Скрыть
23:1
23:2
23:3
23:4
23:5
23:6
23:7
23:8
23:9
23:10
23:11
23:12
23:13
23:14
23:15
23:17
23:17-18
23:18
23:19
23:20
Церковнославянский (рус)
Бы́сть же житiе́ Са́ррино лѣ́тъ сто́ два́десять се́дмь.
И у́мре Са́рра во гра́дѣ Арво́цѣ, и́же е́сть въ раздо́лiи: се́й е́сть Хевро́нъ въ земли́ Ханаа́нстѣй. Прiи́де же Авраа́мъ рыда́ти по Са́ррѣ и пла́кати.
И воста́ Авраа́мъ от­ мертвеца́ сво­его́ и рече́ сыно́мъ Хетте́овымъ, глаго́ля:
пресе́лникъ и при­­шле́цъ а́зъ е́смь у ва́съ, дади́те ми́ у́бо стяжа́нiе гро́ба между́ ва́ми, да погребу́ мертвеца́ мо­его́ от­ мене́.
Отвѣща́ша же сы́нове Хетте́овы ко Авраа́му, глаго́люще: ни́, господи́не:
послу́шай же на́съ: ца́рь от­ Бо́га ты́ еси́ въ на́съ: во избра́н­ныхъ гробѣ́хъ на́шихъ погреби́ мертвеца́ тво­его́: никто́же бо от­ на́съ воз­брани́тъ гро́ба сво­его́ от­ тебе́, е́же погребсти́ мертвеца́ тво­его́ та́мо.
Воста́въ же Авраа́мъ поклони́ся наро́ду земли́, сыно́мъ Хетте́овымъ,
и рече́ къ ни́мъ Авраа́мъ, глаго́ля: а́ще и́мате въ души́ ва́­шей, я́ко погребсти́ мертвеца́ мо­его́ от­ лица́ мо­его́, послу́шайте мене́ и рцы́те о мнѣ́ Ефро́ну Саа́рову:
и да да́стъ ми́ пеще́ру Сугу́бую, я́же е́сть его́, су́щую на ча́сти села́ его́: сребро́мъ досто́йнымъ да да́стъ ми́ ю́ у ва́съ въ стяжа́нiе гро́ба.
Ефро́нъ же сѣдя́ше посредѣ́ сыно́въ Хетте́овыхъ. Отвѣща́въ же Ефро́нъ Хетте́йскiй ко Авраа́му, рече́ слы́шащымъ сыно́мъ Хетте́овымъ и всѣ́мъ при­­ходя́щымъ во гра́дъ, глаго́ля:
у мене́ бу́ди, господи́не, и послу́шай мене́: село́ и пеще́ру я́же въ не́мъ, тебѣ́ даю́: предъ всѣ́ми гра́жданы мо­и́ми да́хъ тебѣ́, погреби́ мертвеца́ тво­его́.
И поклони́ся Авраа́мъ предъ наро́домъ земли́
и рече́ Ефро́ну во ушеса́ предъ всѣ́мъ наро́домъ земли́: поне́же по мнѣ́ еси́, послу́шай мене́: сребро́ села́ воз­ми́ у мене́, и погребу́ мертвеца́ мо­его́ та́мо.
Отвѣща́ же Ефро́нъ Авраа́му, глаго́ля:
ни́, господи́не: слы́шахъ бо, я́ко земля́ четы́рехъ со́тъ дидра́хмъ сребра́: но что́ бы́ло бы сiе́ между́ мно́ю и тобо́ю? Ты́ же мертвеца́ тво­его́ погреби́.
И послу́ша Авраа́мъ Ефро́на, и даде́ Авраа́мъ Ефро́ну сребро́, е́же глаго́ла во ушеса́ сыно́въ Хетте́овыхъ, четы́ре ста́ дидра́хмъ сребра́ искуше́на купца́ми.
И бы́сть село́ Ефро́ново, е́же бѣ́ въ Сугу́бѣй пеще́рѣ, е́же е́сть лице́мъ къ Мамврі́и, село́ и пеще́ра я́же бѣ́ въ не́мъ, и вся́кое дре́во, е́же бѣ́ на селѣ́, и все́ е́же е́сть въ предѣ́лѣхъ его́ о́крестъ,
Авраа́му [бы́сть] въ стяжа́нiе предъ сы́ны Хетте́овыми и предъ всѣ́ми при­­ходя́щими во гра́дъ.
По си́хъ погребе́ Авраа́мъ Са́рру жену́ свою́ въ пеще́рѣ се́лнѣй Сугу́бѣй, я́же е́сть проти́ву Мамврі́и: сiя́ е́сть Хевро́нъ въ земли́ Ханаа́нстѣй.
И утвержде́но е́сть село́ и пеще́ра, я́же бѣ́ на не́мъ, Авраа́му въ стяжа́нiе гро́ба от­ сыно́въ Хетте́овыхъ.
Рус. (Юнгеров)
И было жизни Сарры сто двадцать семь лет.
И умерла Сарра в городе Арвоке, который находится в долине, это Хеврон в земле Ханаанской. И пришел Авраам рыдать по Сарре и оплакивать ее.
И встал Авраам от мертвеца своего, и сказал сынам Хеттеевым так:
Я у вас переселенец и пришлец, дайте мне собственное место для гроба между вами, чтобы мне схоронить мертвеца моего от лица моего.
И сказали сыновья Хеттеевы Аврааму так: нет, господин!
Послушай нас. Ты - царь от Бога среди нас, в лучшей из гробниц наших похорони мертвеца своего, никто из нас не воспрепятствует тебе воспользоваться его гробницей, чтобы там похоронить своего мертвеца.
И встал Авраам и поклонился народу земли, сынам Хеттеевым,
И сказал им Авраам так: если вы согласны, чтобы я похоронил мертвеца моего от лица моего, послушайте меня, и скажите обо мне Ефрону, сыну Саара.
Пусть он даст мне Двойную пещеру, принадлежащую ему, находящуюся на части его поля, за надлежащую цену, пусть отдаст мне ее у вас в собственность для погребения.
А Ефрон сидел среди сынов Хеттеевых. И отвечал Ефрон Хеттеянин Аврааму и сказал, вслух сынов Хеттеевых и всех приходивших в город, так:
Нет, господин, послушай меня: поле и пещеру, которая на нем, тебе отдаю, пред всеми согражданами моими я отдал тебе, похорони мертвеца твоего.
И поклонился Авраам пред народом земли.
И сказал Ефрону вслух всего народа земли: так как ты делаешь угодное мне, то послушай меня: цену за поле возьми с меня, тогда я похороню там мертвеца моего.
Ефрон же в ответ Аврааму сказал:
Нет, господин, я слышал, что земля (стоит) четыреста дидрахм серебра, но что это для меня и для тебя? А ты мертвеца своего похорони.
И послушал Авраам Ефрона, и отдал Авраам Ефрону серебро, о котором он говорил вслух сынов Хеттеевых, четыреста дидрахм серебра, принятого у купцов.
И стало поле Ефроново, которое входило в Двойную пещеру, что против Мамврия, поле и пещера, которая на нем, и всякое дерево, которое было на по́ле, и все что́ было в пределах его вокруг, -
(Стало) собственностию Авраама у сынов Хеттеевых и всех приходивших в город.
После того Авраам похоронил Сарру, жену свою, в Двойной пещере на поле, что против Мамврия. Это Хеврон в земле Ханаанской.
Так признано поле и пещера на нем собственностью Авраама у сынов Хеттеевых для погребения.
Sara wurde 127 Jahre alt,
dann starb sie in Hebron, das damals Kirjat-Arba hieß, im Land Kanaan. Abraham trauerte um sie und hielt die Totenklage.
Dann ging er von der Toten weg, setzte sich zu den Hetitern im Tor und sagte zu ihnen:
»Ich bin ein Fremder und habe nur Gastrecht bei euch. Verkauft mir ein Stück Land als Grabstätte für meine Familie, damit ich dort meine Frau zur letzten Ruhe betten kann!«
Die Hetiter antworteten Abraham:
»Höre, was wir dir vorschlagen, Herr! Wir ehren dich als einen Mann, dem Gott Macht und Reichtum gegeben hat. Bestatte doch deine Frau im vornehmsten unserer Gräber! Jeder von uns wird dir gerne sein Grab zur Verfügung stellen.«
Abraham stand auf, verneigte sich vor ihnen
und sagte: »Wenn ihr also damit einverstanden seid, dass ich meine Frau hier bei euch bestatte, dann legt bei Efron, dem Sohn Zohars, ein Wort für mich ein!
Ich bitte ihn um die Höhle Machpela am Ende seines Feldes. Er soll sie mir um den vollen Preis verkaufen, damit ich hier bei euch ein Familiengrab besitze.«
Efron saß selbst mitten unter den Hetitern, die sich im Tor der Stadt versammelt hatten, und in Gegenwart aller sagte er zu Abraham:
»Nein, mein Herr, hör mich an: Ich schenke dir die Höhle und das Feld dazu! Hier vor allen meinen Landsleuten schenke ich sie dir, damit du deine Frau bestatten kannst!«
Abraham verneigte sich wieder vor den Hetitern
und sagte zu Efron in Gegenwart aller: »Bitte, hör mich an: Ich zahle den Kaufpreis für das Feld. Nimm ihn von mir an und lass mich dort meine Frau bestatten.«
Efron erwiderte:
»Ach, mein Herr, hör mich an: Ein Stück Land im Wert von 400 Silberstücken – was bedeutet eine solche Kleinigkeit schon zwischen uns beiden? Du kannst dort deine Frau bestatten.«
Abraham ging darauf ein und wog Efron die Summe ab, die dieser vor den versammelten Hetitern genannt hatte, 400 Silberstücke nach dem Gewicht, das die reisenden Händler benutzen.
So ging das Feld Efrons bei Machpela östlich von Mamre in den Besitz Abrahams über. Vor den Augen aller Männer, die im Tor versammelt waren, wurde das Feld samt der Höhle und allen Bäumen darauf als Abrahams Eigentum bestätigt.
Dort in der Höhle bei Mamre, in Hebron im Land Kanaan, legte Abraham seine Frau Sara zur letzten Ruhe.
Das Feld mit der Höhle war nun also von den Hetitern in den Besitz Abrahams übergegangen, als Grabstätte für seine Familie.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible