Скрыть
46:2
46:3
46:7
46:8-15
46:9
46:15
46:16-18
46:18
46:19
46:19-22
46:22
46:23-25
46:25
46:26
46:28
46:32
46:33
Глава 47 
47:2
47:4
47:5
47:7
47:8
47:10
47:13
47:14
47:15
47:16
47:17
47:18
47:19
47:20
47:21
47:22
47:23
47:24
47:25
47:26
47:28
Церковнославянский (рус)
Воста́въ же Изра́иль са́мъ и вся́ су́щая его́, прiи́де ко кла́дязю Кля́твен­ному и пожре́ же́ртву Бо́гу отца́ сво­его́ Исаа́ка.
Рече́ же Бо́гъ ко Изра́илю въ видѣ́нiи но́щiю, глаго́ля: Иа́кове, Иа́кове. О́нъ же рече́: что́ есть?
О́нъ же рече́ ему́: А́зъ е́смь Бо́гъ отце́въ тво­и́хъ, не убо́йся изы́ти во Еги́петъ: въ язы́къ бо ве́лiй сотворю́ тя та́мо:
и А́зъ сни́ду съ тобо́ю во Еги́петъ, и А́зъ воз­веду́ тя до конца́: и Ио́сифъ воз­ложи́тъ ру́ки своя́ на о́чи тво­и́.
Воста́ же Иа́ковъ от­ кла́дязя Кля́твен­наго, и взя́ша сы́нове Изра́иля отца́ сво­его́, и стяжа́нiе, и жены́ своя́ на колесни́цы, я́же посла́ Ио́сифъ, взя́ти его́:
и взе́мше имѣ́нiя своя́ и все́ стяжа́нiе, е́же стяжа́ша въ земли́ Ханаа́нстѣй, внидо́ша во Еги́петъ Иа́ковъ и все́ сѣ́мя его́ съ ни́мъ:
сы́нове и сы́нове сыно́въ его́ съ ни́мъ, дще́ри и дще́ри дще́рей его́, и все́ сѣ́мя свое́ введе́ во Еги́петъ.
Сiя́ же имена́ сыно́въ Изра́илевыхъ в­ше́дшихъ во Еги́петъ ку́пно со Иа́ковомъ отце́мъ сво­и́мъ: Иа́ковъ и сы́нове его́: пе́рвенецъ Иа́ковль Руви́мъ.
Сы́нове же Руви́мли: Ено́хъ и Фалло́съ, Асро́нъ и Харми́.
Сы́нове же Симео́ни: Иемуи́лъ и Иами́нъ, и Ао́дъ и Ахи́нъ, и Саа́ръ и Сау́лъ, сы́нъ Ханани́тидинъ.
Сы́нове же Леві́ини: Гирсо́нъ, Каа́ѳъ и Мера́рiй.
Сы́нове же Иу́дины: И́ръ и Авна́нъ, и Сило́мъ и Фаре́съ и За́ра: умро́ша же И́ръ и Авна́нъ въ земли́ Ханаа́ни. Бы́ша же сы́нове Фаре́су: Есро́мъ и Иемуи́лъ.
Сы́нове же Иссаха́ровы: Ѳола́ и Фуа́, и Асу́мъ и Самвра́нъ.
Сы́нове же Завуло́ни: Сере́дъ и Алло́нъ и Ахо­и́лъ.
Сі́и сы́нове Лі́ини, и́хже роди́ Иа́кову въ Месо­пота́мiи Си́рстѣй, и Ди́ну дще́рь его́: всѣ́хъ ду́шъ сыно́въ и дще́рей три́десять три́.
Сы́нове же Га́довы: Сафо́нъ и Анги́съ, и Сан­ни́съ и Ѳасова́нъ, и Аиди́съ и Аро­иди́съ и Ареили́съ.
Сы́нове же Аси́ровы: Иемна́ и Ессуа́, и Ие­у́лъ и Варiа́, и Са́ра сестра́ и́хъ. Сы́нове же Варiины́: Хово́ръ и Мелхі́илъ.
Сі́и сы́нове Зе́лфины, ю́же даде́ Лава́нъ Лі́и, дще́ри сво­е́й, я́же роди́ си́хъ Иа́кову, шесть­на́­де­сять ду́шъ.
Сы́нове же Рахи́ли, жены́ Иа́ковли: Ио́сифъ и Венiами́нъ.
Бы́ша же сы́нове Ио́сифу въ земли́ Еги́петстѣй, и́хже роди́ ему́ Асене́ѳа, дщи́ Петефрі́а жреца́ Илiопо́ль­ска, Манассі́ю и Ефре́ма. Бы́ша же сы́нове Манассі́ины, и́хже роди́ ему́ нало́жница Си́ра, Махи́ра. Махи́ръ же роди́ Галаа́да. Сы́нове же Ефраи́ма, бра́та Манассі́ина: Суталаа́мъ и Таа́мъ. Сы́нове же Суталаа́мли, Едо́мъ.
Сы́нове же Венiами́ни: Вала́ и Хово́ръ и Асфи́лъ. Бы́ша же сы́нове Ва́ловы: Гира́ и Но­ема́нъ, и Анхи́съ и Ро́съ, и Мамфи́мъ и Офими́мъ. Гира́ же роди́ Ара́да.
Сі́и сы́нове Рахи́лины, и́хже роди́ Иа́кову, всѣ́хъ ду́шъ осмь­на́­де­сять.
Сы́нове же Да́новы: Асо́мъ.
Сы́нове же Нефѳали́мли: Асiи́лъ и Гони́, и Иссаа́ръ и Селли́мъ.
Сі́и сы́нове Ва́ллины, ю́же даде́ Лава́нъ Рахи́ли дще́ри сво­е́й, я́же роди́ си́хъ Иа́кову: всѣ́хъ ду́шъ се́дмь.
Всѣ́хъ же ду́шъ в­ше́дшихъ со Иа́ковомъ во Еги́петъ, я́же изыдо́ша изъ чре́слъ его́, кромѣ́ же́нъ сыно́въ Иа́ковлихъ, всѣ́хъ ду́шъ шестьдеся́тъ ше́сть.
Сы́нове же Ио́сифовы, и́же бы́ша ему́ въ земли́ Еги́петстѣй, ду́шъ де́вять: всѣ́хъ ду́шъ до́му Иа́ковля, я́же прiидо́ша со Иа́ковомъ во Еги́петъ, ду́шъ се́дмьдесятъ пя́ть.
Иу́ду же посла́ предъ собо́ю ко Ио́сифу срѣ́сти его́ у Иро́йска гра́да въ земли́ Рамессі́йстѣй.
Впря́гъ же Ио́сифъ колесни́цы своя́, изы́де во срѣ́тенiе Изра́илю, отцу́ сво­ему́, ко Ироо́ну гра́ду: и яви́вся ему́, нападе́ на вы́ю его́ и пла́кася пла́чемъ вели́кимъ.
И рече́ Изра́иль ко Ио́сифу: да умру́ от­ны́нѣ, поне́же ви́дѣхъ лице́ твое́: еще́ бо ты́ еси́ жи́въ.
Рече́ же Ио́сифъ ко бра́тiи сво­е́й: ше́дъ повѣ́мъ фарао́ну и реку́ ему́: бра́тiя моя́ и до́мъ отца́ мо­его́, и́же бы́ша въ земли́ Ханаа́ни, прiидо́ша ко мнѣ́:
они́ же су́ть му́жiе пастуси́, му́жiе бо скотопита́телiе бы́ша: и скоты́, и волы́, и вся́ своя́ при­­ведо́ша:
а́ще у́бо при­­зове́тъ ва́съ фарао́нъ и рече́тъ ва́мъ: что́ дѣ́ло ва́­ше е́сть?
Рцы́те: му́жiе скотопита́телiе есмы́, раби́ тво­и́, издѣ́тска да́же до ны́нѣ, и мы́ и отцы́ на́ши: да вселите́ся въ земли́ Гесе́мъ Араві́йстѣй: ме́рзость бо е́сть Еги́птяномъ вся́къ пасту́хъ о́вчiй.
Прише́дъ же Ио́сифъ, повѣ́да фарао́ну, глаго́ля: оте́цъ мо́й и бра́тiя моя́, и ско́ти и воло́ве и́хъ, и вся́ су́щая и́хъ прiидо́ша изъ земли́ Ханаа́ни: и се́, су́ть въ земли́ Гесе́мъ.
От бра́тiй же сво­и́хъ поя́ пя́ть муже́й и поста́ви и́хъ предъ фарао́номъ.
И рече́ фарао́нъ къ бра́тiямъ Ио́сифовымъ: что́ дѣ́ло ва́­ше? Они́ же рѣ́ша фарао́ну: пастуси́ о́вчiи, раби́ тво­и́, и мы́ и отцы́ на́ши от­дѣ́тска и досе́лѣ.
Реко́ша же фарао́ну: обита́ти въ земли́ прiидо́хомъ, нѣ́сть бо па́жити ското́мъ ра́бъ тво­и́хъ: одолѣ́ бо гла́дъ на земли́ Ханаа́ни: ны́нѣ у́бо да всели́мся раби́ тво­и́ въ земли́ Гесе́мъ.
И рече́ фарао́нъ Ио́сифу, глаго́ля: оте́цъ тво́й и бра́тiя твоя́ прiидо́ша къ тебѣ́:
се́, земля́ Еги́петская предъ тобо́ю е́сть: на лу́чшей земли́ посели́ отца́ тво­его́ и бра́тiю твою́, да вселя́т­ся въ земли́ Гесе́мъ: а́ще же вѣ́си, я́ко су́ть въ ни́хъ му́жiе си́льнiи, поста́ви и́хъ старѣ́йшины ското́мъ мо­и́мъ. [Прiидо́ша же во Еги́петъ ко Ио́сифу Иа́ковъ и сы́нове его́: и услы́ша фарао́нъ ца́рь Еги́петскiй].
Введе́ же Ио́сифъ Иа́кова отца́ сво­его́ и поста́ви его́ предъ фарао́номъ, и благослови́ Иа́ковъ фарао́на.
Рече́ же фарао́нъ ко Иа́кову: коли́ко лѣ́тъ дні́й житiя́ тво­его́?
И рече́ Иа́ковъ фарао́ну: дні́е лѣ́тъ житiя́ мо­его́, я́же обита́ю, сто́ три́десять лѣ́тъ: ма́лы и злы́ бы́ша дні́е лѣ́тъ житiя́ мо­его́: не достиго́ша во дни́ лѣ́тъ житiя́ оте́цъ мо­и́хъ, я́же дни́ обита́ша.
И благослови́въ Иа́ковъ фарао́на, отъи́де от­ него́.
И всели́ Ио́сифъ отца́ сво­его́ и бра́тiю свою́, и даде́ и́мъ обдержа́нiе въ земли́ Еги́петстѣй, на лу́чшей земли́, въ земли́ Рамессі́йстѣй, я́коже повелѣ́ фарао́нъ.
И дѣля́ше Ио́сифъ пшени́цу отцу́ сво­ему́ и бра́тiи сво­е́й и всему́ до́му отца́ сво­его́ по числу́ ли́цъ.
Пшени́цы же не бя́ше во все́й земли́, одолѣ́ бо гла́дъ зѣло́: скончава́­шеся же земля́ Еги́петская и земля́ Ханаа́ня от­ гла́да.
Собра́ же Ио́сифъ все́ сребро́ обрѣ́тшееся въ земли́ Еги́петстѣй и въ земли́ Ханаа́ни, за пшени́цу, ю́же купова́ху, и размѣря́ше и́мъ пшени́цу, и внесе́ Ио́сифъ все́ сребро́ въ до́мъ фарао́новъ.
И оскудѣ́ все́ сребро́ от­ земли́ Еги́петскiя и от­ земли́ Ханаа́нскiя: прiидо́ша же вси́ Еги́птяне ко Ио́сифу, глаго́люще: да́ждь на́мъ хлѣ́бы, и вску́ю умира́емъ предъ тобо́ю? Сконча́ся бо сребро́ на́­ше.
Рече́ же и́мъ Ио́сифъ: при­­гони́те скоты́ ва́шя, и да́мъ ва́мъ хлѣ́бы за скоты́ ва́шя, а́ще сконча́ся сребро́ ва́­ше.
Пригна́ша же скоты́ своя́ ко Ио́сифу, и даде́ и́мъ Ио́сифъ хлѣ́бы за ко́ни и за о́вцы, и за волы́ и за ослы́, и прекорми́ и́хъ хлѣ́бами за вся́ скоты́ и́хъ въ то́мъ лѣ́тѣ.
Пре́йде же то́ лѣ́то, и прiидо́ша къ нему́ во второ́е лѣ́то и реко́ша ему́: да не ка́ко поги́бнемъ от­ господи́на на́­шего? А́ще бо сконча́ся сребро́ на́­ше, и имѣ́нiе и скоты́ предъ тобо́ю, господи́не, и не оста́ся на́мъ предъ господи́номъ на́шимъ, то́чiю еди́но тѣ́ло и земля́ на́ша:
да не у́мремъ у́бо предъ тобо́ю, и земля́ опустѣ́етъ, купи́ на́съ и зе́млю на́шу хлѣ́бами: и бу́демъ мы́ и земля́ на́ша раби́ фарао́ну: да́ждь сѣ́мя, да посѣ́емъ и жи́ви бу́демъ, и не у́мремъ, и земля́ не опустѣ́етъ.
И купи́ Ио́сифъ всю́ зе́млю Еги́петскую фарао́ну: прода́ша бо Еги́птяне зе́млю свою́ фарао́ну, и́бо одолѣ́ и́мъ гла́дъ: и бы́сть земля́ фарао́ну.
И лю́ди порабо́ти ему́ въ рабы́, от­ кра́я предѣ́лъ Еги́петскихъ да́же до крае́въ,
кромѣ́ земли́ жре́ческiя то́кмо, тоя́ бо не купи́ Ио́сифъ: дая́нiемъ бо даде́ въ да́ръ жерце́мъ фарао́нъ, и ядя́ху дая́нiе, е́же даде́ и́мъ фарао́нъ: сего́ ра́ди не прода́ша земли́ сво­ея́.
Рече́ же Ио́сифъ всѣ́мъ Еги́птяномъ: се́, купи́хъ ва́съ и зе́млю ва́шу дне́сь фарао́ну: воз­ми́те себѣ́ сѣ́мена и сѣ́йте на земли́:
и бу́дутъ плоды́ ея́, и да да́сте пя́тую ча́сть фарао́ну, четы́ри же ча́сти бу́дутъ ва́мъ самѣ́мъ въ сѣ́мена земли́ и на препита́нiе ва́мъ и всѣ́мъ су́щымъ въ домѣ́хъ ва́шихъ.
И реко́ша: оживи́лъ ны́ еси́, обрѣто́хомъ благода́ть предъ господи́номъ на́шимъ, и бу́демъ раби́ фарао́ну.
И уста́ви и́мъ Ио́сифъ за́повѣдь да́же до сего́ дне́ на земли́ Еги́петстѣй пя́тую ча́сть дая́ти фарао́ну, кромѣ́ земли́ жре́ческiя: та́ то́чiю не бя́ше фарао́ня.
Всели́ся же Изра́иль въ земли́ Еги́петстѣй, на земли́ Гесе́мъ, и наслѣ́д­ст­воваше ю́: и воз­расто́ша, и умно́жишася зѣло́.
Поживе́ же Иа́ковъ въ земли́ Еги́петстѣй седмь­на́­де­сять лѣ́тъ: и бы́ша дні́е Иа́ковли лѣ́тъ жи́зни его́, сто́ четы́редесять се́дмь лѣ́тъ.
Прибли́жишася же дні́е Изра́илю е́же умре́ти, и при­­зва́ сы́на сво­его́ Ио́сифа и рече́ ему́: а́ще обрѣто́хъ благода́ть предъ тобо́ю, подложи́ ру́ку твою́ подъ стегно́ мое́ и сотвори́ши надо мно́ю ми́лость и и́стину, е́же не погребсти́ мене́ во Еги́птѣ,
но да почі́ю со отцы́ мо­и́ми: и изнесе́ши мя́ изъ Еги́пта, и погребе́ши мя́ во гро́бѣ и́хъ. О́нъ же рече́: а́зъ сотворю́ по словеси́ тво­ему́.
Рече́ же: клени́ся мнѣ́. И кля́т­ся ему́. И поклони́ся Изра́иль на коне́цъ {ве́рхъ} жезла́ его́.
Немецкий (GNB)
Jakob machte sich auf den Weg; seinen ganzen Besitz nahm er mit. Als er nach Beerscheba kam, opferte er dort dem Gott seines Vaters Isaak Tiere von seinen Herden und hielt ein Opfermahl.
In der Nacht erschien ihm Gott und sagte: »Jakob! Jakob!«

»Ja?«, antwortete er.

Gott sagte zu ihm: »Ich bin Gott, der Gott deines Vaters. Hab keine Angst, nach Ägypten zu ziehen! Ich will deine Nachkommen dort zu einem großen Volk machen.
Ich selbst werde mit dir gehen, ich werde dich auch wieder zurückbringen; und wenn du stirbst, wird dir Josef die Augen zudrücken.«
Von Beerscheba aus ging die Reise weiter. Die Söhne Jakobs setzten ihren Vater, ihre Frauen und ihre kleinen Kinder in die Wagen, die der Pharao mitgeschickt hatte.
Mit ihren Herden und ihrem ganzen Besitz, den sie im Land Kanaan erworben hatten, kamen sie nach Ägypten, Jakob und seine ganze Familie,
die Söhne und Töchter, die Enkel und Enkelinnen. Seine ganze Nachkommenschaft brachte Jakob mit sich nach Ägypten.
Dies sind die Namen der Söhne Jakobs, die mit ihrem Vater, der auch Israel heißt, nach Ägypten kamen. An der Spitze stehen die Söhne, die ihm Lea in Mesopotamien geboren hatte:
Ruben, der Erstgeborene, und seine Söhne Henoch, Pallu, Hezron und Karmi;
Simeon und seine Söhne Jemuël, Jamin, Ohad, Jachin, Zohar und Schaul, der Sohn einer Kanaaniterin;
Levi und seine Söhne Gerschon, Kehat und Merari;
Juda und seine Söhne Er, Onan, Schela, Perez und Serach; die ersten beiden waren schon in Kanaan gestorben; Perez hatte zwei Söhne: Hezron und Hamul;
Issachar und seine Söhne Tola, Puwa, Jaschub und Schimron;
Sebulon und seine Söhne Sered, Elon und Jachleel;
dazu eine Tochter: Dina

Nachkommen Jakobs von Lea: 33 Personen

Von der Sklavin Silpa, die Laban seiner Tochter Lea mitgegeben hatte, stammten:
Gad und seine Söhne Zifjon, Haggi, Schuni, Ezbon, Eri, Arod und Areli;
Ascher und seine Söhne Jimna, Jischwa, Jischwi und Beria, dazu seine Tochter Serach; Beria hatte zwei Söhne: Heber und Malkiël

Nachkommen Jakobs von Silpa: 16 Personen

Von Jakobs Lieblingsfrau Rahel stammten:
Josef mit seinen Söhnen Manasse und Efraïm, die ihm Asenat, die Tochter des Priesters Potifera aus On in Ägypten geboren hatte.
Benjamin und seine Söhne Bela, Becher, Aschbel, Gera, Naaman, Ehi, Rosch, Muppim, Huppim und Ard

Nachkommen Jakobs von Rahel: 14 Personen

Von der Sklavin Bilha, die Laban seiner Tochter Rahel mitgegeben hatte, stammten:
Dan und sein Sohn Huschim;
Naftali und seine Söhne Jachzeel, Guni, Jezer und Schillem

Nachkommen Jakobs von Bilha: 7 Personen

Mit Jakob siedelten 66 Kinder und Enkel nach Ägypten über, dazu noch die Frauen seiner Söhne.
Zählt man Josef und seine Söhne hinzu, so kamen – Jakob selbst eingeschlossen – insgesamt 70 Angehörige der Jakobsfamilie nach Ägypten.
Jakob kam also mit seiner ganzen Familie nach Ägypten. Er hatte Juda vorausgeschickt, um Josef seine Ankunft anzukündigen und ihn zu sich nach Goschen zu rufen.
Josef ließ seinen Wagen anspannen und fuhr seinem Vater entgegen.

Als Jakob ihn sah, schloss er ihn in die Arme und weinte lange.

»Jetzt sterbe ich gern«, sagte Jakob. »Ich habe dich wiedergesehen und weiß, dass du noch am Leben bist.«
Dann sagte Josef zu seinen Brüdern und ihren Angehörigen: »Ich gehe jetzt zum Pharao und melde ihm, dass ihr aus Kanaan zu mir gekommen seid.
Ich sage ihm, dass ihr Viehhirten seid und eure Schafe, Ziegen, Rinder und euren übrigen Besitz mitgebracht habt.
Wenn der Pharao euch zu sich rufen lässt und euch nach eurem Beruf fragt,
dann antwortet ihm: ́Wir sind von Jugend an Viehhirten gewesen wie unsere Vorfahren.́ Dann wird er euch erlauben, hier in der Provinz Goschen zu bleiben.«

Die Ägypter haben nämlich einen Abscheu vor Schaf- und Ziegenhirten; sie gelten bei ihnen als unrein.

Josef ging zum Pharao und berichtete ihm: »Mein Vater und meine Brüder sind aus dem Land Kanaan hierher gekommen. Ihre Herden und ihren ganzen Besitz haben sie mitgebracht. Sie sind in der Provinz Goschen.«
Josef hatte fünf von seinen Brüdern mitgebracht und stellte sie dem Pharao vor.
»Was ist euer Beruf?«, fragte der Pharao, und sie antworteten: »Wir sind Schafhirten, großer König, wie es schon unsere Vorfahren waren.«
Weiter sagten sie: »Wir möchten gern eine Zeit lang als Gäste in Ägypten leben. Im Land Kanaan finden unsere Herden wegen der Dürre keine Weide mehr. Erlaube uns, mächtiger Herr, dass wir in der Provinz Goschen bleiben.«
Der Pharao sagte zu Josef: »Dein Vater und deine Brüder sind also zu dir gekommen!
Ganz Ägypten steht dir zur Verfügung. Lass sie im besten Teil des Landes wohnen; sie können in Goschen bleiben. Und wenn unter ihnen tüchtige Leute sind, dann vertraue ihnen die Verantwortung für meine eigenen Herden an.«
Josef brachte auch seinen Vater Jakob zum Pharao. Jakob begrüßte den Herrscher mit einem Segenswunsch.
Der Pharao fragte ihn nach seinem Alter
und Jakob erwiderte: »Hundertunddreißig Jahre lebe ich jetzt als Fremder auf dieser Erde. Mein Leben ist kurz und leidvoll im Vergleich zu dem meiner Vorfahren, die heimatlos wie ich auf dieser Erde lebten.«
Jakob verabschiedete sich vom Pharao mit einem Segenswunsch.
Wie der Pharao befohlen hatte, ließ Josef seinen Vater und seine Brüder in der Gegend von Ramses, im besten Teil des Landes, wohnen und gab ihnen dort Grundbesitz.
Er sorgte auch dafür, dass seine Angehörigen Brot zugeteilt bekamen, jede Familie nach ihrer Kopfzahl.
Die Hungersnot war sehr drückend, weil im ganzen Land kein Getreide mehr wuchs. Nicht nur in Kanaan, sondern auch in Ägypten waren die Menschen ausgezehrt vom Hunger.
Sie konnten zwar bei Josef Getreide bekommen, aber sie mussten dafür bezahlen; und so kam es, dass schließlich alles Geld aus Kanaan und Ägypten in der Hand Josefs war. Josef brachte es in den Palast des Pharaos.
Als sie ihr ganzes Geld ausgegeben hatten, kamen die Ägypter alle miteinander zu Josef und sagten zu ihm: »Gib uns Korn! Oder sollen wir hier vor deinen Augen verhungern? Wir haben kein Geld mehr.«
»Bringt mir statt Geld euer Vieh«, antwortete ihnen Josef, »dann will ich euch dafür Getreide geben.«
Sie brachten ihm all ihr Vieh: Pferde, Esel, Rinder, Schafe und Ziegen, und Josef versorgte sie dafür das ganze Jahr über mit Nahrung.
Im folgenden Jahr kamen sie wieder zu Josef und sagten zu ihm: »Wir müssen dir, unserem Herrn, unsere ganze Not sagen. Unser Geld ist zu Ende, unser Vieh ist in deinem Besitz; wir haben nur noch uns selbst und unsere Felder.
Sollen wir hier vor deinen Augen sterben und sollen unsere Felder veröden? Kaufe uns und unsere Felder für den Pharao! Das Land soll ihm gehören und wir wollen seine Sklaven sein. Gib uns dafür Getreide, von dem wir leben können, und Saatgut, damit die Felder nicht zur Wüste werden!«
Weil die Hungersnot so groß war, musste jeder Ägypter seinen Grundbesitz verkaufen. Josef kaufte alles auf und machte das ganze Land zum Eigentum des Pharaos.
Die Bewohner Ägyptens machte er zu dessen Sklaven.
Nur die Priester mussten ihre Felder nicht verkaufen, weil sie von dem Einkommen leben konnten, das der Pharao für sie festgesetzt hatte.
Josef sagte zu den Ägyptern: »Ich habe heute euch und euer Land für den Pharao erworben. Lasst euch nun dafür Saatgut geben und sät es aus.
Von der Ernte gehört der fünfte Teil dem Pharao; das Übrige ist für euch und eure Familien. Ihr könnt davon leben und neues Saatgut zurücklegen.«
Sie sagten: »Du rettest uns das Leben! Wenn du damit einverstanden bist, wollen wir gerne Sklaven des Pharaos sein.«
Josef legte gesetzlich fest, dass in ganz Ägypten der fünfte Teil jeder Ernte an den Pharao abzuliefern war. Dieses Gesetz gilt dort bis zum heutigen Tag. Nur der Grundbesitz der Priester wurde nicht Eigentum des Pharaos.
Nun war also das Israel-Volk nach Ägypten gekommen und lebte in der Provinz Goschen. Sie waren fruchtbar, vermehrten sich und wurden sehr zahlreich.
Jakob lebte noch siebzehn Jahre in Ägypten und erreichte ein Alter von 147 Jahren.
Als er sein Ende nahen fühlte, ließ er seinen Sohn Josef rufen und sagte zu ihm: »Wenn du gut zu mir sein willst, dann leg deine Hand zum Schwur zwischen meine Beine. Erweise mir Güte und Treue und begrabe mich nicht in Ägypten!
Lass mich im Tod mit meinen Vorfahren vereint sein: Bring mich von hier weg und begrabe mich dort, wo sie begraben sind.«

Josef versprach ihm: »Ich werde deinen Wunsch erfüllen.«

»Schwöre es mir!«, sagte Jakob, und Josef schwor es ihm. Darauf verneigte sich Jakob anbetend auf seinem Bett.
1 Израиль отправляется в Египет; явление Бога в видении. 8 Имена детей Израиля, пришедших в Египет. 28 Встреча Иосифа с отцом.
И отправился Израиль со всем, что у него было, и пришел в Вирсавию, и принес жертвы Богу отца своего Исаака.
И сказал Бог Израилю в видении ночном: Иаков! Иаков! Он сказал: вот я.
Бог сказал: Я Бог, Бог отца твоего; не бойся идти в Египет, ибо там произведу от тебя народ великий;
Я пойду с тобою в Египет, Я и выведу тебя обратно. Иосиф своею рукою закроет глаза твои.
Иаков отправился из Вирсавии; и повезли сыны Израилевы Иакова отца своего, и детей своих, и жен своих на колесницах, которые послал фараон, чтобы привезти его.
И взяли они скот свой и имущество свое, которое приобрели в земле Ханаанской, и пришли в Египет, – Иаков и весь род его с ним.
Сынов своих и внуков своих с собою, дочерей своих и внучек своих и весь род свой привел он с собою в Египет.
Вот имена сынов Израилевых, пришедших в Египет: Иаков и сыновья его. Первенец Иакова Рувим.
Сыны Рувима: Ханох и Фаллу, Хецрон и Харми.
Сыны Симеона: Иемуил и Иамин, и Огад, и Иахин, и Цохар, и Саул, сын Хананеянки.
Сыны Левия: Гирсон, Кааф и Мерари.
Сыны Иуды: Ир и Онан, и Шела, и Фарес, и Зара; но Ир и Онан умерли в земле Ханаанской. Сыны Фареса были: Есром и Хамул.
Сыны Иссахара: Фола и Фува, Иов и Шимрон.
Сыны Завулона: Серед и Елон, и Иахлеил.
Это сыны Лии, которых она родила Иакову в Месопотамии, и Дину, дочь его. Всех душ сынов его и дочерей его – тридцать три.
Сыны Гада: Цифион и Хагги, Шуни и Эцбон, Ери и Ароди и Арели.
Сыны Асира: Имна и Ишва, и Ишви, и Бриа, и Серах, сестра их. Сыны Брии: Хевер и Малхиил.
Это сыны Зелфы, которую Лаван дал Лии, дочери своей; она родила их Иакову шестнадцать душ.
Сыны Рахили, жены Иакова: Иосиф и Вениамин.
И родились у Иосифа в земле Египетской Манассия и Ефрем, которых родила ему Асенефа, дочь Потифера, жреца Илиопольского.
Сыны Вениамина: Бела и Бехер и Ашбел; [сыны Белы были:] Гера и Нааман, Эхи и Рош, Муппим и Хуппим и Ард.
Это сыны Рахили, которые родились у Иакова, всего четырнадцать душ.
Сын Дана: Хушим.
Сыны Неффалима: Иахцеил и Гуни, и Иецер, и Шиллем.
Это сыны Валлы, которую дал Лаван дочери своей Рахили; она родила их Иакову всего семь душ.
Всех душ, пришедших с Иаковом в Египет, которые произошли из чресл его, кроме жен сынов Иаковлевых, всего шестьдесят шесть душ.
Сынов Иосифа, которые родились у него в Египте, две души. Всех душ дома Иаковлева, перешедших [с Иаковом] в Египет, семьдесят [пять].
Иуду послал он пред собою к Иосифу, чтобы он указал путь в Гесем. И пришли в землю Гесем.
Иосиф запряг колесницу свою и выехал навстречу Израилю, отцу своему, в Гесем, и, увидев его, пал на шею его, и долго плакал на шее его.
И сказал Израиль Иосифу: умру я теперь, увидев лице твое, ибо ты еще жив.
И сказал Иосиф братьям своим и дому отца своего: я пойду, извещу фараона и скажу ему: братья мои и дом отца моего, которые были в земле Ханаанской, пришли ко мне;
эти люди пастухи овец, ибо скотоводы они; и мелкий и крупный скот свой, и все, что у них, привели они.
Если фараон призовет вас и скажет: какое занятие ваше?
то вы скажите: мы, рабы твои, скотоводами были от юности нашей доныне, и мы и отцы наши, чтобы вас поселили в земле Гесем. Ибо мерзость для Египтян всякий пастух овец.
1 Иосиф представляет отца с братьями фараону. 13 Иосиф продает хлеб египтянам за деньги, за скот, за землю. 27 Старость Израиля.
И пришел Иосиф и известил фараона и сказал: отец мой и братья мои, с мелким и крупным скотом своим и со всем, что у них, пришли из земли Ханаанской; и вот, они в земле Гесем.
И из братьев своих он взял пять человек и представил их фараону.
И сказал фараон братьям его: какое ваше занятие? Они сказали фараону: пастухи овец рабы твои, и мы и отцы наши.
И сказали они фараону: мы пришли пожить в этой земле, потому что нет пажити для скота рабов твоих, ибо в земле Ханаанской сильный голод; итак позволь поселиться рабам твоим в земле Гесем.
И сказал фараон Иосифу: отец твой и братья твои пришли к тебе;
земля Египетская пред тобою; на лучшем месте земли посели отца твоего и братьев твоих; пусть живут они в земле Гесем; и если знаешь, что между ними есть способные люди, поставь их смотрителями над моим скотом.
И привел Иосиф Иакова, отца своего, и представил его фараону; и благословил Иаков фараона.
Фараон сказал Иакову: сколько лет жизни твоей?
Иаков сказал фараону: дней странствования моего сто тридцать лет; малы и несчастны дни жизни моей и не достигли до лет жизни отцов моих во днях странствования их.
И благословил фараона Иаков и вышел от фараона.
И поселил Иосиф отца своего и братьев своих, и дал им владение в земле Египетской, в лучшей части земли, в земле Раамсес, как повелел фараон.
И снабжал Иосиф отца своего и братьев своих и весь дом отца своего хлебом, по потребностям каждого семейства.
И не было хлеба по всей земле, потому что голод весьма усилился, и изнурены были от голода земля Египетская и земля Ханаанская.
Иосиф собрал все серебро, какое было в земле Египетской и в земле Ханаанской, за хлеб, который покупали, и внес Иосиф серебро в дом фараонов.
И серебро истощилось в земле Египетской и в земле Ханаанской. Все Египтяне пришли к Иосифу и говорили: дай нам хлеба; зачем нам умирать пред тобою, потому что серебро вышло у нас?
Иосиф сказал: пригоняйте скот ваш, и я буду давать вам [хлеб] за скот ваш, если серебро вышло у вас.
И пригоняли они к Иосифу скот свой; и давал им Иосиф хлеб за лошадей, и за стада мелкого скота, и за стада крупного скота, и за ослов; и снабжал их хлебом в тот год за весь скот их.
И прошел этот год; и пришли к нему на другой год и сказали ему: не скроем от господина нашего, что серебро истощилось и стада скота нашего у господина нашего; ничего не осталось у нас пред господином нашим, кроме тел наших и земель наших;
для чего нам погибать в глазах твоих, и нам и землям нашим? купи нас и земли наши за хлеб, и мы с землями нашими будем рабами фараону, а ты дай нам семян, чтобы нам быть живыми и не умереть, и чтобы не опустела земля.
И купил Иосиф всю землю Египетскую для фараона, потому что продали Египтяне каждый свое поле, ибо голод одолевал их. И досталась земля фараону.
И народ сделал он рабами от одного конца Египта до другого.
Только земли жрецов не купил [Иосиф], ибо жрецам от фараона положен был участок, и они питались своим участком, который дал им фараон; посему и не продали земли своей.
И сказал Иосиф народу: вот, я купил теперь для фараона вас и землю вашу; вот вам семена, и засевайте землю;
когда будет жатва, давайте пятую часть фараону, а четыре части останутся вам на засеяние полей, на пропитание вам и тем, кто в домах ваших, и на пропитание детям вашим.
Они сказали: ты спас нам жизнь; да обретем милость в очах господина нашего и да будем рабами фараону.
И поставил Иосиф в закон земле Египетской, даже до сего дня: пятую часть давать фараону, исключая только землю жрецов, которая не принадлежала фараону.
И жил Израиль в земле Египетской, в земле Гесем, и владели они ею, и плодились, и весьма умножились.
И жил Иаков в земле Египетской семнадцать лет; и было дней Иакова, годов жизни его, сто сорок семь лет.
И пришло время Израилю умереть, и призвал он сына своего Иосифа и сказал ему: если я нашел благоволение в очах твоих, положи руку твою под стегно мое и клянись, что ты окажешь мне милость и правду, не похоронишь меня в Египте,
дабы мне лечь с отцами моими; вынесешь меня из Египта и похоронишь меня в их гробнице. Иосиф сказал: сделаю по слову твоему.
И сказал: клянись мне. И клялся ему. И поклонился Израиль на возглавие постели*. //*По переводу 70-ти: «на верх жезла его».
Толкования стиха Скопировать ссылку Скопировать текст Добавить в избранное
Библ. энциклопедия Библейский словарь Словарь библ. образов Практическая симфония
Цитата из Библии каждое утро
TG: t.me/azbible
Viber: vb.me/azbible