Скрыть
45:2
45:3
45:6
45:7
45:11
45:12
45:13
45:16
45:17
45:19
45:20
45:22
45:23
45:24
45:25
45:26
45:27
Церковнославянский (рус)
И не можа́­ше Ио́сифъ удержа́тися всѣ́мъ предстоя́щымъ ему́, но рече́: отосли́те всѣ́хъ от­ мене́. И не предстоя́ше ни еди́нъ Ио́сифу, егда́ познава́­шеся бра́тiи сво­е́й.
И испусти́ гла́съ съ пла́чемъ: слы́шаша же вси́ Еги́птяне, и слы́шано бы́сть въ дому́ фарао́новѣ.
Рече́ же Ио́сифъ бра́тiи сво­е́й: а́зъ е́смь Ио́сифъ: еще́ ли оте́цъ мо́й жи́въ е́сть? И не мого́ша бра́тiя от­вѣща́ти ему́: смути́шася бо.
Рече́ же Ио́сифъ бра́тiи сво­е́й: при­­бли́житеся ко мнѣ́. И при­­бли́жишася. И рече́: а́зъ е́смь Ио́сифъ, бра́тъ ва́шъ, его́же прода́сте во Еги́петъ:
ны́нѣ у́бо не скорби́те, ниже́ же́стоко ва́мъ да яви́т­ся, я́ко прода́сте мя́ сѣ́мо: на жи́знь бо посла́ мя Бо́гъ предъ ва́ми:
сiе́ бо второ́е лѣ́то гла́дъ на земли́, и еще́ пя́ть лѣ́тъ оста́, въ ни́хже не бу́детъ ора́нiя, ни жа́твы:
посла́ бо мя́ Бо́гъ предъ ва́ми оста́вити ва́мъ оста́нокъ на земли́ и препита́ти ва́шъ оста́нокъ ве́лiй:
ны́нѣ у́бо не вы́ посла́сте мя́ сѣ́мо, но Бо́гъ: и сотвори́ мя я́ко отца́ фарао́ну и господи́на всему́ до́му его́ и кня́зя все́й земли́ Еги́петстѣй:
потща́в­шеся у́бо, взы́дите ко отцу́ мо­ему́ и рцы́те ему́: сiя́ глаго́летъ сы́нъ тво́й Ио́сифъ: сотвори́ мя Бо́гъ господи́на все́й земли́ Еги́петстѣй: сни́ди у́бо ко мнѣ́ и не уме́дли:
и всели́шися въ земли́ Гесе́мли Араві́йстѣй, и бу́деши бли́зъ мене́ ты́ и сы́нове тво­и́, и сы́нове сыно́въ тво­и́хъ, о́вцы твоя́ и воло́ве тво­и́, и ели́ка су́ть твоя́:
и препита́ю тя́ та́мо, еще́ бо пя́ть лѣ́тъ бу́детъ гла́дъ на земли́, да не поги́бнеши ты́ и сы́нове тво­и́, и вся́ имѣ́нiя твоя́.
Се́, о́чи ва́ши ви́дятъ, и о́чи Венiами́на бра́та мо­его́, я́ко уста́ моя́ глаго́лющая къ ва́мъ:
воз­вѣсти́те у́бо отцу́ мо­ему́ всю́ сла́ву мою́ су́щую во Еги́птѣ, и ели́ка ви́дите: и ускори́в­ше, при­­веди́те отца́ мо­его́ сѣ́мо.
И напа́дъ на вы́ю Венiами́на, бра́та сво­его́, пла́кася надъ ни́мъ, и Венiами́нъ пла́кася на вы́и его́.
И облобыза́въ всю́ бра́тiю свою́, пла́кася надъ ни́ми: и по си́хъ глаго́лаша къ нему́ бра́тiя его́.
И пронесе́ся гла́съ въ дому́ фарао́новѣ, глаго́люще: прiидо́ша бра́тiя Ио́сифова. Возра́довася же фарао́нъ и раби́ его́.
Рече́ же фарао́нъ ко Ио́сифу: рцы́ бра́тiи сво­е́й: сiе́ сотвори́те: напо́лните сосу́ды ва́шя [пшени́цы] и иди́те въ зе́млю Ханаа́ню,
и взе́мше отца́ ва́­шего и имѣ́нiя ва́ша, прiиди́те ко мнѣ́: и да́мъ ва́мъ от­ всѣ́хъ бла́гъ Еги́петскихъ, и снѣ́сте ту́къ земли́:
ты́ же заповѣ́ждь сiя́: взя́ти и́мъ колесни́цы от­ земли́ Еги́петскiя, дѣ́темъ и́хъ и жена́мъ и́хъ: и по­и́мше отца́ сво­его́, прiиди́те:
и не пощади́те очи́ма сосу́довъ ва́шихъ: вся́ бо блага́я Еги́петская ва́мъ бу́дутъ.
Сотвори́ша же та́ко сы́нове Изра́илевы: даде́ же и́мъ Ио́сифъ колесни́цы по повелѣ́нiю фарао́на царя́ [Еги́петска], и даде́ и́мъ бра́шно на пу́ть:
и всѣ́мъ даде́ сугу́бы ри́зы, Венiами́ну же даде́ три́ста златни́цъ и пя́теры ри́зы премѣ́н­ныя:
и отцу́ сво­ему́ посла́ та́кожде, и де́сять осло́въ везу́щихъ от­ всѣ́хъ бла́гъ Еги́петскихъ, и де́сять мско́въ везу́щихъ хлѣ́бы на пу́ть отцу́ его́.
И от­пусти́ бра́тiю свою́. И от­идо́ша. И рече́ и́мъ: не гнѣ́вайтеся на пути́.
Изыдо́ша же изъ Еги́пта и прiидо́ша въ зе́млю Ханаа́ню ко Иа́кову отцу́ сво­ему́
и повѣ́даша ему́ глаго́люще: я́ко сы́нъ тво́й Ио́сифъ жи́въ е́сть, и о́нъ владѣ́етъ надъ все́ю земле́ю Еги́петскою. И ужасе́ся въ мы́сли Иа́ковъ: не вѣ́роваше бо и́мъ.
Глаго́лаша же ему́ вся́ рече́н­ная от­ Ио́сифа, ели́ка рече́ и́мъ. Узрѣ́въ же колесни́цы, я́же посла́ Ио́сифъ, е́же взя́ти его́, оживе́ ду́хъ Иа́кова, отца́ и́хъ,
и рече́ Изра́иль: вели́ко ми́ е́сть [сiе́], а́ще еще́ Ио́сифъ сы́нъ мо́й жи́въ е́сть: ше́дъ узрю́ его́, пре́жде не́же умре́ти ми́.
Немецкий (GNB)
Da konnte Josef nicht länger an sich halten. Er schickte alle Ägypter aus dem Raum. Kein Fremder sollte dabei sein, wenn er sich seinen Brüdern zu erkennen gab.
Als er mit ihnen allein war, brach er in Tränen aus. Er weinte so laut, dass die Ägypter es hörten, und bald wusste der ganze Hof des Pharaos davon.
»Ich bin Josef!«, sagte er zu seinen Brüdern. »Lebt mein Vater noch?«

Aber sie brachten kein Wort heraus, so fassungslos waren sie.

Er rief sie näher zu sich und wiederholte: »Ich bin Josef, euer Bruder, den ihr nach Ägypten verkauft habt!
Erschreckt nicht und macht euch keine Vorwürfe deswegen. Gott hat mich vor euch her nach Ägypten gesandt, um viele Menschen am Leben zu erhalten.
Zwei Jahre herrscht nun schon Hungersnot, und es kommen noch fünf Jahre, in denen man die Felder nicht bestellen und keine Ernte einbringen kann.
Deshalb hat Gott mich vorausgeschickt. Es ist sein Plan, euch und eure Nachkommen überleben zu lassen, damit er eine noch größere Rettungstat an euch vollbringen kann.
Nicht ihr habt mich hierher gebracht, sondern Gott. Er hat es so gefügt, dass ich die rechte Hand des Pharaos geworden bin und sein ganzer Hof und ganz Ägypten mir unterstellt ist.
Macht euch schnell auf den Weg und bringt meinem Vater die Botschaft: ́Dein Sohn Josef lässt dir sagen: Gott hat mich zum Herrn über ganz Ägypten gemacht. Komm hierher zu mir, besinn dich nicht lange!
Du sollst in der Provinz Goschen wohnen, ganz in meiner Nähe. Bring deine Kinder und Enkel mit, deinen Besitz und all dein Vieh, Schafe, Ziegen und Rinder.
Die Hungersnot dauert noch fünf Jahre. Ich werde für euch sorgen, damit ihr keine Not leidet.́
Ihr seht doch mit eigenen Augen«, fuhr Josef fort, »dass ich es bin, der mit euch redet, auch du, mein Bruder Benjamin!
Ihr müsst meinem Vater alles erzählen, was ihr hier gesehen habt. Sagt ihm, was für eine Stellung ich hier in Ägypten habe. Bringt ihn hierher, so schnell es geht!«
Dann umarmte Josef seinen Bruder Benjamin, und beide weinten dabei vor Freude.
Danach küsste er unter Tränen auch die anderen. Erst jetzt fanden die Brüder die Sprache wieder und sie redeten mit Josef.
Als am Hof des Pharaos bekannt wurde, dass Josefs Brüder gekommen waren, nahmen der Pharao und seine Minister die Nachricht wohlwollend auf.
Der Pharao gab Josef die Anweisung: »Sag deinen Brüdern, sie sollen ihre Tiere beladen, ins Land Kanaan reisen
und ihren Vater und ihre Familien herbringen. Sie dürfen im fruchtbarsten Gebiet Ägyptens wohnen und bekommen das Beste zu essen, was in Ägypten wächst.
Mache Gebrauch von deiner Vollmacht und gib ihnen auch Wagen mit für die kleinen Kinder und die Frauen und besonders für euren Vater, damit sie bequem hierher reisen können.
Sie sollen ihren Hausrat ruhig zurücklassen. Sie werden dafür hier das Beste bekommen, was Ägypten zu bieten hat.«
Die Brüder waren damit einverstanden. Nach der Weisung des Pharaos gab Josef ihnen die Wagen und auch Verpflegung für die Reise mit.
Er schenkte jedem ein Festgewand. Benjamin aber bekam fünf Festgewänder und noch 300 Silberstücke dazu.
Seinem Vater schickte Josef zehn Lastesel mit den kostbarsten Erzeugnissen Ägyptens und zehn Eselinnen mit Getreide, Brot und anderen Lebensmitteln für die Reise.
Dann verabschiedete er seine Brüder und sie machten sich auf den Weg. »Streitet euch nicht unterwegs«, rief er ihnen nach.
Die Brüder kamen ins Land Kanaan zu ihrem Vater Jakob
und berichteten ihm: »Josef lebt! Denk doch, er ist Herr über ganz Ägypten!«

Aber ihr Vater rührte sich nicht; er glaubte ihnen nicht.

Sie erzählten ausführlich, wie es ihnen ergangen war und was Josef ihnen aufgetragen hatte. Sie zeigten ihm auch die Wagen, die er für ihn mitgeschickt hatte.

Da endlich kam Leben in Jakob.

»Kein Wort mehr!«, rief er. »Josef lebt noch! Ich muss hin und ihn sehen, ehe ich sterbe!«
1 Иосиф открывается своим братьям 16 и поручает им привести отца и свои семьи в Египет.
Иосиф не мог более удерживаться при всех стоявших около него и закричал: удалите от меня всех. И не оставалось при Иосифе никого, когда он открылся братьям своим.
И громко зарыдал он, и услышали Египтяне, и услышал дом фараонов.
И сказал Иосиф братьям своим: я – Иосиф, жив ли еще отец мой? Но братья его не могли отвечать ему, потому что они смутились пред ним.
И сказал Иосиф братьям своим: подойдите ко мне. Они подошли. Он сказал: я – Иосиф, брат ваш, которого вы продали в Египет;
но теперь не печальтесь и не жалейте о том, что вы продали меня сюда, потому что Бог послал меня перед вами для сохранения вашей жизни;
ибо теперь два года голода на земле: [остается] еще пять лет, в которые ни орать, ни жать не будут;
Бог послал меня перед вами, чтобы оставить вас на земле и сохранить вашу жизнь великим избавлением.
Итак не вы послали меня сюда, но Бог, Который и поставил меня отцом фараону и господином во всем доме его и владыкою во всей земле Египетской.
Идите скорее к отцу моему и скажите ему: так говорит сын твой Иосиф: Бог поставил меня господином над всем Египтом; приди ко мне, не медли;
ты будешь жить в земле Гесем; и будешь близ меня, ты, и сыны твои, и сыны сынов твоих, и мелкий и крупный скот твой, и все твое;
и прокормлю тебя там, ибо голод будет еще пять лет, чтобы не обнищал ты и дом твой и все твое.
И вот, очи ваши и очи брата моего Вениамина видят, что это мои уста говорят с вами;
скажите же отцу моему о всей славе моей в Египте и о всем, что вы видели, и приведите скорее отца моего сюда.
И пал он на шею Вениамину, брату своему, и плакал; и Вениамин плакал на шее его.
И целовал всех братьев своих и плакал, обнимая их. Потом говорили с ним братья его.
Дошел в дом фараона слух, что пришли братья Иосифа; и приятно было фараону и рабам его.
И сказал фараон Иосифу: скажи братьям твоим: вот что сделайте: навьючьте скот ваш [хлебом] и ступайте в землю Ханаанскую;
и возьмите отца вашего и семейства ваши и придите ко мне; я дам вам лучшее [место] в земле Египетской, и вы будете есть тук земли.
Тебе же повелеваю сказать им: сделайте сие: возьмите себе из земли Египетской колесниц для детей ваших и для жен ваших, и привезите отца вашего и придите;
и не жалейте вещей ваших, ибо лучшее из всей земли Египетской дам вам.
Так и сделали сыны Израилевы. И дал им Иосиф колесницы по приказанию фараона, и дал им путевой запас,
каждому из них он дал перемену одежд, а Вениамину дал триста сребреников и пять перемен одежд;
также и отцу своему послал десять ослов, навьюченных лучшими произведениями Египетскими, и десять ослиц, навьюченных зерном, хлебом и припасами отцу своему на путь.
И отпустил братьев своих, и они пошли. И сказал им: не ссорьтесь на дороге.
И пошли они из Египта, и пришли в землю Ханаанскую к Иакову, отцу своему,
и известили его, сказав: Иосиф [сын твой] жив и теперь владычествует над всею землею Египетскою. Но сердце его смутилось, ибо он не верил им.
Когда же они пересказали ему все слова Иосифа, которые он говорил им, и когда увидел колесницы, которые прислал Иосиф, чтобы везти его, тогда ожил дух Иакова, отца их,
и сказал Израиль: довольно [сего для меня], еще жив сын мой Иосиф; пойду и увижу его, пока не умру.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible