наи́дъ, пря́мо Еде́му.

И позна́ Ка́инъ жену́ свою́, и заче́нши роди́ Ено́ха. И бѣ́ зи́ждяй гра́дъ, и именова́ гра́дъ во и́мя сы́на своего́ Ено́хъ.

Роди́ся же Ено́ху Гаида́дъ: и Гаида́дъ роди́ Малелеи́ла: и Малелеи́лъ роди́ Маѳуса́ла: Маѳуса́лъ же роди́ Ламéха.

И взя́ себѣ́ Ламéхъ двѣ́ жены́: и́мя еди́нѣй Ада́ и и́мя вторѣ́й Селла́.

И роди́ Ада́ Иови́ла: се́й бя́ше оте́цъ живу́щихъ въ селе́нiихъ скотопита́телей.

И и́мя бра́ту его́ Иува́лъ: се́й бя́ше показа́вый пѣвни́цу и гу́сли.

Селла́ же и та́я роди́ Ѳо́вела: се́й бя́ше млатобі́ецъ, кова́чь мѣ́ди и желѣ́за: сестра́ же Ѳо́велова Ноема́.

Рече́ же Ламéхъ свои́мъ жена́мъ: Ада́ и Селла́, услы́шите гла́съ мо́й, жены́ Ламéховы, внуши́те моя́ словеса́: я́ко му́жа уби́хъ въ я́зву мнѣ́ и ю́ношу въ стру́пъ мнѣ́:

я́ко седми́цею отмсти́ся от Ка́ина, от Ламéха же се́дмьдесятъ седми́цею.

Позна́ же Ада́мъ Е́ву жену́ свою́: и заче́нши роди́ сы́на, и именова́ и́мя ему́ Си́ѳъ, глаго́лющи: воскреси́ бо ми́ Бо́гъ сѣ́мя друго́е, вмѣ́сто А́веля, его́же уби́ Ка́инъ.

И Си́ѳу бы́сть сы́нъ: именова́ же и́мя ему́ Ено́съ: се́й упова́ призыва́ти и́мя Го́спода Бо́га.

И рече́ Госпо́дь Бо́гъ къ Но́ю: вни́ди ты́ и ве́сь до́мъ тво́й въ ковче́гъ, я́ко тя́ ви́дѣхъ пра́ведна предо Мно́ю въ ро́дѣ се́мъ:

от ското́въ же чи́стыхъ введи́ къ себѣ́ се́дмь се́дмь, му́жескiй по́лъ и же́нскiй: от ското́въ же нечи́стыхъ два́ два́, му́жескiй по́лъ и же́нскiй:

и от пти́цъ небе́сныхъ чи́стыхъ се́дмь се́дмь, му́жескiй по́лъ и же́нскiй: и от всѣ́хъ пти́цъ нечи́стыхъ двѣ́ двѣ́, му́жескiй по́лъ и же́нскiй, препита́ти сѣ́мя по все́й земли́:

еще́ бо дні́й се́дмь, А́зъ наведу́ до́ждь на зе́млю четы́редесять дні́й и четы́редесять ноще́й: и потреблю́ вся́кое воста́нiе, е́же сотвори́хъ, от лица́ всея́ земли́.

И сотвори́ Но́е вся́, ели́ка заповѣ́да ему́ Госпо́дь Бо́гъ.

Но́е же бѣ́ лѣ́тъ шести́ со́тъ, и пото́пъ водны́й бы́сть на земли́.

Вни́де же Но́е и сы́нове его́, и жена́ его́ и жены́ сыно́въ его́ съ ни́мъ въ ковче́гъ, воды́ ра́ди пото́па.

И от пти́цъ чи́стыхъ и от пти́цъ нечи́стыхъ, и от ско́тъ чи́стыхъ и от ско́тъ нечи́стыхъ, [и от звѣре́й,] и от всѣ́хъ гадо́въ пресмыка́ющихся по земли́,

два́ два́ внидо́ша къ Но́ю въ ковче́гъ, му́жескiй по́лъ и же́нскiй, я́коже заповѣ́да [Госпо́дь] Бо́гъ Но́ю.

И бы́сть по седми́ дне́хъ, и вода́ пото́пная бы́сть на земли́.

Въ шестьсо́тное лѣ́то въ житiи́ Но́евѣ, втора́го ме́сяца, въ два́десять седмы́й де́нь ме́сяца, въ де́нь то́й разверзо́шася вси́ исто́чницы бе́здны, и хля́би небе́сныя отверзо́шася:

и бы́сть до́ждь на зе́млю четы́редесять дні́й и четы́редесять ноще́й.

Въ де́нь то́й вни́де Но́е, Си́мъ, Ха́мъ, Иа́феѳъ, сы́нове Но́евы, и жена́ Но́ева, и три́ жены́ сыно́въ его́ съ ни́мъ въ ковче́гъ.

И вси́ звѣ́рiе земні́и по ро́ду, и вси́ ско́ти по ро́ду, и вся́кiй га́дъ дви́жущiйся на земли́ по ро́ду, и вся́кая пти́ца перна́тая по ро́ду своему́,

внидо́ша къ Но́ю въ ковче́гъ два́ два́, му́жескiй по́лъ и же́нскiй, от вся́кiя пло́ти, въ не́йже е́сть ду́хъ живо́тный:

и входя́щая му́жескiй по́лъ и же́нскiй от вся́кiя пло́ти, внидо́ша къ Но́ю въ ковче́гъ, я́коже заповѣ́да Госпо́дь Бо́гъ Но́ю: и затвори́ Госпо́дь Бо́гъ ковче́гъ отвнѣ́ его́.

И бы́сть пото́пъ четы́редесять дні́й и четы́редесять ноще́й на земли́, и умно́жися вода́ и взя́ ковче́гъ, и возвы́сися от земли́:

и возмога́ше вода́, и умножа́шеся зѣло́ на земли́, и ноша́шеся ковче́гъ верху́ воды́.

Вода́ же возмога́ше зѣло́ зѣло́ на земли́: и покры́ вся́ го́ры высо́кiя, я́же бя́ху подъ небесе́мъ:

пятьна́десять лакте́й горѣ́ возвы́сися вода́, и покры́ вся́ го́ры высо́кiя.

И у́мре вся́кая пло́ть дви́жущаяся по земли́ пти́цъ и ското́въ и звѣре́й, и вся́кiй га́дъ дви́жущiйся на земли́, и вся́кiй человѣ́къ,

и вся́ ели́ка и́мутъ дыха́нiе жи́зни, и все́ е́же бѣ́ на су́ши у́мре.

И потреби́ся вся́кое воста́нiе, е́же бя́ше на лицы́ всея́ земли́, от человѣ́ка да́же до скота́ и гадо́въ и пти́цъ небе́сныхъ, и потреби́шася от земли́: и оста́ Но́е еди́нъ, и и́же съ ни́мъ въ ковче́зѣ.

И возвы́сися вода́ надъ земле́ю дні́й сто́ пятьдеся́тъ.

Бы́сть же Авра́му лѣ́тъ де́вятьдесятъ де́вять: и яви́ся Госпо́дь Авра́му и рече́ ему́: А́зъ е́смь Бо́гъ тво́й, благоугожда́й предо Мно́ю и бу́ди непоро́ченъ:

и положу́ завѣ́тъ Мо́й между́ Мно́ю и между́ тобо́ю: и умно́жу тя́ зѣло́.

и А́зъ се́, завѣ́тъ Мо́й съ тобо́ю, и бу́деши оте́цъ мно́жества язы́ковъ:

и не нарече́тся ктому́ и́мя твое́ Авра́мъ, но бу́детъ и́мя твое́ Авраа́мъ: я́ко отца́ мно́гихъ язы́ковъ положи́хъ тя́:

и возращу́ тя зѣло́ зѣло́, и положу́ тя въ наро́ды, и ца́рiе изъ тебе́ изы́дутъ:

и поста́влю завѣ́тъ Мо́й между́ Мно́ю и между́ тобо́ю, и между́ сѣ́менемъ твои́мъ по тебѣ́ въ ро́ды и́хъ, въ завѣ́тъ вѣ́ченъ, да бу́ду тебѣ́ Бо́гъ и сѣ́мени твоему́ по тебѣ́:

и да́мъ тебѣ́ и сѣ́мени твоему́ по тебѣ́ зе́млю, въ не́йже обита́еши, всю́ зе́млю Ханаа́ню во одержа́нiе вѣ́чное, и бу́ду и́мъ Бо́гъ.

И рече́ Бо́гъ ко Авраа́му: ты́ же завѣ́тъ Мо́й соблюде́ши, ты́ и сѣ́мя твое́ по тебѣ́ въ ро́ды и́хъ.

И се́й завѣ́тъ, его́же соблюде́ши между́ Мно́ю и ва́ми, и между́ сѣ́менемъ твои́мъ по тебѣ́ въ ро́ды и́хъ: обрѣ́жется от ва́съ вся́къ му́жескъ по́лъ,

и обрѣ́жете пло́ть кра́йнюю ва́шу, и бу́детъ въ зна́менiе завѣ́та между́ Мно́ю и ва́ми.

И младе́нецъ осми́ дні́й обрѣ́жется ва́мъ, вся́къ му́жескiй по́лъ въ родѣ́хъ ва́шихъ: и домоча́децъ, и ку́пленый от вся́каго сы́на чужда́го, и́же нѣ́сть от сѣ́мене твоего́: обрѣ́занiемъ обрѣ́жется домоча́децъ до́му твоего́ и ку́пленый.

И бу́детъ завѣ́тъ Мо́й на пло́ти ва́шей въ завѣ́тъ вѣ́ченъ.

Необрѣ́заный же му́жескiй по́лъ, и́же не обрѣ́жетъ пло́ти кра́йнiя своея́ въ де́нь осмы́й, погуби́тся душа́ та́ от ро́да своего́: я́ко завѣ́тъ Мо́й разори́.

И рече́ Бо́гъ Авраа́му: Са́ра жена́ твоя́ не нарече́тся и́мя ея́ Са́ра, но Са́рра бу́детъ и́мя е́й:

благословлю́ же ю́ и да́мъ тебѣ́ от нея́ ча́до: и благословлю́ е́, и бу́детъ въ язы́ки, и ца́рiе язы́ковъ изъ него́ бу́дутъ.

Рече́ же Бо́гъ ко Авраа́му: вои́стинну, се́, Са́рра жена́ твоя́ роди́тъ тебѣ́ сы́на, и нарече́ши и́мя ему́ Исаа́къ: и поста́влю завѣ́тъ Мо́й съ ни́мъ въ завѣ́тъ вѣ́ченъ, да бу́ду ему́ въ Бо́га и сѣ́мени его́ по не́мъ.

О Исма́илѣ же се́ послу́шахъ тебе́: и се́ благослови́хъ его́, и возращу́ его́, и умно́жу его́ зѣло́: двана́десять язы́ки роди́тъ: и да́мъ его́ въ язы́къ ве́лiй.

Завѣ́тъ же Мо́й поста́влю со Исаа́комъ, его́же роди́тъ тебѣ́ Са́рра, во вре́мя сiе́, въ лѣ́то второ́е.

Сконча́ же [Бо́гъ] глаго́ля къ нему́, и взы́де Бо́гъ от Авраа́ма.

И поя́ Авраа́мъ Исма́ила сы́на своего́, и вся́ домоча́дцы своя́ и вся́ ку́пленыя, и ве́сь му́жескъ по́лъ муже́й, и́же въ дому́ Авраа́мли, и обрѣ́за пло́ть кра́йнюю и́хъ во вре́мя дне́ того́, я́коже глаго́ла ему́ Бо́гъ.

Авраа́мъ же девяти́десяти девяти́ лѣ́тъ бя́ше, егда́ обрѣ́за пло́ть кра́йнюю свою́.

Исма́илъ же сы́нъ его́ бя́ше лѣ́тъ трехна́десяти, егда́ обрѣ́за пло́ть кра́йнюю свою́.

Во вре́мя [же] дне́ о́наго обрѣ́зася Авраа́мъ и Исма́илъ сы́нъ его́,

и вси́ му́жiе до́му его́, и домоча́дцы [его́] и ку́пленiи от иноро́дныхъ язы́ковъ, и обрѣ́за я́.

Синодальный

1 Сотворение неба и земли; 26 сотворение человека.

В начале сотворил Бог небо и землю.

Земля же была безвидна и пуста, и тьма над бездною, и Дух Божий носился над водою.

И сказал Бог: да будет свет. И стал свет.

И увидел Бог свет, что он хорош, и отделил Бог свет от тьмы.

И назвал Бог свет днем, а тьму ночью. И был вечер, и было утро: день один.

И сказал Бог: да будет твердь посреди воды, и да отделяет она воду от воды. [И стало так.]

И создал Бог твердь, и отделил воду, которая под твердью, от воды, которая над твердью. И стало так.

И назвал Бог твердь небом. [И увидел Бог, что это хорошо.] И был вечер, и было утро: день второй.

И сказал Бог: да соберется вода, которая под небом, в одно место, и да явится суша. И стало так. [И собралась вода под небом в свои места, и явилась суша.]

И назвал Бог сушу землею, а собрание вод назвал морями. И увидел Бог, что это хорошо.

И сказал Бог: да произрастит земля зелень, траву, сеющую семя [по роду и по подобию ее, и] дерево плодовитое, приносящее по роду своему плод, в котором семя его на земле. И стало так.

И произвела земля зелень, траву, сеющую семя по роду [и по подобию] ее, и дерево [плодовитое], приносящее плод, в котором семя его по роду его [на земле]. И увидел Бог, что это хорошо.

И был вечер, и было утро: день третий.

И сказал Бог: да будут светила на тверди небесной [для освещения земли и] для отделения дня от ночи, и для знамений, и времен, и дней, и годов;

и да будут они светильниками на тверди небесной, чтобы светить на землю. И стало так.

И создал Бог два светила великие: светило большее, для управления днем, и светило меньшее, для управления ночью, и звезды;

и поставил их Бог на тверди небесной, чтобы светить на землю,

и управлять днем и ночью, и отделять свет от тьмы. И увидел Бог, что это хорошо.

И был вечер, и было утро: день четвёртый.

И сказал Бог: да произведет вода пресмыкающихся, душу живую; и птицы да полетят над землею, по тверди небесной. [И стало так.]

И сотворил Бог рыб больших и всякую душу животных пресмыкающихся, которых произвела вода, по роду их, и всякую птицу пернатую по роду ее. И увидел Бог, что это хорошо.

И благословил их Бог, говоря: плодитесь и размножайтесь, и наполняйте воды в морях, и птицы да размножаются на земле.

И был вечер, и было утро: день пятый.

И сказал Бог: да произведет земля душу живую по роду ее, скотов, и гадов, и зверей земных по роду их. И стало так.

И создал Бог зверей земных по роду их, и скот по роду его, и всех гадов земных по роду их. И увидел Бог, что это хорошо.

И сказал Бог: сотворим человека по образу Нашему [и] по подобию Нашему, и да владычествуют они над рыбами морскими, и над птицами небесными, [и над зверями,] и над скотом, и над всею землею, и над всеми гадами, пресмыкающимися по земле.

И сотворил Бог человека по образу Своему, по образу Божию сотворил его; мужчину и женщину сотворил их.

И благословил их Бог, и сказал им Бог: плодитесь и размножайтесь, и наполняйте землю, и обладайте ею, и владычествуйте над рыбами морскими [и над зверями,] и над птицами небесными, [и над всяким скотом, и над всею землею,] и над всяким животным, пресмыкающимся по земле.

И сказал Бог: вот, Я дал вам всякую траву, сеющую семя, какая есть на всей земле, и всякое дерево, у которого плод древесный, сеющий семя; – вам сие будет в пищу;

а всем зверям земным, и всем птицам небесным, и всякому [гаду,] пресмыкающемуся по земле, в котором душа живая, дал Я всю зелень травную в пищу. И стало так.

И увидел Бог все, что Он создал, и вот, хорошо весьма. И был вечер, и было утро: день шестой.

1 Бог благословляет седьмой день; 4 человек в раю Едемском; четыре реки; дерево познания добра и зла. 18 Человек дает названия животным. 21 Создание женщины.

Так совершены небо и земля и все воинство их.

И совершил Бог к седьмому дню дела Свои, которые Он делал, и почил в день седьмой от всех дел Своих, которые делал.

И благословил Бог седьмой день, и освятил его, ибо в оный почил от всех дел Своих, которые Бог творил и созидал.

Вот происхождение неба и земли, при сотворении их, в то время, когда Господь Бог создал землю и небо,

и всякий полевой кустарник, которого еще не было на земле, и всякую полевую траву, которая еще не росла, ибо Господь Бог не посылал дождя на землю, и не было человека для возделывания земли,

но пар поднимался с земли и орошал все лицо земли.

И создал Господь Бог человека из праха земного, и вдунул в лицо его дыхание жизни, и стал человек душою живою.

И насадил Господь Бог рай в Едеме на востоке, и поместил там человека, которого создал.

И произрастил Господь Бог из земли всякое дерево, приятное на вид и хорошее для пищи, и дерево жизни посреди рая, и дерево познания добра и зла.

Из Едема выходила река для орошения рая; и потом разделялась на четыре реки.

Имя одной Фисон: она обтекает всю землю Хавила, ту, где золото;

и золото той земли хорошее; там бдолах и камень оникс.

Имя второй реки Гихон [Геон]: она обтекает всю землю Куш.

Имя третьей реки Хиддекель [Тигр]: она протекает пред Ассириею. Четвертая река Евфрат.

И взял Господь Бог человека, [которого создал,] и поселил его в саду Едемском, чтобы возделывать его и хранить его.

И заповедал Господь Бог человеку, говоря: от всякого дерева в саду ты будешь есть,

а от дерева познания добра и зла не ешь от него, ибо в день, в который ты вкусишь от него, смертью умрешь.

И сказал Господь Бог: не хорошо быть человеку одному; сотворим ему помощника, соответственного ему.

Господь Бог образовал из земли всех животных полевых и всех птиц небесных, и привел [их] к человеку, чтобы видеть, как он назовет их, и чтобы, как наречет человек всякую душу живую, так и было имя ей.

И нарек человек имена всем скотам и птицам небесным и всем зверям полевым; но для человека не нашлось помощника, подобного ему.

И навел Господь Бог на человека крепкий сон; и, когда он уснул, взял одно из ребр его, и закрыл то место плотию.

И создал Господь Бог из ребра, взятого у человека, жену, и привел ее к человеку.

И сказал человек: вот, это кость от костей моих и плоть от плоти моей; она будет называться женою, ибо взята от мужа [своего].

Потому оставит человек отца своего и мать свою и прилепится к жене своей; и будут [два] одна плоть.

И были оба наги, Адам и жена его, и не стыдились.

1 Рождение Каина и Авеля; убийство Каином Авеля; 9 изгнание Каина; его потомство; Енох, Иавал, Иувал, Тувалкаин. 25 Рождение Сифа.

Адам познал Еву, жену свою; и она зачала, и родила Каина, и сказала: приобрела я человека от Господа.

И еще родила брата его, Авеля. И был Авель пастырь овец, а Каин был земледелец.

Спустя несколько времени, Каин принес от плодов земли дар Господу,

и Авель также принес от первородных стада своего и от тука их. И призрел Господь на Авеля и на дар его,

а на Каина и на дар его не призрел. Каин сильно огорчился, и поникло лице его.

И сказал Господь [Бог] Каину: почему ты огорчился? и отчего поникло лице твое?

если делаешь доброе, то не поднимаешь ли лица? а если не делаешь доброго, то у дверей грех лежит; он влечет тебя к себе, но ты господствуй над ним.

И сказал Каин Авелю, брату своему: [пойдем в поле]. И когда они были в поле, восстал Каин на Авеля, брата своего, и убил его.

И сказал Господь [Бог] Каину: где Авель, брат твой? Он сказал: не знаю; разве я сторож брату моему?

И сказал [Господь]: что ты сделал? голос крови брата твоего вопиет ко Мне от земли;

и ныне проклят ты от земли, которая отверзла уста свои принять кровь брата твоего от руки твоей;

когда ты будешь возделывать землю, она не станет более давать силы своей для тебя; ты будешь изгнанником и скитальцем на земле.

И сказал Каин Господу [Богу]: наказание мое больше, нежели снести можно;

вот, Ты теперь сгоняешь меня с лица земли, и от лица Твоего я скроюсь, и буду изгнанником и скитальцем на земле; и всякий, кто встретится со мною, убьет меня.

И сказал ему Господь [Бог]: за то всякому, кто убьет Каина, отмстится всемеро. И сделал Господь [Бог] Каину знамение, чтобы никто, встретившись с ним, не убил его.

И пошел Каин от лица Господня и поселился в земле Нод, на восток от Едема.

И познал Каин жену свою; и она зачала и родила Еноха. И построил он город; и назвал город по имени сына своего: Енох.

У Еноха родился Ирад [Гаидад]; Ирад родил Мехиаеля [Малелеила]; Мехиаель родил Мафусала; Мафусал родил Ламеха.

И взял себе Ламех две жены: имя одной: Ада, и имя второй: Цилла [Селла].

Ада родила Иавала: он был отец живущих в шатрах со стадами.

Имя брату его Иувал: он был отец всех играющих на гуслях и свирели.

Цилла также родила Тувалкаина [Фовела], который был ковачом всех орудий из меди и железа. И сестра Тувалкаина Ноема.

И сказал Ламех женам своим: Ада и Цилла! послушайте голоса моего; жены Ламеховы! внимайте словам моим: я убил мужа в язву мне и отрока в рану мне;

если за Каина отмстится всемеро, то за Ламеха в семьдесят раз всемеро.

И познал Адам еще [Еву,] жену свою, и она родила сына, и нарекла ему имя: Сиф, потому что, [говорила она,] Бог положил мне другое семя, вместо Авеля, которого убил Каин.

У Сифа также родился сын, и он нарек ему имя: Енос; тогда начали призывать имя Господа [Бога].

1 Ной с семейством и скот вошли в ковчег; 11 потоп истребил всё, кроме находящихся в ковчеге.

И сказал Господь [Бог] Ною: войди ты и все семейство твое в ковчег, ибо тебя увидел Я праведным предо Мною в роде сем;

и всякого скота чистого возьми по семи, мужеского пола и женского, а из скота нечистого по два, мужеского пола и женского;

также и из птиц небесных [чистых] по семи, мужеского пола и женского, [и из всех птиц нечистых по две, мужеского пола и женского,] чтобы сохранить племя для всей земли,

ибо чрез семь дней Я буду изливать дождь на землю сорок дней и сорок ночей; и истреблю все существующее, что Я создал, с лица земли.

Ной сделал все, что Господь [Бог] повелел ему.

Ной же был шестисот лет, как потоп водный пришел на землю.

И вошел Ной и сыновья его, и жена его, и жены сынов его с ним в ковчег от вод потопа.

И [из птиц чистых и из птиц нечистых, и] из скотов чистых и из скотов нечистых, [и из зверей] и из всех пресмыкающихся по земле

по паре, мужеского пола и женского, вошли к Ною в ковчег, как [Господь] Бог повелел Ною.

Чрез семь дней воды потопа пришли на землю.

В шестисотый год жизни Ноевой, во второй месяц, в семнадцатый [27] день месяца, в сей день разверзлись все источники великой бездны, и окна небесные отворились;

и лился на землю дождь сорок дней и сорок ночей.

В сей самый день вошел в ковчег Ной, и Сим, Хам и Иафет, сыновья Ноевы, и жена Ноева, и три жены сынов его с ними.

Они, и все звери [земли] по роду их, и всякий скот по роду его, и все гады, пресмыкающиеся по земле, по роду их, и все летающие по роду их, все птицы, все крылатые,

и вошли к Ною в ковчег по паре [мужеского пола и женского] от всякой плоти, в которой есть дух жизни;

и вошедшие [к Ною в ковчег] мужеский и женский пол всякой плоти вошли, как повелел ему [Господь] Бог. И затворил Господь [Бог] за ним [ковчег].

И продолжалось на земле наводнение сорок дней [и сорок ночей], и умножилась вода, и подняла ковчег, и он возвысился над землею;

вода же усиливалась и весьма умножалась на земле, и ковчег плавал по поверхности вод.

И усилилась вода на земле чрезвычайно, так что покрылись все высокие горы, какие есть под всем небом;

на пятнадцать локтей поднялась над ними вода, и покрылись [все высокие] горы.

И лишилась жизни всякая плоть, движущаяся по земле, и птицы, и скоты, и звери, и все гады, ползающие по земле, и все люди;

все, что имело дыхание духа жизни в ноздрях своих на суше, умерло.

Истребилось всякое существо, которое было на поверхности [всей] земли; от человека до скота, и гадов, и птиц небесных, – все истребилось с земли, остался только Ной и что было с ним в ковчеге.

Вода же усиливалась на земле сто пятьдесят дней.

1 Бог нарекает Аврама Авраамом; завет с Богом; обрезание – знамение этого завета. 15 Бог обещает Аврааму сына от Сарры. 23 Обрезание всего мужеского пола в доме Авраама.

Аврам был девяноста девяти лет, и Господь явился Авраму и сказал ему: Я Бог Всемогущий; ходи предо Мною и будь непорочен;

и поставлю завет Мой между Мною и тобою, и весьма, весьма размножу тебя.

И пал Аврам на лицо свое. Бог продолжал говорить с ним и сказал:

Я – вот завет Мой с тобою: ты будешь отцом множества народов,

и не будешь ты больше называться Аврамом, но будет тебе имя: Авраам, ибо Я сделаю тебя отцом множества народов;

и весьма, весьма распложу тебя, и произведу от тебя народы, и цари произойдут от тебя;

и поставлю завет Мой между Мною и тобою и между потомками твоими после тебя в роды их, завет вечный в том, что Я буду Богом твоим и потомков твоих после тебя;

и дам тебе и потомкам твоим после тебя землю, по которой ты странствуешь, всю землю Ханаанскую, во владение вечное; и буду им Богом.

И сказал Бог Аврааму: ты же соблюди завет Мой, ты и потомки твои после тебя в роды их.

Сей есть завет Мой, который вы должны соблюдать между Мною и между вами и между потомками твоими после тебя [в роды их]: да будет у вас обрезан весь мужеский пол;

обрезывайте крайнюю плоть вашу: и сие будет знамением завета между Мною и вами.

Восьми дней от рождения да будет обрезан у вас в роды ваши всякий младенец мужеского пола, рожденный в доме и купленный за серебро у какого-нибудь иноплеменника, который не от твоего семени.

Непременно да будет обрезан рожденный в доме твоем и купленный за серебро твое, и будет завет Мой на теле вашем заветом вечным.

Необрезанный же мужеского пола, который не обрежет крайней плоти своей [в восьмой день], истребится душа та из народа своего, ибо он нарушил завет Мой.

И сказал Бог Аврааму: Сару, жену твою, не называй Сарою, но да будет имя ей: Сарра;

Я благословлю ее и дам тебе от нее сына; благословлю ее, и произойдут от нее народы, и цари народов произойдут от нее.

И пал Авраам на лицо свое, и рассмеялся, и сказал сам в себе: неужели от столетнего будет сын? и Сарра, девяностолетняя, неужели родит?

И сказал Авраам Богу: о, хотя бы Измаил был жив пред лицом Твоим!

Бог же сказал [Аврааму]: именно Сарра, жена твоя, родит тебе сына, и ты наречешь ему имя: Исаак; и поставлю завет Мой с ним заветом вечным [в том, что Я буду Богом ему и] потомству его после него.

И о Измаиле Я услышал тебя: вот, Я благословлю его, и возращу его, и весьма, весьма размножу; двенадцать князей родятся от него; и Я произведу от него великий народ.

Но завет Мой поставлю с Исааком, которого родит тебе Сарра в сие самое время на другой год.

И Бог перестал говорить с Авраамом и восшел от него.

И взял Авраам Измаила, сына своего, и всех рожденных в доме своем и всех купленных за серебро свое, весь мужеский пол людей дома Авраамова; и обрезал крайнюю плоть их в тот самый день, как сказал ему Бог.

Авраам был девяноста девяти лет, когда была обрезана крайняя плоть его.

А Измаил, сын его, был тринадцати лет, когда была обрезана крайняя плоть его.

В тот же самый день обрезаны были Авраам и Измаил, сын его,

и с ним обрезан был весь мужеский пол дома его, рожденные в доме и купленные за серебро у иноплеменников.

Грузинский

Языки

თავდაპირველაღ ღმერთმა შექმნა ცა და მიწა.

მიწა იყო უსახო და უდაბური, ბნელი იდო უფსკრულზე და სული ღვთისა იძვროდა წყლებს ზემოთ.

თქვა ღმერთმა: იყოს ნათელი! და იქმნა ნათელი.

და ნახა ღმერთმა, რომ ნათელი კარგი იყო, და გაჰყარა ღმერთმა ნათელი და ბნელი.

ნათელს ღმერთმა უწოდა დღე და ბნელს უწოდა ღამე. იყო საღამო, იყო დილა - პირველი დღე.

თქვა ღმერთმა: იყოს წყალთა შორის მყარი და გაჰყაროს წყლები.

გააჩინა ღმერთმა მყარი და გაჰყარა ერთმანეთისგან წყალი, რომელიც არის მყარს ქვემოთ, და წყალი, რომელიც არის მყარს ზემოთ. და იქმნა ასე.

მყარს ღმერთმა უწოდა ცა. იყო საღამო, იყო დილა - მეორე დღე.

თქვა ღმერთმა: შეგროვდეს ერთგან ცისქვეშეთის წყალი და გამოჩნდეს ხმელეთი. და იქმნა ასე.

ხმელეთს ღმერთმა უწოდა მიწა და შეგროვილ წყალს უწოდა ზღვა. დაინახა ღმერთმა, რომ კარგი იყო.
11 . თქვა ღმერთმა: აღმოაცენოს მიწამ მცენარეული - ბალახი, თესლის მთესველი, ხე ნაყოფიერი, თესლოვანი ნაყოფის მომტანი მიწაზე თავისი გვარისდა მიხედვით. და იქმნა ასე.

წარმოშვა მიწამ მცენარეული - ბალახი, თესლის მთესველი თავისი გვარისდა მიხედვით, და ხე, თესლოვანი ნაყოფის მომტანი, თავისი გვარისდა მიხედვით.

იყო საღამო, იყო დილა - მესამე დღე.

თქვა ღმერთმა: იყოს მნათობები ცის მყარზე დღისა და ღამის გასაყრელად, დროჟამის აღმნიშვნელად - დღეებისა და წელიწადებისა;

იყვნენ მანათობლებად ცის მყარზე რომ გაანათონ მიწა. და იქმნა ასე.

გააჩინა ღმერთმა ორი მთავარი მნათობი, - დიდი მნათობი დღის განმგებლად და მცირე მნათობი ღამის განმგებლად - და ვარსკვლავები.

დასხა ისინი ღმერთმა ცის მყარზე, რომ გაენათებინათ მიწა,

განეგოთ დღე და ღამე, გაეყარათ ნათელი და ბნელი. დაინახა ღმერთმა, რომ კარგი იყო.

იყო საღამო, იყო დილა - მეოთხე დღე.

თქვა ღმერთმა: აფუთფუთდეს წყალში სულდგმული; მიწის ზემოთ კი, ცის მყარზე, ფრინველმა იფრინოს. და იქმნა ასე.
21 . შექმნა ღმერთმა დიდი თევზები და ყოველი სულდგმული, მცურავი თავ-თავისი გვარისდა მიხედვით, რაც-კი წყალში ფუთფუთებს, და ყველა ფრთოსანი თავ-თავისი გვარისდა მიხედვით. დაინახა ღმერთმა, რომ კარგი იყო.

აკურთხა ღმერთმა ისინი და თქვა: ინაყოფიერეთ და იმრავლეთ, აავსეთ ზღვები. ფრინველებმა იმრავლონ მიწაზე.

იყო საღამო, იყო დილა - მეხუთე დღე.

თქვა ღმერთმა: წარმოშვას მიწამ სულდგმული თავთავისი გვარისდა მიხედვით - პირუტყვი, ქვემძრომი და მიწის მხეცები თავ-თავისი გვარისდა მიხედვით. და იქმნა ასე.

გააჩინა ღმერთმა ნადირი თავ-თავისი გვარისდა მიხედვით, საქონელი თავ-თავისი გვარისდა მიხედვით და ქვემძრომი თავ-თავისი გვარისდა მიხედვით. დაინახა ღმერთმა, რომ კარგი იყო.

თქვა ღმერთმა: გავაჩინოთ კაცი ჩვენს ხატად, ჩვენს მსგავსებად. ეპატრონოს ზღვაში თევზს, ცაში ფრინველს, პირუტყვს, მთელს დედამიწას და ყველა ქვემძრომს, რაც კი მიწაზე დახოხავს.

შექმნა ღმერთმა კაცი, თავის ხატად შექმნა იგი, მამაკაცად და დედაკაცად შექმნა ისინი.

აკურთხა ღმერთმა ისინი და უთხრა: ინაყოფიერეთ და იმრავლეთ, აავსეთ დედამიწა, დაეუფლეთ მას, ეპატრონეთ ზღვაში თევზს, ცაში ფრინველს, ყოველ ცხოველს, რაც კი დედამიწაზე დახოხავს.
29 . თქვა ღმერთმა: აჰა, მომიცია თქვენთვის ყოველი ბალახი, თესლის მთესველი, რაც კი დედამიწის ზურგზეა, და ყოველი ნაყოფიერი ხე, თესლის მთესველი. ეს იყოს თქვენი საზრდო.

მიწის ყველა მხეცს, ცის ყველა ფრინველს, ყველა ქვემძრომს, რასაც კი სიცოცხლის სული უდგას, მწვანე ბალახი ჰქონდეს საჭმელად. და იქმნა ასე.

დაინახა ღმერთმა ყოველივე, რაც გააჩინა, და აჰა, ძალიან კარგი იყო. იყო საღამო, იყო დილა - მეექვსე დღე.

გასრულდა ცა და მიწა მთელი მათი მორთულობითურთ.

გაასრულა ღმერთმა მეექვსე დღეს თავისი საქმე, რაც გააკეთა, და დაისვენა მეშვიდე დღეს ყოველი საქმისგან, რაც გააკეთა.

აკურთხა ღმერთმა მეშვიდე დღე და წმიდაჰყო იგი, რადგან ამ დღეს დაისვენა ღმერთმა ყოველი საქმისგან, რასაც ქმნიდა ღმერთი და აკეთებდა.

ასეთი იყო ცისა და მიწის დაბადება მათი შექმნისას, როცა ქმნიდა უფალი ღმერთი მიწას და ცას.

ჯერ კიდევ მინდვრის ბუჩქიც არ იყო დედამიწაზე, ერთი ღერი ბალახიც არ იყო აღმოცენებული, რადგან არ უწვიმებია უფალ ღმერთს დედამიწაზე და კაცი (ადამი) არ იყო, რომ მიწა დაემუშავებინა.

ორთქლი ადიოდა მიწიდან და რწყავდა მიწის პირს.

გამოსახა უფალმა ღმერთმა ადამი (კაცი) მიწის მტვერისაგან და შთაბერა მის ნესტოებს სიცოცხლის სუნთქვა და იქცა ადამი ცოცხალ არსებად.

უფალმა ღმერთმა ბაღი გააშენა ედემში, აღმოსავლეთში, და დასვა იქ ადამი, რომელიც გამოსახა.

აღმოაცენა უფალმა ღმერთმა მიწიდან ყოველი ხე, სანახავად საამო და საჭმელად ვარგისი, შუაგულ ბაღში კი ხე სიცოცხლისა და ხე კეთილის და ბოროტის შეცნობისა.

მდინარე მოედინება ედემიდან ბაღის მოსარწყავად, მერე იტოტება და იქმნება ოთხი ნაკადი.
11 . ერთის სახელია ფიშონი; იგი გარს უვლის ხავილას ქვეყანას, სადაც ოქროა.

კარგია იმ ქვეყნის ოქრო. იქ არის ანთრაკიც და ზურმუხტის ქვაც.

მეორე მდინარის სახელია გიხონი; იგი გარს უვლის მთელს ქუშის ქვეყანას.

მესამე მდინარის სახელია ხიდეკელი; იგი ჩაუდის აშურს. მეოთხე მდინარეა ფერათი.

აიყვანა ადამი უფალმა ღმერთმა და დაასახლა ედემის ბაღში მის დასამუშავებლად და დასაცავად.

გააფრთხილა უფალმა ღმერთმა ადამი, უთხრა: ყველა ხის ნაყოფი გეჭმევა ამ ბაღში.

მხოლოდ კეთილის და ბოროტის შეცნობის ხის ნაყოფი არ შეჭამო, რადგან როგორც კი შეჭამ, მოკვდებით.

თქვა უფალმა ღმერთმა: არ ვარგა ადამის მარტო ყოფნა. გავუჩენ შემწეს, მის შესაფერს.

გამოსახა უფალმა ღმერთმა მიწისაგან ველის ყველა ცხოველი და ცის ყველა ფრინველი და მიჰგვარა ადამს, რომ ენახა, რას დაარქმევდა. რომელ სულდგმულს რას დაარქმევდა ადამი, მისი სახელიც ის იქნებოდა.

დაარქვა ადამმა სახელი ყველა პირუტყვს, ცის ფრინველს და ველის ყველა ცხოველს. მაგრამ ადამს არ გამოუჩნდა შემწე, მისი შესაფერი.

უფალმა ღმერთმა ძილქუში მოჰგვარა ადამს და რა დაეძინა, გამოუღო ერთი ნეკნი და მის ადგილას ხორცი ჩაუდო.

ნეკნისაგან, ადამს რომ გამოუღო, დედაკაცი შექმნა უფალმა ღმერთმა და ადამს მიუყვანა.

თქვა ადამმა: ეს კი მართლაც ძვალია ჩემი ძვალთაგანი და ხორცი ჩემი ხორცთაგანი. დედაკაცი ერქვას მას, რაკი კაცისგან არის გამოღებული.

ამიტომაც მიატოვებს კაცი დედ-მამას და მიეწებება თავის დედაკაცს, რათა ერთხორცად იქცნენ.

შიშველნი იყვნენ ორივენი, ადამი და მისი დედაკაცი, და არ რცხვენოდათ.

შეიცნო ადამმა ევა, თავისი დედაკაცი. დაორსულდა ევა და შვა კაენი და თქვა: კაცი შემეძინა უფლისაგან.

მერე შვა მისი ძმა აბელი. აბელი მეცხვარე იყო, კაენი - მიწის მუშაკი.

გამოხდა ხანი და მიართვა კაენმა უფალს ძღვენი, მიწის ნაყოფი.

აბელმაც მიართვა თავისი ფარის ნათავარი და რჩეული პირუტყვი. მოჰხედა უფალმა აბელს და მის ძღვენს.

ხოლო კაენსა და მის ძღვენს არ მოჰხედა. ძალზე გამწარდა კაენი და თავი ჩაღუნა.

უთხრა უფალმა კაენს: რად გამწარდი, რად ჩაღუნე თავი?

თუ სიკეთის მქნელი ხარ, განა თავაწეული არ უნდა იყო? თუ სიკეთის მქნელი არა ხარ, ცოდვა ჩასაფრებულია კართან, შენსკენ აქვს მას ლტოლვა, შენ კი იბატონე მასზე.

უთხრა კაენმა თავის ძმას, აბელს: გავიდეთ ველად. და როცა ველად იყვნენ, დაეცა კაენი აბელს და მოკლა.

უთხრა უფალმა კაენს: სად არის შენი ძმა აბელი? მიუგო: არ ვიცი. ჩემი ძმის დარაჯი ხომ არა ვარ.

უთხრა ღმერთმა: ეს რა ჩაიდინე? შენი ძმის სისხლი მიწიდან შემომღაღადებს.

ამიერიდან დაწყევლილი ხარ მიწისაგან, რომელმაც გახსნა პირი, რათა მიეღო შენი ძმის სისხლი შენი ხელიდან.

დაამუშავებ მიწას, მაგრამ აღარ მოგცემს იგი თავის ძალას; დევნილი და მიუსაფარი შეიქნები ამ ქვეყანაზე.

უთხრა კაენმა უფალს: მძიმე ასატანია ჩემი სასჯელი:

აჰა, მაგდებ დღეს მიწის პირისაგან და უნდა მივეფარო შენს სახეს; დევნილი და მიუსაფარი ვიქნები ამქვეყნად და ყოველ შემხვედრს შეეძლება ჩემი მოკვლა.

უთხრა უფალმა: ამიტომაც შვიდწილად მიეზღვება კაენის მკვლელს. დაადო უფალმა ნიშანი კაენს, რომ ვერ მოეკლა იგი ყოველ შემხვდურს.

გადაიხვეწა კაენი უფლის პირისაგან და დაესახლა ნოდის ქვეყანაში, ედემის აღმოსავლეთით.

შეიცნო კაენმა თავისი დედაკაცი. დაორსულდა ქალი და შვა ენოქი. გააშენა კაენმა ქალაქი და უწოდა ამ ქალაქს შვილის სახელი - ენოქი.

შეეძინა ენოქს ყირადი; ყირადმა შვა მეხუაელი; მეხუაელმა შვა მეთუშაელი; მეთუშაელმა შვა ლამექი.

მოიყვანა ლამექმა ორი ცოლი; ერთს სახელად ერქვა ყადა, მეორეს - ცილა.

შვა ყადამ იაბალი. იგი იყო კარავში მცხოვრებთა და მეჯოგეთა მამა.

მის ძმას ერქვა იუბალი; იგი იყო მეჩანგეთა და მესტვირეთა მამა.

შვა ცილამაც - თუბალ-კაენი, რვალისა და რკინის საჭურველთა მჭედელი. თუბალ-კაენის დას ერქვა ნაყამა.

უთხრა ლამექმა თავის ცოლებს, ყადას და ცილას: ისმინეთ ჩემი, ლამექის ცოლებო, ყურად იღეთ ჩემი ნათქვამი: ჰო, მოვკალი კაცი ჩემდა სატკივრად, და ყმაწვილი - ჩემდა ჭირად.

თუ შვიდგზის მიეზღვებათ კაენის გამო, ლამექის გამო სამოცდაშვიდმეტგზის მიეზღვებათ.

კვლავ შეიცნო ადამმა თავისი ცოლი; შვა ქალმა ვაჟი და უწოდა სახელად შეთი, რადგან: მომმადლაო უფალმა სხვა ნაშიერი ნაცვლად აბელისა, კაენმა რომ მოკლა.

შეთსაც შეეძინა ვაჟი და უწოდა სახელად ენოში. მაშინ დაიწყო უფლის სახელის ხსენება.

უთხრა უფალმა ნოეს: შედი კიდობანში მთელი შენი სახლითურთ, რადგან მართალ კაცად გცანი ჩემს წინაშე ამ თაობაში.

ყოველი წმიდა პირუტყვისგან შვიდ-შვიდი წაიყვანე, მამალი და დედალი; უწმიდური პირუტყვისგან - ორ-ორი, მამალი და დედალი.

ცის ფრინველისგანაც შვიდ-შვიდი, მამალი და დედალი, რათა გადარჩეს თესლი მთელს ქვეყანაზე.

რადგან შვიდი დღის შემდეგ ორმოც დღესა და ორმოც ღამეს ვაწვიმებ ქვეყანაზე და წარვხოცავ მიწის პირისაგან ყოველ არსებას, რაც კი შემიქმნია.

ყველაფერი ისე გააკეთა ნოემ, როგორც უფალმა ღმერთმა დაარიგა.

ექვსასი წლისა იყია ნოე, როცა წარღვნა მოხდა ქვეყნად.

შევიდნენ ნოე და მისი შვილები, მისი ცოლი და მისი შვილების ცოლები კიდობანში, რომ განრიდებოდნვნ წარღვნას.

წმინდა პირუტყვი და უწმიდური პირუტყვი, ფრინველი და ყოველი ქვეწარმავალი

წყვილ-წყვილად შევიდნენ კიდობანში, დედალ-მამალი, როგორც ღმერთს ჰქონდა ნაბრძანები ნოესთვის.

შვიდი დღის შემდეგ მოვიდა წარღვნა ქვეყნად.

ნოეს ცხოვრების მეექვსასე წელს, მეორე თვეს, თვის მეჩვიდმეტე დღეს, - ამ დღეს მოსკდნენ დიდი უფსკრულის წყაროები და გაიხსნენ ცათა სარკმელები.

აწვიმდა ქვეყანას ორმოცი დღე და ორმოცი ღამე.

სწორედ ამ დღეს შევიდნენ კიდობანში ნოე, სემი, ქამი და იაფეთი - ნოეს შვილები და მათთან ერთად ნოეს ცოლი და მისი შვილების სამი ცოლი.

ესენი და ყოველგვარი ცხოველი, ყოველგვარი პირუტყვი, ყოველგვარი ქვეწარმავალი, ყოველგვარი ფრინველი, ყოველი ჩიტი, ყოველი ფრთოსანი.

შევიდა ნოესთან კიდობანში წყვილ-წყვილად ყოველი ხორციელი, რასაც კი სიცოცხლის სული ედგა.

მოვიდა დედალ-მამალი ყოველი ხორციელისგან და შევიდა, როგორც ღმერთს ჰქონდა ნაბრძანები მისთვის; და დაუგმანა მათ კარი უფალმა.

ორმოც დღეს იყო წარღვნა ქვეყანაზე. ადიდდა წყალი და ასწია კიდობანი, მოექცა იგი მიწის ზემოთ.

გაძლიერდა წყალი და მეტისმეტად ადიდდა ქვეყნად, და გაცურდა კიდობანი წყლის ზედაპირზე.

მეტისმეტად მომძლავრდა წყალი ქვეყანაზე და დაიფარა მაღალი მთები, რაც კი იყო მთელს ცისქვეშეთში.

თხუთმეტი წყრთის სიმაღლეზე აიწია წყალმა მათ ზემოთ და დაიფარა მთები.

მოისპო ყოველი ხორციელი, რაც კი იძვროდა ამქვეყნად, ფრინველი, პირუტყვი, მხეცი და ყოველი ქვეწარმავალი, მიწაზე მძრომელი, და ყოველი ადამიანი.

ყველაფერი, რასაც კი სიცოცხლის სუნთქვა ჰქონდა ნესტოებში, ყველაფერი, რაც ხმელეთზე იყო, მოკვდა.

აღიგავა ყოველი არსება, რაც კი მიწის პირზე იყო; ადამიანიდან დაწყებული პირუტყვამდე, ქვეწარმავლამდე, ცის ფრინველამდე - ყველაფერი აღიგავა პირისაგან მიწისა. გადარჩნენ მხოლოდ ნოე და მასთან ერთად კიდობანში მყოფნი.

მატულობდა წყალი დედამიწაზე ას ორმოცდაათი დღე.

ოთხმოცდაცხრა წლის იყო აბრამი, როცა გამოეცხადა უფალი აბრამს და უთხრა: მე ვარ ღმერთი ძლიერი. იარე ჩემს წინაშე და სრული იყავი.

დავდებ აღთქმას ჩემსა და შენს შორის და დიდად, დიდად გაგამრავლებ.

პირქვე დაემხო აბრამი და ასე ელაპარაკა მას ღმერთი:

ეს მე ვარ და, აჰა, ჩემი აღთქმაც უამრავ ხალხთა მამა შეიქნები!

აღარ გერქვას ამიერიდან სახელად აბრამი, არამედ აბრაამი იყოს შენი სახელი, რადგან უამრავ ხალხთა მამად გაქცევ.

დიდად, დიდად გაგამრავლებ, ხალხებად გაქცევ და მეფენი გამოვლენ შენგან.

დავდებ აღთქმას ჩემსა და შენს შორის და შენს შთამთმავალთა შორის თაობიდან თაობამდე, სამარადისო აღთქმას, რომ შენი და შენი შთამომავლობის ღმერთი ვიქნები.

მოგცემ შენ და შენს შთამომავლობას შენი მდგმურობის ქვეყანას, ქანაანის მთელს ქვეყანას, სამარადისო საკუთრებად და თქვენი ღმერთი ვიქნები.

უთხრა ღმერთმა აბრაამს: ოღონდ დაიცავით ჩემი აღთქმა შენ და შენმა შთამომავლობამ თაობიდან თაობამდე.

ეს არის აღთქმა, რომელიც უნდა დაიცვათ, აღთქმა, ჩემსა და თქვენს შორის და შენს შთამომავლობას შორის თაობიდან თაობამდე; წინადაიცვითოს თქვენში ყოველმა მამაკაცმა.

დაიცვითეთ ჩუჩა და ეს იყოს ნიშნად აღთქმისა ჩემსა და თქვენს შორის.

რვა დღისამ წინადაიცვითოს თქვენში ყოველმა მამაკაცმა თაობიდან თაობამდე, სახლში დაბადებულმა და უცხოელისგან ვერცხლით ნაყიდმა, რომელიც შენი თესლ-ტომის არ არის.

წინადაიცვითოს შენს სახლში დაბადებულმა და შენი ვერცხლით ნაყიდმა; იყოს ჩემი აღთქმა თქვენს ხორცში სამარადისო აღთქმად.

წინადაუცვეთელი მამაკაცი, რომელსაც არ დაუცვითავს მერვე დღეს ჩუჩა, უნდა მოიკვეთოს თავისი ხალხიდან, რადგან დაარღვია ჩემი აღთქმა.

უთხრა ღმერთმა აბრაამს: სარაის, შენს ცოლს, აღარ ერქვას სახელად სარაი, არამად სარა იყოს მისი სახელი.

ვაკურთხებ მას და ვაჟიშვილსაც შეგძენ მისგან; ვაკურთხებ და გახდება ხალხების დედა და ხალხთა მეფეები წარმოიშვებიან მისგან.

პირქვე დაემხო აბრაამი და გაეცინა. გულში თქვა: ნუთუ შვილი შეეძინება ასი წლის კაცს? ნუთუ ბავშვს დაბადებს ოთხმოცდაათი წლის სარა?

უთხრა აბრაამმა ღმერთს: ნეტავ ისმაელმა იცოცხლოს შენს წინაშე.

უთხრა ღმერთმა: სწორედ სარა, შენი ცოლი, გიშობს ვაჟს და დაარქმევ სახელად ისაკს. აღვუდგენ მას ჩემს აღთქმას სამარადისო აღთქმად მისი შთამომავლობისთვის.

ისმაელის გამო გისმინე და, აჰა, ვაკურთხებ მასაც, ნაყოფიერს გავხდი და დიდად, დიდად გავამთავლებ. თორმეტ ბელადს წარმოშობს და დიდ ხალხად ვაქცევ.

მაგრამ აღთქმას ისაკს დავუდებ, რომელსაც სარა გიშობს გაისად, ამ დღეის სწორს.

შეწყვიტა ლაპარაკი და განეშორა ღმერთი აბრაამს.

ადგა აბრაამი და დაუცვითა ჩუჩა თავის ვაჟს ისმაელს, თავის სახლში დაბადებულებს და ყველას, ვინც კი ვერცხლით ჰყავდა ნაყიდი, ყველა მამაკაცს, აბრაამის სახლში მყოფს, სწორედ იმ დღეს, როცა ღმერთი ელაპარაკა მას.

ოთხმოცდაცხრამეტი წლის იყო აბრაამი, როცა დაიცვითა ჩუჩა.

მისი ვაჟი ისმაელი ცამეტი წლის იყო, როცა დაიცვითა ჩუჩა.

ერთ დღეს დაიცვითეს აბრაამმა და მისმა ვაჟმა ისმაელმა.

მისი სახლის ყველა მამაკაცმა, მის სახლში დაბადებულმა თუ უცხოელთაგან ვერცხლით ნაყიდმა, დაიცვითეს მასთან ერთად.