Скрыть
32:5
32:6
32:7
32:8
32:11
32:13
32:14
32:15
32:16
32:18
32:19
32:21
32:23
32:25
32:26
32:27
32:31
32:32
Синодальный
1 Иаков идет навстречу Исаву; посылает подарки впереди себя. 25 Некто борется ночью с Иаковом в Пенуэле, благословляет его и дает ему имя Израиль.
А Иаков пошел путем своим. [И, взглянув, увидел ополчение Божие ополчившееся.] И встретили его Ангелы Божии.
Иаков, увидев их, сказал: это ополчение Божие. И нарек имя месту тому: Маханаим.
И послал Иаков пред собою вестников к брату своему Исаву в землю Сеир, в область Едом,
и приказал им, сказав: так скажите господину моему Исаву: вот что говорит раб твой Иаков: я жил у Лавана и прожил доныне;
и есть у меня волы и ослы и мелкий скот, и рабы и рабыни; и я послал известить о себе господина моего [Исава], дабы приобрести [рабу твоему] благоволение пред очами твоими.
И возвратились вестники к Иакову и сказали: мы ходили к брату твоему Исаву; он идет навстречу тебе, и с ним четыреста человек.
Иаков очень испугался и смутился; и разделил людей, бывших с ним, и скот мелкий и крупный и верблюдов на два стана.
И сказал [Иаков]: если Исав нападет на один стан и побьет его, то остальной стан может спастись.
И сказал Иаков: Боже отца моего Авраама и Боже отца моего Исаака, Господи [Боже], сказавший мне: возвратись в землю твою, на родину твою, и Я буду благотворить тебе!
Недостоин я всех милостей и всех благодеяний, которые Ты сотворил рабу Твоему, ибо я с посохом моим перешел этот Иордан, а теперь у меня два стана.
Избавь меня от руки брата моего, от руки Исава, ибо я боюсь его, чтобы он, придя, не убил меня [и] матери с детьми.
Ты сказал: Я буду благотворить тебе и сделаю потомство твое, как песок морской, которого не исчислить от множества.
И ночевал там Иаков в ту ночь. И взял из того, что у него было, [и послал] в подарок Исаву, брату своему:
двести коз, двадцать козлов, двести овец, двадцать овнов,
тридцать верблюдиц дойных с жеребятами их, сорок коров, десять волов, двадцать ослиц, десять ослов.
И дал в руки рабам своим каждое стадо особо и сказал рабам своим: пойдите предо мною и оставляйте расстояние от стада до стада.
И приказал первому, сказав: когда брат мой Исав встретится тебе и спросит тебя, говоря: чей ты? и куда идешь? и чье это стадо [идет] пред тобою?
то скажи: раба твоего Иакова; это подарок, посланный господину моему Исаву; вот, и сам он за нами [идет].
То же [что первому] приказал он и второму, и третьему, и всем, которые шли за стадами, говоря: так скажите Исаву, когда встретите его;
и скажите: вот, и раб твой Иаков [идет] за нами. Ибо он сказал сам в себе: умилостивлю его дарами, которые идут предо мною, и потом увижу лице его; может быть, и примет меня.
И пошли дары пред ним, а он ту ночь ночевал в стане.
И встал в ту ночь, и, взяв двух жен своих и двух рабынь своих, и одиннадцать сынов своих, перешел через Иавок вброд;
и, взяв их, перевел через поток, и перевел все, что у него было.
И остался Иаков один. И боролся Некто с ним до появления зари;
и, увидев, что не одолевает его, коснулся состава бедра его и повредил состав бедра у Иакова, когда он боролся с Ним.
И сказал [ему]: отпусти Меня, ибо взошла заря. Иаков сказал: не отпущу Тебя, пока не благословишь меня.
И сказал: как имя твое? Он сказал: Иаков.
И сказал [ему]: отныне имя тебе будет не Иаков, а Израиль, ибо ты боролся с Богом, и человеков одолевать будешь.
Спросил и Иаков, говоря: скажи [мне] имя Твое. И Он сказал: на что ты спрашиваешь о имени Моем? [оно чудно.] И благословил его там.
И нарек Иаков имя месту тому: Пенуэл; ибо, говорил он, я видел Бога лицем к лицу, и сохранилась душа моя.
И взошло солнце, когда он проходил Пенуэл; и хромал он на бедро свое.
Поэтому и доныне сыны Израилевы не едят жилы, которая на составе бедра, потому что Боровшийся коснулся жилы на составе бедра Иакова.
Церковнославянский (рус)
И Иа́ковъ и́де въ пу́ть сво́й. И воз­зрѣ́въ ви́дѣ по́лкъ Бо́жiй воополчи́в­шiйся: и срѣто́ша его́ А́нгели Бо́жiи.
Рече́ же Иа́ковъ, егда́ ви́дѣ и́хъ: по́лкъ Бо́жiй се́й. И прозва́ и́мя мѣ́сту тому́ Полки́.
Посла́ же Иа́ковъ послы́ предъ собо́ю ко Иса́ву бра́ту сво­ему́ въ зе́млю Сии́ръ, въ страну́ Едо́мъ,
и заповѣ́да и́мъ глаго́ля: та́ко рцы́те господи́ну мо­ему́ Иса́ву: та́ко глаго́летъ ра́бъ тво́й Иа́ковъ: у Лава́на обита́хъ и уме́длихъ да́же до ны́нѣ:
и бы́ша ми́ воло́ве и ослы́ и о́вцы, и раби́ и рабы́ни: и посла́хъ повѣ́дати господи́ну мо­ему́ Иса́ву, дабы́ обрѣ́лъ ра́бъ тво́й благода́ть предъ тобо́ю.
И воз­врати́шася послы́ ко Иа́кову, глаго́люще: ходи́хомъ ко бра́ту тво­ему́ Иса́ву, и се́, са́мъ и́детъ во срѣ́тенiе тебѣ́, и четы́риста муже́й съ ни́мъ.
Убоя́ся же Иа́ковъ зѣло́ и въ недо­умѣ́нiи бѣ́: и раздѣли́ лю́ди су́щыя съ собо́ю, и волы́ и велблю́ды и о́вцы на два́ полка́,
и рече́ Иа́ковъ: а́ще прiи́детъ Иса́въ на еди́нъ по́лкъ и изсѣче́тъ и́, бу́детъ вторы́й по́лкъ во спасе́нiи.
Рече́ же Иа́ковъ: Бо́гъ отца́ мо­его́ Авраа́ма и Бо́гъ отца́ мо­его́ Исаа́ка, Го́споди Бо́же, Ты́ рекі́й ми́: иди́ въ зе́млю рожде́нiя тво­его́, и бла́го тебѣ́ сотворю́:
довлѣ́етъ ми́ от­ всея́ пра́вды и от­ всея́ и́стины, ю́же сотвори́лъ еси́ рабу́ Тво­ему́: съ жезло́мъ бо си́мъ преидо́хъ Иорда́нъ се́й, ны́нѣ же бѣ́хъ въ два́ полка́:
изми́ мя от­ руки́ бра́та мо­его́, от­ руки́ Иса́ва: я́ко бою́ся а́зъ его́, да не когда́ при­­ше́дъ убiе́тъ мя́ и ма́терь съ ча́ды:
Ты́ же ре́клъ еси́: бла́го тебѣ́ сотворю́ и положу́ сѣ́мя твое́ я́ко песо́къ морскі́й, и́же не изочте́т­ся от­ мно́же­ст­ва.
И спа́ та́мо но́щи тоя́, и взя́, я́же имя́ше да́ры, и посла́ Иса́ву бра́ту сво­ему́:
ко́зъ двѣ́сти, козло́въ два́десять, ове́цъ двѣ́сти, овно́въ два́десять,
велблю́довъ дойны́хъ, и жребя́тъ и́хъ три́десять, воло́въ четы́редесять, юнцо́въ де́сять, осло́въ два́десять и жребя́тъ де́сять:
и даде́ и́хъ рабо́мъ сво­и́мъ, [ко́­еждо] ста́до осо́бо, и рече́ рабо́мъ сво­и́мъ: иди́те предо мно́ю, и разстоя́нiе твори́те между́ ста́домъ и ста́домъ.
И заповѣ́да пе́рвому глаго́ля: а́ще тя́ сря́щетъ Иса́въ бра́тъ мо́й и вопро́ситъ тя́ глаго́ля: чі́й еси́, и ка́мо и́деши, и чiя́ сiя́, я́же предъ тобо́ю и́дутъ?
рече́ши: раба́ тво­его́ Иа́кова: да́ры посла́ господи́ну мо­ему́ Иса́ву: и се́, са́мъ за на́ми [и́детъ].
И заповѣ́да пе́рвому, и второ́му, и тре́тiему, и всѣ́мъ предъиду́щымъ вслѣ́дъ ста́дъ си́хъ глаго́ля: по словеси́ сему́ глаго́лите Иса́ву, егда́ обря́щете его́ вы́,
и рцы́те: се́, ра́бъ тво́й Иа́ковъ и́детъ за на́ми: рече́ бо: укрощу́ лице́ его́ дара́ми предъиду́щими его́, и посе́мъ узрю́ лице́ его́: не́гли бо прiи́метъ лице́ мое́?
И предъидя́ху да́ры предъ лице́мъ его́, са́мъ же преспа́ тоя́ но́щи въ полцѣ́.
Воста́въ же тоя́ но́щи, поя́ о́бѣ жены́ [своя́] и о́бѣ рабы́ни и едино­на́­де­сять сыно́въ сво­и́хъ, и пре́йде бро́дъ Иаво́къ:
и взя́ и́хъ, и пре́йде пото́къ, и преведе́ вся́ своя́.
Оста́ся же Иа́ковъ еди́нъ. И боря́шеся съ ни́мъ Человѣ́къ да́же до у́тра.
Ви́дѣ же, я́ко не мо́жетъ проти́ву ему́: и при­­косну́ся широтѣ́ стегна́ его́: и отерпе́ широта́ стегна́ Иа́ковля, егда́ боря́шеся съ Ни́мъ.
И рече́ ему́: пусти́ Мя: взы́де бо заря́. О́нъ же рече́: не пущу́ Тебе́, а́ще не благослови́ши мене́.
Рече́ же ему́: что́ ти и́мя е́сть? О́нъ же рече́: Иа́ковъ.
И рече́ ему́: не прозове́т­ся ктому́ и́мя твое́ Иа́ковъ, но Исра́иль бу́детъ и́мя твое́: поне́же укрѣпи́л­ся еси́ съ Бо́гомъ и съ человѣ́ки си́ленъ бу́деши.
Вопроси́ же Иа́ковъ и рече́: повѣ́ждь ми́ и́мя Твое́. И рече́: вску́ю сiе́ вопроша́еши ты́ и́мене Мо­его́? Е́же чу́дно е́сть. И благослови́ его́ та́мо.
И прозва́ Иа́ковъ и́мя мѣ́сту тому́ Ви́дъ Бо́жiй: ви́дѣхъ бо Бо́га лице́мъ къ лицу́, и спасе́ся душа́ моя́.
Возсiя́ же ему́ со́лнце, егда́ пре́йде Ви́дъ Бо́жiй: о́нъ же хрома́­ше стегно́мъ сво­и́мъ.
Сего́ ра́ди не ядя́тъ сы́нове Изра́илевы жи́лы, я́же отерпе́, я́же е́сть въ широтѣ́ стегна́, да́же до дне́ сего́: поне́же при­­косну́ся широтѣ́ стегна́ Иа́ковли жи́лы, я́же отерпе́.
So Jacob went on his way, and the angels of God met him.
When Jacob saw them, he said, «This is God́s camp.» And he called the name of that place Mahanaim.
Then Jacob sent messengers before him to Esau his brother in the land of Seir, the country of Edom.
And he commanded them, saying, «Speak thus to my lord Esau, «Thus your servant Jacob says: «I have dwelt with Laban and stayed there until now.
I have oxen, donkeys, flocks, and male and female servants; and I have sent to tell my lord, that I may find favor in your sight.»»́
Then the messengers returned to Jacob, saying, «We came to your brother Esau, and he also is coming to meet you, and four hundred men are with him.»
So Jacob was greatly afraid and distressed; and he divided the people that were with him, and the flocks and herds and camels, into two companies.
And he said, «If Esau comes to the one company and attacks it, then the other company which is left will escape.»
Then Jacob said, «O God of my father Abraham and God of my father Isaac, the LORD who said to me, «Return to your country and to your family, and I will deal well with yoú:
I am not worthy of the least of all the mercies and of all the truth which You have shown Your servant; for I crossed over this Jordan with my staff, and now I have become two companies.
Deliver me, I pray, from the hand of my brother, from the hand of Esau; for I fear him, lest he come and attack me and the mother with the children.
For You said, «I will surely treat you well, and make your descendants as the sand of the sea, which cannot be numbered for multitude.»́
So he lodged there that same night, and took what came to his hand as a present for Esau his brother:
two hundred female goats and twenty male goats, two hundred ewes and twenty rams,
thirty milk camels with their colts, forty cows and ten bulls, twenty female donkeys and ten foals.
Then he delivered them to the hand of his servants, every drove by itself, and said to his servants, «Pass over before me, and put some distance between successive droves.»
And he commanded the first one, saying, «When Esau my brother meets you and asks you, saying, «To whom do you belong, and where are you going? Whose are these in front of you?́
then you shall say, «They are your servant Jacob́s. It is a present sent to my lord Esau; and behold, he also is behind us.»́
So he commanded the second, the third, and all who followed the droves, saying, «In this manner you shall speak to Esau when you find him;
and also say, «Behold, your servant Jacob is behind us.»́ For he said, «I will appease him with the present that goes before me, and afterward I will see his face; perhaps he will accept me.»
So the present went on over before him, but he himself lodged that night in the camp.
And he arose that night and took his two wives, his two female servants, and his eleven sons, and crossed over the ford of Jabbok.
He took them, sent them over the brook, and sent over what he had.
Then Jacob was left alone; and a Man wrestled with him until the breaking of day.
Now when He saw that He did not prevail against him, He touched the socket of his hip; and the socket of Jacob́s hip was out of joint as He wrestled with him.
And He said, «Let Me go, for the day breaks.» But he said, «I will not let You go unless You bless me!»
So He said to him, «What is your name?» He said, «Jacob.»
And He said, «Your name shall no longer be called Jacob, but Israel; for you have struggled with God and with men, and have prevailed.»
Then Jacob asked, saying, «Tell me Your name, I pray.» And He said, «Why is it that you ask about My name?» And He blessed him there.
So Jacob called the name of the place Peniel: «For I have seen God face to face, and my life is preserved.»
Just as he crossed over Penuel the sun rose on him, and he limped on his hip.
Therefore to this day the children of Israel do not eat the muscle that shrank, which is on the hip socket, because He touched the socket of Jacob́s hip in the muscle that shrank.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible