Скрыть
45:2
45:3
45:6
45:7
45:11
45:12
45:13
45:16
45:17
45:19
45:20
45:22
45:23
45:24
45:25
45:26
45:27
Chapter 50 
50:2
50:3
50:4
50:6
50:7
50:8
50:9
50:11
50:12
50:14
50:15
50:16
50:18
50:19
50:21
50:26
Английский (NKJV)
Then Joseph could not restrain himself before all those who stood by him, and he cried out, «Make everyone go out from me!» So no one stood with him while Joseph made himself known to his brothers.
And he wept aloud, and the Egyptians and the house of Pharaoh heard it.
Then Joseph said to his brothers, «I am Joseph; does my father still live?» But his brothers could not answer him, for they were dismayed in his presence.
And Joseph said to his brothers, «Please come near to me.» So they came near. Then he said: «I am Joseph your brother, whom you sold into Egypt.
But now, do not therefore be grieved or angry with yourselves because you sold me here; for God sent me before you to preserve life.
For these two years the famine has been in the land, and there are still five years in which there will be neither plowing nor harvesting.
And God sent me before you to preserve a posterity for you in the earth, and to save your lives by a great deliverance.
So now it was not you who sent me here, but God; and He has made me a father to Pharaoh, and lord of all his house, and a ruler throughout all the land of Egypt.
«Hurry and go up to my father, and say to him, «Thus says your son Joseph: «God has made me lord of all Egypt; come down to me, do not tarry.
You shall dwell in the land of Goshen, and you shall be near to me, you and your children, your childreńs children, your flocks and your herds, and all that you have.
There I will provide for you, lest you and your household, and all that you have, come to poverty; for there are still five years of famine.»́
«And behold, your eyes and the eyes of my brother Benjamin see that it is my mouth that speaks to you.
So you shall tell my father of all my glory in Egypt, and of all that you have seen; and you shall hurry and bring my father down here.»
Then he fell on his brother Benjamińs neck and wept, and Benjamin wept on his neck.
Moreover he kissed all his brothers and wept over them, and after that his brothers talked with him.
Now the report of it was heard in Pharaoh́s house, saying, «Joseph́s brothers have come.» So it pleased Pharaoh and his servants well.
And Pharaoh said to Joseph, «Say to your brothers, «Do this: Load your animals and depart; go to the land of Canaan.
Bring your father and your households and come to me; I will give you the best of the land of Egypt, and you will eat the fat of the land.
Now you are commanded--do this: Take carts out of the land of Egypt for your little ones and your wives; bring your father and come.
Also do not be concerned about your goods, for the best of all the land of Egypt is yours.»́
Then the sons of Israel did so; and Joseph gave them carts, according to the command of Pharaoh, and he gave them provisions for the journey.
He gave to all of them, to each man, changes of garments; but to Benjamin he gave three hundred pieces of silver and five changes of garments.
And he sent to his father these things: ten donkeys loaded with the good things of Egypt, and ten female donkeys loaded with grain, bread, and food for his father for the journey.
So he sent his brothers away, and they departed; and he said to them, «See that you do not become troubled along the way.»
Then they went up out of Egypt, and came to the land of Canaan to Jacob their father.
And they told him, saying, «Joseph is still alive, and he is governor over all the land of Egypt.» And Jacob́s heart stood still, because he did not believe them.
But when they told him all the words which Joseph had said to them, and when he saw the carts which Joseph had sent to carry him, the spirit of Jacob their father revived.
Then Israel said, «It is enough. Joseph my son is still alive. I will go and see him before I die.»
Then Joseph fell on his fatheŕs face and wept over him, and kissed him.
And Joseph commanded his servants the physicians to embalm his father. So the physicians embalmed Israel.
Forty days were required for him, for such are the days required for those who are embalmed; and the Egyptians mourned for him seventy days.
Now when the days of his mourning were past, Joseph spoke to the household of Pharaoh, saying, «If now I have found favor in your eyes, please speak in the hearing of Pharaoh, saying,
«My father made me swear, saying, «Behold, I am dying; in my grave which I dug for myself in the land of Canaan, there you shall bury me.» Now therefore, please let me go up and bury my father, and I will come back.»́
And Pharaoh said, «Go up and bury your father, as he made you swear.»
So Joseph went up to bury his father; and with him went up all the servants of Pharaoh, the elders of his house, and all the elders of the land of Egypt,
as well as all the house of Joseph, his brothers, and his fatheŕs house. Only their little ones, their flocks, and their herds they left in the land of Goshen.
And there went up with him both chariots and horsemen, and it was a very great gathering.
Then they came to the threshing floor of Atad, which is beyond the Jordan, and they mourned there with a great and very solemn lamentation. He observed seven days of mourning for his father.
And when the inhabitants of the land, the Canaanites, saw the mourning at the threshing floor of Atad, they said, «This is a deep mourning of the Egyptians.» Therefore its name was called Abel Mizraim, which is beyond the Jordan.
So his sons did for him just as he had commanded them.
For his sons carried him to the land of Canaan, and buried him in the cave of the field of Machpelah, before Mamre, which Abraham bought with the field from Ephron the Hittite as property for a burial place.
And after he had buried his father, Joseph returned to Egypt, he and his brothers and all who went up with him to bury his father.
When Joseph́s brothers saw that their father was dead, they said, «Perhaps Joseph will hate us, and may actually repay us for all the evil which we did to him.»
So they sent messengers to Joseph, saying, «Before your father died he commanded, saying,
«Thus you shall say to Joseph: «I beg you, please forgive the trespass of your brothers and their sin; for they did evil to you.»́ Now, please, forgive the trespass of the servants of the God of your father.» And Joseph wept when they spoke to him.
Then his brothers also went and fell down before his face, and they said, «Behold, we are your servants.»
Joseph said to them, «Do not be afraid, for am I in the place of God?
But as for you, you meant evil against me; but God meant it for good, in order to bring it about as it is this day, to save many people alive.
Now therefore, do not be afraid; I will provide for you and your little ones.» And he comforted them and spoke kindly to them.
So Joseph dwelt in Egypt, he and his fatheŕs household. And Joseph lived one hundred and ten years.
Joseph saw Ephraiḿs children to the third generation. The children of Machir, the son of Manasseh, were also brought up on Joseph́s knees.
And Joseph said to his brethren, «I am dying; but God will surely visit you, and bring you out of this land to the land of which He swore to Abraham, to Isaac, and to Jacob.»
Then Joseph took an oath from the children of Israel, saying, «God will surely visit you, and you shall carry up my bones from here.»
So Joseph died, being one hundred and ten years old; and they embalmed him, and he was put in a coffin in Egypt.
Церковнославянский (рус)
И не можа́­ше Ио́сифъ удержа́тися всѣ́мъ предстоя́щымъ ему́, но рече́: отосли́те всѣ́хъ от­ мене́. И не предстоя́ше ни еди́нъ Ио́сифу, егда́ познава́­шеся бра́тiи сво­е́й.
И испусти́ гла́съ съ пла́чемъ: слы́шаша же вси́ Еги́птяне, и слы́шано бы́сть въ дому́ фарао́новѣ.
Рече́ же Ио́сифъ бра́тiи сво­е́й: а́зъ е́смь Ио́сифъ: еще́ ли оте́цъ мо́й жи́въ е́сть? И не мого́ша бра́тiя от­вѣща́ти ему́: смути́шася бо.
Рече́ же Ио́сифъ бра́тiи сво­е́й: при­­бли́житеся ко мнѣ́. И при­­бли́жишася. И рече́: а́зъ е́смь Ио́сифъ, бра́тъ ва́шъ, его́же прода́сте во Еги́петъ:
ны́нѣ у́бо не скорби́те, ниже́ же́стоко ва́мъ да яви́т­ся, я́ко прода́сте мя́ сѣ́мо: на жи́знь бо посла́ мя Бо́гъ предъ ва́ми:
сiе́ бо второ́е лѣ́то гла́дъ на земли́, и еще́ пя́ть лѣ́тъ оста́, въ ни́хже не бу́детъ ора́нiя, ни жа́твы:
посла́ бо мя́ Бо́гъ предъ ва́ми оста́вити ва́мъ оста́нокъ на земли́ и препита́ти ва́шъ оста́нокъ ве́лiй:
ны́нѣ у́бо не вы́ посла́сте мя́ сѣ́мо, но Бо́гъ: и сотвори́ мя я́ко отца́ фарао́ну и господи́на всему́ до́му его́ и кня́зя все́й земли́ Еги́петстѣй:
потща́в­шеся у́бо, взы́дите ко отцу́ мо­ему́ и рцы́те ему́: сiя́ глаго́летъ сы́нъ тво́й Ио́сифъ: сотвори́ мя Бо́гъ господи́на все́й земли́ Еги́петстѣй: сни́ди у́бо ко мнѣ́ и не уме́дли:
и всели́шися въ земли́ Гесе́мли Араві́йстѣй, и бу́деши бли́зъ мене́ ты́ и сы́нове тво­и́, и сы́нове сыно́въ тво­и́хъ, о́вцы твоя́ и воло́ве тво­и́, и ели́ка су́ть твоя́:
и препита́ю тя́ та́мо, еще́ бо пя́ть лѣ́тъ бу́детъ гла́дъ на земли́, да не поги́бнеши ты́ и сы́нове тво­и́, и вся́ имѣ́нiя твоя́.
Се́, о́чи ва́ши ви́дятъ, и о́чи Венiами́на бра́та мо­его́, я́ко уста́ моя́ глаго́лющая къ ва́мъ:
воз­вѣсти́те у́бо отцу́ мо­ему́ всю́ сла́ву мою́ су́щую во Еги́птѣ, и ели́ка ви́дите: и ускори́в­ше, при­­веди́те отца́ мо­его́ сѣ́мо.
И напа́дъ на вы́ю Венiами́на, бра́та сво­его́, пла́кася надъ ни́мъ, и Венiами́нъ пла́кася на вы́и его́.
И облобыза́въ всю́ бра́тiю свою́, пла́кася надъ ни́ми: и по си́хъ глаго́лаша къ нему́ бра́тiя его́.
И пронесе́ся гла́съ въ дому́ фарао́новѣ, глаго́люще: прiидо́ша бра́тiя Ио́сифова. Возра́довася же фарао́нъ и раби́ его́.
Рече́ же фарао́нъ ко Ио́сифу: рцы́ бра́тiи сво­е́й: сiе́ сотвори́те: напо́лните сосу́ды ва́шя [пшени́цы] и иди́те въ зе́млю Ханаа́ню,
и взе́мше отца́ ва́­шего и имѣ́нiя ва́ша, прiиди́те ко мнѣ́: и да́мъ ва́мъ от­ всѣ́хъ бла́гъ Еги́петскихъ, и снѣ́сте ту́къ земли́:
ты́ же заповѣ́ждь сiя́: взя́ти и́мъ колесни́цы от­ земли́ Еги́петскiя, дѣ́темъ и́хъ и жена́мъ и́хъ: и по­и́мше отца́ сво­его́, прiиди́те:
и не пощади́те очи́ма сосу́довъ ва́шихъ: вся́ бо блага́я Еги́петская ва́мъ бу́дутъ.
Сотвори́ша же та́ко сы́нове Изра́илевы: даде́ же и́мъ Ио́сифъ колесни́цы по повелѣ́нiю фарао́на царя́ [Еги́петска], и даде́ и́мъ бра́шно на пу́ть:
и всѣ́мъ даде́ сугу́бы ри́зы, Венiами́ну же даде́ три́ста златни́цъ и пя́теры ри́зы премѣ́н­ныя:
и отцу́ сво­ему́ посла́ та́кожде, и де́сять осло́въ везу́щихъ от­ всѣ́хъ бла́гъ Еги́петскихъ, и де́сять мско́въ везу́щихъ хлѣ́бы на пу́ть отцу́ его́.
И от­пусти́ бра́тiю свою́. И от­идо́ша. И рече́ и́мъ: не гнѣ́вайтеся на пути́.
Изыдо́ша же изъ Еги́пта и прiидо́ша въ зе́млю Ханаа́ню ко Иа́кову отцу́ сво­ему́
и повѣ́даша ему́ глаго́люще: я́ко сы́нъ тво́й Ио́сифъ жи́въ е́сть, и о́нъ владѣ́етъ надъ все́ю земле́ю Еги́петскою. И ужасе́ся въ мы́сли Иа́ковъ: не вѣ́роваше бо и́мъ.
Глаго́лаша же ему́ вся́ рече́н­ная от­ Ио́сифа, ели́ка рече́ и́мъ. Узрѣ́въ же колесни́цы, я́же посла́ Ио́сифъ, е́же взя́ти его́, оживе́ ду́хъ Иа́кова, отца́ и́хъ,
и рече́ Изра́иль: вели́ко ми́ е́сть [сiе́], а́ще еще́ Ио́сифъ сы́нъ мо́й жи́въ е́сть: ше́дъ узрю́ его́, пре́жде не́же умре́ти ми́.
И при­­па́дъ Ио́сифъ на лице́ отца́ сво­его́, пла́кася [го́рько] о не́мъ и облобыза́ его́:
и повелѣ́ Ио́сифъ рабо́мъ сво­и́мъ погреба́телемъ погребсти́ отца́ сво­его́. И погребо́ша погреба́телiе Изра́иля.
И испо́лнишася ему́ четы́редесять дні́й: та́ко бо исчисля́ют­ся дні́е погребе́нiя: и пла́кася его́ Еги́петъ се́дмьдесятъ дні́й.
Егда́ же преидо́ша дні́е пла́ча, глаго́ла Ио́сифъ ко вельмо́жамъ фарао́новымъ, глаго́ля: а́ще обрѣто́хъ благода́ть предъ ва́ми, рцы́те о мнѣ́ во у́шы фарао́ну, глаго́люще:
оте́цъ мо́й закля́ мя пре́жде сконча́нiя [сво­его́], глаго́ля: во гро́бѣ, его́же ископа́хъ себѣ́ въ земли́ Ханаа́ни, та́мо мя́ погреби́: ны́нѣ у́бо воз­ше́дъ погребу́ отца́ мо­его́ и воз­вращу́ся. И реко́ша фарао́ну по словеси́ Ио́сифову.
И рече́ фарао́нъ ко Ио́сифу: взы́ди, погреби́ отца́ тво­его́, я́коже закля́ тя.
И взы́де Ио́сифъ погребсти́ отца́ сво­его́. И совзыдо́ша съ ни́мъ вси́ раби́ фарао́ни и старѣ́йшины до́му его́, и вси́ старѣ́йшины земли́ Еги́петскiя,
и ве́сь до́мъ Ио́сифовъ и бра́тiя его́, и ве́сь до́мъ отца́ его́ и сро́дницы его́: о́вцы же и волы́ оста́виша въ земли́ Гесе́мъ.
И совзыдо́ша съ ни́мъ и колесни́цы и ко́н­ницы, и бы́сть по́лкъ вели́къ зѣло́.
И прiидо́ша на Гумно́ Ата́дово, е́же е́сть объ о́нъ по́лъ Иорда́на, и рыда́ша его́ рыда́нiемъ ве́лiимъ и крѣ́пкимъ зѣло́: и сотвори́ пла́чь отцу́ сво­ему́ се́дмь дні́й.
И ви́дѣша жи́телiе земли́ Ханаа́нскiя пла́чь на Гумнѣ́ Ата́довѣ и рѣ́ша: пла́чь вели́къ се́й е́сть Еги́птяномъ. Сего́ ра́ди нарече́ся и́мя мѣ́сту тому́ пла́чь Еги́петскъ, е́же е́сть объ о́нъ по́лъ Иорда́на.
И сотвори́ша ему́ та́ко сы́нове его́, я́коже заповѣ́да и́мъ.
И взя́ша его́ сы́нове его́ въ зе́млю Ханаа́ню и погребо́ша его́ въ пеще́рѣ Сугу́бѣй, ю́же стяжа́ Авраа́мъ пеще́ру въ стяжа́нiе гро́ба от­ Ефро́на Хетте́анина, пря́мо Мамврі́и.
И воз­врати́ся Ио́сифъ во Еги́петъ, са́мъ и бра́тiя его́ и вси́ совоз­ше́дшiи погребсти́ отца́ его́.
Ви́дѣв­ше же бра́тiя Ио́сифовы, я́ко у́мре оте́цъ и́хъ, рѣ́ша: да не когда́ воспомяне́тъ зло́бу на́шу Ио́сифъ и воз­дая́нiемъ воз­да́стъ на́мъ за вся́ зла́я, я́же показа́хомъ ему́.
И при­­ше́дше ко Ио́сифу реко́ша: оте́цъ тво́й закля́ пре́жде кончи́ны сво­ея́, глаго́ля:
та́ко рцы́те Ио́сифу: оста́ви и́мъ непра́вду и грѣ́хъ и́хъ, я́ко лука́вая тебѣ́ показа́ша: и ны́нѣ прiими́ непра́вду рабо́въ Бо́га отца́ тво­его́. И пла́кася Ио́сифъ, глаго́лющымъ и́мъ къ нему́.
И при­­ше́дше къ нему́ реко́ша: се́, мы́ тебѣ́ раби́.
И рече́ къ ни́мъ Ио́сифъ: не бо́йтеся, Бо́жiй бо е́смь а́зъ:
вы́ совѣща́сте на мя́ зла́я, Бо́гъ же совѣща́ о мнѣ́ во блага́я, дабы́ бы́ло я́коже дне́сь, и препита́лися бы лю́дiе мно́зи.
И рече́ и́мъ: не бо́йтеся, а́зъ препита́ю ва́съ и до́мы ва́шя. И утѣ́ши и́хъ, и глаго́ла и́мъ по се́рдцу и́хъ.
И всели́ся Ио́сифъ во Еги́птѣ са́мъ и бра́тiя его́ и ве́сь до́мъ отца́ его́: и поживе́ Ио́сифъ лѣ́тъ сто́ де́сять.
И ви́дѣ Ио́сифъ Ефре́мли дѣ́ти до тре́тiяго ро́да: и сы́нове Махи́ра сы́на Манассі́ина роди́шася при­­ бе́дрѣхъ Ио́сифовыхъ.
И рече́ Ио́сифъ бра́тiи сво­е́й, глаго́ля: а́зъ умира́ю, посѣще́нiемъ же посѣти́тъ ва́съ Бо́гъ и изведе́тъ ва́съ от­ земли́ сея́ въ зе́млю, о не́йже кля́т­ся Бо́гъ отце́мъ на́шымъ Авраа́му, Исаа́ку и Иа́кову.
И закля́ Ио́сифъ сы́ны Изра́илевы, глаго́ля: въ посѣще́нiи, и́мже посѣти́тъ ва́съ Бо́гъ, совоз­неси́те и ко́сти моя́ от­сю́ду съ ва́ми.
И сконча́ся Ио́сифъ сы́й лѣ́тъ ста́ десяти́: и погребо́ша его́, и положи́ша въ ра́цѣ во Еги́птѣ.

Коне́цъ кни́зѣ пе́рвѣй Моисе́овѣ: и́мать въ себѣ́ гла́въ 50.
1 Иосиф открывается своим братьям 16 и поручает им привести отца и свои семьи в Египет.
Иосиф не мог более удерживаться при всех стоявших около него и закричал: удалите от меня всех. И не оставалось при Иосифе никого, когда он открылся братьям своим.
И громко зарыдал он, и услышали Египтяне, и услышал дом фараонов.
И сказал Иосиф братьям своим: я – Иосиф, жив ли еще отец мой? Но братья его не могли отвечать ему, потому что они смутились пред ним.
И сказал Иосиф братьям своим: подойдите ко мне. Они подошли. Он сказал: я – Иосиф, брат ваш, которого вы продали в Египет;
но теперь не печальтесь и не жалейте о том, что вы продали меня сюда, потому что Бог послал меня перед вами для сохранения вашей жизни;
ибо теперь два года голода на земле: [остается] еще пять лет, в которые ни орать, ни жать не будут;
Бог послал меня перед вами, чтобы оставить вас на земле и сохранить вашу жизнь великим избавлением.
Итак не вы послали меня сюда, но Бог, Который и поставил меня отцом фараону и господином во всем доме его и владыкою во всей земле Египетской.
Идите скорее к отцу моему и скажите ему: так говорит сын твой Иосиф: Бог поставил меня господином над всем Египтом; приди ко мне, не медли;
ты будешь жить в земле Гесем; и будешь близ меня, ты, и сыны твои, и сыны сынов твоих, и мелкий и крупный скот твой, и все твое;
и прокормлю тебя там, ибо голод будет еще пять лет, чтобы не обнищал ты и дом твой и все твое.
И вот, очи ваши и очи брата моего Вениамина видят, что это мои уста говорят с вами;
скажите же отцу моему о всей славе моей в Египте и о всем, что вы видели, и приведите скорее отца моего сюда.
И пал он на шею Вениамину, брату своему, и плакал; и Вениамин плакал на шее его.
И целовал всех братьев своих и плакал, обнимая их. Потом говорили с ним братья его.
Дошел в дом фараона слух, что пришли братья Иосифа; и приятно было фараону и рабам его.
И сказал фараон Иосифу: скажи братьям твоим: вот что сделайте: навьючьте скот ваш [хлебом] и ступайте в землю Ханаанскую;
и возьмите отца вашего и семейства ваши и придите ко мне; я дам вам лучшее [место] в земле Египетской, и вы будете есть тук земли.
Тебе же повелеваю сказать им: сделайте сие: возьмите себе из земли Египетской колесниц для детей ваших и для жен ваших, и привезите отца вашего и придите;
и не жалейте вещей ваших, ибо лучшее из всей земли Египетской дам вам.
Так и сделали сыны Израилевы. И дал им Иосиф колесницы по приказанию фараона, и дал им путевой запас,
каждому из них он дал перемену одежд, а Вениамину дал триста сребреников и пять перемен одежд;
также и отцу своему послал десять ослов, навьюченных лучшими произведениями Египетскими, и десять ослиц, навьюченных зерном, хлебом и припасами отцу своему на путь.
И отпустил братьев своих, и они пошли. И сказал им: не ссорьтесь на дороге.
И пошли они из Египта, и пришли в землю Ханаанскую к Иакову, отцу своему,
и известили его, сказав: Иосиф [сын твой] жив и теперь владычествует над всею землею Египетскою. Но сердце его смутилось, ибо он не верил им.
Когда же они пересказали ему все слова Иосифа, которые он говорил им, и когда увидел колесницы, которые прислал Иосиф, чтобы везти его, тогда ожил дух Иакова, отца их,
и сказал Израиль: довольно [сего для меня], еще жив сын мой Иосиф; пойду и увижу его, пока не умру.
1 Иосиф с братьями хоронит отца в Махпеле 14 и ободряет братьев. 22 Его старость и кончина.
Иосиф пал на лице отца своего, и плакал над ним, и целовал его.
И повелел Иосиф слугам своим – врачам, бальзамировать отца его; и врачи набальзамировали Израиля.
И исполнилось ему сорок дней, ибо столько дней употребляется на бальзамирование, и оплакивали его Египтяне семьдесят дней.
Когда же прошли дни плача по нем, Иосиф сказал придворным фараона, говоря: если я обрел благоволение в очах ваших, то скажите фараону так:
отец мой заклял меня, сказав: вот, я умираю; во гробе моем, который я выкопал себе в земле Ханаанской, там похорони меня. И теперь хотел бы я пойти и похоронить отца моего и возвратиться. [Слова Иосифа пересказали фараону.]
И сказал фараон: пойди и похорони отца твоего, как он заклял тебя.
И пошел Иосиф хоронить отца своего. И пошли с ним все слуги фараона, старейшины дома его и все старейшины земли Египетской,
и весь дом Иосифа, и братья его, и дом отца его. Только детей своих и мелкий и крупный скот свой оставили в земле Гесем.
С ним отправились также колесницы и всадники, так что сонм был весьма велик.
И дошли они до Горен-гаатада при Иордане и плакали там плачем великим и весьма сильным; и сделал Иосиф плач по отце своем семь дней.
И видели жители земли той, Хананеи, плач в Горен-гаатаде, и сказали: велик плач этот у Египтян! Посему наречено имя [месту] тому: плач Египтян, что при Иордане.
И сделали сыновья Иакова с ним, как он заповедал им;
и отнесли его сыновья его в землю Ханаанскую и похоронили его в пещере на поле Махпела, которую купил Авраам с полем в собственность для погребения у Ефрона Хеттеянина, пред Мамре.
И возвратился Иосиф в Египет, сам и братья его и все ходившие с ним хоронить отца его, после погребения им отца своего.
И увидели братья Иосифовы, что умер отец их, и сказали: что, если Иосиф возненавидит нас и захочет отмстить нам за всё зло, которое мы ему сделали?
И послали они сказать Иосифу: отец твой пред смертью своею завещал, говоря:
так скажите Иосифу: прости братьям твоим вину и грех их, так как они сделали тебе зло. И ныне прости вины рабов Бога отца твоего. Иосиф плакал, когда ему говорили это.
Пришли и сами братья его, и пали пред лицем его, и сказали: вот, мы рабы тебе.
И сказал Иосиф: не бойтесь, ибо я боюсь Бога;
вот, вы умышляли против меня зло; но Бог обратил это в добро, чтобы сделать то, что теперь есть: сохранить жизнь великому числу людей;
итак не бойтесь: я буду питать вас и детей ваших. И успокоил их и говорил по сердцу их.
И жил Иосиф в Египте сам и дом отца его; жил же Иосиф всего сто десять лет.
И видел Иосиф детей у Ефрема до третьего рода, также и сыновья Махира, сына Манассиина, родились на колени Иосифа.
И сказал Иосиф братьям своим: я умираю, но Бог посетит вас и выведет вас из земли сей в землю, о которой клялся Аврааму, Исааку и Иакову.
И заклял Иосиф сынов Израилевых, говоря: Бог посетит вас, и вынесите кости мои отсюда.
И умер Иосиф ста десяти лет. И набальзамировали его и положили в ковчег в Египте.
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible